Stephen Gowans (deel twee)

1. 1
Wat is er aan
de hand met
de Oeigoeren
in China?
De duistere legende van de Chinese Oeigoeren en de campagne
van Washington om de economische rivaliteit van China tegen te
gaan
STEPHEN GOWANS 30 oktober 2020 STEPHEN GOWANS
Voor wie vertrouwd is met de anti-Chinese propaganda van de Verenigde Staten
sinds de jaren ’50 (Taiwan-Formosa, de Koreaanse oorlog, “de genocide van de
Tibetanen”, “de massamoord op Tien-am-Men in 1989, …) is de huidige campagne
de VS over de zogenaamde vervolging van de Oeigoeren niet nieuws.
Het is wel verontrustend dat zelfd de democratische-, progressieve- en linkse-
bewegingen lijken open te staan voor deze VS agitatie.
De VS denken een “Chinese Lente” teweeg te brengen maar dat zal hen niet lukken.
“De tijden veranderen” echt!
Ik vertaalde enkel het tweed deel van het lange artikel van Gowans.
In het eerste deel beschrijft hij de genocides, de slavernij, de terreur, de oorlogen, de
agressies, de chantages van de Verenigde Staten sinds haar ontstaan.
In dit tweede deel de huidige campagne tegen de V.R. China over “de vervolging van
de Oeigoeren”. (FDM)
“De Amerikaanse presidentskandidaat en voormalig vicepresident Joe Biden
beschreef het Amerikaanse wereldrijk als “het internationale systeem dat de
Verenigde Staten zo zorgvuldig heeft opgebouwd”. Wijlen Italiaanse filosoof
Domenico Losurdo beschreef Biden's “internationale systeem” als “de internationale
dictatuur van de Verenigde Staten”. Biden moet impliciet akkoord gaan met de naam
van Losurdo. Dit blijkt uit een artikel dat Biden zelf schreef in Foreign Affairs (het
onofficiële tijdschrift van het State Department) waarin hij verwijst naar dit
internationale systeem dat door de Verenigde Staten is opgebouwd. Het artikel heeft
als titel “Waarom Amerika moet leiden”, maar het had heel goed de titel “Waarom alle
andere landen moeten volgen” kunnen hebben. Biden beloofde dat hij als president,
“onmiddellijk stappen zou ondernemen om... Amerika de wereld te laten leiden.”

2. 2
...wat betekent dat hij de rest van de wereld zal onderwerpen aan het Amerikaanse
leiderschap. Met andere woorden, het zou een Amerikaans imperium verdedigen en
uitbreiden waarin Washington zijn wetten oplegt aan andere landen.
Het zorgvuldig opgebouwde internationale systeem waarnaar Biden verwijst, is in
wezen een internationaal handelssysteem dat gebaseerd is op een obsessie: de
uitbreiding van de Amerikaanse economische activiteit belemmeren is ondenkbaar;
de wereldeconomie moet worden veramerikaniseerd.
“Meer dan 95% van de wereldbevolking leeft buiten onze grenzen”, merkte Biden op,
en “we willen deze markten aanboren. “Om dit te doen, beloofde Biden om
“handelsbarrières te slechten”, zich te verzetten tegen buitenlands “protectionisme”
en ervoor te zorgen dat de Verenigde Staten de “de vrijhandel regels” doen
gerespecteerd. “Wanneer de bedrijven van de V.S. in de wereld vrij kunnen
concurreren, winnen wij,” volgens Biden. (…)
Maar wat gebeurt er als een deel van de 95% van de wereldbevolking die buiten de
Amerikaanse grenzen woont, zijn markt niet wil delen met Amerikaanse
investeerders en bedrijven? Hebben ze de vrijheid om te beslissen hoe ze hun eigen
economie willen organiseren? Wat als ze bereid zijn hun markten te openen, maar
alleen tegen voorwaarden die zijn afgestemd op hun eigen behoeften? Waarom zou
een land moeten plooien voor, afgezien van het eigenbelang van Amerikaanse
bedrijven ten nadele van zijn eigen bedrijven?
In een wereld onder leiding van de Verenigde Staten is economische soevereiniteit -
met uitzondering van die van de Verenigde Staten - strikt verboden. De internationale
dictatuur van de Verenigde Staten stelt twee eisen aan de wereld: ten eerste moet
het economische speelveld mondiaal zijn; geen enkel land kan zich daaraan
onttrekken. Ten tweede moeten de regels van het spel Amerikaanse bedrijven in
staat stellen te winnen; deze regels staan haaks op de legitieme doelstellingen dat
de overheid van een land wil verwezenlijken, zoals het streven naar volledige
werkgelegenheid of het inhalen van een historische erfenis van zijn
onderontwikkeling.
