ΞΩΤΙΚΑ

1. Ανοίγοντας μια πόρτα…

2. Ένα βράδυ πριν κοιμηθώ διάβαζα ένα βιβλίο με χριστουγεννιάτικες
ιστορίες. Το βιβλίο περιέγραφε και το εργαστήρι του Αϊ Βασίλη. Κατόπιν
έπεσα για ύπνο σκεπασμένος με την κουβέρτα μου. Ξαφνικά βλέπω
πίσω από τη βιβλιοθήκη μου μια ξύλινη σκαλιστή πόρτα. Την άνοιξα και
είδα ένα μονοπάτι από χριστουγεννιάτικα παιχνίδια. Παντού είχε
πολλά χριστουγεννιάτικα δώρα με μεγάλους, πανέμορφους φιόγκους.
Αυτό το μονοπάτι με οδήγησε στο εργαστήρι του Αϊ Βασίλη. Εκεί είχε
πολλά χριστουγεννιάτικα παιχνίδια. Ξαφνικά αυτά ζωντάνεψαν και
άρχισαν να μιλάνε και να κάνουν ήχους. Ήταν ρομπότ,
τηλεκατευθυνόμενα αυτοκίνητα, αρκουδάκια, κούκλες και άλλα πολλά.
Σε κάποιο σημείο ο Αϊ Βασίλης είχε αφήσει το σφυρί του και διάφορα
άλλα εργαλεία. Και να και ο Αϊ Βασίλης! Μόλις εμφανίστηκε τα
παιχνίδια έμειναν ακίνητα και αμίλητα. Αναρωτήθηκα πώς μπορεί ο Αϊ
Βασίλης, έστω και με μια μικρή βοήθεια από τα ξωτικά, να φτιάχνει
τόσα δώρα; Εντάξει ας το ομολογήσω, το να είσαι Αϊ Βασίλης είναι
πολύ δύσκολη δουλειά και δεν θα μπορούσα να την κάνω εγώ! Άξαφνα
ξύπνησα και κατάλαβα ότι ήταν ένα υπέροχο, χριστουγεννιάτικο όνειρο
και το διηγήθηκα σε όλη την οικογένειά μου. Μου είπαν ότι είμαι
τυχερός που είδα ένα τέτοιο πανέμορφο, χριστουγεννιάτικο όνειρο!
Παύλος

4. Μια φορά πήγα στο δωμάτιό μου για να βάλω τα
ρούχα στην ντουλάπα μου. Εκεί είδα μια χαραμάδα με
φως. Άγγιξα το τελευταίο ράφι και πίσω από την
ντουλάπα φάνηκε μια κόκκινη πόρτα. Άνοιξα την πόρτα.
Είδα ένα χριστουγεννιάτικα στολισμένο μονοπάτι. Χωρίς
να περιμένω μπήκα μέσα και ακολούθησα το μονοπάτι
κλείνοντας την πόρτα πίσω μου. Το μονοπάτι ήταν
κατηφορικό. Έφτασα σε μια άλλη μυστική πόρτα που
οδηγούσε σε έναν μαγικό κόσμο. Βρήκα κρεμασμένο ένα
παλιό κλειδί και άνοιξα με αυτό την πόρτα. Μόλις
πέρασα την ξύλινη πόρτα βρέθηκα σ’ ένα υπέροχο τοπίο!
Εκεί ήταν δυο νεράιδες με πορτοκαλί φτερά, καστανά
μαλλιά, μακριές ριγέ κάλτσες- η μία με μπλε και άσπρες,
η άλλη με κόκκινες και άσπρες-και κοντά φορεματάκια, η
μια με μπλε η άλλη με κόκκινο. «Πού είμαι;» ρώτησα τις
νεράιδες. «Είσαι στη χώρα του παραμυθιού», μου είπαν
και οι δυο μαζί. Συνέχισα τον δρόμο μου και συνάντησα
τη Χιονάτη, τη Σταχτοπούτα, την Ωραία Κοιμωμένη, τη
Κοκκινοσκουφίτσα και άλλους πολλούς ήρωες
παραμυθιών. Περπάτησα λίγο ακόμα και είδα το
έλκηθρο του Αϊ Βασίλη και τη Χιονούλα, τη χιονονιφάδα.
Κατάλαβα όμως πως έπρεπε να γυρίσω πίσω.
Ακολούθησα το μονοπάτι και γύρισα στο δωμάτιό μου.
Ξύπνησα απ’ το όνειρό μου! Θα διηγηθώ σ’ όλους το
υπέροχο όνειρό μου!
Μαριάννα

6. Κάποτε βρισκόμουν στο δωμάτιό μου και
ετοιμαζόμουν να κοιμηθώ. Πήγα να βάλω τις πιτζάμες μου
και ένα παράξενο φως έπεσε στα μάτια μου. Έσπρωξα την
ντουλάπα και είδα μια μικρή, στρογγυλή πόρτα. Η πόρτα
ήταν καφέ και γύρω της υπήρχαν χόρτα, λουλούδια και
μαγικές μπάλες. Όταν άνοιξα την πόρτα με τύλιξε το
σκοτάδι. Κάποιες σκάλες ήταν στα πόδια μου και όταν
άρχισα να τις ανεβαίνω όλο και πιο πολύ φως ερχόταν.
Κάποια στιγμή είδα άλλη μια πόρτα και όταν την άνοιξα
μπήκα σε ένα μεγάλο δωμάτιο. Εκεί είδα δέντρο
στολισμένο με λαμπάκια, γιρλάντες, μπάλες χρωματιστές,
και ψεύτικες χιονονιφάδες από χαρτόνι. Δίπλα ήταν ένα
πλαστικό άλογο σε καφέ χρώμα που είχε σηκώσει ψηλά τα
δυο του πόδια και στη μέση του είχε δυο ρόδες. Επάνω
στον τοίχο είχε κρεμασμένες σιδερένιες κουτάλες
ξεβαμμένες από τον καιρό και μια σανίδα για τα χιόνια.
Ακριβώς πλάι είχε μια όμορφα στολισμένη βιβλιοθήκη.
Στο πάνω μέρος της είχε φωτάκια και ένα παιχνιδάκι του
Αϊ Βασίλη. Τα έξι ράφια της ήταν γεμάτα
χριστουγεννιάτικα παιχνίδια και γλυκά. Κάτω ήταν
ακουμπισμένος ένας καρυοθραύστης, ένα κίτρινο
αεροπλανάκι και ένα αρκουδάκι ντυμένο Άγιος Βασίλης.
Μπροστά ήταν ένα καροτσάκι με ροδούλες που ήταν
κόκκινο, παπούτσια σε άσπρο χρώμα, μια κούκλα ντυμένη
με μπλε φόρεμα, ένα ξύλινο σκαλιστό παιχνιδάκι, ένα
ακόμα αρκουδάκι με κόκκινη μπλούζα και ένα δώρο με
χρωματιστή κορδέλα. Όμως σιγά σιγά άρχισαν να
χάνονται, να φεύγει η μαγεία και όλα να ξαναγυρίζουν
στο σκοτάδι! Έφυγα από το μαγικό δωμάτιο, πέρασα
γρήγορα το μονοπάτι και βγήκα από τη μαγική πόρτα.
Έπεσα στην ντουλάπα μου, τρύπωσα στο κρεβάτι μου και
κοιμήθηκα. Το επόμενο πρωί ξύπνησα και κατάλαβα πως
όλα αυτά ήταν όνειρο! Και ζήσαμε εμείς καλά και αυτοί
καλύτερα!
• Φίλιππος

7. Ένα βράδυ που μισοκοιμόμουν άκουσα θόρυβο πίσω απ’ την ντουλάπα. Την
άνοιξα, παραμέρισα τα ρούχα και είδα μια τρομακτική πόρτα. Επάνω στην πόρτα
υπήρχαν σκαλισμένα δυο τέρατα. Αμέσως άνοιξα την πόρτα και βρέθηκα μπροστά σε
ένα μονοπάτι φτιαγμένο από ιστούς αράχνης. Άρχισα να προχωρώ και έβλεπα ζόμπι,
δράκους, φαντάσματα, τρολ, μάγισσες, κύκλωπες και γίγαντες. Τρόμαξα και ευτυχώς
είδα και μια άλλη πόρτα που έγραφε πως οδηγούσε στη χώρα της χαράς. Μπήκα και
ενθουσιάστηκα γιατί αντίκρισα υπέροχα πράγματα. Έβλεπα πολύχρωμους κλόουν,
ταχυδακτυλουργούς, γλυκούλικα σκυλάκια και γατούλες, χαρούμενα ξωτικά,
ευτυχισμένες νεράιδες, ζωντανά παιχνίδια και χαμογελαστούς ανθρώπους. Στη χώρα
αυτή όμως υπήρχε ένα μυστήριο. Κάποιος είχε κλέψει όλα τα παιχνίδια από τα
παιχνιδάδικα. Ο κλέφτης δεν είχε καταγραφεί από τις κάμερες ασφαλείας. Ο Τζερόνιμο
Στίλτον και ο Ηρακλής Ποντίρο είχαν αναλάβει την υπόθεση. Υπήρχε μόνο ένα
παιχνιδάδικο που δεν είχε «χτυπήσει» ο κλέφτης. Το παιχνιδάδικο Μουστάκας. Ο
Τζερόνιμο έβαλε αστυνομικούς να φρουρούν το κτίριο, όχι μόνο έξω αλλά και μέσα. Το
βράδυ όταν ο ήλιος έδυσε ο κλέφτης ξαναχτύπησε. Το πρωί που επέστρεψε ο Τζερόνιμο
βρήκε τους αστυνομικούς αναίσθητους και το κτίριο μισογκρεμισμένο. Πήγα κοντά του
και τον ρώτησα αν μπορώ να τον βοηθήσω σε κάτι. Αυτός μου απάντησε ότι θα
χρειαστεί κάποιο δόλωμα για να πιάσουν τον κλέφτη. Έτσι κι έγινε. Όμως έκανα εγώ το
δόλωμα! Ο κλέφτης με κυνήγησε όπως το είχα προβλέψει. Τον οδήγησα σε μια αποθήκη
όπου του είχαμε στήσει την παγίδα. Ένα κλουβί έπεσε από το ταβάνι και παγίδεψε τον
κλέφτη. Του βγάλαμε τη μάσκα και είδαμε το πρόσωπο του Τραπόλα, του ξάδερφου του
Τζερόνιμο. Μας είπε ότι έκλεβε τα παιχνίδια για να τα έχει μόνο αυτός και για να τα
πουλήσει και να γίνει πλούσιος. Για ενθύμιο πήρα ένα βιβλίο με υπογραφή του
Τζερόνιμο Στίλτον. Ξύπνησα απότομα και βρέθηκα με ένα βιβλίο στο χέρι. Ήταν
αλήθεια; Ποιος ξέρει…
Παναγιώτης Κατσουλάκος

