1. Het huis werd verbouwd en Toby adopteerde stiekem een nieuw
katje, Felix.
Dat gebeurde er zoal in de vorige update.

2. Vroeg in de ochtend wordt Jessica wakker van de telefoon. ‘Wie
belt er nu zo vroeg’ zucht ze terwijl ze naar beneden wandelt.
Mopperend passeert ze een mandje voor huisdieren. Een
mandje voor huisdieren? Nee, vast haar verbeelding.

3. Ze neemt de telefoon op. ‘Hallo?’ zegt ze wanneer er niemand
begint te praten. ‘Hallo?’ zegt ze nogmaals. Jessica haalt haar
schouders op en hangt de telefoon weer aan de hoorn. Ze
draait zich om. Ziet ze nu een krabpaal? ‘Jessica, hoe kan er nu
een krabpaal staan, doe even normaal!’ denkt ze in zichzelf.
Maar dan begint er weer iets te rinkelen. Jessica draait zich

4. Dan stopt het geluid weer. Jessica is bang. Waarom belt er
iemand, en hangt hij meteen op? En het is nog zo vroeg. Met de
telefoon in haar hand gaat ze op de bank zitten. Ze zucht en
haalt haar handen door haar haar. Maar dan ziet ze het
uiteindelijk. ‘Een kat?!’ roept ze verbaasd. ‘Ow, nu heb ik Toby
vast wakker gemaakt’

5. ‘Jij kleine kat, wat doe jij hier in mijn huis?’ fluistert ze met een
lief stemmetje naar de grijze kater. De kat stopt met spelen en
het geluid stopt. ‘Jij, gemenerik!’ lacht Jessica. De kat kijkt
Jessica niet-begrijpend aan. ‘Heeft Toby dit allemaal gedaan?’
vraagt ze terwijl ze weet dat de kat niet zal antwoorden.

6. ‘Hey!’ Toby komt niet veel later van de trap af gegleden, ‘heb je
al kennis gemaakt met onze Felix?’ ‘Als dit Felix is, dan wel ja!’
Jessica wijst naar de kat. ‘Felix heeft me gewoon bang
gemaakt!’ zegt Jessica terwijl ze naar de schildersezel wandelt.
Toby lacht.

7. ‘Jij bent ook een stiekemerd, jij!’ Jessica geeft Toby een knuffel.
‘Ach, een kleine verassing kan geen kwaad… Vertel me eens
waarom hij je bang heeft gemaakt?’ vraagt Toby met een
nieuwsgierige blik, ‘hij heeft toch een lief snoetje’ En hij draait
met zijn hoofd naar Felix.

8. ‘Ik dacht dat de telefoon ging, dus ik naar beneden. En er belde
dus niemand…’ ‘Ja, wie gaat er om die tijd nog bellen?’
onderbreekt Toby. ‘O, vertel verder’ ‘Dus, er belde niemand. Dat
gerinkel was Felix dus. Ik wist dus helemaal niet dat jij Felix al
binnen had gehaald. Ik schrok me een hoedje toen ik hem zag!’

9. Toby luistert aandachtig. ‘Het is toch een mannetje, he?’ Toby
knikt. ‘Maakt toch niet veel uit?’ ‘Nee, hoor. Felix is trouwens
een mooie naam, vind je niet?’ ‘Jawel, en heb je trouwens de
nieuwe meubels gezien?’ vraagt Toby trots. Jessica doet alsof
ze een jurlid is en moet beoordelen. ‘Op kleur geef ik je een 9.
De combinatie van de…’ zegt ze met een flauw stemmetje.

10. Na nog wat geklets loopt Toby naar de nieuwe badkamer. Wat
zou Amanda van Felix vinden? Zou het een leuke verassing
zijn?
Maar vandaag krijgt Amanda de kans niet om Felix te zien. Ze is
nogal ziekjes en kan daarom niet gaan werken. En als ze niet

11. Hij is al tevreden dat Jessica blij is met Felix. Deze ochtend was
er blijkbaar iets grappigs gebeurd. Dat overkomt zijn moeder
weer. Nee, het is zijn moeder niet. Wie zou zijn echte moeder
zijn? Ach, wat maakt het uit. Hij heeft geen zin om daar
helemaal over na te denken. Hij is gelukkig bij Jessica, Felix en
ook Amanda.

