Prezentujemy wystawę o problemie dzieci i młodzieży ulicy w Senegalu i projekcie Fundacji Kultury Świata w partnerstwie z organizacją Village Pilote

1. Według UNICEF na całym świecie jest blisko 100 mln
dzieci ulicy. Dzieci ulicy to przede wszystkim chłopcy
w wieku około 10 - 15 lat. Około 50 mln z nich żyje
w krajach kontynentu afrykańskiego.
„Dzieci ulicy” to termin, którym opisuje się proces
wykluczenia społecznego niepełnoletnich. Nie zawsze
związany jest on z rzeczywistą bezdomnością lub
osieroceniem dzieci, choć najczęściej dzieci te
wychowują się – czyli bawią, pracują, żebrzą, a nawet
czasowo mieszkają na ulicach.
Na całym świecie wiele organizacji międzyrządowych,
pozarządowych, międzynarodowych i lokalnych podejmuje
działania w celu pomocy dzieciom i młodzieży ulicy,
z których większość dotyczy zapewnienia bezpieczeństwa,
dachu nad głową, edukacji i możliwości zdobycia
zawodu. Edukacja jest najlepszą metodą przejścia do
samodzielnego życia.
Wystawa jest częścią projektu: „Szkolenia zawodowe
i ograniczenie bezrobocia pośród dzieci ulicy Dakaru
i okolic”. Projekt jest współfinansowany w ramach
programu polskiej współpracy rozwojowej Ministerstwa
Spraw Zagranicznych RP w 2016 roku. Za koordynację
projektu odpowiedzialna jest polska Fundacja „Kultury
Świata” (FKŚ) – www.kulturyswiata.org, która go
realizuje w terenie we współpracy z organizacją
senegalskąVillage Pilote – www.villagepilote.org.
Projekt współfinansowany w ramach programu polskiej
współpracy rozwojowej Ministerstwa Spraw
Zagranicznych RP. Wystawa wyraża wyłącznie poglądy
autora i nie może być utożsamiana z oficjalnym
stanowiskiem MSZ RP. Wystawa dostępna jest na
licencji Creative Commons: Uznanie autorstwa, Użycie
niekomercyjne, Na tych samych warunkach 3.0 Polska.
(https://creativecommons.org/licenses/ by-nc-sa/3.0/pl/)
fot. Karolina Lagiewka, Chłopiec wtowarzystwie rodzeństwa proszącyo pomoc na jednej zulic Dakaru.

2. Dzieci i młodzież ulicy nie potrzebują naszej litości
czy współczucia, ale stworzenia im możliwości
samodzielnej zmiany życia - wyjścia z ulicy.
Ci, na których mówimy dzieci ulicy, często się na to
nie godzą, bowiem sam ten termin budzi złe
skojarzenia, jest nawet pogardliwy. Jak pisze Beata
Szady w swej książce: „Ulica mnie woła”: „Na
początku lat dwutysięcznych organizacje
pozarządowe przeprowadziły w różnych krajach
Ameryki Łacińskiej, także w Peru, kampanię No Me
Llame Nino de la Calle! (Nie nazywaj mnie
dzieckiem ulicy!). Miała ona na celu uwrażliwić
opinię publiczną na zjawisko bezdomności dzieci
i zmienić sposób postrzegania – zwrócić uwagę na
to, że mają w sobie „potencjał zmiany””1
.
Potencjał zmiany w młodzieży i dzieciach żyjących
na ulicy jest ogromny, bowiem żadne z nich nie
wybrało takiego życia, każde chciałoby je zmienić.
Sztuką pokazać jest im JAK i stworzyć ku temu
MOŻLIWOŚCI. Tu główną rolę odgrywa edukacja,
w tym przede wszystkim zawodowa.
1
fot. Karolina Lagiewka, podopieczny Village Pilote, Gwinejczyk, marzący o powrocie do rodziny.
Beata Szady "Ulica mnie woła. Życiorysy z Limy", wyd. Czarne,
Seria Reportaż, 201 6.

3. Problem dzieci ulicy jest niestety ważnym
i widocznym zjawiskiem społecznym w Senegalu.
Jego skala rośnie ze względu na trudności
ekonomiczne kraju i związany z tym masowy
odpływ ludzi ze wsi do miast.
Projekt Fundacji „Kultury Świata”, współfinansowany
przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych RP
w ramach programu współpracy rozwojowej,
przewiduje w 201 6 szkolenia zawodowe dla 1 40
podopiecznych organizacji Village Pilote, dzięki
którym mogą nauczyć się konkretnego zawodu,
zwiększając sobie tym szanse na znalezienie pracy
i zapewnienie niezależności finansowej. Dodatkowo
30 młodych chłopaków skorzysta ze staży
u przyszłych pracodawców, dzięki którym nie tylko
będą mieć możliwość stałego zatrudnienia, ale też
staną się bardziej konkurencyjni na rynku pracy.
Celem projektu jest danie szansy, poprzez solidne
przygotowanie techniczne do zawodu, na lepszy
start dzieciaków ulicy w dorosłe, samodzielne życie.
Według statystyk Departamentu Stanu USA w 2014 roku 32 000 dzieci
były zmuszane do żebrania na ulicach Dakaru, a w skali kraju te statystyki
wynoszą około 70 000 dzieci.
SENEGAL

4. fot. Karolina Lagiewka, jeden z pokoi internatu Pilote Village, z pełnym niezbędnym wyposażeniem.
Senegalska organizacjaVillage Pilote jest jedną z kilku, która otacza dzieci ulicy wszechstronną pomocą –
od prowadzenia noclegowni i mobilnych punktów medycznych do szkół zawodowych z internatem.

5. fot. Karolina Lagiewka, podopieczny Pilote Village podczas kursu elektryki.
Village Pilote w pracy z dziećmi ulicy stara się zawsze zadbać o możliwość ich powrotu do własnych rodzin.
Kiedy jest to niemożliwe przejmuje nad nim opiekę do osiągnięcia 18 lat – dba o zapewnienie dachu nad
głową,wyżywienia i przede wszystkim edukacji.

6. fot. Zbiory Village Pilote, podopieczny Village Pilote na lekcji podstaw języka francuskiego.
Chłopcy trafiający pod opiekę Village Pilote rozpoczynają edukację od nauki pisania, czytania, podstaw
matematyki – wielu z nich nigdy wcześniej nie było w prawdziwej szkole.

7. fot. Zbiory Village Pilote, uczniowie kursów zawodowych Village Pilote na lekcji podstaw języka francuskiego.
Kursy zawodowe zawsze łączone są z podstawową edukacją – kontynuacją matematyki, nauki pisania
i czytania oraz obsługą komputera.

8. fot. Karolina Lagiewka, Centrum Oasis Pilote Village, podopieczni i wychowawcy w trakcie wspólnego posiłku.
Starsi chłopcy w wieku 13 – 20 lat trafiać mogą do jednego z dwóch Centrów Oasis lub Tremplin, gdzie
zaczynają uczyć się zawodu, mieszkając w internatach i swą pracą wspierając oba ośrodki (np. uprawą
warzyw, budową nowych sal lekcyjnych, etc).

9. fot. Karolina Lagiewka, podopieczny Pilote Village w trakcie jednego ze szkoleń technicznych.
Village Pilote prowadzi szereg kursów zawodowych – elektryka, hydraulika, zrównoważone rolnictwo,
gotowanie, murarstwo, stolarstwo. Kursy trwają od 6 miesięcy do 2 lat.

10. fot. Zbiory Village Pilote, uczniowie kursu stolarstwa w Village Pilote w czasie zajęć praktycznych.
Kursy zawodowe prowadzone są w wyposażonych salach, pod okiem profesjonalnych szkoleniowców.
Łączą one w sobie teorię i praktyczne zajęcia.

11. fot. Karolina Lagiewka, podopieczni Centrum Oasis spożywający obiad wspólnie z opiekunami.
Uczniowie uczą się i mieszkają razem, wspólnie spożywają posiłki, spędzają przerwy i czas po lekcjach, jak
też regularnie się spotykają ze swoimi opiekunami i dyskutują wspólnie różne problemy. Stają się dla
siebie najbliższą rodziną.

12. fot. Karolina Łagiewka, podopieczny Centrum Oasis podczas zajęć praktycznych z rolnictwa i uprawy.
Fundacja „Kultury Świata” wspiera m.in.: organizowane przezVillage Pilote szkolenia ze zrównoważonego
rolnictwa. Na kursach uczniowie w teorii i praktyce poznają naturalne metody uprawy roślin, pozostające
w zgodzie ze środowiskiem naturalnym. Dodatkowo posiłki w Village Pilote przygotowywane są
z produktów z własnych upraw, co uczy pracy,gospodarności i niezależności ekonomicznej.

13. fot. Karolina Lagiewka, uczniowie na placu budowy w Centrum Oasis podczas zajęć praktycznych z budownictwa.
Budownictwo jest kolejnym kursem wspieranym przez FKS w Village Pilote, gdzie uczniowie łączą
tradycyjne metody budowlane oraz nowe techniki, trendy i nowoczesne materiały. Budynki 2 oaz
organizacji Village Pilote zostały wybudowane przez uczniów. Mają oni okazję przetestować jakość
i trwałość wyrobów własnego wykonania.

14. fot. Karolina Lagiewka, nauczyciel i uczeń Centrum Oasis podczas zajęć teoretycznych ze stolarki.
Podopieczni Village Pilote mogą uczestniczyć także w kursie stolarskim. Poza teorią, uczą się w praktyce
wyrobu mebli.Wyposażenie sal lekcyjnych, internatu, stołówki jest wykonane przez uczniów tego kursu.

15. fot. Karolina Lagiewka, kurs teoretyczny z elektroniki w Centrum Oasis.
Kurs elektryki otwiera uczniom duże możliwości znalezienia zatrudnienia, bowiem w Senegalu brakuje ekspertów
w tej dziedzinie. Organizacja pragnie uruchomić w niedalekiej przyszłości także ważny element kursu jakim jest
pozyskiwanie energii eklektycznej ze słońca.Polityka rządu przewiduje ogromne inwestycje w energię słoneczną,do
realizacji których będą potrzebni wykwalifikowani fachowcy.

16. fot. Karolina Lagiewka, uczniowie Centrum Oasis podczas zajęć praktycznych ze stolarki.
Szkolenia zawodowe, na przykład ze stolarki, dla wielu uczniów kończą się stażami u przedsiębiorców,
które są najlepszym startem do pracy i dorosłego samodzielnego życia.

17. fot. Zbiory Village Pilote, podopieczni Village Pilote w czasie gry w rugby.
Village Pilote poza nauką i zdobywaniem zawodu zapewnia uczniom bezpieczeństwo, dostarcza
aktywności sportowo-rekreacyjne, jak też daje im perspektywy na lepsze jutro.