HASAN YALKIN BOYACIOĞLU

1. 13.DERS SHAMBALLA 1
EĞİTİMİ
HASAN YALKİN BOYACIOĞLU·31 EKİM 2017 SALI
Kişisel Şifa Deneyimi
Barbara Ann Brennan
Kendinize Bakmanın Zamanıdır.
Düzenli olarak hasta kabul ederken, tüm müşterilerimin kendilerine bakma
tarzlarım iyileştirmek zorunda oldukları iyice açık hale gelmişti. Bu, her birinin
ihtiyaç duydukları kendi kendine bakmanın farklı alanlarını izlemek üzere çokça
sorumluluk almaları gerektiği anlamına geliyordu. Hayatlarında, kendilerine ve
sağlıklarına öncelik vermek zorundaydılar. Bunu yapmak ise büyük gayret
gerektiriyordu çünkü genellikle başka bir şeye öncelik vermişlerdi.
Örneğin kanser hastası kadınlar önceliklerini eş ve çocuklar gibi başka insanların
ihtiyaçları çevresinde odaklama eğilimi gösteriyorlardı. Bir çoğu, bir an önce eve
dönüp herkese bakması için ailelerinden büyük baskı görüyorlardı. Bu baskının
dolaylı ve örtülü olması, hastanın bunu görüp başa çıkabilmesini daha da
zorlaştırıyordu. Aile üyeleri, "Biz sadece hayatımızın normale dönmesini
istiyoruz." diyorlardı.
Kalp ve tükenme sorunları yaşayan insanlar ise önceliklerini işe odaklamışlardı.
Bu insanların bazısı başkalarına güvenmeyi ve işleri başkalarına dağıtmayı
öğrenmek zorundaydı. Şifa süreçleri, neden bu kadar çok kontrol etme ihtiyacı
duyduklarını kendilerine sormayı da içeriyordu. Genellikle, kontrol olmadığında
kendilerini güvende hissetmiyorlardı. Yüreklerinin değil iradelerinin idaresinde
yaşamışlardı.
Sağlığınızı doğru dürüst sürdürebilmek için kendinize holografik olarak yani
yaşamınızın her alanında ve her düzeyinde bakmanız gerekir. Şifa süreci büyük
değişim gerektirir. Hayatınız "normale dönsün" diye bir şifacıya gidip bir şeyleri
tamir ettirmek işe yaramaz. Daha çok, kendinize bakmanın yeni yollarıyla,
yaşamda yeni önceliklerle, samimi olduğunuz kişilerle, çocuklarla ve arkadaşlarla

2. ilişki kurmanın yeni yollarıyla dolu yeni bir diyara geçmeyi bekleyin. Bunu sizin
kabul edeceğiniz kadar kolayca kabul edemeyebilirler; muhtemelen aşılması
gereken bir kaç zorlu nokta, görüş farklılıkları olacaktır. Ama uzun vadede, her
şey herkesin hayrına olacak biçimde işleyecektir. Sizin işiniz, hakikatinize sadık
kalmaktır.
"Kulağa çok saçma geliyor. Hastayken bunları nasıl yapabilirim? Benim şimdi
dinlenmem gerek," diyebilirsiniz.
Cevabım: Bunu yapmak için kendinize verdiğiniz zaman, işte budur. Aslında
bunu yapmak için ihtiyaç duyduğunuz her şeye sahipsiniz. Kendi kendine
bakımın düzeyleri ve dikkat edilecek şeyler listesi üzerinden geçerken, ya bunları
kendiniz için yapabilir olacaksınız ya da bunlarla ilgili olarak size yardım edecek
birini bulacaksınız. Şüphesiz, kesin bakım planlarınız, hastalığınızın herhangi bir
safhasında sizi ne kadar iş göremez hale getirdiğine bağlıdır. Unutmayın, bu sizin
büyük değişim fırsatınızdır. Bu bir yeniden alışma zamanıdır, yaşamınızı ve onun
derin anlamını gözden geçirme zamanıdır. Şimdi bunu yapmak için kendinize ait
zamanınız var.
Bu zamanı nasıl kullanacağınız tamamıyla size aittir. Kendinizle derin bir
bağlantıya geçmek için haftalarca uyumak da isteyebilirsiniz. Uyumak, kendinize
belki başka türlü beceremeyeceğiniz bir şekilde zaman verir. Bu zamanı yardım
rica ederek de geçirebilirsiniz. Belki de kendinize bu fırsatı daha önce hiç
vermemişsinizdir. Ama bu zamanın bir kısmını kesinlikle değer sisteminizi elden
geçirmekle geçireceksinizdir. Değer sisteminizdeki değişim yaşamınızın dokusuna
holografik olarak işlenecek ve gelecek yıllarda da değişimler yaratmaya devam
edecektir.
Değişimlerinize başladığınızda, kişisel deneyimlerinizde neleri beklemek
gerektiğini gösteren bir yol haritasına sahip olmak iyidir. Yolunuzu tanımanıza
yardımcı olmak için, şifa sürecinin yolunu iki farklı bakış açısından ele alacağım.
Birincisi, şifa süreciniz boyunca geçeceğiniz yedi aşama çerçevesidir. ikincisi ise
şifa sürecine, iyileşmenin yedi düzeyi açısından bakar. Her bir düzey, insan
deneyiminin aurik alanının bir düzeyiyle ilgilidir.

