1. Τ.Υ ΖΕΠ
Β’ ΤΑΞΗ
ΦΕ. 6
Γλώσσα
«Οι διακοπές του καλοκαιριού.»
Σο φετινό καλοκαύρι το πϋραςα με τουσ γονεύσ μου ςε ϋνα μικρό
χωριό που βρύςκεται ςτην πλαγιϊ ενόσ βουνού. Σα μικρϊ ςπιτϊκια
του, όλα μονώροφα και φρεσκοβαμμένα, ϋμοιαζαν από μακριϊ ςαν
μικρά λευκά περιςτεράκια.
Όλα τα ςπύτια εύχαν τον κόπο τουσ με τα λαχανικϊ και τα
οπωροφόρα δϋντρα και ολόκληρο το χωριό κολυμπούςε ςτην
πραςινϊδα.
Εύχε και τρεισ κρύεσ βρυςούλεσ που ξεκούραζαν και δρόςιζαν τουσ
χωρικούσ, όταν γύριζαν τα βρϊδια από τισ δουλειϋσ τουσ.
Η μικρό τουσ εκκληςούλα φιλοξενούςε κϊθε γιορτό. Και ςτη μικρό
πλατεύα τησ ακούγονταν πότε- πότε τραγούδια και χορού.
Γύρω από το χωριό απλώνονταν τα χωρϊφια, τα αμπϋλια και μια
μεγϊλη πεδιϊδα με ελιϋσ. Κϊθε πρωύ οι αγρότεσ ςκόρπιζαν ςτα
κτόματα τουσ, δούλευαν τη γη, πότιζαν τα δϋντρα, θϋριζαν τα
ςπαρτϊ και μϊζευαν τη ςοδειϊ. Σο βρϊδυ επϋςτρεφαν ςτο χωριό,
ςαν τα μυρμήγκια που γύριζαν ςτισ φωλιϋσ τουσ.
 ΑΠΑΝΣΟΤΜΕ ΢ΣΙ΢ ΕΡΩΣΗ΢ΕΙ΢.
Πού βρύςκεται το χωριό;
………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………
………………………………………
Πώσ εύναι τα ςπιτϊκια του χωριού;
………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………
……………………………………..
Σι δουλειϋσ ϋκανα οι αγρότεσ ςτα χωρϊφια;
………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………
…………………………………………………..

2.  ΢το κεύμενο υπϊρχουν έντονα γραμμϋνεσ λϋξεισ. Αυτϋσ
ονομϊζονται σύνθετες λέξεις, γιατύ αποτελούνται από δυο
ϊλλεσ λϋξεισ κϊθε φορϊ.
Δεσ το παρϊδειγμα και ςυνϋχιςε με τισ δικϋσ ςου ςύνθετεσ
λϋξεισ.
φρεσκοβαμμένα φρϋςκοσ + βαμμϋνα
μονώροφα
 μόνοσ + όροφοσ
αλϊτοπύπερο
 ...…………………….
γλυκόξινο
 ...…………………….
ςιγοτραγουδώ  ………………………..
αναβοςβόνω  ………………………..
ϊγρια+ γϊτα
 ……………………………
φρούτο +χυμόσ  ……………………………
πόδι +ςφαύρα  ……………………………
χιόνι+ ϊνθρωποσ  ……………………………
ανεβαύνω +κατεβαύνω……………………..
 ΢το παρακϊτω κεύμενο βρύςκω και υπογραμμύζω τισ
ςύνθετεσ λϋξεισ.
Μια φορϊ και ϋναν καιρό, όπωσ λϋει ο μύθοσ, βρϋθηκαν ςε ϋνα
τραπϋζι μια ντοματοςαλϊτα, μια παντζαροςαλϊτα και μια
πατατοςαλϊτα. Έλεγαν διϊφορεσ απόψεισ για το πιο εύναι πιο
νόςτιμη από τισ ϊλλεσ. Ρώτηςαν τα μαχαιροπύρουνα, τα
κραςοπότηρα, τισ χαρτοπετςϋτεσ και το τραπεζομϊντηλο. Κανεύσ
δεν όθελε να απαντόςει. Κϊποια ςτιγμό, πόρε το λόγο η
ςπανακόπιτα, η πιο καλό φύλη τησ τυρόπιτασ και ϋδωςε τη λύςη,
τονύζοντασ ότι όλεσ οι ςαλϊτεσ εύναι νόςτιμεσ. Όλοι ςυμφώνηςαν
ότι εύχε δύκιο και ο καβγϊσ ςταμϊτηςε.

3.  Κλύνουμε τα ουςιαςτικϊ: ο κήποσ, ο χωρικόσ
ΕΝΙΚΟ΢ ΑΡΙΘΜΟ΢
ΟΝΟΜΑ΢ΣΙΚΗ
ΓΕΝΙΚΗ
ΑΙΣΙΑΣΙΚΗ
ΚΛΗΣΙΚΗ
ο κόποσ
ο χωρικόσ
ΠΛΗΘΤΝΣΙΚΟ΢ ΑΡΙΘΜΟ΢
ΟΝΟΜΑ΢ΣΙΚΗ
ΓΕΝΙΚΗ
ΑΙΣΙΑΣΙΚΗ
ΚΛΗΣΙΚΗ
 ΢το
πρώτο
κεύμενο
που
διαβϊςαμε
υπϊρχουν
υπογραμμιςμϋνεσ και με πλάγια γρϊμματα οι εκφρϊςεισ:
«…σαν μικρϊ λευκϊ περιςτερϊκια.»
«…σαν τα μυρμόγκια…»
ΠΑΡΟΜΕΙΩ΢ΕΙ΢
Παρομούωςη ϋχω όταν παρομοιϊζω ό ςυγκρύνω δυο πρϊγματα που μοιϊζουν ςε
κϊτι.
Π.χ: Γρόγοροσ ςαν λαγόσ. Μαύροσ ςαν κϊρβουνο.
Αντιςτοιχύζω για να φτιϊξω παρομοιώςεισ.
π
φόρεμα κόκκινο
ςαν μϋλι
λόγια γλυκϊ
ςαν πούπουλο
αθλητόσ αργόσ
ςαν κερϊςι
παιδύ ελαφρύ
ςαν χελώνα
ϊνθρωποσ δυνατόσ
ςαν λιοντϊρι