Dit is alweer de tweede update van mijn WK! Het is niet zo kort achter elkaar als beloofd, wegens wat problemen met het inloggen op Slideshare, maar beter laat dan nooit! Veel leesplezier, Reacties naderhand kan ik waarderen! =) Xx

1. Wonderkind: De herhaling van de geschiedenis
k
Opa roberts plan
Door ISims2SNFKGGH

2. De vorige keer
In de vorige update...
- Is er kennis gemaakt met familie De Bof.
- Wilde Sophie met Noah en Evi buitenspelen, maar Han
keurde dat niet goed.
- Paste opa Robert op Noah, maar lette niet op en liet hij
de cake aanbranden

3. 'Nou, welterusten lieve Noah. Tot strakjes!' zei opa Robert.

4. Opa Robert liep op zijn tenen de trap af om René niet wakker te maken. Beneden begon
hij te rennen. Hij zou maar te laat komen op zijn werk!

5. Opa Robert liep op zijn tenen de trap af om René niet wakker te maken. Beneden begon
hij te rennen. Hij zou maar te laat komen op zijn werk!

6. De chauffeur zei dat het voor deze ene keer niet uitmaakte en startte de auto. Daarna
reed hij weg, en verdween de auto langzaam uit het zicht.

7. Nog geen vijf minuten later arriveerde een andere carpooler en Sophie en Han waren
weer thuis.

8. Ook Evi was weer thuis. Ze werd hartelijk door haar moeder begroet met een knuffel.
'Hallo liefje,' zei Rosalinde.
'Hai mam,' zei Evi.

9. 'Hoe was het op school?' vroeg Rosalinde aan haar dochtertje.
'Oh, het was wel leuk. We mochten vingerverven,' vertelde Evi terwijl ze met haar
moeder naar binnen liep.

10. Sophie keek toe hoe haar nichtje en zus naar binnenliepen, op de voet gevolgd door
Han. Daarna liep ook zij naar binnen.

11. Vervolgens nam ze een heerlijke douche.
'Hèhè, een douche doet een mens goed. Zeker na een dag hard werken,' zei Sophie
tegen zichzelf.

12. Toen Sophie uit de douche kwam, deed ze haar natte haren in een knot boven op haar
hoofd en schoot ze een kamerjas aan.
'Zo, even wat makkelijks aantrekken,' zei ze tegen haar spiegelbeeld, dat haar vrolijk
toelachte.

13. Ze liep naar het bed waar René in lag te slapen.
'René, wordt je wakker? Het is tien voor half zes. Je moet eruit, anders redt je het niet,'
waarschuwde Sophie.

14. Geeuwend kwam René overeind.
'Bedankt voor het wakker maken,' zei hij.

15. 'Graag gedaan lieverd,' zei Sophie en gaf hem een zoen. 'Ga nu eerst maar vlug
douchen, anders redt je het niet. Ik maak wel wat te eten, en haal Noah zo wel uit bed,'
zei Sophie.

16. 'Dank je schat,' zei René weer en streelde Sophie even over haar wang.
'Goed, dan ga ik nu maar douchen,' zei hij verzuchtend.

17. Sophie liep naar het kamertje van Noah en keek liefkozend toe hoe het kleine jochie
opgekruld lag te slapen.
'Noah,' zei ze zachtjes. 'Noah, wakker worden lieverd.'

18. Noah werd wakker en keek met halfdichte oogjes om zich heen. Toen hij zijn moeder
opmerkte, begon hij te lachen. Sophie tilde hem op.
'Goedenavond jochie, heb je lekker geslapen?' vroeg ze glimlachend.

19. Sophie deed Noah wat makkelijks aan. Een blauw wit gestreept T-shirtje zonder broekje
eronder, maar gewoon een luier.
'We gaan vandaag toch niet meer naar buiten,' zei Sophie meer tegen zichzelf dan
tegen Noah.

20. 'Ik bedoel, kijk nou wat voor hondenweer het is,' zei Sophie en ging voor het raam
staan. De lucht was grauw en er vormden kleine kringetjes in de vijver achter het huis.

21. Noah begon te brabbelen, waar Sophie om lachte. Hij lachte vrolijk mee.
'Maar ach, wat maakt het uit. Jij zorgt er toch wel weer voor dat het zonnetje gaat
schijnen. Jij bent het zonnetje in huis!' zei tegen hem, terwijl ze hem een speelse tik op
zijn neusje gaf.

22. Plotseling weer klonk er een harde knal en Noah keek verwonderd naar buiten.
'Dat is onweer,' lachte Sophie. 'Is niet erg, hoor!' zei ze. 'Laten we maar naar beneden
gaan, het is tijd voor je eten. Zullen we opa zo eens bellen?'

23. Sophie liep naar beneden met Noah op haar arm, en zette Noah in de kinderstoel.
'Zo, eerst tijd voor een flesje,' zei ze. 'Al snap ik nog steeds niet wat het uithaalt..'

24. 'Nou jochie, drink maar lekker. Dan gaat mama opa even bellen over het eten,' zei
Sophie. En ze liep weg.

25. Sophie pakte de telefoon en drukte op drie. Ze kreeg haar vader aan de telefoon.
Zonder ook maar een blik op Noah te werpen, besprak ze het avondeten.

26. Ze zag niet hoe de groene vloeistof Noahs keeltje binnengleed, gloeiend van verlangen
om hun klus te klaren. Maar al had ze die kant opgekeken, zou ze het nog niet kunnen
zien. Ze had niet de kracht die Noah had. Niet de kracht die haar vader had, de kracht
waarvan ze al jaren dacht dat hij veilig weggeborgen was. Maar nu was het daar weer,
sinds gisteren. Niemand die er wat kon doen, behalve één persoon...

27. 'Vanavond eten we bij Roos en Han. Tot zo..'

28. Zo gezegd, zo gedaan. Een paar minuten later was iedereen verzameld rondom de tafel
in het huis van Rosalinde en Han de Bof. Druk kletsend was iedereen aan het praten.
Iedereen, op René na. Want die was werken.

29. Noah had zijn voeding natuurlijk al gehad. Hij was druk met zijn konijntje in de weer.
En met trots resultaat: hij kreeg steeds beter door hoe het konijntje werkte.

30. Om half negen verdween Evi naar boven, om en kwam even later terug in haar pyjama.
'Ik ga naar bed toe, welterusten allemaal,' zei ze zachtjes.
'Welterusten,' zei iedereen terug.

31. Daarna vertrok ze weer naar boven, om in bed te gaan liggen en naar dromenland te
reizen.

32. Daarna kwamen Sophie en opa Robert ook overeind.

33. Terwijl Rosalinde haar vader nakeek, tilde Sophie kleine Noah op. Tijd om te gaan
slapen.

34. 'Zo, dan gaan wij ook maar eens naar huis. Noah en ik zijn doodop. Tot morgenochtend,
Roos en Han. Bedankt voor de gezellig avond,' zei Sophie en lachte haar zusje en zwager
toe.

35. In sneltempo liep Sophie door de donker naar huis. Alleen het zwakke licht van de
straatlantaarns verlichtten de straten. Binnen deed ze Noah vlug zijn pyjamaatje aan.

36. 'Zo, en nu vlug gaan slapen lieverd,' zei Sophie tegen haar zoontje en gaf hem een kus
op zijn voorhoofd.

37. Sophie liep naar de slaapkamer en deed haar kamerjas uit en ding die in de kast. In een
roze nachtjapon stapte ze in het bed.

38. Om twee uur 's nachts kwam René thuis van zijn werk. Snel ging hij nog even naar de
wc.

39. Na zijn handen te hebben gewassen, ging hij nog even bij Noah kijken.
'Lekker dromen lieve jongen,' fluisterde René heel zachtjes.

40. Vervolgens liep hij naar de slaapkamer en kleedde zich om. Zo stilletjes mogelijk om
zijn vrouw niet wakker te maken, kroop hij onder de deken.

41. Even later liggen viel ook René in slaap. En eindelijk, de rust in de drie huisjes was
verdeeld. Iedereen sliep.

42. Om zes uur werden Rosalinde en Han ruw gewekt door de wekker. Opstaan,
schreeuwde het ding letterlijk. Anders komen jullie te laat op je werk.

43. Ook René en Sophie werden wakker.

44. René maakte de bedden op. Hij kon rustig aan doen.

45. Daarna liep René naar de badkamer, waar Sophie haastig stond te douchen.

46. Plotseling klonk er getoeter. Tijd om naar het werk te gaan!

47. Han, Rosalinde en Sophie stapten alle drie in de auto.

48. De portier was nog niet dichtgegooid, of de auto scheurde al weg.

49. Een klein half uur later was Evi ook klaar voor vertrek. En ze moest wel, want de
schoolbus was er al. Met een andere outfit aan als gisteren liep ze de trap af.

