Η ομιλία του σκηνοθέτη Γιώργου Δρίβα στο Talk Forward 06 με θέμα: "Η Φωτογραφία στον 21ο αιώνα: Από τον κόκκο στα εικονοστοιχεία", 20/3/2012

1. ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΡΙΒΑΣ
ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝΤΑΣ ΜΙΑ ΝΕΑ EIKONA
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΜΑΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΗΣΥΧΙΑ ΠΟΥ ΑΥΤΟ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΚΑΙ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΗΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΥ ΣΗΜΕΡΑ, ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΟΤΙ ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ ΙΣΩΣ
ΕΙΧΕ ΠΡΟΚΥΨΕΙ ΚΑΙ ΕΝΑ ΑΝΑΛΟΓΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΜΗΧΑΝΗΣ ΛΗΨΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΠΡΟΒΟΛΗΣ.
ΤΟΤΕ ΞΑΦΝΙΚΑ ΔΟΘΗΚΕ Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΣΤΟΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟ ΚΑΙ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ
ΚΑΜΕΡΑΜΑΝ ΝΑ ΤΡΑΒΑΕΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΠΟΛΛΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΗ ΜΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ
ΑΛΛΗ, ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΗ ΜΕΘΟΔΟ,
ΠΡΟΒΑΛΛΟΝΤΑΣ 24 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΚΑΡΕ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣΕ
ΚΑΤΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΝΕΟ, ΜΙΑ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΚΙΝΗΣΗΣ, ΠΟΥ ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΟΔΕΙΑ
ΖΩΝΤΑΝΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΕΙΔΟΣ MULTIMEDIA SHOW ΤΗΣ
ΕΠΟΧΗΣ.
ΕΚΕΙΝΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΠΟΥ ΚΙΝΟΥΝΤΑΝ, ΚΑΙ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΤΟΥΣ
ΘΕΑΤΕΣ ΤΗΣ ΑΦΙΞΗΣ ΤΟΥ ΤΡΕΝΟΥ ΣΤΟ ΣΤΑΘΜΟ ΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΛΥΜΙΕΡ ΝΑ
ΣΗΚΩΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΤΡΕΧΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ
ΑΙΘΟΥΣΑ, ΦΟΒΟΥΜΕΝΟΙ ΟΤΙ ΤΟ ΤΡΕΝΟ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΑΤΗΣΕΙ, ΕΘΕΤΑΝ
ΣΧΕΔΟΝ ΑΚΑΙΡΑΙΟ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ.
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ ΚΑΙ ΕΝ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΤΟΥ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΥ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΘΕΑΤΗ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ Η ΕΠΟΧΗ, Η
ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ, Ή ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΙΔΙΟΣ ΑΚΟΜΗ, ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΠΙΔΙΩΚΕΙ Ή
ΑΝΑΓΚΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΕΙ ΤΗ ΘΕΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΤΟΥ? ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΕ
ΦΟΡΑ ΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ Ή ΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΝΕΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ Η ΜΙΑ ΝΕΑ
ΛΥΣΗ?
ΚΑΤ ΑΡΧΗΝ ΟΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΥΜΒΑΔΙΖΟΥΝ ΜΕ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΕΣ
ΑΙΣΘΗΤΙΚΕΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΕΝ ΤΕΛΕΙ ΑΛΛΑΓΕΣ. ΕΤΣΙ ΛΟΙΠΟΝ Η
ΕΚΡΗΞΗ ΤΗΣ ΓΡΗΓΟΡΗΣ, ΚΑΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΠΟΙΟΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΙΚΑ, ΑΠΟΤΥΠΩΣΗΣ
ΕΙΚΟΝΩΝ ΕΙΝΑΙ Η ΑΙΤΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ
ΥΠΕΡΠΑΡΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΥΠΕΡΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ ΤΟΥΣ ΑΛΛΑ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΕΙΝΑΙ ΙΣΩΣ ΚΑΙ
Η ΑΝΑΓΚΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΩΘΕΙ ΣΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ
ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΩΝ.

2. ΑΥΤΟ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΒΗΜΑ. ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΗΛΑΔΗ
ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΤΕΤΟΙΟΥ ΤΥΠΟΥ «ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ» ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ, ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΚΑΤ
ΑΡΧΗΝ ΜΕ ΤΟ ΗΔΗ ΥΠΑΡΧΟΝ, ΚΑΙ ΠΩΣ ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΜΑΣ ΜΕ ΑΥΤΟ.
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ ΤΟΥ ΑΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΡΑΓΩΓΟΙ Ή ΘΕΑΤΕΣ, ΠΟΣΟ ΑΧΡΗΣΤΗ ΕΙΝΑΙ
ΓΙΑ ΕΜΑΣ, Η ΚΛΑΣΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΑΝΑΛΟΓΙΚΗ, «ΑΡΓΗ» ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΗΜΕΡΑ?
ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΟΥΤΕ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ, ΟΥΤΕ ΝΑ
ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ Ή ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΝΑ ΤΡΑΒΗΞΟΥΜΕ, ΝΑ ΔΟΥΜΕ
ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ ΝΑ ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ?
Ή ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΘΕΣΩ ΛΙΓΟ ΠΙΟ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΑ, ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΤΑΝ Ο ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ
ΧΑΝΕΙ ΤΗΝ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ, ΣΤΕΡΕΙΤΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΣΧΟΛΙΑΣ
ΤΟΥ?
ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΘΕΛΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΣΟΥΜΕ ΕΥΚΟΛΑ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ
ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΥΚΟΛΙΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΟΥΜΕ, ΝΑ
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ, ΝΑ ΕΠΙΣΗΜΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΕΡΓΟ ΜΑΣ?
ΥΠΕΡΠΛΗΘΩΡΑ ΝΕΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ ΕΡΧΕΤΑΙ ΝΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑΣΕΙ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ
ΑΠΟΜΥΘΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΚΑΙ Ο 21ΟΣ ΑΙΩΝΑΣ ΞΕΚΙΝΑ ΜΕ
ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΚΛΑΪΚΕΥΣΗ Ή ΜΕ ΤΟΝ ΕΚΔΗΜΟΚΡΑΤΙΣΜΟ ΕΣΤΩ, ΑΥΤΗΣ ΑΚΡΙΒΩΣ
ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ.
ΔΙΑΝΥΟΥΜΕ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΓΕΙ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΙ
ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΘΕΑΤΕΣ.
Ο,ΤΙΔΗΠΟΤΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΘΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΗΘΕΙ
ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΟ ΤΗΝ ΤΕΧΝΙΚΗ ΕΥΚΟΛΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ ΔΙΕΚΔΙΚΩΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΝ
ΤΡΟΠΟ ΑΥΤΟ ΕΝΑ ΜΕΡΙΔΙΟ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΣΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΑΛΛΑ
ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ, ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ, Ή ΕΣΤΩ ΕΝΑ ΛΑΙΚ ΣΤΟ
ΦΕΪΣΜΠΟΥΚ.
ΚΙ ΕΤΣΙ, ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΑ, ΟΤΑΝ ΟΛΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΚΑΙ ΕΝ ΤΕΛΕΙ ΚΑΤΑΛΗΓΟΥΝ ΝΑ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΘΟΥΝ, ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΣ ΔΕΝ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΘΕΙ ΚΑΙ ΚΑΤ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΑΝ ΜΕΤΑ ΔΕΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΕΙ.
ΟΧΙ ΑΠΛΩΣ ΔΕΝ ΠΗΓΑΜΕ ΠΟΤΕ ΔΙΑΚΟΠΕΣ, ΟΧΙ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΒΓΗΚΑΜΕ ΤΟ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΑΛΛΑ ΚΑΤΑ ΠΑΣΑ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΚΑΙ
ΚΑΘΟΛΟΥ ΚΑΛΑ ΑΝ ΔΕΝ ΒΓΑΛΑΜΕ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ Ή ΑΝ ΟΙ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΠΟΥ ΒΓΑΛΑΜΕ ΔΕΝ ΤΟ ΑΠΟΔΥΚΝΕΙΟΥΝ ΠΕΡΙΤΡΑΝΑ, ΔΕΝ ΤΟ
ΔΙΑΤΥΜΠΑΝΙΖΟΥΝ ΠΟΣΤΑΡΙΣΜΕΝΕΣ ΕΚΕΙΝΗ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ, ΠΟΥ Η ΧΑΡΑ
ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΟΤΙ ΜΑΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ.
