2. Mike
Met een glimlach op zijn gezicht kijkt Mike toe hoe Avril een tekening van
het uitzicht maakt. Hij schuift zijn zonnebril wat omhoog, en sluit
genietend zijn ogen. De warmte van de zon maakt hem slaperig, en Avril
is waarschijnlijk nog wel even bezig.
3. “Papa?” Mike opent verbaasd zijn ogen als hij Avril’s handjes op zijn
borst voelt. “hm?” mompelt hij. “Je bent in slaap gevallen.” giechelt ze.
“Hoe laat is het?” “Drie uur.” Mike knippert met zijn ogen en heft zijn
pols op om op zijn horloge te kijken. “Wow.” Avril giechelt en knuffelt
hem.
4. Mike hoort een deur open gaan, gevolgd door de stem van zijn
onderbuurvrouw en die van een van haar vriendjes. Hij zucht en trekt
Avril tegen zich aan. “Heb je honger, Avie?” vraagt hij. Avril schud haar
hoofd. “Is je tekening gelukt?” “Ja!” ze graait in haar zak en vouwt het
papiertje dat ze er uit haalt open. Trots laat ze het aan hem zien. Mike
glimlacht. “Hij is prachtig.”
5. Hij zucht geërgerd als hij van het balkon beneden dat van hem gelach en
geflirt hoort. “Zullen we naar binnen gaan, Av?” Hij strijkt over haar haar.
Dan herkent hij opeens de stem van de man beneden. Hij merkt niet dat
Avril haar hoofd schud en uit zijn armen springt.
6. “wat is er papa?” vraagt Avril als Mike met een frons naar de rand van
het balkon loopt. Hij werpt een blik naar beneden en slikt. “Niks, Av.”
mompelt hij, terwijl hij terug naar zijn stoel loopt. “Nu heb ik wel
honger.” zegt Avril vrolijk. Mike grinnikt en tilt haar over zijn schouder.
“Raar kind. Ik heb nog hamburgers in de vriezer liggen, denk je dat je dat
weg kan krijgen?” “Ik zal het proberen.” giechelt ze, terwijl ze zich los
probeert te worstelen.
7. Romée
& Bram
Romée staart als verdoofd naar Mike. “Dat kan niet.” fluistert ze, voor de
zoveelste keer. “Méet, luister, ik weet dat je het onmogelijk vind klinken,
maar ik weet wat ik zag.” Zijn hand doet pijn doordat Romée er hard in
knijpt. “Ik geloof je ook wel, maar toch.” haar schouders schokken. “Het
spijt me zo Méet.” fluistert Mike. Ze schud haar hoofd. “Op de een of
andere manier had ik het al aan zien komen.” ze veegt een traan van haar
wang.
8. Bezorgd wrijft Mike over haar rug. “Hij is de laatste tijd amper thuis, en
als hij er is doet hij raar.” “Waar is hij steeds heen, volgens hem?” Mike
knijpt zacht in haar nek. “Zijn moeder.” ze kijkt naar haar handen, die in
haar schoot liggen. Mike grinnikt kort. “Sorry, maar dat is wel een heel
doorzichtig smoesje.” zegt hij. Romée haalt haar schouders op. “Wat ga je
nu doen?”
9. “Wat denk je?” Ze kijkt hem met tranen in haar ogen aan. “Hem alleen
laten wegrotten?” Hij glimlacht vrolijk. “Goed geraden.” Romée legt haar
hoofd tegen Mike’s schouder. “Bedankt dat je het hebt verteld, Mike.”
fluistert ze. “Ik wil niet dat mijn favoriete nichtje ongelukkig is.” hij
knuffelt haar.
10. Romée bijt op haar lip als er een auto voor de deur stopt. “Succes.”
mompelt Mike. Hij staat op en loopt naar de deur. “Bel me maar als hij
weg is, oké?” ze knikt en speelt zenuwachtig met haar vingers.
11. Fluitend loopt Bram het paadje naar de voordeur op. Hij ziet Mike naar
buiten komen, en knikt even naar hem. Mike glimlacht wrang terug, en
loopt met zijn handen diep in zijn zakken weg. “Hé liefje.” zegt hij, als hij
binnen is. Romée staart naar de grond. Hij drukt een kus op haar
voorhoofd en ploft naast haar op de bank. Hij slaat zijn arm om haar
schouders, maar ze schud hem er weer af.
12. “Wat is er?” vraagt Bram verbaasd. “Dat weet je best.” Romée’s stem
slaat over. “Waar heb je het over?” “Oh doe niet alsof je dom bent!” valt
Romée uit. “Waar de fuck ben jij mee bezig?” gilt ze. “Denk je nou
serieus dat ik er niet achter zou komen?!” Ze staat op. “Maar, Méetje.”
stamelt Bram geschrokken. “Nee! Ik wil dat je oprot. En neem die kutring
met je mee!” krijst ze. Ze trekt haar verlovingsring van haar vinger en
gooit hem naar Bram.
13. “Kom op, Méet. Waarom denk je dat ik het gedaan heb?” hij doet een
stap naar vorig, maar wijkt terug als Romée hem woest aan kijkt. “Omdat
je een klootzak bent?” sist ze. “Een man heeft nou eenmaal een
bepaalde portie liefde nodig, Méet. En jij gaf me dat niet. Het is je eigen
schuld.” “Líefde?” gilt Romée. “Volgens mij eerder de liefde bedrijven.”
14. Bram kijkt haar strak aan. “Goed dan. Ik ga. En, mocht je er na een
nachtje over slapen anders over denken-” “Oprotten!” Romée stapt
dreigend naar voren. Bram haalt zijn schouders op, draait zich om en
verdwijnt naar buiten. Snikkend laat Romée zich op de bank zakken.
15. Met trillende vingers toetst ze Mike’s nummer in. “Mike?” fluistert ze, als
hij heeft opgenomen. “Ja?” “Hij is weg.” “Ik kom er aan.”
Een paar minuten later komt Mike, met Elora in zijn kielzog, de kamer in.
“Oh, Méetje toch.” Elora omhelst Romée stevig. Huilend klampt Romée
zich aan haar vast.
16. ‘s Avonds zitten ze met zijn drieën op het bed. “Nu zijn we alle drie
officieel hopeloos.” zucht Elora. Romée knikt stilletjes. “Kom op meisjes,
niet de hoop zomaar op geven.” Mike knuffelt hen. “We hebben elkaar
nog.” Elora glimlacht. “En Méet heeft haar kleintje daar binnen nog.” kirt
ze vrolijk. Romée glimlacht een beetje. Plotseling betrekt haar gezicht.
“Au, Méet, knijp niet zo hard.” Mike kijkt haar fronsend aan.
17. “Sorry.” piept Romée. Ze laat Mike’s arm los en hapt naar adem. “Ik denk
niet, dat die kleine nog lang daar binnen zit, Loor.” fluistert ze. “Bedoel je
dat…” Elora’s ogen worden groot. Romée krimpt opnieuw in elkaar.
“Jezus, dit doet pijn.” piept ze, met tranen in haar ogen. Elora en Mike
helpen haar overeind.
18. Romée knijpt zo hard in Elora’s hand, dat haar knokkels wit worden. Elora
maakt een wanhopig piepgeluidje. “Sorry, sorry.” kreunt Romée. Haar
handen vliegen naar haar buik.
19. Een tijdje later, na veel gegil, houd Romée een klein meisje vast. Elora en
Mike kijken glimlachend toe terwijl Romée een zacht kusje op het kleine
neusje drukt. “Wat een prachtig meisje.” Mike slaat een arm om Romée’s
middel. Elora komt bij hen staan en glimlacht.
20. “Hoe noem je haar?” vraagt Elora nieuwsgierig. “Beth.” Romée knuffelt
haar dochtertje. “Mooie naam.” zegt Mike. Romée glimlacht trots. Ze
redt het wel in haar eentje, dat weet ze zeker.
21. Hoofdhuis
Afwezig leunt Bella tegen Tobias aan, die tv kijkt. Zijn arm ligt losjes om
haar middel heen, en hij is duidelijk verdiept in het programma. Bella
staart door het raam, dat uitzicht geeft op het zwembad, naar Elora en
Logan. “Wat is er?” Tobias drukt een kus op haar schouder. Bella haalt
haar schouders op en voelt haar mondhoeken naar beneden trekken.
22. “Bells,” hij houd haar wat steviger vast. “Wat is er?” “Ik maak me zo’n
zorgen om Loor.” fluistert Bella. “Maar ze ziet er toch gelukkig uit?” hij
volgt haar blik naar het zwembad, waar Elora lacht om Logan. “Ja, maar
dat betekent niet dat ze dat ook is.” reageert Bella geërgerd. “En dat zegt
ook niet dat ze dat niet is.” Tobias kijkt haar geamuseerd aan.
23. Bella rolt met haar ogen en mompelt wat onverstaanbaars. “Wat zei je?”
“Dat mannen soms echt vreselijk irritant kunnen zijn.” sist ze. Tobias lacht
zacht en knuffelt haar. “Het spijt me, soms moet het nou eenmaal.” hij
drukt een kus op haar wang. “Elora overleeft het wel, lieverd. Ze is een
sterk meisje.” zegt Tobias. Bella zucht en verstopt haar gezicht tegen zijn
borst.
24. “Logan doe normaal!” gillend springt Elora achteruit. Logan grijnst en
gooit onverstoord water naar haar toe. “Nouhou,” lacht Elora. “Kom er
dan gewoon in.” Logan trekt zich op aan de rand. Elora zucht. “Goed
dan.” ze springt vlak naast hem in het water.
25. Grijnzend verdwijnt Logan onder water. Hij trekt Elora aan haar voeten
naar beneden. Elora gilt en komt hoestend weer boven. “doe normáal!”
ze duwt hem lachend weg. “Dat zal helaas niet gaan, denk ik.” Logan
glimlacht onschuldig. “Dan zorg je maar dat het gaat.” Elora komt
dreigend dichterbij. “Oh God.” grijnst Logan, terwijl hij weg probeert te
zwemmen.
26. Nadat Elora wraak heeft genomen op Logan door hem onder te duwen,
drijven ze allebei op de rug. “Nu jij weer terug bent is het een stuk leuker.
Pa en ma zijn echt saai, soms.” zucht Logan. Elora grinnikt en spettert wat
water op zijn buik.
27. Aimi, Casper
& Nienke
Met een zelfverzekerde pas loopt de schim het paadje naar het huis op.
Voordat hij aanbelt, haalt hij even diep adem. De vorige keer dat hij haar
zag, was jaren geleden, toen Kendall er nog niet was. Die had zijn leven
veranderd. In redelijk positieve zin.
28. Hij drukt op de bel, en hoort binnen twee kinderstemmen kort gillen.
Even later gaat de deur open. Aimi’s glimlach verdwijnt als ze ziet wie er
voor de deur staat. “Wat doe jij hier?” ze fronst. “Mijn zoon ophalen.”
Sean glimlacht. Aimi kijkt hem stomverbaasd aan. “Papa!” Kendall en
Nienke komen de hal in gerend.
29. Nienke lacht stralend. “Tot morgen, Kendall.” zegt ze vrolijk. “Doei Nien.”
Kendall grijpt Sean’s arm vast. Nienke zwaait hem na. Aimi sluit de deur
achter zich, terwijl Nienke opgewekt de kamer in huppelt. “Ik ga mijn
huiswerk maken.” ze stormt de trap op. Casper kijkt fronsend naar Aimi’s
witte gezicht. “Wat is er?”
30. Ze kruipt tegen hem aan en verstopt haar gezicht in zijn shirt. “De vader
van Kendall…” begint ze zacht. “Wat is daar mee?” Bezorgd strijkt Casper
over haar haar. “dat is Sean.” er prikken tranen in haar ogen. De
onverwachte ontmoeting met Sean was hard aangekomen. “Liefje toch,”
Casper knuffelt haar liefdevol.
31. Hij drukt een kus op haar voorhoofd. Aimi legt haar hoofd tegen zijn
borst. “Hé, als het zo erg is, dan zeggen we gewoon tegen Nien dat
Kendall hier niet meer kan komen spelen, goed?” “Maar dan vermoord
ze ons.” piept Aimi. “Aims, Nien heeft genoeg vriendjes waarmee ze kan
spelen. Het komt wel goed.” Casper kust haar liefdevol.