9. Μια μέρα ήμουν στο δωμάτιό μου και διάβαζα ένα βιβλίο. Όταν το τελείωσα
πήγα στη βιβλιοθήκη να πάρω ένα άλλο και όπως το τράβηξα από τη θέση του τα
ράφια έπεσαν κάτω και εμφανίστηκε μια πελώρια, χρωματιστή, ξύλινη πόρτα. Άνοιξα
την πόρτα και εμφανίστηκε μπροστά μου ένα μονοπάτι στρωμένο με μεγάλα βιβλία.
Το μονοπάτι ήταν ατέλειωτο! Περπατούσα για ώρες και στο τέλος βρήκα ένα
δωμάτιο. Η πόρτα του ήταν στολισμένη με φωτάκια και πολύχρωμες μπάλες. Άνοιξα
την πόρτα και αντίκρισα πολλά παιχνίδια όπως: ξύλινα καραβάκια με άσπρα πανιά,
αλογάκια άσπρα, μαύρα και καφέ, ξωτικά που στα σκουφάκια τους κρέμονταν
κουδουνάκια και τα αστεία παπούτσια τους είχαν διαφορετικά χρώματα. Σ’ ένα ράφι
ήταν μια παλιά όμορφη κούκλα με πολύχρωμο φόρεμα, μακριά ξανθά μαλλιά και μια
μικρή ξύλινη καρέκλα που καθόταν πάνω. Υπήρχαν επίσης σιδερένια αεροπλάνα που
τα κούρδιζα και πέταγαν στον αέρα και ένα ακόμα πιο μεγάλο αλογάκι που ανέβαινα
πάνω και κουνιόμουν. Στο βάθος ήταν ένα τρενάκι με τις ράγες του στο αέρα και τα
βαγόνια του κουβαλούσαν μικρά πολύχρωμα δώρα. Άσπρα παγοπέδιλα ήταν
ακουμπισμένα πάνω σε μια κόκκινη βαλίτσα. Υπήρχε κι ένα σεντούκι γεμάτο
λουλούδια που δεν μπορούσα να το ανοίξω γιατί ήθελε ένα κλειδί που δεν το είχα.
Για κάποιο λόγο κρέμονταν στον τοίχο πινέλα! Είχε και πολλά κόκκινα, πράσινα και
μπλε κυβάκια με αριθμούς, ρομποτάκια φτιαγμένα από κονσέρβες και με ρόδες
αυτοκινήτων για πόδια. Στην άκρη ήταν ένα έλκηθρο κόκκινο, στολισμένο με
φωτάκια. Εκατομμύρια κουκλάκια με πάρα πολλά χρώματα ήταν σκορπισμένα εδώ κι
εκεί. Είδα κι ένα σπιτάκι από λυγισμένο γλειφιτζούρι, μεγάλες ρόδες και μια
ντουλάπα. Την άνοιξα και μέσα είχε κι άλλα παιχνίδια και εικόνες μιας οικογένειας.
Αναρωτιόμουν μήπως άραγε έμεναν αυτοί εδώ; Είχε και ρούχα σκισμένα και παλιά
όμως παρόλα αυτά ήταν ακόμα πολύχρωμα. Παντού έβρισκα κουτιά δώρων
πεταμένα εδώ κι εκεί. Κάθισα κάτω κι άνοιξα μερικά από αυτά. Σε ένα κουτί βρήκα
ένα κλειδί. Α!!! Ναι, το κλειδί από το σεντούκι που είχα βρει στην αρχή, σκέφτηκα.
Έτρεξα και πήγα στο σεντούκι, το άνοιξα και αντίκρισα ένα βιβλίο. Τι να το κάνω το
βιβλίο, αναρωτήθηκα. Αλλά για να το έχουν κάτι θα σημαίνει. Πήγα ξανά εκεί που
ήμουν μήπως βρω κάποια βιβλιοθήκη. Ανάμεσα στα εκατοντάδες πράγματα βρήκα
μια βιβλιοθήκη που της έλειπε ένα βιβλίο. Έβαλα σ’ αυτή τη θέση το βιβλίο που
κρατούσα και ξαφνικά βρέθηκα στο δωμάτιό μου κρατώντας στο χέρι μου ένα από τα
κουτάκια που είχα δει στο μαγικό δωμάτιο. Άνοιξα το κουτάκι και βρήκα ένα
χριστουγεννιάτικο στολίδι για το δέντρο. Πήγα αθόρυβα και το κρέμασα στο δέντρο
μας και επέστρεψα στο κρεβάτι μου. Πραγματικά έζησα μια τέλεια, μαγική
περιπέτεια!
Έλλη

11. Όταν ήμουν μικρός, ήταν πολύ γνωστό σε όλους πως μου άρεσαν τα βιβλία και
πως διάβαζα κάθε βράδυ από ένα! Την τελευταία μέρα του σχολείου, πριν τα
Χριστούγεννα, ήθελα να διαβάσω το βιβλίο που μου είχε αγοράσει παλιότερα η γιαγιά
μου διότι ήμουν καλός μαθητής. Όταν λοιπόν πήγα να το τραβήξω απ’ την βιβλιοθήκη
φάνηκε πίσω της ένα κίτρινο, πάρα πολύ δυνατό φως! Αμέσως, χωρίς δεύτερη σκέψη,
έσπρωξα τη βιβλιοθήκη και τι να δω! Ήτανε μια μαγική, ξύλινη πόρτα! Αλλά, δυστυχώς
για μένα, ήθελε κλειδί! Για να πάρω το κλειδί έπρεπε να λύσω έναν γρίφο. Έπρεπε
απλά να πω το όνομα του κολλητού μου φίλου. Το είπα και πάνω στην πόρτα
εμφανίστηκε το κλειδί. Εννοείται πως άνοιξα την πόρτα! Είδα κάτι που πιθανόν να μην
το ξαναέβλεπα ποτέ. Είδα το εργαστήρι του Αϊ Βασίλη! Χιλιάδες παιχνίδια: κόκκινα
έλκηθρα, πολύχρωμα στρατιωτάκια, πεντανόστιμα γλειφιτζούρια… Τώρα όμως είναι το
μαγικό! Έβαλα μέσα το χέρι μου και … μπήκα μέσα! Αμέσως η προσοχή όλων στράφηκε
πάνω μου. Όλα τα ξωτικά ήταν έκπληκτα. Πολλά έλεγαν πως δεν ήταν μέσα στο
πρόγραμμα να εμφανιστώ μέσα στο εργαστήρι. Άλλα με ρωτούσαν πώς ήρθα σ’ αυτό
το μέρος και συνέχεια τους έλεγα: «Δεν ξέρω ούτε και εγώ πως βρέθηκα εδώ, μάλλον
είναι μαγεία»! Πάνω σ’ έναν τοίχο υπήρχε η εικόνα του γνωστού Αϊ Βασίλη. Κάτω απ’
την εικόνα ήταν μια μικρή πύλη. Από ‘κει βγήκε ο αληθινός Αϊ Βασίλης! Πρέπει να
ομολογήσω ότι ήταν πολύ γλυκά όλα! Φορούσε κόκκινα ρούχα και είχε άσπρη
γενειάδα. Επίσης φορούσε μαύρες μπότες και μία μαύρη ζώνη. Μόλις με είδε
παραξενεύτηκε και μου έκανε τις ίδιες ερωτήσεις με τα ξωτικά. Μου είπε επίσης πως
για να γυρίσω σπίτι μαζί του έπρεπε να είμαι πολύ γενναίος, αλλά επειδή είμαι,
δέχτηκα. Αμέσως πήγαμε στο έλκηθρο και του είπα τη χώρα μου και γενικά που μένω.
Φτάσαμε πολύ γρήγορα και αμέσως κατέβηκα κάτω, πήγα στο κρεβάτι μου και έκανα
δήθεν πως κοιμάμαι. Ξέρετε όμως τι κατάλαβα; Όλα ήταν ένα υπέροχο όνειρο!
Αριστοτέλης