ΚΙ ΕΤΣΙ ΟΤΑΝ ΟΛΑ ΠΙΑ ΕΧΟΥΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΘΕΙ, ΟΤΑΝ ΟΛΑ ΕΧΟΥΝ
ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΗΘΕΙ, ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ ΠΙΑ, ΓΙΑΤΙ ΤΟ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΗΔΗ ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ, ΕΙΤΕ ΩΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΥΣ – ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙΣ, ΕΙΤΕ
ΩΣ ΘΕΑΤΕΣ-ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ, ΟΤΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΑΡΞΟΥΜΕ ΠΡΕΠΕΙ ΠΡΩΤΑ ΝΑ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΘΟΥΜΕ, ΤΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ Η ΚΛΑΣΣΙΚΗ, ΑΡΓΗ,
«ΠΑΛΙΟΜΟΔΙΤΙΚΗ» ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ, ΑΠΟΚΤΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΔΥΝΑΜΙΚΗ.
ΕΔΩ ΑΚΡΙΒΩΣ ΔΙΑΚΡΙΝΩ ΜΙΑ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΑΞΙΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΙΑ
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ - ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΤΟΥ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ
ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΛΗΨΗ ΤΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΑΤΗ. ΜΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ

3. ΑΝΑΚΑΤΑΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ, ΜΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΩΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ
ΕΝΑΝ ΚΥΡΙΑΡΧΟ ΛΟΓΟ.
ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΚΑΤ ΕΠΕΚΤΑΣΗ
ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΟΝΤΑΙ ΡΑΓΔΑΙΑ, ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΑΥΤΟΠΑΡΑΤΗΡΕΙΤΑΙ ΕΙΝΑΙ Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΠΟΥ
ΤΡΑΒΗΧΤΗΚΕ ΑΡΓΑ, ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ. Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ
ΕΣΠΕΥΣΕ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ, Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ ΜΙΑ ΤΥΧΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ
ΑΛΛΑ ΙΣΩΣ ΜΙΑ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΑ ΣΚΕΨΗ, Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΠΟΥ ΑΝΑΚΑΛΕΙ ΙΣΩΣ ΜΙΑ
ΜΑΚΡΟΣΥΡΤΗ ΑΓΩΝΙΑ.
ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ΜΕ ΤΗΝ ΜΗ-ΤΥΧΑΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ, ΜΕ ΑΥΤΗΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ
ΤΗΝ ΓΟΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΙΚΟΥ, ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΠΟΥ
ΜΥΡΙΖΕΙ ΧΡΟΝΟ?
ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΙ ΜΕ ΕΝΑΝ ΑΝΑΛΟΓΙΚΟ
ΤΡΟΠΟ ΣΚΕΨΗΣ ΑΣΧΕΤΩΣ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ? ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ
ΔΕΝ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΓΡΗΓΟΡΑ, ΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΤΥΧΕ?
ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΣ, ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΤΑΝ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΠΟΛΥΜΕΣΩΝ, ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΟΥ
ΚΛΙΚ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΤΑΙΓΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ ΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ
ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ;
ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΑΡΑΓΕ ΝΑ ΔΙΑΚΡΙΝΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ, ΚΑΙ ΑΝ ΝΑΙ ΘΑ ΕΙΧΕ
ΚΑΜΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ?
ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΑΝ Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ, ΑΠΑΙΤΟΥΣΕ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΩΣ ΘΕΑΤΕΣ, ΝΑ
ΑΦΙΕΡΩΣΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΟ ΧΡΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΔΟΥΜΕ; ΑΝ Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ Ή ΤΟ ΟΠΟΙΟ
ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΝ ΛΙΓΟ ΠΙΟ ΑΡΓΑ ΑΠ ΟΣΟ ΕΧΟΥΜΕ
ΣΥΝΗΘΙΣΕΙ, ΣΑ ΝΑ ΜΑΣ ΖΗΤΑΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΗΣ, ΣΑΝ
ΝΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΔΙΗΓΗΘΕΙ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΣΑΝ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΛΕΙ ΝΑ ΤΗΝ
ΑΦΟΥΓΚΡΑΣΤΟΥΜΕ;
ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΞΕΦΥΓΕΙ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ?
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΞΕΦΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ, ΟΠΩΣ ΕΧΟΥΜΕ ΦΤΑΣΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΣΤΕ ΣΗΜΕΡΑ?
ΣΑΝ ΕΝΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΚΑΡΕ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΧΑΘΕΙ ΣΤΟ ΡΥΘΜΟ ΤΗΣ
ΠΡΟΒΟΛΗΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΑΥΤΟΥΣΙΟ,
ΑΝΤΙΠΑΛΕΥΟΝΤΑΣ ΟΛΑ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ, ΦΡΕΝΑΡΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΤΗΣ
ΤΑΙΝΙΑΣ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΑΝΗΚΕΙ, ΚΑΤΑΡΡΙΠΤΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ
ΚΙΝΗΣΗΣ, ΜΑΣ ΚΑΛΕΙ ΝΑ ΤΟ ΠΡΟΣΕΞΟΥΜΕ ΛΙΓΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ, ΝΑ ΤΟΥ ΔΩΣΟΥΜΕ
ΣΗΜΑΣΙΑ ΞΕΧΝΟΝΤΑΣ ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ, ΜΑΣ ΚΑΛΕΙ ΝΑ ΑΠΟΛΑΥΣΟΥΜΕ ΕΚΕΙΝΗ
ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ, Ή ΙΣΩΣ ΜΙΑ ΣΚΕΨΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ.
ΚΑΤΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΤΡΟΠΟ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΜΑΣ ΕΝΘΑΡΡΥΝΕΙ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΚΑΤΙ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ, ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΦΑΝΕΣ. ΜΑΣ ΚΑΛΕΙ,
ΕΠΟΜΕΝΩΣ, ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΛΙΓΟ ΠΙΟ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟΙ, ΕΙΤΕ ΩΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ
ΠΑΡΑΓΩΓΟΙ ΕΙΤΕ ΩΣ ΘΕΑΤΕΣ ΤΗΣ.
ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΛΟΙΠΟΝ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ Η ΕΙΚΟΝΑ ΠΟΥ ΜΕ ΑΚΙΝΗΤΟΠΟΙΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ
ΤΗΣ Ή ΠΟΥ ΑΥΤΗ ΣΤΑΜΑΤΑ ΕΜΠΡΟΣ ΜΟΥ.
ΣΕ ΠΕΙΣΜΑ ΤΗΣ ΑΚΑΤΑΣΧΕΤΗΣ ΡΟΗΣ ΕΙΚΟΝΩΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΑΠΟΜΟΝΩΣΩ ΚΑΠΟΙΕΣ
ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ.
ΔΙΕΚΔΙΚΩ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΜΟΥ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ.

4. ΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΩΣ ΘΕΑΤΗΣ ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΟΤΑΝ
ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΛΙΓΟΣΤΕΥΟΥΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ, ΟΤΑΝ ΜΕΙΩΝΟΝΤΑΙ ΑΝΤΙ ΝΑ
ΑΥΞΑΝΟΝΤΑΙ, ΟΤΑΝ ΚΑΛΟΥΜΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΓΩ Ή ΝΑ ΚΑΤΑΝΑλΩΣΩ ΛΙΓΟΤΕΡΟ.
ΓΙ’ΑΥΤΟ ΛΟΙΠΟΝ ΕΠΙΣΤΡΕΦΩ ΣΤΗ ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΚΑΡΕ,
ΜΕΛΕΤΩ ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΙΚΟΝΩΝ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΩ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΠΟΥ ΣΥΜΠΗΚΝΩΝΟΥΝ
ΙΣΤΟΡΙΕΣ, ΚΑΙ ΣΤΑΜΑΤΩ ΠΑΝΩ ΤΟΥΣ, ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΕΙΚΟΝΑ, ΣΤΗΝ
ΕΙΚΟΝΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΡΕΧΕΙ, ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΡΗΓΟΡΗ,
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΙΚΗ Ή ΤΥΧΑΙΑ, Σ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΠΟΥ ΕΠΙΛΕΓΩ Ή ΜΕ ΕΠΙΛΕΓΕΙ
ΚΑΙ ΠΟΥ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ, Η ΠΑΥΣΗ ΤΗΣ, Η ΣΙΩΠΗ ΚΑΙ Η ΑΚΙΝΗΣΙΑ
ΤΗΣ.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΩ ΤΑΙΝΙΕΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΤΡΟΠΟ ΔΕΝ ΠΡΟΧΩΡΟΥΝ, ΠΟΥ
ΣΤΑΜΑΤΟΥΝ ΚΑΘΕ ΛΙΓΟ, ΠΟΥ ΠΡΟΚΥΠΤΟΥΝ ΑΡΓΑ ΚΑΙ ΚΑΛΟΥΝ ΤΟΝ ΘΕΑΤΗ ΣΕ
ΕΝΑΝ ΑΝΑΛΟΓΟ, ΑΡΓΟ, ΣΧΕΔΟΝ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΟ ΡΥΘΜΟ ΘΕΑΣΗΣ.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΩ ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ ΠΑΥΣΕΩΝ, ΕΛΛΕΙΠΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ ΚΑΙ ΣΥΓΚΟΠΤΟΜΕΝΟΥ
ΡΥΘΜΟΥ.
ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΜΟΥ ΤΡΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΣΤΑΜΑΤΟΥΝ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ, ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕΝ
ΕΧΟΥΝ ΚΙΝΗΣΗ. ΣΥΜΠΥΚΝΩΝΟΥΝ ΕΝΑ ΝΟΗΜΑ ΑΠΟ ΜΟΝΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ
ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΑΝΑΡΩΤΙΟΥΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥΣ ΩΣ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΕΝΟΣ
ΣΥΝΟΛΟΥ.
ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ Η ΤΑΙΝΙΑ ΠΟΥ ΜΕ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΝΑ ΑΝΑΡΩΤΗΘΩ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ
ΤΑΙΝΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΠΟΥ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΑΝΑΛΟΓΙΣΘΩ ΤΙ
ΕΙΝΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ.
ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΗΣ ΤΟΝ ΡΟΛΟ, ΟΝΤΑΣ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΩΣ
ΜΕΡΟΣ ΕΝΟΣ ΣΥΝΟΛΟΥ, ΜΙΑΣ ΕΥΡΥΤΕΡΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ, ΜΙΑΣ ΟΜΑΔΑΣ, Ή ΜΙΑΣ
ΙΔΕΑΣ, ΣΑΝ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ 24 ΚΑΡΕ ΕΝΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟΥ.
ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΟΤΑΝ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΜΟΥ Ή ΜΑΖΙ ΜΕ
ΑΛΛΕΣ, ΦΛΕΡΤΑΡΟΝΤΑΣ ΙΣΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΜΒΑΝΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ
ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΩΝ ΛΥΜΙΕΡ, ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΘΩ, ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΤΕ, ΤΙ
ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΤΑΝ ΟΙ ΘΕΑΤΕΣ ΣΕ ΜΙΑ ΑΙΘΟΥΣΑ ΠΡΟΒΟΛΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΟΥΝ ΟΤΙ Η
ΠΡΟΒΑΛΛΟΜΕΝΗ ΕΙΚΟΝΑ ΔΕΝ ΚΙΝΕΙΤΑΙ. ΔΕΝ ΤΡΕΧΕΙ. ΔΕΝ ΠΡΟΧΩΡΑ.
Η ΡΟΗ ΣΤΑΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΕΙΚΟΝΑ ΜΕΝΕΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΠΑΓΩΜΕΝΗ, ΘΥΜΙΖΟΝΤΑΣ ΙΣΩΣ ΣΕ
ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΦΙΛΟΥΣ ΟΤΙ ΚΑΠΟΤΕ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΝ ΩΡΑ
ΤΗΣ ΠΡΟΒΟΛΗΣ ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΑΤΥΧΗΜΑ ΠΟΥ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΧΘΕΙ, ΓΙΑΤΙ
ΣΗΜΑΙΝΕ ΤΟ ΚΟΛΛΗΜΑ ΤΟΥ ΦΙΛΜ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΜΗΧΑΝΗ ΠΡΟΒΟΛΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤ
ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΕΝΤΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΩΝ ΤΟ ΚΑΨΙΜΟ ΤΟΥ.
ΤΟ ΠΑΓΩΜΑ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΗΤΑΝ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΚΑΙ Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΗΣ, Ο ΘΑΝΑΤΟΣ
ΤΟΥ ΦΙΛΜΙΚΟΥ ΚΑΡΕ, Η ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ. ΜΗΠΩΣ ΑΡΑΓΕ ΕΙΝΑΙ
ΑΝΑΓΚΑΙΟΣ ΕΝΑΣ ΜΙΚΡΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΟΥΜΕ
ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΜΑΣ ΜΕ ΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΣΗΜΕΡΑ?
ΕΙΤΕ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΘΕΑΤΗ ΕΙΤΕ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ
ΤΗΣ, Η ΔΥΝΑΜΗ Ή Η ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΗ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΜΙΑΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΣΗΜΕΡΑ
ΕΓΚΕΙΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΕΥΚΟΛΙΑΣ ΤΗΣ.
ΟΤΑΝ ΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΜΕ ΠΡΟΣΟΧΗ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΜΕ, ΟΤΑΝ
ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΧΡΟΝΟ, ΟΤΑΝ ΑΝΤΙΠΑΛΕΥΟΝΤΑΣ ΙΣΩΣ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ ΔΕΝ
ΠΕΦΤΕΙ ΚΙ ΑΥΤΗ ΣΤΗΝ ΠΑΓΙΔΑ ΤΗΣ ΤΑΧΥΤΗΤΑΣ. ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΒΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΜΑΣ
ΜΙΛΗΣΕΙ ΑΛΛΑ ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ ΜΑΣ ΠΡΟ(Σ)ΚΑΛΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΑΝΑΛΟΓΙΣΘΟΥΜΕ.

5. ΚΙ ΕΤΣΙ, ΕΡΕΘΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΝΤΙΛΗΠΤΙΚΗ ΜΑΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ Ή ΕΠΙΘΥΜΙΑ, ΜΑΣ
ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΘΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΔΙΝΟΝΤΑΣ ΜΑΣ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ
ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΣΤΗ ΝΟΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΤΗΣ, ΜΑΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΕΙ ΚΑΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ
ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΑΥΤΟ, ΤΟΣΟ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΟΣΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ ΤΗΣ, ΟΧΙ
ΙΣΩΣ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΤΕΧΝΙΚΑ ΑΛΛΑ ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ ΕΝΝΟΙΟΛΟΓΙΚΑ, Η ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ
ΕΝΟΣ ΔΙΑΔΡΑΣΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ.
ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ
ΣΥΓΧΡΟΝΗ. ΘΑ ΕΛΕΓΑ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΝΑΓΚΑΙΑ. ΚΑΤΑ ΚΑΠΟΙΟΝ
ΤΡΟΠΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ, ΚΑΙ ΠΡΟΣΚΑΛΕΙ ΙΣΩΣ ΣΕ ΜΙΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ
ΣΕ ΕΝΑ ΔΙΑΡΚΩΣ ΑΝΑΚΙΝΟΥΜΕΝΟ, ΑΣΑΦΕΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΜΙΑΣ ΥΠΕΡΦΙΑΛΗΣ
ΕΞΩΣΤΡΕΦΙΑΣ.
Η ΥΠΑΡΞΗ ΤΗΣ ΜΑΣ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΕΙ. ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΤΟ
ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΚΑΙ ΤΗ ΛΥΣΗ ΤΟΥ. ΣΕ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΑΚΑΤΑΣΧΕΤΗΣ
ΥΠΕΡΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ ΚΑΙ ΦΛΥΑΡΙΑΣ, ΑΥΤΗ H ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΜΑΣ ΚΑΛΕΙ ΝΑ
ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΚΑΙ ΝΑ ΞΑΝΑΣΚΕΦΤΟΥΜΕ. ΚΑΤ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΜΑΣ ΚΑΛΕΙ
ΝΑ ΔΡΑΣΟΥΜΕ.
Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ,ΑΝΑΜΕΙΓΝΥΕΙ ΠΑΛΙΑ ΜΕ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ
ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΗ ΚΑΙ ΕΝΙΟΤΕ ΙΣΩΣ ΕΠΙΜΟΝΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ,
ΚΟΙΤΑΖΕΙ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΚΑΙ ΤΟΛΜΑ ΝΑ
ΑΝΑΡΩΤΗΘΕΙ ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ
ΜΑΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ.
ΕΙΝΑΙ ΑΡΑΓΕ ΤΟ ΤΕΛΟΣ Η ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΡΧΗ?