2. Քրիստոնեության ընդունումը
Հայաստանում ընդունվել է քրիստոնեությունը 301 թ.
Այն տարածվել է Գրիգոր Լուսավորչի և Տրդատ III
Մեծի կողմից: Սկզբում, Տրդատ թագավորը չի
հավատացել Գրիգոր Լուսավորիչին և գցել է Խոր
Վիրապ փոսը 12 տարով: Երբ Գրիգորը այդքան
ժամանակից հետո դեռ ողջ էր, թագավորը նրան
հավատաց և ազատեց: Գրիգոր Լուսավորիչի,
թագավորի, թագուհի և իրենց օգնականների հետ
կառուցեցին Հռիփսիմյան կույսերի վկայարաններ:
Ըստ Ագաթանգեղոս պատմիչի՝ Տրդատ III Մեծը քարշ
է տվել ութ մեծ քար Մասիսի գագաթից և տեղադրել
վկայարանների հիմքում:
3. Երազում Գրիգոր Լուսավորիչը տեսել է թե որտեղ է
իջել Քրիստոսը : Նա այդտեղ կառուցել է
<<Էջմիածին>> քաղաքը, որի անունը նշանակում է
<<Միածնի իջած վայր>>: Գրիգոր Լուսավորիչը
Վաղարշապատում կարգվում է եպիսկոպոսապետ:
Հետո նա Տրդատ թագավորի հետ մեկնել է
Կապադովկիա, որտեղ Մաժաք-Կեսարիա քաղաքում
եպիսկոպոսների ժողովը իրեն կնքել է Հայոց
կաթողիկոս: Հայաստան վերադառնալուց հետո Ս.
Գրիգոր Լուսավորիչը Նպատ լեռան ստորոտում,
Արածանիի ջրերում զորքին և ժողովրդին մկրտում է:
Եվ այդպես Հայաստանը դառնում է առաջին երկիրը,
որը ընդունել է քրիստունեությանը, որպես
պետական կրոն:
4. Քրիստոնեության ընդունումը Հայաստանի համար
մեծ նշանակություն է ունեցել: Ստեղծվել են նոր
եկեղեցիներ՝ Տարոնում Ս. Կարապետի, իսկ
Աշտիշատում՝ Ս. Երրորդության: Զարգացում է
ապրել ճարտարապետությունը: Այդ ժամանակ նաև
ստեղծվեցին խաչքարերը: Քրիստոնեության
ընդունումից հետո առաջացել են շատ Հայկական
տոներ, օրինակ՝ Սուրբ Ծնունդ, Ամանօր, Տրնդեզ,
Վարդավառ, Նավասարդ, Զատիկ, Տյառընդառաջ, Ս.
Հարություն և այլն: