Recommended
More Related Content
Similar to japan food
More from Victor Ploy
More from Victor Ploy (6)
japan food
- 3. อูด้ง
- 4. ความเป็นมาอาหารญี่ปุ่น อาหารญี่ปุ่นถูกพัฒนามานานหลายศตวรรษ อันเป็นผลจากการ เปลี่ยนแปลงของสังคมและการเมืองในประเทศ อาหารญี่ปุ่นถูกเปลี่ยนแปลง อย่างมากเมื่อเข้าสู่สมัยกลางซึ่งเป็นยุคสมัยที่ญี่ปุ่นถูกปกครองด้วยระบอบ ศักดินาอันนาโดยโชกุน ต่อมาในช่วงต้นยุคใหม่หลังการเปิดประเทศ ญี่ปุ่น รับวัฒนธรรมจากต่างชาติ โดยเฉพาะวัฒนธรรมตะวันตก ซึ่งมีอิทธิพลทา ให้วัฒนธรรมการกินของชาวญี่ปุ่นเปลี่ยนแปลงอย่างมาก
- 5. อาหารญี่ปุ่นที่เป็นนิยม อาหารญี่ปุ่นอยู่บนพื้นฐานของการจัดสารับอันประกอบด้วยอาหารจาน หลัก โดยเป็นข้าวหรืออาหารเส้น ซุป และกับข้าวหรือโอะกะซุ ซึ่งทา จาก ปลา เนื้อสัตว์ ผักและเต้าหู้ ปรุงรสด้วยดะชิ (หัวเชื้อน้าซุป) มิ โซะ (เต้าเจี้ยวญี่ปุ่น) และโชยุ (ซีอิ๊วญี่ปุ่น) ทาให้อาหารญี่ปุ่นส่วนมาก มีไขมันต่า แต่มีปริมาณเกลือสูง
- 6. ข้าว ข้าวญี่ปุ่นมีเมล็ดสั้น และเมื่อสุกแล้วจะเหนียวเล็กน้อย ชาวญี่ปุ่นนิยมรับประทานข้าว ขาว คือข้าวที่ถูกขัดสีจะไม่เหลือเยื่อหุ้มเมล็ดอยู่เลย ชาวญี่ปุ่นส่วนใหญ่เชื่อว่าข้าวกล้อง หรือข้าวที่ ยังมีเยื่อกหุ้มเมล็ดติดอยู่นั้นอร่อยน้อยกว่า แต่ข้าวกล้องก็ได้รับความนิยมมากขึ้นเรื่อยๆ ใน ฐานะที่เป็นอาหารเพื่อสุขภาพ
- 7. อาหารเส้น อาหารเส้นอาจรับประทานเป็นอาหารจานเดียว จัดสารับแทนข้าว หรือจัดคู่กับข้าวเลยก็ได้ อาหารเส้นที่เป็นที่รู้จักกันดี สามารถ รับประทานแบบร้อนในน้าซุป หรือแบบเย็นจุ่มซอสก็ได้
- 8. ขนมปัง ญี่ปุ่นรับวัฒนธรรมการรับประทานขนมปังมาตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 16 จนถึงปัจจุบัน ชาวญี่ปุ่นพัฒนาขนมปังจนมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว และนิยม รับประทานกันโดยทั่วไป คาว่าขนมปังในภาษาญี่ปุ่นคือพัง มาจากภาษาโปรตุเกส
- 10. อูด้ง อูด้ง เป็นอาหารญี่ปุ่นที่เป็นที่นิยมชนิดหนึ่ง ทาจากแป้ง สาลี ลักษณะเป็นเส้น หนา ยาว มีสีขาว อูด้ง นิยมรับประทานทานร้อนๆ ในน้าซุปใส ซึ่งทาจากดา ชิ (หัวเชื้อน้าซุป) และโชยุ (ซีอิ๊วญี่ปุ่น) และมิริน (เหล้าสาหรับปรุง อาหาร)
- 11. ความเป็นมาอูด้ง เส้นอุดงมีต้นกาเนิดมาจาก เส้นชูเมี่ยน ของประเทศจีน เป็นเส้นทาจากแป้งสาลี ยาว หนาประมาณ 2-3 เซนติเมตร นิยมทานในน้าซุปผสมเต้าเจี้ยว ถือเป็นอาหารภาคเหนือของ จีนเส้นอุดง ได้เข้าสู่ประเทศญี่ปุ่นโดยพระสงฆ์ชาวญี่ปุ่นที่เดินทางไปจาริกยังประเทศจีน ชาว ญี่ปุ่นได้ยกย่องพระคูไค และพระเอ็นนิ ให้เป็นต้นตารับการปรุงเส้นอุดงของญี่ปุ่น พระคูไค เดินทางไปยังประเทศจีนเพื่อศึกษาพุทธศาสนา โดยอดีตจังหวัดซะนุคิ บนเกาะชิโกะกุ หรือ ปัจจุบันคือจังหวัดคะงะวะ ประกาศตัวเป็นผู้สืบทอดสูตรการทาอุดงจากพระคูไค ส่วนพระเอ็น นิ ซึ่งเป็นพระนิกายเซน สานักรินไซได้เดินทางไปประเทศจีนเมื่อคริสต์ศตวรรษที่ 13 โดยมี เมืองฮะคะตะ จังหวัดฟุกุโอะกะเป็นผู้ประกาศว่าสืบทอดสูตรของพระเอ็นนิ
- 13. อูด้งร้อน คะเคะอูด้ง อูด้งร้อนในน้าซุปใส โรยต้นหอมญี่ปุ่นซอยบางๆ อาจมีคะมะโบะโกะ หรือลูกชิ้นปลาเส้นญี่ปุ่น ฝาน 1 ชิ้นวางบนเส้นอูด้ง
- 14. อูด้งร้อน เทมปุระอูด้ง อูด้งร้อนหน้าอาหารชุบแป้งทอด หรือเทมปุ ระ เช่น กุ้ง หรือคะคิอะเกะ (ผักรวมชิ้นเล็กๆผสมแป้งแล้วทอด)
- 15. อูด้งร้อน ทะนุคิอุดง อุดงร้อนหน้าเศษแป้งเทมปุระ ชื่อได้จากทานุ กิ ซึ่งเป็นแรคคูนญี่ปุ่น และเชื่อว่ามีพลังวิเศษ
- 17. อูด้งเย็น ซะรุอุดง อุดงแช่เย็น โรยสาหร่ายโนริฝอย เสิร์ฟในซะรุ (ภาชนะ สานจากไม้ไผ่ รูปร่างคล้ายกระด้ง แต่ก้นบุ๋ม ใช้สะเด็ดน้า) พร้อมกับซอสแช่ เย็น มีส่วนผสมเข้มข้นของดาชิ มิริน และโชยุ เมื่อทาน ให้ใช้ตะเกียบคีบเส้น อุดงพอคา จุ่มลงในซอสดังกล่าว แล้วจึงรับประทาน อาจใส่ต้นหอมซอย วา ซาบิบด และขิงบดลงในซอสเพื่อเพิ่มรสชาติได้ เมื่อเสิร์ฟคู่กับเทมปุระ จะ เรียก เทนซะรุอุดง
- 18. ซูชิ ซูชิ หมายถึง การรวมกันระหว่างปลากับข้าว ซูชิมี วิวัฒนาการมาเมื่อหลายร้อยปีมาแล้วซึ่งเกิดจากความต้องการถนอม อาหารของคนญี่ปุ่น คาว่า "ซูชิ" นิยมหมายถึง นิงิริซูชิ ที่เป็นข้าวมาอัดเป็นก้อน และมีเนื้อปลาวางบนด้านหน้าเท่านั้น
- 19. ประเภทของซูซิ นิงิริซูซิ โฮะโขะมะกิ มากิชูชิ อุระมากิ กันคังมากิ เทะมากิ อินะริซูซิ ชิราชิซูซิ โอซิซูซิ เทะมาริซูซิ
- 20. ซูซิ นิงิริซูชิ เป็นซูชิพบได้บ่อยในภัตตาคาร ซูชิจะมีลักษณะข้าวเป็นก้อนรูปวงรีแล้ววาง เนื้อปลาดิบ ปลาหมึก ฯลฯ ไว้ข้างบน อาจจะใส่วาซาบิเล็กน้อย หรือตกแต่งด้วย สาหร่ายทะเลก็ได้ ซูชิแบบนี้เป็นที่นิยมมากที่สุด
