Teksten en liederen die geprojecteerd werden tijdens de Witte Donderdagviering (C 2022) op Ten Bos – Sint Amanduskerk Erembodegem. De teksten van onze vieringen zijn te vinden op de website: https://www.kerknet.be/parochie-aalst-hopparochie/inspiratie/vieringen-op-ten-bos
Een regenboog boven het water ♦ Lichtmis4ing (Ten Bos 2024 Erembodegem)
Stoelen rond de tafel ♦ Witte Donderdag (Ten Bos, HopParochie Sint Benedictus 2022)
1.
2. Als de vrede op de tafel ligt,
is daarom Gods droom nog niet in zicht
want met stilte en met macht'loosheid
blijft de tafel enkel naakt en leeg.
God roept, schreeuwt om meer betrokkenheid
en Hij vraagt dat iets in ons beweegt.
Als de liefde op de tafel schijnt,
elke schaduw in het niets verdwijnt
dan klinkt in dat vuur Jouw zoon die kwam
als een helder nieuwe, oude vlam.
Gods licht, drie keer in ons hart geplant
voor een wereld aan de binnenkant.
Als er vruchten op de tafel staan,
vijgen, appels, druiven, wijn of graan,
dan heeft elk seizoen haar zin getoond,
werd ons werken door God zelf beloond.
Deel uit, van wat jou ooit werd beloofd
want zo heeft Hij ook in jou geloofd.
Bloemen mogen op de tafel staan
zelfs als iets in ons is misgegaan
want met liefde en barmhartigheid
is een misstap ook een stap vooruit
Gods Geest brengt ons naar volwassenheid:
kleur en bloemengeur en feestgedruis.
Als de waterkruik op tafel staat,
zwaar gebarsten en in slechte staat,
dan kan Jezus levend water zijn
dat niet uit maar in de barsten stroomt.
Dan staat strkas op tafel brood en wijn:
beeld van hoe God onze wereld droomt.
(Witte Donderdag)
Als de stoelen rond de tafel staan
en de dienstbaarheid is rondgegaan
dan stroomt liefde als een waterbron
zachtjes over onze voeten heen.
Je voelt: dit is waar het ooit begon,
rond die tafel zijn wij hier bijeen.
(Goede Vrijdag)
Samen vieren in de duisternis,
zaden strooien van verrijzenis.
Het kruis, dat Jij niet ontlopen kon
werd een aanklacht en struikelsteen.
Jouw woord dat de waanzin overwon,
klinkt nog steeds door al dat onrecht heen.
(Pasen)
Als de tafel als een vuurzee brandt
roept Gods stem aan onze binnenkant
om door alle dood en alle waanzin heen
te geloven in het levenslicht.
Dat licht dat in Jezus zelf verscheen
als een glimlach op Gods aangezicht.
3. Als de vrede op de tafel ligt,
is daarom Gods droom nog niet in zicht
want met stilte en met macht'loosheid
blijft de tafel enkel naakt en leeg.
God roept, schreeuwt om meer betrokkenheid
en Hij vraagt dat iets in ons beweegt.
Als de liefde op de tafel schijnt,
elke schaduw in het niets verdwijnt
dan klinkt in dat vuur Jouw zoon die kwam
als een helder nieuwe, oude vlam.
Gods licht, drie keer in ons hart geplant
voor een wereld aan de binnenkant.
Als er vruchten op de tafel staan,
vijgen, appels, druiven, wijn of graan,
dan heeft elk seizoen haar zin getoond,
werd ons werken door God zelf beloond.
Deel uit, van wat jou ooit werd beloofd
want zo heeft Hij ook in jou geloofd.
Bloemen mogen op de tafel staan
zelfs als iets in ons is misgegaan
want met liefde en barmhartigheid
is een misstap ook een stap vooruit
Gods Geest brengt ons naar volwassenheid:
kleur en bloemengeur en feestgedruis.
Als de waterkruik op tafel staat,
zwaar gebarsten en in slechte staat,
dan kan Jezus levend water zijn
dat niet uit maar in de barsten stroomt.
Dan staat strkas op tafel brood en wijn:
beeld van hoe God onze wereld droomt.
(Witte Donderdag)
Als de stoelen rond de tafel staan
en de dienstbaarheid is rondgegaan
dan stroomt liefde als een waterbron
zachtjes over onze voeten heen.
Je voelt: dit is waar het ooit begon,
rond die tafel zijn wij hier bijeen.
(Goede Vrijdag)
Samen vieren in de duisternis,
zaden strooien van verrijzenis.
Het kruis, dat Jij niet ontlopen kon
werd een aanklacht en struikelsteen.
Jouw woord dat de waanzin overwon,
klinkt nog steeds door al dat onrecht heen.
(Pasen)
Als de tafel als een vuurzee brandt
roept Gods stem aan onze binnenkant
om door alle dood en alle waanzin heen
te geloven in het levenslicht.
Dat licht dat in Jezus zelf verscheen
als een glimlach op Gods aangezicht.
4.
5. Ubi caritas et amor
Ubi caritas, deus ibi est.
Daar waar vriendschap is en liefde,
daar is God
(Tizé)
12. Hij gaf ons zwijgende een teken en kwam ons voet voor voet nabij,
Hij deed het water van zich spreken, het stort zich uit en reinigt mij.
Heer van mijn hart, Jij bent gekomen, de nacht door naar Jouw grote dag,
ik heb in eenvoud aangenomen dat ik Jou daarin volgen mag.
13. Hij gaf ons zwijgende een teken en kwam ons voet voor voet nabij,
Hij deed het water van zich spreken, het stort zich uit en reinigt mij.
Heer van mijn hart, Jij bent gekomen, de nacht door naar Jouw grote dag,
ik heb in eenvoud aangenomen dat ik Jou daarin volgen mag.
14.
15. Nada te turbe, nada te espante:
quien a Dios tienne nada te falta
Nada te turbe, nada te espante:
só lo Dios basta.
Laat niets je verontrusten,
laat niets je beangstigen.
Wie God heeft, ontbreekt niets,
God alleen is genoeg
(Taizé)
16.
17. Laat ons maar van liefde zingen,
laat ons maar de dood weerstaan,
laat ons maar elkaar omringen
met de moed om door te gaan.
18.
19. Brood hier gedeeld om te leven, voedsel om verder te gaan.
Teken van liefde gegeven in ons bestaan. om in Gods naam de
weg van Jezus te gaan.
Beker gereikt van uit vreugde wijn in gekleurd door de pijn.
Teken dat het Hem verheugde kwetsbaar te zijn om in Gods
naam de weg ten leven te gaan.
Handen bereid om te delen mensen geplaatst in het licht.
Teken dat breuken wil helen tot ons gericht om in Gods naam
de weg van liefde te gaan.
20. Brood hier gedeeld om te leven, voedsel om verder te gaan.
Teken van liefde gegeven in ons bestaan. om in Gods naam de
weg van Jezus te gaan.
Beker gereikt van uit vreugde wijn in gekleurd door de pijn.
Teken dat het Hem verheugde kwetsbaar te zijn om in Gods
naam de weg ten leven te gaan.
Handen bereid om te delen mensen geplaatst in het licht.
Teken dat breuken wil helen tot ons gericht om in Gods naam
de weg van liefde te gaan.
21. Brood hier gedeeld om te leven, voedsel om verder te gaan.
Teken van liefde gegeven in ons bestaan. om in Gods naam de
weg van Jezus te gaan.
Beker gereikt van uit vreugde wijn in gekleurd door de pijn.
Teken dat het Hem verheugde kwetsbaar te zijn om in Gods
naam de weg ten leven te gaan.
Handen bereid om te delen mensen geplaatst in het licht.
Teken dat breuken wil helen tot ons gericht om in Gods naam
de weg van liefde te gaan.
22.
23. [Vg.]
In de geest van dankbare herinnering
hebben we brood en wijn op tafel
temidden van een dramatisch gebeuren,
waarbij menselijke teleurstelling,
angst en onbegrip naar buiten kwamen:
Petrus, die Jezus' heengaan niet kon en wilde aanvaarden;
Judas, die het niet langer opbracht
in Jezus' radicale evangelie te geloven
en koos voor de veilige oude orde.
Al zijn vrienden geschrokken bij de voetwassing,
van zijn woorden bij het breken van het brood
en het ronddelen van de beker
Temidden van dit alles zongen zij samen de oude Joodse zegenbede.
Zoals elk jaar klonken de woorden: Baruch hasjem adonai
24.
25. [RECHTSTAAN]
[Vg.]
Het was zijn tijd.
Hij ging aan tafel en zei:
Ik heb er vurig naar uitgezien
dit paasmaal met jullie te eten;
want Ik ga sterven.
…[consecratie] …
Zo heeft Hij Gods belofte en Gods wil
waar gemaakt.
Brood en beker als een testament:
“Doe wat Ik heb gedaan.”
26.
27. [Vg.]
Het was nog geen ritueel
maar doodgewoon brood en een beker wijn,
waarvan Hij tot op goddelijke diepte,
de ware zin en betekenis openbaarde.
28. [Al.]
Het brood als het innerlijke,
échte leven dat we met Hem delen;
de graankorrels die moeten sterven
om leven te brengen;
de beker,
als een teken van het nieuw verbond
in alles wat we voortaan doen:
al het zoet dat we mogen smaken
al het zure en bittere dat we moeten proeven,
29.
30. [Vg.]
Het was geen bloedeloos ritueel,
zijn woorden bleven geen dode letter.
31. [Al.]
Het was een afscheid in vertrouwen,
een vaarwel met grote toekomst:
alles zal in God worden voltooid,
allen in Hem vereeuwigd.
32. [Vg.]
Dit afscheid van Jezus,
in de loop der tijden
onder leerstellige dogma's bedolven,
soms overwoekerd door vrome devoties,
struikelblok geworden tussen de christenen,
vaak de inzet van een machtsstrijd.
33. [Al.]
Dit afscheid van Jezus
is vanaf het begin simpel maar intens herdacht
en door de christenen gevierd.
'Zij kwamen samen in een of ander huis;
ze braken het brood, dankten God
en deelden alles samen.
34.
35. [Vg.]
Zo had het moeten blijven;
zo zou het weer moeten worden:
weten en vieren dat wij met Hem,
delen in het Ene goddelijke Leven;
weten en vieren dat we geroepen zijn
te doen wat Hij heeft gedaan;
weten en vieren dat wij en alle leven
ooit hoe dan ook zullen worden voltooid.