Terwijl China de eerste eis van de Amerikaanse dictatuur accepteerde, verwierp het
de tweede. “Als China slaagt,” waarschuwde Biden, zal het “subsidies blijven
gebruiken om zijn staatsbedrijven... een voorsprong te geven. Het zou zo kunnen
eindigen met “het domineren van de technologieën en industrieën van de toekomst”.
Vanuit het oogpunt van de heersende klasse in de VS moet worden voorkomen dat
Peking deze mogelijkheid verwezenlijkt.
Het vrij ondernemerschap in de VS domineert al lang op de internationale markten. In
meer dan twee eeuwen zijn de Amerikaanse grondspeculanten, slavenhouders,
industriëlen en financiers immens rijk geworden door de plundering van de vroege
bewoners van Amerika, door eeuwenlange slavernij en door jaren van groeiend
kolonialisme, zowel gesluierd als open. Hun rijkdom ging ten koste van de volkeren
en landen die zij exploiteerden, plunderden en tegenwerkten Na hun rijk van het
kapitaal te hebben opgebouwd, zijn Amerikaanse bedrijven in staat om elke
georganiseerde economische concurrentie te winnen. Is het dan verwonderlijk dat

3. 3
“het benutten van de wereldmarkten” en “gelijke concurrentievoorwaarden” de basis
vormen van het handels- en investeringsbeleid van de VS? Deze twee aspecten
staan borg voor de continuïteit van de Amerikaanse overheersing en de accumulatie
van rijkdom.
Als schoonheid subjectief is, dan is eerlijkheid dat ook. Joe Biden, de “fair trader” die
oproept tot de permanente openstelling van alle buitenlandse markten voor
Amerikaanse bedrijven en een verbod op overheidssubsidies aan buitenlandse
bedrijven. Hij is bereid om “een ambitieus project, 'Buy American', in te voeren, dat
meer federale middelen aan Amerikaanse bedrijven zal toewijzen.
Het door Biden voorgestelde “Buy American” programma zal een aanvulling zijn op
de vele overheidssubsidies die al door Washington aan Amerikaanse bedrijven zijn
verstrekt. “In 2004 hebben de VS de Europese landen voor de WTO gedaagd
omwille van het verlenen van subsidies aan Airbus. Europa heeft kort daarna
gereageerd met een klacht tegen de steun van de VS aan Boeing. De WTO-
uitspraken hebben sindsdien aangetoond dat beide partijen verboden subsidies
toekenden”.
Op een ander terrein geeft het Amerikaanse ministerie van Energie “meer dan 6,5
miljard dollar per jaar uit aan fundamenteel wetenschappelijk onderzoek”. Dat is meer
dan enig ander land. Het basisonderzoek van de Amerikaanse overheid komt tot
uiting in de technologieën van morgen, die door Amerikaanse bedrijven an de privé
bedrijven zullen worden verkocht. Dezelfde bedrijven die profiteren van Uncle Sam's
vrijgevigheid zullen hun eigen vindingrijkheid en inventiviteit aanprijzen, terwijl ze de
zwendel verbergen dat hun rol beperkt is gebleven tot het privatiseren van de
vindingrijkheid en inventiviteit van door de overheid betaalde wetenschappers.
Dan is er 5G, robotica en kunstmatige intelligentie, de “industrieën van de toekomst”,
waarvan China heeft gezegd dat zij wil “domineren”, althans volgens de noodkreet
van Washington. Elke poging om deze industrieën te domineren zou oneerlijk zijn
voor Amerikaanse bedrijven, stelt Washington. Zo verdedigen de VS met hun eigen
subsidies en door de overheid gefinancierde onderzoek terwijl ze op een
schijnheilige toon de steun van Peking aan Chinese staatsbedrijven bekritiseren. De
vrienden van Biden zeggen dat ze van plan zijn om de steuncampagne van de
Amerikaanse regering te verhogen om te kunnen concurreren op strategische high-
tech gebieden zoals kunstmatige intelligentie, quantum informatica en de volgende
generatie van 5G draadloze netwerken. Ondertussen klagen Biden, Trump en zijn
kabinet, de Amerikaanse handelslobby's en de Wall Street Journal omdat de Chinese
regering hetzelfde doet.
De hypocrisie van de klachten tegen Peking die subsidies en bijstand verlenen aan
staatsbedrijven terwijl Washington overheidssubsidies voor particuliere bedrijven
vergaart, wordt in het publieke debat zelden aangekaart. China weigert te buigen
voor de internationale bevelen van de VS dictatuur om de lucratieve belangen van
Amerikaanse bedrijven voorop te stellen en tegelijkertijd China te beperken tot zijn rol
als goedkope arbeidskracht voor Amerikaanse industriëlen en een open markt voor
producten en diensten van Amerikaanse makelij. Producten en diensten die “de
Chinese concurrenten niet moeten proberen te evenaren”. China laat dit niet toe en

4. 4
deze weigering lokt gewelddadige reacties uit die op een ander vlak terrein terrein
winnen: dat van de mensenrechten.