50. Ze stapte vol goede moed op de bus af.
'Goedemorgen buschauffeur David!' riep Evi vrolijk en liep het trapje op. De deuren
sisten en gingen dicht.

51. En ook de schoolbus reed weg.

52. René was samen met opa Robert en Noah de enige die nog thuis was.
'Noah, Noah, wakker worden.' Sprak René met een zachte, dwingende stem.

53. Noah kwam meteen overeind.
'Zo, zoveel moeheid zat er niet meer in jou, wel dan?' zei René lachend.
Noah lachte zijn superschattige lachje terug.

54. René smolt van het lachje en kleedde zijn zoontje om.

55. 'Nou, zullen we dan maar eens naar beneden gaan, jochie? Je zult wel honger hebben,
hè?' zei René.
Noah keek zijn vader ernstig aan.
'Kijk niet zo eng jij, kietje kietje!' zei René en kietelde Noah, wat weer een van zijn veel
voorkomende lachjes veroorzaakte.

56. René liep de trap af en zette Noah in de kinderstoel.
'Zo, even kijken. Dat knopje, enneh..' zei René en drukte op de knop. Noah keek
geduldig toe.

57. René legde het groengloeiende flesje op het tafelblad van het kinderstoeltje en Noah
pakte hem vrolijk op en dronk er gulzig van.
'Goed zo jochie,' mompelde René terwijl hij naar de koelkast liep. Nu had hij zelf ook
wel honger. Het was al elf uur.

58. René smeerde voor zichzelf een boterham en zette het bordje met de boterham op
tafel.
'Eerst dat lege flesje weggooien,' zei hij tegen zichzelf.

59. 'Wil je eruit?' vroeg René aan Noah en tilde hem op. Het kleine ventje lachte.

60. René wandelde naar de badkamer en zette Noah op het potje.
'Zo, doe jij maar even een plas, dan ga ik ook even wat eten,' zei hij tegen Noah.

61. René liep naar de woonkamer terug en zette zijn tanden in de boterham met worst.

62. In de badkamer was onze kleine Noah klaar met zijn plasje en gleed hij van het potje
af.

63. Terwijl René rustig doorat, kroop Noah naar de xylofoon en begon er met een stokje op
te hameren.

64. René lachte zachtjes toen hij het geluid hoorde.

65. Na het afwassen ging René op de bank zitten en keek hij televisie. Naar zijn favoriete
kookzender, wat hij graag deed.

66. Noah vermaakte zich prima met zijn blokkendoosje. Bij nader inzien had hij
waarschijnlijk het gespeel op de xylofoon toch niet zo'n leuk idee gevonden.

67. Intussen tijd was het alweer drie uur 's middags en waren Sophie en Evi thuisgekomen.
Omdat Evi haar ouders langer werkten, had Sophie haar nichtje uitgenodigd bij hen
thuis te komen spelen.

68. Noah vond het allang best. Hij was gek op zijn nichtje Evi. En je kon alleszins zeggen
dat het wederzijds was.

69. Maar helaas, pret kon niet eeuwig duren.
'Sorry Evi, maar Noah moet nu eventjes een middagdutje doen,' zei Sophie en pakte
haar zoontje op.

70. 'Nou, zeg maar dag-dag, Noah,' zei Sophie.

71. 'Please, mag ik straks weer met Noah spelen, tante Sophie?' smeekte Evi haast.

72. 'Natuurlijk mag dat, Evi,' zei Sophie en volgde haar nichtje die op de bank neerplofte.
'Precies ja, gaan jullie maar even televisie kijken samen. Dan breng ik Noah even naar
bed, en ga ik even douchen. - René, wil jij even eten maken? Dank je wel,' zei Sophie
en liep weg.

73. 'Is tante Sophie overgespannen?' vroeg Evi nieuwsgierig toen Sophie boven was en hen
niet meer kon horen.

74. 'Overspánnen bedoel je?' zei René. 'Nee, natuurlijk niet. Hoe kom je daar nu weer bij?'
vroeg hij geschrokken.

75. 'Nou, tante Sophie doet zo... gestrest,' zei Evi.

