2. Marathi Novel - Mrugjal - CH- 1 िरिसेप्शन
आज रिाजेशच्या लग्नाच्या िरिशेप्शनची ( reception ) गडबड चाललेली होती. रिाजेशने लग्नाच्या
िरिसेप्शनसाठी एकदम गावात गदीच्या िठकाणीही नाही आिण गावाच्या बाहेरि जास्त दरिही नाही असा
ु
िहरिवळीने वेढलेला लॉन ( Lawn ) िनवडला होता. िरिसेप्शनच्या िनिमत्ताने रिाजेशचे जवळपास सगळे
जुने, कॉलेजचे िमत्र आवजुरन जमले होते. आिण ते सगळे एक घोळका करुन गप्पा मारिीत होते. तेवढाच
जुण्या आठवणीना उजाळा. तेवढ्यात िप्रिया गेटमधून आत येतांना त्यांना िदसली. सगळा घोळका
एकदम शांत झाला. तेव्हाची िप्रिया आिण आजची िप्रिया यात जमीन अस्मानचा फरिक िदसत होता. तेव्हा
ती एक कॉलजमधे जाणारिी नुकतीच यौवनात प्रिवेश कलेली एक िवद्याथीनी होती आिण आज ती अगदी
े
परिीपुणर यौवनाने भरिलेली एक युवती िदसत होती. कदािचत येवढं नटू न थटू न त्यांनी ितला कधी
बिघतलं नसल्यानेही हा फरिक जाणवत असावा. सगळ्या घोळक्याच्या नजरिा ितच्यावरि िखिळलेल्या
होत्या. ितने मंद हास्य देत सगळ्या घोळक्यावरि एक नजरि िफरिवली. त्या घोळक्यानेही ितचे मंद हास्य
िकास्वकारित हसून जणू ितचे हास्य िकास्वकारिले.
घोळक्याजवळ जाताच प्रिथम ितने पुष्पगुच्छ देवून रिाजेशला लग्नाच्या शुभेच्छा िदल्या ,
'' कॉग्रेचुलेशन्स अन्ड िवश यू अ हॆपी ऍन्ड प्रिास्परिस मॅरिीड लाईफ''
'' हॅपी पेक्षा प्रिॉस्परिस महत्वाचं बरिकां...'' कणी तरिी कमेट पास कलं आिण इतका वेळ एकदम शांत
ु े
झालेल्या घोळक्यात जणू पुन्हा संजीवनी संचारिली होती.
रिाजेशनेही त्याच्या बायकोची ओळखि िप्रियाला करुन िदली.
'' िप्रिया... ही कमल ... माझी बायको''
'' ते सांगायची गरिज नाही ... ते िदसतच आहे... फक्त नाव सांिगतलं तरिी पुरिे'' िप्रिया गमतीने म्हणाली.
ितच्या या गमतीवरि घोळक्यातले सगळे जण हसले.

3. '' अगं नाही िप्रिया ... तेही फारि महत्वाचे आहे... एकदा काय झालं माझ्या एका िमत्राच्या लग्नाच्या
िरिसेप्शनला त्याची बायको आिण साळी पुणर प्रिोग्रामभरि ( Program ) िमरिवत होते... आिण माझ्या
िमत्राने कणाला त्याच्या बायकोची ओळखि करुन देण्याची तसदी घेतली नाही... आिण काय झालं... पुणर
ु
प्रिोग्रॅमभरि आम्ही त्याच्या साळीलाच त्याची बायको समजत होतो...''
पुन्हा सगळे जण हसले.
'' कण्या िमत्राचं नाव घेवून हा स्वत:च्या िरिसेप्शनची तरि गंमत सांगत नाहीना'' कणीतरिी कमेट पास
ु ु
कली आिण पुन्हा हसण्याचा गडगडाट झाला.
े
'' ही माझी िमत्र िप्रिया... मी ही आिण िवजय... आमचा मस्त गृप ( group ) होता'' रिाजेशने आपल्या
बायकोला िप्रियाची ओळखि करुन िदली.
'' बघा हा काही गैरिसमज होवू नये म्हणून िकती चतूरितेने िवजयचंही नाव मधे घालतो आहे ... '' अजुन
कणीतरिी कमेट पास कली.
ु े
पुन्हा हास्याची एक फरिी झाली.
े
रिाजेशची बायको कमलचं तोंड पडलेलं पाहू न त्याच िमत्राने स्पष्टीकरिण िदलं, '' तसं काही नाही बरिं का
विहणी... मी आपली उगीच गंमत कली... ''
े
"" पण िप्रिया आिण िवजयच्या बाबतीत मात्र मी काही शाश्वती देवू शकत नाही...'' तोच िमत्र पुढे
म्हणाला तशी िप्रिया लाजली.
'' बघ बघ... िवजयचं नाव घेतल्याबरिोबरि ितच्या गालावरि कशी लाली आली'' दसरिा एक िमत्र म्हणाला.
ु
िप्रिया अजुनच लाजत होती. ितला काय बोलावे काही सुचत नव्हते.
'' िवजय कसा नाही आला अजून?'' रिाजेशनेच पुढाकारि घेवून िवषय बदलण्याचा प्रियत्न कला.
े
"" अरिे येईल... तु िनमंत्रण िदलं ना... का बायकोच्या नादात त्याला िनमंत्रण ( invitation ) द्यायचंच
िवसरिला'' अजुन कणीतरिी बोलला.
ु

4. े
'' अरिे नाही... िह इज माय बेस्ट फड ( He is my best friend ) ... असं कधी होईल का?''
रिाजेश
थोडा वेळ शांततेत गेला.
'' कारिे हनीमुन ( Honeymoon ) वैगेरिचा काही प्लान ( Plan ) कला की नाही'' एका िमत्राने
े े
रिाजेशला छे डण्याच्या उद्देशाने आपल्या गोष्टींचा मोचार दसऱ्याच िदशेने वळिवला.
ु
'' हो कलाना?'' रिाजेश आपली बायको कमलकडे अथर पुणर नजरिेने पाहत म्हणाला.
े
कमलने लाजून मान खिाली घातली.
'' कठला कलास प्लान?'' तो िमत्र रिाजेशला काही सोडण्याच्या मुडमधे िदसत नव्हता.
ु े
'' िसमला ( Simla ) '' रिाजेश.
'' देशातच?... मला वाटलं देशाबाहेरि जाशील...'' िमत्र
'' देशाबाहेरि जायला वेळ लागतो बाबा... त्याच्याजवळ तेवढा धीरि तरि हवा'' दसरिा िमत्र.
ु
गोष्टींना जरिा वात्रट वळण लागत आहे हे पाहू न कणीतरिी ओळखिीचं िदसल्यासारिखिं करुन ' एक्स्कज
ु ु
मी ( Execuse me ) ' म्हणत िप्रिया ितथून दसऱ्या घोळक्याकडे गेली.
ु
Marathi fiction - Mrugjal- CH 2 िभरििभरिती नजरि

5. रिाजेश, त्याची बायको कमल, आिण त्याचे बाकीचे कॉलेजचे िमत्र यांच्या गृपमधून ( Group ) िप्रिया
दसऱ्या एका बायांच्या गृपमधे गेली तसा लॉनच्या ( Lawn ) प्रिवेशद्वारिातून िवजय आत आला. त्याच्या
ु
सोबत त्याचे कटू ंब म्हणजे आई आिण बिहणही आली होती. त्याची आई म्हणजे एक जेमतेम िशकलेली
ु
वयस्करि बाई होती. आिण बिहण त्याच्यापेक्षा थोडी मोठी आिण स्वभावाने लाजाळू आिण अंतमुरखि
होती. िवजय आत आल्याबरिोबरि त्याची िभरििभरिती नजरि लॉनमधे इकडे ितकडे िफरु लागली. रिाजेशचं
त्याच्याकडे लक्ष होतं. पण त्याला मािहत होतं की त्याची िभरििभरिती नजरि कुणाला शोधत असावी.
रिाजेश आपल्या गृपकमधील एका िमत्राकडे पाहू न गुढपणे हसला. तसं संपुणर गृपचं लक्ष िवजयकडे गेलं.
त्यांच्याही चेहऱ्यावरि एक गुढ हास्य पसरिलं. अजुनही त्याची िभरििभरिती नजरि इकडे ितकडे िफरित होती.
त्याची िभरििभरिती नजरि इकडे ितकडे िफरित असतांनाच रिाजेशच्या गृपमधील एक मुलगा हात वरि करुन
म्हणाला -
"" इकडे... इकडे ये बाबा ... आम्ही इकडे आहोत...''
गृपमधील अजुन दसरिा मुलगा खिोचकपणे त्याला म्हणाला, '' आिण ज्याला तु शोधत आहेस ते
ु
सत्कारिमुती रिाजेश इकडे आपल्या प्रिितक्षेत उभे आहेत''
िवजयची िभरिभीरिती नजरि नाईलाजानेच रिाजेशच्या गृपवरि येवून थांबली आिण तो आपल्या आईला
आिण बिहणीला घेवून रिाजेशच्या गृपकडे आला.
"" ये बाबा तुला शंभरि वषर आयुष्य आहे... तुझ्याच गोष्टी चालल्या होत्या'' एकजण म्हणाला.
"" पण साल्या कधीतरि टायमींग ( timing ) साधत जा'' एक जण त्याची िफरिकी घेण्याच्या उद्देशाने
म्हणाला.
"" का बाबा काय झालं? '' िवजयने त्याचा रिोखि न उमजून िवचारिले.

