2. Տիբեթյան մաստիֆը համարվում է շների
հինավուրց ցեղատեսակ, որը տան կամ տարածքի
պահպանության նպատակով գործածվել
է Տիբեթի վանքային համալիրներում, ինչպես
նաև Հիմալայան լեռների քոչվորների կողմից։ Այն
տարածված էր
Տիբեթում, Չինաստանում, Մոնղոլիայում, Նեպալ
ում և Հնդկաստանի հյուսիսային նահանգներում:
Այս ցեղատեսակի մասին տեղեկություններ է
հաղորդել նաև Մարկո Պոլոն` իր
ճանապարհորդությունների ժամանակ: Տիբեթյան
մաստիֆի մասին հիացմունքով են արտահայտվել
շատ հայտնի կինոլոգներ:
3.
4. • Տիբեթյան մաստիֆն ունի շատ խիտ մազածածկ, որը
հնարավորություն է տալիս նրան ամբողջ տարին
պահել բաց երկնքի տակ: Գլխի շրջանում երկար
մազերը ձևավորվում են բաշի տեսքով, որի
պատճառով Տիբեթյան մաստիֆը հաճախ հիշեցնում
է առյուծի:
• Բնավորությամբ շատ հանգիստ և
հավասարակշռված շուն է և հիանալիորեն
պահպանում է տունը: Մաքրասեր է, որի պատճառով
հաճախ համեմատում են կատուների հետ: Հակված
չէ կախվածության մեջ մնալ տիրոջից: Տունը կամ
տարածքը պահպանելիս գիշերը չեն քնում: Դրա
փոխարեն հանգստանում են ցերեկային ժամերին:
Խելացի են, համառ և դիմացկուն: Չվարժեցված և
չդաստիարակված ժամանակ կարող են լինել
անկանխատեսելի և վտանգավոր: Նրա
պահպանական բնազդը թույլ է տալիս նրան դառնալ
ինքնամփոփ և կասկածել բոլոր անծանոթներին:
5. Տիբեթյան մաստիֆի մնդավի բարձրությունը կարող է
հասնել 66-83 սմ (արու) և 61 սմ (էգ): Քաշը` 60-80 կգ,
հաճախ եղել են առանձին դեպքեր, երբ շան քաշը
հասել է մինչև 150 կգ-ի։ Հիմնականում լինում են սև
գույնի, սև և շագանակագույն, կարմրավուն (բաց
ոսկեգույնից մինչև մուգ կարմիր), գորշ և այլ գույների։
