11. లోపల ఇంకా వర్షం కుర్ుసతూ నే ఉంది!
లోపల ఇంకా వరషం క్ురుస్ూూ నే ఉంది
చినుక్ులనిాంటిని నాలోకి పూరిూగా ఇంక్నీ….వరదదై ననుా అతలయక్ుతలం
చదయయనీ
ఎక్కడో చిక్ుకక్ుప్ో యిన నీ జఞా పకాలను జలడ డ పటిట లయగనీ
వరిొగా నీ కోస్ం ఎదురుచూసిన రెపపలయరకని రాతరే ళ్ేని నా నుండి వేరు చదయయనీ
మ్నస్ునిండా మ్ ళ్ుేపడిప్ో యిన నీ చూపులని విడదీసే పేయతామైనా
చదయయనీ
లోపల ఇంకా వరషం క్ురుస్ూూ నే ఉంది
లోపల ఇంకా వరషం క్ురుస్ూూ నే ఉంది
వనాల స ధాలోడ పెనవేస్ుక్ునా క్ళ్ేవలుగ లిా కాస్ూ కాస్ూగా ఆరేపయనీ
వంటరితనమ్నే శతరే శిబ్బరానికి శరణారిిగా ననుా నేను అపపగించుకోనీ
వాస్ూవాల నటటటట పూరిూగా మ్ నగనీ
ఊహల సేుచకక్ు క్ళ్్ేం వేసి చేతరలు దులిపేస్ుకోనీ
లోపల ఇంకా వరషం క్ురుస్ూూ నే ఉంది
లోపల ఇంకా వరషం క్ురుస్ూూ నే ఉంది
అంబరానాంటిన స్ంతోషానిా ఒక్క క్నీాటి చుక్కతో ధిక్కరించనీ
అమ్ మలప్ొ దిని చేజఞరుకక్ునా విలుకాడినై వంటరినైప్ో నీ
పూలదారులనీా వదిలి నిపుపలచాపను నా కాలిబాటగా చేస్ుకోనీ
నీ నవుుల ఇంధేధనుస్ు్ను నా ఆశల నింగినుండి విడగనటటనీ
లోపల ఇంకా వరషం క్ురుస్ూూ నే ఉంది.
లోపల ఇంకా వరషం క్ురుస్ూూ నే ఉంది
క్నీాటితో క్లిసి….పెలుడ బ్బకిన దు:ఖంతో అలిసి…..ననుా తడవనీ….
చేదునిజఞల అలికిడిని హృదయదాురాల వలుపలికి….ననుా వదలనీ….
నీతో గడిపిన క్ష్ణాల దంతరలక్ు తదరచాప క్టిట స్ందాే నికి వదలనీ
ఈ తరఫాను మ్ ందు దదైనయంగా గాక్ ధదైరయంగా నిలవనీ
లోపల ఇంకా వరషం క్ురుస్ూూ నే ఉంది .
14. కొన్ని పేజీలు….చరితరలో….ఖాళీగా ఉనాియి!
కొనిా పేజీలు….చరితేలో….ఖయళీగా ఉనాాయి!
ఎపుపడో కేందేబ్బందువు నుండి దూరంగా జరిగి ప్ో యయవ్
అపుపడపుపడూ పలక్రించినా…
ఏదో పరాయితనం
నీ నుండి నువుు ఎపుపడో దూరమైప్ో యయవ్!
ఒక్సారి ఆ అంచులనుండి ఇవతలికి జరుగ
నీ ఆతమను ఒక్కసారి ఆలింగనం చేస్ుకో…
అది నీతో చేపుపకోవాలి్నవి చాలయ ఉనాాయి
మ్ ఖయంగా నీ నుండి వినాలి్నవి ఎననా ఉనాాయి!
ఒక్కసారి బ్బగ స్ుక్ుప్ో యిన బాహువులను స్డలించు
ఒక్కసారి గడుక్టటట క్ుప్ో యిన చిరునవుును చదరనుండి విడిపించు
నీ కౌగిలి వచకదనం కోస్ం ఎదురుచూస్ుూ నా ఆతమలు కొనిా ఉనాాయి
నీ నవుుల వరషంలో తమ్ క్నీాటిని క్రిగించుకోవాలని ఆరాటపడుతరనా మైనపు రెపపలు కొనిా ఉనాాయి!
మ్టిటని బంగారం చేసే పేయతాం పిచికతనం అనిపంచినా…నువూు ఒక్ చదయియ వయియ
రాబో వు చరితేపుటలోడ …సిరామ్రక్లతోనైనా….నీదంటట ఒక్ క్ధను రాయి
నీ చేతిలో పండడానికి ఎదురుచూస్ుూ నా క్లలననా ఉనాాయి
నీ విజయయలను నమోదు చేస్ుకోవడానికి కొనిా పేజీలు….చరితేలో….ఖయళీగా ఉనాాయి!
15. చికోట్ వెలుగురేఖలు తమ అడుగులు ముందుకు వేసాూ యా?
గూటిలోన పందికొక్ుకల గ ంపు
గూటి బయట రాక్ష్స్ మ్ూక్ల విహారం
ఒక్టి కొంచదం కొంచదంగా ఇంటిని గ లడ చేస్ుూ ంది
ఒక్టి ఒక్క వేటటలో ధుంస్ం చేస్ుూ ంది
గూటిలోని పక్షుల స్మ్ూహం మొదటోడ బాధపడేది
దాచుక్ునా తిండిగింజలు పందికొక్ుకల ప్ాలౌతరనాాయని
భృతి కోస్ం బయటికి వళ్ళూ భయపడేది
స్గం పక్షులు రాక్ష్స్ వేటక్ు బలౌతరనాాయని
కొనాాళ్ేక్ు దహంచిన ఆవేశానిా వళ్ేగకాకలనుక్ునాాయి
ఎగిసిపడుతరనా ఆకోొశపు మ్ంటలోడ శతరే వులను పడేసి మ్ంటబెటాట లనుక్ునాాయి
ఐక్మ్తయమే తక్ుకవయియందో…అహమే ఎక్ుకవయియందో…ఆచరణే
లోపభూయిషటమ్యిందో…
ఉదయమ్ చందేం క్ష్ణక్ష్ణానికీ క్ీణించిప్ో యింది…చివరికి అమ్యవాస్య మిగిలింది
ఇపుడు ఉదయమించే ఓపిక్ లేదు
తమ్కోస్ంగాక్ పందికొక్ుకల కోస్ం తిండిగింజలు స్ంప్ాదించడమే పని
ధదైరయంగా సాహసించే పని తమ్ది కాదని యోచించి…
రాక్ష్స్ గ ంపుక్ు రేండంగా బలవుడానికి సిదిపడుమే పని
అస్హనం మ్ంటలోడ ంచి పుటిటన నిపురవులు ఎపపటికెైనా నింగికెగ సాూ యయ?
క్నీాటి తదరల నుండి పుటిటన ఉదేుగం ఉదయమ్రూపం దాలుకతరందా?
మ్ౌనానిా వీడి పక్ి స్మ్ూహం ప్ో రాటానికి రెక్కలు దూసే రోజు వస్ుూ ందా?
ప్ొ డుపు కొండ నుండి చిక్కటి వలుగ రేఖలు తమ్ అడుగ లు మ్ ందుక్ు వేసాూ యయ?
16. పూరిూగా జీవించామా అనిదే పరశి!
ఏదో ఒక్ దాహం మదడును పిండుతూనే ఉండాలి క్దా!
ఏదో ఒక్ కొతూ ఆలోచన ఆచరణక్ు మ్ళ్ుేతరండాలి క్దా!
ఇదే జీవితం కాదా?!