76. René lachte om de wijze woorden van het kleine meisje. 'Nou, maak je maar niet druk
hoor. Ze is gewoon een beetje moe, ze heeft de hele dag gewerkt,' legde René uit.
Evi zich voorover en fluisterde luid: ‘Ssht, daar komt tante Sophie al aan!'

77. Sophie kwam op het tweetal afgelopen.
'René, ik dacht dat je zou gaan koken?' zei Sophie een beetje boos. 'Nou ja, dan doe ik
het zelf wel..'

78. Nukkig liep Sophie naar de keuken en haalde ingrediënten uit de koelkast voor
spaghetti.

79. René was inmiddels naar boven gelopen, hoofdschuddend. Hij trok zijn politie uniform
aan. Want het was weer zo ver: hij moest werken.

80. René liep naar beneden en snoof de heerlijke geur van de spaghetti op.
'Hmm, ruikt goed Soof,' zei René complimenterend.

81. Sophie negeerde het compliment en ging stug door met tafel dekken.
'Evi, kom je ook eten?' riep ze haar nichtje.

82. 'Hmm, ik kom eraan tante Sophie!' riep Evi, die diep in haar schilderskunsten was
verdiept.

83. 'Nou schat, ik ga werken. Tot vannacht,' zei René en liep de kamer uit, naar buiten.

84. Buiten rende hij naar de carpooler toe. Hij zag dat de auto aanstalten maakte om weg
te rijden.

85. Evi kwam aan tafel zitten toen de deur dichtging.
'Wat is er aan de hand, tante Sophie?' vroeg ze Sophie, die nukkig voor zich uitstaarde.
'Och, ik ben alleen maar wat moe,' zei Sophie.

86. De rest van de tijd zeiden ze niets, totdat het eten op was. Evi had allang haar eten op
en haar bord weggebracht, toen haar tante een keer klaar was met eten.
'Moet ik nu naar huis?' vroeg ze haar tante.
'Ik laat je niet alleen thuis, je kunt wel bij mij in bed slapen,' zei Sophie en zette haar
bord in de gootsteen.

87. Sophie en Evi lopen naar boven.
'Welterusten tante Sophie,' zei Evi tegen Sophie.
'Welterusten Evi,' antwoordde Sophie. 'Straks brengt René je wel naar je eigen bed, als
je ouders thuis zijn.'
'Goed tante Sophie,' zei Evi.
Sophie deed het licht uit.

88. Die nacht om twee uur werd Evi zachtjes wakker gemaakt door haar vader. Hij tilde
haar op en droeg haar naar haar eigen bed.
'Welterusten Evi,' zei hij tegen zijn dochter die amper wakker was geweest.

89. René was ook weer thuis, mét promotie. Gelukkig hoefde hij nu niet meer van 's avonds
tot 's nachts te werken, maar gewoon van 's morgens tot 's middags.
'Wacht maar tot je het hoort, Soof. Je zult blij zijn,' fluisterde René in het oor van zijn
vrouw, die het niet hoorde omdat ze sliep.

90. Die ochtend was Sophie als eerste wakker. Ze was nu ook wel goed uitgeslapen. Want
het was vroeg geweest toen ze naar bed was gegaan: nog geen uur of negen. Ook al
was ze vandaag vrij, ze ging er toch maar uit. Want van dat gewoel had ze alleen maar
kans dat ze René wakker maakte.

91. Omdat er toch nog niemand anders wakker was, op Rosalinde en Han na omdat zij
moesten werken, besloot Sophie het er maar eens rustig aan mee te doen en voor haar
zelf in haar eentje te gaan ontbijten.

92. Ja, Han en Rosalinde moesten werken vandaag.

93. Ondertussen is Evi ook wakker geworden van de wekker. Over een half uurtje school.

94. Ook René was wakker geworden. Worktime! Ja, daar zal Sophie nog van opkijken.

95. Sophie stond net op dat moment af te wassen en had nog niets van haar man gehoord.

96. 'Hé René, je moet vanavond toch pas...' vroeg Sophie inderdaad verbaasd toen René
voor haar neus stond, in zijn uniform.

97. 'Nee,' zei René triomfantelijk. 'Ik heb gisternacht promotie gemaakt!' zei hij vrolijk. 'Ik
wilde je niet wakker maken, dus ik dacht: ik vertel het morgen ochtend wel.'

98. 'Wat goed!' zei Sophie. 'Dus nu werk je van 's morgens tot 's middags?' vroeg ze.

