1. Կաղնիների մասին
Շահբազյան Մերի
5-2 դասրան
Նոր դպրոց

2. Հայաստանում գրեթե ամենու ր կարելի
է հանդիպել երկարակյաց,
հաստատուն կանգնած կաղնուն: Պետք
է նշել, որ տարբեր ժողովուրդներ
բարձր են գնահատել այս ծառի
արժեքը, նույնիսկ անվանել են
սուրբ ծառ:

3. Կաղնու հայկական տարանուններն
են ՝ լողփի, խոզ կաղին, կաղնենի,
հոշի, հոշկի, մատնակաղնի,
շանկաղին, սարկաղնի

4. Հաճարազգիների
ընտանիքին
պատկանող, մինչև
40 մ բարձրությամբ,
վիթխարի պսակով,
հզոր բնով,
տերևաթափ ծառ է:
Կաղնու նկարագրությունը

5. Ունի հերթադիր, կոշտ,
կտրտրված,
բլթակավոր կամ
ամբողջական
ատամնաեզր
տերևներ՝ թավոտ կամ
մերկ, ծաղիկները
մանր են միասեռ:

6. Պտուղը կաղինն է՝ ամփոփված
գավաթաձև պտղակալով: Ծառը
սկսում է ծաղկել 40-60 տարեկանից:
Ծաղկում է ապրիլ-մայիսին, իսկ
պտուղները հասունանում են
սեպտեմբեր-հոկտեմբեր ամսներին:

7. Կաղնին ապրում է 500-600 տարի. Իսկ
առանձին դեպքում՝ միչև 1000-1500
տարի: Բավականաչափ լուսասեր,
երաշտակայուն, ցրտադիմացկուն և
հողի նկատմամբ՝ քիչ պահանջկոտ:

8. Բուժիչ նպատակներով
հիմնականում
օգտագործում են
կաղնու մատղաշ բլիօ
տրամագիծը և
ճյուղերի հարթ կեղևը,
որոշ դեպքերում նաև
պտուղները և
տերևները:
Բուժական նշանակությունները

9. Կեղևը հանում են ծառի
հյութաշարժման ժամանակ, այսինքն
ապրևիլից մինչև հունիս կատարելով
մոտ 30 սմ իրարից հեռու, օղակաձև
կտրվածքներ, որոնք հետո ուղիղ գծով
իրար են միացնում և անջատում
կեղևը:

10. Ավիցեննան պտուղների թուրմը
ողողման ձևով օգտագործել է
լնդերի բորբոքման և
արյունահոսության, իսկ
պտուղների հյութը կամ կեղևը`
արյունախխման ժամանակ, որպես
հակափսխեցուցիչ միջոց
օգտագործվել է պտուղների փոշին: