2. EDITORIALI
Adem Avdiu
Kush po nxit konflikt mes civilizimeve? ................................. 2
Lirim Sadiku
Teuhidi rububijje ................................................................... 5
Laura Ferati
Si të bëhesh i dashur në shoqëri .......................................... 8
Xheladin Leka
Ata të cilët i do Allahu! ....................................................... 13
Seid ibën Husejn el Afanij
Ata kështu ishin! ................................................................. 17
Fehmi Dalipi
Disa virtyte të Muhamedit sal‐lAllahu alejhi ve sel‐lem .... 20
Fidan Xhelili
Parathëna e “Sunenit” të Ibën Maxhes ............................. 22
Bali Musli Sadiku
Gjendja e hadithit në shekullin e parë sipas hixhretit ....... 29
Unejs Murati
Ulja e personalitetit është gjë e vështirë ............................ 33
Dr.Ahmed iben Uthman el‐Mezid dhe Dr. Adil iben Alij esh‐Shiddij
Disa këshilla për edukimin e fëmijëve ‐IV‐ ......................... 35
Sabahudin Selimi
Imam Shafiu ........................................................................ 37
Redaksia
Lexuesit pyesin, dijetarët përgjigjen .................................. 42
Bali Sadiku
Ilir Osmani mbrojti me sukses punimin e magjistraturës ... 43
PËRMBAJTJA
Kryeredaktor:
Zejd Haziri
Anëtarët e revistës:
Unejs Murati
Fidan Xhelili
Xheladin Leka
Bashkëpunëtorët:
Adem Avdiu
Muhamed Abdullahi
Sabahudin Selimi
Bali Sadiku
Lirim Sadiku
Namik Vehapi
Redaktor gjuhësor:
Arian Koçi
Redaktor Teknik:
Avni G. Gashi
Ballina/Dizajni:
Avni G. Gashi
Boton:
Shtëpia botuese
Atik
Gjilan, Republika e Kosovës
Tirazhi: 1000
Adresa:
Rr. M. Idrizi p.n 60000 Gjilan
Republika e Kosovës
Tel: 044 988 400
e‐mail:
delirjedheedukim@gmail.com
Ndihmo Revistën:
Nr. i llog.: 1150‐138922‐0101‐09
ProCredit Bank of Kosovo
Swift Code: MBKORS22
Gjilan, Republika e Kosovës
3. Editorial
KUSH PO
KONFLIKT
M E S C I V I L I Z I M E V E ?
2 Dëlirje&Edukim | P R I L L 2 0 1 0
Feja islame është ajo që bazohet në shpalljen qiellore (Kur’anin dhe Sunnetin), ndërsa mus-
liman është personi që e pason këtë fe, por ndodh që pasimi i tij të jetë i gabuar nga ajo që
kërkon feja dhe për gabimet e ndonjë muslimani nuk duhet akuzuar Islami, por kuptimi i
gabuar i personit në fjalë.
S
hekulli 21 filloi dhe po vazhdon me stuhi të fu-
rishme propagandistike për ta viktimizuar reli-
gjioninislam,dukeeakuzuardheparaqitursinjë
fabrikuestëproblemeve,ekstremizmit,vandalizmit,ter-
rorizmit dhe pengues të rendit të ri botëror, pengues të
vleravedemokratikedhecivilizimitperëndimor.Egjithë
kjokandikuarnegativishttementalitetiishoqërisësonë,
e cila po shtegton në ardhmëri larg orientimit me një
kulturë të avancuar, por në fakt po rrugëton si e robot-
izuarngamediatdheinterneti,qëpoekspozojnëglob-
alizimin e mbarë rruzullit tokësor. Formimi i kulturës
së avancuar është domosdoshmëri dhe këtu kemi për
qëllimkulturënqëngërthenndërgjegjen,vleratmorale,
faktettëcilatepavarësojnëdheebëjnëjotëvarurindi-
vidin nga të tjerët. Në realitet, me këtë kulturë personi
qëndrimetetijiparaqetpashulumtimitdhemeditimit
tëthellë,menjëlogjikëtëshëndoshëdhejosinjësfung-
jer që thith çdo gjë të lëngshme e të qelbur. Politologu
amerikanSamuelHentingtonhodhiteorinëekonfliktit
ndërmjetcivilizimevedhekyfenomentashmëkanisur
të formojë e të zhvillojë embrionin e tij. Në një të
ardhme të afërt ky demon famëkeq pritet të lindë. Kjo
kuptohet nga zhvillimet që po jetësohen në shoqërinë
europerëndimore,kunëidetëdhebindjetepopujvetë
kontinentit evropian (veçanërisht në BE) ka filluar të
zërë vend propaganda skajshmërisht antiislame, për të
cilën jemidëshmitarë.Nësekyvirusnukparandalohet,
gjasatjanëshumëtëmëdhaqëkjoepidemitëpërhapet
në mbarë globin. Për ta penguar këtë fenomen satanik
dhe për t’i shëruar të gjithë ata që janë viktimizuar ide-
ologjikishtprejtij,kërkohetmundidhepunaendërtuar
mbi sinqeritetin, ndërgjegjen, drejtësinë, kulturën e
mirëfilltë të të debatuarit dhe dialoguarit, opinionet e
faktuara shkencërisht dhe bërjen e kritikave në frymën
emetodologjisëakademikembigjithaatoideqëshkak-
tojnë armiqësi djallëzore mes individëve dhe shoqërive
që po shtegtojnë të shoqëruara nga qytetërime të
ndryshme drejt një ardhmërie ku do të gjykohen me
NXIT
4. 3
Dëlirje&Edukim | P R I L L 2 0 1 0
drejtësinë absolute të Mbretit të gjithësisë dhe mbarë
krijesave.[1] Sulmetterroristetërealizuarangakamikazët
dhe nga grupe terroriste si Al Kaida[2] lindën debate të
furishme, emisione dokumentare, kritika të ashpra të
adresuara gabimisht e aspak me ndërgjegje në portat e
Islamit. Për këto veprime djallëzore, Islami u akuzua
padrejtësisht nga armiqtë e tij dhe ky është një gabim
fatal që ende po vazhdon, duke mos bërë dallime mes
konceptit fe islame dhe konceptit muslimanë. Feja is-
lame është ajo që bazohet në shpalljen qiellore (Kur’a-
nindheSunnetin),ndërsamuslimanështëpersoniqëe
pason këtë fe, por ndodh që pasimi i tij të jetë i gabuar
nga ajo që kërkon feja dhe për gabimet e ndonjë mus-
limaninukduhetakuzuarIslami,porkuptimiigabuar
i personit në fjalë. Fraksionet e shumta janë të pran-
ishme edhe te religjionet e tjera, disa prej të cilave nd-
jekin vijën e ekstremitetit dhe më pas kalohet në
veprime të çoroditura terroriste, siç ka ndodhur edhe
nëtëkaluarënedhesot.Fraksioniiparëidevijuaridalë
nëmesinekombitmuslimanjanëhavarixhët[3],tëcilët
bëjnë çrregullime në tokë dhe sot jemi dëshmitarë që
ky grupim (prej këtij grupimi është Al Kaida) me ve-
primet e tij të shejtanizuara ka realizuar thënien e urtë
të popullit, qeni i keq e sjell ujkun në torishtë. Dijetari
dheekspertiirrallëiçështjevejuridiko-islame,prof.Dr.
SulejmanRuhejli,nënjëligjëratëakademiketëmbajtur
në Medinë të Arabisë Saudite me rastin e karikaturave
tëiniciuarangadanezëtekstremistëdheqënxitinkon-
fliktemescivilizimeve,karikaturametëcilatfyejnëper-
sonalitetin e ndritshëm e madhështor të Pejgamberit
Muhamed sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, pati deklaruar
se një pjesë të përgjegjësisë së këtij veprimi djallëzor në
DitëneGjykimitdotakenëedheataqëpobëjnësulme
terroriste.Fraksionihavarixhnëmediatmbarëshqiptare
nashfaqetmeemrinvehabizëm.Sipaskëtyremediave,
themeluesikëtijfraksioniështëMuhammedAbdulve-
habi,pornërealitetfraksionmeterminvehabizëmnuk
ekziston, sepse dijetari i madh Muhammed ibën Ab-
dulvehabi, mëshira e Allahut qoftë mbi të, i ka takuar
rrugësqëreflektonIslaminautentik,ashtusiçkanëqenë
edhe dijetarët e tjerë, si imamët Ebu Hanife, Maliku,
Shafiu,Ahmedi,IbnTejmije,Zotiimëshiroftëtëgjithë.
Imam Muhamed ibën Abdulvehabi dhe nxënësit e tij
kanë qenë larg fraksionit terroristo-havarixh[4]. Për ta
ndihmuar këtë mendim skajshmërisht të gabuar u ba-
shkuan në këtë naivitet edhe sufitë dhe batinitë bek-
teshi[5], por për të mbrojtur rrugën e tyre devijonte, e
cila e kundërshton Islamin autentik. Ky fenomen u
kuptua qartë me librin Islami tjetër, i botuar nga bo-
timet koha. Për të debatuar mbi atë që autori i Islami
tjetërkaelaboruardheshfaqur,nukkadyshimsekërko-
het kohë dhe mund, pasi duhen sqaruar të pavërtetat,
akuzimet,devijimetdhearrogancaetij.Egjithëkjonuk
mund të përmblidhet në një vend dhe nuk i mjafton
njëvëllim.Tëthemtëdrejtën,qënëfillimtitulliilibrit
mëpëlqeusëtepërmi,shumëbukurtingëllonte,Islami
tjetër.Mekëtëautorikagoditurnëshenjëdhepajtohem
plotësisht me titullimin e tij, sepse libri nuk thërret në
Islamin autentik, në të cilin ka thirrur i Dërguari sal-
lAllahu alejhi ve sel-lem, por në një Islam tjetër. Pa-
ganizmin e këtij fraksioni e ka ekspozuar dhe sqaruar
për mrekulli mr. Exhlale Dobruna-Salihu në simpozi-
uminndërkombëtartëmbajturnëPrishtinënëtetortë
vitit1992dheibotuarme1995metitullFeja,kultura
dhe tradita islame ndër shqiptarët, me temën: Disa el-
ementetëbesimitpagannëkulturënIslamendërshqip-
tarët[6].Sapërsqarim,nëlidhjemetitullin,sikurtëishte
në vend të shprehjes kulturës islame - kulturës musli-
mane, kjo do të ishte e drejtë, ngase Islami reflekton
monoteizminekristalizuardhenukposedonasnjëele-
ment paganizmi. Në vazhdim do të citojmë disa frag-
mente nga tema që shtjelloi Exhlale Dobruna Salihu.
“Mbështetur në të dhënat arkeologjike, mund të kon-
statohet mbijetesa e disa elementeve të kulteve dhe re-
ligjionit pagan ilir dhe të popujve të lashtë në fenë dhe
kulturënislame,tëcilatndërshqiptarëtparaqesinnjëko-
______________
[1] Triumfi dhe suksesi madhështor do t’u takojë atyre që reflektojnë planprogramin hyjnore për të gjitha sferat e jetës (Islamin), të cilin e implementuan
shoqëruesit e Pejgamberit Muhamed sal-lAllahu alejhi ve sel-lem dhe ata që i pasojnë këta drejtë deri në momentin kur takohen me engjëllin e vdek-
jes.
[2] Është pyetur dijetari dhe muhadithi Shejhul Al-lameh Abdulmuhsin el Abbad, Zoti e ruajttë: “Disa thonë se organizata e Al Kaidës është havarixhe,
ndërsa disa të tjerë thonë se ata janë muxhahidë. Cili është mendimi juaj?” Shkëlqesia e tij është përgjigjur: “Po, ata janë muxhahidë në rrugë të she-
jtanit.” Shiko për këtë në www.youtube.com duke shënuar shejh Abadi flet për Al Kaidën.
[3] Zanafilla e këtij fraksioni është që nga periudha e shoqëruesve të Pejgamberit Muhamed alejhi salatu ve sel-lem.
[4] Në Universitetin Islamik në Medinë të Arabisë Saudite, dr Muhammed Hashim Tahiri mbrojti titullin doktor me librin Takriratu Eimmetud
Da’veti fi Muhalefeti medh’hebil Havarixhi ve ibtalihi, ku autori elaboroi në mënyrë të shkëlqyer, profesionale dhe shkencore se dijetari Muhammed
ibën Abdulvehabi dhe nxënësit e tij, Zoti i mëshiroftë, i kanë kundërshtuar havarixhët dhe se metodologjia e dijetarëve në fjalë ishte Ehli Sunneh -
Islami burimor. Libri në fjalë u botua më 1429h-2009m nga shtëpia botuese Garras- Kuvajt.
[5] Adhuruesit e varrezave-kuburitë dhe po ashtu pasues të ideve, bindjeve dhe gabimeve të shumta, të cilat kundërshtojnë fondamentet bazike të fesë
islame.
[6] Shiko Feja, kultura dhe tradita islame ndër shqiptarët, faqe 175. Botoi Kryesia e Bashkësisë Islame të Kosovës, temë që ia vlen të lexohet.
5. Dëlirje&Edukim | P R I L L 2 0 1 0
4
hësisht edhe një mbeturinë të besimit pagan të pa-
raardhësve të tyre. Kulti i Dionisit-perëndisë së vegje-
tacionit....Të theksojmë me këtë rast vetëm një veçori
të këtij kulti. Fjala është për ritualin kryesor që quhet
ditiramb (dithyrambos) himni për nder të Dionisit...
Kyceremonial,qëështëndërelementetkryesoretëkëtij
kulti,bëhejnatëndheparaqistenjëkornëformërrethi,
qëkëndontedhevallëzontenjëvalledukeurrotulluar...