3. Şifanın Yedi Aşaması
Şifa sürecinden geçen insanları izledikçe, bu sürecin asla sağlığa doğru giden
düzenli, yumuşak bir eğri olmadığını fark ettim. Çoğu zaman, insanlar derhal
içsel bir iyileşmeyi deneyimliyorlardı. Derken sonra, aynı hastalar gerisin geri
gidiyorlardı. Bu noktada çoğu, tedaviyi sorguluyordu. Birçok kez, geldiklerine
göre çok daha kötü olduklarını hissediyorlardı. Enerji alanları ise aslında daha
iyi olduklarını göstermekteydi. Alanlarındaki dengesizlikler azalmıştı; organları
daha iyi iş görmekteydi. Ancak daha dengeli olan alanlarına rağmen onlar bu
dengesizlikleri daha şiddetli biçimde deneyimlemekteydiler. Bazen daha beter acı
çekiyorlardı. Aslında olan şuydu; onlara bir zamanlar "normal" gelen
dengesizliklere gittikçe daha az tahammül eder hale gelmişlerdi.
Ayrıca insanların şifa süreçleri sırasında ayrı ayrı aşamalardan geçtiklerini de
fark etmiştim. Bu aşamalar, normal insan dönüşümü sürecinin aşamalarıdır. Şifa
fiziksel değişim kadar zihnin, duyguların ve ruhun değişimini de gerektirir. Her
bir kişi, kişisel şifa sürecine dahil olan meselelerle olan ilişkisini yeniden
değerlendirme ve bunları yeni bir bağlam içine yerleştirme ihtiyacındadır.
İlk olarak, insanlar bir sorun olduğunu kabul etmeli ve sorunu deneyimlemek
için kendilerine izin vermelidir. Durumu inkar ediş halinden çıkmalıdırlar. Bir
kişi "daha da kötüleşmeyi" her deneyimlediğinde, inkar ediş halinden çıkıyor ve
sorunun başka bir unsurunun şuuruna varıyor olduğu dikkatimi çekti. Çoğu kez
hastalar, daha da kötüleştikleri için öfkeli olduklarım düşünmekteydi. Aslında
daha uğraşılacak çok şey olduğu için öfkeleniyorlardı.
Hastaların çoğu o zaman bunu kolaylaştırmanın bir yolunu aramaya
başlıyorlardı; kolay bir çıkış yolu... Birçoğu, "Bunun üzerinde yeterince çalıştım'
ya da "Ah, hayır, yine mi bu!.." gibi şeyler söylüyordu. En sonunda o kişi daha
derinlere gitmeye karar verdiyse, bir sonraki raunda da çıkmaya gönüllü
oldukları, "Eh, peki, haydi bakalım!..." gibi sözlerle ifade ediliyordu.Şifa da tıpkı
terapi gibi, kişiyi bir öğrenme spirali üstünde taşıyan döngüsel bir süreçtir. Her
bir döngü, kişi gerçek benliğinin hakiki, net doğasına doğru daha derinlere
indikçe daha fazla öz kabullenme gerektirir.

4. Her birimizin ne kadar uzağa ve derine gideceği, tamamıyla özgür seçimimize
bağlıdır. Her birimizin bu spiral yolculuğu nasıl yapacağı ve hangi yol haritasını
kullanacağı da yine özgür seçimimize bağlıdır. En doğrusu budur çünkü her yol
farklıdır.
Bütün hastalıklar, şifayı kolaylaştırmak için hastanın içinde değişim olmasını
gerektirir ve bütün değişimler de ister bir alışkanlık, bir meslek, bir yaşam tarzı,
ister bir inanç sistemi ya da fiziksel bir organ olsun hastanın bir parçasının
ölümünü, teslimiyetini ya da vazgeçişini gerektirir. Demek ki, hasta/kendi
kendinin şif acısı olarak sizler de, Dr. Elisabeth Kübler-Ross' un On Death and
Dying adlı kitabında ölüm ve ölmenin beş aşaması olarak tarif ettiği aşamalardan
geçeceksiniz. Bunlar yadsıma, öfke, pazarlık, çöküntü ve kabullenme' dir. Siz iki
ek aşamadan daha geçeceksiniz: yeniden doğmak ve yeni bir yaşam yaratmak.
Bunlar, şifa sürecinin doğal bir parçasıdır. Hastalar hangi aşamada olursa
olsunlar, şifacının bunu kabullenmesi ve onları bu aşamadan çekip çıkarmaması
en büyük önemi taşır. Evet, şifacı onları bu aşamalardan dışarı yönlendirmelidir
çünkü fiziksel tehlike söz konusu olabilir. Ama bu çok nazik bir yönlendirme
olmalıdır.
Şifanın yedi aşamasından geçmeye dair kişisel deneyimi tarif etmeme yardımcı
olması için, elle şifaya ek olarak cerrahi müdahalenin de gerekli olduğu iki vakayı
seçtim. Bu vakalar, şifanın bütün unsurlarıyla ilgili daha geniş bir bakış açısı
sunmaktadır. Şüphesiz, sadece elle şifa ve "doğal" şifa kullanan biri de aynı
aşamalardan geçer.
İlk hasta Bette B., yaklaşık 1.60 boylarında, kırlaşmış kahverengi kıvırcık saçlıdır
ve çok sevecen kişiliğe sahiptir. Profesyonel hemşiredir ve kendini adamış bir şifa
öğrencisidir. Bette altmış yedi yaşında, evli ve iki çocuk annesidir. Washington
D.C.'de, emekli bir güvenlik mühendisi olan eşi Jack ile yaşamaktadır. Bette,
önceden sol bacağında 1954'te belden aşağısının felç olmasıyla sonuçlanan
sancılar, zayıflık ve karıncalanmalar yaşamıştı. Bunun sonucunda iki lumbar
diski alındı. Su terapisi, fizik terapi ve bolca duayı içeren sekiz aylık kişisel şifa
çalışmasından sonra, tekrar yürümeye başladı; bu, cerrahların beklemediği bir
şeydi. 1976'da bir sırt ameliyatı daha geçirmişti; bir diski daha alındı, yanı sıra

5. yaralı dokular ve kemik kıymıkları. İyileşmek için bir acı ve rehabilitasyon
kliniğine gitti. 1986'da sol kolunda acı, zayıflık ve karıncalanma ve ensesinde
sancı yeniden belirdi. 1987'de Bette bir daha ameliyat oldu, bu kez boynundan.
Bette'yle ameliyatından birkaç ay sonra görüştüm.
İkinci hasta Karen A. ise uzun boylu, kırklı yaşlarını süren, evli ve iki üvey
çocuğu olan güzel bir kumraldır. Kendi çocuğu yok. Karen tecrübeli bir
terapisttir. Eşi de terapist. Ben bu satırları yazarken, onlar Colorado'da yaşıyor.
Karen'in hastalığı onlar Washington D.C. bölgesinde yaşarken ortaya çıktı.
Fiziksel sorunları, hayli erken, ergenlik çağında başlamıştı. Daha sonra sağ
yumurtalıkta lifsel rahim tümörü ve rahim mukozası iltihabı teşhis edildi.
Enfeksiyon kaptı, sancı kötüleşti ve Karen histerektomi yaptırmaya karar verdi.
Şifa deneyimi, onu kendi kendini açığa vuran çok derin bir içsel büyüme spiraline
yönlendirmişti.
Bu aşamaların temel içeriklerini bulmak ve inceleme için her birini teker teker
ele alacağız.
Şifanın İlk Aşaması: Yadsıma
Yadsıma ihtiyacı, her zaman herkeste mevcuttur. Hepimiz, yaşamın daha zorlu
deneyimlerinden muafmışız gibi yaparız veya muaf olmayı deneriz.
Korktuğumuz için bu yapmacıklığa tutunmak üzere yadsımayı kullanırız. Bir
şeyle başa çıkamayacağımızı ya da başa çıkmak istemediğimizi sanırız.
Eğer hastalanırsanız, yadsımayı ya da kısmi yadsımayı muhtemelen sadece
hastalığınızın ilk aşamasında ya da ardından gelen yüzleşmede kullanmakla
kalmayacak, zaman zaman daha sonraki aşamalarda da kullanacaksınızdır.
Yadsıma, daha sonraki bir aşamada gelecek olanları kabullenmeye kendinizi
hazırlamanıza zaman tanıyan geçici bir savunmadır.
Özellikle de eğer sert bir tedaviye ihtiyacınız varsa, durumunuz hakkında ancak
belirli bir süre konuşabilir halde olmanız muhtemeldir. Sonra daha hoş şeylerden
konuşmak ve hatta fantazilerden söz etmek için konuyu değiştirme ihtiyacı
duyarsınız. Bunda sorun yok; tamamıyla doğaldır. Henüz yüzleşmeye hazır

6. olmadığınızdan korktuğunuz bir şey var; zamanla hazır olacaksınız. Kendinize
ihtiyacınız olan zamanı tanıyın.
Durumunuz hakkında ailenizin bazı üyeleriyle, arkadaşlarınızla ve sağlık-bakım
profesyonelleriyle rahatça ve doğrudan konuşabileceksiniz. Ve bunu başkalarıyla
hiç konuşamayabilirsiniz. Bunun büyük ölçüde her bir kişiye duyduğunuz
güvenle ilgisi vardır. Bunun, bu kişilerin hastalık, kendi bedenleri ve sizin
hastalığınız hakkındaki hisleriyle de büyük ölçüde ilgisi vardır. Onlarda olup
bitenlere tepki veriyor olabilirsiniz (Sağlık-bakım profesyonelleri bakımından,
hastalarla çalışırken hastalığa yönelik kendi tepkilerini incelemeleri her zaman
gereklidir. Tepkileri her zaman için hastanın davranışına yansır ve hastanın
esenliğine veya kötüleşmesine büyük ölçüde katkıda bulunabilir).
Unutmayın, yadsıma tamamıyla normal bir davranış biçimidir. Kendinizi
yadsıma içinde bulduğunuzda kendinizi yargılamayın. Bunu hepimiz yaparız,
sadece hastalıkta değil yaşantımızın her alanında. Yadsıma, görmeye ve
hissetmeye hazır olmadığımızı hissettiğimiz şeyi görmekten bizi alıkoyar.
Çıldırmamızı önleyen bir savunma sistemidir. Eğer sisteminiz bununla başa
çıkabileceğini hissederse, yadsımak zorunda kalmazsınız. Başa çıkmaya hazır
olduğunuz anda, yadsıma halinden çıkarsınız.
Uzun vadeli yadsıma hayli maliyetli olabilir. Yine de nezaketle ve şefkatle ele
alınması gerekir. Bunu atlatabilmek için hem kendinizden hem de başkalarından
bolca sevgiye ihtiyacınız olacaktır. Demek ki, etrafınızda sevdiğiniz ve
güvendiğiniz insanların olması önemlidir. Onların sevgisine kendinizi açın ve
yapabildikçe onlarla sevginizi paylaşın.
Bette yadsımayı bedeninden ve dengeleme sisteminden gelen mesajları göz ardı
etmek için kullandı:
"Omuzumda ve kolumdan aşağı dirseğime kadar ağrım olduğunu ve 'Ah, sadece
yaşlanıyorsun ve belki de arteritin var. İlgilenme, geçer' diye düşündüğümü
hatırlıyorum. Resim yaparken sol kolumu kullanmakta zorlanıyordum.
"Kolumdaki zorlanma gelip gidiyordu. Böyle yaklaşık dört yıl sürdü sanırım. Bir
buçuk yıl önce gerçekten ameliyat olmak üzere doktora gittiğim sırada, elim ve

7. kolum kesinlikle gücünü kaybetmek üzereydi. Hayatımda ilk kez eşimden
kavanoz kapaklarını açmasını istedim. Bunu da kendime 'Elinde biraz arterit
var, o kadar. Üzülmeye değmez' diyerek yadsıdım.
"Kolumdaki zayıflamayı göz ardı ettim çünkü gelip geçiyordu. Ancak iş
bakkaldan eve paket taşımaya geldiğinde gücünü kaybedecek diye gerçekten ama
gerçekten paniğe kapılıyordum. Ama kendime uzun süre paniğe kapılma izni
vermiyordum. Sol elimdekileri sağ elime geçiriyor ve paketleri hafifletiyordum.
"Bu yadsımanın bir bölümünün, hastalığın 'ameliyat edilebilir' noktasına gelmesi
için neredeyse gerekli olduğuna inanmaktaydım, aslına bakarsanız. En azından,
bana bugün öyle görünüyor. O sıralarda ameliyat edilebileceğini sanmıyordum.
Daha erken öğrenseydim, muhtemelen ürkerdim. Doktora koşmaktansa
yadsımak daha iyiydi çünkü hemşirelik yaparken, doktora gidip de hiçbir şey
bilmeden 'Doktor sizsiniz, benim neyim var?' demektense, kendimde neyin ters
gittiğini benim anlamam gerekir, derdim. Önce cevabı bilmem gerektiğini
hissediyordum.
"Bir hemşireydim, bize çoğu şeyin insanın kafasının içinde olduğu öğretilmişti.
Sanırım, korkum, ben bir hemşire olduğum ve doktor da 'Tanrı' olduğu için, her
şeyin zihnimin ürünü olduğunu, hiçbir şeyimin olmadığını bana söylemesiydi. Bu,
üstesinden gelmesi hayli zorlu bir şeydi.
"Bunu söylerken, gidip doktorlardan yardım istemektense kendi kendime
yapmanın o sıralarda benim için ne kadar önemli olduğunu fark etmeye
başlıyorum. Sanırım bütün bu deneyimin amacı, bana kendimi güçsüz
hissettirmek ve başka insanlarla çalışabilir hale getirmekti."
Bette'ye 'güçsüz' ile neyi kastettiğini sordum. Anlatmak istediği şey, teslim olmayı
ve kendini güvende hissetmeyişi öğrenmeye ihtiyaç duymuş olduğuydu.
Aşamalardan onunla birlikte geçtikçe, bu daha da anlaşılır hale
gelecektir.Karen'in yadsıması da dengeleme sisteminden acı şeklinde gelen
mesajları göz ardı etmek şeklini almıştı. Terapi mesleğinde olduğu için, zamanın
büyük bölümünü bu duruma dahil olan psikolojik meseleler "üstünde çalışarak"

8. geçirmişti. Ne yazık ki, sonunda bunun da bir yadsıma biçimi olduğu ortaya çıktı.
Karen sorunuyla fiziksel düzeyde başa çıkma ihtiyacındaydı. Şöyle anlatıyor:
"Sanırım, ameliyata karar verene dek yadsıma içindeydim. Bilmeme izin
verdiğimden çok daha fazla rahatsızlık içindeydim ve kendime bir sonraki
parçayı da hallettikten sonra her şeyin iyi olacağını, bunu iyileştireceğimi
söyleyip duruyordum. Yadsıma, beni işleri terapi içinde halletmeye çalışır halde
tutma biçimini almıştı."
Herkesin yadsımasının altında korku yatar. Bu, hastalıkları nedeniyle yüzleşmek
ve aşmak zorunda kalacakları şeyden korkmaktır.
Karen kendisine şifa veremeyeceğinden korkuyordu. Hastahane deneyiminden ve
ameliyat öncesinde ve sonrasında fiziksel bakımdan çaresiz olmaktan
korkuyordu. Ayrıca başarısızlık gibi bir ihtimal olmamasına rağmen, ameliyat
sırasında ölmekten de korkuyordu. Bu korku nedeniyle tedaviden uzun zaman
boyunca kaçındı. Bette'nin korkuları da benzerdi: "Doğal olarak
iyileşemediğimden ve bir ameliyata ihtiyaç duyduğum için ameliyat olmaktan ve
başkalarına bağımlı olmaktan korkuyordum. Bir başka korku da ellerimdeki
yaratıcılığı kaybedeceğim ve resim yapamaz hale geleceğimle ilgiliydi. Resim
yapmak benim için öylesine rahatlatıcı, harika ve yaratıcı bir deneyim haline
gelmişti ki onu kaybetmek, beni yürüyememekten daha çok korkutuyordu."Çoğu
kez hiçbir anlamı olmayan korkularımız vardır ama bu korkuları çok gerçek ve
güçlü biçimde hissederiz. Böylesi korkulara "akıl dışı" ya da birçok şifacının
yaptığı gibi "geçmiş yaşam deneyimi" etiketi yapıştırsak da bu korkular
kabullenilmek' ve ele alınmalıdır.
Bette şunları hatırladı:
"Eğer boynumda ters bir şeyler varsa, kafamın kopartılacağından korkuyordum.
Bu, benim için çok ama çok ürkütücüydü. Adeta yoktan var olmuştu ve çok
korkutucuydu.
"Sanırım tüm bu yadsıma/öfke/pazarlık/kabullenme aşamalarının iki döngüsü
vardı. Biri, teşhis konmadan önceki ve ikincisi ise doktor bana sinir cerrahına

9. gitmemi söyledikten sonraki. Aslında doktor beni sinir cerrahına göndereceğini
bana ilk söylediğinde 'Hayır, o olmaz!' demiştim.
"Eşimin bana 'Ameliyattan neden bu kadar çok korkuyorsun?' dediğini
hatırlıyorum. Ve ona 'Bilmem ki...' dediğimi de hatırlıyorum. Daha önce iki
omurga ameliyatı olmuştum ama sanki bu, yaşantımın hayati bir parçası gibiydi.
Çok korkutucu olacaktı çünkü içimde ben bunun hayatımı sona erdireceğine
inanmıştım.
"Erteledim, erteledim, erteledim... Sadece korkuyordum. İlk randevunun
sabahını hatırlıyorum. Yine kafamın kopartılacağı korkusu peydah
olmuştu."Sinir cerrahına gideceğim günün sabahı, yataktan kalktığımı ve Jack'e
ağlayarak 'Gitmek istemiyorum!... Unutalım gitsin!... Bununla başa
çıkamayacağım. Neden benim başıma geldi ki?' dediğimi hatırlıyorum.
Korkmuştum ve randevuya gitmeden önce yirmi beş dakika boyunca
ağlamıştım."
Bette'nin şifa sürecinde, o bu korkularını eşi ve arkadaşlarıyla paylaşabilir hale
geldi. Gerçekçi olsun ya da olmasın, onun bu korkuları bir başka kişinin
karşısında da hissedebilmesi çok önemliydi. Korkunun dönüşümünü sağlayan
şey, işte bu paylaşmadır. O bunu yaptığında, korkusu öfkeye dönüştü ve şifanın
ikinci aşamasına geçti.
Şifanın İkinci Aşaması: Öfke
Eğer şifa sürecinden geçiyorsanız, ilk yadsıma aşamasını artık daha fazla
sürdüremeyeceğiniz bir an gelecektir. Muhtemelen o zaman da öfke, kızgınlık,
haset ve içerleme hissedeceksinizdir. "Niçin ben? Niçin alkolik olan ve karısını
döven şu adamın değil de benim başıma geldi?" diyebilirsiniz. Bu tür bir öfke her
yere birden kaydığı için, muhtemelen bu öfkeyi çevrenize neredeyse rastgele
yansıtacaksınızdır. Arkadaşlar, aile, şifacılar, doktorlar;hiçbiri işe yaramıyordur,
hepsi de her şeyi yanlış yapıyordur. Aileniz öfkenizle karşılaştığında kederle,
gözyaşlarıyla, suçlulukla veya utançla tepki verebilir ve hatta sizinle gelecekte
temasa geçmekten kaçınabilir. Bu da rahatsızlığınızı ve öfkenizi artıracaktır.
Dayanın, bu bir aşamadır.

10. Öfkeniz anlaşılabilir çünkü yaşantınızdaki etkinliklerinizi birçok şeyi yarım
bırakarak kesintiye uğratmak zorunda kalmışsınızdır. Ya da başka insanların
yapabildiklerini yapamıyor ya da güçlükle kazandığınız parayı beklediğiniz gibi
tatil seyahatine değil de şifa bulmaya harcıyorsunuzdur.
Şifa sürecinden geçen herhangi biri biraz öfkeye çarpacaktır. Her bir kişi için de
farklı olacaktır. Bette gibi bazıları için bu bir patlama gibidir, özellikle de
kendilerine daha önce öfkelenme izni vermedilerse. Bette ikinci aşamaya
geçtiğinde, öfkesi patlamış ve kan beynine çıkmıştı:
"Çok ama çok öfkeli olduğumu hatırlıyorum. Tanrı'ya çok kızmıştım çünkü
"Tanrı bana bacaklarımın felcini ve bir sürü şeyi çektirdi ve bacaklarım hala
normale dönmedi! " diye düşünüyordum. Ve de 'Kollarımı da bacaklarımı
aldığın gibi alamazsın çünkü kollarım ruhsallığımla ve yaratıcılığımla
bağlantılı!.." diye de düşündüm."
Öte yandan, Karen içinse öfke sadece bir başka duygudan ibaretti."Öfke,
içimden geçen duygulardan sadece biriydi. Ne kadar rahatsız olduğuma bağlı
olarak kızgın oluyor ya da olmuyordum ama içinden geçtiğim bir aşama gibi
hissetmemiştim bunu. Farklı zamanlarda farklı şeyler hissediyordum; bana şifa
vermesi gereken kişilerce ya da gittiğim doktorlarca iyileştirilmediğim için
öfkelenmek gibi. Bir süre kızgın olmakla daha sonra Tanrı'yla bir anlaşma
yapmak arasında gidip geliyordum."
Karen ikinci aşamanın öfkesiyle üçüncü aşamanın pazarlığı arasında gidip
geliyordu.
Pazarlık etmekle, tahmin ettiğinizden çok daha fazla ilgilendiğinizi keşfetmeye
hazır olun! Herkes böyledir.
Şifanın Üçüncü Aşaması: Pazarlık
Öfke istediğinizi elde etmenizi sağlamadığı içindir ki muhtemelen ve tamamen
şuursuzca, iyi olarak ve iyi bir şeyler yaparak istediğinizi elde etmek için pazarlık
yapacaksınızdır. Yaşamım Tanrı'ya ya da bir davaya adamak gibi çoğu
pazarlıklar Tanrı ile yapılır ve genellikle ya gizli tutulur ya da satır arasında ima
edilir. Bunun altında genellikle sessiz bir suçluluk yatmaktadır. Seçmiş

11. olduğunuz dinin törenlerine daha sık katılmamaktan dolayı suçluluk duyuyor
olabilirsiniz. "Doğru" gıdaları yemiş, "doğru" egzersizleri yapmış ve "doğru"
şekilde yaşamış olmayı dileyebilirsiniz. Burada önemli olan o suçluluğu bulmak
ve saklamamaktır çünkü daha fazla pazarlığa ve en sonunda çöküntüye yol
açacaktır. Bütün "yapmam gerekirdi" lerinizi bulun ve onların beyaz bir ışık
içinde eridiklerini imgeleyin. Ya da onları koruyucu meleğinize veya Tanrı'ya
verin. Yedi aşamalı yolculuğunuzu tamamladığınızda, muhtemelen hayatınızda
yapmayı dilediğiniz değişimi bulacaksınız ama bu, şimdiki gibi korkudan
kaynaklanmayacaktır.
Bette hastalıktan çıkış yolunu bulmak için hastalığı cerrahtan başka her kim
tamir edecekse onu bulma pazarlığını yaptı:
"Kocamı bunu iyileştirmeye ikna etmeye çabalıyordum. Sanki onun beni
rahatlatmasını ve 'Hepsi geçecek' demesini istiyordum. Aslında pazarlık ediyor
olduğumu fark ettiğimi sanmıyorum ama kendime 'Daha fazla meditasyon
yaparsan, daha çok şifa banyosu alırsan, kendine daha çok masaj yaparsan ve
beyaz ışığı kullanmaya devam edersen, hepsi geçecek ve ameliyata gerek
kalmayacak,' dediğimi biliyorum. Kendimi meditasyona daha çok adamış biri
haline getirmeye karar vermiştim ve bunun bir biçimde beni kurtaracağını
umuyordum.
"Bunu kabul edip etmemek arasında da gidip geldim, evet, ameliyata gidecektim
ve birisi sihirli bir biçimde omurgamı beyaz ışıkla kaplayacaktı ve her şey yoluna
girecekti. Şifa yaptırmayı istedim ama asla randevu alamadım. Ann'in (Bette'ye
şifa vermeyi teklif eden öğrenci arkadaşı) geçerken bana uğrayıp şifa
verebileceğini söylediğini ve benim de Ann'in neden evime gelemeyeceğine dair
milyonlarca bahane uydurduğumu hatırlayabiliyorum. Ona güvenmiyordum, hiç
kimseye güvenmiyordum çünkü kendime güvenmiyordum."
Karen ise pazarlık için doğruca Tanrı'ya başvurmuştu:"Benim pazarlığım, 'Bak,
Tanrım... Sen beni iyileştirir ve bunu atlatmamı sağlarsan ne istersen yapacağım.
Eğer yaşar da (halbuki buna hiç şüphe yoktu) bunu atlatırsam hayatımı bu
gezegene şifa vermeye, benden hangi tarzda istenirse istensin, adayacağıma söz

12. vereceğim,' diyen içimdeki çocuk biçimini almıştı. Ne kadar çok pazarlık
ettiysem, daha sonra da o kadar çöküntüye girdim."
Şifanın Dördüncü Aşaması: Çöküntü
Çöküntü, enerjimiz düşük olduğunda ve istediğimiz şeyi istediğimiz şekilde alma
umudunu kaybetmiş olduğumuzdaki his halimizde karşılık gelir. Umrumuzda
değilmiş gibi yaparız ama aslında umursarız. Üzgünüzdür ama bu üzüntüyü
ifade etmek istemeyiz. Bir kasvet haline gireriz ve başkalarıyla etkileşime geçmek
istemeyiz. Çöküntü, duygularımızın çöktüğü anlamına gelir.İnsan enerji alanı
bakımından çöküntü, enerji alanınızdaki enerji akışının zayıflaması anlamına
gelir. Bu enerji akışının bir kısmı duygularla bağdaşıktır. Dolayısıyla çöküntüyü
düşündüğümüzde genellikle zayıflamış hisleri düşünürüz.
Çöküntünün üç nedeni vardır : Biri, yukarıda söz ettiğimiz gibi, pazarlıktan
sonuç alamamak. Yani çözümü doğru biçimde aramak yerine kendinizi işlerin
gidiş tarzından kaçınarak ve reddederek iyileştirmeyi denemek.
İkinci neden kaybın neden olduğu üzüntülü hislerdir. Tüm hastalıklar bir yaşam
tarzını, fiziksel bedenin bir parçasını ya da kötü bir alışkanlığı terk etmeyi
gerektirir. Eğer kayıp İlişlerinizi engellerseniz, çöküntüye uğrarsınız. Eğer
kaybınızı hissetmek ve onun yasını tutmak için kendinize izin verirseniz,
çöküntünüz kalkacaktır. Yas tutuyor olacaksınız ve bu tamamen farklı bir haldir.
Yas tutmak duyguların zayıflatılması, çökertilmesi değil açık, akıcı bir kayıp
hissidir. Her ne kaybetmişseniz, onun yasını tutmanız gerekir. Şifa sürecinin
farklı zamanlarında yas tutmaya girişebilirsiniz. Ne zaman yükselirlerse, kayıp
hisleriyle kalmaya çalışın. Bu, sizi kabullenme aşamasına getirecektir.
Çöküntünün üçüncü nedeni ise kemoterapi, anestezi ve ameliyat gibi sert,
saldıran tedavilerin bedeninizin kimya dengesini bozması ve sizi çöküntüye
sokmasıdır. Bedeniniz fiziksel dengesine kavuştuğunda, çöküntü de kalkacaktır,
insan enerji alanı bakımından, sert tedaviler ve ilaçlar enerji alanınızdan akan
normal enerji akışını durdurmakta, yavaşlatmakta veya tıkamaktadır. Böylece
çöküntüye uğrarsınız. İlaçların etkisi geçtiğinde, enerji akışı eski haline döner ve

13. çöküntü kalkar. Elle şifa, alanı normal sürenin yarısında temizler ve hastalar
ameliyat sonrası çöküntüden daha çabuk çıkarlar.
Bette'nin çöküntüsü kendini reddetme şeklini almıştı. Kendi içine çekilmiş ve sık
sık ağlamıştı:
"Kötü bir kişi olduğumu hissediyordum. Eğer şifa verirken daha sıkı
çalışsaydım, ev ödevlerimi yapmış olsaydım, Tanrı'ya daha yakın iyi bir insan
olsaydım o zaman kendimi iyileştirebilirdim. Sanki tamamen vazgeçmeli ve bir
başkasının bu işi yapmasına izin vermek için güçsüzlüğümü iyileştirmeliydim.
Benim neyim vardı? Asla bir şifacı olamazdım. Bu beni çok ama çok
korkutuyordu çünkü içimde, bir şifacı olmam gerektiğine gerçekten inanıyordum
ve hala buna inanıyorum. Ama tüm bu şifa sürecinden geçiş o sırada çok
korkutucuydu. Artık iyi bir eş bile olmadığımı hissediyordum."
Bu negatif malzemenin hepsi birden yükseldiğinde durum çok çirkinleşiyor ve
insan çok ama çok uzun zaman öncesinde bildiği o eski Tanrı'ya bir anlamda geri
gidiyor ve yeterince iyi olmadığın için cezalandırıldığını hissediyorsun."Birçok
şeyi salmak, bırakmak zorunda kaldım. Evde istediğim kadar iş yapamıyordum.
Şifa derslerinde verilen ev ödevlerine yoğunlaşamıyordum. Biraz uzaklaşmayı
planlamıştık ama o kadar çok sancım vardı ki yapamadım.
Yaptığım herhangi bir şey için kendimi çok zorlamam gerekiyordu. Sabah
yataktan kalkmak için kendimi zorlamalıydım. Yatakta rahat değildim ama
yataktan kalktığımda daha çok rahatsız oluyordum. Aslında ne yapacağımı
bilemiyordum. Kendime güvenmiyordum. İşe yarayıp yaramayacağını görmek
için bir süre fizik terapiye gitmem gerekmişti ve aslında daha da kötüleştirdi.
Böylece ben ameliyat olmak zorunda kalmadan, tam gereken zamanda işe
yaramadığı gerçeği için yas tutmak zorunda kaldım. Bir yanım fizik terapinin işe
yarayacağını ummuştu, diğer yanım ise işe yaramayacağını biliyordu."Bir şey
daha var, Barbara...
O sıralarda resim yapma kabiliyetimi kaybetmiş olduğum için de yas
tutmalıydım. Bu benim için çok ama çok zordu çünkü resim yapmak benim için
bir şifa bulma yoluydu. Olayların arasında yol almanın ve yine de kendimi

14. yaratıcı hissetmenin, ruhsal hissetmenin bir yoluydu. Resim yapamıyordum
çünkü göremiyordum ve bu büyük bir kayıptı, başka bir kayıp... Ameliyattan
sonra ruhsal çöküntüye girmiştim. O sıralarda kendi kendime şifa falan
yapamıyordum, sadece kendimi bir iki kaset dinlemeye zorlayabilmiştim."
Karen'in çöküntüsü ise kendini yargılamakla ve kendini reddetmekle
doluydu:"Kendi kendimi reddeşime batmıştım adeta. Kendimi iyileştirmekte
başarısız olduğumu hissediyordum. Bir doktora gitmekle aslında vazgeçmiş olup
olmadığımı bilmiyordum. Bu tarz bir şeyin içine tıkılıp kalmıştım.
"En sonunda, bir sabah uyandım ve karnımın sağ yanında berbat bir sancı vardı
ve artık daha fazla katlanamam' gibi bir şey hissettim. Bunun fiziksel ya da
psikolojik olup olmadığını ya da hangi doktora gitmem gerektiğini bilmiyordum.
Jinekologuma gitme aşamasına gelemiyordum ve tam artık kenardayken, seni
aradım. Ve Heyoan senin aracılığınla benimle konuştuğunda bana kendi kendimi
yargıladığımı hatırlattı. Kendimi yargıladığımın bile farkında değildim. Bu,
benim için bir dönüm noktası oldu. O noktada ameliyat fikrine çok şey yükledim.
Onu kendimi yargılamamı bırakmak ve ihtiyaçlarımı karşılamak olarak görmeye
başladım. Bu, benim temam haline geldi. Seninle konuştuktan sonra, üstümden
bir şey kalktı ve çabucak bir doktor bulup randevu aldım. Ameliyat olmaya
karar vermiştim ve o andan itibaren her şey hızlanıverdi."Karen kendini
yargılamayı bırakıp ameliyat olmaya karar verir vermez, çöküntüsü kalktı ve
kabullenme aşamasına girdi.
Şifanın Beşinci Aşaması: Kabullenme
Daha önceki dört aşamadan geçecek kadar zamanınız, enerjiniz ve odaklanmanız
varsa durumunuz hakkında ne çöküntü ne de öfke hissettiğiniz bir aşamaya
geçersiniz. Daha önceki duygularınızı, sağlıklılara duyduğunuz haseti ve
hastalıkla yüzleşmek zorunda olmayanlara duyduğunuz öfkeyi ifade etmiş
olacaksınız. Hastalığınızın talep ettiği ve kaybı yakın olan şey için yas tutmuş
olacaksınız. Yalnız kalmayı dileyebilir ya da Varlığın sessiz, söze gelmeyen
yollarıyla iletişimde kalabilirsiniz çünkü kendinizi değişime hazırlamaktasınızdır.

15. Bu, kendinizi iyice tanımaya hazırlanma, içinize dönme ve kendinizle yeniden
tanışma zamanıdır. Hastalığınızın yaratılmasına yardım eden yaşam değerlerinizi
sorgularsınız. Gerçek ihtiyaçlarınızı hissetmeye ve besleyici ve eğitici şeyleri daha
önce yapmadığınız biçimlerde aramaya başlarsınız. Yeni arkadaşlar edinebilir ve
eskilerin hayatınızın yeni bölümünün birer parçası olmayan bazılarından
ayrılabilirsiniz. Şifa sürecinizi kolaylaştırmak üzere yaşantınızdaki gerekli
değişiklikleri yaparsınız. Süreç hızlanır. Şifanızı tamamlamak için yapılacak
daha çok şey olmasına rağmen büyük rahatlama hissedersiniz.
Karen kabullenmeye geçtiğinde, işler tamamen değişmişti. O zaman, artık her şey
onun ihtiyaçlarını karşılama bağlamında ele alındı. Karen'in kabullenmesinden,
kendi ihtiyaçlarına odaklanarak yaşamının kontrolünü daha çok ele alışı ortaya
çıkmıştı. Neye ihtiyaç duyduğunu kendisine nasıl soracağını öğrenmişti:
"Gerçeği, ihtiyaçlarım olduğu gerçeğini dile getirmek beni kurtaran şey oldu.
Yargılamadan, sadece ihtiyaçlarım... Daha çok dile getirdikçe, o kadar hızla
cevaplandılar. Bak ve gör!"
Bette için, durum tam tersiydi. Onunki, daha çok kontrolü değil de daha önceden
çok korktuğu bir şey olan derinden teslimiyeti kabullenmekti. Onun şifa süreci
ilerledikçe, Bette'nin eski bağlamında zayıflığın sembolü olan güçsüzlük, yeni
bağlamında güçlülük sembolü haline geldi. Teslim olmak bolca imanı ve güçlü
olmayı gerektirir. Onun güçsüzlüğe ve muhtaçlığa çöküş zannettiği şey aslında
sevgiye ve hem onun ve hem de herkesin etrafında olan daha yüksek güce teslim
olmaktı. Onun için, kabulleniş de aşamalar halinde geldi. İlki, ameliyatından
önceydi.
Şöyle hatırlıyor:"Ameliyat olmamın, bu deneyimden geçmenin ve bir numarada,
diğer tıp personeliyle, aslına bakarsan, diğer her insanla birlikte çalışmayı
öğrenmemin önemli olduğunu aslında derinlerimde hissettim. Bu kadar bağımsız
olmam gerekmiyordu. Her şeyi kendi başıma yapmakla ilgili değer yargımı
değiştirmem gerekiyordu.
"Kabulleniş kalıcı bir biçimde gelmedi. Küçük, kolay dozlarda geldi. 'Evet, Bette,
ameliyat olmalısın... Bunu geçirmen gerekli ve yapmak zorundasın... şeklinde

16. geldi. Diğer yanım zaten aslında hastahaneye gidiyordu. Neredeyse tüm aşamalar
arasında gidip geldim. Öfkeliydim. Bir hemşire dışında hastahanedeki hiç
kimseden hoşlanmamıştım. Hepsi fazlasıyla meşgul görünüyordu. Ancak,
Tanrı'ya şükürler olsun, bana destek olan arkadaşlarım vardı."
Bette'nin kabullenişinin büyük kısmı arkadaşlarından destek istemek ve
onlardan gelen desteği almak için kendisine izin vermekle ilgiliydi.
Şifanın Altıncı Aşaması:Yeniden Doğmak-Yeni Işığın Doğuş Zamanı
Kabullenme ve şifa bulma, kendinizle yeni bir tarzda tanışma zamanı olan
yeniden doğmaya yol açar. Orada bulacağınız sizden pek hoşlanacaksınız. Bu
aşamada, kendinizi iyice tanımak için yalnız başınıza kalacağınız bolca zamana
ihtiyacınız vardır. Kendinize bu zamanı tanıyın. Belki de sessiz bir inziva evine
veya birkaç günlüğüne balık tutmaya gidebilirsiniz. Kendinizle geçireceğiniz
birkaç haftaya ve hatta birkaç aya ihtiyacınız olabilir.
İyileşme sürecinizde, kendinizin uzun zamandır gömülü kalmış ve açığa
çıkmamış parçaları keşfedersiniz. Belki de asla ortaya çıkmamış olan yeni
parçaları... İçinizden bolca ışık doğacaktır. Ona bakın; güzelliğini görün,
kokusunu koklayın, yeni sizin tadını çıkarın. Daha önce ortaya çıkaramaz halde
olduğunuz yeni içsel kaynakları bulursunuz. Onların daima orada olduklarını
hep hissetmiş olabilirsiniz ama artık bunlar yüzeye doğru akmaya başlamıştır.
Bu, sizin için gerçekten de yeniden doğmak olabilir.
Eski ve yeni, yaşamınızdaki her şeyi yeni bir bağlam içinde deneyimlersiniz. Bu,
tarihinizi yeniden yazma zamanıdır. Bu, geçmişteki olaylara şifa vermek için
onlarla ilişkinizi gerçekten de değiştirebileceğinizi görme zamanıdır.
Otomatikman olur çünkü yaşamla ilgili tutumunuzu değiştirmişsinizdir.
Yaşamınızı deneyimlediğiniz bağlam değişmiştir. Gerçek şifa ile kastedilen budur
işte.
Bette için yeniden doğmak alçakgönüllülükle başladı:"Yardım isteyecek kadar
alçakgönüllü olabildiğimde, bu sanki gittikçe daha az meydan okur, eşimle ve
arkadaşlarımla birlikte çalışma ihtiyacı duyduğumu ve onlara bağımlı olduğumu
olduğumu kabullenir hale gelmek gibiydi. Ve her şeyi tek başıma yapamayacağım

17. gerçeğini kabullenmek... Bana yönelen sevgiye ve özene sahip olmak kendimi çok
iyi hissetmeme neden oldu. Sıcacık, rahat ve endişelerimi yatıştırıcıydı.
"Şifa buluşumu doktorların yaptığı muazzam ameliyata, kendime şifa verme
yeteneğime ve bana yardım eden ruhsal camiadaki arkadaşlarıma
bağlıyorum."Güçsüz olmaktan artık korkmuyorum. Önceleri dümensiz bir
gemide olmak gibiydi. O zaman güçlü olmalıydım... Diğer herkesten yalıtılmış
olmalıydım... İhtiyacım olanı karşılaması için yüksek benliğime veya daha yüksek
bir güce güvenim yoktu.
Artık, insanlara güvenebileceğimi bilmek çok hoş ve onlardan yalıtılmak zorunda
da değilim. Kendime ve başkalarına güvendiğim için kendimi daha çok güvende
hissediyorum.
"Güçsüzlük zannettiğim şeyin aslında hem içimdeki hem de dışımdaki daha
yüksek güçlere teslimiyet ihtiyacım olduğu ortaya çıktı. İhtiyacım olanları bana
sağlayacak olan evrensel bir gücün mevcut olduğunu biliyorum. Ben onun bir
parçasıyım ve o da benim bir parçam."
Karen de yeniden doğuş aşamasında eski deneyimlerini yeni bağlamına
yerleştirdi. Pazarlık aşamasının başlarında, gezegene şifa vermek üzere
kendisinden her ne "isteniyorsa" ona "hayatını vermeye" gönüllüydü. Ama
yeniden doğuş aşaması geldiğinde, bir şeye "hayatını vermesinin istenmesinin"
kendi içindeki korku dolu bir yerden kaynaklandığını gördü. Bu sanki "Tanrım,
hayatımı kurtar ki gezegeni kurtarmak için ondan vazgeçeyim !..." demek
gibiydi.
Yeniden doğuş aşamasında, ilk olarak kendisini ve sonra gezegeni iyileştirmeye
dair verdiği sözü derinlerde buldu. Bu, ancak böyle yapılabilir. Şifa evde başlar
ve sonra holografik olarak gezegenin geri kalanına yayılır. Kişi kendini
iyileştirirken, gezegeni de iyileştirir. Bu sözler sevgisinden kaynaklanıyordu.
Karen tüm şifa deneyiminin, yaşamında bir sonra yapmak istediği ve ihtiyaç
duyduğu şeye odaklanmasına yardım ettiğini hissediyordu:
"Ameliyatın sonucu, bu tarzda bir bağlılık yemini ettiğimi daha çok ortaya
çıkardı. Ameliyattan, yaşantımı başkalarına adama isteğiyle çıkmıştım ama bu,

18. pazarlığın negatif biçimi hissini vermiyordu. Beni en çok heyecanlandıran şey ise
şifacılara kendi özgün şifa modellerini bulmalarında yardımcı olmak. Bu,
yapmak istediklerim ve kendim için daha derinden sorumluluk alma düzeyim
bakımından çok önemli bir aşama olarak görünüyor."
Şifanın Yedinci Aşaması: Yeni Bir Yaşam Yaratmak
Siz tekrar sağlığınıza kavuşurken yaşamınızın bütün alanları etkilenecektir. Hep
özlediğiniz ama engellenmiş ya da görünürde erişilemez olan birçok değişim ve
fırsat alanı size açılır. Kendinizle daha dürüstçe yaşarsınız ve daha önce
sürdürmekte güçlük çektiğiniz yeni kendini kabullenme alanlarını bulursunuz.
Daha çok içsel alçakgönüllülük, iman, hakikat ve öz sevgi bulursunuz. Bu içsel
değişimler otomatikman dışsal değişimlere yol açar. Bunlar, sizin yaratıcı
kudretinizden doğar ve hayatınıza holografik olarak yayılır. Yeni arkadaşları
kendinize cezbedersiniz. Ya mesleğinizi değiştirir ya da işinize yaklaşımınızı
değiştirirsiniz. Hatta yeni bir yere taşınmak bile isteyebilirsiniz. Tüm bu
değişimlere, şifa tamamlandıktan sonra çok sıkça rastlanır.
Bette'nin yaşamı muazzam biçimde değişti. Ben bu satırları yazarken,
ameliyatından bu yana iki yıl geçmişti. İlk yıl, zamanının çoğunu kendi kendine
şifa yaparak ve kendisini yaşama yönelik yeni tavrına alıştırarak geçirdi.
Korkusunun büyük bölümü yok olmuştu. Şifa süreci sırasında, kafasının
koparılacağına dair akıl dışı korkusunu, Fransa'da giyotinle öldürüldüğü bir
geçmiş yaşamla ilişkilendirmişti. Şüphesiz, bu kanıtlanamaz ama bu meseleye
açılmak ve etrafındaki duyguları ele almak, korkusunun büyük bölümünü
eritmişti. İçsel ayarlanma yılında, Bette'nin kişisel yaşamı da dolmaya başladı.
Eşiyle ilişkisi daha yakınlaştı. Cinsel hayatı aktifleşti. Altmış yedi yaşındaki cinsel
hayatının, eskisinden de iyi olduğunu söylüyor! Eşi de memnun.Ameliyattan iki
yıl sonra, 1990'da Bette şifa pratisyenliğine başladı. Başlangıçta birkaç hastası
vardı, derken işler yavaş yavaş açıldı. Ameliyattan sonra, daha önceki bir
görüşmenin devamı olarak Bette'yi aradım. Ona, ameliyatın hayatında başlattığı
değişimleri ve işinin nasıl gittiğini sordum.Bana şunları anlattı:
"O korkunç 'Öleceğim!...' korkusundan kurtulmak için bunu geçirmek
zorundaydım. Hepsi de başımın giyotinle kesildiği o yaşamla bağlantılıydı. Artık,

19. o korkuyu yeniden yaşayıp bitirdim. Güç kazandım ve daha fazlasıyla başa
çıkabilirim. Başka insanlara yardım etmeye hazır olduğumda, onlar da yardım
almak için gelmeye başladılar. Şimdi kapılardan taşıyorlar. Ben birine yardım
eder etmez, onun iki arkadaşı daha yardım almaya geliyor.
"Sanat çalışmalarım durakladı; buna hiç zamanım yok. Ama karakteri değişti.
Resimlerim daha spirituel (ruhsal) hale geldi. Her şey yeni bir boyutta artık.
Sanki boynumu temizlediklerinde -sen ne diyordun onlara?- özümü örten
örtülerden bir katını daha kaldırdılar. Tamamen farklı bir boyuttayım. Yaşamım
değişti, her şey yerine oturmaya başlıyor. Sanırım en büyük şey, niçin burada
olduğumu öğrenmeye başlamış olmam; kendimi ve diğer insanları iyileştirmek,
onlara iyi olmaları için yardım etmek. Çok sınırlı olduğumu hissederdim eskiden
ama artık sanki sınırlar kalkmış gibi... Sınır yok... Sanırım, sınırlarının
olmadığını fark etmeleri için diğer insanlara yardımcı olmak bana kaldı."
Karen'in yaşamı da değişti ama farklı bir biçimde. O ve kocası Washington
D.C/deki terapi ofislerini kapatmaya ve Colorado'daki dağlık bir bölgeye
taşınmaya karar verdiler. On beş yıllık arkadaşlarına veda etmek, evlerini
satmak ve taşınmak için hayli zaman geçirdiler. Colorado'da ki kış aylarını
meditasyonla, okuyarak ve Doğu sahilindeki hareketli yaşamlarında asla
yapamadıkları bir biçimde var olarak geçirdiler. Bu bir yıllık kişisel içsel
sükunetten sonra Karen şimdilerde Colorado'da yeni bir iş kurmakla meşgul.