12. Wanneer Toby helemaal opgefrist is, zegt hij zijn moeder gedag
en vertrekt naar school. Jessica eet op haar gemak een
boterham in haar nieuw huis. Toch nog even wennen, alhoewel
het niet zo’n villa is. Het is een grote aanpassing. Van een klein
rechthoekig woninkje, tot een ruim huis. Ze neemt haar laatste
hap en ruimt dan haar bord op.

13. Als Toby uit school komt, wordt hij, zoals altijd, over een uur
opgehaald door zijn werk. Sinds hij promotie heeft gemaakt,
moet hij een nieuw uniform aan. Hij is teammascotte en moet
daarom het lama-pak dragen. Het kan hem niet veel schelen,
het is voor zijn werk!

14. Binnen vermaakt Felix zich goed. Hij strekt zijn poten uit, tegen
de krabpaal en trekt aan het stevig vastgebonden touw. Het
geluid van het harde gekras vult het huis.
Maar ook hebben Jessica en Toby de indruk dat hij zich
verveelt, alhoewel hij hier pas één dag is.

15. Jessica staat weer achter haal schildersezel. Achter haar loopt
Felix wat in het rond. ‘Verveel je je?’ vraagt Jessica aan de kat.
De kat kijkt naar Jessica om maar loopt daarna weer verder.
‘Inderdaad’ zegt Jessica alsof ze de kat hoorde praten. Ze dept
haar penseel in een rood kleurtje en veegt het daarna op het
witte doek.

16. Toby opent de deur en laat zich op de bank ploffen. ‘Moe?’
vraagt Jessica als ze haar zoon ziet. ‘Weetniet’ Toby haalt haar
schouders op en kleedt zich om. Dat lamapak liet hem
behoorlijk zweten door de enorme hitte.

17. Felix duwt zijn hoofd tegen Toby’s been. Toby bukt zich. ‘Felix,
Felix, Felix’ gromt hij naar de kat. Toby grinnikt. ‘Vind je het leuk
hier? Zijn je baasjes lief genoeg?’ Toby stelt een aantal vragen
maar weet zelf dat Felix niet zal antwoorden. Hij aait Felix over
z’n klein kopje waardoor Felix begint te spinnen.

18. ‘Nu moet ik gaan, er bestaat ook nog iets wat huiswerk heet’
zucht Toby. Felix staat stil maar volgt Toby met zijn kop.
‘Waarom ben ik hier niet eerder aan begonnen’ zegt Toby tegen
zichzelf wanneer hij het stapeltje huiswerk ziet liggen. Met een
diepe zucht begint hij te werken.

19. De volgende ochtend is Jessica al weer vroeg uit de veren. ‘Jij
maffe kat’ giechelt Jessica wanneer ze Felix op de grond
rondjes ziet draaien. Felix kijkt haar aan alsof het de normaalste
zaak van de wereld is. ‘Doe maar door, hoor. Het stoort me
verder niet’ lacht Jessica.

20. De voeten van Toby raken de koude vloer. Beneden is het stil.
Langzaam wandelt Toby verder naar de trap. Hij passeert de
twee schilderijen. Loretta, zijn oma, en Jessica, zijn moeder. Hij
blijft even stilstaan wanneer hij voor de schilderijen staat.
Voorzichtig wrijft hij over het doek. Alsof het breekbaar is.
‘Binnenkort zal ik hier ook hangen, hoop ik’ denk hij bij zichzelf.

21. Maar voordat er een portret van hem daar kan komen, moet hij
zijn middelbare school afmaken.
Met een brede glimlach stapt hij de schoolbus in. Hij groet de
chauffeur met een kort knikje en gaat daarna zitten.

22. De telefoon begint te rinkelen. Voor de zekerheid kijkt Jessica
naar Felix, voor het geval dat het zijn speeltje was. Maar Felix
eet onschuldig zijn brokjes op.
Het blijkt Gabriëlle te zijn. Jessica vertelt over de verbouwing,
de nieuwe liefde van Toby en natuurlijk ook over Felix.

23. Na een tijdje moest Gabriëlle ophangen. Jessica kijkt in het
rond. Wat kan ze gaan doen. Ze kijkt door het raam en ziet de
zon schijnen. Af en toe valt er een blaadje van de boom, dat
dan keurig naast een ander blad valt. Ze gaat naar boven en
trekt sportkledij aan.

