1. VW: Happy Family? Generaties: (1.) Nel (ouderdom) (2.) Jeffrey x Carlijn (honger) (3.) Rebecca, Lara, Marc De vorige keer moest ik twee dagen toekijken. Rebecca kreeg een nieuwe look en ontmoette Xander op internet. De geest van Carlijn begon rond te spoken, en joeg Lara de stuipen op het lijf… Marc miste zijn vriendin Rosemarie, de verhuist was, en maakte zijn huiswerk niet. Nu mag ik 3 dagen spelen :D

2. ‘ Gadver, gek!’ griezelde Lara toen ze haar broertje ‘s morgens een kom beschimmelde macaroni naar binnen zag werken. ‘Ik heb ontbijt gemaakt… maar nee hoor, jij eet liever verrotte restjes!’ Marc haalde zijn schouders op en at verder. Dag 1: besturen

3. Na het ontbijt sloeg Rebecca de krant open. Zou er een baantje in de muziek voor haar in staan? Oplettend vlogen haar ogen over de letters, maar ze vond niets. ‘ Jammer.’ mompelde ze.

4. Om toch iets van haar nutteloze uurtjes te maken, besloot ze wat te gaan winkelen. Er moesten toch boodschappen gedaan worden, en dan kon ze meteen wat rond snuffelen in het winkelcentrum.

5. Fluitend liep Rebecca even later een kledingzaak binnen. Ze had nieuw ondergoed nodig, en ook een nieuwe pyjama. Ineens viel haar oog op een trouwjurk. Zou ze…? Ach, waarom niet! Ze kon hem toch even aan proberen. Rebecca glimlachte toen ze zichzelf zo zag, in het wit. Zou ze ooit echt trouwen? En met wie dan?

6. Nieuwsgierig wandelde Rebecca wat rond in het winkelcentrum. Ze zag een gezellig cafétje en ging naar binnen. Een man met rode dreads stond fanatiek op de flipperkast te spelen. ‘ Ha, flipperen!’ lachte Rebecca en ze kwam bij hem staan. ‘Je bent goed!’ ‘ Thanks.’ zei de man afwezig. Het was duidelijk dat al zijn aandacht bij het spel was.

7. Maar toen het spel afgelopen was, kreeg Rebecca zijn volle aandacht. Ze praatten een tijdje, en het klikte wel. Rebecca vond hem erg knap, zijn stijl beviel haar wel. Hij vond dezelfde films als zij leuk, en ook dezelfde games. Blij keek Rebecca hem aan. Maar toen ze afscheid moest nemen, werd hij ineens afstandelijk. Ze omhelsde hem – zo was ze gewoon – en toen duwde hij haar weg. ‘ Wat denk je wel niet! Raak me niet aan!’

8. Rebecca haalde haar schouders op. Zo ging het altijd met haar contacten – op een gegeven moment wilde niemand meer met haar omgaan. Was ze dan zo raar? Haar gedachten gingen naar Xander, de jongen die ze op internet had leren kennen. Ze mailden nog steeds bijna elke dag. Ze wist niet goed wat ze voor hem voelde, maar ze bleef aan hem denken.

9. Toen ze thuis kwam, vond ze haar vader aan haar computer. ‘ Ik hoorde dat hij weer stuk was.’ zei Jeffrey terwijl hij met een schroevendraaier in het apparaat prikte. ‘ Jep. Helaas wel.’ knikte Rebecca.

10. Ineens klonk er een vreemd geluid. Het volgende moment stond Jeffrey onder stroom… ‘ Pap!’ krijste Rebecca en ze sprong achteruit. Haar eigen ervaring met geëlektrocuteerd worden stond haar nog levendig voor ogen. ‘ Pap, laat die schroevendraaier los!’ piepte ze.

11. Eindelijk was het voorbij. Verward zakte Jeffrey terug op de stoel. ‘ Het gaat wel. Stom van me.’ zuchtte hij met een lachje. ‘ Ik probeer het nog eens.’ ‘ Nee pap, wacht!’ riep Rebecca en ze greep haar vader bij zijn schouder. Maar het was al weer te laat, want de stroomschokken verspreiden zich alweer door zijn lichaam. ‘ O, damn…’ mompelde Rebecca.

12. Gelukkig had Jeffrey toen zijn lesje wel geleerd. ‘ Ik wou toch al een nieuwe computer kopen.’ zei Rebecca snel. Nog diezelfde avond stond het nieuwe apparaat op haar kamer. Ze was er heel blij mee, want deze was veel sneller dan de oude. Meteen begon ze te typen aan een nieuw mailtje voor Xander.