Përcillej me një zhurmë të vazhdueshme dhe me
muzikëtësajuarngaveglatëndryshmemuzikore...de-
risa pjesëmarrësit e tij të binin në ekstazë. Rënia në ek-
stazëështëveçoriakryesoreekëtijkulti...Studiuesifrëng
H.Jenmaire,dukefolurpërorigjinënritualetëditiram-
bit në kuadër të studimit të kultit të Dionisit... gjen
lidhshmërinëetijmenjëritualqëështëipranishëmnë
botën islame. Sipas tij, këtë lloj rituali e përvetësoi is-
lamizmi shi’it mistik dhe e kultivoi në ceremonialin
fetar, në dhikër, i cili po ashtu mbaron me ekstazë, që
është edhe qëllimi i vetë ritualit. Elementi tjetër ka të
bëjë me kultin e herosit (heroit)..., i cili paraqitet që në
epokën parahistorike, që vazhdoi edhe gjatë kohës an-
tikedheishteshumëipërhapurnëBallkan.Fjalaështë
për persona të cilët gjatë jetës kanë luajtur një rol me
rëndësinëshoqëridheinjëjtiroluështërezervuaredhe
nëjetëneamshueshme.Natyrisht,këtanukkonsidero-
heshin as si perëndi dhe as si gjysmë perëndi, por me
aftësitë e tyre të posaçme mund t’u afroheshin atyre,
prandaj edhe ushtronin një respekt të veçantë si gjatë
jetësashtuedhepasvdekjes.Nëmesinekëtyreperson-
avekishteedhethemeluestëdrejtimevefetare.Mupër
këtë arsye varret e tyre kishin një trajtim të posaçëm,
mbi të cilat bënin viktima (kurbane) dhe gjëra të tjera,
jovetëmnëshenjënderimindajtëndjerit,poredhepër
arsyetëbesimitseainënjëfarëmënyredot’indihmojë
ata ose një rreth më të gjerë në rast rreziku nga armiku
osengandonjësëmundje.Nëkëtëmënyrëndajtënd-
jerittëheroizuarsilleshinsindajndërmjetësuesitnëmes
tëvdekshmëve(njerëzve)dhetëpavdekshmëve(perën-
dive). Të dhënat arkeologjike dëshmojnë se një kult i
tillë ka qenë mjaft i përhapur tek ilirët dhe gjurmët e
këtij kulti mbijetuan edhe në kulturën islame të rendit
shi’it.Dëshmipërkëtëjanëteqetëdhetyrbet,nëtëcilat
qëndrojnëvarreteshehlerëvedhetëbaballarëve,tëcilët
kishinkryerveprimefetarenëto.Varrevetëtyre,tëcilat
nëshumicënerastevekanëkubure,ubëhetnderimdhe
nga këta të ndjerë kërkohet ndihmë e ngjashme si në
paganizëm.Këtovendekultivizitohenedhenganevo-
jtarët e krishterë.” Problematikë tjetër me të cilën po
ballafaqohetpopullatashqipfolëseështëmungesaendë-
rgjegjes,sinqeritetitdhedrejtësisënëmediattona[7] dhe
në institucione të ndryshme kur është fjala për Islamin
dhe personalitetet e tij. Në realitet, drejtësia tani është
bërë një mysafir i rrallë në mesin e të tillëve apo një e
kaluar e harruar kur flitet për Islamin. Kjo u kuptua
shumë qartë me rastin e deklaratës nga nje hoxhë ne
lidhje me Gonxhe Bojaxhiut (e njohur si “nënë” Te-
reza). Aq u përfol dhe u kundërshtua i nderuari
Krasniqi, saqë lexuesve iu paraqit si një armik i vendit,
tamam një gjykim siç bënin enveristët, se kush nuk
është me Enverin është tradhtar që meriton dënimin e
popullit. Kjo është padrejtësi dhe diktaturë, ngase me
çdokushtmundohenqëbindjetetyretënaiimpono-
jnë deri në atë masë ku kërkohet të kundërshtohen
parimet fondamentale të fesë. Ky fenomen është një
sinjal se po u arrit pushteti nga persona të tillë, do të
kërkohet edhe ndalimi i librit të Zotit, Kur’anit Fa-
mëlartë,dhesekushnukzbatonurdhratëtillapërfun-
donmeinkuizicionapoflakjenëturrënedruve.Ndërsa
deklarata shoviniste, hitleriane dhe kanibaliste e don
Anton Kçirës nuk u gjykua siç kërkohet, përkundrazi,
disa edhe u munduan ta arsyetonin dhe ta pengonin
publikimin, por jo për të ndihmuar tolerancën ndër-
fetare,porpërtëmbrojturembuluarpadrejtësinë,ngase
sikur të deklaronte ndonjë hoxhë gjëra të tilla të shëm-
tuara, do të alarmohej e përhapej në mbarë trojet ku
qiellimbulonshqiptarëtsiedhenëdiasporëdhenjëko-
hësishtdotëshfrytëzohejqëtësulmohejfejaislame.Me
këtëdeklaratëdonAntonKçiranjollosinderin,gjakun,
personalitetin e shumë viktimave të të gjitha moshave,
të cilat u terrorizuan e u viktimizuan tmerrësisht nga
gjakpirësiteudhëhequrngadiktatoriSllobodanMillo-
sheviç.Mekëtënukkemipërqëllimqëtënxisimurre-
jtjendërfetaresepsejotëgjithëpriftërinjtëmendojnësiç
kadeklaruarpriftiAntonKçira,portëkritikohen,qor-
tohendhet’ujepetvendiimerituarpersonavetëtillëtë
çfarëdokrahuqofshinsidhetëpengohendheinjorohen
çdoherëataqënxisinkonfliktemeskulturavedheciv-
ilizimeve. Me këtë kishim për synim të tregojmë se sa
janë të drejta disa media dhe personalitete ndaj fesë is-
lame.
NëemertëRedaksisë:
AdemAvdiu
______________
[7] Jo të gjitha.
6. 5
Dëlirje&Edukim | P R I L L 2 0 1 0
F
alënderimi i takon Allahut,
Atë e falënderojmë dhe prej
Tij falje dhe ndihmë kërkojmë.
Kërkojmë mbrojtje nga Allahu prej të
këqijave të vetvetes dhe të veprave
tona. Kë e udhëzon Allahu, s'ka
kush e lajthit dhe kë e largon
nga rruga e vërtetë Ai, s’ka
kush e udhëzon. Dëshmoj
se askush nuk meriton të
adhurohet përveç Alla-
hut, i Cili është një, dhe
se Muhamedi është rob
dhe i Dërguari i Tij.
Fjala më e mirë është fjala
e Allahut, kurse udhëzimi
më i mirë, udhëzimi i Mu-
hamedit. Veprat më të kë-
qija janë ato të shpikurat,
prandaj çdo shpikje është
bidat dhe çdo bidat është de-
vijim nga rruga e vërtetë dhe
përfundon me xhehennem.
Tevhidi rububijje është të pohuarit se
Allahu i Lartësuar është Zoti i çdo gjëje
dhe Sunduesi e Krijuesi, Kujdestari i
gjithçkaje, se vetëm Ai i ka krijuar
ato, se vetëm Ai është pronar dhe se
vetëm Ai i mirëmban dhe i udhëheq
ato dhe se Ai nuk ka ortak në
sundimin e Tij, se Ai nuk ka man-
gësi e as dobësi, askush nuk mu-
nd ta kthejë urdhrin e Tij e
askush nuk mund ta kundër-
shtojë gjykimin e Tij, askush
nuk mund të gjykojë pasi Ai
ka gjykuar, nuk ka të ngja-
shëm me Të, nuk ka ortak,
nuk ka rival, nuk i përngjason
askush në emrat dhe cilësitë e
Tij.
Prandaj tevhidi rububijje do
të thotë pranimi se Allahu i
Lartësuar është i vetmi Kri-
jues i të gjitha krijesave dhe
i vetmi pronar i tyre, se
T E U H I D I
RUBUBIJJE
Teuhidi rububijje është të pohuarit se Allahu i Lartësuar është Zoti i çdo gjëje dhe Sunduesi
e Krijuesi, Kujdestari i gjithçkaje, se vetëm Ai i ka krijuar ato, se vetëm Ai është pronar dhe
se vetëm Ai i mirëmban dhe i udhëheq ato dhe se Ai nuk ka ortak në sundimin e Tij, se Ai
nuk ka mangësi e as dobësi, askush nuk mund ta kthejë urdhrin e Tij e askush nuk mund
ta kundërshtojë gjykimin e Tij, askush nuk mund të gjykojë pasi Ai ka gjykuar, nuk ka të
ngjashëm me Të, nuk ka ortak, nuk ka rival, nuk i përngjason askush në emrat dhe cilësitë
e Tij
7. Dëlirje&Edukim | P R I L L 2 0 1 0
6
vetëm Ai i ngjall dhe i vdes ato, se vetëm
Ai pranon lutjet e krijesave po qe se gjen-
den në situatë pa shtegdalje.
Allahu i Lartësuar thotë: “Në të vërtetë, Zoti
juaj është Allahu, që krijoi qiejt dhe tokën.”
A’raf 54
Në Kur’an e hasim shpesh tevhidin rubu-
bijje, saqë nuk ka sure që nuk përmendet.
Allahu i Lartësuar thotë: “Qoftë lavdëruar
Allahu që krijoi qiejt dhe tokën dhe bëri er-
rësirën dhe dritën.” En’am 1
Allahu i Lartësuar thotë: “Falënderimi i
përket vetëm Allahut, Zotit të botëve.”
Fatiha: 1
Allahu i Lartësuar thotë: “Thuaj: “Kush
është Zoti i qiejve dhe i tokës?” dhe përgjigju:
“Allahu!” Thuaj: “A mos vallë ju zgjidhni për
mbrojtës në vend të Tij ata që nuk mund t’i
sjellin vetes as dobi as dëm?” Thuaj: “A janë
të njëjtë i verbri dhe ai që sheh? Ose a janë
njësoj terri dhe drita? Apo ata (idhujtarët) i
veshin Allahut ortakë, të cilët krijojnë siç kri-
jon Ai, kështu që krijimi u ngjan i njëjtë
atyre (idhujtarëve)?!” Thuaj: “Allahu është
Krijuesi i çdo gjëje dhe Ai është i Vetmi,
Ngadhënjimtari.” Rra'd 16
Allahu i Lartësuar thotë: “Allahu është Ai
që ju ka krijuar e ju ka dhënë ushqim; pastaj
ju sjell vdekjen e pastaj ju ringjall. A ka
ndonjë nga idhujt tuaj që bën diçka të tillë?
Ai qoftë i lavdëruar dhe i lartësuar mbi
gjithçka, që ia shoqërojnë Atij (në ad-
hurim).” Rrum 40
Allahu i Lartësuar thotë: “Ky është krijimi
i Allahut! Më tregoni çfarë kanë krijuar të
tjerët pos Tij?” Lukman 11
Allahu i Lartësuar thotë: “A mos vallë, ata
janë krijuar nga hiçi apo mos janë ata krijues
të vetvetes?!” Tur 35
“A mos vallë ata kanë krijuar qiejt dhe
Tokën?! Nuk është kështu, por ata nuk janë
aspak të bindur.” Tur 36
Allahu i Lartësuar thotë: “Ai është Zoti i
qiejve, i tokës dhe i gjithçkaje që është midis
tyre, prandaj, vetëm Atë adhuroje dhe bëhu
i qëndrueshëm në adhurimin ndaj Atij. A
njeh ti ndokënd që ka Emrin e Tij?!” Mer-
jem 65
Allahu i Lartësuar thotë: “Asgjë nuk i shëm-
bëllen Atij. Ai i dëgjon të gjitha dhe i sheh të
gjitha.” Shura 11
Allahu i Lartësuar thotë: “Thuaj: “Çdo lavd
e falënderim i përket Allahut, i Cili nuk ka
bir, nuk ka ortak në pushtet dhe nuk është i
pafuqishëm, që të ketë nevojë për ndihmës”
dhe madhëroje Atë, duke ngritur lart mad-
hështinë Tij!” Isra 111
“Thuaju (o Muhamed): “Thirrini ata që i
hyjnizoni krahas Allahut! Ata nuk kanë
pushtet as sa pesha e një thërrmije, qoftë në
qiej apo në Tokë; për ata nuk ka pjesë as në
qiej, as në tokë dhe Allahu nuk ka asnjë
ndihmës nga radhët e tyre.” Sebe 22
“Asnjë ndërmjetësim tek Ai nuk bën dobi,
përveçse për atë që Ai jep leje. Kur t’u hiqet
frika nga zemrat e tyre, ata do të thonë:
“Çfarë tha Zoti juaj?” dhe do të përgjigjen:
“Të vërtetën! Ai është i Lartësuar dhe i Mad-
hërishëm.” Sebe 23
Robër të Allahut!
Ai që krijoi qiejt dhe tokën është i Vetmi
që jeton përgjithmonë dhe kurrë nuk vdes,
i Cili i mirëmban të gjitha, di çdo gjë, ku-
jdeset për çdo gjë, i Cili është më i larti,
8. 7
Dëlirje&Edukim | P R I L L 2 0 1 0
më madhështori.
Allahu i Lartësuar thotë: “Ne e kemi krijuar
njeriun dhe Ne e dimë ç’i pëshpërit atij sh-
pirti i vet. Ne jemi më pranë tij se damari i
qafës së vet.” Kaf 16
“E si mos të dinte Ai i Cili ka krijuar çdo gjë
dhe që është i informuar hollësisht?” Mulk
14
Robër të Allahut!
Nuk ka asnjë dyshim se Ai i Cili i ka kri-
juar të gjitha krijesat, i vëzhgon ato dhe di
çdo gjë që veprojnë ato.
Robër të Allahut!
Pasi kuptuam se ç’është tevhidi rububijje,
duhet të dimë se cila është e kundërta e
tevhidit rububije.
E kundërta e këtij tevhidi është besimi se
dikush tjetër vepron bashkë me Allahun e
Lartësuar për t’u kujdesur për gjithësinë,
në krijim dhe në shkatërrim, për të ngjal-
lur apo për të vdekur, për të sjellë të mirën
apo për ta larguar të keqen, për të furnizu-
ar apo pakësuar dhe gjëra të tjera që kanë
të bëjnë me kuptimin e tevhidit rububije,
psh: të besosh se Allahu ka ortak në emrat
dhe cilësitë e Tij, si njohja e së fshehtës,
madhështia dhe krenaria dhe gjëra të tjera:
Allahu i Lartësuar thotë: “Begatitë, që Al-
lahu ua jep njerëzve nga mëshira e Tij, nuk
mund t’i pengojë askush, ndërsa atë që Ai e
pengon, askush nuk mund ta japë veç Tij; Ai
është i Plotfuqishmi dhe i Urti.” Fatir 2
“O njerëz! Kujtoni dhuntinë e Allahut për
ju! A ka ndonjë krijues, veç Allahut, që ju
furnizon nga qielli dhe toka?” Fatir 3
“Nëse Allahu vendos që të të godasë ndonjë e
keqe, askush nuk mund të ta largojë atë
përveç Tij e nëse Ai do të të bëjë ndonjë të
mirë, s’ka kush që ta pengojë mirësinë e Tij.”
Junus 107
Si dhe: “Thuaju: “Si mendoni, nëse Allahu
dëshiron të më shkaktojë ndonjë dëm, a
mund ta largojnë atë idhujt që ju i adhuroni
krahas Tij?! Po nëse Ai dëshiron të më mëshi-
rojë, a mund ta pengojnë ata mëshirën e
Tij?!” Thuaju: “Mua më mjafton Allahu. Tek
Ai le të mbështeten ata që kërkojnë
mbështetje.” Zumer 38
“Ai i ka çelësat e së padukshmes[1] dhe vetëm
Ai i njeh ato.” En’am 59
“Thuaj: “Askush, përveç Allahut, në qiell apo
në tokë, nuk i di të fshehtat.” Neml 65
“...kurse ata nuk mund të përvetësojnë asgjë
nga Dituria e Tij, përveçse aq sa Ai dëshi-
ron.” Bekare 255
Literatura:
1- Kurani i Madhërishëm-Prof. Hasan I. Nahi.
2-“I'lamu el-sunneti el-menshureti li'tikadi et-taifeti
en-naxhihati vel-mensureti".
Havidh el-Hakimi”.
Përshtati: Lirim Sadiku
______________
[1] Çelësat e së padukshmes -gajbit- janë përmendur në fjalën e Allahut të Lartësuar: “Pa dyshim, vetëm Allahu e di Orën e caktuar. Ai e zbret shiun
dhe e di ç’ka në barkun e shtatzënës. Asnjë njeri nuk di ç’do të fitojë nesër dhe askush nuk di se në ç’vend do të vdesë. Me të vërtetë, Allahu është i
Gjithëdijshëm dhe Njohës i çdo gjëje.” (Lukman: 34). Po me këtë ka shpjeguar i Dërguari i Allahut siç është vërtetuar tek Imam Buhariu, kapitulli i
Teuhidit 8/166, Ibën Kethiri në tefsirin e tij 2/137, nga hadithi i ibën Umerit, Allahu qoftë i kënaqur prej tij, se i Dërguari i Allahut ka thënë: “Çelësat
e gajbit janë pesë dhe nuk i di ato pos Allahut, nuk di askush ç’ka në barkun e shtatzënës pos Allahut, nuk di askush ç’do të fitojë të nesërmen pos
Allahut, nuk di askush se kur do të bjerë shiu pos Allahut, nuk di askush se në cilën tokë do të vdesë pos Allahut, askush nuk e di Orën e caktuar -
kiametin- pos Allahut.”
9. Dëlirje&Edukim | P R I L L 2 0 1 0
8
SI TË BËHESH I
DASHUR
N Ë S H O Q Ë R I
Një fjalë mund të jetë e vogël, por ka vlerë shumë të madhe dhe nuk është aspak e vështirë
ta praktikosh. Por ki kujdes se çfarë flet, duke menduar mirë para se të flasësh e jo të flasësh
e pastaj të mendosh.
S
hpeshherë ndoshta keni vërejtur që disa
njerëz janë më të dashur në shoqëri se disa
të tjerë, edhe pse duket që ata nuk kanë
asgjë më të veçantë nga të tjerët. Atëherë, pse
është ky një dallim i madh? A thua vallë, çfarë
fshehtësie mbartin këta që janë të dashur aq
shumë nga njerëzit dhe shoqëria? Të mos jesh i
dashur në shoqëri është diçka që askush s’e
dëshiron. Njerëzit të cilët janë të dashur në
shoqëri, e kanë më të lehtë të gjejnë punë, miq
dhe marrëdhënie të mira me të tjerët. Për t’u
bërë i dashur te të tjerët duhet të mësohen disa
cilësi që e përforcojnë personalitetin e njeriut
DASHAMIR
T
ë jesh dashamir ndaj njerëzve është një
cilësi shumë e çmuar. Edhe Pejgamberi
sal-lAllahu alejhi ve sel-lem ka thënë:
“Dëshiro për njerëzit atë që dëshiron për vete, do
të jesh musliman.” (Ahmedi në Musned)
Të tregohesh i përkujdesur ndaj shoqërisë, my-
safirëve, prindërve, kolegëve të punës etj., tre-
gon se ata kanë pozitë te ti dhe nuk janë thjesht
vetëm njerëz të panjohur që ti i injoron. Çdo
njeri dëshiron të jetë me vlerë dhe i respektuar
nga të tjerët. Kur ti të jesh respektues dhe
dashamirës ndaj tyre, automatikisht do të të
kthehet respekti dhe dashuria nga njerëzit. Në
kohën e sotme është bërë vërtetë vështirë të
gjesh një njeri që të respekton ashtu siç dëshiron
të jesh i respektuar, aq më shumë nga rinia e
sotme, e cila ka marr një rrugë të keqe dhe nuk
di të jetë mikpritëse dhe dashamirëse ndaj
prindërve, lëre më ndaj shoqërisë. Dashamirësia
është një cilësi e lehtë që të praktikohet, po
ashtu edhe e dashur në shoqëri, pasi mbjell
dashuri mes njerëzve. T’i dhurosh thjesht një
buzëqeshje vëllait/motrës tënde, që është një
vepër e vogël dhe e lehtë për t’u bërë, ka në fakt
shumë vlerë të madhe. Profeti ynë i dashur sal-
lAllahu alejhi ve sel-lem ka thënë: “Buzëqeshja
jote para vëllait tënd është sadaka.’’(Tirmidhiu)
Po ashtu, Allahu thotë: “Allahu urdhëron drejtësi,
bamirësi, ndihmë të afërmve, e ndalon nga
imoraliteti, nga e neveritura dhe dhuna. Ju
këshillon ashtu që të merrni mësim.” Nahl 90
I DËGJUESHËM
N
jeriu në qenien e tij ka nevojë të ndiejë
që është i nevojshëm në shoqëri dhe
që ka vlerë. Kur të jesh në dialog me
vëllanë/motrën tënde, ki kujdes të jesh i dëgju-
eshëm. Edhe pse ndoshta s’dëshiron të dëgjosh
atë që po të tregohet, prapë bëhu i dëgjueshëm
dhe ki durim, pasi kjo tregon respektin që ke
ndaj personit. Ne jemi krijesa të dobëta dhe një
fjalë e keqe mund të na shkaktojë dhimbje dhe
mërzi më shumë se dhjetëra vepra. E më e ur-
ryer se kjo është reagimi negativ i personit kur
ti tregon diçka, atëherë kur në fytyrën e tij tre-
gohet pakujdesi ndaj teje. Kjo vërehet shumë
qartë kur personi me të cilin je duke biseduar
10. 9
Dëlirje&Edukim | P R I L L 2 0 1 0
nuk të dëgjon me vëmendje dhe ndihesh sikur
je duke biseduar me murin dhe kështu ndien
që nuk ke vlerë tek ai. Por a ke menduar ti për
këtë, se a je dëgjues i mirë kur dikush bisedon
me ty? Shpeshherë nuk e shohim veten kur
bëjmë gabime, por i shohim më mirë të tjerët.
Prandaj mos harro t’i kujtosh vetes, kur ndod-
hesh në një bisedë, që të të bjerë ndër mend të
jesh i dëgjueshëm. Për këtë arsye, duhet ta dë-
gjojmë fjalën e vëllait/motrës kur flasin dhe pas-
taj ndoshta ta këshillojmë apo të japim ndonjë
mendim, nëse kemi. Kur një njeri nuk të dë-
gjon kur ti i tregon diçka, thjesht ti vetë nga na-
tyra jote do ta humbësh dëshirën për t’u
shprehur e për të folur me atë person më tutje.
Gjithashtu, do humbësh ndoshta edhe respek-
tin ndaj tij, sepse ai tregon sjellje jo të mirë ndaj
teje, duke qenë i pavëmendshëm. Kështu që
njeriu i padëgjueshëm bëhet më pak i dashur te
të tjerët. Bëhesh më pak i dashur ngase nuk i
dëgjon zërat e të tjerëve, ndjenjat dhe as men-
dimet e idetë e tyre. Vetë dëshirojmë që zëri ynë
të ketë vlerë, atëherë pra le të bëhemi edhe ne
të dëgjueshëm që nesër të tjerët të na dëgjojnë
ne.
DHURUES
Ç
farë do të thotë të jesh dhurues? Të
ndihmosh të varfrit dhe nevojtarët apo
t’u dhurosh njerëzve gjëra materiale, që
ata të të duan ty më shumë? Jo, asnjëra nga këto
të dyja. Të ndihmosh të varfrin dhe nevojtarin
është obligim sipas shtyllës së katërt të fesë is-
lame, ose zekatit. Gjithashtu, edhe lëmosha
është sunnet që Pejgamberi sal-lAllahu alejhi ve
sel-lem e ka praktikuar vazhdimisht. Çfarë të
themi për dhurimin e gjërave materiale njerë-
zve, që të na duan? Kjo lloj dashurie është da-
shuri interesi dhe nuk do të zgjasë shumë.
Gjithashtu, je dhurues i gabuar në këtë aspekt,
ngase mendon që me këtë lloj mirësie fiton da-
shurinë e njerëzve. Normal ka disa që kanë
nevoja materiale dhe kanë nevojë për diçka, por
ai njeri që ti dëshiron të të dojë sinqerisht, nuk
do të të dojë për shkak të gjërave materiale që ti
i dhuron. Ai thjesht do të të dojë nëse ti i
dhuron diçka tjetër. E çfarë është ajo që ne
duhet të dhurojmë?
1. Respekt
2. Sjellje të mirë
3. Fjalë të mirë.
Nëse japim respekt, do të marrim respekt.
Gjithashtu, nëse e respekton tjetrin, ai do ta
ndiejë këtë dhe do jetë i gëzuar që ti e respekton.
Ai do të të dojë më shumë, kur e di që nga ti ai
vlerësohet me respekt, diçka që nuk e merr
ndoshta nga shumë të tjerë. Respekt duhet të
kemi edhe ndaj jobesimtarëve, e atëherë si mos
të kemi ndaj vëllait/motrës sonë? Së pari duhet
të jemi respektues ndaj Allahut, që pastaj edhe
krijesat të na respektojnë ne. Allahu thotë me
një ajet: “O ju që besuat, binduni Allahut, respek-
toni të Dërguarin dhe përgjegjësit nga ju.” Nisa
59
Nuk është cilësi e muslimanit të mos jetë re-
spektues. “Ata nuk respektojnë te asnjë besimtar
as farefisninë, as marrëveshjen; si të tillë ata janë
përdhunues.” Tevbe 10
E si të mësohemi të jemi respektues? Thjesht në
këtë rubrikë hyjnë dy gjëra që do vijojnë në
vazhdim; a)sjellja e mirë dhe b) fjala e mirë. Po
t’i fusësh në praktikë këto të dyja në raport me
tjerët, me ndihmën e Allahut do arrish sukses
dhe do të respektohesh nga të tjerët.
Nëse ne vazhdimisht sillemi me sjellje të mira
ndaj njerëzve, do të njihemi si njeri i mirë. E,
kush nuk dëshiron të qëndrojë me njeriun e
mirë? Kush nuk e do njeriun e mirë? Patjetër që
ne i duam ata që vazhdimisht sillen mirë me ne
dhe janë të kujdesshëm me sjelljet e tyre ndaj
nesh. Kjo përsëri kthehet te respekti, i cili çon
deri te sjellja e mirë. Kur sillesh mirë me nje-
rëzit, do jesh një shembull për të mirë dhe në të
njëjtën kohë do pasosh rrugën e Profetëve tanë
të dashur. Jo çdokush sot mund të sillet mirë, si
pasojë e problemeve personale që kemi në
familje apo në punë, e kjo ndikon edhe tek nje-
rëzit në prezencën tonë. Këtu duhet të ndalesh
pak e t’i lësh mënjanë problemet te vendi i pro-
blemeve dhe në prezencë të njerëzve të për-
11. Dëlirje&Edukim | P R I L L 2 0 1 0
10
dorësh sjelljet më të mira që ke, sepse kështu
s’do të të harrojnë njerëzit dhe do t’u kujtohesh
si një njeri i mirë e gjithashtu kjo do bëjë që të
jesh i dashur për ata. Ne pa dyshim që i mbajmë
mend njerëzit e mirë dhe i duam.
Gjithashtu, një tjetër cilësi e mirë që na afron
me njëri-tjetrin është siç ka thënë Pejgamberi
sal-lAllahu alejhi ve sel-lem: “Jepini njëri-tjetrit
dhurata, që të duheni.” (Imam Maliku në Mu-
vetta)
“...të silleni mirë ndaj prindërve, ndaj të afërmve,
ndaj jetimëve, ndaj të varfërve dhe njerëzve u
thoni fjalë të mira...” Bekare 83
Allahu, Zoti i qiejve dhe i tokës, na urdhëron
që të sillemi mirë me njerëzit në përgjithësi.
Fjala e mirë lë gjurmë në zemrën e njeriut. Të
kemi kujdes që mos ta ofendojmë dikë apo ta
lëndojmë qëllimisht dhe aty ku gabojmë pa
dashje përsëri të përdorim fjalë të mira duke
kërkuar falje dhe hallall nga personi. Kjo tregon
se ti ke sjellje të mirë, madje edhe kur gabon të
vjen keq, prandaj je i kujdesshëm me fjalë dhe
vazhdon t’i rregullosh përsëri marrëdhëniet me
të tjerët edhe atëherë kur gabon. Ki kujdes që
të flasësh vetëm të vërtetën dhe fjalët e mira që
thua njëkohësisht duhet të jenë çdoherë edhe të
vërteta. Pa dyshim që një ndenje me vëlla-
në/motrën tënde duke i folur me fjalë të buta
dhe të mira do ndikojë shumë tek ai/ajo. Kështu
do jesh edhe më i dashur tek ai/ajo për ato fjalë
të mira që vijnë nga ti.
Një fjalë mund të jetë e vogël, por ka vlerë shu-
më të madhe dhe nuk është aspak e vështirë ta
praktikosh. Por ki kujdes se çfarë flet, duke
menduar mirë para se të flasësh e jo të flasësh e
pastaj të mendosh. E nëse nuk ke fjalë të mira,
më mirë hesht. Pejgamberi sal-lAllahu alejhi ve
sel-lem ka thënë: “Kush i beson Allahut dhe Ditës
së Gjykimit ose le të flasë mirë ose le të heshtë.”
(Buhariu, Muslimi)
Prandaj, vazhdo me fjalë të mira dhe mos u
anko te të tjerët për problemet e tua, por kërko
më mirë nga ata këshilla ngase të ankohesh
shumë tek shoqëria, do rezultojë keq, sepse ne
si njerëz kemi probleme të përditshme dhe kur
jemi së bashku me shoqëri kemi dëshirë t’i lëmë
anash ato probleme që të gjejmë rehati në biseda
të dobishme. Prandaj mos u anko shumë, falën-
dero Allahun dhe mbështetju Atij, e pastaj çdo
gjë do bjerë në vendin e vet.
Gjithashtu, të japësh komplimente ndonjëherë
dhe t’i tregosh njerëzve për ndonjë cilësi të mirë
që kanë, do ndikojë shumë tek personi, ngase
tregohesh i vëmendshëm ndaj veprave të atij
personi dhe cilësitë që ai posedon.
Gjithashtu, do e nxisësh që të vazhdojë me atë
cilësi e ai vazhdimisht do fitojë të mira. Pa dy-
shim që një njeri që të jep komplimente ndon-
jëherë dhe të tregon që ke ndonjë cilësi të mirë,
do jetë i dashur te ti. Për arsye se ai njeri nuk të
ka zili dhe as inat, por ta do të mirën dhe pastaj
ka arritur të shohë cilësitë e tua të mira dhe jo
vetëm të metat.
Shakaja apo ndonjë barsoletë (ndonjë gjë qe-
sharake por që është realitet) është edhe një më-
nyrë për t’u bërë i dashur tek njerëzit me anë të
fjalëve. Kur një vëlla/motër të bën të qeshësh
dhe t’i largon brengat, pa dyshim që do të
dëshirojmë të qëndrojmë më tepër me atë per-
son. Sa shumë raste kemi nga jeta e Muhamedit
sal-lAllahu alejhi sel-lam se si ka bërë shaka me
shokët e tij. Këtë e ka vepruar i dashuri i Al-
lahut, pse mos ta veprojmë edhe ne?! Prandaj,
dhuroji vëllait/motrës gëzim dhe hare që të
bëhesh i dashur, por gjithmonë duke mos e
tepruar.
I DEVOTSHËM
N
jeriu i devotshëm duhet ta ketë së pari
frikë Allahun. Të jetë i përulur ndaj
Tij, ta përmendë në vetmi dhe në
shoqëri, t’i mbështetet vetëm Atij në çdo rast,
qoftë i vogël apo i madh. Allahu teala ka thënë:
"O ju njerëz, Ne ju kemi krijuar juve nga një
mashkull dhe një femër dhe ju kemi ndarë në
popuj e në fise që të njiheni mes vete, kurse më i
miri prej jush tek Allahu është ai i cili është më i
devotshmi.” Huxhurat 13
Atëherë s’ka dallim tek Allahu teala se nga cili
popull, vend, familje apo racë je, ngase më i
12. 11
Dëlirje&Edukim | P R I L L 2 0 1 0
miri tek Ai është i devotshmi. Njerëzit vlerëso-
hen me devotshmëri, pra ai që është më i de-
votshëm është më i mirë tek Allahu, qoftë arab,
shqiptar, anglez etj. Atëherë ne po e shohim që
tek Allahu kjo cilësi qenka shumë e çmuar, a
thua vallë atëherë si do të vlerësohet kjo cilësi te
njerëzit? Pa dyshim se edhe njerëzit do ta çmo-
jnë këtë lloj njeriu. Kush nuk dëshiron ta ketë
mik një njeri të devotshëm, që ka frikë Allahun
dhe e ka Allahun vazhdimisht në mendje e në
gjuhë. “Dhe përgatituni me furnizim (për rrugë),
e furnizimi më i mirë është devotshmëria, e ju të
zotët e mendjes keni frikën Time.” Bekare 197
Devotshmëria jo që është vetëm cilësi e mirë për
t’u bërë i dashur tek njerëzit, por duke qenë i
devotshëm do të jesh i përgatitur për ahiret.
Andaj, bëhu i devotshëm, që edhe të tjerët të
marrin mësim nga ti e të jesh i dashur tek ata
që mendojnë.
FALËS
A
llahu është El-Gaffar (Falësi), Ai e do
faljen dhe fal shumë. Allahu e fal
njeriun edhe pse ka mëkate sa qielli e
toka. Nga Enesi, Allahu qoftë i kënaqur me të,
transmetohet se ka thënë: "E kam dëgjuar Resu-
lullahun, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, duke thënë:
“Allahu i Madhëruar ka thënë: “O biri i Ademit,
derisa të thirresh (mbështetesh) në Mua dhe të
kërkosh ndihmë nga Unë, do të fal çka ke vepruar.