6. "" अरिे आत्तापयरत ती इथेच होती'' रिाजेश त्याच्या कानाशी जावून त्याच्या आईच्या तेथील
उपस्थीतीचं भान रिाखिून िप्रियाकडे इशारिा करिीत हळू च म्हणाला.
िवजयने रिाजेशने इशारिा कला ितकडे चोरुन बघतले तरि ितथे िप्रिया उभी होती आिण तीही त्याच्याकडेच
े
पाहात होती. दोघांचीही नजरिा नजरि झाली. दोघंही गालातल्या गालात गोड हसले. पण िवजयला हा
िमत्राचा गृप सोडू न लगेच ितच्याकडे जाणं, आिण त्यातल्या त्यात ती लेडीज गृपमधे उभी असल्यामुळे,
योग्य वाटलं नाही. आिण ितलाही सगळ्या लेडीजला मधेच सोडू न त्याच्याकडे येणं योग्य वाटलं नसावं.
'' हा माझा खिास िमत्र िवजय'' रिाजेशने आपल्या पत्नीशी त्याची ओळखि करुन िदली.
'' हो ... हो लग्नात तु ओळखि करुन िदली होतीस... माझं लक्ष आहे'' रिाजेशची बायको म्हणाली.
'' आिण ही माझी आई... ही माझी बिहण शालीनी.'' िवजय प्रिझेट्सचा बॉक्स रिाजेशच्या हवाली करिीत
म्हणाला.
रिाजशने तो बॉक्स बाजुला असलेल्या त्याच्या एका िमत्राच्या हवाली कला आिण त्याने िवजयच्या
े
आईला वाकन नमस्कारि कला. त्याचं पाहू न त्याच्या बायकोनेही िवजयच्या आईला नमस्कारि कला.
ु े े
'' सुखिी रिहा'' िवजयची आई दोघांच्या डोक्यावरि प्रिमळपणे हात ठे वत म्हणाली.
"" वडीलांना नाही आणलंस?'' त्यांच्या गृपमधील एकजण म्हणाला.
त्या िमत्राने तो प्रिश्न िवचारिला तसा हसता खिेळता गृप एकदम गंभीरि झाला. कारिण जवळपास
सगळ्यांनाच मािहत होतं की िवजयचे वडील जवळपास नेहमीच दारुच्या नशेत असत आिण िविक्षप्तपणे
वागत असल्याने तो त्यांना शक्यतो कठे ही नेणे टाळत असे. तसा तो बिहणीच्या लाजऱ्या बुजऱ्या
ु
स्वभावामुळे आिण ितला कणातही िमसळणे आवडत नसल्यामुळे ितलाही क्विचतच कुठे नेत असे पण
ु
आज त्याने खिास रिाजेशच्या आग्रहास्तव त्याच्या बिहणीला िरिसेप्शनला आणले होते . ितच्या

7. स्वभावाच्या व्यितिरिक्त असे बरिीच काही कारिणं होती की तो ितला कठे नेवू शकत नसे पण ती कारिणं तो
ु
कणाला सांगुही शकत नव्हता. पण कणी आग्रहच कला तरि तो ितच्या स्वभावाचं कारिण पुढे करिीत असे.
ु ु े
रिाजेशने तसा िवजयला आपल्या वडीलांना आणण्याचा आग्रहही कला होता. त्याने त्याच्या वडीलांनाही
े
िरिसेप्शनला येण्याची िवनंती कली होती. ते हो ही म्हणाले होते. पण रिाजेशला मािहत होतं की ते येणारि
े
नाहीत. िकवा ते जरिी यायला तयारि झाले तरिी िवजय त्यांना येवू देणारि नाही.िवजयनेही िवचारि कला की
ं े
वडील आिण बिहणीपैकी एकाला जरिी नेले तरिी रिाजेशच्या आग्रहाचा मान रिाखिण्यासारिखिे होते . म्हणून
त्याने त्यातल्या त्यात सोईस्करि असा बिहणीला इथे आणण्याचा मागर पत्करिला होता. वातावरिण गंभीरि
झालेले पाहू न रिाजेशला काही सुचत नव्हते की पुन्हा वातावरिण नॉमर ल ( normal ) कसे करिावे.
िवजयच्या वडीलांबाबत त्याच्या िमत्रमंडळीत सवारनाच कल्पना असतांना जो कोणी तसं बोलला होता
तो कदािचत अनिभज्ञतेने बोलला असावा िकवा जाणून बुजून खिोचकपणे बोलला असावा याची
ं
रिाजेशला कल्पना होती.
'' आई इकडे ये .... हे बघ िवजयची आई आिण बिहण... तुला खिुप इच्छा होतीना त्यांना भेटण्याची''
शेजारुन जाणाऱ्या आपल्या आईला आवाज देत रिाजेशने वेळ मारुन नेली होती.
रिाजेशची आई ितथे आली. त्यांची सगळ्यांच्या ओळखिीचा, नमस्कारिाचा सोपस्कारि आटोपला तसे
रिाजेशच्या आईने िवजयच्या आईला आिण बिहणीला ितथून बाजुला नेवून एका लेडीजच्या गृपमधे नेले .
त्याच गृपमधे िप्रिया होती, तीने िवजयच्या बिहणीकडे पाहू न िकास्मत कले आिण िवजयच्या आईला
े
नमस्कारि कला.
े
ch 3 स्वभाव

8. िवजयच्या त्याच्या िमत्रांच्या गृपमधे गप्पा चालल्या होत्या खिऱ्या पण त्याचं पुणर लक्ष त्या स्त्रीयांच्या
गृपकडे होतं, िजथे िप्रिया उभी होती. ितचीही ितच िकास्थती होती. ितही मारिायला गप्पा मारित होती पण
ितचंही पुणर लक्ष िवजयकडेच होतं. िप्रियाच्या शेजारिीच िवजयची आई आिण बिहण उभ्या होत्या.
िवजयच्या आईने िप्रियाचा हात आपल्या हातात घेतला आिण ती आत्मीयतेने ितच्यासोबत काहीतरिी
बोलत होती. िवजयच्या लक्षात आले की हा मौका चांगला आहे. आईशी बोलण्याचं िनिमत्त करुन तो
ितथे जावू शकतो आिण मग िप्रियाशीही बोलू शकतो.
"" एक्स्कज मी'' म्हणत िवजय त्या गृपमधून िनसटला.
ु
"" यू आरि एक्स्कजड '' त्याचा एक िमत्र गमतीने त्याची िफरिकी घेत म्हणाला.
ु
पण िवजयने त्याच्याकडे दलरक्ष कले आिण तो थेट त्याच्या आईजवळ गेला. तो त्याच्या आईजवळ गेला
ु े
आिण कण्या एका मैत्रीणीने िप्रियाच्या हाताला धरुन ओढत ितला दसरिीकडे नेले. िवजयचा िनरिस झाला
ु ु
होता.
"" काय?'' त्याच्या आईने त्याला िवचारिले.
आता ितथे पोहोचल्यावरि त्याला त्याच्या आईशी काहीतरिी बोलणे आवश्यक होते .
"" आई तु सारिखिी उभी का आहेस ितकडे खिुच्यार ठे वल्या आहेत ितकडे जावून बस ... नाहीतरि तुझे
घुटणे दखितील बघ ... नेहमीसारिखिे'' तो म्हणाला.
ु
"" हो जाते.... थोड्या वेळाने'' त्याची आई त्याच्याकडे दलरक्ष करिीत म्हणाली आिण पुन्हा इतरि
ु
िस्त्रयांशी गप्पा करिीत बसली.
शालीनीचा स्वभाव लाजरिा बुजरिा आिण ती मुळातच िमतभाषी त्यामुळे ितला कुणाशी काय बोलावे काही
कळत नव्हते. आिण ितथे कणीही ितच्या िवशेष ओळिखिचे वाटत नव्हते. ितने ितच्या आईकडे पाहाले.
ु

