خلاصه: دیالیز صفاقی یکی از روش های درمانی جایگزین در کودکان با نارسایی مزمن و شدید کلیه می باشد . روش ساده ای است که بدون وابستگی به مرکز میتوان در منزل انجام داد و به فعالیتهای معمول ادامه داد. در این روش کاتتر دیالیز که تنکوف می باشد و معمولا انتهای پیچ خورده ای دارد و گردن خروجی ان به صورت خمیده می باشد به روش جراحی یا در کنار تخت بیمار کاتتر وارد شکم و به طرف پشت مثانه هدایت می شود. در کودکان به منظور جلوگیری ازانسداد کاتتر ، امنتکتومی صورت میگیرد. معمولا دوهفته بعد از کاتتر گذاری می توان دیالیز را شروع کرد. محلول دیالیز صفاقی خاصیت اسموتیک بالا دارد و عمدتا دارای قند بالا می باشد . قند موجود در مایع دیالیز کمک می کند تا آب و املاح براساس خاصیت اسموتیک از خون به حفره صفاق جابجا شوند، براساس خاصیت انتشار اوره و کراتینین ، فسفر و پتاسیم جابجا میشوند تا به تعادل برسند. حجم مایع دیالیز معمولا 1100 سی سی به ازای هر متر مربع در کودکان بالای یکسا ل و 600 سی سی به ازای هر متر مربع بدن در کودکان زیر یکسال می باشد. بهتر است دفعات تجویز مایع دیالیز با اندازه گیری تست تعادل پریتوئن صورت گیرد. به منظور جلوگیری از بروز فتق ویا نشت بهتر است حجم مایع تجویز شده با اندازه گیری فشارداخل شکم کنترل شود. وفشارداخل شکم کمتراز 18 سانتی متر آب نگهداشته شود. عوارض دیالیز صفاقی به عوارض عفونی ( پریتونیت ، عفونت محل خروج کاتتر و یا تونل) و حوادث غیر عفونی شامل بروز فتق ، نشت مایع دیالیز ، تجمع مایع د رفضای پریتونئال ، جابجایی کاتتر دیالیز صفاقی ، چسبندگی وانسداد ونهایتا فیبروز اسکلروزه پریتوئن می باشد. درکودکان توجه به دریافت مناسب کالری متناسب با سن برای رشد قدی و وزنی ضروری است.