โดยเนื้อแท้แล้ว พิพิธภัณฑ์เป็น “เครื่องมือ” เพื่ออะไรบางอย่างมาแต่ไหนแต่ไรอยู่แล้ว ในบริบทปัจจุบัน โลกาภิวัตน์ ทำให้โลกหลอมรวมเป็นเนื้อเดียวกันด้วยเทคโนโลยี ความเป็นชาติภายใต้ขอบเขตพรมแดนในแผนที่ไม่เพียงพอต่อการอยู่ท่ามกลางกระแสโลกาภิวัตน์อีกต่อไป แล้วอะไรล่ะคือสิ่งที่เคลื่อนไหวถ่ายเทไปมาโดยผูก “ความเป็น” นั้นไปด้วย...ก็วัฒนธรรม ไง! พิพิธภัณฑ์ในฐานะสถานที่รวบรวมเศษเสี้ยวของวัฒนธรรมเอาไว้อยู่แล้วจึงถูกพัฒนาให้กลายเป็นพื้นที่ของการส่งออก ความเป็นญี่ปุ่น ผ่านประสบการณ์และความทรงจำในพิพิธภัณฑ์ของผู้ชมและนักท่องเที่ยว พิพิธภัณฑ์จึงเป็นเครื่องมือสื่อสารที่ทรงพลังข้ามพรมแดนได้เหมือนกัน