1. VW: Happy Family?
Generaties:
(1.) Nel (ouderdom)
(2.) Jeffrey x Carlijn (honger)
(3.) Rebecca x Xander (geest),
Lara x Ciske (geest) x Tom, Marc
(honger)
(4.) Nina, Tessa, Roy, Patrick
Vorige keer mocht ik ze 1 dag besturen.
De tweeling maakte zich zorgen over de geest van hun vader.
Tussen Rebecca en haar collega Ramon gebeurde iets heftigs; in
een wilde bui kuste Rebecca hem. Daarna kreeg ze zo’n spijt dat ze
hem wegstuurde.

2. 1 dag toekijken
Het was zaterdagochtend. Tessa zat op de grond bij de verwarming een tijdschrift
door te bladeren, met een kop thee naast zich.
Nina zat onrustig op haar bed en plukte de pluisjes van het dekbed.
‘Wat moeten we nou doen, Tess?’ vroeg ze bezorgd. ‘Je weet wel, met die
geest…Ik durf trouwens te wedden dat er hier meer geesten rondzwerven. Er
staan aardig wat grafstenen in de tuin.’

3. Tessa legde haar tijdschrift weg en haalde haar schouders op.
‘Ik hou me er liever niet te veel mee bezig. We moeten het maar met rust laten,
Nien. We hebben die geest nu toch al een paar nachten niet meer gezien?
Misschien blijft hij voortaan rustig, en hebben we hem duidelijk gemaakt dat hij
niet welkom is.’

4. ‘Nee, hij komt vast terug. Dat voel ik.’ zei Nina ernstig. ‘En we moeten er iets
tegen doen. Ik heb eens op internet gezocht, en toen vond ik allerlei manieren
om contact te zoeken met geesten…’
‘Geen sprake van!’ riep Tessa geschokt. ‘Als je dat maar uit je hoofd laat!’
‘Nee luister nou,’ zuchtte Nina. ‘Als we contact kunnen leggen met die geest van
onze vader, kunnen we hem duidelijk maken dat hij weg moet gaan.’

5. Nina knielde op de grond.
‘Er zijn heel veel manieren om contact te zoeken met een geest. Bijvoorbeeld,
ehm, het Ouijabord.’
Van onder het bed haalde ze een houten bord met letters erop tevoorschijn.
‘Kijk, als we vragen aan de geest stellen, zal dit houten wijzertje gaan schuiven
naar de letters, en zo geeft de geest antwoord.’

6. ‘Man wat een onzin!’ riep Tessa hard, en ze leunde hoofdschuddend achterover.
‘Als je maar niet denkt dat ik daaraan mee ga werken. Zoiets geloof je toch niet.
En misschien is het wel gevaarlijk.’

7. ‘Ik weet heus wel wat ik doe.’ zei Nina kortaf. ‘En dan heb ik hier nog iets
anders, tarotkaarten. Misschien dat ik daarmee ook wat over de geest van Ciske
te weten kan komen.’
Nina spreidde een pakje vreemde kaarten uit over de vloer, en pakte er toen
eentje uit.
Ze bekeek de kaart, en fronste haar wenkbrauwen.

8. ‘De 5 van schijven…
Verwacht materiële problemen, verlies, falen,
fouten, verarming, en ziekte.’

9. ‘Oh kom óp zeg!’ schaterde Tessa, en ze pakte haar tijdschrift weer. ‘Hier verdoe
ik mijn tijd niet aan.’
‘Nee, kijk nou!’ Kwaad rukte Nina het tijdschrift van haar zus weg. ‘Dit is een
hele negatieve kaart. Er gaat vast nog meer met die geesten hier gebeuren. Het
spookt hier in huis, Tess. Dat kunnen we toch niet aanzien zonder iets te doen?’

10. ‘Ik heb hier geen zin in.’ Geïrriteerd liep Tessa de kamer uit, en ging naar
beneden, waar ze een nieuwe kop thee in schonk en in de woonkamer ging
zitten.
‘Mam…’ zei ze aarzelend. ‘Nina houdt zich bezig met rare dingen. Paranormale
dingen, met de toekomst voorspellen en…en geesten.’
Lara keek haar dochter bezorgd aan.
‘Echt? Als ze zich maar niks geks in haar hoofd haalt.’ zei ze nadenkend.

11. ‘Ik vind het gewoon een beetje eng, mam.’ zei Tessa zacht. ‘Nina zegt…’ Even
zweeg ze. ‘Ze zegt dat het hier spookt.’
‘Onzin.’ zei Lara meteen. ‘Er zijn hier dan wel veel graven, maar die doden
hebben gewoon lekker hun eeuwige rust gevonden. Die spoken echt niet rond,
stel je voor.’
Tessa glimlachte. ‘Bedankt, mam. Ik voel me gelijk wat beter.’

12. Boven zat Nina nog steeds door de tarotkaarten te speuren. Roy kwam binnen en
plofte kwaad op de bank neer, zijn moeder had hem van de computer af gegooid
omdat hij naar grove liedjes zat te luisteren.
‘Zal ik een tarotkaart voor jou trekken? Het voorspelt je toekomst.’ zei Nina.
‘Best. Doe maar.’ zei Roy.

13. ‘Ah, de Strijdwagen.
Deze kaart staat voor het ontwaken van de
krachten, de weg vooruit,
het zoeken naar en het vinden van de eigen
weg in de wereld.’

14. ‘Nou, dat klopt wel voor jou!’ riep Nina enthousiast uit. ‘Je groeit op, je ontdekt je
eigen krachten, binnenkort word je tiener en dan zul je je eigen weg zoeken in
de wereld.’
‘Whatever…’ mompelde Roy. ‘Ik ben weg hier, ik ga op m’n moeders keyboard
spelen.’

15. Even later zat Lara met haar dochters aan tafel.
Ze dacht aan wat Tessa haar die ochtend verteld had, over de paranormale
activiteiten van Nina.
‘Ik hoorde dat je tarotkaarten gekocht hebt?’ vroeg ze voorzichtig.

16. ‘Ja, en een Ouijabord. Ik heb er zoveel over gelezen, op internet en in boeken
die ik van de bieb geleend heb.’ vertelde Nina trots. ‘Ik vind het echt heel
interessant, allemaal. Daarnet heb ik Roys toekomst voorspeld.’
Lara keek haar dochter oplettend aan.
‘Pas je wel op? Ik wil niet dat je gekke dingen gaat doen.’
‘Nee, mam.’ zuchtte Nina lachend.

17. Even later kwamen ook Rebecca en haar zoontje aan tafel zitten. Roy kwam net
binnenstormen en nam niet eens de moeite zijn jas en wanten uit te trekken –
maar zijn moeder zei er ook niets van.
Roy neuriede een liedje dat hij die ochtend had geluisterd, en meteen kreeg hij
een felle tik op zijn arm van zijn moeder.
‘Roy! Ik wil niet meer dat je naar de Bloudhound Gang luistert, daar ben je veel
te jong voor!’
De anderen lachten.

18. Lara ruimde glimlachend de tafel af en ging daarna naar boven. Kinderen
opvoeden was niet altijd even makkelijk, dat merkte ze wel weer.
Vanavond zou er iets bijzonders gaan gebeuren… Dan zou ze opgroeien tot
oudere!
*even wat plaatjes van Laar als volwassene :P *

19. Toch een beetje zenuwachtig stond ze die avond voor de taart, waar ontelbare
kaarsjes op schitterden.
Ze werd toegejuicht door haar geliefde familie, achter haar stond Tom met een
toeter en Patrick ging uit zijn dak met een ratel.
‘Kom op mam, blaas die kaarsen uit, in één keer!’ riep de tweeling.

20. Zo gezegd, zo gedaan… Lara blies alle kaarsjes uit en groeide op tot oudere.
Verbaasd keek ze naar zichzelf.
‘Pff, nu ben ik oud!’ giechelde ze. ‘En mijn haar is nog zwart. Nou Becky, jij verft
je haar misschien, maar ik niet!’
Lara verdween naar boven, en kwam even later weer terug.

21. Haar grijze haar hing los over haar schouders. Die vlechtjes konden nu echt niet
meer, en dit stond nog mooi ook.
Tevreden keek ze naar haar familie, die in de eetkamer aan de taart zat.
Toch voelde ze zich ook wel onzeker. Nu was zij een oude vrouw, en haar man
nog steeds een jonge, knappe kerel!

22. ‘Hee lieverd,’ zei Tom en hij omhelsde zijn vrouw. ‘Schoonheid van me!’
‘O, slijmerd. Doe niet zo gek.’ lachte Lara onzeker. ‘Ik ben nu een oude vrouw,
met grijs haar en rimpels. Ik ben niet meer knap!’
‘Dus?’ riep Tom verontwaardigd uit. ‘Nee Laar, ik meen het, zulke dingen moet
je niet zeggen.’

23. ‘Je bent nog steeds de mooiste vrouw van de wereld, lieve Lara. Dat moet je
héél goed in je oren knopen, meisje van me.’ zei Tom en hij kuste haar.
Lara begon te blozen en keek verlegen naar haar man op.
‘Sorry,’ stamelde ze. Toen glimlachte ze. ‘Ik hou zo veel van jou,’
‘En ik van jou, gekke meid.’
En ze zoenden elkaar.