9. ितची आईमात्र कणी ओळखिीचं असो िकवा नसो ितचा आपला तोंडाचा पट्टा सुरु होता. शालीनीला
ु ं
आता 'बोअरि' होवू लागलं होतं. ती आजुबाजुला काही बसण्यासाठी िमळतं का ते शोधू लागली. खिुच्यार
होत्या पण त्या खिुप दरि होत्या. ितला आईलाही सोडू न जायचं नव्हतं. मग बाजुलाच एक खिांब होता
ु
ितथे जावून ती त्या खिांबाला रिेटून उभी रिाहाली. ती आपल्यातच गुग थोडावेळ त्या खिांबाला रिेटून उभी
ं
रिाहाली असेल. तेवढ्यात ितला शेजारिच्या इमारितीच्या पायऱ्यावरि उभ रिाहू न कणीतरिी खिुणावत आहे
ु
असं जाणवलं. ितने ितकडे वळू न पाहालं तरि एक तरुण ितथून हातवारिे करिीत ितलाच बोलावत होता.
हा ओळखिीचा तरि वाटत नाही...
मग का बोलावत असावा मला?...
ितने वळू न आई िजथे बोलत उभी होती ितकडे पाहाले. पण आई ितथे नव्हती.
आता तरि होती इथे?...
एवढ्यात कठे गेली?...
ु
ितने सभोवारि एक नजरि िफरिवली ितला ितची आई कुठे च िदसत नव्हती. आिण भाऊही कठे िदसत
ु
नव्हता. ितने पुन्हा एकदा सभोवारि पाहू न खिात्री कली तेव्हा ितला भाऊ िदसला. पण तो खिुप दरि उभा
े ु
होता. पुन्हा ितने त्या पायऱ्यांवरि उभ्या असलेल्या युवकाकडे पाहाले. तो अजुनही हातवारिे करिीत ितला
बोलावत होता.
तो कशासाठी बोलावत होता काही कळत नव्हतं...
आिण आई िकवा भावाला सांिगतल्यािशवाय त्याच्याकडे जावं हेही ितला योग्य वाटत नव्हतं...
ं
तेवढ्यात तो युवकच ितच्या जवळ आला,
"" वरि तुला तुझी आई बोलावते आहे'' तो युवक म्हणाला.
आताकठे ितच्या िजवात िजव आला.
ु
नाहीतरि िकती नाना प्रिकारिचे प्रिश्न आिण शंका त्या युवकाबद्दल ितच्या मनात उठल्या होत्या.
आपला स्वभावच या गोष्टीस कारिणीभूत आहे...
आपला भाऊ आपल्याला नेहमी सांगतो की जरिा लोकांत िमसळायला, बोलायला िशक...
असं एकलकोंड्यासारिखिं रिाहू न आपलीच मानसीक आिण सामाजीक प्रिगती खिुंटते...
त्याचं बरिोबरि आहे...

10. आपण जरि मोकळं रिाहू न लोकांत िमसळलं तरि असे िविचत्र िवचारि आपल्या डोक्यात येणारिच नाहीत
कदािचत...
कदािचत आईनेच मी एकटीच, कणाशीही न बोलता इथे उभे आहे यासाठी मला वरि बोलावलं
ु
असणारि...
िकवा कणाशी ओळखि करुन देण्यास ितने बोलावलं असणारि...
ं ु
ती िवचारि करिता करिता त्या युवकाच्या मागे मागे चालायला लागली.
M arathi Sahitya - Mrugjal- Ch 4 कशी आहेस?
शेवटी संधी साधून आिण िमत्रांच्या नजरिा चुकवून िवजयने िप्रियाला एकटे गाठलेच . ते दोघेही खिुप
िदवसांनंतरि समोरिा समोरि भेटत होते.
"" कशी आहेस?'' िवजयने ितची चौकशी कली.
े
"" तू कसा आहेस?'' िप्रिया त्याच्या डोळ्यात पाहात म्हणाली.
कदािचत ती त्याच्या डोळ्यात आपलं प्रिितिबंब शोधत असावी.
"" बरिा आहे'' िवजयही ितच्या डोळ्यात पाहात म्हणाला.
काही क्षण काहीही न बोलता गेले. िवजयने सभोवारि एक नजरि िफरिवली आिण कणाचंही त्याच्याकडे
ु

11. लक्ष नाही याची खिात्री करुन तो म्हणाला.
"" तुझ्याशी एक महत्वाचं बोलायचं होतं''
िप्रियाने काही न बोलता आपली मान खिाली घातली. पुन्हा काही क्षण काही न बोलता गेले. कदािचत तो
शब्दाची जुळवा जुळव करिण्याचा प्रियत्न करिीत असावा. पुन्हा िवजयने सभोवारि एक नजरि िफरिवली.
यावेळी त्याला त्याची आईच त्याच्याकडे येतांना िदसली.
"" ते इथं बोलणं शक्य िदसत नाही..."" िवजय िनरिाशेने म्हणाला, "" बरिं एक काम करिं ... उद्या
संध्याकाळी सहा वाजता ... कठे भेटता येईल?... कठे भेटता येईल?''
ु ु
"" आपली नेहमीची जागा'' ितने सुचवले.
र
'' हो... आपली नेहमीची जागा... अशोक पाक... ''
त्याची आई जवळ आलेली पाहताच, "" .. मी तुझी वाट पाहीन '' म्हणत तो ितथून सटकला.
जेव्हा त्याची आई ितथे आली तेव्हा अजुनही ितची मान खिालीच होती. ितला काहीही बोलण्यास वाव
िमळाला नव्हता. ितने िवजय गेला त्या िदशेने पाहाले. तो त्याच्या िमत्राच्या गृपकडे जात होता. जाता
जात तो थबकला आिण त्याने वळू न ितच्याकडे एक कटाक्ष टाकला.
एव्हाना िवजयची बिहण शालीनी त्या युवकाच्या मागे मागे चालत पिहल्या मजल्यावरि पोहोचली होती.
ितने पिहल्या मजल्यावरि व्हरिंड्यात सभोवारि नजरि िफरिवली. ितथे कणीही नव्हतं. फक्त खिालून
ु
लॉनमधून लोकांच्या बोलण्याचे आिण हसण्या िखिदळण्याचे आवाज येत होते .
काही गडबड तरि नाही...
शालीनीच्या मनाने शंका उपिकास्थत कली.
े

12. "" इकडे तरि कणीच नाही...कठाय आई?'' शालीनीने िहम्मत करुन िवचारिलेच
ु ु
तो यूवक थबकला आिण ितच्याकडे वळू न पाहात म्हणाला,
"" ितकडे आहे ... एका रुममधे''
ितने एकदा त्या युवकाकडे बिघतले. दोघांची नजरिा नजरि झाली. ितने त्याच्या मनात काय चालले
असावे याचा ठाव घेण्याचा प्रियत्न कला. पण त्याच्या मनाचा काहीएक ठाव लागत नव्हता. पण त्याच्या
े
नजरिेत िकवा वागण्यात वावगं असं काहीच ितला जाणवलं नाही.
ं
उगीच आपलं शंकाखिोरि मन...
ितने आपल्या मनाला बजावले.
तो पुन्हा वळू न एका िदशेने चालू लागला आिण शालीनी त्याच्या मागे मागे चालू लागली. काही अंतरि
चालल्यानंतरि तो एका रुमसमोरि थांबला. शालीनीही त्याच्यामागे थांबली.
"" आत आहे तुझी आई'' तो ितला दरिवाजाकडे इशारिा करिीत म्हणाला.
शालीनीने समोरि जावून दरिवाजा ढकलून बिघतला. दरिवाजा उघडाच होता. ितने एकदा वळू न त्या
यवकाकडे बिघतले.
ू
"" आत जा '' त्याने बाहेरि थांबतच आदेश सोडला.
ितने प्रिश्नाथर क नजरिेने त्याच्याकडे पाहाले.
"" तू आत जा... मी इथेच बाहेरि पहारिा देत थाबतो'' तो म्हणाला.
"" पहारिा?'' ितने आश्चयारने िवचारिले.