13. Μια παραμονή Χριστουγέννων, καθώς
ήμουν ξαπλωμένη στο δωμάτιό μου είδα ένα
παράξενο φως να βγαίνει από τη βιβλιοθήκη μου.
Έτρεξα να το πω στους γονείς μου αλλά έλειπαν.
Στην αρχή τρόμαξα αλλά μετά σκέφτηκα ότι
μάλλον είχαν πάει ν’ αγοράσουν το δώρο μου. Το
δώρο που ήθελα ήταν ένα κατοικίδιο ζωάκι και
συγκεκριμένα ένα γατάκι! Γύρισα πίσω στο
δωμάτιό μου και πρόσεξα ότι πίσω από την
βιβλιοθήκη υπήρχε μια ξύλινη πόρτα με
σκαλισμένα παράξενα σχήματα. Την άνοιξα και
είδα ένα μονοπάτι στρωμένο με βιβλία. Στο βάθος
καθόταν ο Αϊ Βασίλης και συναρμολογούσε ένα
ξύλινο παιχνίδι. Παντού γύρω μου πετούσαν
πολύχρωμες πεταλούδες! Ήταν μαγευτικά!
Ξαφνικά μια πεταλούδα ήρθε και με πήρε από το
χέρι και με οδήγησε στον κόσμο των πεταλούδων.
Όταν γύρισα στο δωμάτιό μου είδα ότι παντού
υπήρχαν μικρές πανέμορφες νεραϊδούλες
ντυμένες με φορέματα και πιασμένα τα μαλλιά
τους. Έμεινα να τις θαυμάζω μέχρι που με πήρε ο
ύπνος. Το επόμενο πρωί βρήκα κάτω από το
δέντρο ένα γατάκι. Με το που το πήρα αγκαλιά
ένιωσα τη μαγεία των Χριστουγέννων! Οι γονείς
μου ήταν τόσο ευτυχισμένοι! Τους πήρα μια ζεστή
αγκαλιά και τους έδωσα το δώρο τους. Μετά από
λίγες ημέρες άνοιξα πάλι τη φωτεινή ντουλάπα
αλλά δεν είδα τίποτα. Ρώτησα τους γονείς μου αν
ξέρουν κάτι για την μαγική πόρτα αλλά δεν
ήξεραν τίποτα. Όταν άνοιξαν τα σχολεία πήρα το
γατάκι μου στο σχολείο για να το δείξω. Η κυρία
μου σάστισε μόλις το είδε γιατί νόμιζε πως ήταν
αδέσποτο. Της εξήγησα πως ήταν το δώρο μου και
το δέχτηκε στην τάξη. Για τη μυστική ντουλάπα
αλλά και για τις νεράιδες δεν θα το πω σε
κανέναν!!!
Ανδριάννα

14. Χθες το βράδυ, καθώς ήμουν ξαπλωμένη στο δωμάτιό μου
είδα ένα φως πίσω από τη βιβλιοθήκη μου. Έψαξα τους γονείς μου
για να τους ρωτήσω τι ήταν αυτό αλλά δεν ήταν σπίτι. Έσπρωξα τη
βιβλιοθήκη και είδα μια πόρτα. Η πόρτα ήταν σκαλισμένη με
διάφορα σχέδια. Την άνοιξα και αντίκρισα ένα μονοπάτι. Το μονοπάτι
ήταν στρωμένο με λογοτεχνικά βιβλία και πολύ στενό. Περπάτησα
πάνω του. Στα πλάγια είχε θάμνους και πολύχρωμα λουλούδια.
Ξαφνικά βρέθηκα σ’ ένα δάσος που είχε καταπράσινα δέντρα, ξωτικά
και νεράιδες. Τα ξωτικά ήταν ντυμένα με πράσινα ρούχα και ένα
κίτρινο σκουφάκι. Οι νεράιδες φορούσαν πολύχρωμα φορέματα. Με
κάλεσαν να φάω μαζί τους και δέχτηκα. Αφού φάγαμε οι νεράιδες με
πήραν και με πήγαν βόλτα στο δάσος. Καθώς περπατούσαμε μου
έλεγαν τις περιπέτειες που περνούσαν ζώντας σ’ αυτό το μαγικό
δάσος. Το βράδυ με έβαλαν να κοιμηθώ σε ένα πέτρινο κρεβάτι. Το
επόμενο πρωί τα ξωτικά με πήγαν σε ένα εργαστήρι ζαχαρωτών. Εκεί
μου έδειξαν πως φτιάχνουν τα ζαχαρωτά! Όταν φύγαμε από το
εργαστήρι τους σκέφτηκα ότι είναι η ώρα να φύγω. Οι νεράιδες μου
έδωσαν ένα πολύχρωμο και πολύ όμορφο τριαντάφυλλο. Τα ξωτικά
μου χάρισαν ένα σπίτι από ζαχαρωτά. Αφού έφτασα σπίτι ξάπλωσα
γρήγορα στο κρεβάτι μου και το πρωί πήγα σχολείο. Δεν ήθελα να πω
σε κανέναν για το μαγικό δάσος. Ήθελα να το κρατήσω για μένα και
να πηγαίνω μόνη μου σ΄ αυτόν τον υπέροχο κόσμο!
Μάντυ

16. Κάποτε ήταν ένα παιδί που το έλεγαν Δήμο. Ένα μεσημέρι έπαιζε πετώντας το μπαλάκι του
στον τοίχο του δωματίου του. Το μπαλάκι του έπεσε πίσω από την ντουλάπα. Μετακίνησε την
ντουλάπα και είδε μια πανέμορφη πόρτα με σκαλισμένα λουλούδια και φυτά. Αποφάσισε να την
ανοίξει και αντίκρισε έναν μαγικό κόσμο και ένα μονοπάτι. Το μονοπάτι ήταν ατέλειωτο και θα του
έπαιρνε σίγουρα αρκετή ώρα για να δει που τον οδηγούσε. Ο Δήμος θαύμαζε το τοπίο που ήταν
γεμάτο λουλούδια, φυτά και πολύχρωμα φώτα: μπλε, γκρι, ροζ, μωβ και κόκκινο! Μετά από μια
ώρα περπάτημα τελείωσε το μονοπάτι και παρουσιάστηκε ένα μαγαζάκι με παιχνίδια. Μπήκε
μέσα στο μαγαζάκι και είδε φανταστικά παιχνίδια, ένα όμορφο δέντρο με χριστουγεννιάτικα
στολίδια και κόκκινα φωτάκια με ροζ γιρλάντες, Ήταν φανταστικά! Είχε χίλια δυο παιχνίδια όπως
καραβάκια, καροτσάκια, αρκουδάκια, καρυοθραύστες, αεροπλανάκια και διάφορα επιτραπέζια.
Ήταν τέλεια σε αυτό το μέρος και ήθελε να μείνει για πάντα εκεί αλλά δεν μπορούσε. Έπρεπε να
επιστρέψει. Ο Δήμος περπατούσε σιγά σιγά για να μείνει όσο περισσότερο μπορούσε. Βρήκε το
μονοπάτι και άρχισε να ανεβαίνει. Τα πόδια του κουράστηκαν και είπε να καθίσει σ’ ένα μαγικό
μανιτάρι για να ξεκουραστεί. Ξαφνικά εμφανίστηκαν δυο νεράιδες που άρχισαν να το μαλώνουν
γιατί το μανιτάρι που είχε καθίσει ήταν το σπίτι τους και τις είχε ξυπνήσει. Ο Δήμος ζήτησε
συγνώμη και συνέχισε το δρόμο του. Σε λίγο έφτασε στη μυστική πόρτα αλλά ήταν κλειστή. Μια
κολοκύθα που μιλούσε του είπε: «Μέσα στην πόρτα για να μπεις χρειάζεται τον γρίφο να τον
λύσεις». Ο Δήμος είχε μπερδευτεί. Περίμενε μήπως η πόρτα ανοίξει αλλά είχαν περάσει τρεις
ώρες και τίποτα. Αποφάσισε να κοιμηθεί εκεί. Ξάπλωσε πάνω σ’ ένα τεράστιο φύλλο και
σκεπάστηκε με χόρτα. Το επόμενο πρωί είχε καταλάβει τι εννοούσε ο κύριος κολοκύθας. Ήταν ένας
εύκολος γρίφος τελικά και δεν του πήρε πολλή ώρα ν’ απαντήσει. Έτσι πέρασε στον κανονικό
κόσμο. Ήθελε να πει στους γονείς του την περιπέτειά του αλλά σκέφτηκε ότι θα τον μάλωναν και
δεν θα τον άφηναν να ξαναμπεί. Θα ήθελα να τα μοιραστώ όλα με τον κολλητό μου και με τους
γονείς μου αλλά τελικά θα ήθελα να κρατήσω αυτό το μέρος για τον εαυτό μου για να περνάω
λίγο χρόνο μόνος μου.
Δημοσθένης

18. Χτες το βράδυ διάβαζα ένα βιβλίο που είχε θέμα τον
Αϊ Βασίλη. Μετά έπεσα να κοιμηθώ. Ξαφνικά είδα
μπροστά μου μια ξύλινη πόρτα. Παραξενεύτηκα αλλά την
άνοιξα και μπήκα σ’ έναν φανταστικό κόσμο. Σ’ αυτόν
τον κόσμο άκουγα έναν μυστηριώδη ήχο. Ήταν απ’ το
εργαστήρι του Αϊ Βασίλη. Ο Αϊ Βασίλης με κάλεσε κοντά
του. Τα παιχνίδια όμως ήταν σπασμένα. Ο Αϊ Βασίλης
ήταν στενοχωρημένος. Κατάλαβα ποιος έφταιγε. Ένα
σκανταλιάρικο ξωτικό! Το ξωτικό αυτό ήταν ο Τηγανίτας.
Τον ρώτησε γιατί έσπασε τα παιχνίδια και μου απάντησε:
«επειδή μισώ τα παιχνίδια»! Ο Αϊ Βασίλης τον έδιωξε απ’
το εργαστήριό του. Μετά με κέρασε μπισκότα και με
οδήγησε πίσω στο κρεβάτι μου. Όταν ξύπνησα κατάλαβα
ότι όλα ήταν ένα πολύ ωραίο όνειρο!
Θοδωρής

