2. Μια φορά, ήμουν τότε χρονών, σ' ένα βιβλί για
τα παρθένα που λεγόταν «Αληθινές Ιστορίες»,
είδα μια υπέροχη εικόνα.
Έδειχνε ένα να καταπίνει ένα αγρίμι. Αντιγράφω
εδώ το σχέδιο. Το βιβλί έγραφε: «Οι είναι
φίδια που καταπίνουν τη λεία τους ολόκληρη, χωρίς να
τη μασήσουν. Ύστερα δεν μπορούν πια να κουνηθούν
και κοιμούνται μήνες ώσπου να τη χωνέψουν».
3. Σκέφτηκα λοιπόν πολύ τις περιπέτειες της
και, μ' ένα χρωματιστό , κατάφερα να
φτιάξω με τη σειρά μου κι εγώ, το μου
σχέδιο. Το σχέδιο μου αριθμός 1 ήταν έτσι:
4. Έδειξα το αριστούργημα μου στους μεγάλους και
τους ρώτησα αν το σχέδιο μου τους
«Γιατί να μας τρομάξει ένα ;» μου απάντησαν.
Το σχέδιο μου δεν έδειχνε .Έδειχνε ένα
που χώνευε έναν .
5. Χρειάζεται πάντα να τους εξηγείς. Το σχέδιο μου
αριθμός ήταν έτσι:
Σχεδίασα κι εγώ το από μέσα του ,
έτσι που να μπορέσουν να καταλάβουν οι μεγάλοι.
6. Οι μεγάλοι με συμβούλεψαν ν' αφήσω κατά μέρος τα
με τα μέσα και τα έξω απ' τους και να
ασχοληθώ καλύτερα με τη , την ,
την και τη .Έτσι, σε ηλικία έξι χρονών,
εγκατέλειψα μια λαμπρή καριέρα στη ζωγραφική. .
7. Γειά σου! Είμαι ο Αντουάν ντε Σαιντ-
Εξυπερύ. Γεννήθηκα στις 29
Ιουνίου 1900 στη πόλη Λυών.
Είμαι Γάλλος συγγραφέας, γνωστός στο
ευρύ κοινό από το βιβλίο μου «Ο Μικρός
Πρίγκιπας», το οποίο μεταφράστηκε σε
250 γλώσσες και είναι ένα από τα πιο
πολυδιαβασμένα βιβλία στο κόσμο. Το
μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου το
αφιέρωσα στην κατάκτηση των αιθέρων
της πολιτικής αεροπορίας, της οποίας
είμαι ιστορικά απ' τους μεγάλους
προδρόμους . Πολέμησα στον 2ο
Παγκόσμιο Πόλεμο, στην πτώση
της Γαλλίας, όπου και
παρασημοφορήθηκα και τελικά στις 31
Ιουλίου 1944 σκοτώθηκα.