“De meest effectieve manier om te reageren” op de “uitdaging” van China om “de
dominantie van de technologieën en industrieën van de toekomst voor te zijn” is “een
verenigd front van Amerikaanse bondgenoten en partners op te bouwen om China
aan te vallen op zijn misbruik en schendingen van de mensenrechten”. Zegt Joe
Biden. Op die manier wil hij campagne voeren om China als economische rivaal om
te bekampen. Mensenrechten zijn een instrument om de lucratieve belangen van
Amerikaanse bedrijven te beschermen en te bevorderen, en niet als een doel “de
mensenrechten te beschermen”. Deze aanpak toont de ware aard van de door de VS
geleide campagnes om duistere Chinese verhalen te creëren over vermeende
mensenrechtenschendingen in Hongkong, de voormalige Britse kolonie, en in
Sinkiang, de Noordwestelijke Autonome Regio van China, waar tientallen
minderheden wonen, waaronder de zeer grote islamitische Oeigoerse minderheid.
De Verenigde Staten en hun westerse bondgenoten hebben Peking ervan
beschuldigd Oeigoeren op te sluiten in concentratiekampen en hen als volk te willen
vernietigen. Deze beschuldigingen maken deel uit van een campagne onder leiding
van een fanatiek anticommunistische gek, Adrian Zenz. Hij gelooft dat een
bovennatuurlijk wezen hem de opdracht heeft toevertrouwd om het communistische
China te vernietigen. De campagne wordt gefinancierd door een Amerikaanse
overheidsstichting waarover historicus Allen Weinstein aan de Washington Post
vertelde: “Veel van wat we vandaag doen is 25 jaar geleden in het geheim gedaan
door de CIA. De CIA heeft lang geprobeerd om buitenlandse regeringen te
destabiliseren die onvoldoende rekening houden met de belangen van het vrije
ondernemerschap in de VS. Onder druk van een commissie van de Amerikaanse
Senaat dat onderzoek deed naar misbruiken door de CIA en andere Amerikaanse
overheidsinstellingen, heeft de CIA een deel van haar destabiliserings-apparaat
overgedragen aan een organisatie die openlijk werkt aan “de bevordering van de
democratie”. Het is de “National Endowment for Democracy” (NED). Het is een
belangrijke financieringsbron voor activisten die betrokken zijn bij de aanvallen op de
mensenrechten in China.
De Verenigde Staten zijn geen geloofwaardige gesprekspartner voor de bevordering
van de mensenrechten en de democratie. Hun bondsgenoten bestaat uit vele
despoten die schaamteloos de democratie verwerpen en hun volk onderdrukken.
Maar ze kopen Amerikaanse wapens, creëren een klimaat dat bevorderlijk is voor
buitenlandse investeringen en accepteren dat de Verenigde Staten de wereld
regeert. Onder de vele voorbeelden van tirannen die zichzelf als waardevolle
bondgenoten van de Verenigde Staten zien is Mohammad ben Zayed (MBZ),
kroonprins van Abu Dhabi en de heerser van de Verenigde Arabische Emiraten
(VAE).
MBZ, zoals hij wordt genoemd, “heeft lang betoogd dat de Arabische wereld niet
klaar is voor de democratie”. In plaats van democratie is hij voorstander van een
sociaal-liberale autocratie. MBZ is gekant tegen elke beperkte verkiezing. Hij heeft

5. 5
vorig jaar “vijf activisten gearresteerd omwille het organiseren van een petitie die
oproept tot democratische hervormingen (ondertekend door slechts 132 mensen)”.
Zal Biden er bij de Amerikaanse regering als een zelfverklaarde “voorvechter van
mensenrechten en democratie”, op aandringen om MBZ aan te vallen terwijl hij China
aanvalt? Natuurlijk niet. MBZ doet wat buitenlandse leiders geacht worden te doen
binnen dit “internationale systeem dat de Verenigde Staten zo zorgvuldig hebben
opgebouwd”, namelijk het bevorderen van de economische en strategische belangen
van de Verenigde Staten. De VS internationale dictatuur is gebaseerd op slavernij,
niet op democratie. Het hele idee dat de Verenigde Staten de wereld zouden moeten
regeren is inderdaad manifest ondemocratisch.