19. Μια μέρα που είχα καθίσει να ξεκουραστώ στο δωμάτιό
μου παρατήρησα ένα φως δίπλα από το γραφείο μου. Πήγα κοντά
για να δω από πού έρχεται αλλά δεν τα κατάφερα. Έκανα άκρη το
γραφείο μου και είδα μια πόρτα. Η πόρτα ήταν μαγική και είχε
σκαλισμένα πολλά περίεργα σχήματα. Το πόμολο ήταν
διαφορετικό και δεν μπορούσα να την ανοίξω. Έβαλα τόση μεγάλη
δύναμη που τελικά μπόρεσα να την ανοίξω. Η πόρτα οδηγούσε σ’
ένα μονοπάτι. Το μονοπάτι είχε πολλά βιβλία. Όσο προχωρούσα
έβλεπα τα βιβλία να γίνονται όλο και περισσότερα. Περπάτησα
τόσο πολύ που σταμάτησα για να ξεκουραστώ και είδα το
αγαπημένο μου βιβλίο. Το πήρα και κάθισα να το διαβάσω. Αυτό
αντί να έχει τα αγαπημένα μου παραμύθια είχε έναν μεγάλο
χάρτη. Ο χάρτης οδηγούσε στο εργαστήρι του Αϊ Βασίλη.
Ενθουσιάστηκα και πήγα να το βρω για να το δω από κοντά. Ο Αϊ
Βασίλης ήταν εκεί και μου είπε να μπω μέσα. Δέχτηκα με μεγάλη
χαρά. Μπαίνοντας είδα πολλά και διάφορα παιχνίδια όπως
ζαχαρωτά, ποδήλατα, λούτρινα αρκουδάκια, στρατιωτάκια,
καραβάκια, τουβλάκια, κλόουν, γλειφιτζούρια, δώρα, εργαλεία,
σεντούκια, μια φωτεινή γιρλάντα, αεροπλανάκια, άσπρες μπότες,
αυτοκινητάκια και ένα δέντρο με πολλά λαμπάκια και πολλά
στολιδάκια. Ο Αϊ Βασίλης με ρώτησε αν μου αρέσει το εργαστήρι
του και αν πεινάω. Του απάντησα ναι και εκείνος μου έδωσε να
φάω μπισκότα. Του είπα ένα μεγάλο ευχαριστώ! Με ρώτησε αν
θέλω να με πάει πάλι πίσω στη μαγική πόρτα. Και απάντησα ναι
γιατί όχι. Ο Αϊ Βασίλης με πήρε με το έλκηθρό του και με πήγε στη
μαγική πόρτα. Τον ευχαρίστησα ακόμα μια φορά. Πήγα ν’ ανοίξω
την πόρτα και ξαφνικά…ξύπνησα! Αναρωτιόμουν αυτό που έζησα
ήταν όνειρο ή πραγματικότητα! Εσείς τι λέτε;
Παναγιώτης Καπουσούζης

21. Χτες το βράδυ ξεκίνησα να
διαβάζω ένα παραμύθι στο δωμάτιό μου.
Καθώς το διάβαζα οι εικόνες άρχισαν να
ζωντανεύουν. Μια φωτεινή πύλη άνοιξε
και είδα παράξενα τέρατα να παλεύουν.
Με ένα μαγικό ραβδάκι τα μεταμόρφωσα
σε καλά ζωάκια. Συνέχισα να περπατώ και
συνάντησα τρία ρομπότ. Τα ρώτησα πού
βρίσκομαι και μου απάντησαν ότι
βρίσκομαι στον κόσμο των παράξενων
τεράτων. Ακολούθησα ένα άλλο μονοπάτι
και βρέθηκα σ’ ένα λούνα παρκ που
λεγόταν «Αστερόκοσμος». Γιατί άραγε
λέγεται έτσι, αναρωτήθηκα. Συνάντησα
μια βασίλισσα, την Αστερόπη, και τη
ρώτησα. Εκείνη μου απάντησε ότι
ονόμασε το βασίλειό της έτσι γιατί
λατρεύει τα αστέρια. Η ίδια ήταν όμορφη
και λαμπερή σαν αστέρι. Όταν της το είπα
με φίλησε, με αγκάλιασε και για να με
βοηθήσει να γυρίσω πίσω κάλεσε ένα
πολύχρωμο σύννεφο για ν’ ανέβω. Την
καληνύχτισα, ανέβηκα πάνω και βρέθηκα
στο κρεβάτι μου! Ήταν μια πολύ
παράξενη περιπέτεια που δεν θα ξεχάσω
ποτέ!
Θωμάς