ఏదో ఒక్ నొపిప మ్నుస్ును గిలుడ తూనే ఉండాలి క్దా!
ఏదో ఒక్ వారూ స్మ్యజఞనిా క్ుదుపుతూనే ఉండాలి క్దా!
ఇదే చదైతనయపు దోవ కాదా?!
ఏదో ఒక్ క్ంపనం చేతిరాతలై మ్ గియయలి క్దా!
ఏదో ఒక్ గీత వేలిచివరినుండి విదలయకలి క్దా!
ఇదే క్వితాునికి దారి కాదా?!
ఏదో ఒక్ జలప్ాతం మ్నుస్ులో ఉరుక్ుకంటట రావాలి క్దా!
ఏదో ఒక్ క్డలి అల క్లోడ లయనిా స్ుే ష్ిటంచాలి క్దా!
ఇదే బేతిక్ునాామ్నడానికి నిదరశనం కాదా?!
ఏదో ఒక్ స్ంతోషం పెదాల నవుును పటటట క్ు ఊగాలి క్దా!
ఏదో ఒక్ క్ల రెపపలను వదిలిప్ో నని మ్యరాం చేయయలి క్దా!
ఇదే జీవన స్ేవంతిలో దరికే తదడుు కాదా?!
ఏదో ఒక్ విజయం వనుాను నిటారుగా నిలబెటాట లి క్దా!
ఏదో ఒక్ ధదైరయం మ్నపేరును పేపంచానికి వినిపించాలి క్దా!
ఇదే అందమైన వాస్ూవానికి అదెం కాదా?!
క్ష్ణాలు దరిడప్ో తూనే ఉంటాయి…
వాటిలో మ్నం పూరిూగా జీవించామ్య అనాదే పేశా!
17. నీ సాంగతయంలో నేను పందే అనుభూతి…….
మ్నిదెరి నయనాల మ్ధయ ఉనా అవగాహనా దారానిా
తదంచుక్ుని
నీ చూపులుాంచి తపిపంచుక్ుని
ఎంత దూరం పరిగెతూగలను?
సాధయం కావడం లేదు!
రాతిే విలుడ ను వంచడం సాధయం కావడం లేదు!
నౌక్క్ు చిలుడ పెడదామ్నాా క్ుదరడం లేదు!
రధానిా వనక్ుక లయగ దామ్నాా…గ రాొ లు మ్యట వినడం
లేదు!
నీ ఆక్రషణ వలయం నుండి బయట పడలేక్…
మోహపు మ్క్ుటానిా విసిరి కొటటలేక్…
ధుే ఢంగా చుటటటసిన నీ బాహుబంధనాలుాండి విడివడలేక్..
నిపుపల సెగ లో క్ూడా పనీాటి కొలను అనుభూతి!
హమ్ప్ాతంలో క్ూడా దహంచే దాహారిూ!
నీ సాంగతయంలో నేను ప్ొందే అనుభూతి…….
18. యధేచిగా ఉర్ుములు లోపలికి జొర్బడుత నాియి!
నీ జఞా పకాలను చాలయ దూరంగా తరిమేస్ూూ
తేలికెైన గాలి క్ూడా నా నిటటట రుపలతో బరువక్ుకతోంది
నీ ఆలోచనడను దూరంగా విసిరివేయడానికి
ఎడతదగక్ కొటటట క్ుంటటనే ఉంది
ఈ గాలి నా వేదనలతో ప్ో రాడలేక్ అలసిప్ో తూనే ఉంది
ఇంకా నీ భావాలను నా ఊహలోడ ఊయలూపుతూనే ఉనాాను
ఆ క్ంపనాలను మ్దిని దలిచేయనిస్ూూ నే ఉనాను
నిరంతరాయంగా వలుగ నాపెై పేస్రిస్ూూ నే ఉంది
కానీ నా చుటటట క్నిపించని ఆ చీక్టి క్మ్ మకోవడానిా చూస్ూూ నే ఉనాాను
నీ రూప్ానిా మ్స్క్బారనకదెని క్ళ్ేను వేడుక్ునాా
వాటి తపేపమ్ ంది? క్నీాటి పేవాహం మ్ ందు క్ళ్ే విలువంతని?
మ్ూలకి నటటబడిన ఆనందం మ్ూలుగ తూనే ఉంది
మొదటిసారి శిశిరానిా దాటడం క్షటంగా ఉంది
చిగ రాశలు మ్ డుచుక్ుప్ో యి మ్నస్ుమ్ూలలోడ దాక్ుకనాాయి
అలుడ క్ునా స్ుప్ాాలు పగిలిన గాజు మ్ క్కలై క్ళ్ే నిండా పరుకక్ునాాయి
వసివాడి మ్ూగననమ్ పటిటన ఒంటరి పుషాపనిా నేనిపుడు
యధేచకగా ఉరుమ్ లు లోపలికి జొరబడుతరనాాయి!
19. మంచుపూల పగట్కల
అంతరలేనంత అదుుతమైన ఆవిరాువంగా
ఇరుక్ు స్ందులే లేనంత విశాలంగా
దారులంతా వితూనాలుగా వదజలిడన సిదాి ంతాలుగా
పచకటి పచికక్ంతా తలలూపుతూ చాటిచదపేప నిజఞలుగా
ఆకాశమ్ంత పరిజఞా నం భూమికి అణ వణ వునా
పంచినటటడ గా
విశువాయపూ వస్ుధదైక్ క్ుటటంబశైలి
మ్క్ుకవగా పేరికన హారంగా విరాజిలిడనటటడ గా
కాలక్ొమ్ంగా కాలయలు…
నాగరిక్త చకాొ లపెై దరిడప్ో తరనాటటడ గా
పేతి మేఘం ధరితిేకోస్మే పురుడుప్ో స్ుక్ునాటటడ గా
నింగి నుండి వరిషంచగా
ఆయ ధాల అవస్రమే రాని అవనిగా
అంతరమధనాల ఆలకింపులే లేని అంతరాతమలుగా
చేయి చేయి క్లిసి నడిచే స్ుదీరఘ పేయయణంగా
ఒక్రికొక్రు ఆపదాింధ సేతరవులుగా
ఒక్రికొక్రు వినమ్ర కిొయయధాతరవులుగా
పరిమితరలు లేని పరిశుభేమైన అభివుు దిి
మ్నుగడక్ు గీటటరాయిగా
ఎటటనుండి చూసినా….శాంతి, స భాే తరే తుం
ఎటటనుండి వినాా… శొమ్, ఐక్మ్తయం
క్నురెపపలపెై మ్ దిేంచిన మ్ంచుపూల పగటిక్ల
20. బ్బడుగానే ఇంకో బ్బడును సాకే యంతేమైప్ో యింది!
నాగరికత బాగా పెరిగిందంట ఆడపిలలలు ఆకాశంలో విమానాలు నడుపుత నాిర్ంటఈ
మార్పంతా నాకు కనపడదే?!
బడికి వెలిలపో త ని ననుి మా అమమ “ఈ రొజు ఆగిపో ”అంది
కొతూ బటటలు కొనిదంట…ఎగిరి గంతేసాను!అది చీర్!
“నీకు పెళ్ళే” విర్గబూసిన చిర్ునవుా దాగనంట ంది అమమ ముఖంలో
నాని కళ్ేలోల ఈ భార్ం తీరిపో త ందని సంతర పిూ
ననెివర్ూ అడగలేదు…నాకెవర్ూ చెపపలేదు…
ఏమన్న అడుగుతార్ు? నాకు ఇష్టం ఉండదన్న వాళ్ేకీ తెలుసు కదా!
బడిలో పిలలలంతా నవుాత నాిర్ు
టీచర్ుగార్ు న్నరాఘ ంతపో యార్ు
ఎవరిత చెపుపకకను?ఆటలాడలేను కదా ఇంక?
చదువు ఉండదు…మిగిలిన పిలలలత పో టీ ఉండదు
సేాచి ఉండదు…బరత కు అర్ధమే మారిపో త ందిఅయితే మాతరం! ఇవనీి ఎవరికి కావాలి?
నా పెళ్ళే అయియపో యింది !ఇపుపడొక బాబు
ఎనని కకలోపయాను!కానీ అందరికీ ఉపయోగపడాా ను!
బరత కు మాతరం భార్మైపో యింది
అనాయయంగా బలైపో యింది
బిడాగానే ఇంకక బిడాను సాకే యంతరమైపో యింది!
22. వదిలేయగలిగేదెైతే అది ఆదర్శం కాదు!!!!!!!
నీటి తడి కోస్ం తహతహలయడిప్ో తే…
చపుపన ఆరిప్ో తే…. తనలోని జఞులను…తానే ఆరేపస్ుక్ుంటట..
తన స్హజ లక్ష్ణానిా క్రవాలంతో నరికేస్ుక్ుంటట…
అది నిజమైన నిపేప కాదు!!!!!!!
అక్ష్రానిా పెనవేస్ుక్ునా వేళ్ేను అవమ్యనిసేూ…
స్మ్యజఞనికి అంకితం చేసిన మదడుని క్లుష్ితం చేసేూ…
ఆ రోగం వళ్ేంతా ప్ాక్క్ుండా ఉంటటందా?!!
వయకిూతాునిా నీ నుండి వలేయక్ుండా ఉంటటందా?!!!!
అవాంతరానిా దాటడానికో…అవస్రం లేనపుడో…
దాహం నినుా మలేసినపుడో….
అలజడులు ఉపెపనలై ఎగిసినపుడో…
వదిలేయగలిగేదదైతే అది ఆదరశం కాదు!!!!!!!
23. సాాతంతరయదిననతివ శుభాకాంక్షలు….. నా సాట్ సగటట భార్తీయుడా!
నేనేమి చేసానన దేశానికి…ననుా అడగనదుె
నితయజీవితానిా ఎనిా సారుడ అవినీతికి తాక్టటట పెటాట నన అడగనదుె
రాజకీయ నాయక్ులు ప్ో సే సారాకో…సొ మ్ మకో…
ఎనిా సారుడ దేశభవిషయతరూ ను నూటికి, వయియకి అమేమశానన…అడగనదుె
నాక్ు తదలిసింది ఒక్కటట!
నా జీవితం…నా రోజు పేశాంతంగా గడవడం!
నాక్ు కావాలి్ంది ఒక్కటట!
పేభ తుం నాక్ు విసిరే చిలిడగవులు విజయవంతంగా అందుకోవడం!
స్మ్యజమ్ంటట ఏమిటని పెదె పేశాలు వయ్యయదుె
ఆరిెక్ అస్మ్యనతలు….పేదరిక్ం…నాక్ు పటటవు
అవినీతి…..అరాచక్ం…నా క్ళ్ేక్ు క్నిపించవు
సాురిం అనుకో……దునాప్ో తరపెై వరషమ్నుకో…..నేనేమీ అనుకోను
నేను స్గటట భారతీయ డిని!
దేశం, స్మ్యజం, స్మ్స్యలు వీటనిాంటి గ రించి సామ్యజిక్ కారయక్రూలనడుగ !
దేశ భవిషయతరూ గ రించదైతే…ఇంకో వందేళ్ుే పేభ తుం మ్యదేనంటటనా
నాయక్ులనడుగ !
సాుతంతేయదిననత్వం మ్యతేం బాగా జరుపుక్ుంటాను….జెండా ఎగరేశాక్ శలవేగా!
నావి చినాచినా తపుపలు…వాటిని వేలటిట చూప్ొ దుె !
దడు దంగల సాకమ్ ల స్ంగతి చూడు…..దంగ బాబాల దోపిడీని పేశిాంచు…
నా నేరాలు ఆరా తియ్యయదుె !జెండా కొయయక్ు ననుా సిలువయయయలని చూడదుె …..
చదపపడం మ్రిచా!
సాుతంతేయదిననత్వ శుభాకాంక్ష్లు నా సాటి స్గటట భారతీయ డా!
24. స్మ్యధిని చేరేవరక్ు
నా వరక్ూ నాక్ు అంతరమధనం అంటట తదలీదనే చదప్ాపలి
ఎందుక్ంటట ఏ విషయమైనా అంతరాతమ వరక్ూ తీస్ుకెళ్ళూ క్దా
ఆతమక్ూ అంతరాతమక్ూ తేడా అడిగారనుకో…తదలడ మ్ ఖం వేసాూ ను
లోతదైన మ్నిష్ిని క్పెపటటటసి చాలయ కాలం అయియంది మ్రి
అంతః జులనానిా ఆరేపసి కొనిా య గాలయియంది మ్రి!
మ్యయయజఞల పెటటట మ్ ందు క్ూరుకని ననరెళ్ేబెటటడమే దినచరయ
క్రిగి నీరెైప్ో తరంటాను పెటటటలోని ప్ాతేల దుఃఖం చూసి
పకికంటోడ ప్ాే ణం ప్ో తరనాా పేతిస్పందన ఉండదు అదేంటో!
వివేకానిా విస్రిజంచి చాలయ కాలం అయియంది మ్రి
సాురాి నిా నతిూకెకికంచుక్ుని చాలయ య గాలయియంది మ్రి!
స్మ్యజమ్ంటట మ్హా ఉతర్క్త నాక్ు
హాట్ నూయస్ ఏదదైనా ఉంటట మ్ ందు నాకే తదలియయలి..
నా వరక్ు నేను స్మ్యజసేవ చేయ్యదూె ?!
విషయయనిా పదింతలు చేసి పరులక్ు పంచనదూె ?!
మదడుని పని చేయనివుక్ చాలయ కాలం అయియంది మ్రి
ననటి దురుస్ును మ్ దరనిచిక చాలయ య గాలయియంది మ్రి!
మ్న దేశం పేరేమిటని అడగండి ఠక్ుకన చదప్ాూ ను
దేశానికి నువేుమి చేశావ్ అని మ్యతేం అడగనదుె ….
నా జీవితానిా సాంతం అనుభవించడానికే దిక్ుక లేదు
దేశానికేం చదయయయలో ఎపుపడు ఆలోచించాలి?
బేతరక్ు అషాట వక్ొ స్మ్రంలో అలసిప్ో యయను మ్రి
స్మ్యధిని చేరేవరక్ు ఒక్ పూరోణ దేెశయమ్ లేని బేతరక్ునీడాకలని నిరణయించుక్ునాాను
మ్రి!
25. పునిమి కెర్టం నా గుండెలోల ఎగిసెగిసి పడింది!
హో రెతరూ తరనా హుు దయపు ఘోషను
నీకెలయ వినిపించను?
గడిుపరక్ను మ్ ంచదతిూన వస్ంతానిా
నీకెలయ చూపను?
ఏక్ ధారగా క్ురుస్ుూ నా నీ జఞా పకాలను
పూస్గా గ చిక నీక్ు ఎలయ చూపను?
నీ స్మ్క్ష్ంలో నాలో చిగ రించిన కొతూ స్ంగీతానిా
నీకెల వినిపించను?
రెపపలయరకనివుని నీ రూపం
దోసిళ్ే కొదీె నువుు వంపే అమ్ర తపు పేేమ్య
నా మేనికి జిలుగ రెక్కలిా తొడిగాయి…
జీవితం నితయదీపూం అని నువుు చదపిపనపుపడు
అది నువుుంటటనే అని మ్నస్ు కోటి కేక్లు వేసింది
26. ఎకోడో సాపాిలు అలలబడుత నాియి !
స్పషటంగా లేని దుే ష్ిటకోణం
అమ్రిక్ లేని చరాయవేగం
పేతి చోటా ఒక్ దమ్నకాండ
అంతరాతమల ననళ్ుే నొకేకసి జరిపే విధుంస్కాండ
ఏ య దిమైనా
చివరికి నిలిచేది ఒక్టట స్తయమ్ట
ఎవరు విజేయ లై నిలిచారనాదే!
స్ంకెళ్ేలో మ్రగా తరనా వయవస్థక్ు
పునాది గటిటది
అంతరాుగం పుచికప్ో యినా
శిఖరసాథ యిలో నడిచే క్వాతర గటిటది
ఏ శాస్నానికెైనా ఫలితమొక్టటనట
అమ్లు జరిగిందా లేదాననాదే!
ఇంత జరుగ తరనాా
ఎక్కడో స్ుప్ాాలు అలడబడుతరనాాయి
సాకారం కావాలని అలిడబ్బలిడ అడుగ లు వేస్ూూ నే ఉనాాయి!
27. నాతోనే ఉండు
నేను సుబదధమైన వయకిూనన్న అందర్ూ ప గిడితే
నేను నా వెనుి తటటట నీ చేతిన్న గట్టగా పటటట కుంటాను
... నేను సపష్టమైన దృకకోణం కలిగిన వయకిూనన్న అందర్ూ
మచుికుంటట
నేను నీ కళ్ేలోల న్న సపష్టతనే చతసుూ ండిపో తాను
విషాదపు చీకటటల చుటటట కముమకునిపుపడు
నీ కౌగిలికి శర్ణారిధగా వచేిసాూ ను
సంత ష్ం పరవాహమై పంగిప రిలనపుపడు
నీ రెకోలను తొడుకుోన్న ఉతాిహంగా న్నంగికెగుసాూ ను
మన సేిహం దతర్మౌత ందనుకునిపుడు
న్నశ్రధి కూడా వెకిో వెకిో ఏడిింది నాత కలిసి
మన మధయ కొదిు దతరాన్ని కూడా సహించలేనపుడు
నా అంతర్ తర్ంగాలనీి అయోమయంలో
న్నలిిపో యాయి
చిర్ునవుాలను దోసిళ్ేత వంపు నేసూం.....
కానీ వాట్న్న పంచుకకవడాన్నకి నాత నే ఉండు
ఎందుకంటట....నువానిదంతా నేనే!!!
కనీిళ్ేను న్నపుపలాల కురిపించు నేసూం....
కానీ వాట్న్న త డవడాన్నకి నాత నే ఉండు
29. మరో విధంగా సాధయం కాదా?
మ్రో విధంగా సాధయం కాదా?
పిండి వనాల వలుగ నన
... నింగి నిండిన నక్ష్తాే లనన
స్ందేంలో ఎగిసిపడే అలలనన
మ్లడ ల స రభాలనన
అక్ష్రాలోడ క్ూరికతే గానీ
వీటి ప్ో లిక్ను మ్యటలోడ పేరికతే గానీ
నీపెై పేేమ్ను వయకీూక్రించలేనా?!!!
మ్రో విధంగా సాధయం కాదా?
పెదె పెదె వాకాయలను దండగా గ చిక సాన పెటోట
జలప్ాతాలయడ ంటి భావాలను ఉపెపనగా గ పిపంచో
నీపెై అభిమ్యనానిా విపులంగా వివరించో
అనుభూతరలిా ఇంధేధనుస్ు్గా ఆవిషకరించో
నా క్ళ్ేనుండి నీ క్ళ్ేక్ు
నా మ్నస్ు నుండి నీ మ్నస్ుక్ు
వంతదన వేయలేనా?!!!
మ్రో విధంగా సాధయం కాదా?
ఒక్క మ్యటలో నువుంటట పిచిక పేేమ్నన
ఒక్క స్పరశతో నేనే నీవనన
చదపపలేనా???
35. గీటటరాళ్ే పరమాణాలకు అతీతం కాదా మానవ పరిణామం?
వలుతరరు రేఖలిా క్లుపుతూ
గీసిన బృహశికతేం....
... నులివచకని కిరణాలిా పేతిబ్బంబ్బస్ూూ
చూసిన ఒక్ చూపు....
క్ళ్ేను పరుగ లు పెటిటస్ూూ
చదివించే రాతలు...
ఏ కోణం దీపశిఖలయ దేదీపయమ్యనమ్ౌతరందో ఎవరికి తదలుస్ు?
క్డివడు క్నీాళ్ుే...వకికళ్ే వడగాడుపలు
ఎపుపడు మ్రమం తదలిసి నరమగరుంగా సాగే నదులౌతాయో ఎవరికి
తదలుస్ు?
స్పరశక్ు తదలియని భాష అంటట ఉందా?
క్ంటి మ్ౌనానికి ఎరుక్కాని స్పరశ ఉందా?
స్ుడితిరిగిన రహసాయనిా విపేప సేుచక మ్నక్ుందా?
అనామ్క్మైన భావాలను క్లుపుతూ
మ్నస్ు స్లిపే మ్ంతనాలు.... ఏకాంతానిా తదంచేస్ూూ
గాఢంగా అలుడ క్ుప్ో యిే నేతేదుయం....
అంచులక్ు వలస్ ప్ో యిన విహుల రాతరే లను మ్యయంచేస్ూూ
పేేమ్కేందాే నికి లయక్ుకప్ో యిే బలమైన హసాూ లు...
ఏ పతాక్ంపెై నీ పేరు రాసి ఉందో మ్ ందుగానే ఎవరికి తదలుస్ు?
నింగి కింది పేపంచం......రెపపల కింది స్ుపాం
ఎపుపడు,ఎవరికి దాసో హం అంటాయో ఎవరికి తదలుస్ు?
జీవితానికి ప్ాే మ్యణిక్మైన కొలతలునాాయయ?
పిండిన కొదీె ఒలికే జీవన సారానికి అంతంటట ఉందా?
36. ఏమో !!
ఇంకిన క్నీాళ్ే ఎడారి
తేమ్ను కోరుక్ుంటోంది
... నువేుమైనా తివిరి ఇస్ుమ్ న
ఆనంద భాషాపలను వలికి తీసాూ వేమోనని!
రెపపల ఏరు
తిరిగి ప్ారాలనుక్ుంటోంది
నువేుమైనా రస్స్పందనను
తిరిగి అదదెకిసాూ వేమోనని!
మ్దిలో బండరాళ్ే మ్ధయ భాగం
ఈస్ురోమ్ని తనను తాను
కోస్ుక్ుంటోంది
నువేుమైనా రాగఝరితో
క్దిలిసాూ వేమోనని!
స్గం చదకికన శిలపం
తిరిగి తిరిగి తడిమి చూస్ుక్ుంటోంది
నువేుమైనా ఉలికి
శతరే దురేుదయమైన కోట క్వచాలు
తామే అంతరాత సొ రంగానిా
తవుుతరనాాయి
నువేుమైనా దారి తపిప
ఇటటగా పేవేశిసాూ వేమోనని!
స్నాయస్ం తీస్ుక్ునాానని
నిరేుదానిా జీరణం చేస్ుక్ునాానని
నిరీజవతతాునిా ఒంటినిండా
క్పుపక్ునాానని
ఏమేమో అనుక్ునా మ్ంచు పరుతం
బహరంగంగా విరొవీగినా...
అంతరాత లయవా ఉప్ొ పంగ తూనే ఉంది
అవయక్ూమైన మ్ననభావం
తన చేతరలను విస్ూరిసోూ ంది
నువేుమైనా తన స్పరశక్ు
తిరిగి దరుక్ుతావేమోనని!