- 21. ซูซิ มากิซูชิ Makizushi หรือ Norimaki หรือ Makimono ซูชิรูปทรงกระบอกม้วน ยาว ใช้สาหร่ายแผ่กว้างใส่ข้าวใส่ผักใส่เนื้อหรือปลาลงไป วางบนแผ่นไม่ไผ่ที่ใช่ ห่อซูชิ แล้วม้วนให้เข้ากัน ตัดให้พอดีคา
- 22. ซูซิ Hosomaki ซูชิทรงกระบอกขนาดเล็กบางๆ ห่อด้วยสาหร่าย ส่วนใหญ่จะมีไส้เพียงอย่าง เดียว เช่น แตงกวา แครอท ทูน่า เป็นต้น โดยที่ไส้แตงกวา จะเรียกว่า Kappamaki เป็นชื่อที่ได้มา จากปีศาจน้ากัปปะที่ชื่นชอบการกินแตงกวาเป็นพิเศษ และซูชิชนิดนี้นิยมทานเพื่อล้างปากระหว่าง การทานปลาดิบกับอาหารชนิดอื่นๆ เพื่อที่เราจะได้เข้าถึงรสชาติของปลาดิบได้มากขึ้นนั่นเอง
- 23. ซูซิ Uramaki ซูชิรูปทรงกระบอกขนาดกลางๆ ใช้ข้าวห่อ สาหร่าย แตงกวา มายองเนส อะโวคาโด แครอท เนื้อปู ทูน่า ม้วนละโรยด้วยเมล็ด งา
- 24. ซูซิ Gunkan maki ข้าวปั้นรูปไข่ ใช้สาหร่ายพันรอบข้าวและมี อาหารทะเลหรือของสดวางไว้ข้างบน แต้มวาซาบิไว้ข้างในด้วย ส่วนใหญ่ จะเป็นไข่ปลา ไข่กุ้ง หอยเม่น เป็นต้น
- 25. ซูซิ Temaki ซูชิรูปกรวยนั่นเอง ไส้ต่างๆ ห่อด้วยข้าวและ สาหร่ายอีกชั้นพันห่อเป็นรูปกรวย ซูชิแบบนี้ใช้มือหยิบทานจะถนัด กว่า
- 26. ซูซิ อินะริซูชิ ทอดแผ่นบางยัดไส้ซูชิเข้าไป มีทั้งข้าว ปลาดิบ และผัก บางที่ก็นาไข่บางๆ มาทาเป็นที่ห่อแทนด้วย แต่รสชาติจะ หวานกว่า
- 27. ซูซิ ชิราชิซูชิ การจัดปลาดิบ ปลาหมึก กุ้ง ผัก ฯลฯ ที่หั่นเป็นชิ้นๆ วางเรียงบน ข้าวในภาชนะต่างๆ ชาวโอซาก้าเรียกว่า Gomokuzushi แบบคันไซไม่มีการ จัดเรียงมากมายตักใส่ข้าวลงในชาม โรยด้วยสาหร่ายและผักตามแต่จะชอบแต่ ต้องเป็นของที่ไม่หนักท้องเท่าไหร่ ซูชิชนิดนี้จัดทาในแต่ละพื้นที่แตกต่างกันไป
- 29. ซูซิ Temarizushi ข้าวปั้นของเป็นลูกกลมๆ วางหน้าซูชิแต้มวาซาบิ นิดนึงแล้วห่อกับพลาสติกบีบด้วยฝ่ามือให้เข้ากัน ก็เสร็จเรียบร้อย ก็นิยม ใช้อาหารทะเลและอาหารสด อาหารย่างก็ได้เหมือนกัน
- 30. ราเม็ง มีต้นกาเนิดมาจากประเทศจีน เข้ามาสู่เกาะญี่ปุ่นในสมัยเมจิ (ราว ค.ศ.1868-1912) จากชุมชนชาวจีนที่มาตั้งรกรากที่ญี่ปุ่น รวมทั้งชาวญี่ปุ่น จานวนหนึ่งและทหารญี่ปุ่นที่อพยพกลับมาจากจีน เมื่อครั้งสงครามโลกครั้งที่ 2 ก็ได้เอาวิชาทาบะหมี่กลับมาเปิดร้านขายจนได้รับความนิยมไปทั่วประเทศ และเพื่อให้ได้รสชาติที่ถูกปากชาวญี่ปุ่น จึงมีการพัฒนาในรูปแบบต่างๆ
