1. VW: Happy Family? Generaties: (1.) Nel (ouderdom) (2.) Jeffrey x Carlijn (honger) (3.) Rebecca, Lara, Marc Vorige keer mocht ik de familie 1 dag niet besturen. Nu mag ik weer wel spelen, 2 dagen zelfs. Eens kijken of het weer wat beter gaat. x x

2. Voor het eerst sinds lange tijd kwam Jeffrey ‘s morgens vroeg uit zijn bed. Nadat hij zich had aangekleed ging hij naar beneden. Alles was nog donker en stil. Hij plofte in een stoel neer. Hij moest zijn leven weer oppakken. Het was zwaar.

3. Vastberaden sloeg hij met zijn handen op zijn bovenbenen, en stond op. In de keuken trof hij een puinhoop aan, die hij snel begon op te ruimen. Een pan met stinkende smurrie stond op het fornuis, rook kringelde eruit omhoog. ‘ Gadver.’ mompelde Jeffrey vol afschuw, en hij ruimde alles op.

4. Toen Rebecca beneden kwam voor het ontbijt, bleef ze even verbaasd staan. Normaal kwam haar vader pas laat uit zijn bed, of vertrok hij regelrecht naar zijn werk. ‘ Ook een kommetje havermout?’ vroeg Jeffrey, en verbaasd stamelde Rebecca: ‘Ja, graag!’ ‘ Wat tof pap, dat je…er bent.’ zei Rebecca blij en verward tegelijk.

5. ‘ Ik kan moeilijk de rest van mijn leven in bed blijven liggen.’ mompelde Jeffrey met zijn mond vol. Hij keek zijn dochter expres niet aan en nam nog een hap. ‘Ik moet weer mee doen aan het gewone leven.’ Rebecca wist niet wat ze moest zeggen. Ze had veel respect voor haar vader. Hij had het vreselijk moeilijk, en nu zette hij de grote stap om zijn leven weer op te pakken.

6. Die middag kwam Rosemarie weer met Lara mee van schilderles. Ze waren inmiddels allebei stukken beter geworden. ‘ Ieh, wat zijn dat?’ piepte Rosemarie en ze wees naar een paar krioelende beestjes in de tuin. ‘ Kakkerlakken!’ krijste Lara en ze greep een bus vergif. ‘Weg! Weg!’

7. Omdat Lara nog wel even zoet was met het verdelgen van het ongedierte, ging Rosemarie naar binnen. ‘ Hee, Roos.’ zei Marc. ‘Doe je mee met racen?’ ‘ Tuurlijk! En ik ga winnen, dat je het vast weet.’ grinnikte Rosemarie. ‘ Dat zullen we nog wel eens zien!’

8. Na een middag gamen kregen ze allebei toch wel honger. Snel maakte Marc wat te eten. ‘ Hee, psst! Marc!’ klonk het ineens achter hem. Lara gebaarde dat hij dichterbij moest komen. Zodat Rosemarie hen niet kon horen, fluisterde ze. ‘ Roos vindt jou al heel lang leuk, Marc. En jij haar ook, of niet?’ ‘ Eh, Laar…’ zuchtte Marc en hij bloosde. Hij zei maar niets.

9. Rebecca glimlachte toen de drie tieners naar boven renden. Ze was niet meer boos op Rosemarie, dat was allemaal zo lang geleden. Ze startte een spelletje op en begon te spelen, maar al gauw zei Jeffrey: ‘ Hou eens op, Becky. Zo kan ik me niet concentreren.’ ‘ Jezus, ik mag toch wel…’ begon Rebecca, maar toen bedacht ze zich. ‘Okee, sorry.’

10. Die avond liep Marc nog even mee met Rosemarie naar buiten. ‘ Eh, voor je weggaat, Roos…’ stamelde Marc verlegen. ‘ Ik, eh…ik wou je even laten weten dat ik je erg leuk vindt.’ Na die woorden wilde Marc zich het liefst verstoppen. Hij vond Rosemarie echt leuk, maar was doodsbang voor haar reactie.

11. ‘ Awh, Marc! Wat lief! Ik…ik vind jou ook leuk.’ stamelde Roos. ‘H-hele erg leuk, zelfs.’ Ze kuchte ongemakkelijk. Eindelijk durfde Marc weer op te kijken. Met een brede grijns keek hij naar haar op. ‘ Ik vind je echt een heel leuk meisje, Roos.’

12. ‘ Ik…’ begon Rosemarie, maar ineens wist ze niet meer wat ze moest zeggen. Sprakeloos keek ze de jongen tegenover haar aan. ‘ Misschien ben ik wel…verliefd op je.’ stamelde Marc en hij sloeg zijn ogen neer. ‘ O, Marc!’ riep Rosemarie opgelucht. ‘Ik ben ook verliefd op jou!’

13. ‘ Zullen we nog even een kampvuur maken?’ stelde Marc met trillende stem voor. ‘ Gaaf!’ jubelde Roos. Even later zaten ze rond het warme, knetterende vuurtje en ze praatten aan één stuk door. Het voelde goed, helemaal niet meer ongemakkelijk.

14. ‘ Ik heb ook marshmallows!’ zei Marc ineens. ‘Lust je die?’ ‘ Ha, of ik die lust? Ik ben er dol op!’ giechelde Roos. Ze lachten allebei toen ze een marshmallow aan een tak en roosterden ze boven het vuurtje. ‘ Ik vind het fijn bij jou, Roos.’ zei Marc zacht.

15. ‘ Ik vond het ook superfijn met jou, deze avond.’ glimlachte Roos. Ze sloeg haar armen om Marc heen. Even schrok hij, maar toen sloeg hij ook zijn armen om haar middel. ‘ Wil je verkering met me, Roos?’ vroeg hij toen. ‘ Tuurlijk. Heel graag, zelfs.’ giechelde ze.

16. Dolgelukkig was Marc, niets kon zijn stemming meer bederven. De volgende ochtend zat Lara met haar vader aan het ontbijt. Lara voelde zich al een paar dagen niet zo lekker, ze had last van hoestbuien die maar niet over gingen. ‘ Blijf anders lekker thuis, vandaag.’ zei Jeffrey bezorgd, maar ze luisterde niet.

17. Een paar uur later verscheen Jeffrey in zijn clownspak beneden. En ja, er stond een glimlach op zijn gezicht! ‘ Ik heb er zin in, vandaag. Misschien maak ik wel promotie!’ zei Jeffrey vrolijk. ‘ Tot vanmiddag, Becky!’ riep hij naar de keuken, en vertrok.

18. Blij verrast keek Rebecca haar vader na. Wat was hij vrolijk! Wat geweldig! Neuriënd ruimde ze de tafel af, en ging toen verder met het huishouden. Tja, iemand moest het doen! Ze wilde ook wel een baan, maar voorlopig bleef ze liever thuis.

19. Die middag keek Marc eens goed zijn kamertje rond. Het was een fijne kamer, het herinnerde hem aan zijn mooie jeugd. Maar het was tijd om op te groeien. Hij kon niet eeuwig in zijn kleuterjaren blijven hangen. En zeker nu hij een vriendinnetje had, kon het zo niet langer.

20. ‘ Laar, wil jij me helpen?’ vroeg Marc aarzelend. ‘ Natuurlijk, Marcje! Ik heb je toch ook aan die verkering geholpen, of niet dan?’ grijnsde Lara veelbetekenend. Marc zei maar niets. Hij was wel blij dat hun relatie weer helemaal goed was. Ze waren gewoon weer aardig tegen elkaar, als broer en zus.

21. Marcs nieuwe kamer werd blauw met wit. Het oude behang en de vloer bleven zitten, maar bijna alle meubels waren nieuw. Het werd een stoere, leuke jongenskamer. En in een hoekje stond toch nog wat speelgoed, als aandenken aan de goede oude tijd toen zijn moeder nog leefde en alles onbezorgd was.

22. ‘ Wauw, jij hebt wel gevoel voor stijl!’ grijnsde Marc toen hij zijn kamer rondkeek. ‘ Ik weet het!’ lachte Lara trots. ‘Als mijn kamer niet 3 keer zo klein was als de jouwe, had ik hem ook een make-over gegeven!’ ‘ Jouw kamer is ook leuk, Laar.’ zei Marc snel. ‘Alleen, klein…ja!’ Ze lachten allebei.

23. Rond het avondeten kwam Jeffrey thuis. Hij slofte niet naar boven, zoals hij altijd deed. Nee, hij huppelde! Hij huppelde op zijn grote clownsschoenen naar de keuken, waar Rebecca aan het koken was. ‘ Ik ben bevorderd, Becky!’ jubelde Jeffrey blij. ‘Ik ben nu mimespeler! En o, wat ruikt dat eten lekker zeg!’ Nog voor Rebecca kon reageren, huppelde hij alweer weg.

24. ‘ Laartje!’ brulde Jeffrey en hij stormde op zijn dochter af. Lara was met stomheid geslagen toen haar vader zijn armen om haar heen sloeg en haar bijna fijn kneep. ‘ Eh, papa? Wat is er?’ stamelde ze met haar gezicht in zijn clownspak gedrukt. ‘ Ik heb promotie gemaakt! Ik ben mimespeler!’

25. Jeffrey nam niet eens de moeite om zich om te kleden voor ze aan tafel gingen. Het was een bijzondere dag. Eindelijk zaten ze weer met de hele familie aan tafel – iets wat vroeger heel gewoon was. Het enige verschil was, dat Carlijn en Nel er nu niet meer bij waren. Jeffrey praatte honderduit over zijn baan, maar ook over het feit dat hij eindelijk weer lichtpuntjes zag in zijn leven.

26. ‘ Ik heb mijn leven weer opgepakt. Ik wil weer een goede vader voor jullie zijn, jongens. En het gaat me lukken. Ik voel gewoon dat alles weer goed komt!’ zei Jeffrey vastberaden. Hij sloeg lachend met zijn vuist in de lucht. ‘ We…zullen mama nooit vergeten, en oma ook niet… Maar we gaan verder.’ zei hij met een glimlach om zijn lippen. ‘ Mooi gezegd, papa.’ zei Lara ontroerd, en toen brak er ook een stralende glimlach door op haar gezicht.