Recommended
More Related Content
What's hot
What's hot (20)
Ateny 2017
- 3. Początki polis Według miejscowej tradycji polis ateńską założyć miał heros Tezeusz Polis ateńska, jak na warunki greckie, była dużym państwem – obejmowała całą Attykę. W skład wspólnoty, oprócz samego miasta, wchodziły również osady położone na półwyspie.
- 4. Pierwotny ustrój Aten Zgromadzenie • Tworzyli je wolni obywatele Rada Areopagu • Byli urzędnicy • Głównie funkcje sądownicze • We wczesnym okresie archaicznym ogólny dozór nad sprawami polis Archonci (urzędnicy) • Tworzyli kolegium (eponymus,basileus, polemarchos, 6 tesmotetów) • Sprawowali realną władzę w państwie (finanse, dowodzenie amią, sprawy kultu) W pierwotnym ustroju politycznym Aten arystokracja odgrywała rolę kluczową
- 5. Społeczeństwo Aten • udział w Zgromadzeniu Ludowym, sprawowanie urzędów, • służba wojskowa Obywatele • cudzoziemcy (do grupy tej zaliczano również osoby, których jeden z rodziców nie był obywatelem) • na stale osiadli w Atenach Metojkowie • Nie posiadali żadnych praa • pracowali jako służba domowa, na roli, kopalniach etc.Niewolni
- 6. Kryzys
- 7. Kodyfikacja Drakona Próbą pacyfikacji nastrojów społecznych była kodyfikacja prawa dokonana przez Drakona w 621 r. przed Chr. Przykładem narastającego kryzysu była próba przejęcia władzy tyrańskiej przez Kylona w 632 r. przed Chr.
- 8. W tradycji utrwaliło się nazywanie kodyfikacji Drakona jako „spisanej krwią”, stąd współczesny związek frazeologiczny - „Drakońskie prawa” - oznaczające prawo niezwykle surowe „Drakońskie” prawa
- 9. Nasilający się kryzys społeczny spowodował, że w 594/593 r. przed Chr archont Solon przeprowadził reformy
- 10. Wykupienie z niewoli sprzedanych za długi za granicę Reformy Solona Nowy podział społeczeństwa, wg grup majątkowych Nadanie wolności ateńskim chłopom poddanym Seisachteia (strząśnięcie długów) – anulowanie długów i zakaz niewoli za długi.
- 11. Prawo wyboru na wyższe urzędy Pozostałe urzędy Pozbawienie praw politycznych Płacenie podatków i służba wojskowa Prawa Obowiązki I klasa dochód powyżej 500 medimnów II klasa dochód powyżej 300 medimnów III klasa dochód powyżej 200 medimnów Klasa IV dochód poniżej 200 medimnów Medimnos – w Atenach jednostka pojemności ciał sypkich, liczył ok. 51-52 litrów.
