2. OI ΘΕΟΙ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΩΝ
ΑΝΘΡΩΠΩΝ
• Στην ομηρική εποχή οι θεοί παρέμβαιναν στην ζωή των
ανθρώπων και περισσότερες φορές χωρίς να τους
λογαριάζουν.
• Ενώ κέντρο της Ιλιάδας είναι ο άνθρωπος και η μοίρα
του και η δράση ξετυλίγεται στη γη ( :το α΄ επίπεδο το
πραγματικό ),
• αυτή θα παρακολουθείται και θα ρυθμίζεται από τον
Όλυμπο( :το β΄επίπεδο –αντικαθρέπτισμα του α΄) και
συχνά οι θεοί θα κατεβαίνουν στη γη και θα
συναγελάζονται με τους ανθρώπους δείχνοντας όμως πιο
πολύ τη δύναμή τους και λιγότερο τη δικαιοσύνη τους.
3. ΟΙ ΘΕΟΙ ΠΟΥ
ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ
ΔΙΑΣ
ΙΛΙΑΔΑ
• Ο Ζευς ήταν ο κορυφαίος θεός
του Πανθέου των Ολυμπίων
και ο υπέρτατος θεός των
αρχαίων Ελλήνων. Επόπτευε
και κυβερνούσε τον κόσμο.
Ήταν πατέρας θεών και
ανθρώπων. Προστάτευε τους
ξένους, τους όρκους, την
πόλη, το σπίτι και φρόντιζε για
την ευημερία του. Ηταν αυτός
που προνοούσε για τα πάντα.
4. ΑΘΗΝΑ
Η θεά ΑΘΗΝΑ Γεννήθηκε
μέσα από το κεφάλι του
πατέρα της, αλλά είχε
γονιμοποιηθεί στη μήτρα
της μάνας της. Το
«εξωφρενικό» αυτό
γεγονός, ακόμη και για
τους Αθανάτους του
Ολύμπου, συνέβη μετά
την «ενσωμάτωση» της
σοφής Μήτιδας από τον
πατέρα των θεών και των
ανθρώπων, το Δία.
5. ΗΦΑΙΣΤΟΣ
• Ο θεός προστάτης της φωτιάς, της
σιδηρουργίας των πέτρινων
κατασκευών καιτης γλυπτικής είναι ο
Ήφαιστος. Γιος του Δία και της Ήρας
από τη γέννηση τουακόμη γνώρισε την
εγκατάλειψη, τον εκδιωγμό και την
περιφρόνηση ακόμη και της ίδια του
της μητέρας.Ο Ήφαιστος ήταν ο
θεϊκός σιδηρουργός. Κατασκεύαζε
όπλα, παλάτια, κοσμήματα, όλα
περίτεχνα και σπουδαία. Το παλάτι του
στον Όλυμπο ολόχρυσο με πολύτιμους
λίθους στολισμένο. Τα δώρα του στους
θεούς ασύλληπτης έμπνευσης και
ομορφιάς. Αυτός δώρισε στον Δία την
αιγίδα (που μετά έδωσε στην Αθηνά)
και το σκήπτρο του, στην Δήμητρα το
δρεπάνι, στον Απόλλωνα και την
Άρτεμη τα χρυσά τους βέλη, στον ήλιο
τα λαμπρό του άρμα και στον Διόνυσο
το ολόχρυσο κύπελό του. Αυτός
κατασκεύασε τα όπλα του Αχιλλέα,
που του ζήτησε η μητέρα του η Θέτιδα
και ο Όμηρος περιγράφει στην Ιλιάδα
με κάθε λεπτομέρεια.
6. • H Ήρα είναι κόρη του
ΗΡΑ
Κρόνου και της Ρέας, νόμιμη
σύζυγος του Δία, θεά των
ουρανών, προστάτιδα του
γάμου και των παντρεμένων
και της συζυγικής πίστης
• Είναι η πιστή και
αφοσιωμένη, η τρυφερή και
υποταγμένη στον κύριο και
αφέντη της γυναίκα, αλλά
και η δυναμική και
πολυμήχανη, εριστική και
γκρινιάρα, καταπιεστική και
ζηλόφθονη, εκδικητική
σύζυγος.
• Η εκδίκησή της, σαρώνει
τα πάντα στο πέρασμά της.
Κυνηγάει και τιμωρεί τις
γυναίκες που ο Δίας
απατώντας την έκανε δικές
του καθώς και τους
καρπούς των πράξεών του.
7. ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ
• Ο Απόλλωνας είναι
Μέγας θεός του
Ελληνικού Πανθέου
(Απλών στη θεσσαλική
διάλεκτο), με γύρω στις
350 επικλήσεις,
προσωνύμια και τοπικές
λατρείες του,
θεραπευτής, μάντης και
ηλιακός («Φοίβος»).
Πιθανότατα να
αποτέλεσε έμπνευση για
το θεό Απλού στην
ετρουσκική μυθολογία.
8. ΑΝΘΡΩΠΟΜΟΡΦΙΣΜΟΣ
• Γενικότερο χαρακτηριστικό των ελληνικών θεοτήτων είναι ακριβώς
αυτός ο ανθρωπομορφισμός τους, η τάση δηλαδή να αποδίδονται
στους θεούς ανθρώπινα χαρακτηριστικά, τόσο αδυναμίες όσο και
αρετές. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι σε όλες τις
αναπαραστάσεις των ελληνικών θεοτήτων, αυτές εμφανίζονται με
ανθρώπινη μορφή.
• Ότι ισχύει για την αναπαράσταση της εξωτερικής εμφανίσεως των
θεοτήτων, ισχύει και για το χαρακτήρα τους. Οι Ολύμπιοι θεοί αν κι
έχουν κι αυτοί πολλές αδυναμίες αν κι αυτοί ζητούν μερικές φορές
θυσίες, είναι πραγματικά σε πολύ μεγάλο βαθμό προσιτοί στους
ανθρώπους, συχνά κατεβαίνουν ανάμεσα στους θνητούς για να τους
βοηθήσουν ή να τιμωρήσουν ή και να συμμετάσχουν στις γιορτές
τους. Οι μυθικοί ήρωες έχουν θεούς που τους προστατεύουν αλλά
όχι μόνο οι ήρωες ακόμα κι οι απλοί άνθρωποι έχουν «δικούς» τους
θεούς.
9. ΘΕΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ
Οι θεοί εμφανίζονται μ
επιφάνεια οι ίδιοι ή σε
όνειρο. Στην Με ενανθρώπιση δηλαδή
περίπτωση αυτή μεταμορφωμένοι σε
γίνονται αμέσως ανθρώπους, συντρώγουν
αντιληπτοί από τους μαζί τους, τους
ανθρώπους συμβουλεύουν, τους
προτρέπουν. Άλλοτε τους
αντιλαμβάνονται άνθρωποι
Με φωτισμό του νου άλλοτε όχι.
:Στον Όμηρο πολλές
φορές ακούμε ότι ο
θεός φώτισε το νου του
ήρωα.
10. ΕΠΙΣΗΣ
Οι θεοί προειδοποιούσαν τους ανθρώπους
και έδιναν την επιλογή να διαλέξουν
ανάμεσα στο σωστό και το λάθος. Αλλά με
την απόφαση που θα έπαιρναν την
κατάλληλη τιμωρία που τους άξιζε, δηλαδή
ύβρη.