De VAE is dan ook een perfect voorbeeld van hoe het Amerikaanse rijk gebaseerd is
op het ontstaan van een Amerikaanse wereld zonder grenzen. Het emiraat is een
verlengstuk van het Pentagon, de CIA en de Amerikaanse economie. Elk idee van
echte en betekenisvolle soevereiniteit is illusoir. (China is geen verlengstuk van het
Pentagon of de CIA, en hoewel zijn economie gedeeltelijk geïntegreerd is met die
van de VS, is het ook zijn belangrijkste economische concurrent).
Maar je hoeft niet te kijken naar de staat van dienst van de gewaardeerde
bondgenoten van Washington om te erkennen dat de Amerikaanse inzet voor
mensenrechten en democratie een schijnvertoning is. Uit de staat van dienst van de
Verenigde Staten zelf blijkt dat hun zelfbenoemde leiderschap op het gebied van de
mensenrechten het toppunt van hypocrisie is. In feite is de kloof tussen de
Amerikaanse retoriek en de Amerikaanse realiteit zo groot dat de constatering van
Stalin dat de visie van de VS precies het tegenovergestelde is van haar record [22]
nauwelijks ter discussie kan worden gesteld.
(…)
We kunnen ons beperken tot de Amerikaanse oorlog tegen Al-Qaeda en de met hen,
geallieerde islamisten die de Amerikaanse overheersing in de Arabische wereld
hebben uitgedaagd om het volgende te overwegen:
De Amerikaanse invasie in Irak is een grove schending van de mensenrechten en
een aanval op de democratie. (Democratie gaat niet over het dwingen van anderen
om hun economie en politiek te organiseren volgens de doelstellingen van de VS).
Abu Ghraib, de Amerikaanse gevangenis in het bezette Irak, waar het Amerikaanse
leger en het CIA-personeel een litanie van verachtelijke mishandelingen tegen
gevangenen hebben begaan, waaronder martelingen, mishandeling, verkrachting,
ontheiliging van lijken en moord. [23]
In Guantanamo Bay, de gevangenis op Cubaans grondgebied die door de Verenigde
Staten wordt bezet, worden activisten die tegen het gesluierde kolonialisme van de

6. 6
Verenigde Staten in de Arabische wereld hebben gevochten, opgesloten. Sinds 2002
worden zij onderworpen aan martelingen onder een regime van onbepaalde duur.
In 2009 gaf de Amerikaanse generaal Barry McCaffrey toe: “We hebben mensen
zonder genade gemarteld. We hebben er waarschijnlijk tientallen vermoord in de loop
van deze operaties door zowel het leger als de CIA”. In feite werden 100 of meer
gevangenen doodgemarteld door Amerikaanse schurken. De voormalige
Amerikaanse president Barak Obama gaf een onschuldige beschrijving: “We hebben
mensen gemarteld,” zei hij.
Obama heeft een einde gemaakt aan de opsluiting en marteling van islamistische
activisten. In plaats daarvan heeft hij het oncontroleerbaar leger, de CIA, ingezet om
islamitische militanten te vermoorden met behulp van drones. De definitie van een in
aanmerking komend doelwit werd verruimd tot alle mannen van vechtleeftijd in het
gebied dat de CIA koos om toe te slaan.
De Amerikaanse invasie in Syrië, onder het voorwendsel van de strijd tegen IS, is
niet alleen een aanval op de mensenrechten en de democratie, maar is ook een
flagrante schending van het internationaal recht. De waarheid is dat de rechtsstaat
die door de heersende klasse in de VS wordt gevolgd, de belangen van die klasse
dient; anders wordt de “rechtsstaat” genegeerd.
President Donald Trump heeft toegegeven dat de Amerikaanse troepen niet voor
niets in Syrië zijn: Niet om IS te bestrijden, maar om de olievelden van Syrië te
plunderen. De speciale vertegenwoordiger van de VS in Syrië, James Jeffrey, heeft
onthuld dat het doel van de VS is om Syrië te controleren zoals de VS Japan
controleerde aan het einde van de Tweede Wereldoorlog.
De VS hadden een grootschalige invasie van Syrië gepland in 2003 om de invasie
van Irak aan te vullen, maar moesten hun plan opgeven nadat de bezetting van Irak
onvoorziene problemen met zich meebracht.
Amnesty International heeft de mensenrechtenschendingen van de VS tegen
moslims als volgt samengevat:
“Mensen worden al jaren vastgehouden in het detentiekamp Guantánamo Bay op
Cuba zonder dat ze zelfs maar worden beschuldigd van een misdrijf. Gevangenen
zijn gemarteld en mishandeld en krijgen geen eerlijk proces.
“Het focussen op moslims heeft pesterijen, discriminatie en geweld aangewakkerd.
“Jarenlang heeft de Amerikaanse regering toegestaan dat ambtenaren mensen
martelden met afschuwelijke technieken die in strijd zijn met het Amerikaanse en
internationale recht. President Trump heeft beloofd het gebruik van martelingen de
komende jaren verder uit te breiden”.
Deze misdaden worden door ambtenaren en de Amerikaanse media sporadisch
erkend en vervolgens snel vergeten. Ze verdwijnen uit de publieke opinie omdat de
gouden legende van “de fundamentele welwillendheid” van de Verenigde Staten
zorgvuldig en meedogenloos wordt gecultiveerd door Amerikaanse politici,
Amerikaanse media verzwijgen zoveel mogelijk alle nadelige informatie. Zelfs de
erkenning van de Amerikaanse misdaden wordt gekaderd binnen de gouden

7. 7
legende. Marteling, invasie, bezetting, verkrachting, fysiek geweld, kolonialisme,
willekeurige opsluiting, moord, slavernij, plundering van de eerste Amerikanen - deze
acties weerspiegelen nooit “wie we als natie zijn”, maar worden beschouwd als
aberraties of fouten die met de beste bedoelingen worden gemaakt. Volgens deze
zorgvuldig gecultiveerde massale misleiding is de Verenigde Staten voor altijd “het
lichtbaken van de wereld”, wat het ook doet; de gouden legende kan nooit worden
bezoedeld, want het is ondoordringbaar het kapot te breken. Een belangrijk verhaal
van deze gouden legende is de verbluffend bewering dat de fundamentele
welwillendheid van de Verenigde Staten zich manifesteerde bij de afschaffing van de
slavernij! Schadeloosstelling betalen aan de nakomelingen van die verachtelijke
instelling die de Verenigde Staten gedurende vier en een halve generatie hebben
laten bloeien ten gunste van de slavenhouders - waaronder een aantal Amerikaanse
presidenten en de geliefde oprichters van het land – zouden misschien een teken
van de bereidheid om een ondraaglijke onrechtvaardigheid te corrigeren; maar het
staat niet op de agenda.
De VS zijn inderdaad een “lichtend baken van de wereld” voor de uitbuiters en “de
laatste beste hoop van de wereld” voor een systeem van uitbuiting dat het werk van
velen tot de rijkdom van enkelen maakt. Maar de VS tonen de weg niet een betere
toekomst, zij kunnen de verdedigers de mensenrechten, laat staan die van de
moslims, zijn.
China's reactie op de radicale islam
Sinkiang, officieel het “Sinkiang Oeigoerse Autonome Gebied”, is een gebied in het
noordwesten van China met een bevolking van 25 miljoen mensen. Het land grenst
aan acht landen: Afghanistan, India, Kazachstan, Kirgizië, Mongolië, Pakistan,
Rusland en Tadzjikistan. Het is de thuisbasis van tientallen minderheden. De
Oeigoeren - een Turkssprekend, voornamelijk soennitisch moslimvolk - zijn de
grootste etnische groep in Sinkiang.
Sinkiang is de belangrijkste aardgas producerende regio van China. Het wordt
doorkruist door een grote spoorlijn en pijpleidingen die China met de rest van Eurazië
verbinden.
De Oeigoeren hebben een lange geschiedenis van gewapende strijd om politieke
controle te krijgen over het grondgebied dat zij beschouwen als hun thuisland. Om dit
doel te bereiken, hebben ze geopereerd onder de vlag van de Islam en met de
Turkse vlag. Oeigoerse jihadisten hebben aanvallen uitgevoerd op burgers voor
politieke doeleinden, d.w.z. dat ze zich bezighouden met terrorisme.
In 2014:
Twee Oeigoerse -militanten organiseerden een zelfmoordaanslag buiten een
treinstation in Urumqi, de regionale hoofdstad, waarbij bijna 80 mensen gewond
raakten en één werd gedood.
Anderen voerden met messen “een ontketende aanval uit op een ander treinstation
in het zuidwesten van China, waarbij 31 mensen omkwamen en meer dan 140
gewond raakten”.

8. 8
Oeigoerse aanvallers “gooiden explosieven naar een groentemarkt in Urumqi,
waarbij 94 mensen gewond raakten en ten minste 39 mensen omkwamen”.
Vijf jaar eerder werden “156 mensen gedood en meer dan 1.000 gewond toen boze
Oeigoeren Han-burgers aanvielen en met de veiligheidstroepen vochten”
Men moet benadrukken dat sommige Oeigoerse militanten “oorlogstraining in Syrië
en Afghanistan” hadden gekregen. Een training, die ze “op elk moment konden
gebruiken om terroristische aanvallen in Sinkiang te lanceren”. Een reactie van
Chinese kon niet uitblijven.
De Chinese leider Xi Jinping riep op tot een tweevoudig programma.
In de eerste plaats om de economie te ontwikkelen om de Oeigoeren
werkgelegenheid te bieden en hen op te leiden in de vaardigheden die ze nodig
zouden hebben om een baan te vinden. Dit zou de onrust in Sinkiang tenietdoen,
betoogde Xi Jinping.
Ten tweede, educatieve programma’s te voeren om religieus extremisme te verslaan.
Dit was het doel van het beroepsopleidingsprogramma en de “de-radicalisering”
detentiecentra.
Het zijn maatregen om personen:
“... die hebben deelgenomen aan terroristische of extremistische activiteiten met
dramatische gevolgen’
“... die hebben deelgenomen aan terroristische of extremistische activiteiten die een
reëel gevaar vormden, maar geen reëel letsel veroorzaakten;
“… die zijn veroordeeld en veroordeeld tot gevangenisstraf voor terroristische of
extremistische misdrijven en die na het uitzitten van hun straf nog steeds een
bedreiging voor de samenleving blijken te vormen”.
Met andere woorden, onder de gedetineerden bevonden zich ook Oeigoeren,
geïnspireerd door de politieke islam, die op dit moment nog geen straf uitzitten in het
reguliere gevangeniswezen en maar beschouwd werden als een voortdurende
terroristische dreiging.
De centra zorgden voor een programma met “standaard gesproken en geschreven
Chinees, het leren respecteren van de wet, het aanleren professionele vaardigheden
en een de-radicalisering scholing”, volgens overheidsdocumenten.
Gedetineerden werden ingeschreven in cursussen om het onderscheid te leren
maken “tussen legale en illegale religieuze activiteiten” en om te begrijpen “hoe het
religieus extremisme in strijd is met de leervan de Islam”, met als doel activisten te
overtuigen om afstand te nemen van de politieke islam en de gewelddadige strijd.
In 2018 beschreef de Wall Street Journal het detentieprogramma als volgt: “China
begon ongeveer twee jaar geleden met massale opsluitingen als onderdeel van een
campagne om een soms gewelddadige Oeigoerse separatistische Oeigoerse
beweging te onderdrukken die volgens Peking banden heeft met buitenlandse
jihadisten. Sommige Oeigoeren hebben zich aangesloten bij de islamitische staat in
Irak en Syrië”.

9. 9
De Verenigde Staten hebben sterke kritiek geuit op de detentiecentra, maar deze
kritiek is het toppunt van hypocrisie. Denk aan de manier waarop de VS
gewelddadige jihadisten heeft behandeld, waaronder Oeigoeren die zich bij het EI
hebben aangesloten. In plaats van ze te rehabiliteren en ze een baan te geven, zoals
de Chinezen deden, martelden de Verenigde Staten ze in geheime CIA-
gevangenissen, hielden ze voor onbepaalde tijd vast in Guantánamo Bay en zetten
ze een drone aanvallen in om ze te vermoorden.
De Amerikaanse hypocrisie is niet ontsnapt aan de aandacht van de beroemde
internationale verslaggever, Patrick Cockburn. Het zou “naïef zijn om zich voor te
stellen dat de plotselinge belangstelling van het Westen voor” het lot van de
Oeigoeren, schrijft Cockburn, “veel te maken heeft met” hun zaak. “President Xi
Jinping is nu “de nieuwe demonenkoning” in de ogen van de Verenigde Staten en
haar bondgenoten. Elke actie die Xi onderneemt is een verder bewijs van het kwaad
van de Chinese staat. De Amerikaanse kritiek op Xi, aldus Cockburn, komt neer op
“manipulatie van de publieke opinie” door de aandacht te vestigen op de acties van
“hun tegenstanders terwijl ze zwijgen over gelijkaardige daden ... begaan door
henzelf en hun bondgenoten”. [40]
Dit alles is waar, behalve dat de reactie van de VS op gewelddadige jihadisten en die
van China nauwelijks vergelijkbaar zijn. De reactie van de VS is gebaseerd op
overweldigend geweld; de Chinese reactie is gebaseerd op het verbeteren van de
levensniveau en het onderwijs.
Dit verschil kan verklaren waarom “de Organisatie voor Islamitische Samenwerking -
een groep van 57 landen die de Rohingya's en de Palestijnen sterk hebben
gesteund”: “China heeft bewezen “zorg te dragen voor zijn moslimburgers”.
In juli 2019 ondertekende “een groot aantal landen met een moslimmeerderheid,
waaronder Saoedi-Arabië, Iran, Egypte, Syrië en de Verenigde Arabische Emiraten”
een “brief aan de VN-Mensenrechtenraad waarin de politiek van China in Sinkiang
China wordt geprezen”. [42]
Deze goedkeuring van de Chinese aanpak kan worden vergeleken met de
veroordeling van de Amerikaanse aanpak door Amnesty International, die hierboven
is genoemd.