O biri i Ademit, qofshin mëkatet e tua deri te
vranësirat në qiell dhe nëse kërkon falje nga Unë,
do të të fal ty. O biri i Ademit, nëse tek Unë vjen
me mëkate të mëdha gati sikur toka, pastaj më
drejtohesh, duke mos më (shoqëruar me dikë)për-
shkruar asgjë, do ta fal po aq të madhe.” (Tirmid-
hiu)
A thua vallë ne të mos jemi falës ndaj vëlla-
it/motrës sonë kur ata gabojnë ndaj nesh? Al-
lahu është Falës, kurse ne nuk po falim? Ai që
fal ka bërë vërtet një vepër të mirë, por mos të
harrojë, vazhdimisht të veprojë për hir të All-
ahut, sepse kjo është më e dashur tek Allahu dhe
kështu do e gjesh këtë vepër në ahiret. Sikur të
kishe gabuar ndaj vëllait/motrës tënde, pasi çdo
njeri është gabimtar, a thua a nuk do kishe qenë
tepër i gëzuar sikur do të falë vëllai/motra jote?
Patjetër që po dhe do e kishe dashur shumë për
këtë të mirë që ta bëri, duke të falur. Atëherë
bëhu falës edhe ti dhe mos ki urrejtje ndaj
robërve të Allahut, tregohu modest, i qetë dhe
i mirë vazhdimisht. Nuk ke pse të nevrikosesh
kur çdo gjë që të ndodh është me caktimin e
Allahut dhe është sprovë.
KËSHILLUES
T
a këshillojmë njëri-tjetrin vazhdimisht
dhe të jemi vëllezër dhe motra në çdo
problem, qoftë i vogël apo i madh. Të
këshillojmë për të mirë dhe të ndalojmë nga e
keqja. Pa dyshim se do ndikojë shumë tek
njerëzit një këshillë e jotja, sado e vogël. Njeriu
mund të tregohet i painteresuar për një këshi-
llë, por ti mos u mashtro. Ai vërtetë do ta ketë
në mendje këshillën tënde duke mos e pritur ti
fare. Ne të gjithë kemi pasur dhe do kemi
brenga dhe halle dhe në ato momente kemi
nevojë për këshilla dhe fjalë qetësuese. Pas
Kur’anit dhe namazit, mundet që një mik i mi-
rë të jetë i dobishëm në kohërat e vështira. Kush
nuk e do një mik si ky? Ebu Hurejra transme-
tohet se ka thënë se Pejgamberi sal-lAllahu alejhi
ve sel-lem ka thënë:
"Kush ia largon besimtarit një brengë nga brengat
e kësaj bote, Allahu nga ai do ta largojë një brengë
nga brengat e Ditës së Gjykimit. Kush ia lehtëson
atij i cili është në vështirësi, Allahu atij do t'ia
lehtësojë në këtë dhe në botën tjetër. Kush ia mbu-
lon (një të metë) muslimanit, Allahu atij do t'ia
mbulojë në këtë dhe në botën tjetër. Allahu do ta
ndihmojë robin derisa ai ta ndihmojë vëllanë e
vet.”
FALËNDERUES
F
alënderues duhet të jemi së pari ndaj Al-
lahut dhe pastaj t’i falënderojmë edhe
njerëzit e tjerë, duke treguar me këtë ve-
për edhe respekt dhe sjellje të mirë. “Nëse falën-
deroni, do t'ua shtoj të mirat, e nëse përbuzni, s'ka
dyshim, dënimi im është i vështirë!” Ibrahim 7
13. Dëlirje&Edukim | P R I L L 2 0 1 0
12
Gjithashtu, Muhamedi sal-lAllahu alejhi sel-
lam thotë: “Nuk e ka falënderuar Allahun ai që
nuk i falënderon njerëzit.” (Ebu Davudi,Tirmid-
hiu)
Andaj, mos hezito po falënderoji njerëzit edhe
për një fjalë të mirë. Falënderoji ata kur të
dhurojnë diçka apo kur të ndihmojnë në diçka.
Pastaj falënderoji edhe për përshëndetjen dhe
për vizitën që ata jua bëjnë. Gjithashtu ji falën-
derues nëse ti i viziton ata, duke kërkuar edhe
hallall nëse ke gabuar diçka në raport me ta.
Falënderues është ai që di të dallojë të mirën dhe
të keqen, di çfarë vlere ka falënderimi dhe e ve-
pron. Nëse të falënderon dikush, patjetër që do
ndihesh shumë mirë dhe e sheh që personi po
ta di të mirën. E kjo është vërtetë një kënaqësi
në vete, duke ndier që ke bërë mirë. Vërtet që
pa e ditur se çfarë mban në vete kjo cilësi, nuk
mund të jesh falënderues i mirë. Atëherë, le të
mësojmë dhe pastaj të praktikojmë.
I DASHUR
T
i dëshiron të jesh i dashur tek njerëzit,
atëherë bëhu i dashur vetë. Dashuro për
hir të Allahut dhe urrej për hir të Al-
lahut. Transmeton Ebu Hurejra, Allahu qoftë i
kënaqur me të, i cili thotë: “Pejgamberi sal-lAl-
lahu alejhi ve sel-lem thotë: “Pasha Atë në dorën e
të Cilit është shpirti im! Nuk do të hyni në xhenet
përderisa të besoni, e nuk keni besuar përderisa ta
doni njëri-tjetrin.” Atëherë si mos ta duam njëri-
tjetrin? Pastaj vazhdon hadithi: “A doni t’ju tregoj
një fshehtësi të cilën, po e vepruat, do ta doni njëri-
tjetrin? Përhapni selamin mes jush.” (Muslimi)
Vërtet këto janë fjalë shumë të çmuara, për atë
që di të mendojë. Vazhdojmë me një tjetër ha-
dith nga Ebu Hurejra, i cili transmetohet se ka
thënë: "Resulullahu sal-Allahu alejhi ve sel-lem
ka thënë: “Mos jini xhelozë ndaj njëri-tjetrit, mos
e mashtroni njëri-tjetrin, mos u urreni, mos ia
ktheni njëri-tjetrit shpinën, mos garoni njëri me
tjetrin në shitblerje dhe bëhuni robërit e Zotit,
vëllezër. Muslimani është vëlla i muslimanit, nuk
i bën dhunë atij, nuk e lë (në baltë), nuk e gënjen,
nuk e nënçmon. Takvallëku është këtu', dhe tregoi
në kraharorin e tij tri herë. “Për një njeri është e
keqe e mjaftueshme që ta nënçmojë vëllanë musli-
man. Çdo musliman kundruall çdo muslimani e
ka haram gjakun e tij, pasurinë e tij dhe nderin e
tij." (Muslimi)
Të jemi të mirë vazhdimisht dhe t’i duam të
tjerët sa më shumë për hir të Allahut, që më
vonë kjo dashuri të shtohet edhe më shumë dhe
të bëhet vërtet dashuri e sinqertë. Kështu të
duhemi deri në Ditën e Gjykimit, ku do shpër-
blehemi për këtë dashuri inshallah. Allahu sub-
hanehu ve teala thotë: “Atë ditë shokët e ngushtë
do të jenë armiq të njëri-tjetrit, përveç atyre që
ishin të sinqertë në miqësi.” Zuhruf 67
Pejgamberi sal-Allahu alejhi ve sel-lem thotë:
“Allahu thotë: “Ata që e duan njëri-tjetrin për hir
të madhërisëTime, ata kanë podiume të dritës dhe
ua kanë lakmi Pejgamberët dhe shehidët.” (Tir-
midhiu)
Mos harro, nëse dëshiron që njerëzit të të duan
sinqerisht, atëherë bëhu vetë i sinqertë. Mos
harro se s’mund të jesh musliman i sinqertë
përderisa nuk ia do vëllait/motrës të mirën
ashtu siç e do për vete. Thotë Muhamedi sal-
lAllahu alejhi sel-lam: “Nuk ka besuar (me besim
të plotë) ndonjëri prej jush, përderisa të dëshirojë
për vëllanë e tij atë që e dëshiron për vete.”
(Buhariu, Muslimi)
Çfarë pret atëherë, vepro mirë dhe patjetër që
do të gjesh mirë. Allahu është i drejtë dhe nuk
i bën askujt padrejtësi.
“Nëse ndonjëri e do vëllanë e tij, le ta informojë
atë.” (Ebu Davudi)
Mos hezito, tregoji vëllait/motrës tënde që e do,
që edhe ai të të dojë ty edhe më shumë. Nuk i
dihet jetës, sa e gjatë do jetë, e ndoshta nesër do
të bëhet vonë.
Laura Ferati, Norvegji
14. 13
Dëlirje&Edukim | P R I L L 2 0 1 0
ATA TË CILËT I DO
ALLAHU!
Këta janë ata që mbajnë drejtësi në çdo gjë të jetës tyre, qoftë me veten apo me të tjerët.
Allahu thotë: “Allahu nuk ju ndalon të silleni mirë dhe të jeni të drejtë ndaj atyre që nuk
luftojnë kundër jush për shkak të fesë dhe që nuk ju dëbojnë prej shtëpive tuaja. Me të vërtetë,
Allahu i do të drejtët.” Mumtehine 8
F
alënderimi i takon Allahut. Atë e
falënderoj për butësinë dhe bujarinë
e faljes me një falënderim nga njeriu
i cili është dorëzuar para dhuntive të Tij
dhe është falënderues ndaj të mirave. Për-
shëndetjet qofshin mbi atë që u dërgua
mëshirë për gjithë njerëzimin dhe zotëri i
Profetëve, Profeti ynë, shembulli ynë, ud-
hëzuesi ynë, mësuesi ynë, Muhamedi sal-
lAllahu alejhi ve sel-lem.
Janë disa grupe muslimanësh të cilët Al-
lahu i Lartësuar i do dhe është i kënaqur
me ta. Ah, sa gëzim për ata që i do Allahu!
Ah, sa të lumtur do të jenë! E shkrova këtë
temë se ndoshta vëllezërit i pasojnë këta të
cilët i do Allahu, që t’i mbulojë edhe ata
kënaqësia dhe dashuria e Allahut, ngase
dashuria dhe kënaqësia e Allahut ndaj ro-
bit është gjëja më e vlefshme për të, qëllim
i çdo muslimani dhe dëshirë e çdo besim-
tari të drejtë.
Nëse shikojmë fjalët e Allahut në Kur’an
dhe meditojmë rreth tyre, do të gjejmë
kush qenkan ata të cilët e meritojnë dashu-
15. Dëlirje&Edukim | P R I L L 2 0 1 0
14
rinë e Allahut. Edhe pse cilësitë e të da-
shurve të Allahut janë të shumta në Kur’an
dhe Sunnet, ne do përmendim disa prej
tyre sa për ilustrim, duke mos pretenduar
t’i përmbledhim të gjitha.
Nga robërit që Allahu do janë:
1- Ata që pendohen
Allahu thotë: “Ndërsa atij që pendohet pas
të këqijave të tij dhe përmirësohet, Allahu ia
pranon pendimin, sepse Ai është vërtet Falës
dhe Mëshirëplotë.” Maide 39
Dhe: “Zoti juaj ia ka bërë detyrim Vetes
mëshirën. Nëse dikush nga ju bën ndonjë
vepër të keqe pa e ditur e pastaj pendohet e
përmirësohet, ai do ta gjejë Allahun falës dhe
mëshirues.” En’am 54
Pasi tregon dënimin e mëkatarëve në
Ditën e Gjykimit, Allahu përjashton nga
ky dënim disa mëkatarë duke thënë: “Për-
jashtim bën ai që pendohet, beson dhe punon
vepra të mira. Një njeriu të tillë Allahu ia
ndërron veprat e këqija në të mira. Allahu
është Falës e Mëshirëplotë.” Furkan 70
Muhamedi sal-lAllahu alejhi ve sel-lem
thotë: “Kush pendohet para se të lindë dielli
nga perëndimi, Allahu ia fal atij.” (Trans-
meton Imam Muslimi)
Argumenti se Allahu i do ata që pendohen
është fjala e Allahut: “Pa dyshim, Allahu i
do ata që pendohen fort (për gjynahet) dhe
ata që pastrohen.” Bekare 222
2 - Ata që pasojnë Sunnetin e Muhamedit
sal-lAllahu alejhi ve sel-lem.
Janë ata të cilët ecin sipas rrugës së Muha-
medit sal-lAllahu alejhi ve sel-lem në çdo
çështje të jetës, në ushqim, në veshje, në
adhurim, në lidhjet fqinjësore dhe famil-
jare, ngase ai që mediton për jetën e Muha-
medit sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, do të
gjejë çdo gjë që i nevojitet për t’u bal-
lafaquar me jetën dhe me mërzitë, pikël-
limet e gëzimet e saj, etj.
Argumenti që Allahu i do ata të cilët pa-
sojnë Sunnetin e Muhamedit sal-lAllahu
alejhi ve sel-lem është fjala e Allahut:
“Thuaju (o Muhamed): “Nëse ju e doni Al-
lahun, atëherë më ndiqni mua, që Allahu
t’ju dojë dhe t’jua falë gjynahet! Allahu është
Falës i madh dhe Mëshirëplotë.” Alu imran
31
3 - Të drejtët
Këta janë ata që mbajnë drejtësi në çdo gjë
të jetës tyre, qoftë me veten apo me të
tjerët. Allahu thotë: “Allahu nuk ju ndalon
të silleni mirë dhe të jeni të drejtë ndaj atyre
që nuk luftojnë kundër jush për shkak të fesë
dhe që nuk ju dëbojnë prej shtëpive tuaja.
Me të vërtetë, Allahu i do të drejtët.” Mum-
tehine 8
4 - Bamirësit
Këta janë ata që shpenzojnë nga pasuria
tyre për vete, por u japin edhe të tjerëve
duke dëshiruar shpërblimin e Allahut dhe
jo ndonjë pozitë, famë apo lëvdatë nga
njerëzit.
Argumenti që Allahu i do këta njerëz është
fjala e Allahut: “Shpenzojeni pasurinë në
rrugën e Allahut dhe mos e çoni veten tuaj
në shkatërrim, por bëni të mira; Allahu me
të vërtetë i do bamirësit.” Bekare 195
5 - Ata që e dëshirojnë takimin me Allahun
(vdekjen)
Kush e do takimin me Allahun, Allahu e
do takimin me të, por këtu nuk është për
qëllim që njeriu të shpresojë të vdesë,
mirëpo qëllimi është që kur besimtarin e
kaplon agonia e vdekjes, në atë moment
përgëzohet me kënaqësinë e Allahut dhe
kështu dëshiron të takohet me Të dhe All-
ahu dëshiron të takohet me të. Kurse mos-
16. 15
Dëlirje&Edukim | P R I L L 2 0 1 0
besimtari, kur arrin agoninë e vdekjes,
përgëzohet me hidhërimin e Allahut ndaj
tij dhe kështu nuk e dëshiron takimin e Al-
lahut dhe Allahu nuk e dëshiron takimin
e tij.
Muhamedi sal-lAllahu alejhi ve sel-lem
thotë: “Kush e dëshiron takimin me Al-
lahun, Allahu e dëshiron takimin me të. E,
kush e urren takimin me Allahu, Allahu e
urren takimin me të.” (Transmeton Buh-
ariu)
6 - Ata që afrohen tek Allahu me vepra
vullnetare dhe bëjnë dhikër shumë
Gjëja më e vlefshme për të cilën e
preokupon njeriu zemrën e tij është dhikri,
në çdo kohë dhe çdo gjendje, ngase ata që
e përmendin Allahun me dhikër, Allahu i
përmend ata. Allahu thotë: “Prandaj, më
kujtoni Mua (me namaz e lutje), që Unë t’ju
kujtoj (me shpërblime) dhe falënderomëni
Mua (duke m’u bindur) e mos i mohoni
dhuntitë e Mia (me mosbindje)!” Bekare
152
Afrimi tek Allahu bëhet me vepra vull-
netare, si namazi vullnetar, agjërimi, sada-
kaja, kurse shpeshtimi i dhikrit bëhet duke
thënë elhamdulil-lah, subhanall-llah, es-
tagfirull-llah etj.
7 - Nxënësi, kërkuesi i dijes
Allahu i Lartësuar, kur është i kënaqur dhe
e do robin e Tij, ia lehtëson atij kërkimin
e diturisë, ashtu siç thotë Muhamedi sal-
lAllahu alejhi ve sel-lem: “Kujt Allahu ia do
të mirën, ia mundëson ta kuptojë fenë.”
(Transmeton Buhariu)
Po ashtu Muhamedi sal-lAllahu alejhi ve
sel-lem në hadithin e gjatë ku tregon për
dobinë e kërkuesit të diturisë ndër të tjera
thotë: “…Kush ecën në një rrugë duke
kërkuar dituri, Allahu ia lehtëson atij rrugën
për në xhennet…” (Transmeton Muslimi)
Pra, nga dashuria e Allahut për besimtarin
është edhe lehtësimi i rrugës së diturisë për
të, që kështu të shtojë edhe më shumë
veprat e mira.
8 - Ata që duhen për hir të Allahut
Ata që duhen për hir të Allahut në Ditën
e Kiametit, Allahu i thërret në mesin e të
gjitha krijesave dhe u shfaq atyre kënaqës-
inë e Tij, të mirat, bujarinë dhe i fut nën
hije Ditën e Kiametit, atëherë kur nuk do
të ketë hije tjetër. Muhamedi sal-lAllahu
alejhi ve sel-lem thotë: “Allahu në Ditën e
Kiametit thotë: “Ku janë ata të cilët janë
dashur për hir të Madhërisë Sime? Sot do t’i
fusë nën hijen Time, atë ditë kur nuk do të
ketë hije pos hijes Sime.” (Transmeton Mus-
limi)
9 - Ata që kujdesen për pastërtinë dhe
zbukurohen për hir të Allahut
Pastërtia bëhet duke e larguar ndyrësirën
nga trupi, rrobat dhe nga vendet e ad-
hurimit.
Allahu i Lartësuar i do të pastrit, ashtu siç
thotë: “Aty ka njerëz që duan të pastrohen.
Allahu i do ata që pastrohen shpesh.” Tevbe
108
Kurse zbukurimi i rrobave për hir të All-
ahut bëhet duke u ruajtur nga mendje-
madhësia apo nënçmimi i njerëzve.
Muhamedi sal-lAllahu alejhi ve sel-lem
thotë: "Askush nuk do të hyjë në xhennet
nëse ka mendjemadhësi sa një grimcë në
zemrën e tij." Një burrë ka thënë: "Çfarë
duhet bërë nëse një burri i pëlqen të vishet
me rroba të mira dhe këpucë të mira?” Ai
i tha: "Allahu është më i bukuri dhe e do
të bukurën. Mendjemadhësia është mo-
17. Dëlirje&Edukim | P R I L L 2 0 1 0
16
himi i së vërtetës dhe mospërfillja ndaj të
tjerëve." (Transmeton Muslimi)
Po ashtu Allahu thotë: “O bijtë e Ademit,
vishuni përshtatshëm (me rroba të bukura)
kudo dhe kurdo që të faleni! Hani e pini, por
mos e teproni, se Ai nuk i do ata që e tepro-
jnë.” A’raf 31
10 - Përdoruesit e misvakut
Përdorimi i misvakut është sunnet i Mu-
hamedit sal-lAllahu alejhi ve sel-lem. Aq
shumë e përdorte misvakun Muhamedi
sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, saqë kur ngri-
hej nga gjumi e fillonte aktivitetin me
misvak, kur hynte në shtëpi përdorte mis-
vakun etj. Muhamedi sal-lAllahu alejhi ve
sel-lem thotë: “Misvaku është pastrim për
gojën dhe kënaq Allahun.” (Transmeton
Nesaiu. Shejh Albani e ka konsideruar të
vërtetë.)
11 - Ata që i afrohen Allahun duke i kryer
obligimet me përpikëri
Nga të mirat që Allahu u jep robërve të Tij
është edhe fakti që Allahu i do ata kur i ve-
projnë urdhrat e Tij dhe ndalohen prej
ndalesave duke mos përtuar. Muhamedi
sal-lAllahu alejhi ve sel-lem tregon një ha-
dith kudsij duke thënë: “…Robi Im nuk
më afrohet me diçka më të dashur tek Unë
sesa duke kryer obligimet.” (Transmeton
Buhariu)
12 - Të devotshmit
Janë ata të cilët i frikësohen Allahut hap-
tazi dhe fshehurazi dhe vënë mes tyre dhe
dënimit të Allahut pengesë duke vepruar
urdhrat e Tij e duke u ndaluar nga ndale-
sat. Allahu thotë: “Jo! Por kushdo që plotëson
premtimin e tij dhe ruhet nga të këqijat, (ta
dijë se) Allahu me të vërtetë i do ata që janë
të devotshëm.” Alu imran 76
13 - Durimtarët
Allahu i Lartësuar e ka përmendur durim-
in në shumë vende në Kur’an dhe durimi
ka qenë edhe rruga e Muhamedit sal-lAll-
ahu alejhi ve sel-lem në përhapjen e shpall-
jes. Ai ka bërë durim nëse e ka goditur
ndonjë vështirësi gjatë thirrjes. Allahu i
Lartësuar i ka lavdëruar durimtarët në
rrugën e Tij dhe u ka premtuar atyre xhen-
netin dhe kënaqësinë e Tij. Allahu thotë:
“Sa e sa Profetë bashkë me shumë besimtarë
të vërtetë luftuan e megjithatë nuk u
përkulën para goditjeve që morën në rrugën
e Allahut, as nuk u dobësuan e as nuk u nën-
shtruan. Allahu i do të duruarit.” Alu imran
146
14 - Ata që i mbështeten vetëm Allahut
Mbështetja tek Allahu është argument për
besimin e lartë dhe të ngulitur tek njeriu.
Sa më shumë të mbështetet muslimani tek
Allahu, aq më shumë besimi i tij është i
fortë dhe i paluhatshëm dhe për këtë arsye
shpërblimi për ata që i mbështeten vetëm
Allahu është dashuria e Allahut për ta. Al-
lahu thotë: “Kur të vendosësh për diçka,
mbështetu tek Allahu. Vërtet, Allahu i do ata
që mbështeten tek Ai.” Alu imran 159
Vëllezër të nderuar, këto janë disa cilësi që
Allahu i do te robërit e Tij. Por nëse nuk
kemi mundësi t’i veprojmë të gjitha, atë-
herë të mundohemi të fusim në praktikë
disa prej tyre, në mënyrë që të arrijmë
dashurinë, kënaqësinë dhe shpërblimin e
madh nga Allahu i Lartësuar, Bujari abso-
lut.
Allahu na shtoftë veprat e mira dhe na
largoftë nga veprat e këqija!
Përshtati: Xheladin Leka
18. 17
Dëlirje&Edukim | P R I L L 2 0 1 0
Ata
kështu ishin!
Ibën Kethiri thotë: “Kur Bishri vdiq, në xhenazen e tij u mblodhën banorët e Bagdadit i
madh e i vogël. Është nxjerrë pas namazit të sabahut nga shtëpia dhe nuk kanë mundur ta
vendosin në varr vetëm se pas namazit të jacisë. Dhe dita ishte ditë vere, që ishte shumë e
gjatë.”
F
alënderimi është për Allahun, ndërsa
salavatet dhe selamet qofshin për të Dë-
rguarin, për familjen e tij, për shokët e
tij dhe për të gjithë ata që e pasojnë rrugën e
tij deri në Ditën e Gjykimit.
Dije, vëlla i dashur, se "el istikame" ose për-
qendrimi në fenë e Allahut dhe mosluhatja në
të është gjë të cilën Allahu dhe i Dërguari i Tij
e kanë kërkuar prej nesh, është shpresa dhe
dëshira e çdo besimtari. Ai që është i stolisur
me këtë cilësi, në momentet më të vështira do
të ketë ndihmën dhe mëshirën e Allahut të
Madhërishëm. Allahu na bëftë prej tyre! Amin!
Allahu në Kur'an thotë:
"E, s’ka dyshim se ata që thanë: “Allahu është Zoti
ynë” dhe ishin të paluhatshëm, atyre u vijnë en-
gjëjt (në prag të vdekjes dhe u thonë): të mos u
frikësoheni, të mos pikëlloheni, keni myzhde
xhennetin që u premtohej." Fus-silet 30
Pastaj: "Ata që thanë: “Allahu është Zoti ynë dhe
qëndruan besnikërisht, për ta nuk ka frikë dhe
ata nuk do të pikëllohen.Të tillët janë banues të
xhennetit, aty do të jenë përgjithmonë, atë e kanë
shpërblim për veprat që bënë." Ahkaf 13-14
Allahu e urdhëron të Dërguarin dhe besim-
tarët që të jenë të paluhatshëm në fenë e Tij:
"Ti (Muhamed) përqendrohu vendosmërisht
ashtu si je i urdhëruar, e bashkë me ty edhe ata
që u penduan (prej idhujtarisë), e mos tejkaloni
(kufijtë e caktuar), se më të vërtetë Ai është
shikues i asaj që veproni." Hud 112
Allahu thotë: "Sikur ata (idhujtarët) t’i përm-
baheshin rrugës së drejtë, Ne do t’u lëshonim atyre
ujë me bollëk, për të sprovuar me të. E kush ia
kthen shpinën adhurimit ndaj Zotit të vet, Ai e
shpie atë në vuajtje të padurueshme.” Xhinn:
16-17
Imam Muslimi transmeton se Sufjan ibën Ab-
dilah, Allahu qoftë i kënaqur prej tij, i ka thënë
të Dërguarit sal-lAllahu alejhi ve sel-lem: “O i
Dërguar, më trego një fjalë në këtë fe, që mos të
pyes askënd përveç teje.” I Dërguari i tha:
“Thuaj: Kam besuar në Allahun, pastaj mbahu
fort në të (mos u luhat).”
Çfarë do të thotë istikame-qëndrueshmëri në
fe?
Ebu Bekri, Allahu qoftë i kënaqur me të, kur
19. Dëlirje&Edukim | P R I L L 2 0 1 0
18
është pyetur për istikamen ka thënë: "Të mos
i shoqërosh Allahut asgjë."
Ndërsa Umeri, Allahu qoftë i kënaqur me të,
tha: "Të jesh i paluhatshëm ndaj urdhrave dhe
ndalesave e mos të lakohesh si dhelpra."
Uthmani, Allahu qoftë i kënaqur me të, tha se
istikame është sinqeriteti me Allahun.
Ibën Tejmije istikamen e definoi me dashurinë
për Allahun. Kur komenton fjalën e Allahut:
"… pastaj ishin besnik", thotë: "Ishin besnik
ndaj dashurisë dhe adhurimit të Allahut e nuk
u kthyen majtas e djathtas.”
Pra, nga tërë këto thënie vijmë në përfundimin
se istikameja është mesatarja në fe, sinqeriteti
ndaj Allahut, pasimi i Sunnetit në çështjet e
besimit, veprave dhe adhurimeve.
DISA SHEMBUJ NGA JETA E TË
PARËVE TANË, SE SI ISHIN TË QËN
DRUESHËM DHE BESNIKË TË FESË
SË ALLAHUT
E
bu Sufjan ibën el Harithi, Allahu qoftë i
kënaqur prej tij, sahabi i njohur, vëlla
nga qumështi i të Dërguarit.
Ebu Is'hak es-Sebi'i thotë për të: “Kur Ebu
Sufjan ibën el Harithi u shtri në shtratin e
vdekjes, u tha të pranishmëve: "Mos qani për
mua, sepse me të vërtetë unë nga dita që jam
bërë musliman nuk kam bërë asnjë mëkat."
Falte namaz nga mëngjesi deri në drekë dhe
më pas vazhdonte deri në ikindi."
Err-Rrebi' ibën Hajthem, Allahu e mëshiroftë
Një njeri tha: "E kemi shoqëruar Rebi' ibën
Hajthemin njëzet vjet, ka folur vetëm se fjalë
të arta e të çmueshme." Disa të tjerë kanë
thënë se e kemi shoqëruar Rebiun njëzet vjet
e nuk kemi dëgjuar nga ai ndonjë fjalë të keqe.
Ditën kur është vrarë Husejni, i biri i Aliut,
Allahu qoftë i kënaqur me ta, një njeri tha:
“Nëse sot nuk mund të nxjerr ndonjë fjalë të
rëndë nga Rebi' ibën Hajthemi, s'do të mund
ta nxjerr kurrë më!” I thashë: “O Rebi', është
vrarë sot Husejni, djali i Fatimes, Allahu qoftë
i kënaqur prej tyre. E atëherë tha: “Të Allahut
jemi dhe tek Ai do të kthehemi” dhe lexoi
fjalën e Allahut: "Thuaj: “O Allah, Krijues i
qiejve e i tokës, Njohës i së fshehtës dhe i së
dukshmes, Ti je që gjykon mes robërve Tu për
atë që ata kundërshtoheshin." Zumer 46 I
thashë se çfarë po thua për këtë ngjarje? Më
tha: “Ç’ka të them, tek Allahu do të shkojnë
dhe tek Ai do të llogariten."
Allahu e mëshiroftë Rebi' ibën Hajthemin,
nxënësin e Abdullah ibën Mes'udit, sepse ishte
me të vërtetë shkollë e qëndrueshmërisë në
fenë e Allahut.
Vehb ibën Munebih, Allahu e mëshiroftë
El Muthena ibën Sabah thotë: "Vehb ibën
Munebih qëndroi dyzet vjet e nuk kishte fyer
asnjë gjallesë dhe vazhdoi për njëzet vjet rad-
hazi mes jacisë dhe sabahut që të mos ndër-
ronte abdest."
Transmetohet nga Abdul Mun'im ibën Idrisi,
se babai i tij ka thënë: "Vehb ibën Munebih i
ruante fjalët e tij çdo ditë; nëse s'kishte diçka
të keqe, atëherë hante bukë. Në të kundërtën
vazhdonte të agjëronte."
Abdullah ibën Avn ibën Ertaban; dijetari i Bas-
ras, Allahu e mëshiroftë
Harixhe ibën Mus'abi thotë: "E kam
shoqëruar ibën Avnin njëzet e katër vjet rad-
hazi e nuk di që melaiket t’i kenë shkruar
ndonjë të keqe."
Muadh ibën Muadhi thotë: “Më kanë treguar
shumë nga shokët e Junus ibën Ubejdit se
thoshte ndonjëri prej tyre: “Unë e njoh një
njeri që prej njëzet vjetësh, shpreson ta kalojë
një ditë si ditët e ibën Avnit, por nuk mundet.
Allahu e mëshiroftë zotërinë e lexuesve të
Kur'anit, Abdullah ibën Avnin!”
Mjeku i zemrave, i devotshmi Vuhejb ibën el-
Vird Mekasi, Allahu e mëshiroftë
Sufjan eth-Thevriu, kur mbaronte ligjëratën në
Qabe, u thoshte nxënësve të tij: “Çohuni e
shkoni tek mjeku”, kishte për qëllim Vuhe-
20. 19
Dëlirje&Edukim | P R I L L 2 0 1 0
jbin.
Muhamed ibën Jezidi thotë: "Është betuar
Vuhejbi që të mos e shihte Allahu e as
ndokush nga krijesat e Tij duke qeshur derisa
t'i vinte meleku i vdekjes e ta lajmëronte për
pozitën e tij tek Allahu. Shumë njerëz shihnin
për të ëndrra se ishte prej banorëve të xhen-
netit dhe kur i tregonin, i shtohej më shumë
të qarët dhe thoshte se po frikësohem mos
është nga shejtani."
Abdullah ibën Mubareku thotë: "I është thënë
Vuhejbit: “A e gjen kënaqësinë e adhurimit ai
që i bën mëkat Allahut?” Ai iu përgjigj: “Jo, e
as ai që vetëm ka dëshirë apo niset të bëjë
mëkat.”
Ai thoshte: "Mos të jetë dëshira e dikujt prej
jush vetëm që të bëjë adhurim sa më shumë,
por dëshira e tij le të jetë në kryerjen e tij në
mënyrën më të mirë, sepse ndodh që njeriu të
falet apo të agjërojë e të bëjë mëkat ndaj Al-
lahut gjatë namazit apo agjërimit të tij."
Bishër ibën el Harith el Hafij, Allahu e mëshi-
roftë
Kur imam Ahmedit i erdhi lajmi i vdekjes së
Bishrit. tha: “Ka vdekur, Allahu e mëshiroftë,
e nuk e kishte shokun në këtë umet dhe nuk
ka lënë pas tij dikë si vetja.”
Nxënësi i tij, Ibrahim el Harbij, thotë: “Qyteti
i Bagdadit nuk ka nxjerrë njeri më të mençur
dhe më të ruajtur për gjuhën e tij sesa Bishri.
Nuk dihet se ka përgojuar dikë nga musli-
manët.”
Ibën Kethiri thotë: “Kur Bishri vdiq, në
xhenazen e tij u mblodhën banorët e Bagdadit
i madh e i vogël. Është nxjerrë pas namazit të
sabahut nga shtëpia dhe nuk kanë mundur ta
vendosin në varr vetëm se pas namazit të jacisë.
Dhe dita ishte ditë vere, që ishte shumë e
gjatë.”
Jahja ibën Abdul Hamidi thotë: "E kam parë
Eba Nasr et-Temmar dhe Ali ibën Medinin në
xhenazen e Bishrit. Bërtitnin me zë të lartë
duke thënë: “Pasha Allahun, ky është nderi në
këtë dynja para nderit të ahiretit.”
Jahja ibën Seid el Kat-tani
Bundari thotë: "E kam vizituar Jahja ibën Sei-
din për më shumë se njëzet vjet e nuk mendoj
se i ka bërë Zotit mëkat."
Allahu e mëshiroftë këtë rob të Allahut, i cili
lutej çdo ditë për një mijë persona.
Imam Muhamed ibën Ali ibën Vehb, i njohur si
ibën Dekik el Eid, Allahu e mëshiroftë
E ruante gjuhën e tij dhe interesohej për veten.
Sikur të donte dikush t'ia numëronte fjalët që
kishte folur, do të kishte mundësi.
Ibën Dekiki thotë: "Nuk kam folur asnjë fjalë
dhe nuk kam bërë asnjë punë vetëm se kam
përgatitur për to përgjigje para Allahut të
Madhëruar.”
Në fund do të përmend fjalën e artë të ibën
Tejmijes, Allahu e mëshiroftë, i cili thotë:
"Unë me të vërtetë deri tani në çdo kohë e
ripërtërij Islamin tim dhe ende s'jam nën-
shtruar ndaj Zotit ashtu si duhet."
Këto ishin pak fjalë nga jeta dhe vepra e të
parëve tanë të mirë, se si ishin të përqendruar
dhe të paluhatshëm në fe, se si kishin kujdes
të mos i kalonin kufijtë e Allahut, si e ruanin
gjuhën e tyre ndaj vëllezërve të tyre dhe shumë
cilësi të tjera prej të cilave duhet të marrim
mësim. Por edhe nëse s'mund të bëhemi si ata,
së paku t'u ngjajmë atyre.
Paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të Dër-
guarin e Tij, mbi familjen e tij, mbi shokët e
tij dhe mbi të gjithë ata që e ndjekin rrugën e
tij. Fjala jonë e fundit është: Falënderimet qof-
shin për Allahun, Zotin e botëve!
Marrë nga libri "Salahul um-meh fi uluvil him-
meh", me autor Seid ibën Husejn el Afanij
Përshtati: Fidan Xhelili
21. Dëlirje&Edukim | P R I L L 2 0 1 0
20
D I S A V I R T Y T E T Ë
MUHAMEDIT
S A L L A L L A H U A L E J H I V E S E L L E M
Erdhën disa fshatarë te Muhamedi sal-lAllahu alejhi ve sel-lem dhe e pyetën: "A i puthni
fëmijët tuaj?” Tha: “Po.” Thanë: “Pasha Allahun, ne nuk i puthim fëmijët tanë.” Pejgamberi
tha: "Kam frikë se Allahu i Madhëruar e ka larguar prej jush mëshirën.” (Transmeton Mus-
limi)
F
alënderimi i takon Allahut, Zotit të
botëve. Përshëndetjet, selamet qofshin
mbi të Dërguarin, mëshirë për mbarë
njerëzimin, Pejgamberin tonë Muhamedin sal-
lAllahu alejhi ve sel-lem, mbi famil-
jen e tij dhe të gjithë shokët e
tij.
Nuk ka dyshim se
Muhamedi, paqja
dhe shpëtimi i
Allahut qoftë
mbi të, ishte
shembull në
moral të mirë,
në cilësi të
bukura, të
cilat nuk ba-
shkohen tek
askush tjetër
përveçse tek ai.
Për këtë kanë dë-
shmuar edhe armi-
qtë e tij, të cilët e
përgënjeshtruan dhe e ke-
qtrajtuan. Ebu Xhehli, kur
është pyetur për Pejgamberin se a
është besnik apo gënjeshtar, ka thënë: “Pasha
Allahun, Muhamedi është besnik dhe nuk ka
gënjyer asnjëherë. Muhamedi sal-lAllahu alejhi
ve sel-lem ka arritur kulmin në përsosjen e vir-
tyteve, derisa edhe Allahu i Madhëruar e ka
lavdëruar.” Në Kur’an thuhet: ''Vërtet ti je në një
shkallë të lartë të moralit." Kalem 4
Allahu i Madhëruar na ka lajmëruar për më-
shirën dhe butësinë që kishte ai për
shokët e tij. I Madhëruari
thotë: "Ti ishe i butë ndaj
tyre, ngase Allahu të
dhuroi mëshirë, e
sikur të ishe i vra-
zhdë e zemërfo-
rtë, ata do të
largoheshin
prej teje." Alu
imran 159
Gjithashtu,
Allahu i Ma-
dhëruar na ka
treguar se Mu-
hamedi sal-lAl-
lahu alejhi ve
sel-lem ishte më-
shirë për të gjithë nje-
rëzit. I Lartmadhëruari
thotë: "E Ne të dërguam ty
{Muhamed} vetëm si mëshirë për të
gjithë krijesat." Enbija, 108
Morali i Pejgamberi ishte prej Kur’anit Fisnik,
derisa madje është thënë: “Ka qenë Kuran që
ecte mbi tokë.”
22. 21
Dëlirje&Edukim | P R I L L 2 0 1 0
Kur është pyetur bashkëshortja e Muhamedit
sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, Aishja, Allahu
qoftë i kënaqur me të, për moralin e tij, i ka
thënë pyetësit: "A nuk lexon Kuran?" Ka
thënë: “Sigurisht.” Aishja, Allahu qoftë i kë-
naqur me të, i tha: "Vërtet morali i
Muhamedit sal-lAllahu alejhi ve sel-lem ka
qenë Kur’ani Fisnik."
Ibën Kethiri, Allahu e mëshiroftë, ka thënë:
“Kuptimi i këtij hadithi është se Pejgamberi
ishte shembull kur’anor në urdhra dhe
ndalesa, karakter dhe moral, çdo gjë që ka ur-
dhëruar Kur’ani e ka praktikuar dhe çdo gjë
që e ka ndaluar është larguar. Kjo është ajo që
Allahu i Madhëruar i ka dhuruar prej etikës së
lartë, turpit, nderit, trimërisë, faljes, butësisë
dhe gjithë moralin e bukur.”
Edhe para shpalljes Muhamedi sal-lAllahu ale-
jhi ve sel-lem ka qenë i njohur te populli i tij
si besnik për shkak të besueshmërisë që kanë
gjetur tek ai dhe faktit që nuk i ka tradhtuar
në ndonjë çështje.
Moralin e Muhamedit sal-lAllahu alejhi ve sel-
lem e kanë cilësuar disa shokë të tij, të cilët
kanë thënë: “Nuk ka qenë Muhamedi i shëm-
tuar, nuk e ka ngritur zërin në treg gjatë shit-
blerjes, nuk i është kundërvënë së keqes me të
keqe, por ka falur. Nuk ka rrahur askënd me
dorën e tij, përveçse në luftë në rrugën e Al-
lahut. Nuk ka rrahur as shërbëtor e as grua,
nuk ka shkelur ndonjë ndalesë të Allahut të
Madhëruar. Por kur është shkelur ndonjë
ndalesë e Allahut të Madhëruar, ka qenë prej
më të hidhëruarve. Nuk ka zgjedhur mes dy
gjërave vetëm se atë që është më e lehtë. Kur
ka hyrë në shtëpinë e tij ka qenë i buzëqeshur,
pastronte rrobat e tij, milte delen dhe i shër-
bente vetvetes. E ka ruajtur gjuhën, ka folur
vetëm atë që i ka interesuar, është interesuar
për shokët e tij, ka pyetur për ta, i ka bashkuar
dhe nuk i ka armiqësuar. Të mirën e ka ndih-
muar me të mirë, nuk është ngritur dhe nuk
është ulur pa e përmendur Allahun Fuqiplotë.
Kur ka ardhur në mexhlis është ulur aty ku ka
përfunduar mexhlisi dhe çdonjërit në mexhlis
i jepte atë që i takonte. Nuk e ka kthyer ly-
pësin vetëmse duke i dhënë atë që kërkonte ose
me ndonjë fjalë të lehtë, ka qenë i matur me
të moshuarit, i ka mëshiruar të miturit dhe i
ka ndihmuar të shtypurit. Gjithmonë ka qenë
i buzëqeshur, me karakter të butë, nuk ka qenë
i pasjellshëm e as i vrazhdë, as fyes e as koprrac,
ka qenë zemërgjërë dhe i respektueshëm ndaj
familjes.”
Nëse themi se i kemi përmendur disa cilësi të
Muhamedit në mënyrë përmbledhëse, kjo i
ngjan marrjes së një pike uji nga deti. Kush
lexon historinë, gjendjen, fjalët dhe punët e tij,
do të dorëzohet para madhështisë së këtij Pe-
jgamberi. Këtë e ka bërë një shkrimtar i njohur
anglez, Tomas Karlil, në librin e tij "Trimat”.
Ai ka shkruar në të një kapitull të shkëlqyer
për Muhamedin, i cili aludon për drejtësinë
dhe vlerën e këtij Pejgamberi. Aty ai ka
shkruar: "Kam vërejtur se Muhamedi qysh
prej fëmijërisë së tij ka qenë djalosh mendim-
tar, e kanë emëruar shokët e tij "besnik",
d.m.th. njeri i sinqertë, realizues i premtimit,
i sinqertë në punët, fjalët dhe mendimet e tij.
Kam vërejtur se nuk ka dalë ndonjë fjalë prej
gojës së tij e të mos ketë pasur në të urtësi or-
atorike, nuk ka folur shumë, ka heshtur kur
nuk ka pasur nevojë të fliste, por kur ka folur,
ka folur me sinqeritet dhe urtësi. Kemi parë se
gjatë tërë jetës së tij ka qenë njeri i vendosur,
jo shqetësues, bujar, respektues, i butë, i de-
votshëm, i virtytshëm, i lirë, serioz, i sinqertë.
Me të gjitha këto, nga natyra e tij ishte i butë.
Kjo ishte dëshmia e një shkrimtari perëndimor
jomusliman, lexoi për Muhamedin sal-lAllahu
alejhi ve sel-lem dhe mendimi i tij ishte si
mendimi i muslimanëve.
Do të japim më poshtë disa shembuj që alu-
dojnë për moralin e madh që kishte ky Pe-
jgamber fisnik në mëshirë, butësi, falje dhe
cilësi të tjera.
Transmetohet nga Enes ibën Maliku, Allahu
qoftë i kënaqur me të, se ka thënë: "Nuk kam
parë askënd më të mëshirshëm me fëmijët sesa
Muhamedin. Ibrahimi, djali i tij, pinte gji te një
23. Dëlirje&Edukim | P R I L L 2 0 1 0
22
grua në një lagje të Medinës. Shkonte tek ai dhe
ne shkonim me të. Hynte në shtëpi, e merrte atë,
e puthte dhe e kthente prapë.” Argument për këtë
është hadithi se Muhamedi sal-lAllahu alejhi ve
sel-lem shkonte në një fshat që ishte larg qytetit,
ku ishte djali i tij Ibrahimi, i cili pinte qumësht,
shkonte tek ai për ta puthur e pastaj kthehej."
(Transmeton Muslimi)
Kur u shtri për vdekje Ibrahimi, djali i tij, e
çuan te Muhamedi sal-lAllahu alejhi ve sel-
lem. Ai e shtrëngoi në gjoks, pastaj i lotuan
sytë dhe tha: "Syri loton, zemra pikëllohet, nuk
themi vetëm atë që është i kënaqur Allahu dhe
ne me ndarjen tënde o Ibrahim jemi të pikël-
luar." (Transmeton Buhariu dhe Muslimi)
Kur Akrae ibën Habisi e pa Muhamedin sal-
lAllahu alejhi ve sel-lem duke e puthur Huse-
jnin, djalin e Aliut, Allahu qoftë i kënaqur me
ta, i tha: "Unë kam dhjetë fëmijë e nuk e kam
puthur asnjërin prej tyre.” Pejgamberi i tha:
"Vërtet, kush nuk mëshiron, nuk mëshirohet."
Erdhën disa fshatarë te Muhamedi sal-lAllahu
alejhi ve sel-lem dhe e pyetën: "A i puthni fëmijët
tuaj?” Tha: “Po.” Thanë: “Pasha Allahun, ne
nuk i puthim fëmijët tanë.” Pejgamberi tha:
"Kam frikë se Allahu i Madhëruar e ka larguar
prej jush mëshirën.” (Transmeton Muslimi)
Enesi, Allahu qoftë i kënaqur me të, tregon se
Muhamedi sal-lAllahu alejhi ve sel-lem i vizi-
tonte ensarët, i përshëndeste me selam fëmijët
e tyre dhe i përkëdhelte kokat e fëmijëve.
(Transmeton Nesaiu).
Pejgamberi sal-lAllahu alejhi ve sel-lem sillej
butë me fëmijët dhe luante me ta. Enesi, Al-
lahu qoftë i kënaqur me të, thotë: "Muhamedi
sal-lAllahu alejhi ve sel-lem ka qenë njeri me
moral të mirë. Kam pasur një vëlla, që kishte
nofkën Ebu Umejr. Kur vinte Muhamedi dhe
e shikonte, i thoshte: "O Eba Umejr, çfarë bëri
en-nugajri?"[1]
Shih moralin e Muhamedit me shërbëtorin e
tij Enes ibën Malik, i cili ka thënë: “I kam shër-
byer Muhamedit dhjetë vjet. Vallahi, kurrë nuk
më ka thënë ah dhe kurrë nuk më ka thënë për
ndonjë punë që e kam bërë, pse e ke bërë, e as për
ndonjë punë që nuk e kam bërë, pse nuk e ke
bërë." (Mutefekun alejhi)
Ajo që argumenton për mëshirën dhe butësinë
që kishte Muhamedi me fëmijët dhe të
moshuarit është se ai ka thënë: "Kur jam në
namaz, kam dëshirë ta zgjas atë, por kur dëgjoj
të qarët e ndonjë fëmije, e shkurtoj namazin nga
frika se i vjen rëndë nënës së tij.”
Shembull tjetër që tregon për mëshirën e tij
është hadithi i Enes ibën Malikut, i cili thotë:
"Erdhi një arab beduin dhe hyri në xhami. Ai
filloi të urinojë në xhami. Sahabët i kapi xh-
elozia për xhaminë dhe deshën ta ndalin dhe e
qortuan shumë. Pejgamberi sal-lAllahu alejhi ve
sel-lem u tha: "Lëreni, mos e pengoni", d.m.th.
mos ia ndërpritni urinën. Kur e mbaroi, urd-
hëroi të hidhej një kovë me ujë në vendin ku
kishte urinuar dhe më pas e ftoi dhe i tha: "Këto
janë xhami dhe nuk lejohet diçka nga këto gjëra
të papastra, por këto janë për ta përmendur Al-
lahun e Lartësuar, për namaz dhe lexim
Kur’ani." (Mutefekun alejhi)
Shihni se si Pejgamberi sal-lAllahu alejhi ve
sel-lam u frikësua për këtë person se mos po e
dëmton për shkak të ndërprerjes së urinës,
prandaj i urdhëroi shokët e tij që ta linin të
urinonte në tokën më të pastër, që është
xhamia. Pas kësaj e ftoi, e mësoi dhe e orientoi
tek e drejta me butësi dhe urtësi.
Një njeri tjetër erdhi te Pejgamberi sal-lAllahu
alejhi ve sel-lem dhe i tha: “Jam shkatërruar!”
Pejgamberi i tha: “Çfarë të ka shkatërruar?” Tha:
“Kam bërë marrëdhënie intime me gruan sa isha
agjërueshëm në muajin Ramazan.” Pejgamberi
sal-lAllahu alejhi ve sel-lem ia tha: “A ke
mundësi të lirosh një rob?” Tha: “Jo.” I tha Pe-
jgamberi: “A ke mundësi të agjërosh dy muaj
radhazi?” Tha: “Jo.” Pejgamberi i tha: “A ke
mundësi të ushqesh gjashtëdhjetë të varfër?” Tha:
“Jo.” Njeriu u ul, pastaj iu dha Pejgamberit një
shportë me hurma. Ia dha atij dhe i tha: “Sh-
______________
[1] En-nugajr- është një zog i vogël. Ebu Umejri e ushqente atë.
24. 23
Dëlirje&Edukim | P R I L L 2 0 1 0
përndaje sadaka.” Personi iu drejtua: “A është
ndokush më i varfër se unë? Nuk ka në Medinë
ndonjë shtëpi që ka nevojë më shumë se unë.” Pe-
jgamberi sal-lAllahu alejhi ve sel-lem qeshi derisa
iu dukën dhëmballët, pastaj i tha: “Shko dhe
ushqeje familjen tënde." (Mutefekun alejhi)
Ky person ka bërë një gabim fatal në Islam dhe
duhej të ndëshkohej me njërën prej tre
ndëshkimeve, porse çështja e tij përfundoi me
një dhuratë prej Pejgamberit, nga e cila u
ushqyen ai dhe familja e tij. Çfarë zemre është
kjo?! Çfarë mëshire është kjo, e cila e bëri këtë
gabimtar të kthehet i gëzuar te familja e tij,
duke marrë me vete një dhuratë të çmueshme
nga Pejgamberi sal-lAllahu alejhi ve sel-lem?!
Çfarë mësimesh të mira edukative mund të
mësojnë edukatorët kur takohen me gabimet
e njerëzve dhe sjelljet e tyre? Ai është Muha-
medi, i biri i Abdullahut sal-lAllahu alejhi ve
sel-lem.
Ai ia mësoi njeriut butësinë ndaj kafshëve para
se të themelohen në shekujt më pas shoqatat
që na tregojnë si të sillemi me kafshët. Pejgam-
beri sal-Allahu alejhi ve sel-lam ka thënë:
"Është dënuar një grua për shkak të një maceje,
e ka lidhur atë derisa ka ngordhur dhe për këtë
ka hyrë në zjarr. As nuk i ka dhënë të hajë e as të
pijë, as nuk e ka lënë të lirë të hajë prej barishteve
të tokës." (Mutefekun alejhi)
Muhamedi sal-lAllahu alejhi ve sel-lem na ka
urdhëruar që të sillemi mirë kur të therim
ndonjë kafshë dhe ka thënë: "Vërtet Allahu e
ka bërë obligim bamirësinë ndaj çdo gjëje: kur të
mbytni, mbytni në mënyrën më të mirë; kur të
therni, therni në mënyrën më të mirë; kur
ndokush prej jush dëshiron të presë diçka, le ta
mprehë thikën në mënyrë që t'ia lehtësojë asaj që
po pret." (Transmeton Muslimi)
Shihet qartë mëshira, toleranca dhe falja e Pe-
jgamberit sal-lAllahu alejhi ve sel-lem dhe kjo
shfaqet edhe më shumë kur i Dërguari hyri në
Mekë çlirimtar e fitimtar dhe dihet mirë se
armiqtë, të cilët e përgënjeshtruan dhe e
luftuan, mbetën nën urdhrin e tij. Këtu është
ndalur historia për të shikuar se ç’do të veprojë
Muhamedi sal-lAllahu alejhi ve sel-lem me ta.
Në këtë ditë, disa muslimanë menduan se
erdhi koha e hakmarrjes dhe thanë: "Sot është
dita e prerjes", d.m.th. dita e hakmarrjes dhe e
vrasjeve, pastaj Pejgamberi tha: "Jo, sot është dita
e mëshirës."
Pastaj iu drejtua masës së gjerë duke thënë:
"Çfarë mendoni, çfarë do të bëj me ju?” Thanë:
“Mirë, vëlla fisnik, djalë i vëllait fisnik.” Pejgam-
beri tha: "Shkoni, se jeni të lirë."
Pejgamberi sal-lAllahu alejhi ve sel-lem i
ndalon pasuesit e tij që të derdhin gjakun e sh-
pezëve pa të drejtë, prandaj nuk ka mundësi
që të tolerojë asnjëherë për derdhjen e gjakut
të njerëzve pa të drejtë dhe kjo argumentohet
nga fjala e Muhamedit sal-lAllahu alejhi ve sel-
lam: "Vërtet unë jam mëshirë e dhuruar."
(Transmeton Hakimi)
Përshtati:Fehmi Dalipi
25. HADITHI NR. 15
U
rve ibën Zubejri transmeton nga
Abdullah ibën Zubejri se i kishte
thënë: “Një njeri nga ensarët kishte
ngritur padi ndaj Zubejrit tek i Dërguari sal-
lAllahu alejhi ve sel-lem për shkak të kanaleve
të ujitjes, ujë me të cilin ujitnin hurmat. En-
sari i tha (Zubejrit): “Lëshoje ujin të ecë”,
mirëpo (Zubjeri) e kundërshtoi një gjë të tillë,
prandaj erdhën të gjykonin tek i Dërguari sal-
lAllahu alejhi ve sel-Iem. I Dërguari tha: "O
Zubejr, ujite tokën ti njëherë, pastaj lëshoje
ujin për fqinjin tënd.” Ensari u hidhërua dhe
tha: “A vetëm pse është djali i hallës tënde?!”
Të Dërguarit iu ndërrua çehrja e fytyrës dhe
më pas i tha: "O Zubejr! Ujit dhe mos e lësho
ujin, derisa uji të kthehet te muret e kopshtit.”
Ka thënë (Abdullahu i biri i Zubjerit):
“Zubejri ka thënë: “Mendoj se për këtë ngjarje
ka zbritur ky ajet i Kur'anit: “Për Zotin tënd
jo, ata nuk janë besimtarë (të asaj që të zbriti
Dëlirje&Edukim | P R I L L 2 0 1 0
24
PAR AT H Ë N A E
“SUNENIT”
Për gruan më mirë është që të falet në shtëpinë e saj sepse namazi i saj në shtëpi është më i
vlefshëm sesa në xhami, sepse në shumicën e rasteve sprovat janë të pranishme kur gruaja del
nga shtëpia. Këtë e argumenton hadithi i lartpërmendur që e transmeton Ebu Davudi, ku
i Dërguari sal-lAllahu alejhi ve sel-lem thotë: "Mos i ndaloni gratë tuaja nga xhamitë, edhe
pse shtëpitë e tyre janë më të mira për to."
TË IBËN MAXHES
Kapitulli:
Respektimi (madhërimi) i hadithit të të
Dërguarit sal-lAllahu alejhi ve sel-lem dhe
ashpërsia ndaj atyre që e kundërshtojnë atë
26. ty as të asaj para teje) derisa të mos zgjedhin
ty për të gjykuar në atë konflikt
mes tyre, e pastaj
(pas gjy-
kimit tënd) të mos
ndiejnë pakënaqësi nga gjy-
kimi yt dhe (derisa) të mos bi-
nden sinqerisht.” Nisa 65
Hadithin e transmeton Buhariu me nr.
2359 dhe 2360 dhe Muslimi me nr. 6065.
Kush është Zubejri, Allahu qoftë i kënaqur
prej tij?
Ai është Ez-Zubejr ibën el-Av-vam ibën
Huvejlid, shok i afërt i të Dërguarit dhe dja-
lë i hallës së tij Safijes, vajzës së Abdulmu-
talibit, njëri nga dhjetë të përgëzuarit me
xhennet, njëri nga gjashtë personat e Shuras
dhe i pari që e nxori shpatën në rrugën e Al-
lahut. Është bërë musliman i ri, në moshën
gjashtëmbëdhjetëvjeçare. Transmetoi
shumë pak nga i Dërguari dhe nuk ka
marrë ndonjëherë ndonjë post. Zoti i kishte
dhënë pasuri të madhe. Thuhet se pasuria e
tij ishte pesëdhjetë milionë e dyqind mijë
dërhemë. Buhariu thotë se Zubejr ibën Av-
vami është vrarë në vitin 36 hixhrij në kali-
fatin e Aliut,
Allahu qoftë i kënaqur prej tyre.[1]
Sqarimi i hadithit
Rreth emrit të ensarit nga Medina i cili ra
në mospajtim me Zubejrin ka
dilema dhe mospajtime dhe
gjithashtu disa kanë thënë se ka
qenë munafik, dyfytyrësh, mirëpo të
tjerë kanë thënë se nuk ka qenë munafik,
por kjo fjalë ka dalë nga ai për shkak të
pakujdesisë dhe ngutjes.
Megjithatë, ne nuk kemi edhe shumë dobi
nga ajo se kush ka qenë ai.
Dobia qëndron në atë se si duhet pasur ku-
jdes kur është fjala për raportin me të Dër-
guarin sal-lAllahu alejhi ve sel-lem gjatë
jetës së tij edhe pas vdekjes, karshi traditës
së tij në mënyrë që të mos i kthehet fjala
apo gjykimi atij sepse ai nuk flet dhe nuk
gjykon nga hamendja, por vetëm atë që i
shpallet. Në të njëjtën kohë, dobia e këtij
hadithi qëndron në anën legjislative lidhur
me ujërat kolektive për ujitje se si duhet të
shfrytëzohen ato dhe kush ka më shumë
merita për to.
Në këtë rast, Zubejri ishte i pari për të uji-
tur sepse toka e tij ishte më lart tokës së en-
sarit. I Dërguari sal-lAllahu alejhi ve sel-lem
i tha Zubejrit “ujite tokën pak dhe më pas
lëshoje për fqinjin tënd”, d.m.th. mos e
merr të drejtën tënde në tërësi, por deri në
një masë, sepse i Dërguari deshi të bënte
miqësi mes tyre, por kur dëgjoi çfarë tha en-
sari, atëherë i tha Zubejrit “ujite tokën dhe
mos e lësho ujin derisa të kthehet uji te
muret e kopshtit”. Dijetarët e kanë komen-
tuar në mënyra të ndryshme këtë thënie.
Disa kanë thënë se qëllimi është të ngopet
toka me ujë e të dalë uji mbi të deri te zogu
i këmbës, disa kanë thënë se qëllimi është
25
Dëlirje&Edukim | P R I L L 2 0 1 0
______________
[1] " Sijer e'lam en-nubela" i imam Dhehebiut (222).
27. Dëlirje&Edukim | P R I L L 2 0 1 0
26
të bëhet gropa rreth rrënjëve të pemëve të
mëdha për të mbajtur ujin dhe i Dërguari e
urdhëroi Zubejrin që ta linte ujin derisa të
mbusheshin gropat plot rreth pemëve, sepse
kjo ishte e drejta e Zubejrit.
Imam Neveviu tregon nga dijetarët e
mëhershëm se kanë thënë: "Sikur sot
dikush të shprehet me shprehje të ngjashme
siç u cek në hadith "a vetëm pse është djali
i hallës tënde", atëherë këtë person e përf-
shijnë rregullat e renegatëve-të dalëve nga
feja dhe vritet nëse plotësohen edhe kushtet
e tjera (ky rregull vlen për vende ku gjyko-
het me ligjin e Zotit e jo në vendin tonë),
mirëpo e ka lënë i Dërguari sal-lAllahu ale-
jhi ve sel-lem sepse në fillim të Islamit i
afronte zemrat e njerëzve dhe i largonte
problemet në mënyrën më të mirë dhe në
të njëjtën kohë duronte ndaj të këqijave të
munafikëve dhe atyre që i kishin zemrat e
sëmura.[2]
Dobitë nga ky hadith
Imam Siraxhudin ibën Mulek-kin, Allahu
e mëshiroftë, në sqarimin e tij të “Sahihut”
të Buhariut, kur vjen tek ky hadith, ndër të
tjera thotë:
1) Ujërat e kanaleve për ujitje, lumenjve të
vegjël që nuk janë pronë e askujt dhe nuk
është punuar në to nga dikush për t’i nx-
jerrë nga thellësia e tokës, të gjitha këto në
esencë janë të lejuara dhe kush i arrin i pari,
ai ka më shumë merita.
2) Ata që janë më lart kanë të drejtë para
atyre që janë më poshtë për nga vendi i
tokës.
3) Në të ka argument se ai që është lart,
nëse e merr të drejtën e tij, nuk i lejohet që
t'ia ndalë ujin atij që është poshtë.
4) Në të ka argument se udhëheqësi i mus-
limanëve ka të drejtë të mos e zbatojë ndaj
dikujt dënimin që meriton, siç ka të drejtë
ta zbatojë atë (sepse në këtë rast ky person,
ensari, meritoi të ndëshkohet për atë se si e
ofendoi të Dërguarin, se gjoja nuk gjykoi
drejt, por ai nuk u ndëshkua).
5) Ky hadith sinjalizon për atë se duhet të
urdhërojmë përherë për miqësi dhe afrim e
jo armiqësi e largim (këtë e marrim nga
pjesa e parë e hadithit, se i Dërguari në fil-
lim i tha Zubejrit që të ujiste kopshtin, por
jo ta merrte të drejtën e tij në tërësi, të ujiste
pak dhe më pas t'ia lëshonte ujin fqinjit,
edhe pse Zubejri kishte të drejtë ta ujiste
tokën e tij derisa ajo të ngopej me ujë).
6) Në të ka argument se kur gjykatësi dësh-
iron t'i miqësojë palët dhe i udhëzon në atë
që është më e mirë për ta, mirëpo nuk gjen
mirëkuptim, që d.m.th. se nuk lëshojnë pe
asnjëra palë, atëherë ia jep të drejtën secilit
ashtu siç e meriton.[3]
Kujdes!
Në këtë rast, i Dërguari sal-lAllahu alejhi ve
sel-lem gjykoi mes Zubejrit dhe ensarit
duke qenë i hidhëruar nga ensari me
veprimin e tij, kur dihet se nuk lejohet
gjykimi mes dikujt duke qenë i hidhëruar.
Kjo rregull vlen për njerëzit në përgjithësi,
se nuk u lejohet të gjykojnë mes të tjerëve
duke qenë të hidhëruar sepse nuk mund të
gjykojnë drejt, mirëpo i Dërguari ndryshon
nga të tjerët sepse ai është i mbrojtur nga
Allahu si në gëzim ashtu edhe në hidhërim
që të thotë vetëm të vërtetën.
______________
[2] “El Minhaxh”, sqarim i “Sahihut” të Muslimit", autor imam Neveviu (15108).
[3]“Et-Tevdih”, sqarim i “Sahihut” të Buhariut, autor imam ibën Mulek-kini (15350-351).
28. 27
Dëlirje&Edukim | P R I L L 2 0 1 0
HADITHI NR. 16
T
ransmetohet nga Abdullah ibën
Umeri se i Dërguari sal-lAllahu ale-
jhi ve sel-lem ka thënë: "Mos i
ndaloni robëreshat e Allahut (gratë) që të falen
në xhami. Një djalë i tij i tha: “Ne do t'i
ndalojmë ato.” Atëherë ibën Umeri u hid-
hërua shumë dhe i tha: “Të transmetoj nga i
Dërguari sal-lAllahu alejhi ve sel-lem dhe më
thua se do t'i ndalojmë?!”
Hadithin e transmeton Buhariu me nr.
(873) dhe Muslimi (989) dhe të tjerët.
Sqarim:
Ky hadith ka ardhur nga rrugë të ndryshme
që e trajtojnë të njëjtën gjë, por vetëm se në
to janë përmendur disa shtesa të cilat
mbartin me vete dobi të shumta:
a) "Nëse dikujt nga ju i kërkon gruaja e tij leje
për xhami, mos ta ndalojë atë." (Muslimi nr.
987)
b) Transmeton Salimi, djal i i Abdullah ibën
Umerit, se e ka dëgjuar ibën Umerin duke
thënë: “E kam dëgjuar të Dërguarin duke
thënë: "Mos i ndaloni gratë tuaja nga
xhamitë, nëse ju kërkojnë leje.” Atëherë, Bilali
(djali i Abdullah ibën Umerit) tha: “Pasha
Allahun, do t'i ndalojmë!” Abdullahu u kthye
nga ai dhe e fyeu me një fyerje të keqe që nuk
e kam dëgjuar më herët asnjëherë dhe i tha:
“Të tregoj nga i Dërguari dhe më thua pasha
Allahun do t'i ndalojmë?!” (Muslimi nr. 988)
Në disa transmetime është kufizuar kërkimi
i lejes nga ana e grave për namazin e
mbrëmjes, d.m.th. të akshamit dhe të jacisë:
c) "Mos i ndaloni gratë që të dalin për në
xhami gjatë natës (aksham e jaci), atëherë
njëri nga djemtë e ibën Umerit i tha: “Nuk
do t'i lëmë të dalin e të bëhet fesad-çrregullim
në tokë." (Muslimi nr. 991)
d) "Mos i ndaloni robëreshat e Allahut nga
xhamitë e Allahut, por të dalin duke qenë të
paparfumuara." (Ebu Davudi nr. 565; dije-
tar Albani thotë sahih-autentik)
e) "Mos i ndaloni gratë tuaja nga xhamitë,
edhe pse shtëpitë e tyre janë më të mira për to."
Ebu Davudi nr. 567 (dijetar Albani thotë
sahih-autentik)
Nga këto hadithe mësojmë disa gjëra:
1) Gruas nuk i lejohet që të dalë për në
xhami apo diku tjetër pa kërkimin e lejes
nga burri.
2) Në qoftë se gruaja i kërkon leje burrit që
të shkojë në xhami, atëherë burri nuk ka të
drejtë ta ndalë atë nga xhamia, mirëpo me
disa kushte të cilat dijetarët i kanë përmen-
dur nëpër libra. Në mesin e këtyre kushteve
janë: të mos jetë e parfumuar, të mos lyhet
e të zbukurohet, të mos vendosë zinxhirë
apo diçka që dëgjohet gjatë të ecurit e t'ia
tërheqë vërejtjen burrave, të mos veshë
rroba të bukura, të mos përzihet me burra,
të mos ketë gjatë rrugës diçka nga e cila
mund të frikësohemi se mund t’i ndodhë
diçka e keqe gruas etj. Përndryshe, nëse gru-
aja e ka njërën nga këto cilësi, atëherë është
e drejtë e burrit që të mos e lejojë të dalë për
në xhami. Allahu e di më së miri.
3) Për gruan më mirë është që të falet në
shtëpinë e saj sepse namazi i saj në shtëpi
është më i vlefshëm sesa në xhami, sepse në
shumicën e rasteve sprovat janë të pran-
ishme kur gruaja del nga shtëpia. Këtë e ar-
gumenton hadithi i lartpërmendur që e
transmeton Ebu Davudi, ku i Dërguari sal-
lAllahu alejhi ve sel-lem thotë: "Mos i
ndaloni gratë tuaja nga xhamitë, edhe pse
shtëpitë e tyre janë më të mira për to."
Gjithashtu hadithi që transmetohet nga Ab-
dullah ibën Mes'udi, ku i Dërguari sal-lAl-
lahu alejhi ve sel-lem thotë: "Namazi i gruas
29. Dëlirje&Edukim | P R I L L 2 0 1 0
28
në dhomën e saj është më i mirë sesa namazi i
saj në "huxhretiha" (dhomën e pritjes, sallon),
ndërsa namazi i saj në "makhda-iha" (dhomë
e vogël brenda dhomës së vet ku ruan gjërat e
çmuara) është më i mirë sesa namazi i saj në
dhomën e saj."[4]
4) Hidhërimi i Abdullah ibën Umerit ndaj
djalit të tij arsyetohet me atë sepse kur ai
i tha: “I Dërguari sal-lAllahu alejhi ve sel-
lem ka thënë: "Mos i ndaloni gratë nga
xhamitë", djali i tij tha të kundërtën: “Pasha
Allahun, do t'i ndalojmë!” Këtu është
kundërshtimi direkt i fjalës së të Dërguarit
sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, që është gjë e
ndaluar dhe e rëndë.
Edhe pse djali i tij qëllimin e kishte të mirë,
që të mos përhapej imoraliteti dhe sprovat
e ndryshme dhe fjala e tij ishte si rezultat i
fillimit të një shfrenimi nga ana e grave, siç
kishte thënë edhe Aishja pas vdekjes së të
Dërguarit, se sikur i Dërguari të ishte gjallë
e t'i shihte gratë në kohën e saj se si kishin
ndryshuar dhe kishin filluar të zbukuro-
heshin e të dilnin nëpër rrugë, do t'i
ndalonte i Dërguari sal-lAllahu alejhi ve sel-
lem që të dilnin në xhami, mirëpo prapëse-
prapë ky qëllim i mirë i djalit të ibën
Umerit që të mos përhapeshin sprovat e nd-
ryshme nga ana e grave nuk e justifikuan që
ibën Umeri të heshte ndaj tij sepse ishte një
kundërshtim direkt.Këtu shihet se si ibën
Umeri e madhëronte dhe e respektonte ha-
dithin e të Dërguarit sal-lAllahu alejhi ve
sel-lem. Çfarë mund të themi për ditët e so-
tme për ata të cilët e kundërshtojnë fjalën e
të Dërguarit sal-lAllahu alejhi ve sel-lem për
shkaqe shumë të ulëta dhe epshet e veta per-
sonale?
Allahu na drejtoftë! Amin!
Vijon…
Përgatiti: Fidan Xhelili
Literatura e konsultuar:
1. “Suneni i Ebu Davudit", me verifikim të
haditheve nga dijetari Muhamed Nasirudin
Albani. Me përkujdesjen e dijetarit Mesh'hur
ibën Hasen al Selman, “Mektebet el mearif”,
Riad, botimi i parë.
2. "Suneni i Tirmidhiut" me verifikim të ha-
ditheve nga dijetari Muhamed Nasirudin Al-
bani. Me përkujdesjen e dijetarit Mesh'hur
ibën Hasen al Selman, “Mektebet el mearif”,
Riad, botimi i parë.
3. "Suneni i Ibën Maxhes", me verifikim të
haditheve nga dijetari shqiptar Muhamed
Nasirudin Albani, me përkujdesjen e dijetarit
Mesh'hur ibën Hasen al Selman, “Mektebet
el mearif”, Riad, botimi i parë.
4. "El Minhaxh sherh Sahih Muslim ibën el
Haxhaxh", autor imam Muhjidin En Neve-
viu, me verifikim të esh-shejh Halil Me'munë
Shejha, Darul Ma'rife, Bejrut, botimi i nëntë.
5. "Et-Tevdih li-sherh el xhami'i es-sahih",
autor Siraxhudin ibën Mulek-kin, verifikoi
Darul fellah, botoi Ministria e Vakëfit dhe
Çështjeve Islame nga Katari, botim i parë
2008.
6. "Sijer e'alam en-nubela", autor imam
Dhehebiu, Dar ihja et-turath el-arabij- Be-
jrut. Është kujdesur për verifikimin e librit
Mahmud Shakir, botimi i parë 2006.
______________
[4] Ebu Davudi nr. 570, Tirmidhiu nr. 1173. Dijetar Albani e ka cilësuar sahih-autentik.
30. 29
Dëlirje&Edukim | P R I L L 2 0 1 0
GJENDJA E
HADITHIT
N Ë S H E K U L L I N E P A R Ë
SIPA S HIXHRETIT
I thamë: “O i Dërguari i Allahut, a ta përcjellim prej teje (atë çfarë thua) gojarisht?”
Tha: “Përcilleni atë prej meje, nuk ka diçka të keqe, por kush gënjen në emër timin me
bindje, le t’i përgatisë vetvetes një karrige prej karrigeve të xhehenemit.”
1 - Shkrimi i hadithit gjatë kohës së Pejgam-
berit sal-lAllahu alejhi ve sel-lem
N
ë mesin e njerëzve ishte përhapur
mendimi se transmetimi i ha-
ditheve kishte vazhduar së tra-
nsmetuari përmendësh thuajse më shumë se
njëqind vite pas vdekjes së Pejgamberit sal-
lAllahu alejhi ve sel-lem duke mos i shkruar
fare dhe një ide e tillë kishte vazhduar të
përhapej përafërsisht për pesë shekuj me
radhë, derisa erdhi Hatib el-Bagdadij, i cili
hulumtoi çdo çështje që kishte të bënte me
këtë tematikë, i bashkoi ato në një vend e
më pas shkroi librin e tij "Takjidul ilm".
Shkaku pse ishte përhapur ky mendim ishte
kuptimi apo komentimi i gabuar i asaj që
ishte transmetuar prej muhadithinëve në lid-
hje me shkrimin e haditheve (tedvin) dhe
renditjen e tyre (tesnif).
Ishte përmendur se i pari që kishte shkruar
hadithin ishte Ibën Shihab ez-Zuhrij (125
h). Ai ishte edhe i pari që kishte bërë tesnifin
(renditjen) e tyre[1].
Kështu pra kishte vazhduar ky mendim dhe
dijetarët nuk i kishin kushtuar një studim të
thuktë këtyre fjalëve, një komentim të thellë
dhe të përpiktë, para Hatib el-Bagdadit, por
i kishin transmetuar këto fjalë në atë mënyrë
______________
[1] Pra, duke mos bërë dallim fare në mes shkrimit të përgjithshëm dhe renditjes së tij, (mes tedvinit dhe tesnifit).
31. Dëlirje&Edukim | P R I L L 2 0 1 0
30
që mund të kuptohej se ibën Shihab ez-
Zuhrij ishte i pari që me të vërtetë e kishte
shkruar hadithin.
Një mendim të tillë e kishin edhe autorët e
shumë librave të mëdhenj, si Ebu Talib el-
Mekjj, imam Dhehebiu, Hafidh ibën Hax-
heri, el-Mikrizij, Siddik Hasen Khan. Ata e
përkrahnin këtë mendim edhe pse gjenin aty
këtu diçka që e kundërshtonte mendimin e
tyre, por edhe vetë ata thoshin se pas vdekjes
së sahabëve dhe tabi'inëve, transmetohej di-
turia (hadith) nëpër fletushka, i shkruar e jo
edhe i renditur, fletushka ose shkrime që
ishin shkr- uar qysh prej kohës së
sahabëve dhe të tabi'inëve[2].
Pra, sipas saj nënkuptojmë
se hadithi qenka shkr-
uar që para kohës së
imam Zuhriut, i cili
numërohet prej
tabi'inëve të veg-
jël[3], [4]. Prandaj
le të fillojmë me
shpjegimin e çë-
shtjes se a është
shkruar me të vër-
tetë hadithi gjatë
kohës së Pejgamberit
sal-lAllahu alejhi ve sel-
lem apo jo? Nuk ka dy-
shim se hadithi është shkruar
edhe gjatë kohës së Pejgamberit, por
jo me një masë aq të madhe siç është shkruar
më vonë, si në kohën e imam Zuhriut e kë-
shtu me radhë. Të shumtat janë argumentet
që flasin për një gjë të tillë dhe janë në
kundërshtim të plotë me mendimet e orien-
talistëve dhe të disave që janë ndikuar prej
tyre, të cilët e mohojnë tërësisht shkrimin e
haditheve gjatë kohës së Pejgamberit sal-lAl-
lahu alejhi ve sel-lem dhe sipas këtyre argu-
menteve shihet qartë se mendimi i tyre nuk
bazohet në diçka logjike ose shkencore. Nëse
i japim një shikim të thellë këtij mendimi,
shohim qartë se ky mendim është i rrezik-
shëm dhe me prapavijë shumë skandaloze,
ngase ata me këtë kanë për qëllim që Sun-
neti nuk mund të merret si bazë e sheriatit
(legjislacionit islam) pasi ai nuk qenka shk-
ruar në kohën e Pejgamberit sal-lAllahu
alejhi ve sel-lem dhe në të kanë ar-
ritur të futen gjëra të pavë-
rte ta. Për t’u ikur
dyshimeve të tilla, le
të shikojmë në ba-
zë të argumente-
ve dhe fakteve se
cila është më e
vërtetë dhe
mendimi më i
drejtë. Siç e
përmendëm
edhe më parë,
dijetarët islamë
janë ndarë në dy
grupe për sa i përket
asaj se a është shkruar
hadithi gjatë kohës së Pe-
jgamberit sal-lAllahu alejhi ve sel-
lem apo jo.
1. Grupi i parë është i mendimit se hadithi
nuk është shkruar në kohën e Pejgamberit
sal-lAllahu alejhi ve selam, por i pari që ka
filluar t’i shkruajë dhe mbledhë hadithet ka
______________
[2] Nëpër librat e dijetarëve të hadithit njihen si "suhuf".
[3] Ibën Haxher el-Askalanij në librin e tij "Takribu et-Tehdhib" thotë: “Muhammed ibën Muslim ibën Ubejdillah ibën Abdillah ibën Shihab ibën
Abdillah ibën el-Harith ibën Zuhrete ibën Kilab el-Kureshij ez-Zuhrij, Ebu Bekër, fekihu dhe hafëzi- i hadithit-, të gjithë dijetarët janë të pajtimit
me të, diturinë dhe pozitën e lartë të tij, i cili është prej kryesorëve, prijësve të shkallës apo klasës së katërt. Ai ka vdekur në vitin njëzet e pesë. Thuhet
edhe një vit apo dy vite më parë. Ai cili është prej transmetuesve të gjashtë koleksioneve të mëdha” (fq. 591, nr. 6296). Ndërsa shkalla apo klasa e
katërt për Hafidh ibën Haxherin janë ata të cilët shumicën e transmetimeve të tyre e kanë prej sahabëve të mëdhenj (Takribu et-Tehdhib, fq. 97).
[4] “Tedvinu es-Sunneh en-Nebevijeh”, fq. 61-62.