24. Nadat haar spieren wat losser zitten, vertrekt ze. Felix loopt
haar voor. Zou Felix wel alleen thuis mogen zijn? Ach, zo dom is
hij ook weer niet.
Jessica neemt een hoger tempo aan. De wind laat haar haar
naar achteren zwaaien.

25. Als Toby thuis is, vliegt hij meteen naar boven. Hij start de
nieuwe computer aan. Iemand uit zijn klas had hem een spel
meegegeven, en dat wou Toby zo snel mogelijk uitproberen.
Zo te zien bevalt het hem wel. Jammer genoeg kan hij niet zo
lang spelen, hij moet over een uurtje werken.

26. Het uur vliegt voorbij. Toby loopt naar buiten, en Jessica komt
net naar binnen. ‘Hé, waar kom jij vandaan?’ ‘Ik was gaan lo-
pen’ hijgt Jessica. ‘Je bent erg buiten adem, hè’ ‘Je meent het’
antwoordt Jessica. Toby grinnikt. ‘Ik moet naar m’n werk, wat
vind je van mijn nieuwe outfit?’ Toby showt zijn lama-pak.
‘Knap!’ Jessica steekt haar duim op. Toby stapt zijn carpool in.

27. Jessica slentert naar boven. Ofwel had ze een te lange weg
genomen, ofwel was ze te snel aan het lopen. Ze is in ieder
geval uitgeput. Ze laat zich op het bed vallen. Wanneer ze weer
op adem komt, doet ze een dutje.

28. Het is laat en Jessica kan de slaap niet meer vatten. Misschien
omdat ze daarnet te vroeg is gaan slapen door het lopen. Ze
twijfelt geen enkele seconde voordat ze naar haar balletbarre
wandelt. Eerst een kleine opwarming en dan volgen er
prachtige bewegingen.

29. Toch ging Jessica nog naar bed. Ze kon niet de hele avond door
en door blijven sporten.
Toby wordt wakker met een grote glimlach op zijn gezicht.
Amanda zou vandaag weer naar het werk kunnen komen en
dus ook Felix te zien krijgen. Hij is dolenthousiast en gaat naar

30. ‘Hoe denk jij dat Amanda zou reageren?’ vraagt Toby wanneer
hij achter zijn ontbijt zit. ‘Ik weet het niet…’ zegt Jessica
slaperig, ‘Ik denk wel dat ze het leuk zou vinden, ik weet nog
niet hoe ze echt is. Ik ken haar nog niet helemaal’

31. ‘En hoe ga jij reageren op de reactie van haar?’ ‘Ma-ham…’
zucht Toby. Jessica veegt wat stof van de tafel met haar hand.
‘Ik vind jullie een leuk koppel, weet je dat?’ ‘Nu wel’ Toby staart
naar zijn half-opgegeten kom.
Jessica staat op en begint te keuken op te ruimen.

32. Toby eet zijn kom leeg en spurt daarna naar boven. Hij kan nog
even op zijn spel, daarna moet hij alweer naar school.
Hij klikt op de muis, drukt op de spatiebalk en vloekt af en toe.
Toby zit helemaal in het spel. ‘Toby, je bus is er!’ roept Jessica.
Met tegenzin sluit Toby het spel af en stapt dan toch opgewekt

33. Wanneer Toby is vertrokken, en wanneer Jessica achter haar
schilderwerk duikt, blijft Felix nog over. Op een rustig tempo
gaat hij op zoek naar een slaapplek. Felix trippelt vrolijk over de
vloer en maakt dan een mooie sprong op Toby’s bed. Perfecte
plaats.

34. Niet veel later moeten Toby en Jessica allebei naar hun werk. Toby is
erg benieuwd naar de reactie van Amanda maar hij is ook dolgelukkig
om Amanda zelf weer eens te kunnen zijn. Hij heeft haar een paar
dagen moeten missen.
Jessica heeft niet een bepaald gevoel wanneer ze haar carpool
instapt. Een gewone werkdag.

35. En dan, het moment is aangekomen. Zenuwachtig staat het
koppel in de voortuin. ‘Ben je er klaar voor?’ vraagt Toby. ‘Ik ben
zo erg benieuwd!’ antwoord Amanda. ‘Zullen we dan naar
binnen gaan?’ stelt Toby voor. ‘Oeh, het staat binnen… Ik weet
alvast één ding!’

36. ‘Wat denk je dat het zou kunnen zijn?’ Amanda twijfelt. ‘Ik heb
echt geen idee!’ is het enige wat ze eruit krijgt. Hand in hand
lopen ze verder naar de voordeur. ‘Ik voel me echt een klein
kind dat zijn kerstcadeau krijgt ofzo!’ zegt Amanda plots. ‘Ach,
Amanda, ik laat je niet langer in spanning. Loop maar gewoon
naar binnen!’ lacht Toby.

37. Amanda slaakt een kreet. ‘Jullie hebben een kat!’ gilt ze. ‘Ja, dat
is de vera-…’ ‘Ksst, ga weg! Jij kat!’ Amanda jaagt de kat weg
door op de grond te stampen en snel met haar handen te
zwaaien. ‘Hé, wat doe je nu? Het is geen leeuw ofzo!’ Toby
snapt het niet. Waarom jaagt Amanda die kat weg. Het is toch
een leuke verassing?

38. Bang kruipt Felix achteruit. Hij durft niet in de buurt te komen
van Amanda. Zo ver mogelijk, weg van Amanda.
‘Wat is er met je?’ vraagt Toby bezorgd. Amanda antwoordt niet,
maar blijft Felix wegjagen.

39. ‘Kom mee naar buiten, Toby, kom mee!’ beveelt Amanda. Toby
gehoorzaamt maar snapt het niet. Waarom doet Amanda zo
raar?
Op de achtergrond blijft Felix hen volgen.
Met grote passen stapt Amanda naar buiten.

40. ‘Kom, ik moet even zitten’ Amanda bukt zich en gaat daarna op
de grond zitten. Het is stil. Amanda ademt snel in en uit. ‘Wat is
er toch?’ vraagt Toby bezorgd, ‘je doet zo raar’ Amanda neemt
de hand van Toby vast. ‘Het zit zo, ik heb een allergie voor
katten…’

41. ‘Oh, w-wat erg, zeg!’ Amanda knikt. ‘Als ik in de buurt van katten
kom, krijg ik overal jeuk en adem ik moeilijk…’ vertelt ze. Toby
luistert aandachtig. ‘Ik heb al ooit in het ziekenhuis gelegen,
doordat een klasgenootje zijn kat meenam op dierendag. Die
dag was echt een nachtmerrie’ Amanda kijkt achter haar, alsof
de nachtmerrie haar weer komt pakken.

42. Toby is sprakeloos. ‘Ik vind het heel erg voor je…’ meer kan hij
niet zeggen. ‘Het is ook vervelend…’ antwoordt Amanda. Toby
omhelst Amanda en gaat liggen op de koude grond.
Moet hij nu kiezen tussen Amanda en Felix?

43. ‘Ik, ik denk dat ik beter wegga’ zegt Amanda plots, ‘het wordt al
donker, en voor de rest…’ Dan zwijgt ze. ‘voor de rest valt er
niet veel te doen met mijn kat?’ vult Toby aan. Amanda
glimlacht. ‘Inderdaad’
‘Maar, Amanda, je weet, ik hou van je. Maar, ik hou ook van

44. Jessica stapt haar carpool uit. Ze ademt een frisse lucht in.
Bladeren rollen lichtjes over het gras. Ze kijkt om haar heen en
ziet Toby samen met Amanda. Amanda roept iets. Jessica kijkt
hun richting in. Maken ze ruzie?

45. ‘Felix, Felix is mijn kat!’ antwoordt Toby. Waarom vroeg Amanda
dat opeens zo boos? Amanda omhelst Toby opnieuw. Nu volgt
Toby helemaal niet meer. ‘Ik dacht dat je een ander had, iemand
die Felix heette!’ legt Amanda uit. Toby rolt met zijn ogen. ‘Zou
ik voor iemand anders gaan, en jou zomaar laten zitten? Dacht
het niet!’

46. ‘Dacht het niet!’ is het laatste wat Jessica hoort. Ze wandelt
sneller naar het koppel. ‘Wat is hier gaande, als ik vragen mag?’
vraagt ze. Amanda schrikt lichtjes. ‘We zijn gewoon buiten’
antwoordt Toby bot. ‘En, dat geruzie van daarnet?’ ‘Welk
geruzie?’ Amanda lacht onbegrijpelijk naar Toby. Jessica zucht.
‘Ik stap net mijn carpool uit en jij bent boos op Toby’ Jessica

47. Amanda schuift haar haarband goed. ‘Ik dacht dat Toby met een
ander verkering had, met… Een jongen…’ Jessica kijkt Amanda
met grote ogen aan. ‘Het is niet waar, hè!’ zegt Toby voor de
zekerheid.
‘Oke, ik snap het ondertussen. Maar waarom dacht je dat?’

48. Beide kijken Jessica en Amanda naar Toby. Amanda draait zich
terug naar Jessica. ‘Ik zal het even uitleggen. Toby had een
verassing en dat bleek dus een kat te zijn, Felix, maar ik ben
allergisch voor katten. Dat wist Toby natuurlijk niet. Toen zijn we
naar buiten gegaan en zei Toby dat hij van mij, maar ook van
Felix hield. Ik wist niet wie Felix was, dus ik dacht dat het een

49. ‘Ik ga naar binnen, ik vries hier zowat dood’ grinnikt Jessica,
‘kom je ook zo naar binnen, Toby?’ Toby knikt. ‘Amanda, ik weet
nog niet hoe we dit probleem kunnen oplossen… Maar, ik blijf
nogsteeds van je houden’ zegt Toby. ‘Dat weet ik toch’ fluistert
Amanda terug. Ze geven elkaar een zoen en daarna vertrekt
Amanda.

50. Toby haalt zijn handen door zijn haar. Wat moet hij doen? Eén
ding weet hij zeker; Felix gaat niet weg.
Hoe kan hij dan nog bij Amanda zijn? Door Felix op te sluiten in
een kamertje? Dat gaat dus niet.
Hij weet niet wat te doen.

51. Toby is op weg naar zijn slaapkamer. Hij hoort een kort geluidje
naast hem. ‘Felix!’ Toby neemt Felix op zijn schouder. ‘Ben jij
een probleempje voor Amanda?’ fluistert Toby naar Felix. Felix
geeft Toby een duwtje met zijn hoofd.
Na een korte vertroetelbeurt kruipt Toby zijn bed in.

52. Warme stralen kletteren op Jessica’s huid. Stoom vult de
badkamer.
Jessica denkt na. Toby heeft het vast moeilijk… Hij moet een
oplossing vinden. En één ding weet Jessica zeker; Felix gaat
niet weg.

53. Jessica opent de deur. Felix kijkt Jessica aan met zijn groene
ogen. ‘Jij, Felix! Jij bezorgt Toby toch wel problemen!’ Jessica
aait Felix over zijn klein hoofdje.
‘Jij blijft voor altijd bij mij’ fluistert Jessica, ‘jij gaat niet weg!’

54. De volgende ochtend ligt Toby op de bank. Hij heeft niet
geweldig geslapen. Hij zit te veel met dat probleem in zijn
hoofd.
Jessica staat in de keuken een ontbijt te maken. Zij is gewoon
vroeg op.

55. ‘Kom je eten?’ Jessica probeert hem niet wakker te maken. ‘Hm’
is wat ze terug te horen krijgt. ‘Goed geslapen?’ vraagt Jessica
terwijl ze in haar pannenkoek prikt. ‘Wat denk je zelf…’ Toby
schuift zijn stoel aan. Jessica antwoordt niet. ‘Het is gewoon…
Dat hele gedoe met Felix en Amanda, het maakt me gek’
mompelt Toby.

56. Jessica legt haar vork weer neer. ‘Haar allergie is inderdaad
vervelend, maar er zal heus wel een oplossing zijn’ probeert
Jessica hem op te peppen. ‘Zal wel’ zegt Toby met volle mond.
‘Ik weet wel één ding zeker;’ begint Jessica. ‘Felix gaat niet
weg!’ zeggen ze tegelijk.

57. ‘Hij is gewoon te lief om weg te doen. Maar ik houd ook
zielsveel van Amanda’ ‘Zit er niet te veel mee, we komen ooit
wel op een oplossing…’ troost Jessica. Toby legt zijn hoofd in
zijn handen. ‘Ik ben gewoon nog wat moe’ zegt hij alvast.

58. Toch moet hij naar school. Hij trekt een dikkere trui aan en
wikkelt een sjaal rond zijn nek. Het is fris buiten. Toby wrijft zijn
handen tegen elkaar. Hij blaast diep uit. Hij sloft door de
bladeren naar de bus en stapt dan in.

59. Jessica trekt een jogging aan; lekker warm. Ze ruimt de borden
op. Ze hoort Felix die zijn brokjes laat breken en vervolgens op
eet.
Jessica oefent wat voor het optreden zodadelijk. ‘1, 2, 3 en 4’ ze
telt de maten mee in haar hoofd. ‘Zal wel lukken’ denkt ze.

60. Wanneer Toby thuis arriveert, ziet hij een roos in een vaasje
staan. Er hangt ook een roze kaartje aan de bloem.
Toby, even zeggen dat ik van je houd. Natuurlijk wist je dat al.
Maar door mijn allergie is het moeilijk om je vaak te zien. Ik wou
gewoon even zeggen, ik blijf van je houden, Felix laat ons niet

61. ‘Nee,’ fluistert Toby, ‘Felix laat ons niet uit elkaar gaan’ Hij legt
de vaas boven op zijn bureau. Als hij beneden is, toetst hij
Amanda’s nummer in. ‘We kunnen toch ook via de telefoon
communiceren?’ zegt Toby wanneer Amanda opneemt. ‘Maar
zo kan ik je niet vastpakken…’ ‘…’ ‘Mama zegt dat er wel een
oplossing zou komen’

62. ‘…’ ‘Nee! Felix gaat niet weg!’ ‘…’ ‘Je schreef dat Felix ons niet
uit elkaar zou halen, maar jij haalt Felix en mij ook niet uit
elkaar’ zegt Toby op een niet al te boze toon. ‘…’ ‘Nee, ik ben
niet boos hoor. Het is maar dat je het weet’ ‘…’ ‘Ja, het is lastig.
Maar ik blijf het herhalen, zoals mama het ook doet, we vinden
wel een oplossing’

63. Na een tijdje hangt hij de telefoon toch op. We vinden wel een
oplossing… Ja, hoor. Hij roert wat in zijn schaaltje.
Dat Amanda op het idee kwam om Felix weg te doen! Ze wist
het wel, dat Felix niet weg gaat, en dan toch proberen.
Is Amanda tegen Felix? Iets tegen Felix, iets tegen Toby!

64. Toby hoort een lichte gil van buiten. Hij kijkt door het raam en
ziet Jessica met haar handen in de lucht buiten in de kou staan.
Toby snelt naar buiten. ‘Wie is er top? Ik ben top!’ Jessica maakt
wat grappige bewegingen. ‘Top van de carrière, Toby, de top!’
roept ze enthousiast. Er verschijnt een glimlach op Toby’s
gezicht. ‘Proficiat, mam!’

65. Een nieuwe dag is aangebroken. Het is doodstil in het huis.
Alleen de voeten van Jessica die de vloer raken zijn hoorbaar.
Felix kijkt om en ziet Jessica. ‘Goedenmorgen Felix!’ fluistert
Jessica. Ze gaat achter haar schildersezel staan. ‘Wat kan ik
anders doen, Felix?’ grapt ze.

66. Even later, als de zon opgekomen is, komt ook Toby naar
beneden. Hij laat zich neervallen op de bank. ‘Deze keer wèl
goed geslapen?’ vraagt Jessica opgewekt. Toby haalt zijn
schouders op. ‘Ik vond gister een roos met een briefje er aan,
van Amanda’ vertelt Toby. ‘Ooh, wat stond er op?’ ‘Weet ik niet
meer precies. Maar dat ze nog van me houdt en dan Felix ons

67. Jessica zwijgt. ‘Er is niks te doen’ zucht Toby. ‘Spreek met
Aman-’ Jessica stopt haar zin. Toby draait zijn hoofd naar
Jessica. ‘Niks’ zegt ze.
‘Oplossing, oplossing, oplossing. Waar blijf je?’ denkt Toby.

68. Boven ligt Felix te slapen. Hij is zich van geen kwaad bewust
wat hij allemaal heeft veroorzaakt.
Felix hoort wat gepraat van beneden. Hij ademt diep in en laat
de lucht door zijn neusgaatjes naar buiten gaan. Hij legt zijn kop
boven zijn poten en zijn staart voor hem.

69. Generaties
1 Loretta
2 Jessica
3 Toby
Dit was het dan alweer!
Tot de volgende keer!