- 31. ราเม็งแต่ละท้องที่ ชาวฮอกไกโด ก็จะนิยมรับประทาน มิโซะราเม็ง ใส่ชีส ข้าวโพด ธัญพืช กระเทียม และในแถบจังหวัดที่ติดทะเลก็จะนิยมใช้อาหารทะเล เป็นเครื่องประกอบ ชาวฮอนชู ก็จะนิยมราเม็งที่ใช้เส้นหนาและหยัก รับประทาน พร้อมเนื้อหมูและปลาแห้ง และในบางเขตจะเรียกราเม็งว่า โซบะ
- 32. ราเม็งแต่ละท้องที่ ชาวโตเกียว นิยมรับประทานโชยุราเม็งที่มีรสเข้มและใช้เส้นขนาด เล็ก ใส่เนื้อหมูหั่นบาง ปลาเส้น ผักโขม หอมทอด ไข่ต้ม สาหร่ายแผ่น และหน่อไม้ ชาวโยโกฮาม่า นิยมรับประทานราเม็งที่ใช้เส้นขนาดใหญ่และหนา คล้ายอุด้ง
- 33. ประเภทราเม็ง ชิโอะ ราเมน ทงคัสซึ ราเมน โชยุ ราเมนซุป มิโซะ ราเมนซุป
- 34. ราเม็ง ชิโอะ ราเมน คือ ราเมนน้าซุปที่ปรุงรสจากเกลือ ผัก ไก่หรือกระดูกหมู น้าซุป จะมีสีเหลืองใสๆ รสชาติเบาๆ และเส้นบะหมี่ส่วนใหญ่จะใช้แบบเส้นตรงและเล็ก ท็อปปิ้ง ด้วย สาหร่ายทะเล ไข่ต้ม หมูชาชู (หมูย่างหั่นสไลด์) วางไว้อยู่บนราเมนอีกด้วย
- 35. ราเม็ง ทงคัสซึ ราเมน คือ ราเมงในน้าซุปกระดูกหมูสีขาวขุ่น น้าซุป ทาจาก น้าซุปที่เคี่ยวด้วยกระดูกหมูนานหลายชั่วโมง จนหอมและมีรส ชาติที่เข้มข้น กลมกล่อม น้าซุปมีลักษณะสีขาวขุ่น อร่อยล้าโดยแทบไม่ต้องปรุงอะไรเพิ่ม ซุปทงคัสซึ นิยมทานกับเส้นราเมนเส้นบางๆตรงๆ บางคนก็ใส่โชยุหรือน้ามัน กระเทียม,น้ามันงาพริกเผาเพื่อให้รสเข้มข้นขึ้น ลักษณะของซุปทงคัสซึ จะคล้าย ซุปกระดูกหมูของจีนที่มีสีขาวเช่นกัน เรียกว่า "Bai tang" (ป๋ายทัง) มีรสชาติ ออกหวาน
- 36. ราเม็ง โชยุ ราเมนซุป น้าซุปที่ใช้ซอสถั่วเหลืองเป็นส่วนผสม สีออก น้าตาล หรือใส เคล็ดลับความอร่อยของ น้าซุปโชยุ อยู่ที่การตุ๋นน้าซุป ซึ่งใช้เวลานานกว่าค่อนวันเพื่อให้ความ หวาน ความหอมและรสชาติที่ กลมกล่อม ปรุงด้วยซอสโชยุอย่างดีที่นาเข้ามาจาก ประเทศญี่ปุ่น ให้ ความเป็นซุปราเมนขนานแท้ซึ่งมีสีน้าตาลใส นิยมทานกับเส้น ramen เส้นเล็กแบบลอนมากกว่าเส้นชนิดตรง เสิร์ฟร้อนๆ
- 37. ราเม็ง มิโซะ ราเมนซุป มีต้นกาเนิดจากฮอกไกโด ประเทศญี่ปุ่น เอกลักษณ์เฉพาะตัวคือเต้าเจี้ยวบดที่เป็นองค์ประกอบหลัก ให้ความ หอม มัน เค็ม กลมกล่อม ของถั่วเหลืองหมักที่อุดมไปด้วยไฟโตนิวเต รียนที่มีส่วนช่วยเสริม สร้างกระดูก ลดอาการขณะเริ่มหมดประจาเดือน จัดว่าเป็นเมนูสาหรับผู้ที่รัก สุขภาพไม่ควรพลาด
