3. Το έτος 48 μ.Χ. ήταν σημαντικό για την μετέπειτα πορεία του
χριστιανισμού. Ο Παύλος με το Βαρνάβα είχαν επιστρέψει από
την Α΄ Αποστολική περιοδεία, και διηγήθηκαν στους πιστούς της
κοινότητας της Αντιόχειας όσα έκανε ο Θεός μ’ αυτούς, και ότι
άνοιξε την πόρτα της πίστης και στους Εθνικούς. Πολλοί
χάρηκαν, αλλά κάποιοι που είχαν έρθει από τα Ιεροσόλυμα στην
Αντιόχεια, δίδασκαν στους αδερφούς πως πρέπει να
υπερτιμηθούν για να μπορέσουν να σωθούν. Δημιουργήθηκε
μεγάλη ταραχή, και οι δύο Απόστολοι μαζί με άλλους χριστιανούς
από την Αντιόχεια πήγαν στα Ιεροσόλυμα για να λύσουν το
ζήτημα μαζί με τους άλλους Απόστολους και τους Πρεσβύτερους.
4. Οι δύο Απόστολοι από την αρχή τονίζουν ότι ο Θεός δε θέλει να
φορτωθούν οι χριστιανοί βάρη που είναι περιττά. Ο Παύλος μαζί
με το Βαρνάβα αφηγούνται τους σταθμούς της περιοδείας τους
και την επιτυχία που είχε το κήρυγμα του ευαγγελίου στους
πρώην ειδωλολάτρες. Τότε κάποιοι από την παράταξη των
Φαρισαίων που είχαν πιστέψει, έλεγαν ότι πρέπει οι εθνικοί να
περιτέμνονται και να τηρούν τις διατάξεις του Μωυσή. Οι
Απόστολοι συζητούν αυτό το σημαντικό θέμα. Λαμβάνει κατόπιν
το λόγο ο Πέτρος. Τονίζει ότι ο Θεός που γνωρίζει τις καρδιές
των ανθρώπων, έδωσε σημάδι ότι και οι εθνικοί μπορούν να
σωθούν, αφού τους χορηγήθηκε το Άγιο Πνεύμα. Δεν έκανε
καμία διάκριση ανάμεσα στους Ιουδαίους και τους ειδωλολάτρες,
αλλά καθάρισε με την πίστη τις καρδιές τους. Οπότε δεν πρέπει
να φορτωθεί κανένας ζυγός στον τράχηλο των χριστιανών, τον
οποίο μάλιστα δε μπόρεσαν να σηκώσουν αυτοί που κατάγονταν
από τον Ιουδαϊσμό.
5. Ύστερα όλοι άκουσαν το Βαρνάβα και
τον Παύλο, που διηγούνταν τα θαύματα
που έκανε ο Θεός, μέσω αυτών, στους
εθνικούς. Ο Ιάκωβος, στη συνέχεια,
υπογράμμισε και αυτός να μην
επιβαρυνθούν οι εθνικοί που
επιστρέφουν στο χριστιανισμό.