32. Senna,
Florian &
Phoebe
Met een glimlach op haar gezicht kijkt Senna toe hoe Phoebe met Daisy,
Mitch, Fons en Nienke speelt. Ze hebben vandaag studiedag, en omdat
Luca en Claire allebei gewoon moesten werken, had Senna aangeboden
op de drieling te passen – en natuurlijk wou Nienke er dan ook bij zijn.
33. Het is een warme zomerdag en Senna heeft alle kinderen meegenomen
naar de tuin, zodat ze niet de hele dag binnen zitten. Phoebe kan het
duidelijk goed vinden met haar nieuwe neefjes en nichtjes.
34. Als een kwartier later de bel gaat, staat Senna op om open te doen voor
Romée. “Hai mam.” mompelt Romée. Senna glimlacht en omhelst haar
oudste dochter zwijgend. “Gaat het een beetje, Méet?” vraagt ze
troostend. Romée knikt en verdringt de tranen in haar ogen. “Mike en
Loor helpen me uitstekend.” ze glimlacht waterig en volgt haar moeder
naar de tuin.
35. “Méetje!” gilt Phoebe. Ze rent naar haar grote zus en vliegt haar om de
hals. Romée lacht en zakt door haar knieën, zodat ze op gelijke hoogte
met Phoebe is. Senna grinnikt en laat zich weer op haar tuinstoel zakken.
36. Luca,
Claire,
Demi,
Levi,
Mitch,
Fons &
Daisy
Met een tevreden glimlach kust Demi Devon nog een keer. Hij kijkt haar
grijnzend aan, en strijkt door haar haar. Drie weken geleden had Demi
haar plan in werking gezet. Het was heel simpel geweest. Aangezien
Devon’s kluisje vlakbij dat van haar zat, had ze een makkelijke manier
gevonden om zijn aandacht te trekken.
37. Ze had wat extra boeken meegenomen naar de les, waardoor ze een
extra zwaar pakket in haar armen had. Toen ze bij haar kluisje was
gekomen, had ze gezien dat Devon er was – al was hij toen nog “de
mysterieuze jongen”. Ze had haar boeken tegen de onderkant van haar
kluisje laten botsen, waardoor ze op de grond waren gevallen.
38. Ze had gevloekt, en daarna had ze Devon zachtjes horen lachen. “Hulp
nodig?” hij had zo oogverblindend naar haar geglimlacht, dat ze even
niet meer wist hoe ze moest praten. “Eh, ja- graag.” had ze gestameld.
Daarna waren ze aan de praat geraakt. De volgende dagen praatten ze
telkens als ze elkaar bij de kluisjes zagen, en na een tijdje had Devon haar
mee uit gevraagd.
39. Ze waren samen naar de bios geweest, en daarna hadden er nog een
paar dates gevolgd. Vanmiddag op school had ze hem bij haar thuis
uitgenodigd. Levi zou naar Logan gaan, Daisy, Mitch en Fons logeerden bij
Nienke en haar ouders zouden pas rond zes uur thuis zijn. Tijd zat voor
hun samen, dus.
40. En van die tijd hadden ze gebruik gemaakt. Devon komt overeind op zijn
ellebogen. “Het is vijf uur.” merkt hij op. Demi zucht en komt ook
overeind. Om half zes gaat Devon naar huis, dus nu moeten ze wel uit
bed. Devon grinnikt en kust haar. Dan stapt hij uit bed, en begint hij zijn
kleren bij elkaar te zoeken. Demi kijkt even toe, en staat dan ook op om
zich sloom aan te kleden.
41. “Tot morgen.” Devon geeft haar nog een laatste kus, voor hij naar buiten
loopt. Ze kijkt hem na tot hij de hoek van de straat om is, en ziet Levi van
de andere kant komen. Hij versnelt zijn pas wat, en komt vrolijk grijnzend
tot stilstand voor de deur. “Leuk gehad, zusje?” hij prikt in haar zij. Demi
rolt met haar ogen en gaat hem voor de woonkamer in. “Toppie.”
