1. ΕΝΑ ΜΑΚΑΒΡΙΟ ΠΑΖΛ
(Σενάριο)
Του Νίκου Γκίκα

2. Text Copyright © 2001 Nikolaos Gkikas
All Rights Reserved

3. Στον φίλο και δάσκαλο Αντώνη Κεχαγιά

4. 1. ΕΣΩ. ΣΠΙΤΙ ΔΩΡΑΣ(σαλόνι) - ΝΥΧΤΑ
Στην τηλεόραση προβάλλονται το δελτίο ειδήσεων. Η Δώρα
μπαίνει στο δωμάτιο, φορώντας το μπουρνούζι της. Σκουπίζει
τα μαλλιά της με μια πετσέτα.
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ ΔΕΛΤΙΟΥ (vo)
Κυρίες και κύριοι καλησπέρα σας.
Νέο στυγερό έγκλημα,
συγκλονίζει το πανελλήνιο.
Θύμα και πάλι ένα οκτάχρονο παιδί.
Η Δώρα γυρνάει απότομα προς την τηλεόραση. Αφήνει την
πετσέτα, παίρνει το τηλεκοντρόλ και δυναμώνει την ένταση.
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ ΔΕΛΤΙΟΥ (vo)
Το πτώμα του άτυχου αγοριού
βρήκε πριν λίγη ώρα ένας βοσκός
κοντά στον Άγιο Γεώργιο, στην
Πεντέλη. Από το παιδί έλειπαν
όργανα ζωτικής σημασίας,
ενώ δεν βρέθηκαν
σημάδια κακοποίησης.
Το συγκεκριμένο
είναι το ενδέκατο
περιστατικό ακρωτηριασμένου
πτώματος παιδιού τους
τελευταίους δύο μήνες.
Η Δώρα σχηματίζει βιαστικά έναν αριθμό στο καντράν του
τηλεφώνου.
ΔΩΡΑ
Θωμά;
ΘΩΜΑΣ (vo)
Έλα ρε παιδί
μου, που είσαι;
Έχω που σου τηλεφωνώ
μια ώρα τώρα.
ΔΩΡΑ
Ήμουνα στο μπάνιο.
Τι έγινε;
ΘΩΜΑΣ (vo)
Τι να γίνει;
Άλλο ένα στη λίστα…
Έχει έρθει κι ο
Χατζηζήσης με τον
Παπασταύρου και ωρύονται.

5. ΔΩΡΑ
Ο Στέφανος τι λέει;
ΘΩΜΑΣ (vo)
Τι να πει;
Προσπαθεί να τους καλμάρει.
ΔΩΡΑ
Καλά. Σε μισή ώρα
το πολύ θα ‘μαι εκεί.
2. ΕΞΩ. ΑΓ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΕΝΤΕΛΗΣ - ΝΥΧΤΑ
ΘΩΜΑΣ
Κάνε γρήγορα, ε;
Κλείνει το κινητό και επιστρέφει πάνω από το ακρωτηριασμένο
αγόρι. Πιο δίπλα βρίσκονται ο Αποστόλου με τον Χατζηζήση
και τον Παπασταύρου, ενώ τριγύρω δεκάδες αστυνομικοί
ερευνούν τον χώρο. Κάποιοι άλλοι προσπαθούν να κρατήσουν
μακριά τα τηλεοπτικά συνεργεία.
Ο Αποστόλου, με σκυμμένο το κεφάλι, ακούει τον Παπασταύρου.
Ο Χατζηζήσης, γύρω στα δέκα μέτρα πιο πέρα, δίνει εντολές
στους αστυνομικούς.
ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ
Κάντε κάτι να
τελειώσει αυτή η ιστορία
όσο το δυνατόν συντομότερα.
Οι δημοσιογράφοι
είναι έτοιμοι να
μας πάρουν το
κεφάλι και ο άλλος
μου έχει γίνει
στενός κορσές.
Ο Αποστόλου κοιτάζει αφηρημένος μπροστά, όση ώρα του μιλάει
ο Παπασταύρου.
ΘΩΜΑΣ
44 Γερμανικό.
ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ
Τι πράγμα;
Πλησιάζουν κι οι δυο πάνω απ’ τον Θωμά, ο οποίος φωτίζει
με τον φακό του ένα αποτύπωμα παπουτσιού στο χώμα.
ΘΩΜΑΣ
Τα παπούτσια του δράστη.

6. 11άρια άρβυλα του Γερμανικού
Στρατού, Νο 44.
Όπως και τις προηγούμενες
φορές. Ο ίδιος είναι.
Χτυπάει το κινητό του Παπασταύρου.
ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ
Ναι. Ναι. Τίποτε ακόμη.
Αφού σου λέω… Εντάξει Γιώργο.
Ναι… Σε τρία τέταρτα, ναι.
Κλείνει το κινητό και κοιτάζει τον Αποστόλου.
Ο Υπουργός ήταν.
Σύσκεψη σε τρία
τέταρτα. Πήρε τηλέφωνο
ο Πρωθυπουργός και ρωτάει.
Ο Αποστόλου ξεφυσάει. Ο Παπασταύρου προχωράει προς το
αυτοκίνητό του.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
(κακόκεφα, απευθυνόμενος προς τον Θωμά)
Πάρτε δείγμα από
το αίμα δίπλα στο πτώμα,
αν και δεν νομίζω να
δείξει τίποτα. Μάλλον
του παιδιού θα ‘ναι.
Εγώ πάω. Θα τα πούμε
αύριο στο γραφείο.
Γυρίζει και φεύγει προς τα περιπολικά.
ΘΩΜΑΣ
Καλή τύχη.
3. ΕΞΩ. ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΔΩΡΑΣ – ΝΥΧΤΑ
Η Δώρα οδηγεί στον επαρχιακό δρόμο, για την Πεντέλη. Από
το ραδιόφωνο ακούγεται το δελτίο ειδήσεων.
ΕΚΦΩΝΗΤΡΙΑ (vo)
Το αποψινό είναι
το ενδέκατο πτώμα
ανήλικου παιδιού τους
τελευταίους δύο μήνες.
Ο μικρός Κωστάκης
είχε εξαφανιστεί πριν από
16 ημέρες στην Βούλα,

7. όταν είχε πάει στην
Κυριακάτικη πρωινή
λειτουργία με τους γονείς του.
Πηγές της Αστυνομίας…
Χτυπάει το κινητό.
ΔΩΡΑ
Ναι. Έλα.
Ναι, το ξέρω,
εκεί πηγαίνω τώρα.
Μας περιμένει
νέο τρέξιμο πάλι.
Μάλλον θα πρέπει να
το αναβάλουμε για
κάποια άλλη φορά.
Θα με συγχωρέσεις;
Ένα αυτοκίνητο την προσπερνάει με μεγάλη ταχύτητα,
περνώντας ακριβώς δίπλα της. Η Δώρα τρομάζει. Χάνει για
λίγο τον έλεγχο. Της πέφτει το κινητό στο δάπεδο. Σταματάει
στην άκρη του δρόμου. Η μηχανή σβήνει. Πιάνει το κινητό.
ΔΩΡΑ (συν.)
Έλα Ορέστη. Ένας τρελός
παραλίγο να πέσει πάνω μου.
Όχι καλά είμαι. Απλά τρόμαξα.
Λοιπόν, θα σε πάρω εγώ
μόλις μπορέσω, εντάξει;
Σε φιλώ. Καληνύχτα.
Κι εγώ σ’ αγαπώ.
Βάζει μπροστά τη μηχανή και ξεκινάει.
4. ΕΣΩ. ΑΓ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΕΝΤΕΛΗΣ – ΝΥΧΤΑ
Η Αγνή Στεργίου βρίσκεται μερικά μέτρα μακριά από το πτώμα
του παιδιού της. Δύο αστυνομικοί την εμποδίζουν να
πλησιάσει. Ο Φίλιππος, λίγο πιο δίπλα, κουβεντιάζει με τον
Θωμά.
ΑΓΝΗ
(κλαίγοντας)
Αφήστε με. Είμαι η μητέρα του.
Είμαι η μητέρα του σας λέω.
ΘΩΜΑΣ
Δεν υπάρχει αμφιβολία,
είναι αυτός. Θα ήθελα
μόνο να έρθετε μέχρι την

8. Ασφάλεια για την αναγνώριση.
Για καθαρά τυπικούς
λόγους, ξέρετε.
Οι αστυνομικοί αφήνουν την Αγνή κοντά στα αυτοκίνητα και
απομακρύνονται. Εκείνη κοιτάζει προς το σκεπασμένο πτώμα,
κλαίγοντας σιγά.
ΦΙΛΙΠΠΟΣ
Καταλαβαίνω.
ΘΩΜΑΣ
(κοιτώντας την Αγνή)
Καλύτερα να έρθετε μόνος.
Ο Φίλιππος γνέφει καταφατικά. Η Αγνή, κοιτάζει γύρω της
τους αστυνομικούς που είναι αφοσιωμένοι στις δουλειές τους.
Τρέχει, περνάει κάτω από την πορτοκαλί ταινία της
Αστυνομίας και πηγαίνει στο πτώμα.
ΦΙΛΙΠΠΟΣ
Είναι άσχημα;
Η Αγνή ξεσκεπάζει το πτώμα. Ουρλιάζει υστερικά. Γυρνούν και
την κοιτούν όλοι. Ο Θωμάς με τον Φίλιππο τρέχουν προς το
μέρος της. Πέφτουν πάνω της και την απομακρύνουν από το
πτώμα.
ΑΓΝΗ
Το παιδί μου.
Το παιδί μου.
Προσπαθεί να ελευθερωθεί.
Τι του ΄καναν; Τι του ‘καναν
του παιδιού μου οι σατανάδες;
ΘΩΜΑΣ
(σε έξαλλη κατάσταση)
Δε σας είπα να
μην την αφήσετε μόνη;
Σε μαλάκες μιλάω;
Μαζί με τον Φίλιππο την τραβούν πίσω από την πορτοκαλί
ταινία.
ΑΓΝΗ
(απλώνοντας τα χέρια προς το πτώμα)

9. Το παιδάκι μου. Αφήστε με
να πάω στο παιδάκι μου.
Ο Θωμάς την αφήνει στα χέρια του Φίλιππου, ο οποίος την
κρατάει αγκαλιά, χαϊδεύοντάς της τα μαλλιά.
ΦΙΛΙΠΠΟΣ
Έλα μου, ησύχασε. Ησύχασε.
Η Αγνή ξεσπάει σε ένα σιωπηλό κλάμα. Το κορμί της
τραντάζεται απ’ τους λυγμούς. Ένας αστυνομικός πλησιάζει
με ένα ποτήρι νερό.
Η Δώρα παρκάρει το αυτοκίνητό της λίγα μέτρα πιο πίσω.
Βλέπει το αυτοκίνητο, που πριν λίγο την είχε προσπεράσει.
Βγαίνει έξω. Κοιτάζει την Αγνή και τον Φίλιππο. Πλησιάζει
τον Θωμά.
ΔΩΡΑ
Οι γονείς;
Ο Θωμάς γνέφει καταφατικά. Αρχίζουν να περπατούν προς το
πτώμα.
ΘΩΜΑΣ
Κώστας Στεργίου, 8 ετών.
Τον βρήκε ένας βοσκός, που
πήγαινε στην στάνη του
εδώ παρακάτω.
Φτάνουν πάνω από το πτώμα. Η Δώρα σκύβει και σηκώνει το
σκέπασμα.
ΘΩΜΑΣ
Πρέπει να είναι πολύ άρρωστος
ο τύπος. Απ’ το καθένα παίρνει
και κάτι…, για ενθύμιο.
Η Δώρα κοιτάζει με φρίκη το πτώμα του παιδιού.
ΘΩΜΑΣ(συν.)
Απ’ αυτό λείπει ο
εγκέφαλος και η
σπονδυλική στήλη.
Η Δώρα, με μια έκφραση αποστροφής σκεπάζει το πτώμα και
σηκώνεται.
ΘΩΜΑΣ
Είναι ολοφάνερο. Έχουμε να
κάνουμε με τρελό.

10. ΔΩΡΑ
Οι άλλοι;
ΘΩΜΑΣ
Έφυγαν για το γραφείο.
Τους περιμένει ο
Υπουργός για ψαλτήρι.
Κοιτάζει τα απέναντι βουνά, ξεφυσώντας.
Κωλοκατάσταση.
5. ΕΣΩ. Γ.Α.Δ.Α (ΤΜΗΜΑ ΑΝΘΡΩΠΟΚΤΟΝΙΩΝ, ΑΙΘΟΥΣΑ
ΣΥΣΚΕΨΕΩΝ)- ΝΥΧΤΑ
Γύρω από ένα μακρύ τραπέζι βρίσκονται ο Χατζηζήσης, ο
Παπασταύρου, ο Αποστόλου, ο Υπουργός, και δυο ακόμα άντρες.
Το τραπέζι είναι γεμάτο από χαρτιά και φωτογραφίες. Ο
Αποστόλου έχει ένα ντοσιέ μπροστά του.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Άντρας, πιθανότατα Έλληνας,
ηλικίας 30 έως 45,
γύρω στα 80 κιλά,
με εμμονή στα 8χρονα αγόρια.
Ίσως γιατρός ή κάτι παρόμοιο.
Ο τρόπος και η ακρίβεια,
καθώς και το όργανο, με
το οποίο έχουν αφαιρεθεί τα μέλη,
προϋποθέτουν ιατρική κατάρτιση.
Η έκθεση του Σιμόπουλου
αναφέρει άτομο με
πιθανή σχιζοφρένεια
σε λανθάνουσα κατάσταση,
που δρα όμως με συγκεκριμένο
σχέδιο και κίνητρο.
Παίρνει μια στοίβα με φωτογραφίες και τις απλώνει στο
τραπέζι.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Από το κάθε θύμα αφαιρεί
και ένα όργανο ή μέλος του
σώματος. Κάθε φορά διαφορετικό.
Αλλά πάντα με την ίδια ακρίβεια.
Μοιράζει τις φωτογραφίες στους άλλους, οι οποίοι τις
κοιτούν με φρίκη.
Εξωτερικά χαρακτηριστικά: ουδέν.
Εκτός από το ότι

11. φοράει 11άρια άρβυλα
του Γερμανικού Στρατού,
πράγμα που πιθανόν
παραπέμπει σε περιθωριακό,
ίσως αναρχικό χαρακτήρα.
Γυρίζει σελίδα.
Δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη
συχνότητα ή χρονική σχέση
ανάμεσα στους φόνους ή
στις απαγωγές, όπως επίσης
δεν υπάρχει καμιά ομοιότητα
στα μέρη, όπου βρίσκει και
απαγάγει τα θύματά του.
Τα περισσότερα έχουν απαχθεί
σε πάρκα, παιδικές χαρές, πλατείες,
κάποια άλλα μέσα στα ίδια τους
τα σπίτια, ενώ το τελευταίο
απήχθει σε εκκλησία. Επίσης
το χρονικό διάστημα ανάμεσα
στην απαγωγή και την ανακάλυψη
του πτώματος διαφέρει
από θύμα σε θύμα. Άλλα παιδιά
βρέθηκαν νεκρά δύο μέρες μετά
την εξαφάνισή τους, άλλα
μετά από μια ή δύο βδομάδες.
ΥΠΟΥΡΓΟΣ
Και τι πιστεύετε
ότι μεσολαβεί σ’ αυτές
τις δυο εβδομάδες;
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Προφανώς, αφού τα απαγάγει,
τα μεταφέρει στο χώρο του,
όπου τα σκοτώνει και
αφαιρεί απ’ το καθένα ένα
μέλος ή όργανο.
Έπειτα παρατάει τα πτώματα
σε ερημικές τοποθεσίες,
μέχρι να τα βρει κάποιος.
ΥΠΟΥΡΓΟΣ
Και ο λόγος;
Υποψιάζεστε τίποτα;
ΧΑΤΖΗΖΗΣΗΣ
Πιθανόν θέλει να
παίρνει κάτι από
κάθε θύμα, ένα

12. είδος τροπαίου.
Αν και αυτή η
θεωρία δεν εξηγεί
την ακρίβεια με την
οποία αφαιρεί τα μέλη.
ΥΠΟΥΡΓΟΣ
Γιατί αυτό;
ΧΑΤΖΗΖΗΣΗΣ
Ρωτήσαμε κάμποσους
χειρούργους καθηγητές
γι’ αυτό. Όλοι κατέληξαν
στο ίδιο συμπέρασμα:
ότι είναι αδύνατον
και αδιανόητο να
έχει κάνει κάποιος
τέτοιου είδους επεμβάσεις,
και μάλιστα μόνο και
μόνο για να ικανοποιήσει
μια μισαλλοδοξία ή
ένα μακάβριο βίτσιο.
Ακόμα και ένας επαγγελματίας
χειρούργος θα χρειαζόταν
πολλή υπομονή και ένα
πλήρως εξοπλισμένο χειρουργείο
με πανάκριβα μηχανήματα,
για να το πετύχει.
Πέραν αυτού, οι γνώσεις
που απαιτούνται για κάτι
τέτοιο είναι τεράστιες.
Σε θεωρητικό επίπεδο ίσως
να είναι εφικτή μια τέτοιου
είδους επέμβαση. Στα ιατρικά
χρονικά όμως, ουδέποτε έχει
αναφερθεί κάτι παρόμοιο.
ΥΠΟΥΡΓΟΣ
Κι αυτό πού μας οδηγεί;
Ο Χατζηζήσης κοιτάζει αμήχανα τον Αποστόλου και τον
Παπασταύρου.
ΧΑΤΖΗΖΗΣΗΣ
Πολύ φοβάμαι πουθενά.
ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ
Μάλλον έχουμε να
κάνουμε με τρελό.

13. ΥΠΟΥΡΓΟΣ
Καμιά πληροφορία για
το που μπορεί να κρύβεται;
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Πληροφορία όχι. Τα
σημεία όμως που βρέθηκαν
τα πτώματα μας κάνουν να
υποθέσουμε πως
πιθανόν να κρύβεται και δρα κάπου
έξω από την πόλη, σε κάποιο
ερημικό σπίτι ίσως,
για να μην κινεί υποψίες.
ΥΠΟΥΡΓΟΣ
Κανένας μάρτυρας;
Κάποιος που να είδε κάτι;
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Κανένας. Μόνο ο βοσκός,
αλλά κι αυτός δεν ξέρει
τίποτα. Απλώς βρήκε το
πτώμα και ειδοποίησε.
Ο Υπουργός σηκώνεται και πλησιάζει στο παράθυρο.
ΥΠΟΥΡΓΟΣ
Κύριοι, ήρθα εδώ απόψε
να μάθω τι στο διάολο
συμβαίνει και το μόνο
που άκουσα είναι υποθέσεις,
εκτιμήσεις, θεωρίες, «ίσως»,
«σχεδόν», «μάλλον».
Ο Πρωθυπουργός περιμένει
να μάθει. Και τι θα του πω;
Θεωρίες για χειρούργους
και νυστέρια;
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Κύριε Υπουργέ ψάχνουμε συνεχώς.
Έχουμε διπλασιάσει τις περιπολίες,
ιδίως τις νυχτερινές ώρες και…
ΥΠΟΥΡΓΟΣ
(σε έντονο ύφος)
Ψάξτε περισσότερο τότε!
Γυρίστε την Αθήνα ανάποδα.
Χτυπάει το χέρι στο τραπέζι.

14. Θέλω μέχρι το τέλος της
εβδομάδας να έχετε πιάσει
το κάθαρμα. Ήδη μου έχει
ζητηθεί να αρχίσω το ξήλωμα,
και μάλιστα ξεκινώντας από ψηλά.
Κοιτάζει τον Παπασταύρου.
Περιμένω νεότερα σύντομα.
Βγαίνει από την αίθουσα, κλείνοντας με δύναμη την πόρτα.
6. ΕΣΩ. ΣΠΙΤΙ ΣΙΔΕΡΗ (σαλόνι) – ΝΥΧΤΑ
Ο Σιδέρης κάθεται σε μια πολυθρόνα και παρακολουθεί το
έκτακτο δελτίο ειδήσεων στην τηλεόραση.
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΡΙΑ ΔΕΛΤΙΟΥ(vo)
Το θρίλερ με τον ψυχοπαθή
δολοφόνο ανήλικων παιδιών
φαίνεται ότι πλήττει τώρα
και τους κόλπους της Κυβέρνησης.
Αυτή την ώρα στην Κεντρική
Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής
υψηλόβαθμα στελέχη της Αστυνομίας,
συσκέπτονται υπό την παρουσία του
Υπουργού Δημοσίας Τάξης. Ανεπίσημες
πληροφορίες αναφέρουν ότι ο
Πρωθυπουργός ζήτησε συνεχή
ενημέρωση από τους επιτελείς
της Αστυνομίας, σχετικά με την υπόθεση.
Προβάλλονται σκηνές από την μεταφορά του πτώματος στο
ασθενοφόρο. Λίγο πιο δίπλα, σε μια άλλη πολυθρόνα, κάθεται
ο Ντέβσον και παρακολουθεί κι αυτός, πίνοντας το ποτό του.
Τα φώτα είναι σβησμένα. Μόνο το φως της τηλεόρασης πέφτει
πάνω στα πρόσωπά τους, φωτίζοντάς τα αμυδρά.
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΡΙΑ ΔΕΛΤΙΟΥ(vo)
Ο Υπουργός Δημοσίας Τάξης
Κος Αρβανίτης δήλωσε πριν από λίγο:
ΥΠΟΥΡΓΟΣ(vo)
Θα ήθελα κατ’ αρχήν
να εκφράσω τα βαθιά
μου συλλυπητήρια στην
οικογένεια του μικρού αγοριού,
του Κωστάκη…

15. ΝΤΕΒΣΟΝ
Πρέπει να βιαστείς.
Ο κλοιός θ’ αρχίζει να
στενεύει επικίνδυνα
σε λίγο.
ΣΙΔΕΡΗΣ
Λες να έχουν
καταλάβει τίποτα;
ΝΤΕΒΣΟΝ
(ατάραχος)
Αποκλείεται. Απλά,
τώρα που μπλέχτηκαν κι
οι μεγάλοι στην υπόθεση,
θα κινητοποιηθεί μέχρι κι ο
τελευταίος τροχονόμος.
ΣΙΔΕΡΗΣ
(νευρικά)
Άκουσα πως έχουν
περιγραφή του δράστη.
ΝΤΕΒΣΟΝ
Χα… Τα λένε για
να μην τους κράξουν
τα κανάλια κι οι
εφημερίδες. Τίποτα
δεν έχουν.
Μεσάνυχτα έχουν.
Πίνει μια γουλιά, ενώ ο Σιδέρης τον κοιτάζει με αγωνία.
Εσύ κοίτα να τελειώνεις.
7. ΕΞΩ. ΒΟΥΝΟ (ΑΓ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΕΝΤΕΛΗΣ) - ΗΜΕΡΑ
Ο Θωμάς κι η Δώρα φτάνουν στο σημείο που βρέθηκε το πτώμα
του παιδιού. Τριγύρω υπάρχουν αστυνομικοί, που ερευνούν το
χώρο. Βγαίνουν απ’ το αυτοκίνητο. Ο Θωμάς πλησιάζει δύο
αστυνομικούς και κουβεντιάζει μαζί τους, ενώ η Δώρα
πηγαίνει προς το εκκλησάκι.
8. ΕΣΩ. ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΕΝΤΕΛΗΣ - ΗΜΕΡΑ
Η Δώρα ανοίγει τη πόρτα και μπαίνει μέσα. Κοιτάζει γύρω
της. Στα δεξιά της υπάρχει μια εικόνα της Παναγίας, με

16. μερικά αφιερώματα πάνω της. Πλησιάζει. Ένα απ’ αυτά έχει
πάνω του ένα χειρόγραφο σημείωμα, που γράφει:
«Για το μονάκριβό μου,
που έρχεται στον κόσμο αυτό.»
Μπαίνει ο Θωμάς. Την πλησιάζει. Στέκεται δίπλα της.
ΔΩΡΑ
Δεν ξέρω αν υπάρχει
χειρότερο πράγμα στον
κόσμο απ’ το να χάνεις
το παιδί σου τόσο μικρό…
και με τέτοιο τρόπο…
ΘΩΜΑΣ
Χμ, αυτό πες το στον χασάπη.
(παύση)
Πάμε, γιατί θα αρχίσει
πάλι να γαβγίζει ο άλλος.
Προχωράει προς την πόρτα και βγαίνει έξω. Η Δώρα τον
ακολουθεί. Σταματάει στο κατώφλι. Γυρίζει και κοιτάζει την
εικόνα της Παναγίας.
9. ΕΞΩ. ΠΕΝΤΕΛΗ - ΗΜΕΡΑ
Ένα περιπολικό της Αστυνομίας σταματάει έξω από μια καλύβα.
Κατεβαίνει ένας αστυνομικός και χτυπάει την πόρτα. Ανοίγει
ένας αγρότης. Ο αστυνομικός τον ρωτάει κάτι και ο αγρότης
γνέφει αρνητικά.
10. ΕΞΩ. ΠΕΝΤΕΛΗ - ΗΜΕΡΑ
Ένα περιπολικό της Αστυνομίας φτάνει έξω από ένα
εγκαταλειμμένο σπίτι. Οι δύο αστυνομικοί βγαίνουν έξω και
με το χέρι στη θήκη του όπλου, πλησιάζουν σιγά-σιγά προς
την πόρτα. Ο ένας απ’ αυτούς την ανοίγει και μπαίνουν μέσα.
11. ΕΞΩ. ΠΕΝΤΕΛΗ - ΗΜΕΡΑ
Ο Θωμάς κι η Δώρα βρίσκονται σε μια πλαγιά του βουνού. Λίγα
μέτρα πιο πέρα είναι μια μικρή στάνη. Προχωρούν προς τα
εκεί.