37. గమనగామిన్ననెైపో యాను!!
భూమ్యయక్రషణ శకిూని క్ూడా తోసిరాజని
చుటటట పేక్కల పరిస్రాలను క్ూడా విస్మరించి
.. పచకదనం పరవళ్ుే తొక్ుకతరనాా..
భారం లేని ఎండుటాక్ులయ మ్యరిప్ో యయను!
నీ గాలి ఎటట వీసేూ అటట....
నీ స్పరశ ఎటట సో కితే అటట.....
నీ వాటంగా కొటటట క్ుప్ో యయను!
క్ంఠం నిండా కోటి రాగాలునాా
గనంతరలో వేల పదాల పేక్ంపనలునాా
రాగాల తీగను విరిచి....
హృదయపు అలలను అణచి.....
మ్ౌనంగా నిలిచిప్ో యయను!
అసిూతాునిా వదిలివేసానని
ఇస్ుమ్ంతదైనా బాధ లేదు
నా అణ వణ వునూ నీవే ఆక్ొమించినా
అణ వంతదైనా పరాయితనం లేదు
నీ స్ంగీతం ఎటట వినిపిసేూ అటట.....
నీ మ్యటల పరిమ్ళ్ాలు ఎటట నడిపిసేూ అటట.....
గమ్నగామినినైప్ో యయను!!
38. జాా పకాలు
జఞా పకాలు చిరుమ్బ ిలయడ ంటివి
భావావేశపు నీటిని నిండుగా మోసే
మ్ూటలయడ ంటివి
.. మ్నస్ు గాలి అటట పయనించగానే..
చలించి....క్రిగిప్ో తాయవి!
జఞా పకానిా చిరుజలుడ గా క్ురిపించో...
క్ుండప్ో తగా వరిషంచో....
చపుపనన, నింప్ాదిగానన మ్యయమైప్ో తాయవి!
పెదాలపెై చిరునవుును పూయించో....
క్ళ్ే నుండి క్నీాటిని క్ురిపించో....
తిరిగి హృదయపు నింగిలో...
మ్బ ిగా మ్యరిప్ో తాయవి!
39. కొతూ చూపు...
భావ ధార..
కాలపనిక్ క్ష్ణాల కౌగిలింత నుండి జఞలువారి
... వాస్ూవ విస్మయయల విలుకాడి వడిని చేరి
ఒక్కసారిగా పెను క్దలిక్ను క్లిగించింది మ్దీ స్ందేంలో
నిశితంగా చూసాను....
నా స్ూక్ష్మ పేపంచానిా దాటి
విశు పేతిబ్బంబానిా ఒక్కసారి ఆవిషకరించడానికి పేయతిాంచాను
తాతాకలిక్ వేదనల స్ంకెళ్ే నుండి
ననుా నేను విడిపించుకోవడానికి పేయతిాంచాను
నా పెైకి ఇషటంగా వంగిన హరివిలుడ ని అందుకోవాలని
మ్ నివేళ్ేపెై నుంచునే ఆశలక్ు నిచదకన వేసాను
ననుా క్బళ్ళంచి, నిశీధిలోకి తోసిన ఓటమిపెై కోపం లేదిపుడు
ఆకాశపు మ్ క్కలను ననటిలోకి తీస్ుక్ునే అవకాశం కోస్ం ఎదురుచూపే
ఇపుడు
స్జీవమైన నా జీవన చితేపటానిా వివరణం చేసిన విధిపెై ఆవేశం లేదిపుడు
భవిషయతరూ ను వచకటి నా ఆతీమయతతో ఆలింగనం చేస్ుక్ునేందుకే నా
పేయతాం ఇపుడు
అలపమైన అనుమ్యనాలు లేవు
అస్పషటమైన దృశాయలు లేవు
ఉనాతంగా ఎగిసే ఆశయయలు తపప
ఆక్ులయ ననుా ఎగరేస్ుక్ుప్ో యిన నిపపంటి వీదురు గాలులు లేవు
స్ందద చీక్టడలో ననుా మ్ సిరేసిన రేగిన తరఫానులు లేవు
స్ూబెతను క్సిగా ప్ాతాళ్ానికి విసిరేసిన చదైతనయం తపప
నా కోస్ం నేను రాస్ుక్ునా విషాదగీతం చిరిగిప్ో యింది
నీటి చాలు చూసి, ఎడారి ఇస్ుక్ ఊపిరి పీలుకక్ుంది
ఉతరూ ంగ తరంగం...
ఏమ్రుప్ాటటను వదిలి
ఒక్క విస్ురుతో నింగిని తాకింది
కొతూ చూప్ొ క్టి ప్ాే ణవాయ వును పీలిక
రేపటికోస్ం తనను తాను పునరుదిరించుక్ుంది!!
40. నాదనే చిట్ట పరపంచాన్నకి రాణిన్న నేను!!
పరిమ్ళ్భరితమైన మీ పూల తోటలో...
మొగా తొడిగిన మొక్కను నేను
చదటటట తతూాం నేరుకక్ునేందుక్ు...
కొమ్మలు వేసిన క్ూరుపను నేను
పుటట తేనల తియయదనానిా ఒంటబటిటంచుక్ునేందుక్ు...
క్డుపును ఖయళీ చేస్ుక్ుని వచికన బ జిజ తరమమదను నేను
క్వితల కారాా నాలో ననుా నేను ఇమ్ డుకక్ుని
నవ క్వితగా ననుా నేను తీరిక దిదుె కోవాలని గంపెడు ఆశ క్లదానిా నేను!!
పూచిక్ పులడంటి దానను నేను
పచకని లేత పసిరిక్ను నేను
అహం నా ఉనికికి బహు దూరం
ఏమీ కాని స్గటట చీమ్ను నేను
హంగ నా జీవనానికి పనికి రాని వస్ుూ వు
ఏమీ కాని కాల పేవాహపు నీటి చుక్కను నేను
దిశలు ఎనుానాా...
ఒక్క దిక్ుకనే ఎనుాక్ుని...
పయనానిా సాగించే పిలడ వాయ వుని నేను
కొండక్చో చినిా చినిా ప్ాటలు ప్ాడే....
క్ుహురవాలు రాని కోయిలను నేను
కొలబదెల స్ంస్కృతికి దూరంగా...
నాదనే చిటిట పేపంచానికి రాణిని నేను!!
41. నా శిశిరాన్ని వదిలి వలస పో తానా ఏమి?!!
ఏదో అమ్ూరూ భావన
మ్నస్ు వీధులోడ చక్కరుడ కొడుతోంది
అలవోక్గా తన వయవహారానాంతా చక్కబెటటట క్ుంటోంది
కొనాాళ్ే కిొతం దూరతీరాలక్ు వలస్ పంపేసిన జఞా పకాలను...
దృఢమైన ఉక్ుక తీగలతో వనకిక లయగ తోంది
కొంగనొతూ భావుక్తక్ు తదర లేపుతూనే...
సొ గసెైన తన క్లలను నాక్ు ఆప్ాదిసోూ ంది
భావోదేుగపు పరవళ్ేను తన ఆనక్టటలతో అదుపు చేస్ూూ నే
అరచేతిలో రమ్యమైన నీ రూప్ానిా చూపిసోూ ంది
ఒటిట వరిొ పనాాగామిది!!
పనిలేక్ నాలో తను స్ృష్ిటంచే అలడక్లోడ లమిది
నేను గాని ఆ ఉచుకలో పడతానా ఏమి?!!
ఈ నియంతృతాునిా భరిసాూ నా ఏమి?!!