99. 'Ja!' antwoordde René enthousiast.

100. 'En je moet nu werken? - Oh shit! Je moet nu werken! Ga snel, anders kom je te laat!'
realiseerde Sophie zich.

101. 'Goed dan, dan ga ik inderdaad maar. Want straks ben ik al weer bijna te laat, net zoals
gisteren. Ik liep naar buiten en...'
Sophie onderbrak hem door hem een kus te geven.
'Vertel straks maar.'

102. Sophie en René liepen naar buiten. René liep in sneltreinstand naar de auto toe. Sophie
keek en zwaaide hem na.
'Tot vanmiddag!' riep ze vrolijk en keek haar man en de auto na.

103. Toen de auto uit de straat was verdwenen, liep Sophie naar binnen toe en ging ze de
trap op. Tijd om Noah uit zijn bedje te halen!

104. 'Goedemorgen jochie van me! Ben je al lang wakker?' zei Sophie terwijl ze Noah uit bed
haalde.

105. 'Nou, zal mama je maar eens je flesje geven, dan?' zei Sophie toen ze Noa omgekleed
had. Een luid vrolijk gekraai was het antwoord.

106. Beneden zette Sophie haar zoontje in de kinderstoel.

107. Daarna liep ze naar het aanrecht, waar de flessenhouder op stond. Ze drukte op de
knop en zag hoe het laatste flesje ronddraaide, totdat deze groengloeiend was en het
apparaat stopte.

108. Eigenlijk zou ze het tegen haar vader moeten zeggen. Want deal was deal. Als het geen
negatieve invloed op Noah zou hebben gehad, zou hij het moeten blijven drinken. Dat
was de weddenschap die ze had gesloten met haar vader.

109. Och ja, ze zou haar vader vanavond wel inlichten. Niet nu. Ze legde het flesje voor
Noah neer.

110. Noah pakte het laatste flesje en dronk in één keer het flesje leeg, tot zijn moeders
verbazing.

111. Sophie gooide het flesje weg in de afvalstorter en schrok op van een geluid.

112. Opeens stond haar vader lachend voor haar neus.
'Oh pa, hallo,' zei Sophie lachend.

113. 'Hai meisje. Sorry, liet ik je schrikken?'

114. 'Och, dat valt toch wel mee. Ik had alleen geen bezoek verwacht. Maareh.. wat kom je
eigenlijk doen?' vroeg Sophie.

115. 'Niks bijzonders. Gewoon even kijken hoe het gaat met jou. Enneh.. met kleine Noah,'
zei hij en keek naar Noah, die in de kinderstoel zat.

116. Opa Robert liep van zijn dochter vandaan en haalde zijn kleinzoontje uit de kinderstoel.
'Ik moet nog even boven de bedden verschonen. Zou jij even een oogje op Noah willen
houden?' vroeg Sophie haar vader.

117. 'Maar natuurlijk Soof. Ga jij maar eventjes je klusjes doen. Ik let wel op hem,'
glimlachte opa Robert.

118. 'Dat is fijn pa,' zei Sophie en draaide zich om om naar boven te lopen. 'Dankjewel.'
Ik doe het maar al te graag, dacht opa Robert en keek naar zijn kleinzoon.

119. Nietsvermoedend liep Sophie naar boven. Wist zij veel.

120. Opa Robert zette zijn kleinzoontje op de grond. Eindelijk, éindelíjk kon hij doen wat hij
al lang wilde.

121. Opa Robert liep naar de flessenhouder en zag dat alle flesjes op waren. Weg gegooid
waren ze niet, maar hadden ze ook hun werk gedaan?
'Laat ik in ieder geval eerst maar eens nieuwe tevoorschijn halen,' zei hij en knipperde
met zijn ogen. Het ene moment was de houder leeg, en het andere moment was deze
weer gevuld met vijf nieuwe volle flesjes.

122. Opa Robert draaide zich om en ging voor Noah zitten, die met open mondje had
toegekeken.
'Noah, zullen we eens gaan kijken of die flesjes effect hebben gehad?' vroeg Opa
Robert, alsof het de normaalste zaak van de wereld was.

123. wonderkind: De herhaling van de geschiedenis
k
Dit was het alweer : update 2!
Hopelijk vonden jullie het leuk en zie ik de volgende keer
weer een reactie van jullie! =)
Reacties naderhand kan ik waarderen!
Xx
Sims2SNFKGGH