22. Μια νύχτα λίγο πριν κοιμηθώ παρατήρησα
μια χαραμάδα πίσω από τη βιβλιοθήκη μου. Έσπρωξα
τη βιβλιοθήκη και είδα μια μυστική πόρτα. Στα πόδια
μου ήταν ένα μεγάλο κλειδί. Το έβαλα στην
κλειδαρότρυπα και την άνοιξα. Μόλις την άνοιξα είδα
έναν σκοτεινό διάδρομο με μικρά κόκκινα φωτάκια.
Δεν έβλεπα τίποτα! Στο τέλος του διαδρόμου είχε
άλλη μια πόρτα. Αυτή ήταν πιο μεγάλη. Την άνοιξα
και είδα έναν κόσμο φτιαγμένο όλον από φαγητά. Ο
Τζακ ο ντομάτας, ο θυρωρός, με ρώτησε τι κάνω εγώ
εδώ και του εξήγησα τι έγινε. Μου είπε ότι για να
περάσω στον κόσμο του θα έπρεπε να πω τον μυστικό
κωδικό! Είπα «δεν ξέρω» και για καλή μου τύχη ο
κωδικός ήταν «δεν ξέρω»! Έτσι μου επέτρεψε να
περάσω. Η πόλη ήταν κυριολεκτικά φτιαγμένη από
φαγητά! Ένας πολίτης που είδα ήταν ο Γουίλι ο
Δαμάσκηνος, ο πυροσβέστης. Το σπίτι του ήταν
φτιαγμένο από ζάχαρη. Τα περισσότερα σπίτια ήταν
από ζάχαρη και οι δρόμοι από πατατάκια. Τα πιο
αστεία ήταν τα αυτοκίνητα που ήταν: οι ρόδες από
ντοματίνια, τα τιμόνια από φέτες λεμονιού και τα
τζάμια από ζελέ. Ο Τεντ ο μπιζέλης, ο ξεναγός, με
ξενάγησε στην πόλη και στο μεγαλύτερο αξιοθέατο
που ήταν ο πύργος του Άιφελ των αγγουριών στην
Πορτοκαγαλλία. Ήταν ψηλός όσο ο πραγματικός
πύργος του Άιφελ! Επίσης ένα άλλο αξιοθέατο ήταν το
άγαλμα του μικρού καλαμαριού στη Λεμονορβηγία!
Μου έδειξε επίσης το καλύτερό τους εστιατόριο -πέντε
αστέρων- στην Ντοματιλάνδη. Μετά πήραμε τον
δρόμο του γυρισμού. Μόλις πέρασα την τελευταία
πόρτα βρήκα το δωμάτιό μου και το κρεβάτι μου να με
περιμένει. Έπεσα και κοιμήθηκα. Σε λίγο άκουσα:
«Ξύπνα Σάββα, ώρα για σχολείο». Στα χέρια μου
κρατούσα το καπέλο που μου είχε χαρίσει ο Τζακ ο
ντομάτας! Ήταν όνειρο ή μήπως όχι;
Σάββας

23. Χθες όταν άνοιξα την ντουλάπα για να
βάλω τις πιτζάμες μου είδα ένα φως να
έρχεται από μια κρυφή πόρτα. Η πόρτα ήταν
πολύχρωμη και σκαλισμένη με όμορφα σχέδια
όπως χορεύτριες και παιχνίδια. Υπήρχαν και
πανέμορφα λουλούδια που ζωντάνευαν και
έκριναν το καλό και το κακό! Αν ήσουν καλός
σου έδιναν ένα παλιό κλειδί και άνοιγες την
πόρτα. Αν ήσουν κακός δεν σου επέτρεπαν να
προχωρήσεις. Ευτυχώς μου έδωσαν το κλειδί
και την άνοιξα. Όταν μπήκα είδα ένα γυάλινο
μονοπάτι. Δίπλα του υπήρχαν κρυστάλλινα
δέντρα με ασημένια φύλλα. Οι θάμνοι
τριγύρω ήταν από χρυσό. Έκοψα ένα κλαδί
από το καθένα και έφτιαξα ένα μπουκέτο.
Ανέβηκα τεράστιες σκάλες και έφτασα σε μια
δεύτερη πόρτα. Χρησιμοποίησα πάλι το κλειδί
και την ξεκλείδωσα. Βρήκα ένα δωμάτιο
γεμάτο παιχνίδια και γλυκά. Ένα παιχνιδάκι
ζωντάνεψε και σιγά σιγά ζωντάνεψαν και τα
υπόλοιπα. Ήταν όλα πολύχρωμα και γελαστά.
Έμεινα αρκετά μαζί τους και μετά τους ζήτησα
να με βοηθήσουν να γυρίσω πίσω. Σε λίγα
λεπτά βρέθηκα στο κρεβάτι μου. Άραγε ήταν
όνειρο ή αλήθεια; Και το μπουκέτο με τα
λουλούδια που ήταν πάνω στο κρεβάτι μου;
Ζωή

24. Ένα βράδυ καθώς κοιμόμουν ακούστηκε
ένας περίεργος θόρυβος απ’ την ντουλάπα μου.
Σηκώθηκα να δω από που έρχεται ο θόρυβος. Άνοιξα
την ντουλάπα και είδα μία πόρτα με ένα χερούλι που
έμοιαζε με βιβλίο γεμάτο αράχνες και ιστούς.
Γύρισα το χερούλι και αντίκρισα ένα μονοπάτι
ανάμεσα σε πυκνά δέντρα. Ένα χέρι με πέρασε
ανάμεσα από τα δέντρα και από μια πύλη που
οδηγούσε σε αναρίθμητα βιβλία! Μα ήταν όλα
κλειδωμένα! Είδα κάπου ένα κλειδί. Το πήρα και
ξεκλείδωσα ένα βιβλίο που έγραφε «Οι επτά νάνοι».
Ξαφνικά ξεπετάχτηκαν από το βιβλίο από τις
σελίδες επτά νάνοι με τα φτυάρια τους. Μετά άνοιξα
ένα άλλο βιβλίο και μαγειρικής και ξεπετάχτηκαν
λουκάνικα με κέτσαπ. Αυτά τα πλάσματα με
κοιτούσαν απειλητικά και μου είπαν ότι θα με
οδηγήσουν στον βασιλιά τους, τον Μακαρόνη. Ο
Μακαρόνης αποφάσισε να με βάλει φυλακή. Η
φυλακή ήταν από καυτερή μαγιονέζα και με
φυλούσαν πράκτορες- τούρτες. Τελικά μετά από
πολλές προσπάθειες κατάφερα ν’ αποδράσω με τη
βοήθεια ενός ελέφαντα που ξεπήδησε και αυτός από
ένα βιβλίο. Ξύπνησα στο κρεβάτι μου και
αναρωτήθηκα αν όλο αυτό ήταν όνειρο ή αλήθεια.
Μάλλον είχα φάει πολύ το βράδυ…
Αλέξης

25. Όταν ήμουν μικρή, γύρω στην πρώτη δημοτικού, οι γονείς μου δεν
με άφηναν ν’ ανοίξω μία πόρτα. Η πόρτα αυτή ήταν ξυλόγλυπτη και πολύ
στολισμένη. Στην άκρη της είχε σκαλισμένες δύο πανέμορφες ψεύτικες
νεράιδες. Ήταν βαμμένη μ’ όλα τα χρώματα του κόσμου. Μια μέρα ήμουν
στο δωμάτιό μου και κοιτούσα αυτή την ωραία μαγική πόρτα. Είχα
μεγάλη περιέργεια για το τι είχε από την άλλη μεριά. Άνοιξα την πόρτα
και τι να δω: σκαλισμένα ζώα, παιδάκια, δέντρα κ.α. Ακολούθησα ένα
μονοπάτι και έφτασα σ’ ένα φανταστικό κόσμο. Είδα το εργαστήρι του Αϊ
Βασίλη, όμορφες μπαλαρίνες και νεράιδες με φωτεινά φτερά. Ένα ξωτικό
με πράσινα ρούχα μου είπε πως αυτός ο κόσμος είχε όλα τα πλάσματα της
φαντασίας αλλά και αληθινά! Ύστερα έφυγε γιατί είχε πολύ δουλειά.
Τριγύρω πετούσαν πολύχρωμα μπαλόνια όπως: κόκκινα, ροζ, μπλε,
κίτρινα κ.α. Οι ήρωες των παραμυθιών είχαν ζωντανέψει. Υπήρχαν
διάφορα είδη πουλιών, παπαγάλοι, κόκορες, παγώνια, περιστέρια κ.τ.λ.
Επιπλέον είδα ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο με πολύχρωμα φωτάκια,
μπάλες και ένα χρυσαφί αστέρι. Είχε ακόμα γλειφιτζούρια, ζαχαρωτά,
πάστες, τούρτες, κεκάκια και άλλα πολλά γλυκίσματα. Στο βάθος ήταν ένα
τσίρκο με ζογκλέρ, κλόουν και ακροβάτες. Φορούσαν κοστούμια με
φιογκάκια, κουδουνάκια και πολλά χρώματα στις στολές. Επίσης είδα
έναν ζωολογικό κήπο με ζέβρες, ελέφαντες, κροκόδειλους, δελφίνια,
τίγρεις και λιοντάρια. Περπατώντας λίγο ακόμα συνάντησα ένα τεράστιο
παλάτι με πολλά πατώματα. Τέσσερις κουζίνες με εκατό μάγειρες. Δύο
μεγάλους κήπους με ογδόντα κηπουρούς, μια βασίλισσα, έναν βασιλιά με
δύο δίδυμες κόρες, δέκα αυλικούς και πέντε γελωτοποιούς πολύ
αστείους. Υπήρχε επίσης μια μεγάλη βιβλιοθήκη με εκατομμύρια βιβλία,
παραμύθια και μυθιστορήματα. Μέτρησα ακόμα δεκαπέντε σχολεία που
δίδασκαν γλώσσα, ιστορία, μαθηματικά, γυμναστική, αγγλικά, ρομποτική
κ.α. Σ’ ένα παγοδρόμιο μάθαιναν καλλιτεχνικό πατινάζ, απλό και χόκεϋ. Τα
ξωτικά μου πρόσφεραν ένα μαγικό, πανέμορφο μενταγιόν με σμαράγδια
και ζαφείρια ώστε να έρχομαι, όποτε θέλω και πιο γρήγορα, σ’ αυτόν τον
υπέροχο κόσμο. Αυτή ήταν η πιο όμορφη περιπέτεια όλου του κόσμου!
Άννα

27. Χτες το βράδυ διάβαζα ένα φανταστικό, χριστουγεννιάτικο βιβλίο
όταν ξαφνικά είδα πεταλούδες να πετάνε γύρω μου! Ακολούθησα με
περιέργεια τις πολύχρωμες πεταλούδες και αντίκρισα ένα μαγικό τόπο. Σ΄
αυτόν τον τόπο υπήρχε ένα μονοπάτι στρωμένο με παραμύθια γεμάτα με
πολύχρωμες εικόνες. Τα δέντρα ήταν στολισμένα με τίτλους παραμυθιών
όπως η Πεντάμορφη και το Τέρας, η Άριελ, η Σταχτοπούτα, η Χιονάτη και
οι επτά νάνοι κ.α. Προχώρησα στο μονοπάτι γιατί ήμουν πολύ περίεργη τι
άλλο θα δω. Ξαφνικά είδα να έρχονται οι επτά νάνοι κουβαλώντας
πολύτιμα διαμάντια. Τους ρώτησα αν ξέρουν πού είναι οι Χιονάτη και με
οδήγησαν σε ένα παλάτι. Εκεί ήταν η Χιονάτη. Τη ρώτησα αν υπάρχει η
παραμυθογαλλία που διάβαζα στο βιβλίο μου και εκείνη μ’ έναν μαγικό
τρόπο με πήγε εκεί που ήθελα. Εκεί συνάντησα την πεντάμορφη και
τέρας και με ξενάγησε στο τεράστιο παλάτι που ζούσε με το τέρας. Τη
ρώτησα αν μπορούσα να κοιμηθώ στο παλάτι μέχρι να ξημερώσει και μου
απάντησε ότι μπορεί να με φιλοξενήσει. Κοιμήθηκα και το πρωί που
έπρεπε να φύγω η πεντάμορφη με αποχαιρέτησε συγκινημένη.
Ακολούθησα πάλι το μονοπάτι και κάποια βελάκια με οδήγησαν σε μία
απέραντη θάλασσα. Εκεί βρήκα την Άριελ που με μεταμόρφωσε σε μια
υπέροχη γοργόνα και με ξενάγησε στον βυθό της θάλασσας. Τη ρώτησα
πως θα επέστρεφα και εκείνη με οδήγησε στο μονοπάτι και μου χάρισε
ένα κοχύλι. Ξαφνικά άκουσα τη φωνή της μαμάς μου να μου λέει πως
είναι ώρα να σηκωθώ από το κρεβάτι! Για μια στιγμή πίστεψα πως ήταν
όνειρο μέχρι που είδα το κοχύλι…
Ιωάννα