2. Φαινολοφθαλεΐνη είναι η εμπειρική ονομασία της οργανικής χημικής ένωσης 3,3-δι(4-υδροξυφαινυλο)-2-βενζοφουραν-1(3Η)-όνη. Έχει μοριακό τύπο C20H14O4 και περιεκτικότητα % w/w 75,5 % C, 4,43 % H και 20,1 % Ο. Αποδίδεται συντομογραφικά ως phph. Η φαινολοφθαλεΐνη ανακαλύφθηκε το 1871 από τον Γερμανό χημικό Άντολφ φον Μπέγιερ (Adolf von Baeyer) και δεν υπάρχει ως φυσικό προϊόν. … από την Βικιπαίδεια
3. Η βασική χρήση της φαινολοφθαλεΐνης είναι ως δείκτη ενεργής οξύτητας (pH) διαλυμάτων και ιδιαιτέρως στις ογκομετρήσεις των ασθενών οξέων. Η μεταβολή του χρώματός της είναι σαφής και η επίδραση της θερμοκρασίας όχι ουσιώδης.
4. Η φαινολοφθαλεΐνη λοιπόν εμφανίζεται με τέσσερις μορφές ανάλογα με το pH του διαλύματος στο οποίο βρίσκεται :
5. Η φαινολοφθαλεΐνη έχει pK = 9,7, οπότε θα αλλάζει χρώμα σε τιμές pH από 8,7 έως 10,7. Στην πράξη η περιοχή pH είναι περίπου από 8,3 έως 10,5. Τέτοια pH δημιουργούνται όταν εξουδετερώνονται ασθενή οξέα πχ. CH3COOH από ισχυρές βάσεις πχ. NaOH : NaOH + CH3COOH CH3COONa + H2O οπότε το διάλυμα που προκύπτει μετά την πλήρη αντίδραση του οξέος με τη βάση, περιέχει μόνο άλας το οποίο διίσταται πλήρως : CH3COONa CH3COO— + Na+ και του οποίου το ανιόν δρα ως βάση δημιουργώντας ανιόντα ΟΗ— : CH3COO— + H2O CH3COOH + OH—και δίνοντας στο διάλυμα pH > 7.
15. Στο μενού «Αισθητήρες», βλέπουμε την σύνδεση των αισθητήρων … … της θερμοκρασίας … και τουPh Από το μενού «Καταγραφέας», επιλέγουμε «Πίνακας Ελέγχου»…