13. "" हो पहारिा... वेळच तशी आली आहे'' तो गुढपणे म्हणाला.
शालीनीला त्याच्या गुढतेमधे काय लपलेले आहे काहीच कळत नव्हते .
जाऊदे असेल काहीतरिी...
ितने िवचारि कला आिण ती आत जायला लागली तसा तो पुन्हा बोलला,
े
"" आिण हो... आत गेल्याबरिोबरि आतून कडी लावण्यास िवसरु नको''
शालीनी पुन्हा थबकली, "" का?''
"" जास्त प्रिश्न िवचारु नकोस ... जेवढं सांिगतलं तेवढ करि'' त्याच्या आवाजात आता करिडेपणा आला
होता.
शालीनी चुपचाप एखिाद्या यंत्रागत आत गेली आिण ितने आत जाताच दरिवाजाला आतून कडी लावून
घेतली.
Marathi Novel - Mrugjal- Ch 5 मोिहनी
त्या युवकाचा आवाजच इतका भारिदस्त होता की त्या युवकाने जणू आपल्या आवाजा द्वारिे शालीनीचा
पुणरपणे ताबा घेतला होता. त्याच्या त्या भारिदस्त आवाजामुळे शालीनी घाबरुन आत गेली आिण ितने
आत गेल्याबरिोबरि दारिाला आतून कडी घातली. ितने दारिाला कडी तरि घातली पण आत सवर त्र अंधारि

14. िदसत होता.
इतक्या अंधारिात आईने आपल्याला इथे का बरिं बोलावलं असेल?...
ितच्या डोक्यात प्रिश्न डोकावला.
नाही नाही काही तरिी गडबड िदसते ...
ितने िवचारि कला आिण ती दारि उघडू न पुन्हा बाहरि पडण्यास वळली तशी ितला कॉटवरि एक आकती
े ृ
बसलेली असल्याचा भास झाला. ितने पुन्हा वळू न त्या आकतीकडे पाहाले. त्या अंधारिात ते कोण होतं
ृ
ते ओळखिनं शक्य नव्हतं. ितने अंधारिात आजुबाजुला िभंतीवरि बल्बचं बटन शोधलं. बटन त्या कॉटच्या
उशाशी वरि िभंतीवरि होतं. पण ितथे जावून बटण दाबन्याची ितची िहम्मत होईना.
ितने आवाज िदला, "" आई ''
पण काहीच प्रिितसाद नव्हता. ती आता मनाचा िहय्या करुन त्या कॉटजवळ गेली आिण ितने हात
लांबवून कॉटच्या उशाशी असलेलं लाईटचं बटन दाबलं तसा खिोलीत उजेड पसरिला. आिण कॉटवरि
बसलेली ती आकती आता ितला स्पष्ट िदसू लागली. तो कॉटवरि बसलेला कणीतरिी दसरिाच तरुण होता.
ृ ु ु
ितला पाहताच त्या तरुणाने िकास्मत देत ितचे स्वागत कले .
े
'' ये बस'' तो म्हणाला.
त्या तरुणाची आिण ितची नजरिा नजरि झाली. त्या तरुणाच्या नजरिेत जणू एक मोहीनी होती. ितची
त्याच्यावरिची नजरि हटता हटत नव्हती. शालीनीला जाणवले की त्याच्या आवाजात अशी काही जाद ू
होती की ती मंतरिल्यागत त्या कॉटवरि त्याच्या शेजारिी पण त्याच्यापासून जेवढं शक्य होईल तेवढं दरि
ू
जावून बसली.
"" घाबरिण्याचे काही कारिण नाही'' त्याने शाश्वती िदली तशी शालीनी थोडी सैल झाली आिण ितच्या
मनातली त्याच्याबद्दलची िभती नाहीशी नाही पण थोडी कमी झाली.
तो यूवक एकटक पाहात ितच्या जवळ सरिकला. ितही आता त्याच्या डोळ्यात पहायला लागली. हळू
हळू ितला जाणवायला लागले की त्या युवकाच्या डोळ्यात आता लाली िदसू लागली. त्या युवकाच्या
चेहऱ्यावरिील भावना अचानक बदलायला लागल्या. आिण त्याच्या डोळ्यातली ती लाली म्हणजे दसरिी
ु
ितसरिी काही नसून त्याची वासना आहे हे ितच्या लक्षात येताच ती चमकली. ितच्यावरि त्याने टाकलेल्या
मोहीनीला झुगारुन जणू ती भानावरि आली होती. ती उठू न उभं रिाहण्याचा प्रियत्न करु लागली. पण
तोपयरत तो युवक ितच्यावरि एखिाद्या िचत्यासारिखिा झपटू न पडला होता. आता ितच्याजवळ एकच हत्यारि
उरिलं - ती जोरिजोरिाने िकचाळायला लागली.
ं

15. र
िवजयने िप्रियाला उद्या संध्याकाळी अशोक पाकमध्ये भेटण्याचा िनरिोप िदल्याबरिोबरि तो आईला
आपल्याकडे येतांना पाहू न ितथून सटकला तरि थेट आपल्या आधीच्या गृपमधे गेला. गृपमधे
पोहोचल्यावरि त्याने पुन्हा एकदा वळू न िप्रियाकडे पाहाले. ितही त्याच्याकडेच पाहात होती.
"" काय मग झाला सुसंवाद?'' एका िमत्राने त्याला छे डले.
"" कसला?'' त्याने काहीही न कळाल्याचा आव आणून म्हटले.
"" बाबू ... मांजरि दध डोळे बंद करुन िपते... कारिण त्याला वाटते की आपल्याला िदसत नाही आहे
ू
म्हणजे दसऱ्यालाही िदसत नसावं'' दसऱ्या एका िमत्राने त्याला छे डले.
ु ु
"" कसलं मांजरि... कसलं दध'' िवजय पुन्हा काही न कळाल्याचा आव आणून म्हणाला.
ू
"" काय मग तुमच्या हालचालींवरुन लवकरिच बारि वाजणारि असं िदसतं.... तसं चांगलं आहे रिाजेशचं
तरि आटपलंच आता तुझा नंबरि लागायला काही हरिकत नाही'' त्याचे िमत्र त्याला सोडायलाच तयारि
नव्हते.
िवजय काहीतरिी बोलणारि तेवढ्यात अचानक लॉनच्या बाजुला असलेल्या िबल्डींगमधून कुण्या मुलीचा
जोरिजोरिात िकचाळण्याचा आवाज यायला लागला. पुणर लॉन जे हंसणे, िखिदळणे आिण गप्पा यांनी रिंगुन
ं
गेलं होतं ते अचानक तो आवाज ऐकन स्मशानवत शांत झालं.
ू
"" काय झाल?'' बऱ्याच जणांचा प्रिश्न होता.
िवजयने इतक्या दरुनही आपल्या बिहणीचा आवाज ओळखिला होता.
ु
"" आवाज बहु तेक पिहल्या मजल्यावरुन येत असावा'' कणीतरिी बोललं.
ु
"" चला आपल्याला ितकडे गेलं पािहजे ''
"" काहीतरिी गडबड िदसते''
तो धावतच त्या िदशेने िनघाला. त्याचे िमत्रही त्याच्या मागे धावले. लॉनमधे स्तब्ध उभे असलेले लोक
आता कायर रित झाले होते. ते त्या िबल्डींगच्या पायऱ्याकडे गडबडीने जावू लागले. पण एवढे सगळे लोक
जरि एकदम पिहल्या मजल्यावरि एकाच जागी जमा झाले तरि अजूनच अनथर व्हायचा. ही शक्यता काही
अनुभवी वयस्करि लोकांनी ताडली. त्यानी जे वरि धावले होते त्यांना जावू िदलं आिण जे अजुन जायचे
होते त्यांना त्यांनी पायऱ्याजवळच थोपवून शांत रिाहाण्यास सांिगतलं.
िवजय आिण त्याच्या िमत्राचा गृप आतापयरत पिहल्या मजल्यावरि पोहोचला होता. आवाज कठू न येतो
ु
आहे त्या िदशेचा अंदाज घेवून ते त्या िदशेने धावायला लागले .

16. CH-6
िवजय आिण त्याचे िमत्र ज्या िदशेने आवाज येतो आहे याचा अंदाज घेवून धावतच एका खिोलीसमोरि
येवून पोहोचले. त्या खिोलीतून अजूनही ओरिडण्याचा आवाज येत होता. त्यांच्या मागे अजुनही बरिेच
लोक धावत आले होते. बरिं झालं त्या अनुभवी वयस्करि लोकांनी अजूनही येवू पहाणारिी लोकांची
गदी ( crowd ) खिालीच थोपवून धरिली होती. नाहीतरि अजुनच गोंधळच झाला असता आिण अनथर ही
कदािचत. िवजयने त्या रुमचा ( room ) दरिवाजा ढकलून बिघतला. पण तो आतून बंद होता. काही
जण दरिवाजा ठोठावयाला (knock) लागले. पण िवजयजवळ तेवढा वेळ नव्हता. आिण वेळच अशी
होती की तो िकतीही संयमी असला तरिी तो संयम या वेळी काही कामाचा नव्हता. त्याने त्याच्या एक
दोन िमत्रांना घेवून त्या दरिवाज्यावरि एकाच वेळी जोरिदारि धडक मारिली तसा दरिवाजाची आतली
कडी ( Latch ) तुटून दरिवाजा उघडला.
दरिवाजा उघडला तसा िवजयचे िमत्र आिण त्यांच्या मागोमाग आलेले लोक एकाच वेळी खिोलीत िशरुन
ितथे गदी करु लागले. आतलं दृष्य ( scene ) पाहू न िवजयला आपल्या बिहणीला ितथे आणण्याचा
पश्चाताप झाला होता. तरि बाकीच्या लोकांच्या चेहऱ्यावरि, कणाच्या चेहऱ्यावरि िभतीचे, कणाच्या
ु ु
चेहऱ्यावरि आश्चयारचे भाव होते. आत एका कॉटवरि ( cot / bed ) िवजयची बिहण शालीनी एकटीच
तडफडत होती आिण ओरिडत होती. जणू कणी अदृष्य व्यक्ती ितच्यावरि जबरिदस्ती करिीत आहे अशी ती
ु
ओरिडत होती. िवजय आिण त्याचे िमत्र आत आले तरिी ितचं ओरिडणं आिण िकचाळणं सुरुच होतं .
ं
"" हलकट मेल्या ... सोड मला'' ती ओरिडत होती.
िवजय ितच्या जवळ गेला आिण त्याने ितच्या खिांद्यावरि हात ठे वला तसा ितने तो झटकन दरि सारिला.
ू ू
िवजयचे िमत्र आिण बाकीचे लोक गोंधळू न मागे दरिच थांबले. िवजयने आता ितच्या दोन्ही खिांद्यांना
ू

17. धरुन ितला हलवले.
खिोलीत आलेले सगळे जण कधी आश्चयारने शालीनीकडे तरि कधी िवजकडे पाहत होते .
"" शालीनी... शुध्दीवरि ये ... कठाय बघ कणीच नाही ितथे''
ु ु
""िवजू ... तो बघ तो नालायक ... माझ्यावरि जबरिदस्ती करितो आहे''
समोरि कणीच नव्हते. आत आलेल्या लोकांना तो सगळा प्रिकारि काय आहे काहीच कळत नव्हते .
ु
िवजयने पुन्हा एकदा आपल्या बिहणीच्या खिांद्यांना धरुन जोरिजोरिाने हलवले . तेवढ्यात िवजयची आई
ितथे पोहोचली होती.
"" काय झालं बाळा?'' िवजयच्या आईने ितला जवळ घेतले तशी ती ओक्साबोक्सी ितच्या कुशीत
रिडायला लागली.
"" आई बघ तो नालायक... मला फस देवून आणलं त्यानी...''
ु
"" बरिं बरिं बाळा ... आपण त्याला पोिलसात ( police / cops ) देवू'' िवजयची आई शालीनीला
थोपटत ितला समजवण्याचा प्रियत्न करिीत होती.
"" मी म्हटलंच होतं ... ितला घेवू नको म्हणून... प्रिोग्रॅमचा ( program ) बट्याबोळ तरि झालाच ..
अन हे नसले ते धींडवडे िनघाले ते वेगळे च '' िवजय िचडू न त्याच्या आईला म्हणाला.
तोपयरत िप्रियाही ितथे पोहोचली होती. ितने िवजयच्या खिांद्यावरि हात ठे वून त्याला शांत कले आिण
े

18. रिाजेशला त्याला बाहेरि घेवून जाण्यास सांिगतले . िप्रियाही आता शालीनीच्या डोक्यावरि हात
िफरिवीत ( sooth ) ितला समजावण्याचा प्रियत्न करिीत होती.
"" औषध ( Medicine ) सुरु नाही का आजकाल?'' िप्रियाने िवजयच्या आईला दबक्या आवाजात
िवचारिले.
"" काय सांगू पोरिी ... ती घेतच नाही'' िवजयची आई रिडवेली होवून म्हणाली.
आत आलेल्या लोकांमधे आता तो िविचत्र प्रिकारि पाहू न चचार ( discussions ) सुरु झाली.
"" इथे तरि कणीच नाही... मग ती का ओरिडत होती''
ु
'' भूताटकीचा प्रिकारि तरि नाही''
'' नाही काहीतरिी भानामती िकवा मंत्रातंत्राचा प्रिकारि िदसतो''
ं
'' काहीतरिी अंधश्रध्देच्या गोष्टी करु नका शामरिाव ... तुम्ही इतक िशकले सवरिलेले''
े
'' अहो इथे िशकण्या सवरिण्याचा काही सबंध नसतो... मला सांगा याला भूताटकी नाही तरि काय
म्हणायचं... बघा ती पोरिगी इथे येते आिण दरिवाजाची कडी आपोआप आतून बंद होते '' शामरिाव
म्हणाले,
काही जणांच्या नजरिेत ितच्याबद्दल कत्सीत ितरिस्कारि होता तरि काही जणांच्या नजरिेत ितच्याबद्दल
ु
सहानुभूती होती.

19. "" अरिे वेडी आहे ती... दरिवाजाची कडी ितनेच लावली असणारि'' त्यातल्या त्यात समजदारि एकजण
म्हणाला.
"" वेडी नाही ... िबचारिीला भास ( holucinations ) होत असावेत''
"" अहो असं काय बोलताय ....भास होतात म्हणजेच वेडीच की''
हे सगळं ऐकन िवजयची आई िचडली होती.
ू
"" प्लीज ( Please ) थोडं बाहेरि होता का?'' िप्रियाने तेथील लोकांना बाहेरि काढण्याचा प्रियत्न कला.
े
तरिी कणी हलायला तयारि नव्हते तेव्हा िवजयची आई आधीच िचडलेली होती, ती ओरिडली,
ु
"" मेल्यांनो जरिा बाहेरि व्हाकी ... जरिा ितला हवातरि लागू द्या .. बघा िकती घामेजली आहे माझी पोरि''
ती ओरिडल्याबरिोबरि ितही वेडीच असावी या अिवभारवात ितच्याकडे पाहात लोक चूप झाले आिण हळू
हळू खिोलीतून बाहेरि पडू लागले.
Mrugjal - Ch - 7 अशोक पाकर
र
िवजयने सांिगतल्याप्रिमाणे अशोक पाकमधे एकाजागी उभी रिाहू न िप्रिया िवजयची वाट पाहत होती. ितला
आठवत होते की, िहच ती जागा िजथे िवजय ती आिण रिाजेश वेगवेगळ्या िवषयांवरि तासनतास चचार

