Isang obra mula sa mga malilikoy na isipan at imahinasyon.

1. Lihim
-Genesis Rose Bracero
Naglaho at tila walang nagdaan,
Nalimot ang siyang di pa nararanasan.
Minsa nang nagnais sumigaw at naimpit;
Naubusan ng hininga, di pa man makalapit.
Malugod na lamang na tinanggap ang tadhana,
Lumipas ang araw, panaho’y kumawala.
Buhay ay nakabitin sa pagod nang sinulid,
Pagkabahala’t takot, sa puso’y di lingid.
Pilit na kumakapit sa naghihingalong pangako,
Pangarap ay nababasag; katawa’y nagdurugo
Saklolong panalangin ay di malingap,
At bawat ngiti’y may luhang kayakap
Pagkatao’y wala na , at limot na ang pangalan,
Tunay nga bang ako, sa puso mo’y walang puwang?
Munting alaala ng dating sinabi,
Siya bang kasinungalingang sa pag-ibig nagkukubli?
Saglit na nahulog at nawalan ng malay,
Sa saglit na iyo’y higit isang taon na ng buhay.
Pag-asa pa ba itong matatawag?
Paghahanap ng katotohanan o pagiging duwag?
Kahit panaginip na lamang ang bumabalot
Sa maseselang damdaming napupuno ng takot
At siyang sa isip at puso’y sigalot,
Ay pagsintang kay tamis at hapdi pa dulot.
Sa iyong mukha’t tinig, akoy nagigiliw,
Wagas kong pag-ibig ay walang pagmamaliw.
Kung ang pagkakataon, ako’y pinagbigyan
Lambing at pag-ibig ko’y iyo sanang nararamdaman.

2. Kung huwag na lamang at tatalikod,
Puso ba’y makapapayag na di ito masunod?
Kung sa bawat pagsapit ng dapithapon,
Damdami’y umaapaw, daig pa ang mga alon.
Kailan magwawakas ang sakit paghihintay?
Sa landas na sayo’y tungo, di ako susuway.
Sa lihim kong pangako’y laging tapat.
Ang aking pag-ibig ay iyong lahat.

3. Pagkakataong Muli
Caridad de Vera
Sa pagdaan ng mga araw
Saiyo lamang tanging pagmamahal
Pintig ng puso ay di magbabago
Ikaw lamang ang tanging isisigaw
Winasak man ng tadhana
Puso ko man ay binaliwala
Munting alaala mo
Sa isip ay itinakda
Mga pangyayari aking kinalimutan
Sadyang bumabalik at nangingibabaw
Binaon na sa limo tang nakaraan
Ngunit ano itong dumarating?
Ito ba at tagna o sadyang lilipas lamang?
Sa iyong paglisan
tuluyan ng naibsan
ang ugat ng pagmamahalan
niyaring parang pugad
ang sakit na naramdaman
Ang araw ay sisikat din
Sa gintong silangan
Muling maghahatid ng saya at pag-asa
Balang araw ay maglalandas din
Ang ating mga gunita
Kusang sasara ang lipos na alaala

4. Pangungulila
Emalyn Canillo
Pagkawala mo’y hindi ko inasahan
Bigla sa isang iglap ika’y lumisan
Labis ang lungkot at hapdi ng damdamin
Di inakala na ako’y lilisanin
Ina, bakit di ka lamang nagpaalam?
Puso’t isipan ko’y labis na nagdaramdam
Ako’y nahuhungkag, mundo ko’y dumilim
Wala ng giya, daan ay marimarim
Makayanan ko kaya na ika’y wala?
Paano ang mabuhay kung wala ka na?
Buhay ko’y walang saysay, walang pag-asa
Pangungulila’y kalabisan na Ina.
Minsan naisip ko’y sumunod saiyo
Tapusin ang lahat, iwan itong mundo
Paraan upang ika’y makapiling ko
Nalalaman kong ito’y pasyang palalo
Isang kahangalang tunay kung gagawin
Sapagkat ako ay walang karapatan
Subalit di ko alam aking gagawin
Kung ika’y wala na sa aking paningin
Sana’y makaya ko na ika’y wala na
Patuloy ang ko kahit wala ka
At babangon sa labis na kalungkutan
Haharapin ang mga pagsubok at hamon

5. Tambayan
John Philip Pascua
Sa aking paglalakad ako’y napahinto
Mga matang naakit ay napadapo
Sa makulay na karatulang nasa pinto
“Were open, bayad ay sampu”
Minsan, nakatutuwang pagmasdan,
Itong mga pag-asa ng bayan.
Sa kompyutershop na kanilang tambayan,
Sari-saring bagay kanilang pinagkakaabalahan.
May mga adik sa facebook,
Na sa larawa’y nabubusog.
May nanunuod, nakikinig ng youtube,
Sa misika nadadala habang nag-iencode.
Mga hari ng dota
Sa upuan nakataas ang paa.
Maririnig iba’t ibang terminolohiya.
Monster –kill at ano ba ang Imba?
Isang grupo, sa sulok makikita,
Tahimik, mukhang may seminar sila.
Wag kang istorbo at baka mamura ka.
Tetris player, time is gold: motto nila.
May estudyanteng napatanong,
“Anong oras na po ba Manong?”
“Ah, huling oras na ito ng hapon.”
Estudyanteng di makapaniwala, bumulong-bulong.
Dumungaw sa bintana madilim na nga.
Dito na napukaw, tulog niyang diwa.
Paaralang doon saba ang punta,
Di man lang nasilayan, mukha nitong umaasa.
Patakbo niyang tinahak ang daan,
Pang ilan na ba niya itong liban?
Kabataan, kabataan, kabataan
Pinapatay ninyo ang pag-asa ng bayan.

6. Tigreng ….
Liezel Ann Aguilar
Mga mata mong malagkit,
Bumabaga sa tuwing umiinit.
Mga kila’y mong nakakunot
Umiikot ng pabaluktot
Labi mong labis kung ngumuya,
Tinapon at ginawang pataba.
Bibig mo kapag tumunog
Kaparis ay nakakabinging torotot.
Kama’y mong puno ng balahibo,
Sa dulo’y nakatago matatalim na kuko.
Nananakit, tumitiris, mapanlinlang parang ipis.
Nagmamarka ang bawat hibla, sugat ang siyang dala.
Oh. Tigre! Anong lupit mo!
Kapahamaka’y dala mo sa mundo.
Kasamaa’y binunyag mo sa mga tao,
Dinagundong mo ang pusong bato.
Ngunit aking nalalaman,
Karma’y malapit lang, tigreng kaibigan.
Maaaring talino mo, ngayo’y kumikislap.
Subalit bukas paglilinlang ko sayo’y sisindak!

7. Aninag ng Bagong Pag-asa
Liezel M. Aguilar
Nadarama ko na ang ihip ng hangin,
Ang lagaslas ng dahon sa bintanang madilim.
Nakikita ko ang papalapit na liwanag,
Liwanag na napapawi sa karimliman ng aking bitag.
Napapawi na ang hapdi sa aking mga daliri
Dulot ng matiyagang paglathala ng sariling binhi.
Bumabalik ang kasawian ng aking isipan,
Na minsan’y nagging tigang sa labis na pakikipagsapalaran.
Naibibigay ko na ang katuturan sa huni ng ibon,
Ang sarap ng himig at lirikong baun-baon.
Sumasaklaw na sa mundo kong dati’y pawisan,
Heto’t nagbibigay ng kulay sa obrang karanasan.
Togang pinapangarap, salamin ng paghihirap,
Entabladong tinatanaw, unti-unting malalanghap.
Upang nakahanay, mamamalagi rin minsan,
Makakatapak din sa hagdang kaparis ay palayan.
Maihahandog ko na, ngiti sa aking irog.
Maisasabit ko rin, gintong produktong ikinalulugod.
Rolyong papel, sagisag ng aking pagtahak,
Totoo nga, ang aninag ng bagong pag-asa.

8. Kumusta? Gm # SAYANG
John Philip Pascua
Kang ako, nag isip-isip,
Kang gabos, satong nakaagi.
Sa hawak ko nagigwa ning kureyente.
Sa bulsa ko; baybreyt kan selpon sige sige.
Dai ko pighuna, na “sender” pangaran mo,
Anong ogma kan puso ko dahilan sa teks mo.
Pero napaisip ako, sain ako makua, ning pan “reply” saimo.
Pag- utang sa “smart” sakung naisipan.
Alagad igwa pa daa kong bayadan.
Tulos, kang sako inig maisihan.
Daing killing killing, ako duminalagan.
Sa tahaw kan uran,
Buta sa pusod kan kadikluman,
Rinuruso ko ang rulubak na agihan.
Anong ogmang teks mo masimbagan.
Pag-abot ko sa tindahan.
“Loading area” sarado na palan.
Tarantang puso, may naisipang.
Pagbasol saiyang nanuparan.
Ngunyan, panu ko masisimbag ang hapot mo?
Panu ko masasabing marahay ang kamugtakan ko?
Kasabay kan uran, luha ko tuminuroro.
Sa bulsa kinua ko, rupit na selpon dai na na-o-“on”.

9. Magulang
Flory Ann Competente
Kayo ang ugat na aming pinagmulan,
Ang dugo ninyo’y nananalaytay sa aming katawan,
Pinalaki’t inaruga ninyo kami sa kabutihan,
Dahil hangad ninyo’y mabuting kinabukasan.
Pinipilit ninyong kami’y pag-aralin.
Lahat ng hirap handa ninyong indahin,
Maibigay lang sa’min,
Kinabukasang pinapangarap ninuman.
Inaasam ninyong kami’y maging propesyunal.
Kaya positibong pananaw ninyong pinaninindigan,
Na balang araw pangarap nami’y aming mapagtatagumpayan,
Salamat sa suportang inyong ibinigay.
Sa amin dakila ang ngala’t sakripisyo ninyo,
Ikinararangal naming kayo,
Kaya pagpupugay iniaalay naming sa inyo,
At nawa’y marami pa ang tumulad sa inyo.

10. Kulayan Muli
Liezel Ann Aguilar
Matang malinaw, makislap at Masaya
Pag-asa’y puno, malakas ang pandama.
Layuning makinang, binaybay sa tuwina,
Pangarap na buo, hawak-hawak niya.
Trono na kasiyaha’y babalik muli,
Hangad na mawala pighati sa labi.
Kulayan muli ng krayolang minimithi,
Gawing pag-asa ang kumislap na ngiti.
Madilim na kabunduka’y itinapat,
Pusong dukha’y na puno ng paghihirap.
Nawawalang bituin kailan mahahanap?
Pag-asang nalugi, kailan malalanghap?
Sa sandali’y linunsad lebel ng buhay,
Kristal na hawak unti-unting namatay.
Napawi, nawala sa katinuang malay,
Nabigla ang pusong nasa gintong bagay.

11. Hiling
Liezel Ann Aguilar
Matagal na kitang hinihintay
Umaga’t gabi ako’y naglalakbay
Matagal ko nang nais marinig
Mabilis na tibok ng iyong dibdib
Matagal ko nang nais masulyapan
Mata mong puno ng kasiglahan
Matagl ko nang nais mahawakan
Kamay mong kasing lambot ng unan.
Matagal ko nang nais masandalan
Balikat mong matatag pa sa sinsunakuban
Matagal ko nang nais mahagkan
Katawan mong bundat sa kamalayan.
Matagal ko nang nais mapindot
Ilong mong sa tangos ay di malimot
Matagal ko nang nais himasin
Tenga mong palihim kong lumambing.
Matgal ko nang nais Makita
Tatak ng porma mong kakaiba.
Kapantay mo’y sikat na artista
Na nagpapahanga sa buong masa.
Matagal na kitang hinhanap
Maging sa masukal na dagat.
Ngunit tigang pa rin sa paglingap
Pagsuyo mo, kailan kaya malalsap?
Matgal ko nang nais matagpuan
Sino ka ba, oh aking Adan?
Sana itong munting panulat,
Liparin ng hangin at ika’y mamulat.

12. Tao
Jean Ann Masangkay
Bakit di mo tulungan ang iyong sarili?
Bakit bibig mo di matimpi?
Bakit paa mo’y laging nangangati?
Bakit mata mo’y parating lumalaki?
Nais mong tumulong sa iba
Sa pamamagitan ng maling balita
Ngunit sa palagay ko’y mali nagkakamali ka
Pagkat ang pagtulong ay pagdamay sa kapwa
Ay! tao, kawawa ka naman
Sinong tutulong sayo sa darating na araw?
Sinong magmumulat sayo’t aakay?
Kong ang lahat ng tao kaaway mong tunay.