2. Դարեհ I-ը ուզում էր նվաճել
Հայաստանը, բայց միայն
հինգերորդ արշավանքից
հայերը նրան ընդունեցին:
Հիմանականում նա մեկ
երկիրը նվաճում էր 1
արշավանքով: Նրա թողած
Բեհիսթունյան եռալեզու
արձանագրության մեջ նա
պարսկերեն մասում
Հայաստանը կոչել էր
Արմինա, էլամերենում կոչել
էր Հարմինույա, իսկ
բաբելերենում կոչել էր
Ուրարտու:
3. Քսենփոնը մի պատմիչ
էր, ով լավ բաներ էր
պատմում Հայաստանի
մասին: Նա պատմում
էր, որ Հայաստանը
շատ հարուստ և
բարեկեցիկ երկիր էր:
Հույն պատմիչը առաջին
անգամ Հայաստանում
էր տեսել գարեջուրը:
4. Ք. Ա. 520 թ. Աքեմենյան տերությունը
բաժանվում էր 20
սատրապությունների: Հայաստանը
զբաղեցնում էր 13-րդ տեղը: Այս
ժամանակ հայտնի պատմիչ
Քսենոփոնը պատմում էր, որ
Հայաստանի սատրապն էր
Օրոնտասը: Հենց նա է հատել
սեփական պատկերով դրամներ:
5. Քսեփոնը ասում էր,
որ Հայաստանի
կառավարիչը
Տիրիբազն էր, ով
ենթարկվում էր
Երվանդ II-ին: Ամեն
գյուղ ուներ իր
գյուղապետը:
Քսեփոնը պատմում
էր, որ Հայաստանում
այդպիսի տուն չկար,
որտեղ
չհյուրասիրեին:
6. Ք. Ա. 336թ. Գահ
բարձրացավ Դարեհ III-ը,
ով մինչ եղել էր
Հայաստանի սատրապը, և
իրեն կոչում էին
Արտաշատ: Այդ նույն
թվականին գահ է
բարձրանում
Երվանդակաների տոհմից
Երվանդ III-ը, ում
վիճակված էր
վերականգնելու
Հայաստանի
անկախությունը:
