6. 6
16.Υποκειμενικές εμπειρίες των μαθητών,17.Η αξιολόγηση των
μαθητών από τον εκπαιδευτικό,18.Η αυτοαξιολόγηση των
μαθητών,19.Η ετεροαξιολόγηση των μαθητών σε επίπεδο
ομάδας,20.Η ενίσχυση της εικόνας του εαυτού και της
αυτοεκτίμησης των μαθητών
16.Υποκειμενικές εμπειρίες των μαθητών,17.Η αξιολόγηση των
μαθητών από τον εκπαιδευτικό,18.Η αυτοαξιολόγηση των
μαθητών,19.Η ετεροαξιολόγηση των μαθητών σε επίπεδο
ομάδας,20.Η ενίσχυση της εικόνας του εαυτού και της
αυτοεκτίμησης των μαθητών
10.Συνεργασία σχολείου-οικογένειας,11.Ενθάρρυνση,
παρότρυνση, υποστήριξη από τους γονείς,12.Προσδοκίες
γονέων,13.Προσωπικότητα εκπαιδευτικού,14.Κοινωνικό
περιβάλλον,15.Προσωπικοί στόχοι των μαθητών
10.Συνεργασία σχολείου-οικογένειας,11.Ενθάρρυνση,
παρότρυνση, υποστήριξη από τους γονείς,12.Προσδοκίες
γονέων,13.Προσωπικότητα εκπαιδευτικού,14.Κοινωνικό
περιβάλλον,15.Προσωπικοί στόχοι των μαθητών
Υποερω
-τήματα
21.Οι επιτυχίες και η επίτευξη των στόχων των μαθημάτων, 22.
Οι αμοιβές-ποινές
21.Οι επιτυχίες και η επίτευξη των στόχων των μαθημάτων, 22.
Οι αμοιβές-ποινές
6.Αλληλεπίδραση,επικοινωνία και συνεργασία με συμμαθητές,
7.Αλληλεπίδραση, επικοινωνία και συνεργασία με
εκπαιδευτικό, 8.Ενθάρρυση,παρότρυνση,υποστήριξη από τον
εκπαιδευτικό,9.Διαδικασίες ανατροφοδότησης
6.Αλληλεπίδραση,επικοινωνία και συνεργασία με συμμαθητές,
7.Αλληλεπίδραση, επικοινωνία και συνεργασία με
εκπαιδευτικό, 8.Ενθάρρυση,παρότρυνση,υποστήριξη από τον
εκπαιδευτικό,9.Διαδικασίες ανατροφοδότησης
1.Ελκυστικά σχολικά εγχειρίδια, 2. Πολλαπλό σχολικό
εγχειρίδιο, 3. Κατάλληλοι χώροι, 4.Κατάλληλο εκπαιδευτικό
υλικό, 5.Μέθοδος διδασκαλίας
1.Ελκυστικά σχολικά εγχειρίδια, 2. Πολλαπλό σχολικό
εγχειρίδιο, 3. Κατάλληλοι χώροι, 4.Κατάλληλο εκπαιδευτικό
υλικό, 5.Μέθοδος διδασκαλίας
11. Ευχαριστούμε για την προσοχή σας!
11
«Η καλύτερη μάθηση δεν θα προκύψει από
τους καλύτερους τρόπους με τους οποίους θα διδάξουμε
τους μαθητές μας, αλλά από τις καλύτερες ευκαιρίες
που θα τους δώσουμε για να οικοδομήσουν τις γνώσεις
τους» (Papert,1984)
Editor's Notes
Η μάθηση σημαίνει τη σύνδεση ερεθισμάτων-ανταπόκρισης. Οι επαναλήψεις ενισχύουν τις συνδέσεις και άρα τη μάθηση. Επίσης οι θετικές ενισχύσεις (όπως οι ανταμοιβές) ενισχύουν μια συγκεκριμένη «μάθηση», ενώ οι αρνητικές την αποδυναμώνουν.