17. 12. ΕΞΩ. ΠΕΝΤΕΛΗ - ΗΜΕΡΑ
Ο Αποστόλου βρίσκεται σε μια χαράδρα μαζί με μερικούς ακόμα
αστυνομικούς, οι οποίοι έχουν απλωθεί τριγύρω και ερευνούν
την περιοχή. Δίνει οδηγίες σε δύο, που βρίσκονται δίπλα
του, δείχνοντάς τους ένα σημείο στο βουνό.
13. ΕΞΩ. ΠΕΝΤΕΛΗ - ΗΜΕΡΑ
Οι άντρες των ΕΚΑΜ εισβάλλουν σε μια μικρή καλύβα. Την
βρίσκουν άδεια.
14. ΕΞΩ. ΠΕΝΤΕΛΗ - ΗΜΕΡΑ
Μια άλλη ομάδα των ΕΚΑΜ έχει περικυκλώσει την είσοδο μιας
μικρής σπηλιάς. Με το σύνθημα του επικεφαλής μπαίνουν μέσα.
15. ΕΞΩ. ΠΕΝΤΕΛΗ - ΑΠΟΓΕΥΜΑ
Ο Θωμάς κι η Δώρα σταματούν στην άκρη του δρόμου, όπου
βρίσκεται ο Αποστόλου μαζί με τους υπόλοιπους αστυνομικούς.
Λίγο πιο πίσω είναι οι δύο κλούβες των ΕΚΑΜ και κάμποσα
περιπολικά. Ο Αποστόλου πλησιάζει στο παράθυρο της Δώρας.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Λοιπόν;
ΘΩΜΑΣ
(κουνώντας το κεφάλι)
Τίποτα.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Καλά. Πηγαίνετε σπίτια
σας να ξεκουραστείτε.
Αρκετά για σήμερα.
Αύριο θα κατεβούμε χαμηλότερα.
Να είστε στην Κρύα Βρύση,
κατά τις εφτά.
ΔΩΡΑ
Εντάξει.
ΘΩΜΑΣ
Καλό βράδυ.
Ο Θωμάς βάζει ταχύτητα και ξεκινάει. Το αυτοκίνητο αρχίζει
να απομακρύνεται.
16. ΕΞΩ. ΔΡΟΜΟΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΔΩΡΑΣ –
ΑΠΟΓΕΥΜΑ

18. Ο Θωμάς σταματάει έξω από την είσοδο της πολυκατοικίας,
που μένει η Δώρα.
ΘΩΜΑΣ
Λοιπόν, αύριο κατά τις
έξι. Θα περάσω να σε πάρω.
ΔΩΡΑ
Εντάξει.
Η Δώρα ανοίγει την πόρτα και βγαίνει.
ΘΩΜΑΣ
Και κοίτα να ξεκουραστείς, ε;
Η Δώρα κλείνει την πόρτα και σκύβει στο ανοιχτό παράθυρο.
ΔΩΡΑ
Θα ‘ρθει ο Ορέστης να
με πάρει για φαγητό.
Ο κακομοίρης έχει να με
δει μια βδομάδα τώρα και
θα νομίζει ότι έχω κάτι
και τον αποφεύγω.
ΘΩΜΑΣ
ΟΚ. Δώσ’ του χαιρετίσματα.
ΔΩΡΑ
Εντάξει. Καληνύχτα.
Η Δώρα πηγαίνει προς την είσοδο. Ο Θωμάς βάζει ταχύτητα και
φεύγει.
17. ΕΞΩ. ΔΡΟΜΟΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΣΠΙΤΙ ΘΩΜΑ – ΒΡΑΔΥ
Ο Θωμάς βγαίνει από το αυτοκίνητο. Κατευθύνεται προς την
είσοδο της πολυκατοικίας του. Στο πεζοδρόμιο τον πλησιάζει
ο Καλέργης, φορώντας παλιά τριμμένα ρούχα.
ΚΑΛΕΡΓΗΣ
Κύριε…
Ο Θωμάς σταματάει και τον κοιτάζει. Βγάζει από την τσέπη
του ένα χαρτονόμισμα και του το δίνει.
ΘΩΜΑΣ
Πάρε.
Ο Καλέργης κοιτάζει το χαρτονόμισμα.

19. ΘΩΜΑΣ
Παρ’ το.
Ο Καλέργης τον κοιτάζει στα μάτια. Περνούν μερικά
δευτερόλεπτα.
ΘΩΜΑΣ
Ε, αν σου είναι λίγο το
πεντακοσάρικο…
Ξαναβάζει το χαρτονόμισμα στην τσέπη και προχωράει προς την
είσοδο.
ΚΑΛΕΡΓΗΣ
Κύριε…
Ο Θωμάς προχωράει προς την είσοδο. Βάζει το κλειδί στην
κλειδαριά.
ΚΑΛΕΡΓΗΣ
Κύριε… Τον είδα.
Είδα τον δολοφόνο.
Ο Θωμάς σταματάει. Γυρίζει και κοιτάζει τον Καλέργη.
18. ΕΣΩ. ΣΠΙΤΙ ΘΩΜΑ (σαλόνι) – ΒΡΑΔΥ
Ο Καλέργης κάθεται στην άκρη του καναπέ, κρατώντας ένα
ποτήρι με κρασί. Πίνει μια γουλιά. Τα χέρια του τρέμουν.
Ο Θωμάς στέκεται όρθιος και τον κοιτάζει. Ανάμεσά τους
υπάρχει ένα τραπεζάκι.
ΘΩΜΑΣ
Πρέπει να κρυώνεις πολύ γέρο.
Ακόμα τρέμεις.
ΚΑΛΕΡΓΗΣ
(βήχοντας)
Δεν είναι τίποτα.
Θα μου περάσει.
Είναι που κοιμάμαι έξω
τρία βράδια τώρα.
ΘΩΜΑΣ
Δεν έχεις σπίτι;
ΚΑΛΕΡΓΗΣ
Έμενα σε ένα εγκαταλειμμένο

20. στο Μεταξουργείο, αλλά…
ΘΩΜΑΣ
Σπίτι κανονικό δεν έχεις;
Παιδιά;
Πώς σε λένε;
Ο Καλέργης πίνει άλλη μια γουλιά.
ΚΑΛΕΡΓΗΣ
Καλέργη. Δήμο Καλέργη.
ΘΩΜΑΣ
Πεινάς Μπάρμπα-Δήμο;
ΚΑΛΕΡΓΗΣ
Όχι, όχι.
Μια χαρά είμαι τώρα.
Ένα τσιγάρο θα ‘θελα μόνο.
Ο Θωμάς του δίνει. Ο Καλέργης αφήνει το ποτήρι στο τραπεζάκι
μπροστά του. Παίρνει το τσιγάρο και το βάζει στο στόμα του,
ενώ τρέμει ολόκληρος. Ο Θωμάς του το ανάβει. Ο Καλέργης
τραβάει λαίμαργα την πρώτη ρουφηξιά. Κρατάει τον καπνό για
κάμποσα δευτερόλεπτα μέσα του.
ΚΑΛΕΡΓΗΣ (συν.)
Ευχαριστώ.
Ο Θωμάς κάθεται σε μια πολυθρόνα απέναντί του.
ΘΩΜΑΣ
Πώς με βρήκες;
ΚΑΛΕΡΓΗΣ
(κοιτώντας αφηρημένα μπροστά του)
Από τον κατάλογο.
Αν και δεν ξέρω, αν
έκανα καλά, που ήρθα.
ΘΩΜΑΣ
Φοβάσαι;
Ο Καλέργης σηκώνει το βλέμμα και τον κοιτάζει.
ΘΩΜΑΣ (συν.)
Δεν υπάρχει λόγος να φοβάσαι.
Πες μου μόνο τι είδες και σου
υπόσχομαι να μην σε πειράξει κανείς.

21. Ο Καλέργης τον κοιτάζει.
ΘΩΜΑΣ (συν.)
Λοιπόν;
Ο Καλέργης τραβάει άλλη μια βαθιά ρουφηξιά από το τσιγάρο.
ΚΑΛΕΡΓΗΣ
Χτες βράδυ… Έψαχνα
να βρω κάπου περάσω
τη νύχτα… Βρέθηκα στον
Αϊ Γιώργη. Θεοσκόταδο…
Κόντεψα να γκρεμοτσακιστώ.
Και ησυχία… Μια καταραμένη
ησυχία, που σου μούδιαζε
τα μηλίγγια. Λες
και βρισκόταν κάτι εκεί…
Ο ίδιος ο Διάβολος…
Μόνο κάτι σκυλιά ακούγονταν
που και που από μακριά…
Όταν κατέβηκα την ρεματιά
είχε βγει το φεγγάρι
πίσω απ’ το βουνό.
Κατάφερα να φτάσω στο εκκλησάκι.
Ήταν ανοιχτό. Είπα:
«Μεγάλη η Χάρη σου Θε μου.
Τουλάχιστον θα κοιμηθώ σε
στεγνό μέρος απόψε.»
Ξάπλωσα κατάχαμα, μπροστά
στην εικόνα της Παναγιάς και
κουλουριάστηκα. Δεν πρέπει να
πέρασε και πολλή ώρα, όταν
άκουσα θόρυβο από αμάξι
να ζυγώνει όλο και πιότερο.
Σκέφτηκα: « Ποιος χριστιανός,
έρχεται εδώ νυχτιάτικα, τέτοια
ώρα;» Σηκώθηκα και πήγα στην πόρτα.
Είδα τα φώτα ενός αμαξιού να
πλησιάζουν. Σκιάχτηκα. Δεν
ήθελα να με βρουν και να πουν
«Τον αντίχριστο, έκανε την
εκκλησιά ξενώνα». Μόνο την
νύχτα θα πέρναγα, καταλαβαίνετε…
ΘΩΜΑΣ
Καταλαβαίνω γέροντα.
Πες μου, τι έγινε μετά;
Ο Καλέργης παίρνει το ποτήρι με το κρασί και το κατεβάζει
όλο.

22. ΚΑΛΕΡΓΗΣ
Όταν είδα το αμάξι, είχε
ήδη ζυγώσει πολύ. Είπα:
«Αν βγεις έξω είσαι χαμένος,
δεν προλαβαίνεις να φύγεις.
Κάτσε μέσα κι ας σε λυπηθεί
η Παναγιά». Κούρνιασα λοιπόν
σε ένα στασίδι, που δεν έπεφτε
καθόλου φως απ’ το καντήλι και
περίμενα. Το αμάξι είχε σταματήσει
ακριβώς έξω από το εκκλησάκι. Η
ώρα περνούσε, αλλά κανείς δεν
έμπαινε μέσα. Παραξενεύτηκα.
Είπα: «Τι διάολο θέλει κάποιος
στην ερημιά τέτοια ώρα, αφού δεν
μπαίνει στο εκκλησάκι;». Βγήκα
απ’ την κρυψώνα και πήγα στην πόρτα.
19. (INSERT) ΕΞΩ. ΑΓ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΕΝΤΕΛΗΣ – ΝΥΧΤΑ
Ο Καλέργης στέκεται στο κατώφλι της πόρτας. Μερικά μέτρα
πιο πέρα βρίσκεται σταματημένο το αυτοκίνητο του Σιδέρη,
με ανοικτό το πορτ-μπαγκάζ. Λίγα μέτρα πιο πέρα, ένας
άντρας (Σιδέρης) κουβαλάει μια μεγάλη μαύρη σακούλα
σκουπιδιών. Την αφήνει κάτω. Γονατίζει δίπλα της και
σταυρώνει τα χέρια, σκύβοντας το κεφάλι.
ΚΑΛΕΡΓΗΣ (vo)
Ήταν ένας άντρας έξω.
Κάτι είχε βγάλει από
το αμάξι… Μια μεγάλη σακούλα…
Την άφησε λίγο πιο πέρα…
Γονάτισε δίπλα της… σαν να
προσευχόταν. Έπειτα…,
Ο άντρας (Σιδέρης) σηκώνεται και προχωράει προς το
εκκλησάκι.
ΚΑΛΕΡΓΗΣ (vo)(συν.)
…τον είδα να ‘ρχεται κατά
το ‘κλησάκι. Μου κοπήκαν τα πόδια.
Έτρεξα μέσα και κρύφτηκα
στο στασίδι, πίσω απ’ την
εικόνα της Παναγιάς…
Και περίμενα…
Ο Καλέργης τρέχει προς τα στασίδια πίσω απ’ την εικόνα της
Παναγίας. Κουλουριάζεται μέσα σ’ ένα στασίδι. Ο Σιδέρης
μπαίνει στο εκκλησάκι. Πλησιάζει την εικόνα και γονατίζει.
Το πρόσωπό του είναι μούσκεμα από τον ιδρώτα.
Βαριανασαίνει. Οι φλέβες στο πρόσωπό του πετάγονται,

23. έτοιμες να σκάσουν. Ακριβώς πίσω απ’ την εικόνα βρίσκεται
κρυμμένος στο σκοτάδι ο Καλέργης.
ΚΑΛΕΡΓΗΣ (vo)
Και τότε… τον είδα.
Θε μου, δεν ήταν άνθρωπος
αυτός. Αγρίμι σωστό ήταν…
Σαν να είχαν μπει μέσα
του όλα τα δαιμόνια και
τα θεριά της Κόλασης.
Ένιωθα την καυτή του
βρώμικη ανάσα, να με
χτυπάει στο πρόσωπο.
Άκουγα το βουητό,
που έβγαινε μές απ’ τα
σωθικά του… Και τα
μάτια του… Τα μάτια του…
Δεν έχω ματαδεί τέτοιο πράμα.
ΣΙΔΕΡΗΣ
(κοιτάζοντας την εικόνα)
Μόνο εσύ ξέρεις.
Μόνο εσύ μπορείς να
καταλάβεις, να μου το
δώσεις πίσω… Μόνο εσύ
μπορείς να με συγχωρέσεις…
Κλείνει τα μάτια και σταυρώνει σφιχτά τα δάχτυλά του.
Βγάζει μια άναρθρη κραυγή. Ο Καλέργης κοιτάζει μαρμαρωμένος
από τον φόβο.
Δώς μου δύναμη.
Άλλα δύο… Μόνο δύο ακόμα…
και μετά τέλος… Μόνο
να το δω να χαμογελάει…
Τίποτε άλλο…
Στ’ ορκίζομαι. Στ’ ορκίζομαι…
Ξεσπάει σε αναφιλητά. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα σηκώνει
το κεφάλι και κοιτάζει την εικόνα. Σηκώνεται και βγαίνει
με αργά βήματα έξω.
20. ΕΣΩ. ΣΠΙΤΙ ΘΩΜΑ (σαλόνι) – ΝΥΧΤΑ
Ο Καλέργης κάθεται στον καναπέ, σφίγγοντας τα χέρια του.
Απέναντί του, στην πολυθρόνα, κάθεται ο Θωμάς, καπνίζοντας.
ΚΑΛΕΡΓΗΣ
Άκουσα το αμάξι να
φεύγει. Δεν βγήκα όμως

24. αμέσως. Κι αν αυτός ο
σατανάς με είχε κοροϊδέψει
και με παραφύλαγε έξω;
Περίμενα μέχρι να χαθεί
εντελώς ο ήχος του αμαξιού.
Και χάθηκε…, μετά από λίγο χάθηκε…
Παίρνει μια βαθιά ανάσα.
Βγήκα έξω και άρχισα να
τρέχω προς τον δρόμο, δίχως
να κοιτάξω πίσω μου.
ΘΩΜΑΣ
Κι η σακούλα;
Δεν ήσουν περίεργος
να δεις τι είχε μέσα;
ΚΑΛΕΡΓΗΣ
Κύριος, όταν αντικρίζεις
τον Σατανά τον ίδιο κατάματα
και την σκαπουλάρεις, δεν
κάθεσαι να δεις τι έχει
μείνει πίσω. Δεν σε
νοιάζει τι έχει μείνει πίσω.
Το βάζεις στα πόδια…
και τρέχεις… Τρέχεις…
Ξεχνάς τα χρόνια σου και
τα γεράματά σου και την σάπια
την καμπούρα σου. Και τρέχεις…
τρέχεις όσο πιο μακριά μπορείς.
Ο Θωμάς τον κοιτάζει σκεπτικός για μερικά δευτερόλεπτα.
ΘΩΜΑΣ
(χαμογελώντας ελαφρά)
Είχες πιεί πολύ χτες το βράδυ;
ΚΑΛΕΡΓΗΣ
(εκνευρισμένος)
Ανάθεμα σε, όχι.
Δεν είχα πιεί.
Είμαι νηστικός κι
απότιστος τρεις μέρες τώρα.
ΘΩΜΑΣ
Μάλιστα.
Ο Θωμάς σηκώνεται και αρχίζει να κόβει βόλτες πέρα-δώθε.

25. ΘΩΜΑΣ (συν.)
Και τον θυμάσαι καλά;
Θέλω να πω, θα μπορούσες
να τον περιγράψεις;
ΚΑΛΕΡΓΗΣ
(ζαρώνοντας το πρόσωπο)
Δες εσύ τον Διάβολο να
στέκεται μια σπιθαμή
απέναντί σου και να
σου σφυροκοπάει τα αυτιά
κι έλα μετά πες μου,
αν τον θυμάσαι.
Το πρόσωπο του Θωμά σκυθρωπιάζει.
21. ΕΣΩ. ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ – ΒΡΑΔΥ
Ο Ορέστης και η Δώρα κάθονται σε ένα τραπέζι, έχοντας
μπροστά τους διάφορα πιάτα, δύο ποτήρια κι ένα μπουκάλι
λευκό κρασί. Στην καρέκλα δίπλα στον Ορέστη υπάρχει ένας
ογκώδης φάκελος με έγγραφα.
Η Δώρα τρώει το φαγητό της. Ο Ορέστης την παρακολουθεί,
πίνοντας κάθε τόσο κρασί.
Η Δώρα σηκώνει το κεφάλι και τον κοιτάζει. Χαμογελάει.
ΔΩΡΑ
Τι συμβαίνει;
Ο Ορέστης χαμογελάει.
ΔΩΡΑ (συν.)
Τι ‘ναι;
Ο Ορέστης αφήνει το ποτήρι στο τραπέζι.
ΟΡΕΣΤΗΣ
Τίποτα… Απλά, μου
αρέσει να σε κοιτάω.
ΔΩΡΑ
Ελπίζω χωρίς υποχθόνιες
σκέψεις, που χάλασα πάλι
την εκδρομή.
ΟΡΕΣΤΗΣ
(γελώντας)
Όχι μωρέ, εντάξει.
Αφού σου είπα, κι εγώ

26. πελαγωμένος είμαι.
Έχει έρθει ένα φορτίο
με μηχανήματα και φαρμακευτικά
είδη από Καναδά κι έχουμε
τρελαθεί όλοι. Δεν μπορούμε
να βρούμε τον παραλήπτη
και καταλαβαίνεις…
Ένα τελωνείο σκέτο χάος.
Αλήθεια, τι έγινε με
το πτώμα, που είπαν
απόψε στις ειδήσεις;
Ο ίδιος είναι πάλι;
Το πρόσωπο της Δώρας σκυθρωπιάζει.
ΔΩΡΑ
Ναι… Ίδια ηλικία…
Ακρωτηριασμένο κι αυτό.
Έπρεπε να δεις την
μητέρα του, πως έκανε.
(παύση)
Δεν μπορώ να πιστέψω
ότι υπάρχει άνθρωπος
με τόσο μαύρη, τόσο
διεστραμμένη ψυχή, να
πειράξει ένα αθώο πλασματάκι.
ΟΡΕΣΤΗΣ
Τουλάχιστον έχετε
πλησιάσει καθόλου;
Κάποια υπόνοια για το
ποιος μπορεί να είναι,
που συχνάζει;
ΔΩΡΑ
Όχι. Τίποτα μέχρι στιγμής.
Έντεκα φόνοι και παρ’ όλ’
αυτά τίποτα. Πλήρες σκοτάδι.
ΟΡΕΣΤΗΣ
Άσχημη περίπτωση.
ΔΩΡΑ
Άσχημη δε λες τίποτα.
Όλοι έχουν πέσει καταπάνω
να μας φάνε, οι δημοσιογράφοι,
ο υπουργός. Έτσι και δεν
γίνει κάτι μέχρι τέλος της
εβδομάδας, καλύτερα να

27. αρχίσω να ψάχνω γι’ άλλη δουλειά.
Πιάνει το κεφάλι της, ξεφυσώντας.
ΟΡΕΣΤΗΣ
Είσαι εντάξει;
Θες να φύγουμε;
ΔΩΡΑ
Καλύτερα να φύγουμε.
Αύριο έχω να σηκωθώ
απ’ τ’ άγρια χαράματα πάλι
κι έχω κι έναν πονοκέφαλο…
ΟΡΕΣΤΗΣ
Χρειάζεσαι ξεκούραση.
Να πας σπίτι, να κάνεις
ένα μπανάκι να χαλαρώσεις
και να πέσεις για ύπνο.
Πάω να πληρώσω κι έρχομαι, έτσι;
ΔΩΡΑ
Θα σε περιμένω έξω.
ΟΡΕΣΤΗΣ
Εντάξει.
Σηκώνονται από το τραπέζι.
22. ΕΞΩ. ΔΡΟΜΟΣ – ΒΡΑΔΥ
Η Δώρα προχωράει προς το αυτοκίνητό της, που είναι
παρκαρισμένο έξω από το εστιατόριο, κρατώντας την
καμπαρντίνα της. Ανοίγει την πόρτα. Βγαίνει κι ο Ορέστης,
κρατώντας τον φάκελο με τα έγγραφα.
ΟΡΕΣΤΗΣ
Είσαι εντάξει; Μήπως
θες να οδηγήσω εγώ;
ΔΩΡΑ
(γελώντας)
Μη φοβάσαι, θα
φτάσεις σώος σπίτι σου.
Μπαίνουν μέσα. Η Δώρα ρίχνει την καμπαρντίνα στο πίσω
κάθισμα. Το ίδιο κάνει κι ο Ορέστης με τον φάκελο. Η Δώρα
βάζει μπροστά και φεύγουν.
DISSOLVE TO:

28. 23. ΕΞΩ. ΔΡΟΜΟΣ – ΒΡΑΔΥ
Η Δώρα κι ο Ορέστης φτάνουν έξω από το σπίτι του Ορέστη.
ΔΩΡΑ
Εδώ είμαστε. Σώος
και αβλαβής, όπως
σου υποσχέθηκα.
Φιλιούνται.
ΔΩΡΑ
Ευχαριστώ για το
όμορφο δείπνο.
Και συγνώμη.
ΟΡΕΣΤΗΣ
Για τι πράγμα;
ΔΩΡΑ
Που δεν είχα όρεξη,
που φύγαμε τόσο γρήγορα.
Τα θαλάσσωσα για μια
ακόμα φορά.
ΟΡΕΣΤΗΣ
Μην ακούω τέτοια.
Πέρασα υπέροχα.
Φιλιούνται για μερικά δευτερόλεπτα. Ο Ορέστης ανοίγει την
πόρτα και βγαίνει έξω.
ΔΩΡΑ
Θα σε πάρω τηλέφωνο,
μόλις μπορέσω.
Ο Ορέστης της κλείνει το μάτι.
ΟΡΕΣΤΗΣ
Καληνύχτα.
ΔΩΡΑ
Καληνύχτα.
Η Δώρα βάζει ταχύτητα και φεύγει.
DISSOLVE TO:

29. 24. ΕΞΩ. ΠΑΡΚΙΝΓΚ ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΑΣ ΔΩΡΑΣ - ΒΡΑΔΥ
Η Δώρα παρκάρει το αυτοκίνητο και σβήνει τη μηχανή. Γυρίζει
πίσω και παίρνει την καμπαρντίνα. Βλέπει τον φάκελο του
Ορέστη. Κουνάει χαμογελώντας το κεφάλι. Παίρνει τον φάκελο.
25. ΕΣΩ. ΣΠΙΤΙ ΔΩΡΑΣ – ΒΡΑΔΥ
Η Δώρα ανοίγει την πόρτα και μπαίνει μέσα. Αφήνει τα κλειδιά
στο τραπεζάκι. Προχωράει στην κρεβατοκάμαρα. Αφήνει την
καμπαρντίνα και τον φάκελο πάνω στο κρεβάτι. Παίρνει το
ασύρματο και σχηματίζει έναν αριθμό. Πηγαίνει στην κουζίνα.
ΔΩΡΑ
Έλα. Ελπίζω να μην
κοιμήθηκες ακόμα.
Ξέχασες τον φάκελό
σου στο αυτοκίνητο
κύριε αφηρημένε.
Τον χρειάζεσαι, να στον φέρω;
Ανοίγει την πόρτα του ψυγείου και παίρνει το γάλα.
ΔΩΡΑ (συν.)
(γελώντας)
Εντάξει, εντάξει.
Παίρνει ένα ποτήρι από το ντουλάπι και το γεμίζει με γάλα.
ΔΩΡΑ (συν.)
Πιστεύω κατά το μεσημεράκι.
Δύο η ώρα… ΟΚ. Θα τα
πούμε τότε. Καληνύχτα.
26. ΕΣΩ. Γ.Α.Δ.Α (αίθουσα ανάκρισης) – ΝΥΧΤΑ
Ο Καλέργης κάθεται μαζεμένος σε μια καρέκλα, καπνίζοντας,
ενώ ρίχνει πότε-πότε γρήγορες ματιές γύρω του. Μπροστά του
υπάρχει ένα άδειο τραπέζι. Απέναντί του κάθεται ο Θωμάς. Ο
Αποστόλου κόβει βόλτες στο άδειο δωμάτιο. Ένας αστυνομικός
με πολιτικά στέκεται στην πόρτα.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Ώστε είσαι σίγουρος,
τον είδες. Τον θυμάσαι.
ΚΑΛΕΡΓΗΣ
Ναι σας είπα…
Τον θυμάμαι

30. καλύτερα απ’ ότι
θυμάται η μάνα
το παιδί της.
27. (insert) ΕΣΩ. ΣΠΙΤΙ ΣΙΔΕΡΗ (σαλόνι) – ΝΥΧΤΑ
Ο Σιδέρης κάθεται στο γραφείο του, έχοντας γείρει προς τα
εμπρός. Κρατάει μια φωτογραφία και καπνίζει. Το φως από την
λάμπα είναι το μόνο που φωτίζει το δωμάτιο.
ΚΑΛΕΡΓΗΣ (vo)(συν.)
Ήταν ο ίδιος ο
Διάβολος, πως μπορώ
να τον ξεχάσω;
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ(vo)
Καμιά ουλή,
κανένα τραύμα
στο πρόσωπο;
ΚΑΛΕΡΓΗΣ(vo)
Τίποτα…
(διστακτικά)
Μόνο τα μάτια του…
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ(vo)
Τι είχαν τα μάτια του;
ΚΑΛΕΡΓΗΣ(vo)
Τα μάτια του…
λες και θα
πετάγονταν όξω.
Κατακόκκινα…, σαν
ματωμένα… Και το
πρόσωπό του… αγριεμένο,…
φουσκωμένο,… έτρεμε…
Ο Σιδέρης ακουμπάει την φωτογραφία στο γραφείο. Μπροστά του
υπάρχουν έντεκα φωτογραφίες παιδιών. Ακουμπάει με τα
δάχτυλά του μια απ’ αυτές. Το χέρι του περνάει πάνω κι από
τις υπόλοιπες.
ΚΑΛΕΡΓΗΣ(vo)(συν.)
Η καρδιά του χτυπούσε
δαιμονισμένα. Μπορούσα
να την ακούσω… καθαρά…
σαν να ‘ταν μέσα μου…

31. 28. ΕΣΩ. Γ.Α.Δ.Α. (αίθουσα ανάκρισης) – ΝΥΧΤΑ
Ο Αποστόλου στέκεται πάνω απ’ τον Καλέργη και τον κοιτάζει
εξεταστικά. Ο Καλέργης σηκώνει το κεφάλι και τον κοιτάζει.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Μάλιστα.
Γυρίζει προς τον αστυνομικό, που βρίσκεται στην πόρτα.
Φώναξε τον Πετρίδη
να ‘ρθει.
Ο αστυνομικός ανοίγει την πόρτα και φεύγει. Ο Αποστόλου
πλησιάζει τον Θωμά, ο οποίος σηκώνεται απ’ την καρέκλα.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ (συν.)
(χαμηλόφωνα, δείχνοντας με το κεφάλι τον Καλέργη)
Λες να ‘ναι μεθυσμένος;
ΘΩΜΑΣ
Κι εγώ αυτό είπα.
Δεν ξέρω… ο τρόπος
που τα λέει… Μάλλον
πρέπει να τον είδε.
DISSOLVE TO:
29. ΕΣΩ. Γ.Α.Δ.Α. (αίθουσα ανάκρισης) – ΝΥΧΤΑ
Ο Καλέργης κάθεται στην καρέκλα με σταυρωμένα τα δάχτυλα
των χεριών του. Δίπλα του κάθεται ο Πετρίδης, κρατώντας ένα
μπλοκ και σκιτσάροντας.
ΚΑΛΕΡΓΗΣ
(κουνώντας το κεφάλι)
Όχι… Ποιο μεγάλη μύτη.
Ο Πετρίδης σβήνει και σκιτσάρει πάλι. Του δείχνει το
σκίτσο.
ΠΕΤΡΙΔΗΣ
Τώρα;
Ο Καλέργης παίρνει το μπλοκ στα χέρια του και το κοιτάζει
για μερικά δευτερόλεπτα.
ΚΑΛΕΡΓΗΣ

32. Ναι… Αυτός είναι…
Μα την πίστη μου,
αυτός είναι.
30. ΕΣΩ. Γ.Α.Δ.Α (γραφείο Αποστόλου) – ΝΥΧΤΑ
Ο Αποστόλου κάθεται στο γραφείο του. Σιγοτραγουδάει έναν
σκοπό. Ο Θωμάς στέκεται όρθιος δίπλα στο παράθυρο,
καπνίζοντας και κοιτάζει έξω.
ΘΩΜΑΣ
Είναι παρανοϊκό.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Ποιο είναι παρανοϊκό;
Ο Θωμάς γυρίζει προς το μέρος του.
ΘΩΜΑΣ
Αν είναι όντως
σχιζοφρενής ή παρανοϊκός…
τι δουλεία είχε στην
εκκλησία;
(παύση)
Δε στέκει.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Χμ… Δεν έχεις ακούσει
για τις λεγόμενες
θρησκευτικές εμμονές;
Ξυπνάς ένα πρωί κι
αρχίζεις να καθαρίζεις
κόσμο, νομίζοντας, πως
είναι η φωνή του Θεού
αυτή που σε διατάζει.
(παύση)
Κλασική περίπτωση
παράνοιας. Σάμπως
Θέλει πολύ να
στρίψει η βίδα;
ΘΩΜΑΣ
Δεν ξέρω. Κάτι
μου λέει, πως άλλο πράγμα
συμβαίνει εδώ. Αν…
Χτυπάει η πόρτα.

33. ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Εμπρός.
Μπαίνει ο Πετρίδης, κρατώντας το μπλοκ.
ΠΕΤΡΙΔΗΣ
Έτοιμο.
Δίνει το μπλοκ στον Αποστόλου. Ο Αποστόλου ανακάθεται και
το παίρνει στα χέρια του. Σκύβει κι ο Θωμάς να δει.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Αυτός είναι λοιπόν ο μάγκας…
ΠΕΤΡΙΔΗΣ
Να ειδοποιήσω τα κανάλια;
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Όχι, όχι ακόμα.
Θα σου πω εγώ πότε.
Θέλω πρώτα να ενημερώσω
τον υπουργό και τους άλλους.
Δίνει το μπλοκ στον Πετρίδη.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ(συν.)
Προς το παρόν
βγάλε μερικά αντίγραφα.
Και βλέπουμε.
31. ΕΞΩ. ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΘΩΜΑ – ΠΡΩΙ
Ο Θωμάς οδηγεί καπνίζοντας. Δίπλα, στη θέση του συνοδηγού,
κάθεται η Δώρα.
ΔΩΡΑ
Τουλάχιστον τώρα
έχουμε ένα χαρτί
στα χέρια μας.
ΘΩΜΑΣ
Αρκεί να μην
το κάψουμε.
Η Δώρα τον κοιτάζει απορημένη.
ΘΩΜΑΣ(συν.)
Αν το δείξουν στις
Ειδήσεις, το κάθαρμα
θα καταλάβει ότι

34. ξέρουμε ποιος είναι
και θα φυλάγεται.
ΔΩΡΑ
Τουλάχιστον θα
φοβηθεί και θα
σταματήσει. Αυτό
μας δίνει χρόνο.
ΘΩΜΑΣ
Χα… Ξέρεις κανέναν
τρελό που να φοβάται;
Απλά θα είναι πιο
προσεκτικός…
Το αυτοκίνητο φτάνει σε μια διασταύρωση, όπου είναι
σταματημένα μερικά περιπολικά.
32. ΕΞΩ. ΣΠΙΤΙ ΣΙΔΕΡΗ(αυλή) – ΗΜΕΡΑ
Ο Ντέβσον βγαίνει απ’ την παλιά μονοκατοικία. Ο Σιδέρης
είναι σκυμμένος πάνω από μια τριανταφυλλιά στην αυλή και
την κλαδεύει.
ΝΤΕΒΣΟΝ
Ακόμα εδώ είσαι;
Με πήραν τηλέφωνο
απ’ το Τελωνείο.
Έχουν έρθει από προχτές.
Ο Σιδέρης σηκώνεται όρθιος.
ΣΙΔΕΡΗΣ
Νόμιζα ότι θα
πηγαίναμε μαζί.
ΝΤΕΒΣΟΝ
Πρέπει να ξαναπάω
στη Θεσσαλονίκη.
Μου τελείωσαν
κάποια πράγματα.
ΣΙΔΕΡΗΣ
Γιατί δε λες στον γνωστό
σου να σου τα στείλει;
ΝΤΕΒΣΟΝ
Πρέπει να τα έχω
απόψε κιόλας, για
το τελικό στάδιο.
Το βραδάκι θα είμαι πίσω.

35. Εσύ κοίτα να
ξεμπερδέψεις με το
Τελωνείο. Γρήγορα
και χωρίς να
υποψιαστεί κανείς.
Και μην πειράξεις
τίποτα μέχρι να έρθω.
Ο Ντέβσον προχωράει προς την αυλόπορτα. Ο Σιδέρης τον
κοιτάζει.
33. ΕΣΩ. Γ.Α.Δ.Α (γραφείο Θωμά/Δώρας) – ΗΜΕΡΑ
Η Δώρα κι ο Θωμάς κάθονται στα γραφεία τους. Ο Θωμάς γράφει
κάτι, ενώ η Δώρα τρίβει το μέτωπό της. Πάνω στο γραφείο του
Θωμά βρίσκεται το σκίτσο του Σιδέρη.
ΔΩΡΑ
Πτώμα είμαι.
Κι αυτός ο
πονοκέφαλος κοντεύει
να με πεθάνει.
ΘΩΜΑΣ
Ασπιρίνες τέλος.
Τις κατέβασε όλες
προχτές ο Αποστόλου
μετά απ’ το κατσάδιασμα
απ’ τον υπουργό.
Η Δώρα σηκώνεται απ’ το γραφείο.
ΔΩΡΑ
Πάω κάτω στη Μαργαρίτα,
μήπως έχει να μου δώσει καμία.
Ανοίγει την πόρτα και βγαίνει.
34. ΕΣΩ. Γ.Α.Δ.Α(διάδρομος) – ΗΜΕΡΑ
Η Δώρα περνάει έξω απ’ το γραφείο του Αποστόλου και
κατευθύνεται προς το ασανσέρ. Ο Πετρίδης έρχεται απ’ την
αντίθετη κατεύθυνση. Χτυπάει την πόρτα στο γραφείο του
Αποστόλου.
35. ΕΣΩ. Γ.Α.Δ.Α(γραφείο Αποστόλου) – ΗΜΕΡΑ
Ο Αποστόλου κάθεται στο γραφεί του και ξεφυλλίζει ένα
ντοσιέ.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

36. Εμπρός.
Ανοίγει η πόρτα. Μπαίνει ο Πετρίδης.
ΠΕΤΡΙΔΗΣ
Με ζητήσατε;
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Ναι. Θέλω να μοιράσεις
σε όλα τα κανάλια το
σκίτσο του δολοφόνου.
Να ανακοινωθεί στις
ειδήσεις. Ο υπουργός
έδωσε το ΟΚ. Μόνο
βιάσου να προλάβουμε
τα μεσημεριανά δελτία.
Όσο πιο γρήγορα, τόσο
το καλύτερο.
ΠΕΤΡΙΔΗΣ
Μάλιστα.
Ο Πετρίδης ανοίγει την πόρτα και βγαίνει στον διάδρομο.
36. ΕΣΩ. Γ.Α.Δ.Α(γραφείο Θωμά/ Δώρας) – ΗΜΕΡΑ
Ο Θωμάς είναι καθισμένος στο γραφείο του και γράφει.
Χτυπάει η πόρτα.
ΘΩΜΑΣ
Ναι.
Ανοίγει η πόρτα. Μπαίνει ο Ορέστης.
ΟΡΕΣΤΗΣ
Ελπίζω να μην ενοχλώ.
Ο Θωμάς σηκώνει το κεφάλι και τον βλέπει.
ΘΩΜΑΣ
Ορέστη!
Ο Θωμάς σηκώνεται. Οι δυο άντρες χαιρετιούνται.
ΟΡΕΣΤΗΣ
Ελπίζω να μην διέκοψα τίποτα.
ΘΩΜΑΣ
Όχι ρε. Μας πέτυχες
εν ώρα ξεκούρασης.
Κάθισε.

37. Οι δυο άντρες κάθονται.
ΟΡΕΣΤΗΣ
Η Δώρα;
ΘΩΜΑΣ
Έχει πεταχτεί δίπλα.
Συμβαίνει τίποτα;
ΟΡΕΣΤΗΣ
Τίποτα το σημαντικό.
Χτες βράδυ ξέχασα τον
φάκελο της δουλειάς στο
αυτοκίνητό της κι
ήρθα να τον πάρω.
ΘΩΜΑΣ
Δεν πιστεύω ν’ αργήσει.
Αν θέλεις περίμενε λίγο.
Να παραγγείλω καφεδάκι;
Ο Θωμάς σηκώνει το ακουστικό του τηλεφώνου.
ΟΡΕΣΤΗΣ
Όχι, όχι, σ’ ευχαριστώ.
Έχω πιεί τέσσερεις απ’ το πρωί.
Τα νεύρα μου.
ΘΩΜΑΣ
(αφήνοντας πάλι το ακουστικό στη θέση του)
Κι εμείς, μην νομίζεις.
Μ’ αυτήν την ιστορία,
εξάρτηση απ’ την καφεΐνη
κοντεύουμε να πάθουμε.
ΟΡΕΣΤΗΣ
Βρήκατε τίποτα;
ΘΩΜΑΣ
Έχουμε περιγραφή του
δράστη. Θα την δώσουμε
στα κανάλια και ποιος ξέρει…
Με λίγη τύχη…
ΟΡΕΣΤΗΣ
Μάλιστα.
Το βλέμμα του Ορέστη πέφτει πάνω στο σκίτσο του Σιδέρη, που
είναι στο γραφείο.

38. ΟΡΕΣΤΗΣ
Αυτός… είναι;
ΘΩΜΑΣ
Ναι το κάθαρμα.
Αν τον ξέρει κάποιος,
θα ‘ναι ζήτημα ωρών
η σύλληψή του.
Ο Ορέστης έχει χλωμιάσει. Ο Θωμάς τον βλέπει.
ΘΩΜΑΣ(συν.)
Συμβαίνει τίποτα;
ΟΡΕΣΤΗΣ
Αυτός ο άνθρωπος…
Παίρνει το σκίτσο στα χέρια του.
…Ήταν πριν λίγο στο
Τελωνείο… Στο γραφείο μου…
ΘΩΜΑΣ
Τι πράγμα;
ΟΡΕΣΤΗΣ
Ναι. Είχε ένα φορτίο
με ιατρικό εξοπλισμό και
φάρμακα, αλλά δεν
μπορέσαμε να τον βρούμε
στη διεύθυνση που μας
είχε δώσει. Ήρθε μόνος
του σήμερα το πρωί και
έπρεπε να του δώσω το
αντίγραφο του συνοδευτικού
εγγράφου, αλλά ήταν
στον φάκελο. Του είπα,
πως θα του το στείλω.
Αν και δε φάνηκε να
τον πολυνοιάζει.
ΘΩΜΑΣ
Δηλαδή είναι γιατρός;
ΟΡΕΣΤΗΣ
Επιχειρηματίας νομίζω
ή κάτι τέτοιο.
ΘΩΜΑΣ
Διεύθυνση;

39. ΟΡΕΣΤΗΣ
Μου έδωσε την καινούργια.
Είπε ότι μετακόμισε
πριν λίγες ημέρες.
Ο Θωμάς πετάγεται όρθιος και πηγαίνει προς την πόρτα.
ΘΩΜΑΣ
Περίμενε.
Γυρίζω αμέσως.
Ανοίγει την πόρτα και βγαίνει έξω.
37. ΕΣΩ. Γ.Α.Δ.Α(γραφείο Αποστόλου) – ΗΜΕΡΑ
Ο Αποστόλου, όρθιος δίπλα στο παράθυρο, κρατάει κάτι
έγγραφα και τα διαβάζει. Η πόρτα ανοίγει απότομα και
μπαίνει ο Θωμάς. Ο Αποστόλου γυρίζει ξαφνιασμένος.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Τι συμβαίνει;
ΘΩΜΑΣ
Πες στον Πετρίδη
να γυρίσει πίσω.
Να μην δώσει πουθενά
το σκίτσο. Βρήκαμε
που μένει.
DISSOLVE TO:
38. ΕΣΩ. Γ.Α.Δ.Α(γραφείο Αποστόλου) – ΗΜΕΡΑ
Ο Αποστόλου κάθεται στο γραφείο του. Κοιτάζει ένα χαρτί. Η
Δώρα ακουμπάει στον τοίχο, ενώ ο Θωμάς κόβει βόλτες πέρα-
δώθε. Ο Ορέστης κάθεται σε μια καρέκλα δίπλα στο γραφείο
του Αποστόλου.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
(διαβάζει)
Αλέξανδρος Σιδέρης.
Γεννηθείς το ’61
εν Αθήναις, κλπ. κλπ.
Χήρος. Έχασε την γυναίκα
και τον γιο του σε
αυτοκινητιστικό δυστύχημα
πριν 3 χρόνια.
Δεν έχει πολύ καιρό
στην Ελλάδα. Ήταν

40. στην Αμερική, απ’ ότι
βλέπω. Γύρισε πριν
ενάμιση χρόνο.
(σηκώνοντας το κεφάλι)
Αυτό μόνο;
ΘΩΜΑΣ
Απ’ το αρχείο της
Βοστώνης μόνο αυτό
μας έστειλαν.
Καμία παραβίαση.
Καθαρός σαν γυαλί.
Ο Αποστόλου παίρνει ένα άλλο χαρτί στα χέρια του.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Κι αυτή είναι η διεύθυνση;
ΟΡΕΣΤΗΣ
Αυτήν μας έδωσε.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Μάλλον ψεύτικη.
Το φορτίο;
ΟΡΕΣΤΗΣ
Δύο μεγάλα κιβώτια
84 και 77 κιλά,
με δελτίο αποστολής
από Καναδά.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Τι περιείχαν;
ΟΡΕΣΤΗΣ
Ιατρικό εξοπλισμό και φάρμακα.
(μικρή παύση)
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Τι στο διάολο τα
θέλει 150 κιλά φάρμακα;
ΟΡΕΣΤΗΣ
Στο Τελωνείο τον βοήθησαν
τα παιδιά στην αποθήκη
να τα φορτώσει στο φορτηγάκι.
Ίσως αυτοί ξέρουν περισσότερα.

41. ΘΩΜΑΣ
Τι φορτηγάκι;
ΟΡΕΣΤΗΣ
Δεν ξέρω. Δεν το
είδα εγώ. Απλά
τους άκουσα να
παραπονιούνται για την
μυρωδιά στην καρότσα.
39. ΕΞΩ. ΤΕΛΩΝΕΙΟ(αποθήκη) – ΗΜΕΡΑ
Ο Θωμάς κι η Δώρα συνομιλούν με έναν μεσήλικα εργάτη του
Τελωνείου στην αποθήκη. Γύρω τους υπάρχουν στοίβες με
κιβώτια, ενώ μερικοί εργάτες με φόρμες πηγαινοέρχονται.
ΕΡΓΑΤΗΣ
Ένα Volkswagen μαύρο,
παλιό. Βρωμούσε σαν
βόθρος, όταν ανοίξαμε.
Λες κι είχαν κατουρήσει
εκατό κοπρόσκυλα εκεί μέσα.
Τα παιδιά κόντεψαν να
λιποθυμήσουν. Τον
ρώτησα γιατί μύριζε
έτσι, αλλά δεν μου
απάντησε. Στριφογυρνούσε
και κοιτούσε
διαρκώς γύρω του,
σαν αγρίμι στο κλουβί.
Η Δώρα βγάζει από την τσάντα της το σκίτσο του Σιδέρη και
το δείχνει στον εργάτη.
ΔΩΡΑ
Αυτός ήταν;
Ο εργάτης παίρνει το σκίτσο στα χέρια του και το κοιτάζει.
ΕΡΓΑΤΗΣ
Ναι. Αυτός.
Της δίνει πίσω το σκίτσο. Η Δώρα το βάζει στην τσάντα της.
ΔΩΡΑ
Κάτι άλλο που
σας έκανε εντύπωση,
που προσέξατε;
Αριθμό κυκλοφορίας;
ΕΡΓΑΤΗΣ

42. Που να θυμάμαι
κοπελιά μου τον αριθμό;
Εδώ μέσα περνάνε
καμιά εκατοστή αμάξια
την ημέρα.
ΘΩΜΑΣ
Υπήρχε περίπτωση
να μπορέσει να μεταφέρει
κιβώτια μόνος του
με κάποιον τρόπο
απ’ το φορτηγάκι,
όταν έφτασε στον
προορισμό του;
ΕΡΓΑΤΗΣ
Πλάκα μου κάνεις;
Πήγαιναν 80 κιλά
το καθένα. Τα
παιδιά κοψομεσιάστηκαν
να τ’ ανεβάσουν.
Αυτά θέλουν τουλάχιστον
έξι-εφτά νοματέους και
πάλι θα τους φύγει η
μέση. Μάλλον θα πήρε τίποτα
Αλβανούς να τα κατεβάσουν.
Ο Θωμάς κι η Δώρα τον κοιτούν ερωτηματικά.
ΕΡΓΑΤΗΣ(συν.)
Μόλις φόρτωσε, με ρώτησε
που θα έβρισκε καναν
Αλβανό, να τον βοηθήσει
στο ξεφόρτωμα; Του είπα
να πάει στο λιμάνι.
40. ΕΞΩ. ΛΙΜΑΝΙ – ΗΜΕΡΑ
Ο Θωμάς κι η Δώρα συνομιλούν με μερικούς Αλβανούς. Τους
δείχνουν το σκίτσο του Σιδέρη. Ένας απ’ αυτούς τους δείχνει
προς μια κατεύθυνση, κουνώντας το κεφάλι καταφατικά. Ο
Θωμάς κι η Δώρα μπαίνουν με τον Αλβανό στο αυτοκίνητο του
Θωμά.
41. ΕΣΩ. ΣΠΙΤΙ ΣΙΔΕΡΗ(σαλόνι) – ΗΜΕΡΑ
Ο Σιδέρης μπαίνει στο σαλόνι, κρατώντας ένα ποτήρι με
ουίσκι. Πηγαίνει στο γραφείο του. Σηκώνει το ακουστικό και
πληκτρολογεί έναν αριθμό.
ΣΙΔΕΡΗΣ

43. Έλα.
ΝΤΕΒΣΟΝ(vo)
Τι ‘ναι;
ΣΙΔΕΡΗΣ
Τα πήρα.
ΝΤΕΒΣΟΝ(vo)
Κατάλαβε κανείς τίποτα;
ΣΙΔΕΡΗΣ
Όχι. Τα ‘φερα
με κάτι Αλβανούς
που βρήκα στο λιμάνι.
ΝΤΕΒΣΟΝ(vo)
Εντάξει. Μην
πειράξεις τίποτα.
Θα τα τακτοποιήσω
εγώ, όταν έρθω.
Το παιδί;
ΣΙΔΕΡΗΣ
Θα πάω τ’ απόγευμα.
Κάθε Παρασκευή το
αφήνουν στη γιαγιά του
μέχρι αργά.
ΝΤΕΒΣΟΝ(vo)
Να ‘σαι προσεκτικός.
Και χαμογέλα λιγάκι…
Πλησιάζουμε στο τέλος.
Η γραμμή κλείνει. Απ’ το ακουστικό ακούγεται το βούισμα.
Ο Σιδέρης βάζει το ακουστικό στη θέση του.
42. ΕΞΩ. ΔΡΟΜΟΣ – ΗΜΕΡΑ
Ο Θωμάς οδηγεί με μικρή ταχύτητα. Δίπλα του κάθεται η
Δώρα και στο πίσω κάθισμα ο Αλβανός. Σταματούν σε μια
μικρή διασταύρωση. Ο Αλβανός δείχνει προς μια κατεύθυνση.
ΑΛΒΑΝΟΣ
Εκεί. Τρίτο…
ΘΩΜΑΣ

44. Τρίτο σπίτι;
ΑΛΒΑΝΟΣ
Μάλιστα.
ΘΩΜΑΣ
Εντάξει. Μπορείς
να κατέβεις.
Ο Αλβανός βγαίνει από το αυτοκίνητο.
DISSOLVE TO:
43. ΕΞΩ. ΣΠΙΤΙ ΣΙΔΕΡΗ(αυλή) – ΗΜΕΡΑ
Ο Θωμάς κι η Δώρα βρίσκονται έξω από την πόρτα του σπιτιού.
Η Δώρα χτυπά το κουδούνι.
44. ΕΣΩ. ΣΠΙΤΙ ΣΙΔΕΡΗ – ΗΜΕΡΑ
Χτυπάει το κουδούνι. Στο σπίτι δεν υπάρχει κανείς.
45. ΕΞΩ. ΣΠΙΤΙ ΣΙΔΕΡΗ(αυλή) – ΗΜΕΡΑ
Η Δώρα χτυπάει το κουδούνι άλλες δύο φορές. Βγάζουν τα
πιστόλια τους και παίρνουν θέσεις δεξιά κι αριστερά από την
πόρτα. Ο Θωμάς κάνει νόημα με το κεφάλι κι η Δώρα του
απαντάει με ένα καταφατικό κούνημα του κεφαλιού. Ο Θωμάς,
χρησιμοποιώντας ένα διαρρηκτικό εργαλείο, ανοίγει την
πόρτα.
46. ΕΣΩ. ΣΠΙΤΙ ΣΙΔΕΡΗ – ΗΜΕΡΑ
Ο Θωμάς κι η Δώρα μπαίνουν μέσα με τα πιστόλια προτεταμένα.
Βλέπουν τα δύο κιβώτια στο χωλ. Κλείνουν την πόρτα. Η Δώρα
μπαίνει στο σαλόνι, ενώ ο Θωμάς πηγαίνει σε μια άλλη πόρτα,
που οδηγεί στο υπόλοιπο σπίτι.
Η Δώρα κοιτάζει γύρω της. Πλησιάζει το γραφείο. Μετά από
λίγα δευτερόλεπτα μπαίνει ο Θωμάς στο σαλόνι με το όπλο
κατεβασμένο.
ΘΩΜΑΣ
Δεν υπάρχει κανείς.
Το σπίτι είναι άδειο.
Η Δώρα είναι σκυμμένη πάνω από το γραφείο και κοιτάζει
μερικές φωτογραφίες.
ΔΩΡΑ
(ψελλίζοντας)
Θωμά.

45. Ο Θωμάς πηγαίνει κοντά της. Η Δώρα του δείχνει τις
φωτογραφίες. 13 φωτογραφίες μικρών παιδιών βρίσκονται κάτω
από ένα ορθογώνιο κρύσταλλο, που καλύπτει την επιφάνεια του
γραφείου. Οι 11 από αυτές είναι μαρκαρισμένες με μαρκαδόρο.
Λίγο πιο δίπλα, σε μια κορνίζα, υπάρχει η φωτογραφία του
Σιδέρη, μιας γυναίκας κι ενός παιδιού.
47. ΕΣΩ. ΣΠΙΤΙ ΓΙΑΓΙΑΣ – ΑΠΟΓΕΥΜΑ
Η γιαγιά κάθεται στην πολυθρόνα της, βλέποντας τηλεόραση.
Μπροστά της, στο πάτωμα, ο μικρός εγγονός της παίζει με τα
παιχνίδια του. Χτυπάει το κουδούνι. Η γιαγιά σηκώνεται και
με αργά βήματα πηγαίνει στην πόρτα.
ΓΙΑΓΙΑ
Ποιος είναι;
ΣΙΔΕΡΗΣ(os)
Από την πιτσαρία,
για την πίτσα που
παραγγείλατε.
ΓΙΑΓΙΑ
(ανοίγοντας την πόρτα)
Δεν παράγγειλα καμία…
Ο Σιδέρης ανοίγει με δύναμη την πόρτα. Η γιαγιά πέφτει
αναίσθητη στο πάτωμα. Ο Σιδέρης μπαίνει μέσα. Φοράει ένα
καλσόν στο κεφάλι του. Σηκώνει το μικρό παιδί και το παίρνει
αγκαλιά. Το κοιτάει για μερικά δευτερόλεπτα. Ύστερα,
κρατώντας το στα χέρια του, φεύγει απ’ την πόρτα.
48. ΕΣΩ. ΣΠΙΤΙ ΣΙΔΕΡΗ(σαλόνι) – ΒΡΑΔΥ
Το σπίτι είναι βυθισμένο στο σκοτάδι. Ο Θωμάς κάθεται σε
μια πολυθρόνα. Η Δώρα κόβει βόλτες.
ΔΩΡΑ
Θωμά είναι σκέτη τρέλα.
Καλύτερα να ειδοποιήσουμε
για ενισχύσεις. Δεν
ξέρουμε καν αν είναι
ένας ή περισσότεροι.
Ο Θωμάς σηκώνεται απ’ την πολυθρόνα.
ΘΩΜΑΣ
Έτσι και δει

46. αυτοκίνητα και άντρες
απ’ έξω να τον
περιμένουν, θα την
κοπανίσει και θα
‘ναι χειρότερα τότε.
Θα ξέρει ότι τον
κυνηγούν και θα γίνει
πιο επικίνδυνος.
Από τον δρόμο ακούγεται η μηχανή ενός αυτοκινήτου. Ο Θωμάς
πηγαίνει στο παράθυρο και τραβάει λίγο την κουρτίνα.
Κοιτάζει έξω.
ΘΩΜΑΣ
Αυτός είναι. Κρύψου.
DISSOLVE TO:
49. ΕΣΩ. ΣΠΙΤΙ ΣΙΔΕΡΗ(χωλ) – ΒΡΑΔΥ
Ο Σιδέρης ανοίγει την πόρτα με το ένα χέρι. Με το άλλο
κρατάει παραμάσχαλα το παιδί, το οποίο είναι φιμωμένο, ενώ
τα χέρια και τα πόδια του είναι δεμένα. Το παιδί χτυπιέται,
βγάζοντας ένα μικρό μουγκρητό. Ο Σιδέρης μπαίνει μέσα.
Κλείνει την πόρτα. Αφήνει το παιδί στο πάτωμα. Προχωράει
προς το σαλόνι. Μόλις φτάνει στο άνοιγμα της πόρτα του
σαλονιού, δύο πιστόλια τον σημαδεύουν, ένα σε κάθε κρόταφο.
Το φως ανάβει. Ο Θωμάς έρχεται μπροστά του, σημαδεύοντάς
τον πάντα με το όπλο.
ΘΩΜΑΣ
Ακίνητος!
Ο Θωμάς κι η Δώρα τραβιούνται λίγο προς τα πίσω. Η Δώρα
έρχεται δίπλα στον Θωμά.
ΘΩΜΑΣ
Μην τον αφήσεις
δευτερόλεπτο
απ’ τα μάτια σου.
Η Δώρα κουνάει το κεφάλι. Ο Θωμάς κατεβάζει το όπλο και τον
πλησιάζει με αργές κινήσεις. Ο Σιδέρης τον κοιτάζει
βλοσυρά. Ο Θωμάς του κάνει σωματικό έλεγχο. Ο Σιδέρης
κοιτάζει την Δώρα, ενώ το πρόσωπό του τρέμει απ’ τη λύσσα.
DISSOLVE TO:
50. ΕΞΩ. ΣΠΙΤΙ ΣΙΔΕΡΗ(αυλή) – ΒΡΑΔΥ
Η αυλή και ο δρόμος έχει γεμίσει από αστυνομικούς που
πηγαινοέρχονται. Ο Αποστόλου με τον Θωμά και τη Δώρα
στέκονται στη μέση της αυλής.

47. ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Ειδοποιείστε και
τους υπόλοιπους
να έρθουν. Θα έχουμε
ολονυκτία απόψε.
Ο Αποστόλου κάνει να φύγει, αλλά σταματάει.
Και να μην ξαναγίνει
αυτό. Την επόμενη φορά
με ενισχύσεις. Παληκαριές
και ηρωισμοί κομμένοι.
Συνεννοηθήκαμε;
Δύο αστυνομικοί βγάζουν τον Σιδέρη από το σπίτι, κρατώντας
τον από τις μασχάλες. Σταματούν δίπλα στον Θωμά και την
Δώρα. Ο Σιδέρης τους ρίχνει ένα βλέμμα γεμάτο μίσος. Φτύνει
μπροστά στα πόδια τους. Οι δυο αστυνομικοί τον τραβούν προς
τον δρόμο.
51. ΕΣΩ. Γ.Α.Δ.Α(αίθουσα ανάκρισης) – ΝΥΧΤΑ
Ο Σιδέρης κάθεται σε μια καρέκλα, έχοντας τα χέρια δεμένα
με χειροπέδες. Κοιτάζει σαν χαμένος το τραπέζι. Απέναντί
του κάθεται ο Αποστόλου. Δεξιά κι αριστερά κάθονται ο
Χατζηζήσης και η Δώρα. Πιο πέρα στέκεται όρθιος ο Θωμάς,
καπνίζοντας. Μια μεγάλη λάμπα που κρέμεται πάνω από το
τραπέζι, φωτίζει το δωμάτιο. Πάνω στο τραπέζι υπάρχουν
φάκελοι, φωτογραφίες και έγγραφα σκορπισμένα.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Περιμένω μια απάντηση.
Περνούν μερικά δευτερόλεπτα, χωρίς να μιλήσει κανείς.
ΣΙΔΕΡΗΣ
Δεν καταλαβαίνω… τίποτα.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
(χτυπώντας με δύναμη το χέρι στο τραπέζι)
Καταλαβαίνεις και
πολύ καλά μάλιστα!
Τα παιδιά. Γιατί τα
σκότωσες; Γιατί τα
ακρωτηρίασες;
ΣΙΔΕΡΗΣ
Δεν ξέρω για τι
πράγμα μιλάτε.

48. ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Ώστε δεν ξέρεις…
Αυτό σου λέει τίποτα;
Του ρίχνει μπροστά του τις φωτογραφίες των νεκρών παιδιών,
που βρέθηκαν στο γραφείο του. Ο Σιδέρης τις κοιτάζει.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ(συν.)
Ή μήπως αυτό;
Του πετάει μπροστά του, πάνω στο τραπέζι, ένα φάκελο.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ(συν.)
Αυτά βρέθηκαν στο
γραφείο σου, Σιδέρη.
Φωτογραφίες, ονόματα,
διευθύνσεις και πληροφορίες
για το κάθε θύμα.
Είχες σκοπό να σκοτώσεις
άλλα δύο ακόμα. Γιατί;
ΣΙΔΕΡΗΣ
Δεν καταλαβαίνω…
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Δίπλα σε κάθε όνομα
υπήρχαν σημειωμένες
ιατρικές πληροφορίες.
Το φορτίο που πήρες
σήμερα το πρωί απ’ το
Τελωνείο ήταν ιατρικός
εξοπλισμός και χημικές ουσίες.
Τι τα ήθελες όλ’ αυτά;
ΣΙΔΕΡΗΣ
Δεν ξέρω για
τι πράγμα μιλάτε.
Ο Αποστόλου σηκώνεται και κόβει βόλτες στο δωμάτιο.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Τι έκανες με τα
ακρωτηριασμένα μέλη
των παιδιών;
Πού τα έχεις;
Για μερικά δευτερόλεπτα δεν μιλάει κανείς. Ο Αποστόλου
πλησιάζει το παράθυρο, ξεφυσώντας.
θΩΜΑΣ

49. Άκου φίλε.
Ομολογήσεις δεν
ομολογήσεις, εμένα
το ίδιο μου κάνει.
Τα ισόβια δεν τα
γλιτώνεις. Αν θες
να ελαφρύνεις κάπως
τη θέση σου, καλύτερα
μίλα όσο είναι καιρός.
Υπάρχει κι άλλος σ’ αυτήν
την ιστορία, έτσι;
Ο Σιδέρης κοιτάζει αφηρημένος τις φωτογραφίες, που
βρίσκονται μπροστά του.
Ανοίγει η πόρτα. Μπαίνει ένας αστυνομικός.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ
Κύριε Διευθυντά…
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Τι συμβαίνει;
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ
Μόλις μας ειδοποίησαν
από το σημείο της σύλληψης.
Βρέθηκαν νέα στοιχεία.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Τι στοιχεία;
Ο αστυνομικός κομπιάζει για μερικά δευτερόλεπτα. Κοιτάζει
τον Σιδέρη. Ο Σιδέρης σηκώνει το κεφάλι και τον κοιτάζει.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ(συν.)
Τι στοιχεία Παναγόπουλε;
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ
(κομπιάζοντας)
Η σήμανση…, καθώς
έπαιρνε αποτυπώματα…,
βρήκε μια μυστική
καταπακτή, που οδηγεί
σε ένα υπόγειο, κάτω
απ’ το σπίτι…
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Ε λοιπόν;
Ο αστυνομικός κοιτάζει πότε τον Σιδέρη, που αρχίζει και
τρέμει, και πότε τον Αποστόλου.

50. ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ
Στο υπόγειο υπήρχαν
χειρουργικοί πάγκοι…,
ιατρικός εξοπλισμός…
και ένα μεγάλο
γυάλινο δοχείο…,
μ’ ένα παιδί…
Ένα νεκρό αγόρι…
Χωρίς μάτια…
Ο Αποστόλου πλησιάζει προς το τραπέζι. Ο Σιδέρης σηκώνεται
όρθιος. Τρέμει.
ΣΙΔΕΡΗΣ
Όχι.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Τι πράγμα;
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ
Δεν έχουν πειράξει
τίποτα… Περιμένουν
οδηγίες σας.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
(απευθυνόμενος στον Θωμά και τη Δώρα)
Πηγαίνετε να δείτε. Και…
ΣΙΔΕΡΗΣ
(σε έξαλλη κατάσταση, ορμώντας στον Θωμά)
Όχι! Όχι!
Μην τον πειράξετε!
Καθάρματα! Μην
τολμήσετε να
τον αγγίξετε!
Ο Θωμάς τον πιάνει από τα χέρια, ενώ ο Σιδέρης χτυπιέται,
προσπαθώντας να ξεφύγει προς την πόρτα. Είναι σε κατάσταση
ντελίριου. Οι υπόλοιποι κοιτάζουν με απορία. Ο Σιδέρης
καταφέρνει να γυρίσει προς τον Αποστόλου, ενώ ο Θωμάς τον
συγκρατεί.
ΣΙΔΕΡΗΣ
Θα τα πω όλα!
Θα ομολογήσω!
Μόνο μην τον πειράξετε!
Ο Αποστόλου τον κοιτάζει εξεταστικά.

51. ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
(προς τον Θωμά και την Δώρα)
Πηγαίνετε, αλλά μην
πειράξετε τίποτα.
52. ΕΞΩ. ΔΡΟΜΟΣ – ΝΥΧΤΑ
Ο Θωμάς κι η Δώρα μπαίνουν στο αυτοκίνητο του Θωμά. Ο Θωμάς
βάζει μπροστά. Βάζει έναν μπλε φάρο στο ουρανό του
αυτοκινήτου και ανοίγει την σειρήνα. Το αυτοκίνητο
ξεκινάει.
53. ΕΣΩ. Γ.Α.Δ.Α(αίθουσα ανακρίσεων)
Ο Σιδέρης, ο Αποστόλου και ο Χατζηζήσης κάθονται γύρω από
το τραπέζι. Ο Σιδέρης, τρέμοντας ολόκληρος, κοιτάζει τον
Σιδέρη.
ΧΑΤΖΗΖΗΣΗΣ
Σ’ ακούμε Σιδέρη.
Δεν παίρνει καμιά απάντηση.
ΧΑΤΖΗΖΗΣΗΣ
(έξαλλος)
Μίλα διάολε!
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Έλα Σιδέρη.
Είναι θέμα ώρας
να μάθουμε όλη
την αλήθεια.
Ο Σιδέρης σκύβει το κεφάλι. Κοιτάζει το τραπέζι, ενώ απ’
τα μάτια του κυλούν δάκρυα.
54. ΕΞΩ. ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΘΩΜΑ – ΝΥΧΤΑ
Το αυτοκίνητο του Θωμά, με τον φάρο ν’ αναβοσβήνει και την
σειρήνα να ουρλιάζει, κινείται με μεγάλη ταχύτητα στο
δρόμο.
ΣΙΔΕΡΗΣ(vo)
Πριν τρία χρόνια…
Όλα ξεκίνησαν τότε…
Πριν τρία χρόνια…
Η Έλσα με τον Ιάσονα
γυρνούσαν από ένα
φιλικό σπίτι. Θα ‘ταν

52. περασμένες δέκα το βράδυ…
Άδειος ο δρόμος κι έβρεχε…
Θε μου πως έβρεχε εκείνο
το βράδυ… Καθόμουν στο
σαλόνι και τους περίμενα…
Ότι είχα γυρίσει απ’ το
γραφείο… Χτύπησε το
κουδούνι… Ήταν ένας
αστυνομικός… Δυστύχημα
λέει… Ένα φορτηγό απ’
το αντίθετο ρεύμα…
Κι οι δυο νεκροί…
Θάνατος… ακαριαίος.
55. ΕΣΩ. Γ.Α.Δ.Α(αίθουσα ανάκρισης) – ΝΥΧΤΑ
Οι τρεις άντρες είναι καθισμένοι γύρω απ’ το τραπέζι. Ο
Σιδέρης κοιτάζει μπροστά με χαμένο ύφος. Τρέμει. Ο
Αποστόλου κι ο Χατζηζήσης τον παρακολουθούν.
ΣΙΔΕΡΗΣ(συν.)
Κατάφερα να μαζέψω
όσες δυνάμεις μπορούσα
και να πάω στο Τμήμα…
για την αναγνώριση.
Ήταν αυτοί… Δεν
μπορούσα να το πιστέψω,
όμως ήταν εκεί…,
μπροστά στα μάτια μου…,
το έβλεπα… Η γυναίκα μου
και το μονάκριβό μου
αγοράκι νεκροί. Ήταν
μόλις οκτώ χρονών…
Δεν είχε δει ακόμα καν
τη ζωή… Δεν είχε προλάβει.
(παύση)
Το κάθαρμα που
οδηγούσε το φορτηγό
έφαγε μόλις δυόμισι
χρόνια σε αγροτικές
φυλακές, για φόνο
εξ αμελείας. Και
τ’ αγοράκι μου…,
το μονάκριβό μου
ήταν θαμμένο στο
χώμα… Νεκρό…

53. 56. ΕΞΩ. ΔΡΟΜΟΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΣΠΙΤΙ ΣΙΔΕΡΗ – ΝΥΧΤΑ
Ο Ντέβσον κάθεται στο αυτοκίνητό του και παρακολουθεί τους
αστυνομικούς, που μπαινοβγαίνουν στο σπίτι.
ΣΙΔΕΡΗΣ(vo)(συν.)
Δεν ξέρω τι θα
‘κανα…, αν θ’ άντεχα…
και για πόσο…
Μέχρι την ημέρα
που τον γνώρισα…
Ντέβσον λεγότανε…
Καθηγητής σε πανεπιστήμιο
της Βιρτζίνια.
Έλληνας κι αυτός…
Ξενιτεμένος… Του
είχαν αφαιρέσει την
άδεια για κάποια
παράνομα πειράματα
που έκανε σε ζώα…
Ο Θωμάς κι η Δώρα φτάνουν με τ’ αυτοκίνητο στο σπίτι του
Σιδέρη. Μπαίνουν στο σπίτι.
ΣΙΔΕΡΗΣ(vo)(συν.)
Μου είπε πως
εργαζόταν μόνος τώρα…
σ’ ένα πρόγραμμα
γεννετικής…, πάνω
στον άνθρωπο.
57. ΕΣΩ. ΣΠΙΤΙ ΣΙΔΕΡΗ(κουζίνα) - ΝΥΧΤΑ
Ο Θωμάς κι η Δώρα μπαίνουν στην κουζίνα. Ένας αστυνομικός
τους δείχνει την καταπακτή στο ξύλινο πάτωμα. Ο Θωμάς κι η
Δώρα κατεβαίνουν.
ΣΙΔΕΡΗΣ(vo)(συν.)
Του τελείωναν όμως τα
κεφάλαια… Μου πρότεινε
να τον χρηματοδοτήσω.
Του έλειπαν ελάχιστα,
μέχρι να τελειοποιήσει
την μέθοδο…. Μια
επανάσταση πραγματική…
Ένα θαύμα… Να μπορεί να
δώσει πνοή…, ζωή σ’ ένα
νεκρό σώμα… Να φτιάχνει
από το τίποτα σχεδόν…, έναν
ζωντανό άνθρωπο…

54. 58. ΕΣΩ. ΣΠΙΤΙ ΣΙΔΕΡΗ(υπόγειο) – ΝΥΧΤΑ
Ο Θωμάς κι η Δώρα κατεβαίνουν τη σκάλα. Στο υπόγειο υπάρχουν
δύο χειρουργικοί πάγκοι με μια λάμπα ο καθένας από πάνω,
δεκάδες χειρουργικά εργαλεία, χειρουργικές φόρμες
κρεμασμένες στον τοίχο και σε μια γωνία μια μεγάλη
κυλινδρική γυάλα, όρθια. Είναι γεμάτη με ένα πράσινο
διαυγές υγρό. Στο εσωτερικό της, μέσα στο υγρό, υπάρχει ένα
μικρό αγόρι, γυμνό, χωρίς μάτια, με σημάδια από ράμματα σε
όλο του το σώμα. Είναι ίδιο με αυτό της φωτογραφίας στο
γραφείο του Σιδέρη. Στον πάτο της γυάλας, δύο προβολείς
αδιάβροχοι φωτίζουν το περιεχόμενό της. Ο Θωμάς και η Δώρα
στέκονται μπροστά στη γυάλα και κοιτούν αποσβολωμένοι.
ΣΙΔΕΡΗΣ(vo)(συν.)
Και το αντάλλαγμά μου…
(μικρή παύση)
Θα είχα πίσω τον νεκρό
γιο μου… Ζωντανό…
Από κει που ‘χε
κοπεί το νήμα της ζωής του…
Ίδιο κι απαράλλαχτο,
όπως ήταν… Όπως
τον θυμόμουν…
Συμφώνησα. Όσο
τρελό κι αν ακουγόταν,
συμφώνησα… «Ένα θαύμα»
είπα μέσα μου.
Δεν μ’ ενδιέφεραν τα
λεφτά…, τι θα κόστιζε.
Ένα θαύμα… Αυτό ήθελα μόνο.
Τα υπόλοιπα ήταν θέμα χρόνου…
59. ΕΞΩ. ΣΠΙΤΙ ΣΙΔΕΡΗ(αυλή) – ΝΥΧΤΑ
Ο Θωμάς και η Δώρα βγαίνουν στην αυλή. Πλησιάζουν έναν
αστυνομικό.
ΘΩΜΑΣ
Άσε τέσσερεις άντρες
για τη νύχτα. Να μην
πλησιάσει κανείς και
να μην πειραχτεί τίποτα.
Κατάλαβες;
Ο αστυνομικός γνέφει καταφατικά. Ο Θωμάς και η Δώρα
μπαίνουν στο αυτοκίνητο και φεύγουν.
ΣΙΔΕΡΗΣ(vo)(συν.)

55. Η επιστροφή στην Ελλάδα…,
Να βρούμε τους κατάλληλους
δωρητές, έτσι ώστε να
είναι ίδιος, όπως πριν…
Η μεταφορά του εξοπλισμού…
Τίποτα δεν μπορούσε να
με σταματήσει πια…
Ζούσα μόνο και μόνο,
λαχταρώντας τη μέρα
που θα τον ξανάβλεπα
να χαμογελάει…, να
τρέχει στο πάρκο…,
να μ’ αγκαλιάζει…
Τίποτα άλλο δεν με ένοιαζε…
60. ΕΣΩ. Γ.Α.Δ.Α(αίθουσα ανάκρισης) – ΝΥΧΤΑ
Ο Σιδέρης, ο Αποστόλου κι ο Χατζηζήσης κάθονται γύρω από
το τραπέζι. Ο Σιδέρης κοιτάζει προς τα πάνω, με ένα ελαφρύ
χαμόγελο στα χείλη, σαν να ονειροπολεί.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Ούτε καν τα
δυστυχισμένα πλάσματα
που κατακρεούργησες,
οι απώλειες που προκάλεσες,
εξαιτίας μιας
αρρωστημένης παράνοιας.
Ο Σιδέρης κοιτάζει τον Αποστόλου. Το βλέμμα του
σκοτεινιάζει.
ΣΙΔΕΡΗΣ
Απώλειες; Απώλειες;
Σηκώνεται απ’ την καρέκλα.
ΣΙΔΕΡΗΣ(συν.)
Τι ξέρετε εσείς από
απώλειες; Τι χάσατε
εσείς στη ζωή σας, που να
σας πόνεσε τόσο, όσο εμένα;
Όχι… Αν… Αν δεν δεις
το κορμάκι του
παιδιού σου έναν
σωρό από άμορφες
σάρκες και αίματα,
δεν ξέρεις τι
θα πει απώλεια!
(σε έξαλλη κατάσταση)

56. Δεν μπορείς να ξέρεις
τι σημαίνει απώλεια!
ΧΑΤΖΗΖΗΣΗΣ
Και οι γονείς αυτών των
παιδιών; Δε σκέφτηκες καθόλου,
ότι αυτοί θα γνώριζαν
αυτή την απώλεια;
Ο Σιδέρης ξανακάθεται στην καρέκλα του. Σκύβει το κεφάλι.
ΣΙΔΕΡΗΣ
Δεν υπήρχε άλλος
τρόπος. Το σκεφτήκαμε
πολλές φορές… Μερόνυχτα
ολόκληρα… Δεν γινόταν
αλλιώς… Ήταν απόλυτος…
Έπρεπε να γίνει…
Με αυτόν τον τρόπο…
Γυρίζει προς τον Αποστόλου. Τον κοιτάζει στα μάτια.
Γνωρίζω τι κακό
διέπραξα, αλλά
δεν μετανιώνω…
για τίποτα!
Όταν κάποιος σου
υπόσχεται να σου
ξαναδώσει το παιδί
σου πίσω…, πουλάς και
την ίδια σου την
ψυχή στον Διάβολο
γι’ αυτό.
61. ΕΞΩ. ΣΠΙΤΙ ΣΙΔΕΡΗ(αυλή) – ΝΥΧΤΑ
Ο Ντέβσον είναι στην αυλή και κοιτάζει από το παράθυρο του
σαλονιού τους τέσσερεις αστυνομικούς, που κάθονται στο
σαλόνι.
ΣΙΔΕΡΗΣ(vo)
Όσο για την παράνοια
που είπατε… Μόνο
αν τον δείτε
θα καταλάβετε…
Ίδιος… Ολόιδιος

57. ο μικρός μου Ιάσονας.
Μένουν πλέον μόνο
τα μάτια… και η
μετάγγιση του αίματος…
ΧΑΤΖΗΖΗΣΗΣ(vo)
Έμεναν θέλεις
να πεις… Τώρα
πια τέλειωσαν όλα
Σιδέρη. Όλη αυτή
η αρρωστημένη φάρσα.
ΣΙΔΕΡΗΣ(vo)
Όχι… Δεν τελείωσε
ακόμα… Τίποτα δεν τελείωσε…
Θα ξανάρθει…
Το ξέρω πως θα ξανάρθει…
Όση σημασία έχει για μένα,
έχει και γι’ αυτόν…
Ήταν όλη του η ζωή
αυτό το πείραμα.
Δεν θα το αφήσει
να πάει χαμένο.
Θα γυρίσει πίσω…
Θα γυρίσει να τον πάρει…
62. ΕΣΩ. ΣΠΙΤΙ ΣΙΔΕΡΗ(σαλόνι) – ΝΥΧΤΑ
Οι τέσσερεις αστυνομικοί κάθονται στο σαλόνι και
παρακολουθούν τηλεόραση. Τα φώτα είναι σβησμένα.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ Α’
Μήπως πρέπει να
πάει κάποιος να
ρίξει μια ματιά κάτω;
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ Β’
Εγώ πάντως δεν κατεβαίνω.
Και μόνο που το θυμάμαι,
μου σηκώνονται οι τρίχες.
Ο Αστυνομικός Α’ σηκώνεται από τη θέση του.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ Α’
Στην πλατεία είδα
μια καντίνα πριν.
Λέω να πάω για κανένα
σάντουιτς. Θέλει
κανείς τίποτα;

58. Ο Αστυνομικός Γ’ βάζει το χέρι στην τσέπη και βγάζει ένα
χαρτονόμισμα.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ Γ’
Ναι, φέρε μου
ένα με μπιφτέκι
και κάνα δυο μπύρες.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ Α’
ΟΚ. Δε θ’ αργήσω.
63. ΕΞΩ. ΣΠΙΤΙ ΣΙΔΕΡΗ(αυλή) – ΝΥΧΤΑ
Ο Αστυνομικός Α’ βγαίνει από το σπίτι. Κατευθύνεται στο
περιπολικό. Ο Ντέβσον είναι κρυμμένος στην αυλή και τον
βλέπει.
64. ΕΣΩ. Γ.Α.Δ.Α(αίθουσα ανάκρισης) – ΝΥΧΤΑ
Ο Σιδέρης κι ο Χατζηζήσης κάθονται στο τραπέζι. Ο Αποστόλου
στέκεται δίπλα στο παράθυρο και κοιτάζει έξω.
ΧΑΤΖΗΖΗΣΗΣ
Και πιστεύεις
ότι θα δώσει
ζωή σε αυτό το…
Σταματάει σαστισμένος, μην μπορώντας να βρει την κατάλληλη
λέξη.
ΣΙΔΕΡΗΣ
(χαμογελώντας)
Το έκανε με
ζώα. Γιατί όχι και
με ανθρώπους;
Όχι… Δεν το
πιστεύω… Είμαι
απόλυτα σίγουρος πια.
Κι ίσως να μην
μ’ ενδιαφέρει πια
και τόσο τι θ’
απογίνω εγώ…
Άλλωστε, μου
αρμόζει κάθε
τιμωρία, για όσα
έκανα. Αυτό όμως…
Αυτό θα έχει την
ευκαιρία, που τόσο
άδικα του έκλεψαν.
Να ζήσει…, να δει

59. τον κόσμο… έστω κι
αν δε θα μ’ έχει πλάι του.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Είσαι τρελός
για δέσιμο.
Αυτό είσαι.
Ο Αποστόλου σηκώνεται και πλησιάζει στην πόρτα.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ(συν.)
Που είναι επιτέλους
αυτός ο Σιμόπουλος; Έχουν
περάσει ήδη δυο ώρες.
Ο Αποστόλου ανοίγει την πόρτα και μιλάει με έναν
αστυνομικό. Ο Χατζηζήσης έχει γυρίσει και κοιτάζει κι αυτός
προς την πόρτα. Ο Σιδέρης κοιτάζει προς το παράθυρο.
65. ΕΞΩ. ΔΡΟΜΟΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ Γ.Α.Δ.Α – NYXTA
ΣΙΔΕΡΗΣ(vo)
Θα με πιστέψετε…
Όταν το δείτε θα
με πιστέψετε…
Αλλά δε θα ‘μαι εκεί…
Ακούγεται ο ήχος από έπιπλα που αναποδογυρίζουν.
ΧΑΤΖΗΖΗΣΗΣ(vo)
Τι κάνεις; Στέφανε!
Ο Σιδέρης σπάει το τζάμι, πηδάει από το παράθυρο του έκτου
ορόφου του κτιρίου και πέφτει στο κενό.
66. ΕΞΩ. ΣΠΙΤΙ ΣΙΔΕΡΗ(αυλή) – NYXTA
Ο Αστυνομικός Α’ βγαίνει από το περιπολικό και κατευθύνεται
προς την πόρτα. Κρατάει μια σακούλα με σάντουιτς και
μπύρες. Από πίσω του, μέσα από το σκοτάδι, πετάγεται ο
Ντέβσον και με ένα χτύπημα τον ρίχνει αναίσθητο στο έδαφος.
67. ΕΣΩ. ΣΠΙΤΙ ΣΙΔΕΡΗ(σαλόνι) – ΝΥΧΤΑ
Οι τρεις αστυνομικοί βλέπουν τηλεόραση. Στο άνοιγμα της
πόρτας στέκεται ο Ντέβσον, φορώντας τα ρούχα του
Αστυνομικού Α’. Το πρόσωπό του δεν διακρίνεται στο σκοτάδι.
Ο Αστυνομικός Γ’ γυρίζει και τον βλέπει.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ Γ’
Επιτέλους, ήρθες. Λίγο ακόμα