dwd

1. แมงกะพรุน (Jellyfish) จัดอยู่ในประเภทสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลัง อยู่ในไฟลัม
Coelenterate หรือ Cnidalia ลักษณะลำตัวใส และอ่อนนิ่ม เหมือนวุ้น ด้ำนบนมีลักษณะนูน
รูปร่ำงคล้ำยร่มหรือระฆังคว่ำ เรียกว่ำ "Medusa" มีเส้นหนวดอยู่รอบบริเวณขอบร่ม สำหรับใช้เป็น
เครื่องสัมผัสและทรงตัว ถัดจำกขอบร่มเข้ำไปตรงกลำงใต้ร่ม จะมีเส้นยำวๆ ลักษณะคล้ำยหนวดปลำหมึก
ห้อยย้อยลง ด้ำนล่ำงทำหน้ำที่คอยล่ำเหยื่อหรือจับเหยื่อใส่ปำก แมงกะพรุนมีระบบประสำท เส้นประสำทต่อ
กันเป็นร่ำงแหตำมลำตัวและหนวด เพื่อรับสัมผัสและตอบสนองต่อสิ่งแวดล้อม แต่ไม่มีสมอง ไม่มีกระดูก
ไม่มีหัวใจ และไม่มีปอด โครงสร้ำงของร่ำงกำยเป็นแบบง่ำยๆ ประกอบด้วยเนื้อเยื่อสองชั้น มำบรรจบกัน
เป็นปำกอยู่ตรงกลำงลำตัว บริเวณรอบปำกมีส่วนที่ห้อยยื่นเป็นพู จำนวนสี่พูในลักษณะสมมำตร มีทำงเดิน
อำหำรและกระเพำะอำหำร และมีช่องเปิดออกเพียงช่องเดียว ทำหน้ำที่เป็นปำกและทวำรหนัก ระหว่ำง
เนื้อเยื่อมีสำรที่มีลักษณะคล้ำยวุ้นเรียกว่ำ มีโซเกลีย (Mesoglea) ทำหน้ำที่ยึดเนื้อเยื่อทั้งสองเข้ำ
ด้วยกัน ร่ำงกำยมีน้ำเป็นองค์ประกอบมำกถึง ๙๕ เปอร์เซนต์แมงกะพรุนทุกชนิดมีเซลล์ที่เรียกว่ำ
Cnidocyte ที่มีเข็มพิษ(Nematocyst) แต่จะมีระดับควำมเข้มพิษที่แตกต่ำงกันไป ซึ่งปริมำณ
ของนีมำโตซีสอำจมีจำนวนถึง ๘๐,๐๐๐ เซลล์ ใน ๑ ตำรำงเซนติเมตร
Jellyfsih

2. รูปร่ำงลักษณะของแมงกะพรุน
แมงกะพรุนสำมำรถว่ำยน้ำเคลื่อนที่ได้โดยกำรใช้กล้ำมเนื้อที่อยู่บริเวณขอบของร่ม เมื่อกล้ำมเนื้อ
หดตัวขอบของร่มจะหุบลง น้ำจะถูกขับออกจำกร่ำงกำยทำให้เคลื่อนที่ไปข้ำงหน้ำโดยแรงขับดันของน้ำ เมื่อ
กล้ำมเนื้อคลำยตัวขอบของร่มจะเปิดออก น้ำทะเลจะไหลเข้ำไปใหม่ หมุนเวียนสลับอยู่เช่นนี้เรื่อยไป แต่
แมงกะพรุนส่วนใหญ่จะดำรงชีวิตโดยกำรลอยตำมกระแสน้ำ
Jellyfsih

