Opis gatunku Sciurus vulgaris

1. WIEWIÓRKA POSPOLITA
(Sciurus vulgaris)
Izabela Tabak

2. OGÓLNIE O WIEWIÓRCE
Z wierzchu kolor sierści ma brązowo-pomarańczowy,
a pod spodem biały brzuch oraz podgardle.
Na szczycie małżowiny usznej znajdują się frędzle,
będące skupiskiem sierści. Niewątpliwie najbardziej
charakterystyczną cechą gatunku jest puszysty, dość
długi ogon. W momencie przeskoku z gałęzi na gałąź
pomaga on ssakowi utrzymać równowagę.
Długość ciała waha się w granicach 20-30 cm. Do
tego należy jeszcze doliczyć ogon, który mierzy
nawet do 25 cm.Co ciekawe wiewiórki zamieszkujące
obszary nizinne są jaśniejsze od tych, żyjących w
górach.

3. GDZIE MIESZKAJĄ WIEWIÓRKI?
Wiewiórka żyje w dziuplach, ale tylko w okresie
zimowym, kiedy panują silne, siarczyste mrozy.
Dziuple są też świetnym magazynem na uwielbiane
przez wiewiórkę rudą orzechy. Bardzo często zdarza
się, iż podczas kontroli budek lęgowych dla ptaków
ornitolodzy znajdują spore ilości nagromadzonych
orzechów i żołędzi.
Jednak zasadniczym lokum, typowym dla gatunku
nadrzewnej wiewiórki jest gniazdo. Zazwyczaj są one
wysłane mchem, a szkielet stanowią gałązki,
pokrywane liśćmi, służącymi do zamaskowania
budowli. Po co wiewiórkom kilka gniazd? Jedno
gniazdo tzw. zasadnicze, to lokum, z którego
wiewiórki korzystają regularnie. Z kolei gniazdo
poboczne, do którego wiewiórki zaglądają od czasu
do czasu, pełni rolę magazynu na pokarm, służy
także do zmylenia drapieżnika

4. JAK WIEWIÓRKI
SOBIE RADZĄ
W ŻYCIU?
Wiewiórki to też bardzo inteligentne stworzenia. Faktem
podkreślającym stosunkowo dobrze rozwiniętą inteligencję
wiewiórek może być to, iż potrafią one suszyć grzyby.
Wiewiórka po zebraniu takiego grzyba zanosi go do tzw.
„suszarni”, którą z reguły stanowią gałązki drzew w okolicach
gniazda. Po ususzeniu grzyb zostaje zjedzony.
Pożywienie wiewiórki pospolitej stanowią nasiona (w tym z
szyszek, bukiew, żołędzie i orzechy) i pączki drzew, grzyby,
owoce, ale także owady, jaja i pisklęta. Obserwowano je
również przy zdrapywaniu kory drzew iglastych i spijaniu
żywicy. Przeciętnie zimą spożywają około 35 g pokarmu,
wiosną około 80 g.

5. BIBLIOGRAFIA
● Linneusz K. 1758 “Caroli Linnaei...Systema
naturae per regna tria naturae :secundum
classes, ordines, genera, species, cum
characteribus, differentiis, synonymis, locis.”
Wyd. 10th. Holmiae (Laurentii Salvii)DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