- 38. ซาซิมิ ซาชิมิ คือ การนาเนื้อดิบจากสัตว์ เช่น ปลาทะเลมาหั่นหรือแล่ สดๆ แล้วรับประทานควบคู่กับเครื่องปรุงรสอย่าง โซยุ และ ทสึมะ (เครื่องเคียง) ต่างๆ เช่น วาซาบิ ขิงดอง หัวไชเท้าขูดเส้น และ ใบชิโสะ ปัจจุบันซาชิมิมีชื่อเรียกอย่างเป็นทางการหลักๆ 2 ชื่อ ซึ่งเรียกแตกต่าง กันไปตามแต่ละท้องถิ่น คือ “โอะซาชิมิ” แถบภูมิภาคคันโต และ “โอะทสึคุริ” แถบภูมิภาคคันไซ
- 39. โซบะ โซบะ เป็นอาหารญี่ปุ่นที่ได้ความนิยมชนิดหนึ่ง ทาจากแป้งบัค วีท (ไม่ใช่แป้งสาลี) มีลักษณะเป็นเส้นยาว สีน้าตาล นิยมรับประทาน ทั้งแบบเย็น จุ่มกับซอส และแบบร้อน ในน้าซุป ซึ่งมีชื่อเรียกต่างกันไป ขึ้นอยู่กับวิธีนาเส้นโซบะไปประกอบอาหารนั้นนอกจากนี้ ในประเทศ ญี่ปุ่นเอง ยังนิยมเรียกอาหารเส้น ที่เป็นเส้นขนาดเล็กว่า โซบะ อีกด้วย ซึ่งต่างจาก อูด้ง ซึ่งมีลักษณะเส้นหนา ทาจากแป้งสาลี
- 40. ทาโกยากิ ลักษณะของทาโกะยากิ (โดยส่วนใหญ่) จะเป็นลูกกลมๆทอดจนเป็น สีน้าตาลราดด้วยซอสและมายองเนสแล้วโรยหน้าด้วยผงสาหร่ายและแผ่น ปลาแห้ง ส่วนผสมของทาโกะยากินั้นจะประกอบด้วยน้าแป้ง, ขิงดอง, แป้ง ทอด, หอมสับ , แล้วก็ที่ขาดไม่ได้คือหนวดปลาหมึกยักษ์ (Tako) ซึ่งเป็นส่วน หนึ่งของชื่อทาโกะยากินั่นเอง และอีกคาหนึ่งคือ "Yaki" ก็แสดงถึงวิธีทาก็คือ การเอาส่วนผสมเหล่านี้ลงไปทอดในกระทะที่มีลักษณะเป็นหลุมนั่นเอง
- 41. เท็มปุระ เท็มปุระมักจะเสิร์ฟในลักษณะเรียงพูนสูงในแนวตั้ง มารยาทในการรับประทานอาหารที่พูนในแนวตั้ง คือ ไม่ทาให้ของที่พูน ไว้ล้มลง อาหารที่จัดในลักษณะพูนสูงนี้ ตามปกติจะเรียงเพื่อให้รับประทาน ตามลาดับจากซ้าย ขวา และกลาง ดังนั้น หากรับประทานตามลาดับนี้ ก็ จะไม่ทาให้อาหารที่พูนไว้ พังลงมา
- 42. ปลาย่าง ปลาที่มีครีบเกะกะ ให้ใช้ตะเกียบตัดครีบเหล่านั้น และนาไปกอง เรียงไว้ทางมุมขวามือด้านบนของจาน รับประทานเนื้อปลาไล่ตั้งแต่บริเวณส่วนหัว ไปจนถึงส่วนหาง เมื่อรับประทานหมดซีกหนึ่งแล้ว ไม่พลิกปลากลับข้าง แต่ให้ใช้ ตะเกียบเลาะก้างปลาออก แล้วนาไปวางไว้ทางมุมขวามือด้านบนของจาน เช่นกัน
- 44. นางสาวณัฐชรินทร์ ชัยพนัส เลขที่ 22 นางสาวศิริพร เต๋จ๊ะ เลขที่ 34 ผู้จัดทา ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 /15 โรงเรียนยุพราชวิทยาลัย จ.เชียงใหม่