20. करिीत बसत असत. बहू त्येक वेळा िवषय अभ्यासाचाच असे. आिण अभ्यासाच्या वेगवेगळ्या िवषयांवरि
ते वाद िववाद घालत असत आिण बहू त्येक वेळा त्यातूनच त्यांचे अभ्यासाचे डाऊट्स िकाक्लअरि होत
असत. खिरिोखिरि त्यांची अभ्यासाची पध्द्त िकती चांगली होती. आिण आज ते िजथे कठे होते तो त्या
ु
अभ्यासाचाच पिरिणाम होता. तुम्ही एखिाद्या िवषयाच्या अभ्यासात एवढे एकरुप व्हायला हवे की तुम्ही
जेव्हा चचार करिता ती त्याच िवषयावरि व्हायला हवी. आिण हे सगळं आपसूकच व्हायला हवं. असं िवजय
नेहमी सांगायचा.
पण आज कदािचत इथे वेगळ्याच िवषयावरि चचार करिण्यासाठी ितला िवजयने बोलावले होते , म्हणजे
कमीतकमी ितची तशी अपेक्षा होती. इतक वेळा इथे भेटून ज्या िवषयावरि कधी चचार झाली नव्हती
े
िकबहु ना त्या िवषयावरि चचार करिण्याची ती योग्य वेळ आिण पिरििकास्थती नव्हती. त्याने सांगीतले
ं
तेव्हापासून ितला सारिखिी ओढ लागली होती की कधी ते एकदा बगीचात येवून भेटतात. आिण म्हणूनच
वेळेच्या िकतीतरिी आधी ती ितथे येवून पोहोचली होती. ितने एकदा घड्याळात बिघतले. संध्याकाळचे
साडेपाच वाजले होते. त्याने िदलेल्या वेळेला अजून अधार तास तरिी िशल्लक होता, म्हणजे जरि तो
वेळेवरि आला तरि. तसा तो नेहमीच वेळेचा पक्का होता. आता तो उरिलेला वेळ कसा घालवावा याचा
िवचारि करिीत िप्रियाने बागेत चहू वारि एक नजरि िफरिवली. शतपावली करिावी तशी बागेत एक छोटी फरिी
े
र
मारिली. पाकमधे जागोजागी बरिीच प्रिेमी युगलं बसलेली होती. ितला आठवले िवजय आिण रिाजेश अशा
जोडप्यांना पाहू न नेहमीच कत्सीतपणे हसत असत. त्यांना प्रिेम म्हणजे एक प्रिकारिे मनाचा
ु
कमकवतपणाच वाटायचा. पण िप्रिया जरिी दाखिवत नसली तरिी ितला त्यांच्या त्या हसण्याचा नेहमीच
ु
रिाग येत असे. कारिण प्रिेम या भावनेचा ितला नेहमीच आदरि वाटत असे . आिण ितला मािहत होते की
जेव्हा ते स्वत: प्रिेमात पडतील तेव्हाच त्यांना त्या भावनेच्या पिवत्रतेची जाणीव होईल. आिण कदािचत
र
ती जाणीव आता िवजयला झाली होती आिण म्हणूनच त्याने ितला इथे पाकमधे बोलावले होते. ितने
र र
पुन्हा एकदा आपली नजरि पाकमधे सभोवारि िफरिवली. आता पाकमधे आधीपेक्षा बरिेच बदल झाले होते.
जी आधी सगळीकडे िहरिवळ असायची ितथे आता ओसाड ओसाड वाटत होते . कदािचत आताचा
र
माळी पाकची व्यविकास्थत काळजी घेत नसावा. िकवा ितच्या तेव्हाच्या बघण्याच्या आिण आताच्या
ं
बघण्याच्या दृष्टीकोणात बदल झाला असावा. तेव्हाचं ितचं कॉलेजचं िवजयसारिखिे िमत्र सोबत
असतांनाचं िजवन खिरिंच िकती चांगलं एखिाद्या िहरिव्यागारि फळा फलांनी भरिलेल्या बगीच्यासारिखिं
ु

21. आल्हाददायी होतं. आिण आताचं डोईजड झालेल्या कतर व्यांच ओझं वाहु न एखिाद्या यंत्राप्रिमाणे चालणारिं
िजवन खिरिोखिरिचं एखिाद्या ओसाडं बागेसारिखिं होतं. िवचारि करिता करिता ती ितच्या भूतकाळात हरिपून
गेली.....
... िप्रियाचा या शहरिातील, या कॉलेजातील हा पिहलाच िदवस. ितच्या विडलांची बदली झाल्यामुळे
ितला मुंबईवरुन इथे यावे लागले होते. अकरिावीपयरत ती मुंबईलाच िशकली होती. पण आता बारिावीत
ितला इथे या कॉलेजात ऍडिमशन घ्यावी लागली होती. निवन शहरि, निवन कॉलेज आिण वगारतले
िवद्याथीही निवन, सगळं काही ितच्यासाठी निवनच होतं.
ितने जेव्हा ितच्या वगारत प्रिवेश कला तेव्हा वगारतल्या जवळपास सगळ्या िवद्याथ्यारच्या नजरिा ितच्यावरि
े
िखिळल्या होत्या. कारिण ितही त्यांच्यासाठी निवनच होती. नाही म्हटलं तरिी ही मुंबईवरुन आलेली आहे
हे ऐकन त्यांच्यात ितच्याबद्दल एक कतूहल होतं. आिण बॉबकट कलेली मुंबईची मॉडनर मुलगी म्हणजे
ु ु े
त्यांचासाठी निवनच प्रिकारि होता. मुंबईच्या मानाने तसं हे शहरि मागासलेलंच होतं. आिण िवद्याथ्यारच्या
वागणूकीतही ितला मुंबईपेक्षा बरिाच फरिक जाणवत होता. मुंबईची मुलं कशी डॅिशंग आिण कॉन्फीडंट
वाटत आिण येथील मुलं कशी लाजरिी बुजरिी वाटत होती. आिण ती मुलींपासून एक अंतरि ठे वूनच रिाहत.
प्रिथम ितला या सगळ्या गोष्टीचं हसू येत होतं. पण हळू हळू ितच्या लक्षात आलं की येथील मुलं
डोक्याने मुंबईच्या मुलांपेक्षा कोणत्याच बाबतीत कमी नव्हती. आता त्यांच्या वागण्यावरि वातावरिणाचा
जो पगडा होता त्याला ते तरिी काय करितील िबचारिी.
बारिावी असल्यामुळे आज पिहल्याच िदवसापासून रिेग्यूलरि क्लासेस सुरु झाले होते. आिण जवळपास
सगळ्याच िवषयाचे िशक्षक अकरिावीची उजळणी घेत होते. आिण िवद्याथ्यारच्या िकती लक्षात आहे आिण
ते िकती िवसरिले हे तपासून पाहत होते. दोन-ितन तास झाल्यानंतरि िप्रियाला एक गोष्ट प्रिकषारने
जाणवली की जवळपास सगळ्याच िवषयाचे िशक्षक वगारला जेव्हा एखिादा प्रिश्न िवचारिीत आिण त्याचे
उत्तरि कणालाच जरि नाही आले तरि मधल्या रिांगेत ितसऱ्या डेस्कवरि बसलेल्या िवजय नावाच्या
ु
िवद्याथ्यारला त्याचे उत्तरि िवचारिीत. आिण तो न चूकता सगळी उत्तरिे देत असे. एवढे अचूककी िप्रियाही

22. त्याच्या बुद्द्दीमत्तेने प्रिभावीत झाली होती. त्याच्या बुध्दीमत्तेनेच नव्हे तरि त्याचे बोलणे, त्याचे िनगवी
वागणे, त्याचे िनखिळ हसणे, या सगळ्या बाबीने िप्रिया प्रिभािवत झाली होती. ितने ितकडे मुंबईला हु शारि
िवद्याथी पहाले नव्हते असं नाही पण ितला िवजय त्या सगळ्यात वेगळा जाणवत होता. शेवटी न रिाहवून
चौथ्या तासाला ितने ितच्या शेजारिच्या िवद्याथीनीला िवचारिलेच,
"" कोण तो?''
"" तो आमच्या वगारतील सगळ्यात हु शारि िवद्याथी आहे''
"" .. ते तरि िदसतेच... नाही म्हणजे त्याचं नाव काय?''
"" िवजय ''
"" ते तरि मी पिहल्या तासांपासून ऐकते आहे... त्याचं आडणाव काय?''
"" सावंत ''
िप्रियाने पुन्हा एकदा त्याच्याकडे वळू न बिघतले.

23. Novel - Mrugjal - Ch - 8
कमेस्टर ी - 2 चा क्लास चालला होता. प्रिोफसरि फळ्यावरि वेगवेगळ्या िरिऍक्शनचे फॉमुरले िलिहत होते
े े
आिण िवद्याथी पटापट प्रिोफसरि ते पुसून टाकायच्या आत आपल्या नोट्सवरि िलहू न घेत होते. िवजयही
े
नोट्स घेण्यात गुग होता. िवजयच्या शेजारिी बसलेला रिाजेशही नोट्स घेण्यात मग्न होता. िप्रिया नोट्स
ं
घेता घेता मधून मधून सारिखिी िवजयकडे वळू न पाहात होती.
"" तुला या फॉमुरल्यामधे आिण आधीच्या फॉमुरल्यामधे काही फरिक िदसतो?'' रिाजेशने नोट्स घेता
घेता िवजयला िवचारिले.
"" आहेना ... अथारतच फरिक आहे'' िवजय म्हणाला.
"" मला तरि काहीच फरिक िदसत नाही आहे... खिरिं म्हणजे मला कमेस्टर ी - 2 चे सगळे फॉमुरले
े
एकसारिखिेच वाटतात''
"" सगळे सारिखिेच?'' िवजय.
"" हो अगदी सगळे मुंगळ्या डोळ्याचे चायनीज एकाच रिांगेत उभे रिाहावे असे '' रिाजेश म्हणाला.
िवजय हसला आिण म्हणाला, "" तु पण एक एक भन्नाटच उपमा देतोस''
'' अरिे माझ्या एका िमत्राचे काका चायनात जेव्हा कामाला गेले होतेना... तरि ते सांगत होते की त्यांना
जवळ जवळ 3 मिहने लागले त्या कपनीतल्या प्रित्येकाला वेगळं वेगळं ओळखिण्यासाठी '' रिाजेश
ं
म्हणाला.
िवजय पुन्हा रिाजेशच्या गोष्टींकडे जास्त लक्ष न देता नोट्स घेवू लागला. आिण त्याने लक्ष न िदल्यामुळे
रिाजेश आपोआपच चूप बसून सरि काय िशकवताहेत हे समजण्याचा प्रियत्न करु लागला. तेवढ्यात
नोट्स घेता घेता िवजयच्या लक्षात आले उजव्या बाजुकडू न आपल्याकडे कणीतरिी सारिखिं वळू न वळू न
ु
बघत आहे. यावेळी त्याने ितकडे वळू न बिघतले तरि िप्रिया वळू न त्याच्याकडे पाहात होती. आहे. त्यांची
नजरिा नजरि होताच ितने पटकन आपली नजरि वळवून फळ्याकडे िफरिवली.
20 िमनीटांची िरिसेस होती आिण सगळे िवद्याथी छोटे छोटे समुह करुन व्हरिंड्यात उभे होते . िवजय
व्हरिंड्यात एका खिांबाला रिेटून उभा होता आिण त्याच्या समोरि रिाजेश उभा होता. िवजयने पुन्हा चोरुन
दरिवरि िप्रियाच्या गृपकडे बिघतले. ितही ितच्या गृपमधे गप्पांमधे रिमलेली िदसत असली तरिी ितचं पुणर
ु

24. लक्ष िवजयकडे होतं. ितनेही चोरुन िवजयकडे बिघतलं. दोघांची नजरिा नजरि झाली तसं िवजय
रिाजेशला म्हणाला,
"" पन्नास''
"" पन्नास? ... काय पन्नास?'' रिाजेशने िवचारिले.
िवजय काही न बोलता पुन्हा िप्रियाकडे चोरुन बघण्यात मग्न झाला.
'' हे तुझं ' पन्नास ' म्हणजे त्या पुलावरिच्या वेड्यासारिखिं झालं'' रिाजेश.
'' कोणत्या पुलावरिच्या वेड्यासारिखिं?'' िवजयने िवचारिलं तरि खिरिं पण त्याचं रिाजेशच्या बोलण्याकडे
िवषेश लक्ष नव्हतं.
'' अरिे एकदा एका पुलावरि एक वेडा ' पन्नास' ' पन्नास ' म्हणत उभा होता... तेथून चालण्याऱ्या एका
माणसाने त्याला िवचारिले की काय ' पन्नास' तरि त्या वेड्याने त्या माणसाला पुलावरुन खिाली नदीत
ढकलले आिण मग 'एक्कावन्न - एक्कावन्न' म्हणायला लागला'' रिाजेश जोक सांगुन जोरिाने हसायला
लागला.
पण िवजयचं त्याच्या बोलण्याकडे लक्ष नसल्यामुळे त्याच्या हसण्याचा प्रिश्नच उद्भवत नव्हता.
"" रिाजा ... तुला एक गंम्मत सांगतो'' िवजय गालातल्या गालात हसत अचानक म्हणाला.
"" गम्मत .. कसली गम्मत?'' रिाजेशने िवचारिले.
"" ते ितकडे बघ... त्या पोरिींच्या गृपमधे'' िवजय म्हणाला.
रिाजेशने वळू न बिघतले.
"" अबे ितकडे नाही... पोरिींकडे बघ म्हटलं की सारिखिं तु त्या मोटीकडे काय बघतो?'' िवजयने त्याल
हटकले.
"" अबे मोटी नाही ती ... अंगात थोडी भरिलेली आहे बस'' रिाजेश म्हणाला.
"" अस्स!... बरिं जावूदे आधी ितकडे मागे बघ ... ती निवन पोरिगी आली आहेना ितकडे '' िवजय
म्हणाला.
रिाजेश ितकडे पाहत म्हणाला, "" अच्छा ती िप्रिया''
"" म्हणजे तुला ितचं नावही मािहत झालं... '' िवजय आश्चयारने म्हणाला.
"" त्यात काय निवन ... सगळ्या क्लासला मािहत आहे ितचं नाव... तुलाही मािहत असेल पण तू
दाखिवत नाही एवढंच'' रिाजेश म्हणाला.
"" अरिे नाही ... खिरिंच मला ितचं नाव मािहत नव्हतं'' िवजय म्हणाला.

25. "" बरिं काय गम्मत आहे ते तरि सांगिशल'' रिाजेश म्हणाला.
"" आपला पिहला तास कशाचा होता?''
"" कमेस्टर ीचा.. का?'' रिाजेशने िवचारिले.
े
"" कमेस्टर ीच्या तासापासून मोजतोय ... ितने माझ्याकडे आत्तापयरत बरिोबरि पन्नास वेळा... आिण आता
े
बघ.. एक्कावन्न वेळा बिघतलं आहे'' िवजय म्हणाला.
"" अच्छा ... अच्छा तो ये बात है'' रिाजेश त्याला छे डण्याच्या उद्देशाने म्हणाला.
'' बरिं आता मी तुला एक गंम्मत सांगतो'' आता रिाजेश त्याचं लक्ष वेधून घेत म्हणाला.
'' कोणती गंम्मत?'' िवजयने िवचारिले.
"" मला एक सांग... की एक्कावन्न वेळा ितने तुझ्याकडे पािहलं... बरिं हे तुला कसं कळलं?'' रिाजेशने
पुढे िवचारिले
"" अथारतच मी स्वत: मोजलं आहे? '' िवजय म्हणाला
"" तु मोजलं... म्हणजे तुही िततकच वेळा िकबहु ना जास्त वेळा ितच्याकडे पाहालं तेव्हाच तुला हे
े ं
कळलंना? '' रिाजेश त्याला कोड्यात पकडीत म्हणाला.
"" हो... म्हणजे तसं नाही... '' िवजय गोंधळू न म्हणाला.
"" म्हणजे ितही तुझ्यावरि आरिोप करु शकते की तु ितच्याकडे एक्कावन्न वेळा पाहालं '' रिाजेश
मुद्द्यावरि येत म्हणाला.
िवजय गप्पच झाला होता. त्याला काय बोलावे काही सुचेना.
"" तु माझी बाजु घेतो आहे का ितची '' आता िवजय िचडू न म्हणाला.
"" मी कणाचीच बाजू घेत नाही आहे, फक्त जी वस्तूिकास्थती आहे ती सांगत आहे.'' रिाजेश खिांदे उडवून
ु
म्हणाला.
'' म्हणजे?'' िवजय.
'' म्हणजे हे की बच्चू.... तुला सगळ्या गोष्टी गिणती भाषेत मोजायची सवय झालेली आहे... पण लक्षात
ठे व िजवनात काही गोष्टी अश्या असतात की त्या गिणती भाषेत बसत नाहीत'' रिाजेश त्याला काही तरिी
गभीताथर समजावून सांगावा असं म्हणाला.
'' मला कळतय तुला काय म्हणायचं ते'' िवजय.
'' काय कळलं तुला?'' रिाजेश.
'' नाही म्हटलं... की हा त्या मोटीच्या गणीती भाषेतल्या वजनाकडे दलरक्ष करिण्याचा चांगला बहाना
ु

26. आहे '' िवजय.
'' तू येवून जावून ितच्यावरि का येतोस यारि'' रिाजेश िचडू न म्हणाला.
'' ओ ... सॉरिी ... सॉरिी..'' िवजय
Fiction Literature - Novel - Mrigjal - Chapter - 9
कॉलेज सुटलं होतं. कॉलेजच्या गेटमधून एकदमच सायकल्स आिण मोटारिसायकलींचा मोठा लोंढाच्या
लोंढा बाहेरि यायला लागला. काही िवद्याथ्यारचे चेहरिे कॉलेज सुटलं या आनंदाने चमकत होतं तरि काही
िवद्याथ्यारचे चेहरिे भूकने व्याकळ होवून कोमेजलेले होते. िवजयचा शेवटचा तास सामान्यत: नेहमीच
े ु
कमेस्टर ी, बायोलॉजी िकवा िफिजक्स च्या लॅबचा असायचा. सकाळी एकदा नाश्ता करुन िनघालं की
े ं
सकाळी सकाळी फशमुडमधे वेगवेगळ्या सब्जेक्टसचे क्लासेस होत. मग एक िरिसेस व्हायची आिण मग
े
पुन्हा क्लासेस त्यामधे जनरिली भाषेचे वगर होत आिण पुन्हा एक िरिसेस होत असे आिण ितसऱ्या भागात
जेव्हा सवर िवद्याथी थकलेले असत तेव्हा िफक्जीक्स कमेस्टर ी िकवा बॉयलॉजीची लॅब असायची.
े ं
सायंसच्या िवद्याथ्यारना तरिी एका क्षणाचीही फरिसत िमळत नसे. तसे आटर स कॉमसर चे िवद्याथी खिऱ्या
ु
अथ्यारने कॉलेजच्या िजवनाची मजा घेत असतं. कधी मुड झाला तरि क्लासेस करिायचे नाहीतरि
मस्तपैकी कॉलेजच्या कटीनमधे िकवा कट्ट्यावरि गप्पा मारित बसायचं. सायंसचे िवद्द्याथी जसे िबझी
ॅं ं
असत तसे त्यांचे प्रिोफसरिही िबझी असत. दपारिपयरत क्लासेस झाले की कॉलेज सुटल्यानंतरि जेवन
े ु
झाल्यावरि लगेचच त्यांच्या ट्यूशनच्या बॅचेस सुरु होत त्या थेट रिात्री दहा वाजेपयरत चालत. तशी
कॉलेज सुरु व्हायच्या आधी म्हणजे सकाळी सहा ते सात अशीही एक बॅच घेण्याची संधीही ते सोडत
नसत. त्याबाबतीत आटर आिण कॉमसर च्या िवद्द्याथ्यीची आिण प्रिाध्यापकांची फारि मजा असे. म्हणजे
कॉलेजमधेही िवद्द्याथारनी क्लास कलाच तरि व्हायचा आिण कॉलेज सुटल्यानंतरिही ट्यूशन वैगेरिची
े े
भानगड रिाहत नसे. मग अश्या वेळी कधी कधी आटर कॉमसर चे प्रिाध्यापक क्लास न घेउन कटाळायचे
ं
आिण मग त्यांची कधी कधी क्लास घ्यायची ितव्र इच्छा आिण मुड व्हायचा. पण मग क्लासमधे

27. गेल्यावरि जरि िवद्ध्याथी नसतील तरि ते चपरिाश्याला िवद्य्याथ्यारना बोलावण्यासाठी थेट कटीनवरि
ॅं
पाठवायचे. आिण त्यात जे िबचारिे दोन चारि िवद्याथी त्या प्रिोफसरिांच्या तावडीत सापडायचे त्यांना तो
े
जबरिदस्तीचा क्लास करिावाच लागत असे .
त्यामुळे कॉलेज सुटल्यानंतरि त्या लोंढ्यात ज्यांचे चेहरिे कोमेजलेले असत ते मुख्यत: सायंसचेच
िवद्याथी असत. आिण ज्यांचे चेहरिे प्रिफल्लीत असत ते त्यांच्या आईवडीलांनी जबरिदस्ती कॉलेजमध्ये
ु
पाठवलेले आटर कॉमसर चे िवद्ध्याथी असत. आिण त्यांचे चेहरिे प्रिफल्लीत होण्यामागे कॉलेज सुटने हे
ु
प्रिमुखि कारिण असण्या ऐवजी हीच ती कॉलेज सुटण्याची वेळ असे की ज्यावेळी त्यांना सायंसच्या सुंदरि
आिण चेहरिे कोमेजल्यामुळे अजुनच सुंदरि िदसणाऱ्या मुली बघण्याची संधी िमळत असे . िवजयने आिण
रिाजेशने त्या लोंढ्यातून मागर काढीत सायकल गेटच्या बाहेरि काढली आिण ते घरिी जाण्यासाठी मुख्य
रिस्त्याला लागले. घरिी जातांना ते सामान्यत: काही बोलत िकवा गप्पा मारिीत नसत कारिण त्यांना
ं
कॉलेज सुटल्यानंतरि खिुप भूक लागलेली असे आिण कव्हा एकदा घरिी जातो आिण जेवण घेतो असं होत
े
असे. सायंस च्या िवद्याथ्यारना मुली बघणे वैगेरिे या भानगडीत पडण्याची इच्छा म्हणण्यापेक्षा उसंत रिाहत
नसे. आधीच ते थकलेले असत आिण घरिी जावून जेवल्यानंतरि लगेच ट्यूशनची पिहली बॅच सुरु
व्हायची त्यामुळे त्यांना इकडे ितकडे वेळ दौडवून चालत नसे . मुख्य रिस्त्यावरि लागल्यावरि िवजय आिण
रिाजेशने आपापली सायकल जेवढं शक्य होईल तेवढ्या वेगात पळवली. नंतरि एका वळणावरि रिाजेश
आिण िवजयचा रिस्ता बदलायचा.
"" ओक बाय .. सी यू इन ट्यूशन'' रिाजेश वळणावरुन वळतांना त्याच्याकडे न पाहताच म्हणाला.
े
"" बाय.. '' िवजयही त्याच्याकडे न पाहताच म्हणाला आिण पुढे सायकल चालवू लागला.
थोडं अंतरि कापल्यानंतरि मग िवजयच्या घरिाकडे जाण्याचं वळण यायचं. त्याने आपल्या तंद्रीतच आपली

28. सायकल त्या वळणावरि वळवली. पण वळणावरि वळतांना त्याच्या ध्यानात आलंकी त्याच्या मागे मागे
कणीतरिी येत आहे. कदािचत कॉलेजचच कणीतरिी. कॉलेजचं दसरिं कणीतरिी असतं तरि कदािचत त्याने
ु ु ु ु
ितकडे दलरक्ष कलं असतं. पण ती कणीतरिी कॉलेजची एखिादी सुंदरि मुलगी असावी, आिण कदािचत
ु े ु
ओळखिीची, असं त्याला वाटलं. म्हणून त्याने त्याने वळू न पाहालं तरि ती िप्रिया होती. ितचंही घरि
ितकडेच होतं पण ती कव्हा त्याच्या मागे यायची नाही िकवा मागे येवू शकत नसे कारिण िवजय आिण
े ं
रिाजेश पटकन बाहेरि पडू न आपल्या सायकली जोरिात पळवायचे .
ही आज आपल्या मागे आहे म्हणजे िहनेही सायकल जोरिातच पळवली असेल...
कदािचत ितला काही महत्वाचं काम असेल की ितला घरिी लवकरि पोहोचायचं असेल...
त्याने िवचारि कला..
े
पण त्याच्या लक्षात आले की त्याच्या िवचारिांच्या धुंदीत त्याची सायकल थोडी हळू झाली होती तशी
ितचीही सायकल हळू झाली होती.
म्हणजे ही आपला पाठलाग तरि करिीत नाही....
तो िवचारि करिीत होता तेवढ्यात त्याला मागून आवाज आला -
"" िवजय''
एखिाद्या त्याच्या वयाच्या, िकबहू ना त्याला आवडत असलेल्या मुलीच्या तोंडू न त्याने प्रिथमच त्याचे
ं
नाव, आिण तेही इतक्या आतर तेने ऐकले होते. त्याला जाणवलं की त्याच्या हृदयाची स्पंदनं वाढली
आहेत. त्याने आपसूकच आपली सायकल अजून स्लो कली. एव्हाना ती त्याच्या बरिोबरि येवून त्याच्या
े
सोबत सायकल चालवत होती. िवजयला काय बोलावे काही कळत नव्हते. त्याने नुसते ितच्याकडे
पाहाले आिण नजरिा नजरि होताच जणू सुयारने डोळे िदपावे तसे त्याने आपली नजरि पटकण समोरि
रिस्त्यावरि वळवली.
"" आज कमेस्टर ीचं लेक्चरि जरिा किठणच होतं नाही'' शेवटी िप्रियाच पुढाकारि घेवून बोलली.
े