Recommended
More Related Content
Similar to Dziecko utracone
Similar to Dziecko utracone (20)
Dziecko utracone
- 1. Jak przetrwać traumę po stracie dziecka? -śmierć dziecka -poronienie -aborcja Piotr Domaradzki 15.10.2016 dzień dziecka utraconego. Wykład wygłoszony w Bielsku – Białej w parafii św. Józefa.
- 2. Różne formy straty dziecka • Śmierć dziecka, które już z nami żyło przez kilka minut lub kilka dni, wczesna śmierć dziecka. • Poronienie jako śmierć dziecka w okresie płodowym • Aborcja - zabicie dziecka jako skutek braku wsparcia i licznych stresorów
- 3. Typowa reakcja otoczenia na traumę
- 7. Odroczone następstwa traumy przeżywanie Nawracające wspomnienia, sny Objawy rocznicowe Intensywne reakcje na wyzwalacze unikanie Wypieranie i zachowania unikowe Zaburzenie relacji, obcość, Anhedonia objawy Zaburzenia snu, problemy z koncentracją Rozdrażnienie, depresja, lękliwość Nadużywanie, uzależnienie
- 8. Pytania od osób, które doświadczyły straty dziecka 1. W jaki sposób krok po kroku przechodzić kryzys związany ze stratą dziecka (myślę tutaj o pewnym procesie: pozwolenie sobie na tzw. „złe” emocje: gniew, złość, wściekłość) 2. Jak nie zadręczać się poczuciem winy za zaistniałą sytuację? 3. Jak najbliższa rodzina może wspierać osobę po stracie? 4. Czy warto sięgać do książek, Internetu żeby odnaleźć na postawione pytania odpowiedzi?
- 9. Pytania od osób, które doświadczyły straty dziecka 5. Czy dobrze iść na psychoterapię? 6. Czy dobrze nadać imię zmarłemu dziecku(kwestia nagrobka)? 7. Czy mówić żyjącym dzieciom z rodziny o Siostrzyczce lub Braciszku w Niebie? 8. Czy naturalna jest tęsknota do utraconych dzieci pomimo upływających lat i przebytych terapii?
- 10. W jaki sposób krok po kroku przechodzić kryzys związany ze stratą dziecka • Szukać wsparcia w rodzinie i wśród najbliższych w przeżywaniu żałoby • Mówić o doświadczeniu straty • Robić miejsce na żałobę i wyrażanie żalu • Nazywać wszystkie pojawiające się uczucia, nie ma uczuć dobrych ani złych • Personalizować dziecko, nadawać imię • Sprawić pogrzeb (może być symboliczny) • Domykać proces żałoby
- 11. Etapy żałoby po stracie dziecka • Zaprzeczanie, Wyparcie • Poczucie winy , gniew, bunt ( dlaczego , kto zawinił?) • Targowanie się, składanie obietnic Bogu (regres do myślenia magicznego) • Depresja • Akceptacja i adaptacja do życia
- 12. Jak nie zadręczać się poczuciem winy za zaistniałą sytuację? • Poczucie winy pojawia się naturalnie jako następstwo traumy. • Komunikowanie poczucia winy i uznawanie go jako zjawisko przejściowe • Znaleźć prawdziwe wsparcie, a nie pocieszycieli • Racjonalizować poczucie winy w obecności osób wspierających • Pokora - uznać, że nie potrafimy tyle, o ile się oskarżamy. • Zaufanie do Boga z którym tylko współpracujemy w akcie stwórczym
- 13. Jak nie zadręczać się poczuciem winy za zaistniałą sytuację? Poczucie winy jako następstwo rzeczywistych zaniedbań lub wyrządzonych krzywd: • Dążenie do pojednania np. napisanie listu • Symboliczne zadośćuczynienie np.: praca w hospicjum • Często osoba nie potrafi poradzić sobie bez terapii
- 14. Jak najbliższa rodzina może wspierać osobę po stracie? • Towarzyszyć • Dopytywać • Być, czasem w kilka osób • Nie ma stanu, że ktoś się zanadto nad sobą lituje • Rodzina powinna znać etapy żałoby i nie przyspieszać jej zakończenia • Pokazywać cierpiącym, że zakończenie żałoby nie jest wyrazem braku miłości do dziecka utraconego, tylko akceptacją stanu faktycznego
- 15. Specyficzne potrzeby osoby doświadczającej straty dziecka. Towarzyszenie Towarzyszenie powinno odbywać się z zachowaniem świadomości potrzeb rodziców w sytuacji straty dziecka: • Potrzeba uznania przez otoczenie rodziców, że ich cierpienie jest prawdziwe i dotkliwe. • Potrzeba poczucia wartości. Uzyskania od środowiska informacji zwrotnej o znaczeniu wartości rodzica jak i utraconego dziecka w systemie rodzinnym i społecznym.