13. ‘ In het winkelcentrum raakte ik aan de praat met een aardige jongen. We praatten over van alles; over flipperen, over films, games…van alles eigenlijk. Maar na een tijdje merkte ik dat hij liever weg ging, dan nog met mij te praten. Ik snap het gewoon niet. Zo gaat het nou zo vaak. Mensen praten met me, ik vind het gezellig, en dan kappen ze het ineens af. Ben ik raar?’

14. Rebecca zuchtte. Na een half uurtje kreeg ze al een mailtje terug. Er is iets dat jij heel goed in je oren moet knopen, Becky, en dat is: Jij bent NIET RAAR. Je bent gewoon jezelf, en daar moet je trots op zijn. Als mensen je niet mogen om je uiterlijk, om je humor, om de manier waarop je praat, om wat dan ook… dan zijn ze je niet waard. Verdoe je tijd niet met die mensen. Ik zeg dit, omdat ik het zelf ook elke dag weer mee maak. Ik begrijp je. En ik beloof je dat ik je nooit in de steek zal laten. Xander.’

15. Met bonzend hart liep Rebecca naar beneden om te eten. Elk mailtje van Xander gaf haar meer het gevoel dat ze bijzonder voor hem was. ‘ Wat kijk je blij!’ grinnikte Marc. ‘Spook je iets uit?’ ‘ N-nee.’ zei Rebecca snel. ‘Bemoei je met je eigen zaken.’

16. Na het eten ging Rebecca meteen weer naar boven. Jeffrey, Lara en Marc gingen een film kijken en vroegen of ze mee keek – maar ze schudde haar hoofd. Snel waste ze haar make-up eraf en trok haar pyjama aan. Ze moest Xander terug mailen!

17. Met haar favoriete rockband op de achtergrond, begon ze aan een nieuw mailtje te typen. ‘ Vroeger ging ik overal tegenin, en was ik expres onaardig tegen iedereen. Maar na het overlijden van mijn moeder en oma ben ik veranderd. Ik hou er nog steeds niet van om schijnheilig aardig te lopen doen, maar ik hou wel meer rekening met anderen. Of ben ik nog steeds egoïstisch en onaardig, en mogen mensen me daarom niet? xBecky’

18. Pling! Alweer een mailtje terug. Rebecca’s hart maakte een sprongetje. ‘ Rebecca! Hoe vaak moet ik het nou nog zeggen, jij bent niet raar! Het zijn gewoon de andere mensen die raar zijn, dat ze jou niet accepteren zoals je bent. Ik vind je juist cool. Eigenlijk zou ik wel eens een foto van je willen zien. Als je wilt, stuur ik ook een foto van mezelf? Weet je Becky, soms voel ik me ook raar en alleen. Maar wij weten wel beter, hè. We hebben elkaar. Internetvriendinnetje van me :P ! Tot mails! Xander.’

19. Internetvriendinnetje? Rebecca’s adem stokte in haar keel. ‘ Hoi internetvriendje! Ik zou graag een keer een foto van je zien! Maar van mezelf kan ik je nog niks sturen. Ik ben eigenlijk bang dat je me niks vindt, en daardoor niet meer wilt mailen. En ik wil je niet kwijt Xander. Mailen met jou maakt me elke dag weer blij. Zonder jou zou ik weer depressief worden. Je bent alles wat ik heb, Xander. Echt. xBecky.’ Doodsbang sloot Rebecca de computer af. Eigenlijk was ze bang voor Xanders antwoord. Ze was wel erg open geweest tegen hem… Maar het was de waarheid. En die moest hij weten. Toch was ze bang.

20. De volgende dag was het zaterdag. Jeffrey nam zijn kinderen mee naar de rolschaatsbaan. Iedereen was vrolijk. Snel trokken ze hun rolschaatsen aan en zetten hun eerste stapjes op de baan. Jeffrey ging al meteen onderuit. ‘ Hè pap, je staat nog geen 10 tellen of je ligt alweer!’ mopperde Marc. Dag 2: besturen

21. Na wat vallen en opstaan lukte het iedereen uiteindelijk om wat rond te rijden. En het werd steeds leuker! Vooral Lara wist zeker dat ze een nieuwe hobby gevonden had. Ze moest nog veel oefenen, maar dat had ze ervoor over!

22. ‘ Kom op Laar, samen rondjes draaien!’ riep Jeffrey hard. ‘Ik kom eraan, hoor!’ ‘ Okee, ik wacht…’ grinnikte Lara, toen haar vader met wiebelende benen haar richting op kwam. Na wat gestuntel met haar vader kon Lara weer haar eigen gang gaan. Ze kon zelfs al een pirouette draaien!