- 12. Obalenie tyranii Tyrania Pizystrata 561/560 przed Chr Rozkwit Aten Następnie władzę sprawuje 2 synów Pizystrata Interwencja spartańska 510 r. przed Chr. Reformy Solona nie zadowoliły ani biedoty, domagającej się ponownego, równego, podziału ziemi … ani też arystokracji, która niezadowolona była z utraty dawnej pozycji Konsekwencją trwania kryzysu było ustanowienie tyranii
- 13. Reformy Klejstenesa Reformy Klejstenesa przeprowadzone zostały po obaleniu tyranii. Prof. Ziółkowski pisze o ustroju, które stworzyły, jako o „umiarkowanej demokracji”*. Mimo, że wszyscy obywatele mieli prawo do uczestniczenia w życiu politycznym, to faktyczna władza, w tym bezpłatne urzędy, znajdowała się nadal w rękach wąskiej elity. * A. Ziółkowski, Historia Powszechna. Starożytność, Warszawa 2011, s. 427
- 14. REFORMY KLEJSTENESA Rada Pięciuset - w jej skład wchodziło 50 osób z każdej fyli.Podzielił Attykę na 10 fyl Zgromadzenie ludowe (eklezja) decydowało o ogólnych sprawach państwa, było zwoływane regularnie i uczestniczyli w nim wszyscy obywatele Większość urzędów losowano Ostracyzm – osoba zagrażająca wspólnocie mogła zostać na 10 lat wygnana Pozycję archontów przejęło 10, wybieranych, strategów. Text
- 15. 1 Proces dalszego kształtowania się demokracji ateńskiej następował w V w. przed Chr. 2 Duży wpływ na ukształtowanie „pełnej demokracji” miało zwycięstwo w wojnie z Persami, a także wzrost bogactwa Aten 3 Flota, będąca podstawą potęgi Aten, należała do całej wspólnoty, a wioślarzami byli najbiedniejsi (teci). Kolejne reformy • Efialtesa • Peryklesa Dalszy rozwój demokracji w Atenach
- 16. REFORMY EFIALTESA I PERYKLESA V w przed Chr. Triumf demokracji Złamał pozycję Areopagu, zostawiając Radzie tylko niektóre kompetencje sądowe •Wprowadzenie diet za udział w Zgromadzeniu i sądach •Płatne urzędy •Do najwyższych urzędów dopuszczono tzw. 3 klasę solońską Reformy Efialtesa Reformy Peryklesa
- 17. FUNKCJONOWANIE DEMOKRACJI Najważniejsza instytucja. Odbywał się na Pnyksie. Obywatele głosowali a za udział otrzymywali diety Kluczowe urzędy strategów i skarbików były wybieralne Zgromadzenie Ludowe Sądy ludowe Rada Pięciuset Urzędnicy 6000 sędziów losowanych. Decyzje o winie i karze podejmowano na głosowaniu tajnym Nadzorowała codzienne funkcjonowanie polis. Podzielona na 10 prytani. Przyjmowała skargi obywateli na urzędników i propozycje wniosków Urzędy były kolegialne, jednoroczne i bezpłatne Kandydatów na urzędników egzaminowano, a następnie co miesiąc kontrolowano
- 18. GŁÓWNE ZASADY DEMOKRACJI Równość Rozumiana jako równość wobec prawa i prawo do równego udziału we władzy Wolność Prawo do swobodnej wypowiedzi, zgłaszania wniosków i projektów uchwał
- 19. Demagodzy „Przywódcy ludu” – dzięki znajomości retoryki manipulowali ludem, a nie sprawując formalnie urzędów nie ponosili też odpowiedzialności Sykofanci Zawodowi oskarżyciele. W przypadku skazania podejrzanego na podstawie ich oskarżenia mieli prawo do części jego majątku. Ostracyzm Instytucja, która miała chronić wspólnotę przed tyranią, stała się formą zwalczania przeciwników. W efekcie ostracyzm dotknął najwybitniejszych polityków ateńskich. „Cienie” demokracji ateńskiej
- 20. „Nasz ustrój polityczny nie jest naśladownictwem, a my sami raczej jesteśmy wzorem dla innych niż inni dla nas. Nazywa się ten ustrój demokracją, ponieważ opiera się na większości obywateli a nie na mniejszości. W sporach prywatnych każdy obywatel jest równy w obliczu prawa; jeśli zaś chodzi o znaczenie, to jednostkę ceni się nie ze względu na jej przynależność do pewnej grupy, lecz ze względu na talent osobisty, jakim się wyróżnia; nikomu też, kto jest zdolny służyć ojczyźnie, ubóstwo albo nie znane pochodzenie nie przeszkadza w osiągnięciu zaszczytów. W naszym życiu państwowym kierujemy się zasadą wolności. W życiu prywatnym nie wglądamy z podejrzliwą ciekawością w zachowanie się naszych współobywateli, nie odnosimy się z niechęcią do sąsiada, jeśli się zajmuje tym, co mu sprawia przyjemność, i nie rzucamy w jego stronę owych pogardliwych spojrzeń, które wprawdzie nie wyrządzają szkody, ale ranią. Kierując się wyrozumiałością w życiu prywatnym, szanujemy prawa w życiu publicznym; jesteśmy posłuszni każdoczesnej władzy i prawom, zwłaszcza tym nie pisanym, które bronią pokrzywdzonych i których przekroczenie przynosi powszechną hańbę.” Perykles o demokracji ateńskiej Tukidydes, Wojna peloponeska
- 21. Perykles (ur. ok. 495 p.n.e., zm. 429 p.n.e.) – ateński polityk, mówca i reformator. Uchodzi za „ojca” ateńskiej demokracji. Wielokrotnie sprawował urząd stratega. Pod jego rządami Ateny rozkwitały i stały się czołową potęgą nie tylko w świecie greckim ale również śródziemnomorskim. Perykles odznaczał się prawdopodobnie zdeformowaną wieżowato czaszką. Stąd przeciwnicy nazywali go "Schinokefalos" ("Cebulogłowy"). Z tego też względu wszystkie znane wizerunki rzeźbiarskie przedstawiają go w hełmie na głowie.
- 22. Także Perykles pierwszy wprowadził wynagrodzenie dla sędziów, współubiegając się o względy ludu z bogaczem Kimo- nem. Kimon bowiem, mając niemal królewski majątek, podejmował się wspaniałych świadczeń dla państwa, a ponadto utrzymywał wielu obywateli ze swojego domu. Każdy, kiedy chciał, mógł codziennie przyjść do Kimona i otrzymać skromną pomoc. I jeszcze wszystkie jego posiadłości wiejskie były nieogrodzone, ażeby każdy, kto chce, mógł jesienią korzystać ze zbiorów. Perykles nie posiadał dostatecznie wielkiego majątku, żeby mógł współzawodniczyć z taką hojnością. Poszedł tedy za radą, żeby skoro nie starczy mu własnego majątku, dał ludowi to, co i tak jest własnością ludu, i wprowadził wynagrodzenie dla sędziów. Wyrzekają z tego powodu niektórzy, że sytuacja się pogorszyła, ponieważ do losowania cisnęli się potem wszyscy na chybił trafił, bardziej niż ludzie wartościowi. Zaczęło się potem i przekupstwo sędziów. Arystoteles, Ustrój polityczny Aten,Warszawa 2001. Arystoteles krytycznie o demokracji
- 23. W takim państwie nauczyciel boi się uczniów i zaczyna im pochlebiać, a uczniowie nic sobie nie robią z nauczyciela. W ogólności młodzi ludzie upodabniają się do starszych i puszczają się w nimi w zawody i w słowach, i w czynach, a starzy siadają razem z młodymi, dowcipkują i stroją figle. - […] Dusza obywateli robi się tak delikatna i wrażliwa, że choćby im ktoś tylko odrobinę przymusu próbował narzucić, gniewają się i nie znoszą. W końcu - wiesz przecież - nawet o prawa pisane i niepisane nie troszczą się zgoła, aby pod żadnym względem nikt nie był nad nimi panem. - Ta sama choroba, która tkwiła w oligarchii i gubiła ją, ta sama trawi i ten ustrój, dzięki temu, że tu wszystkim wszystko wolno, i nakłada powoli na demokrację kajdany. Istotnie wszelki nadmiar lubi odwracać się w swoje przeciwieństwo. - Nadmierna wolność, zdaje się, że w nic innego się nie przemienia, tylko w nadmierną niewolę. - Więc to naturalne. Że nie z innego ustroju powstaje dyktatura, tylko z demokracji; z wolności bez granic - niewola najzupełniejsza i najdziksza. Platon, Państwo,Warszawa 1990. Platon o demokracji
- 24. VII wiek VI wiek V wiek Chronologia przed Chr
- 25. „Demokracja jest najgorszym z możliwych ustrojów, bowiem są to rządy hien nad osłami” Arystoteles "Najlepszym argumentem przeciwko demokracji jest pięciominutowa rozmowa z przeciętnym wyborcą." Winston Churchill „Za demokracją od czasu do czasu był, ale przeciw oszukańcom zawsze” Kazimierz Pawlak www.pantikczer.pl