2. Ինչպես միշտ մենք շատ ուրախ հավաքվեցինք մեր սիրելի
դպրոցում և ,տեղավորվելով երթուղայինի
մեջ,ուղևորվեցինք դեպի Խոր Վիրապ:Ես էլի եմ այնտեղ
եղել,բայց այսքան տպավորիչ և հետաքրքիր չի եղել ոչ մի
անգամ:
Չնայած Արարատի մարզը այդքան էլ մոտ չի,և ես միշտ
վատ եմ զգում երթուղայիններում,բայց այս անգամ
ճանապարհն ինձ շատ կարճ թվաց:
Ինչպես միշտ ես ինձ զբաղմուն ք էի գտել,խաղում էի
Արմենի հեռախոսով:
Դեպի Խոր Վիրապ
5. Մենք եղանք երկու փոսերում էլ,որտեղ ժամանակին
նետել էին Սբ.Գրիգոր Լուսավորչին:
Սկզբում մի քիչ վախենալու էր,բայց հետո մենք բոլորս էլ
հաղթահարեցինք այն:
Դժվար էր պատկերացնել,որ այդտեղ մարդ կարող է
ապրել,այն էլ 14 տարի:
Փոսում միայն սրբապատկեր էր,Աստվածաշունչ…ու էլ
ոչինչ,ինչքան որ հիշում եմ:
Մենք փոսում ենք
7. Դեպի Տափի բերդ տանող ճանապարհին մենք անակնկալ
ունեինք.ձիերի խմբի հանդիպեցինք,և նրանց տերն այնքան
բարի գտնվեց,որ թույլ տվեց մեզ նստել և նկարվել ձիերի
վրա:
Ես ձի նստել էի Մեղրաձորում,մեր ամառային ճամբարի
ժամանակ,և մի անգամ էլ Վրաստանում,որտեղ ես ընկա
ձիու վրայից:Բայց այս անգամ ամեն ինչ լավ ստացվեց:
Մինչ ձիերին հանդիպելը մենք հաց էինք
կերել,հանգստացել էինք,և հիմա թարմ ուժերով
չարչարում էինք ձիերին:
Մենք մի մեծ շան հանդիպեցինք,մի քիչ սիրեցինք,չնայած
ընկեր Սոնան չէր թողնում ձեռք տայինք:
Մենք առաջ ենք գնում
9. Չնայած ամրոցը շատ հին էր,բայց պատերը կանգուն էին
մնացել:Գեղեցիկ էր ամրոցը այդ ամայի տարածքում,և
մենք շատ լավ ժամանակ անցկացրեցինք այնտեղ:
Եղանք նաև մատուռում,խաղացինք
դաշտում,վազվզեցինք,պարան ու գնդակ
խաղացինք,չլվեցինք,հոգնեցինք,բայց շատ
հաճելի,հիշվող և շատ ուրախ օր ունեցանք:
Ուզում եմ շնորհակալություն հայտնել իմ շաաաատ
սիրելի ընկեր Սոնային,մեր առօրյան այսքան
հետաքրքիր ու իմաստալից դարձնելու համար:
Տափի բերդ-ամրոց