2. Թիթեռները (թեփուկաթևավորներ) կազմում են
միջատների դասի մի մեծ կարգ: Ամենահայտնի
միջատներն են և ապրում են ամենուր:
Իրենց զարգացման ընթացքում նրանք լրիվ
կերպարանափոխվում են՝ ձու, թրթուր, հարսնյակ և
թիթեռ (հասուն ձևը՝ իմագո): Թրթուրը, որից
զարգանում է թիթեռը, ամենևին նման չէ թիթեռի:
Հավատալն անգամ դժվար է, որ նման մի որդից
մետաքսե թևերով գեղեցկուհի է ծնվելու: Հարսնյակները
հիմնականում փակ տիպի են, գտնվում են կոկոններում:
3. Թիթեռների հասուն ձևերին բնորոշ են լավ
զարգացած 2 զույգ թևերը, որոնք ծածկված են
հազարավոր մանր թեփուկներով (այստեղից էլ՝
նրանց մյուս անվանումը՝ թեփուկաթևավորներ):
Թավշե այս թեփուկների վնասվելու դեպքում թիթեռը
դատապարտված է մահվան: Թիթեռները լինում են
ցերեկային (առագաստավորներ, ճերմակաթիթեռներ,
նիմֆալիդներ, կապտաթիթեռներ և այլն) և
գիշերային (արջաթիթեռներ, բվիկներ, երկրաչափներ,
սիրամարգակներ և այլն):
4. Ցերեկային թիթեռների մեծ մասը վառ գունավորված
է խիստ խայտաբղետ նախշերով, գիշերային
թիթեռները գունավորված են համեստ գույներով,
նույնիսկ կարող են աննկատ դառնալ շրջակա
միջավայրում: Օրինակ՝ թևերը տանիքաձև ծալած՝
ծառի կեղևին նստած բվիկ-ժապավենաթիթեռին ոչ ոք
չի նկատում, ասես անտեսանելի գլխարկ ունի: Իսկ
անհամաչափ նախշերով գորշ թևերն ասես
միաձուլվել են ծառի կեղևի մակերևույթին:
Թիթեռների թևերի գունեղ, խայտաբղետ նախշերը
հաճախ ծառայում են որպես նախազգուշացում՝ «Ինձ
մի՜ կեր»:
