1. ४९२) अवलंबून असणे / गृह त धरणे
जीवन वासात आपण कोणावर न कोणावर अवलंबून राहत असतो. लहानपणी येक जणच अनेक गो ट ंसाठ
आईवर अवलंबून असतो. आपण जस जसे मोठे होतो ते हा नवीन य ती आप या आयु यात येतात आ ण मग
आपण परत एकदा दुस या नवीन य तीवर अवलंबून राहू लागतो. यांना गृह त ध लागतो. उ.ह. श क, म ,
सहकार , शेजार , नातेवाईक, बायको, मुले इ याद .
हळू हळू दुस यावर अवलंबून रहायची घातक सवय आप याला लागते. दुस याने याबाबतीत हटकले तर आप या
या कृ तीला ेमाचे नाव देऊन लटके समथन करतो. आपल ह सवय आप याला कमजोर बनवते. दुसरा माणूस
या सवयीचा गैरफायदा घेतो आ ण आपण काह क शकत नाह . आप या शर रावर आ ण बु ीवर गंज धरतो.
थोड यात अ या वाग याने आपले नुकसान हे ठरलेलेच असते.
वत:ची बहुसं य कामे वत: कर यातील मौज काह वेगळीच असते. एकदा समोर याला कळले क आपले
या या शवाय अडत नाह , ते हा तो आप याला कधीच ास दे याचा वचार करत नाह . वावलंबी
माणसा या बोल याला कं मत असते व श दाला वजन असते.
दुस याला गृह त धर याची सवय अनेक लोकांना असते, कारण यांना मी आ ण माझे यात जा त रस असतो.
इतर सव लोक हे के वळ आप याला सेवा दे यासाठ आहेत, असा यांचा ह असतो. मी गृह त धरतो हणजे माझे
तुम यावर खूप ेम आहे असा युि तवादह के ला जातो.
जे हा आप याला दुस याकडून गृह त धरले जाते, ते हा आपण नेमके कसे वागतो ? असा वचार के ला पा हजे. असे
झाले तर प रि थतीत न क सुधारणा होईल.
बघा वचार क न. !!!
सुधीर वै य
१०-१०-२०१६