Ter herinnering:
“Mensen worden al jaren vastgehouden in het detentiekamp Guantánamo Bay op
Cuba zonder dat ze zelfs maar worden beschuldigd van een misdrijf. Gevangenen
werden gemarteld en mishandeld en kregen geen eerlijk proces.
“Het toezicht op en het richten van moslims - gebaseerd op wie ze zijn, niet op wat ze
hebben gedaan - heeft pesterijen, discriminatie en geweld aangewakkerd.
“Jarenlang heeft de Amerikaanse regering toegestaan dat ambtenaren mensen
martelden met afschuwelijke technieken die in strijd zijn met het Amerikaanse en het
internationale recht. President Trump heeft beloofd het gebruik van martelingen de
komende jaren verder uit te breiden”.

10. 10
Terwijl de Amerikaanse reactie resoluut gewelddadig was, was de reactie van
regeringen met een grote moslimbevolking Egypte en de Golfstaten vergelijkbaar met
die van China. Ook zij houden jihadisten en radicale islamisten vast en laten hen in
“de-radicaliseringsprogramma's” volgen. Volgens de Wall Street Journal verklaart de
gelijkenis tussen de aanpak en moslimlanden waarom deze China niet hebben
bekritiseerd voor zijn reactie op islamitisch geweld.
De inspanningen van China om de radicale islam te onderdrukken zijn door de
Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo daarentegen
beschreven als “Orwelliaans” en als een “grove schending van de mensenrechten”
op een van de ergste vlekken op de wereld deze eeuw”. Maar de New York Times
merkte op dat “Amerikaanse diplomaten slechts eenzijdige kritiek hebben geuit”. Zij
zeggen niets over de vervolgingen van de moslims door de Hindoe-nationalistische
regering van Modi in India. Het Amerikaanse stilzwijgen over India, zo staat in de
nota, heeft zijn wortels in de Amerikaanse vijandigheid tegenover China. “Zowel de
Verenigde Staten als India zijn gekant tegen China's “New Silk Road project” om de
economieën van Azië, Europa en Afrika met elkaar te verbinden - en om Peking in
het centrum van de wereldhandel te plaatsen en zijn geopolitieke ambities te
versterken”, aldus de krant. Om te voorkomen dat de Modi-regering wordt aangepakt,
heeft Washington geen bezwaar gemaakt tegen de demonisering van de
moslimgemeenschap door de Hindoe-nationalistische regering in India. “We hebben
gelijkgestemde partners nodig,” zei assistent-staatssecretaris John J. Sullivan in
augustus in New Delhi, en voegde eraan toe dat Washington “de vitaliteit van het
partnerschap tussen de VS en India” moet behouden om India te betrekken bij zijn
inspanningen om China tegen te gaan.
Ondertussen worden de acties van Parijs om de radicale islam in Frankrijk te
verstikken door de Amerikaanse regering en de media wel aanvaard, ondanks de
gelijkenis met de acties van China. De Franse president Emmanuel Macron
overweegt een verbod op wat hij “islamitisch separatisme” noemt in
gemeenschappen waar, zo zegt hij, “religieuze wetten voorrang hebben op
burgerlijke wetten”. “Groepen die radicale vormen van de Islam beoefenen,” zei
Macron, “proberen een parallelle samenleving te creëren die wordt geregeerd door
regels en waarden die verschillen van die welke door de Republiek zijn
aangenomen”. “Om het equivalent van de Islamitische geïnspireerde Oeigoerse
separatistische beweging te onderdrukken, zocht Macron toestemming om
“verenigingen en scholen te sluiten” die “kinderen indoctrineren”, terwijl hij
“buitenlandse investeringen in religieuze organisaties in Frankrijk in de gaten hield”.
“De voorsteden van Frankrijk - de volksbuurten rond de grote steden - zijn vruchtbare
rekruteringsgronden geworden voor islamitische groepen. Frankrijk was een van de
belangrijkste westerse rekruteringsoorden van militanten voor de islamitische staat
toen de terroristische groepering delen van Irak en het noorden van Syrië
controleerde. Honderden Fransen vervoegden de islamitische staat, velen van hen
met kinderen. Anderen hebben in Frankrijk terroristische aanslagen georganiseerd
waarbij in de afgelopen vijf jaar meer dan 250 mensen om het leven zijn gekomen.

11. 11
De gelijkenissen met de islamitisch geïnspireerde Oeigoeren in Sinkiang zijn
duidelijk, hoewel ze nooit zijn opgemerkt door de media of Amerikaanse
functionarissen.
Onlangs zijn “twee mensen ernstig gewond geraakt bij een mes-aanval in de buurt
van het voormalige kantoor van het satirische tijdschrift Charlie Hebdo”. Dit had
moeten doen denken aan “een bom- en mes-aanval in april 2014 die de hoofdstad
van Sinkiang, Urumqi, deed opschudden. Maar om de westerse mythe van een
donkere Chinese legende op te bouwen, is deze informatie verloren gegaan.
Parijs “werkt al jaren aan een plan om de radicale islam te bestrijden. Onlangs is zij
begonnen met het uitrollen van proefprogramma's op 15 verschillende gebieden.
Sinds februari 2018 heeft het 212 bars en restaurants, 15 moskeeën of
gebedshuizen, 13 verenigingen, 11 kindertehuizen en 4 scholen gesloten”.
Adrian Zenz, de propagandist die door de Amerikaanse regering wordt gesteund om
een duistere anti-Chinese legende op te bouwen, is niet van plan de aanpak van
Franse Republiek aan te klagen en Frankrijk te beschuldigen de
moslimgemeenschap te “onderdrukken”. Indien Frankrijk echter een geduchte
economische concurrent van de Verenigde Staten zou zijn, die zich verzet tegen het
idee dat de Verenigde Staten de wereld moeten regeren en de regels van de
internationale handel moeten schrijven (in het belang van de heersende
Amerikaanse klasse), dan zou de verontwaardiging over aanpak van Marianne
geweldig zijn geweest.
Voorstanders van de Amerikaanse inspanningen om de Chinese economische
concurrentie tegen te gaan, hebben een duistere legende opgebouwd die reputatie
van China op het gebied van de mensenrechten als vertrekpunt neemt. Ze zijn zelfs
zover gegaan om Peking te beschuldigen van het plegen van genocide tegen de
Oeigoeren. Als de rehabilitatie van jihadisten genocide is, dan zijn de Golfstaten,
Syrië, Egypte, Frankrijk en alle andere landen die “de-radicaliseringsprogramma's”
hebben uitgevoerd, bezig met genocide op hun moslimburgers.
Als de genocide zou gepaard gaan met bevolkingsvermindering, dan stort die
aanklacht tegen Peking in. Oeigoerse vrouwen mogen “meer dan één kind baren
zonder een boete te moeten betalen, in tegenstelling tot de Han”. Dat is niet het soort
beleid dat men zou verwachten van een regering die zich inzet voor een genocide.
“Tussen 2010 en 2018 is de Oeigoeren bevolking van Sinkiang gegroeid van 10,17
miljoen naar 12,71 miljoen, een stijging van 25%, een groei die veel hoger is dan die
van de Han-bevolking of van de bevolking van Sinkiang in zijn geheel. Er zijn 24.000
moskeeën in de regio, een voor elke 530 moslims,” een hogere verhouding dan in
veel moslimlanden.
Niet alleen pleegt China geen genocide, maar zijn inspanningen om gewelddadige
militanten te rehabiliteren zouden volgens Pomeo’s Goebbels-propaganda een
aanslag zijn op de mensenrechten. In werkelijkheid zijn deze inspanningen dezelfde
als de “de-radicalisering”-programma's van de Amerikaanse bondgenoten met grote
moslimbevolkingen. Bovendien is deze aanpak veel beter verdedigbaar dan de de
aanpak van de Verenigde Staten om de radicale islam te bekampen door middel van

12. 12
bombardementen, geheime martelplaatsen, moorden, illegale bezetting (Syrië) en
roofzuchtige oorlogsvoering (Afghanistan). De acties van de VS hebben twee doelen:
het wegnemen van de uitdaging die de radicale islamisten vormen voor de
Amerikaanse overheersing in de Arabische en islamitische wereld; het vullen van de
schatkist van de Amerikaanse heersende klasse met de winsten uit de
wapenverkoop.
De constructie van deze duistere Chinese legende over de Oeigoeren dient ook een
doelstelling van de Amerikaanse buitenlandse politiek, zoals onthuld door een van de
meest geliefde luitenants van de Amerikaanse heersende klasse, Joseph Biden. Het
doel is om de opgang van China tegen te gaan die de toekomst van de Amerikaanse
investeringen en winsten in gevaar brengt. Volgens zowel Trump als Biden, moeten
de Verenigde Staten de wereld leiden. Elk land dat de internationale dictatuur van de
Verenigde Staten tart, zal het voorwerp worden van een lastercampagne die zich zal
manifesteren in de opbouw van een duistere legende. De Amerikaanse heersende
klasse ziet haar internationale dictatuur bedreigt door de Communistische Partij.
Zozeer zelfs dat het een geduchte informatieoorlog met Goebbels accenten heeft
georganiseerd.”