3. ลักษณะเข็มพิษ (Nematocyst)
แมงกะพรุนกินสัตว์เป็นอำหำร ได้แก่ ตัวอ่อนของสัตว์น้ำชนิดต่ำงๆ กุ้ง ปลำและสัตว์น้ำชนิดอื่นๆ
โดยใช้อวัยวะที่เรียกว่ำ เข็มพิษ (Nematocyst) สำหรับหำอำหำร มีลักษณะเป็นกระเปำะที่บริเวณ
หนวด ประกอบด้วยน้ำพิษและฉมวกยำวเป็นเส้นด้ำย เข็มพิษไม่มีระบบประสำทมำควบคุม ดังนั้นเมื่อมีสิ่ง
เร้ำทั้งทำงเคมีและกำยภำพมำกระทบ เข็มพิษจะตอบสนองทันที โดยไม่มีกำรจำแนกว่ำสิ่งที่มำกระทบนั้นคือ
อะไร เหยื่อที่โดนเข็มพิษจะถูกทำให้เป็นอัมพำตโดยพิษของเข็มพิษและถูกหนวดจับเข้ำสู่ปำก และทำกำร
ย่อยอำหำรทีกระเพำะ
วงจรชีวิตของแมงกะพรุน
เริ่มตั้งแต่ไข่ผสมกับน้ำเชื้อกลำยเป็นเยื่อไข่ หลังจำกนั้นก็เป็นจุลชีพ ในระยะนี้เองที่จุลชีพต้องหำที่
สำหรับ ยึดติดกับหินที่อยู่ใต้ท้องทะเล เพื่อที่จะพัฒนำต่อไป จนมำถึงระยะที่มีตุ่มหนวด แล้วเจริญเติบโต
กลำยเป็นตัวแล้วหลุดออกจำกตัวแม่ ซึ่งจะมีรูปร่ำงแบ่งเป็นชั้นๆ แล้วพวกมันก็จะหลุดลอยไปทีละชั้นๆ
แมงกระพรุนส่วนใหญ่มีชีวิตอยู่ในทะเลลึก ที่เห็นนอนตำยอยู่ตำมชำยหำดบำงตัวมีอำยุประมำณ ๕-๑๐ ปี
Jellyfsih

4. หลังจากผสมพันธุ์แล้ว แมงกะพรุนเมื่อได้ปฏิสนธิแล้ว หลังจากนั้นตัวอ่อนจะพัฒนาขึ้นมา มีลักษณะ
เหมือนขนหรือหนอนตัวเล็ก ๆ มีขนละเอียดรอบตัว เรียกว่า "ซิเลีย" จากนั้นจะพัฒนาไปเป็น "พลานูลา" จะ
คืบคลานไปหาที่ ๆ เหมาะสมเพื่อเกาะและเปลี่ยนรูปร่างกลายเป็น "โพลิป" ซึ่งมีสันฐานเหมือนดอกไม้ทะเล
ขนาดจิ๋ว คือ มีลาตัวที่เหมือนกับแจกันเกาะอยู่กับวัสดุต่าง ๆ ลาตัวหงายขึ้น โดยมีหนวดอยู่รอบปาก
ด้านบน ซึ่งแตกต่างไปจากแมงกะพรุนตัวเต็มวัย เมื่อโพลิปได้อยู่ในสภาพแวดล้อมที่เหมาะสม และจาเพาะ
ก็จะเกิดการแตกหน่อซ้อนกันเป็นชั้น ๆ ซึ่งคือ แมงกะพรุนขนาดเล็กที่ซ้อนกันเป็นชั้น ๆ จะหลุดและลอยไป
ตามกระแสน้า ที่เรียกว่า "อีฟีรา" หรือ "เมดูซ่า" มีลักษณะเหมือนแมงกะพรุนตัวเต็มวัย คือ ลาตัวคว่าลง
หนวดอยู่ด้านล่าง หากแมงกะพรุนในขั้นนี้ได้รับอาหารที่พอเพียง อยู่ในสภาวะแวดล้อมที่เหมาะสม ก็จะ
เจริญเติบโตกลายเป็นแมงกะพรุนตัวเต็มวัย เข้าสู่วัยเจริญพันธุ์ต่อไปก็จะเข้าสู่วงจรเหล่านี้ใหม่อีกครั้ง[1]
Jellyfsih