Η μάθηση, σύμφωνα με τις θεωρίες αυτές, συντελείται μέσα σε συγκεκριμένα πολιτισμικά πλαίσια (γλώσσα, στερεότυπα, αντιλήψεις) και ουσιαστικά δημιουργείται από την αλληλεπίδραση του ατόμου με άλλα άτομα, σε συγκεκριμένες επικοινωνιακές περιστάσεις και μέσω της υλοποίησης κοινών δραστηριοτήτων (activities). Οι θεωρίες μάθησης αυτής της κατηγορίας δηλαδή προσδίδουν ένα σημαντικό ρόλο στην κοινωνική αλληλεπίδραση, καθώς, σύμφωνα με τις απόψεις τους, το μανθάνον υποκείμενο δεν κατασκευάζει την προσωπική του γνώση μέσα σε ένα πολιτισμικό και επικοινωνιακό «κενό», αλλά πάντοτε μέσα σε ευρύτερα πλαίσια, μέσα στο οποία η γνώση δημιουργείται και σηματοδοτείται. Κατά κάποιο τρόπο, ο κοινωνικός εποικοδομισμός δεν είναι ασύμβατος με τις γνωστικές θεωρίες, όπως είναι ο συμπεριφορισμός, αλλά λειτουργεί, σε ορισμένο επίπεδο, ακόμη και συμπληρωματικά με τις θεωρίες αυτές.
Οι θεωρίες του L. Vyotsky αποδίδουν πολύ μεγάλη σημασία στη γλώσσα ως παράγοντα για τη μάθηση και στηρίζονται στην υπόθεση της ζώνης εγγύτερης (ή επικείμενης) ανάπτυξης: η ζώνη αυτή αποτελεί ένα σύνολο γνώσεων τις οποίες ο μαθητής μπορεί να δημιουργήσει με τη βοήθεια του περιβάλλοντος – αλλά όχι ακόμη μόνος. Έτσι, ο ρόλος του εκπαιδευτικού και γενικότερα του σχολείου και του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο ζει και μαθαίνει ο μαθητής είναι ιδιαίτερα σημαντικός.
Οι θεωρίες της δραστηριότητας (activity theory) και οι θεωρίες της εγκαθιδρυμένης μάθησης (situated cognition) και της κατανεμημένης νόησης (distributed cognition) είναι νεότερες θεωρίες, οι οποίες επίσης εντάσσονται στη γενικότερη ομάδα των κοινωνικοπολιτισμικών και κοινωνικογνωστικών θεωριών. Είναι σαφές ότι οι κοινωνικοπολιτισμικές θεωρίες υποστηρίζουν τη συνεργατική μάθηση σε όλες τις μορφές της και επομένως ένα μάθημα οργανωμένο έτσι ώστε να λαμβάνει υπόψη του τις θεωρίες αυτές πρέπει να είναι προσεκτικά σχεδιασμένο, έτσι ώστε να ενθαρρύνει τη συνεργασία μεταξύ των μαθητών και γενικότερα την κοινωνική αλληλεπίδραση.
Η χρήση του υπολογιστή στην Α/θμια εκπαίδευση μπορεί να στραφεί γύρω από 4 κεντρικούς άξονες:
Α) Γνωστικό - διερευνητικό εργαλείο: χρήση ανοικτού λογισμικού διερευνητικής
μάθησης για δημοτικό σχολείο. Το λογισμικό αυτό μπορεί να έχει τη μορφή
αλληλεπιδραστικών πολυμέσων, προσομοίωσης, εκπαιδευτικού παιχνιδιού,
μοντελοποίησης κλπ. και θα προσφέρει στους μαθητές τη δυνατότητα διερεύνησης
πραγματικών ή φανταστικών καταστάσεων, αντίστοιχων του επιπέδου ωριμότητάς
τους, διευκολύνοντας την ανάπτυξη της δημιουργικής και ανακαλυπτικής μάθησης. Ο
υπολογιστής γίνεται μέσο για την ανάπτυξη δραστηριοτήτων και για την οργάνωση
γνώσεων και δεξιοτήτων.
Εποπτικό μέσο διδασκαλίας σε βασικά γνωστικά αντικείμενα: αποτελεσματική
χρήση του υπολογιστή με λογισμικό ευρείας χρήσης (π.χ. ζωγραφική, επεξεργασία
κειμένου, λογισμικό φύλλο) που θα εντάσσεται στα πλαίσια της διδασκαλίας βασικών
μαθημάτων: γλώσσα - γραπτή έκφραση, μαθηματικά, δημιουργία και ανάπτυξη
δεξιοτήτων στις καλλιτεχνικές και τις συλλογικές δραστηριότητες.
Εργαλείο επικοινωνίας και αναζήτησης πληροφοριών: χρήση βάσεων
δεδομένων για αναζήτηση στοιχείων, χρήση των δικτύων για επικοινωνία με άλλους
μαθητές και για αναζήτηση πληροφοριών.
Πληροφορικός αλφαβητισμός: προσέγγιση των βασικών λειτουργιών του
υπολογιστή: μνήμη, επεξεργασία της πληροφορίας, επικοινωνία, μέσα σε μια
προοπτική τεχνολογικού αλφαβητισμού και αναγνώρισης των δυνατοτήτων της
υπολογιστικής τεχνολογίας.