23. De middag werd besteedt aan serieuzere zaken. Het hele gezin zat bij elkaar in de woonkamer. Met de neus in de boeken!

24. Aan het eind van de middag belde Marc zijn vriendinnetje op. Ze hadden wel contact via msn, maar bellen was toch leuker. ‘ Roos…’ mompelde Marc en ineens miste hij haar heel erg. ‘Zou je dit weekend willen komen logeren? Alsjeblieft? Ik…ik mis je zo.’ Verlegen sloeg Marc zijn ogen neer en luisterde naar haar antwoord.

25. Intussen vertrok Jeffrey naar zijn werk. Hij had alweer promotie gemaakt, tot achtergrondzanger dit keer. Hij stak zijn duim op naar zijn telefonerende zoon en stapte toen de deur uit.

26. ‘ s Avonds stonden Marc, Lara en Rebecca in de keuken een kop koffie te drinken. ‘ Ik hoop dat ze kan komen. Ze zei dat ze het nogal druk had, en dat de treinreis te duur is.’ mompelde Marc verdrietig. ‘ Ze komt vast.’ zei Rebecca vriendelijk.

27. ‘ Marc, ik denk eigenlijk dat Rosemarie niet meer verliefd op je is.’ zei Lara die avond ineens. ‘ Wat? Hoe durf je dat te zeggen!’ viel Marc geschokt tegen haar uit. ‘ Die smoesjes, Marc. Ze was mijn beste vriendin, vroeger, en ik ken haar wel een beetje. Jullie zijn uit elkaar gegroeid.’ ‘ Ga weg, Lara. Je praat onzin.’ zei Marc kortaf.

28. Dag 3: besturen De volgende morgen kwam Jeffrey Marcs kamer binnen. ‘ Ik hoorde dat Rosemarie waarschijnlijk niet kan komen?’ vroeg hij. ‘ Ik weet niet.’ Marc haalde treurig zijn schouders op. Toen Jeffrey een poging deed zijn zoon te omhelzen, duwde Marc hem weg. ‘ Ik wil liever even alleen zijn, pap.’

29. Bij het ontbijt was iedereen een beetje stilletjes. Rebecca dacht aan haar internetvriend, en Marc aan zijn vriendinnetje die hij zo miste. Lara praatte opgewekt met haar vader over het rolschaatsen.

30. ‘ Hee!’ zei Rebecca ineens. ‘Ik geloof dat er bezoek voor je is, Marc!’ Marc keek zijn zus met grote ogen aan. Toen smeet hij zijn lepel neer en sprong overeind.

31. Rebecca had haar broertje nog nooit zo snel zien rennen!

32. ‘ Roos!’ brulde Marc en hij smeet de deur open. ‘Roos! O, Roos, ik dacht dat je niet kon komen!’ jammerde hij toen hij het tuinpad af rende. ‘ Roos…’ Eindelijk kalmeerde hij wat, en hij pakte haar handen vast. ‘ Het spijt me dat ik er zo vaag over deed. Ik had het écht heel druk met school. Mijn ouders hebben de treinreis betaald.’ zei Rosemarie glimlachend. ‘Ik heb je gemist, Marc.’

33. ‘ Ik…was bang dat je me niet meer leuk vond.’ zei Marc onzeker. ‘ Wat? Gekkie!’ Rosemarie schoot in de lach. ‘Ik ben toch jouw meisje! Ik vind je hartstikke leuk!’ Een brede glimlach brak door op Marcs gezicht. Liefdevol streelde hij haar wang, en voelde de vlinders dansen in zijn buik.

34. ‘ Laten we naar de tuin gaan, hier langs de weg is ook zo ongezellig.’ knipoogde Marc. In de tuin zochten ze een donker plekje uit waar ze ongestoord konden knuffelen. ‘ Ik hou van je, Roos.’ zei Marc. ‘ Ik ook van jou!’ zei Rosemarie, duidelijk dolgelukkig.

35. Daarna liet Marc haar zijn kamer zien. ‘ Wat vind je ervan?’ vroeg hij. Als ze het maar mooi vond! ‘ Je kamer past precies bij jou. Ik vind het super.’ glimlachte ze. Opgelucht trok Marc haar naar zich toe.

36. ‘ Ik ben zo blij dat je er bent.’ fluisterde hij in haar oor. ‘Dat we weer samen kunnen zijn.’ Rosemarie knikte. ‘ Het was wel lang geleden, hè. Zo stom dat ik moest verhuizen. Eigenlijk zou ik elke dag wel bij je willen zijn.’

37. Ze liet haar hoofd op zijn schouder rusten en een tijdje zaten ze zo, in een rustig stilzwijgen. Het was genoeg om elkaars warmte te voelen. ‘ Hé, zullen we op de playstation?’ vroeg Marc na een tijdje. Dat deden ze vroeger ook altijd. ‘ Goed plan!’ lachte Roos.

38. ‘ Weet je nog dat ik je de eerste keer al versloeg?’ vroeg Rosemarie. ‘Dat gaat nu weer gebeuren! Dat je het maar vast weet!’ ‘ O, is dat zo?’ grinnikte Marc. ‘Ik heb veel geoefend, hoor!’ Ze lachten en speelden urenlang. Marc voelde zich dolgelukkig, alsof hij de hele wereld aan kon.

39. Bij de lunch was de sfeer opgewekt en gezellig. De ruzie die Rebecca en Rosemarie ooit hadden, was totaal vergeten. ‘ Wist je al dat het vanavond feest is, Rosemarie?’ vroeg Jeffrey aan het meisje. ‘ Ik ben jarig!’ lachte Lara.

40. Hoewel ze vroeger goede vriendinnen waren geweest, waren ze uit elkaar gegroeid. Toch gingen ze nu weer leuk met elkaar om. ‘ Mag ik jouw haar eens doen, Rosemarie?’ vroeg Lara. ‘ Tuurlijk. Ik sta open voor alles!’ lachte Rosemarie.

41. Het eindresultaat was ‘Supercute’, aldus Lara. Vol verwachting liep Rosemarie naar beneden, om haar nieuwe kapsel aan haar vriendje te showen. ‘ O, Roos! Je bent nog mooier geworden dan je al was!’ stamelde Marc vol ongeloof. Stomverbaasd keek hij naar haar glanzende bruine haar. Voorzichtig aaide hij eroverheen.

42. Die middag zochten ze een rustig plekje achter het huis, waar ze even helemaal alleen konden zijn. Urenlang lagen ze in het zachte gras, wegdromend in elkaars armen. Het was haast te mooi om waar te zijn – dacht Marc in een flits. Na alle ellende die hij mee gemaakt had, was dit de hemel op aarde. ‘ Ik hou van je, Marc.’ fluisterde Rosemarie zachtjes in zijn oor.

43. ‘ Marc! Lara gaat de kaarsjes uit blazen, komen jullie?’ riep Rebecca vanaf de veranda. ‘ Hè shit.’ vloekte Marc vanuit hun schuilplaats. ‘ Ach, laten we maar gaan.’ knipoogde Rosemarie.

44. En even later stond er een grotere versie van de Lara die iedereen zo goed kende. ‘ Wauw, ongelofelijk!’ giechelde Lara en ze bekeek zichzelf van top tot teen. ‘Okee, ik mag niet klagen! Alleen die jurk is vreselijk.’ Iedereen lachte.

45. Snel rende ze naar boven om iets mooiers aan te trekken. ‘ Een echte jongedame!’ lachte Jeffrey met uitgestrekte armen toen Lara weer beneden kwam. ‘ O, pap, doe niet zo gek!’ giechelde Lara, en ze omhelsde haar vader. ‘ Fijne verjaardag, Laar.’

46. Toen ze klaar waren met de taart en de cadeautjes, gingen de tortelduifjes weer naar buiten. Het was inmiddels donker geworden. ‘ Het is best koud!’ rilde Rosemarie toen ze hand in hand door de tuin liepen. ‘ Oh, lieffie toch!’ giechelde Marc en hij drukte haar tegen zich aan.

47. ‘ Ik hou je wel warm!’ plaagde hij. Maar ineens werden ze serieus. Hun gezichten waren zo dicht bij elkaar… Deze avond was bijzonder. Dat voelden ze allebei. ‘ Roos, ik…’ begon Marc.

48. Maar ineens verloor hij al zijn angsten en onzekerheden. Hij kuste haar. Marc kuste zijn meisje, zijn Roos, zijn liefde van zijn leven! Het was hun eerste echte kus. En Marc hoopte met heel zijn hart dat er nog veel meer zouden volgen!

49. Na de zoen keken ze elkaar een beetje geschrokken aan. Toen ontspanden ze en vielen elkaar dolgelukkig in de armen. ‘ Ik wil je nooit meer kwijt lieve Roos.’ fluisterde Marc en hij snoof de zoete geur van haar haren op. ‘ Ik blijf voor altijd bij je, Marc. Wij samen, voor altijd.’

50. Allebei zweefden ze op wolken toen ze die avond op Marcs kamer zaten. ‘ Als we oud genoeg zijn, gaan we trouwen, hè?’ vroeg Roos hoopvol. ‘ Natuurlijk. Jij bent alles voor me.’ zei Marc. Een leven samen met Roos… Dat wilde hij met heel zijn hart en ziel.