- 16. Specyficzne potrzeby osoby doświadczającej straty dziecka. Towarzyszenie • Potrzeba odkrycia/nadania sensu swojej aktualnej egzystencji. • Potrzeba odzyskania nadziei/przekonania, że stan emocjonalny, w którym się znajduje jest przejściowy i skończy się w przewidywalnej perspektywie czasowej.
- 17. Czy warto sięgać do książek, Internetu żeby odnaleźć na postawione pytania odpowiedzi? • Literatura i dedykowane strony internetowe gdzie wypowiadają się profesjonaliści mogą być niewątpliwie wsparciem. • Zagrożenie płynie od blogów i artykułów prasowych pisanych na zasadzie zwierzeń. Niosą one zagrożenie modelowania nieprawidłowych wzorców adaptacyjnych
- 18. Kiedy iść na psychoterapię? • Psychoterapia jest potrzebna w sytuacji pojawienia się odroczonych w czasie następstw traumy. • Kiedy jest słabe wsparcie w środowisku i rodzinie • Kiedy pomimo dobrego wsparcia osoba zatrzymała się na którymś z etapów żałoby, lub żałobę przeżyła w kilka dni.
- 19. Czy dobrze nadać imię zmarłemu dziecku(kwestia nagrobka)? • Zmarłe dzieci powinny mieć imiona nadane przez rodziców • Wspomnienia o zmarłych dzieciach również tych przed narodzeniem powinno się odbywać przy użyciu ich imion • Nagrobek jest kwestią indywidualnej wrażliwości i potrzeb danej rodziny.
- 20. Czy dobrze nadać imię zmarłemu dziecku(kwestia nagrobka)? Funkcje nagrobka: • Pamięć o zmarłym • Upamiętnienie zakończenia życia i więzi żyjących ze zmarłym • Domknięcie relacji przez osoby żyjące z osobą zmarłą; trwały znak przejścia do aktualnych relacji życiowych
- 21. Czy mówić żyjącym dzieciom z rodziny o Siostrzyczce lub Braciszku w Niebie? • Obecność w świadomości rodziny poczętych a nie urodzonych dzieci lub wcześniej zmarłych jest tak samo ważna jak obecność w świadomości rodziny zmarłej babci czy dziadka. • Dlatego ważne jest nadawanie imion dzieciom które się nie urodziły. • Rozmowy z pozostałymi dziećmi o śmierci poczętego rodzeństwa muszą być dostosowane do zdolności percepcyjnych dziecka. Tu pomagają nagrobki czy inne symboliczne postawy na cmentarzu.
- 22. Czy naturalna jest tęsknota do utraconych dzieci pomimo upływających lat i przebytych terapii? • Zdrowo pojęta tęsknota, to znaczy taka, która nie dezorganizuje życia, ani nie koncentruje myśli głównie wokół utraconego dziecka, jest naturalna. • Konsultować z terapeutą należy kiedy myśl o nieżyjącym dziecku jest uporczywie nawracająca, np.. w okolicach świąt czy rocznic.
- 23. Aborcja i co dalej? • Nie traktuj swojego cierpienia jako kary za grzech, czy rodzaju pokuty, zgłoś się na terapię. • Kolejne spowiadanie się z tej samej aborcji nie leczy, a pogłębia tramę, kształtuje obraz Boga jako tego który nie może wybaczyć, albo jego wybaczenie jest zależne od naszej ekspijacji. • Zobacz jak do tego doszło, że dziecko zostało zabite przed narodzeniem.
- 24. Aborcja i co dalej? • Uświadom sobie kto jeszcze jest współodpowiedzialny z twojego otoczenia za tą aborcję. Rozważ czy możesz im powiedzieć o swoim cierpieniu i o tym, że potrzebujesz pomocy. • Sięgnij po psychoterapię u terapeutów, którzy uznają zjawisko syndromu postaborcyjnego. • Znajdziesz takich terapeutów na stronie www.nest-terapia.eu
- 25. Dziękuję za uwagę Piotr Domaradzki www.psychoterapia-domaradzki.pl