ఒంటరి తనానిా వదిలి తిరిగి ఉదేుగభరిత పేపంచంలోకి....
పేవాసిగా వళ్ాూ నా ఏమి?!!
వస్ంతం తిరిగి పిలిసేూ మ్యతేం.....
నా శిశిరానిా వదిలి వలస్ ప్ో తానా ఏమి?!!
42. బరతికేసుూ నాిను....
గాయం ఎక్కడుందో తదలీదు...
వదికితే గాయయల పేవాహం క్నిపిస్ుూ ందేమోనని భయం
... భావాలను పిండేసే నొపిప మ్యతేం ఉంది
గ ండదలిా మతూగా బాధించే తడి గ డదడుతే ఎక్కడో ఉంది
దేశమ్ంతా ప్ొ లోమ్ని దీప్ావళ్ళ జరుపుక్ుంటటంటట...
నేనందుక్ు పరధాయనంలో పడి ఉనాాను?
క్మిలిప్ో యిన మదడును మ్ళీే మ్ళీే తడుమ్ క్ుంటటనాాను?
నువుు నాతోనే ఉనాావని మ్నస్ుని రోజూ నమిమస్ూూ ...
జీవితానిా చాలయ స్ులువుగా జీవించేస్ుూ నాానని
ననుా నేనే మ్భయపెటటట క్ుంటట...
ఈ రోజు మ్యతేం...
నిరేుదంగా....
నిరాశగా....
ఎందుక్ు???
నువుు ననుా వదిలేసావని తదలుస్ు...
కాదు...కాదు...
నేనే నినుా ప్ో గనటటట క్ునాానుగా!!!
సామ్యజిక్ మ్ృదుతాునీా...
జీవన స్ునిాతతాునిా....
వదిలేసానని కోపగించి వళ్ళడప్ో యయవ్ క్దూ??
ఏం చేయమ్ంటావ్?
లోక్ం పరుగ పందదంలో నేనూ ఉనాాను...
తపపని ఈ దౌడులో ననుా నేనే మ్రికప్ో యి పరిగెడుతరనాాను...
నా కోస్ం రెండు క్ష్ణాలను క్ూడా వచికంచలేని పరిసిథతరలక్ు తలొగిా
బేతికేస్ుూ నాాను...
అయినా...
ఎందుకో....
అపుపడపుపడూ నువుు గ రనూ సాూ వ్....
నీతో ప్ాటట నువుు తీస్ుకెళ్ళేప్ో యిన నా ఉనికి, నా అసిూతుం గ రనూ సాూ యి...
అపుపడు మ్యతేం....
నినుా అమ్యంతం తిరిగి వనకిక తదచేకస్ుకోవాలనిపిస్ుూ ంది....
నీ కౌగిలిలో ననుా నేను దాచేస్ుకోవాలనిపిస్ుూ ంది...
ఇంకెపుపడూ నినుా ప్ో గనటటట క్ునే విధంగా బేతక్క్ూడదు అనిపిస్ుూ ంది....
కానీ....
నినుా తిరిగి తదచుకక్ునే ధదైరయం ఉందా అని అనుమ్యనం...
మ్రోసారి నినుా బాధించలేను!
నువుు లేక్ుండా జీవశకవంలయ.....
అంతరాతామ...
నీ ఉనికి లేని నేనేమిటో...ఏమి కానన తదలిసినా..
బేతికేస్ుూ నాాను....
43. చెర్పలేన్న నీ గుర్ుూ లను త డిచేయడాన్నకి విఫలయతిం చేసుూ నాిను!!
చందుే ని వనాల క్ూడా మ్ౌన స్ంభాషణ జరుపుతరనా
ఇటటవంటి గంభీరమైన రాతరే లడలో...
నీ జఞా పకాల పేటిక్ను తదరుస్ుూ ంటాను
భావుక్త మ్ంచు చుక్కలుగా, ఉదేుగంగా నీ వైపు పేయయణం సాగిస్ుూ ంది
వండి వితరూ లంటి ఆశలు, ఆలోచనలతో అలుడ క్ుప్ో తరంటాయి
నీ పేేమ్ వదిలిన వేలుమ్ దాే లు,
తరంగాలుగా...నదులుగా...
నాలో పేతి నరానిా స్పృశిస్ూూ నే ఉంటాయి...
నేను అడిగే పేతి పేశాలొనూ నువుు ఉంటావ్
నేనే....
జవాబ ల కోస్ం నా హృదయమ్ంతా వతరక్ుకంటట ఉంటాను...
పేపంచానికి ఆవల...
సిథర చితాూ నికి అటటవైపుల...
నా గమ్నం సాగ తరంది
నింగిలోని మరుపులక్ు నా చూపుల చుకాకని తగిలించి
స్పృహలో జీవిస్ుూ నా నాలోని స్మృతి మ్రచిన "ననుా" వతరక్ుకంటట..
మిగిలిప్ో యిన చివరి స్ునిాతతుపు దారపు ప్ో గ లక్ు వేేలయడుతూనే..
చదరపలేని నీ గ రుూ లను తరడిచేయడానికి విఫలయతాం చేస్ుూ నాాను!!
44. ఎడతదగని పేయయణం
కొండకోనలు,వాగ వంక్లు
భయంక్రమైన అరణాయలు
ఎండి చదదిరిన ఎడారులు
తరఫానులో చికికన నావలవంటి రోజులను
ఎనిా దాటానన లక్కలేదు..
ఎడతదగని పేయయణం
పుటటట క్ నుండి మ్రణం వరక్ు
తోలి శాుస్ నుండి దేవుని తరది తీరుప వరక్ు
వస్ంతం నుండి శిశిరం వరక్ు
భ వి నుండి అఖయతం వరక్ు
వివిధ పదాలు పంచిన వివిధ అనుభవాలతో
ఎడతదగని పేయయణం
నను వలిగించిన కాంతికిరణాలు
నా క్నిాటిని రుచి చూసిన నిసిధులు
పేేమ్ప్ాతేమైన బంధాలు
దోేహం చేసిన అనుబంధాలు
స్ుఖ దుః ఖయల దోబూచులయటతో
ఎడతదగని పేయయణం
నుదుటిన బలవంతాన అడుబడిన క్లంక్తిలక్ం
తిరిగీ క్తిూ అంచు అయి మరిసిన వయకిూతుం
నిందాస్ుూ తరలు,శాంతిఅశాంతరలు
గెలుపుఓతమ్ లు,మ్నఃసా్క్ి ఆహాల మ్ధయ
నినా,నేడు, రేపుల ఆటలతో
ఎడతదగని పేయయణం
45. నా స్ుప్ాాలు
క్నుదోయి గాఢ స్ుషరపిూ లోకి జఞరి ప్ో యి నపుడు
మ్నన నేతేం పెై అవిషక రించ బడతాయి స్ుప్ాాలు
రెక్కలు విపిపన రెపపల అంచులు
కొలుసాూ యి నింగి గతరల కొలతలు
శిఖరాలు ఎక్ుక తరం టాను ...
తదలియని వలయయలక్ు చిక్ుక తరం టాను
లక్ష్యం ఎపుపడూ దూరమే
గమ్నం లో కేరింతలు కొడు తరం టాను
నీ పెతూనం సాగ దంటట ఎదురు తిరుగ తాయి ఇషాట లు
బ్బతూర ప్ో యిన ననుా చూసి వకిక రిసాూ యి
ఒకోక సారి అమ్ృత భాం డానిా చేతి క్ందిసాూ యి
ఒకోక సారి విసిరి కొటటటసాూ యి
పిేయ డదై మ్ ంగ రులు స్వరిసాూ యి
ఎండ మ్యవులై తృషణ ను పెంచేసాూ యి
ఒకోక సారి నీరెై నిపుపను ఆరేపసాూ యి
ఒకోక సారి నిపుపల క్ుంపటి లోకి తోసే సాూ యి
ఉదయయనికి పేశా లననా వదిలి వళ్ాూ యి
నిశి రాతిే క్నుా కొటిట మ్ళీడ పిలుసాూ యి
మదడంతా ఝలుడ మ్నిపించే మరుపు తీగలు నా స్ుప్ాాలు
తప్ో దీక్ష్ క్ు మచిక దేవుడి చికన వరాలు నా స్ుప్ాాలు
జిలుగ మేను వరాణ లు
పనిాటి కొలను సాానాలు
అంతః శచక తన వలిగించిన మోహాలు
హమ్ ప్ాతం సొ బగ లు అదిెన మ్ంచు పుషాపలు
రేయంతా జలుడ లుగా క్ురిసే రాగాల చినుక్ులు నా స్ుప్ాాలు
పేభాతపు కెరటం తో క్ను మ్రుగయిేయ దృశాయలు నా స్ుప్ాాలు
46. ఇంకో సాక్ి.గా
బాలయపు మ్టిట పెళ్డను పెకిలించు కొని
స్ుందరంగా ఒక్ వయకిూతుపు మొక్క తలతిూ నిలుచుంది
అదుుతంగా గోచరిస్ుూ నా లోక్పు స్పూ వరణ చితాే నిా
అవలోకిస్ూూ తనను తాను మ్రిక ప్ో యింది
పేపంచం లోని ఉతేూజ కారకాలనీా
చుటటట పరి భేమిం చడం మొదలు పెటాట యి
విహంగాల క్ూజితాలనీా నీ కోస్మే అనాాయి
విక్సించే క్ుస్ుమ్యలనీా నీ కోస్మే అనాాయి
అవనీ తలం తన సొ తూనీ
అంధకారం దరికి చేరే దారులనీా మ్ూసే సాూ ననీ
అనుక్ుంది ప్ాపం
సేాహం మ్ స్ుగ లో స్ూడో పేేమ్ పడగ విపిపంది
కాదనాందుక్ు కాలు దువిుంది
రాకాసి చేతరల యయసిడ్ సీసా లిపూ కాలంలో మొక్కను కాల రాసింది
క్ుపప క్ూలిన మొక్క తిరిగి చిగ రించ లేదు
తిరిగి భూమిని చీలుక కొని భూగరుం లో తల దాచు కోనూ లేదు
స్మ్యజపు అస్మ్రితక్ు తను ఇంకో సాక్ి.గా మిగిలి ప్ో యింది
47. గోర్ు వెచిన్న గుండె చపుపడు
గోరు వచకని గ ండద చపుపడు
గతి మ్యరికనటటట
ఎక్కడో ఏదో ఒక్ హృదయ స్పందన
తన చిటికెను మిరంగి నటటడ
ఉషస్ు్లు ఈ మ్ధయ నా కోస్మే పుడుతరనాటటడ
క్ంటి నిశిధి లో స్ూరుయడు ఉదయిస్ుూ నాటటడ
ఆతమ ఒడిలో క్లలు నిదే లేస్ుూ నాటటడ
చిక్కని స్ుర మేదో ననుా దరికి పిలుస్ుూ నాటటడ
ఒక్టట పిచిక ఆలోచనలు
అక్ష్రాలు ఆతీమయంగా
అక్ుకన చేరుకక్ుంటటనాాయి ఇపుపడు
చిగ రు తొడిగిన ఆశలు
గ ంభనంగా నవుుతరనాాయి ఇపుపడు
స్ంతోషం ఉతరూ ంగ తరంగమై ఎగసి పడుతోంది ఇపుపడు
అంబ ధిని అవలీలగా తాగగలనేమో అనిపిసోూ ంది
రెక్కలు లేక్నే ఆకాశం లో ఎగర గలనేమో అనిపిసోూ ంది
విచుకక్ునా క్ుస్ుమ్యల స రభాలు నావి
వనాల వలుతరరుల తళ్ుక్ులు నావి
ననుా నేను తడిమి చూస్ు క్ుంటట పలికే
రాగాలు మ్యతేం నీవి
48. ఉకికరి బ్బకికరి గానే వుంది మ్రి !
క్నురెపపలు క్వితాునిా వలిడంచ గలవట
జఢ మ్ౌనం వేల అరాథ లను వలి బ చక గలదట
ఏమో !
మ్బ ిలనే అరథం చేస్ుకోలేని నేను
వరాష నిా ఎలయ అరథం చేస్ుకోగలను ?
నువునే తపన ఎపపటికి పుటటటనన ?
నీ ఉదేుగానిా ఎపపటికి ఒడిసి పటట గలనన ?
చీక్టి కాగితానిా రంగ ల చితేంగా మ్యరక గలనని నువుంటట నవాును క్దూ!
ప్ాదరస్ం లయంటి ననుా తేన చుక్కగా మ్యరక గలనని నువుంటట
పిచదకకికందా ? అనాాను క్దూ !
గ ండద గ పిపట ఇపుపడు నీ చపుపడు విని పిస్ుూ ంటట
వింతగానే వుంది మ్రి !
గాలి తరగలోడ నీ గనంతర విని పిస్ుూ ంటట
స్ంబరంగానే వుంది మ్రి !
వేల భావాలను నాలోకి చనపిపంచి నంత ఉకికరి బ్బకికరి గానే వుంది మ్రి !
49. విరహం ఒళ్ుే విరుచు క్ుంటటనే వుంది
రెపపల దుపపటీ క్ళ్ే నింగిని మ్ూసేసింది
అయినా నీ జఞా పకాలు నా మ్నః నిశిధిని వదలి ప్ో లేదు
ఒక్ దీప క్లికోల .... హృదయం వలుగ తూనే వుంది
ఒక్ మైనపు మ్ దదడె .... భావన క్రుగ తూనే వుంది
మ్ంతేం వేసి నువుు మ్యతేం నిదే ప్ో యయవు
మ్యయయజఞలం లో ఇరుక్ుకని మ్నస్ు .. మ్ూలుగ తూనే వుంది
వనాల వేడికి విరహం ఒళ్ుే విరుచు క్ుంటటనే వుంది
51. జాా పకం
జాా పకం చితరమైనది....
న్నజమే....
అది మాతరమే కంటల నీట్ తెర్నీ,,,,,,
పెదాలపెై నవుానీ,,,,,,
ఏక కాలంలో ఆవిష్ోరించగలదు...
52. నీక్ు తదలుస్ుూ ంది!
•
పేతి ఓటమి
ఒక్ ప్ాఠం వంటిదే!
... గాయయనిా చేసేదీ అదే
దానికి మ్ందు క్నుకోకమ్ని
మ్నస్ును పేేరేపించేదీ అదే
పేతి ఓటమి
ఒక్ నిపుప వంటిదే!
మ్నస్ును కాలికవేసేదీ అదే
పటటట దలను రగిలించేదీ అదే
నీ క్ళ్ుే తదరిచి చూడు
తరఫానై వచేక పేతి ఓటమి
తిరిగి తరప్ాకీ గ ండదై
గెలుపుగా దూస్ుకెళ్ళే వేగానిా తదస్ుూ ందనీ......
నిరాశను తదచేక పేతి ఓటమి
దీక్ష్, శొమ్, గెలుపనే తిేవరణ జెండాను
ఎగరేయగల సెడథరాయనిా తదస్ుూ ందనీ.....
పేతి పేతిక్ూలత నీలో
అనుక్ూలతను సాధించే
క్సిని పెంచుతరందనీ......
పేతి అపజయం
నీ సామ్రాి య అంచనా వేస్ుక్ునే
అవకాశానిా క్లిపస్ుూ ందనీ.......
నీక్ు తదలుస్ుూ ంది!
గెలుపును సాధించేందుక్ు
ఎక్ుకపెటటగల బాణం......
పేపంచానైానా జయించే
ఆయ ధానిావుగల సాధనం......
ఓటమి అని నీక్ు తదలుస్ుూ ంది!
53. జీవిత పుస్ూకానిా చేతిక్ందించిప్ో యింది
• నేను తదలుస్ుకోవాలనుక్ుందో ఏమో!
విధి చాలయ ఆటలయడింది నాతో
అనుభవాల అంచులోడ
తరది తీరుప విసిరేసింది
జీవితం అంటట ఏమిటో నేరిప ప్ో యింది!
నేను చూడాలనుక్ుందో ఏమో!
ఈంధే ధనుస్ు్ ఇంటి పెై విరిసింది
రంగ ల లోక్ం లోకి ఎతరూ క్ుప్ో యి
విహరింపజేసింది!
జీవితపు రంగ లను నా మ్ ందు
ఆవిషకరించిప్ో యింది!
నేను వినాలనుక్ుందో ఏమో!
ఝ ంఝ మ్యరుతం రాగాలనిాంటినన
మోస్ుకొచికంది
భావపరంపరలో కొటటట క్ు ప్ొ మ్మని సెైగ
చేసింది
జీవన రాగానిా మీటి ప్ో యింది!
నేను స్పరిశంచాలనుకొందో ఏమో!
ఛంద మ్యమ్ వనాల తరనక్లిా నా మ్ ందు
పరిచింది
వాటినే నా లక్కక్ు తేలిన దీవనలనిాంటిగా
రాస్ులుగా ప్ో సి చూపింది
జీవిత పుస్ూకానిా చేతిక్ందించిప్ో యింది
54. నువుు ఉనాావ్
• పరిచయం కావడం స్ులువే
అంతక్ు మ్ ందు నువువరో, నేనవరో
సేాహం మ్ధురమైనదని ఎంత వినాా...నీలో ఏదో స్ందేహం
... కొనిా భావాలు నీవి, నావి ఒక్టట...సేాహతరని పూరిూగా సీుక్రించాలని....
అందుకేనేమో! మ్నం పూరిూగా భినామైనా వయక్ుూ లమైనా...
మ్న పేయయణం సాఫీగా సాగ తోంది!
కొనిా పేశాలు, కొనిా జవాబ లు...
నీ గ రించి నీవు రాసిన వాకాయలు నాక్ు ఇంకా జఞా పక్మే
చినాపిలయడ డిలయ...
ప్ొ డవైన భావుక్ుడిలయ...
కొనిా మ్యటలు, కొనిా భావాల పంపకాలు...
నా గ రించి తదలిసే కొదీె నీలో చినా చినా స్ంతోషాల అలలు
స్ంశయయలు విడిప్ో యినటటడ చిరు దరహాసాలు
చేత పటిటన వస్ుూ వు వటిట రాయి కాదని...
కొనిా రాతలు, కొనిా స్ూచనలు...
నీవు ననుా పూరిూగా అరిం చేస్ుక్ునానాడు.....
నాక్ు నేను క్ూడా అరిమైయయయను తదలుసా?!!
గీటటరాయి అవస్రం రాని నీ వయకిూతాునిా చూసి ప్ొ ంగిప్ో యిన మ్నస్ును అడుగ
కొనిా నవుులు, కొనిా క్నీాళ్ుే
నీ నుండి నేను, నా నుండి నువుు దోసిళ్ేలో అదదెక్ు తీస్ుక్ునా క్ష్ణాలు
మ్ౌనానిా ఒక్రి మ్నస్ు నుండి ఒక్రి మ్నస్ుక్ు భరీూ చేసిన నిమ్ షాలు
ఇదంతా కాదులే...నడిచేదాె ం అనుక్ుని హుషారును ఆస్రాగా చేస్ుక్ునా చిక్కటి
రోజులు
కొనిా స్ంభాషణలు, కొనిా రోజుల విరామ్యలు
నువుు పది రోజులు క్నబడక్ప్ో యినా
నాలో అలజడి ఉండదు,,,,
ఎపుపడో మ్నస్ులో నిక్ిపూం ఐప్ో యయవని తదలుస్ుూ ందపుడు
క్నబడిన రోజు మ్యతేం ఒక్ స్ంతోషం....
నువుు ఎపుపడూ నాతోనే ఉనాావని చినా తృపిూ!!
( సేాహతరడు మ్యధవ్ రెడిుకి అంకితం )
55. ఒక్క పేయతాం
• ఒక్క పేయతాం!
నా శక్ుూ లనీా క్ూడగటటట కోవడానికి....
నీవు కొలువునా వినీలయకాశానిా చేరడానికి....
ఒక్సారెైనా నీ దృష్ిటలో చేరడానికి...
నీ ఆలోచన అపుపడదైనా నా వైపు మ్ళ్ుేతరందని...
బీడువారిన నా జీవన భూమి వేదనలో
మ్రగిాప్ో తరనాా....ఒక్క పేయతాం!!
ఒక్క పేయతాం!
అందని నీ హృదయపు నింగిపెై....
ఘయఢమైన నలడని మ్బ ిలను చితిేంచడానికి...
ఒక్క చలడని మ్లయమ్యరుతానిా యయచించడానికి...
నీ పేేమ్ అపుపడదైనా నాపెై వరిషస్ుూ ందని...
నా ఆశల క్ుంచద స్ంశయంతో వణ క్ుతరనాా.....ఒక్క
పేయతాం!!
56. నేను మొదుె బారిప్ో వాలి!
• గొంత నులిమేసుూ నిటటల భావాలు న్నశశబధంగా కేకలు వేసుూ నాియి
ఇదంతా ఒక సతదిమొన గురించే!
... సతక్షమమైనదెైనా....లోత గా గుచేిసుూ ంది]
అది ఇంకా లోపలికి తవుాకుంటట పో కముందే
నేను మొదుు బారిపో వాలి!
ఎటట పో వాలో తెలీక ముడుచుకుపో యిన ఆలోచనల అలలు
వెరకుోత నాియి
ఇదంతా ఒక బంధం గురించే!
చినిగానే మొదలైనా...పరతి నరానీి అలుల కుపో యింది
అది నా నుండి విడిపో కముందే
నేను మొదుు బారిపో వాలి!
సందిగధంలో నాకు మాటలే రావడంలేదు
ఇదంతా ఒక సపర్శ గురించే!
మతూన్నదెైనా...నాలో ఒక త ఫానునే రేపిందది
అది నాకు దతర్మైపో త ందనివేదన ననుి ముంచకముందే
నేను మొదుు బారిపో వాలి!
విష్యాన్ని విష్మించే వర్కూ తీసుకెళ్తూ నేమో
ఇదంతా "నీ" గురించే!
నువేా అయినా...నాలో పూరిూగా న్నండిపో యావు మరి
తెలీన్న దార్ులోల కి బహిష్ోరించబడకముందే
నేను మొదుు బారిపో వాలి!
మనసున్న కుదిపేసుూ ని ఈ అలజడిన్న విడిపించాలి
చెైతనయం పూరిూగా చచిిపో వాలి
బర్ువెకిోన భావావేశం వర్షంగా మార్కముందే
నేను మొదుు బారిపో వాలి!
నా మనసుపెై చికోగా చెకిోన నీ ర్ూపాన్ని చెరిపెయియ
ముదుగా అదిున నీ పేరమ ర్ంగును త డిచేయియ
మట్టలో కలిసిపో కముందే
నేను మొదుు బారిపో వాలి!
