Review paradise lost en lucifer 6 oktober 2015 trix antwerpen

1. Het is dinsdagavond 7 oktober 2015.
Een groot deel van het Belgische
Doom/death/gothic metal publiek
begeeftzichnaarde Antwerpse Trix.
Nietmoeilijk,wanthierzal vanavond
een van de belangrijkste Britse
doom instituten sinds de oprichting
van het genre zijn opwachting
maken.We hebbenhethieroverhet
uitHalifax afkomstige Paradise Lost.
Maar eerstis er nog een supportact.
Om klokslag 20 h mag Lucifer
aantreden om te laten zien wat zij waard zijn. Dit Britse/Duitse quatro brengt een speciaal soort
atmosferische rockmuziek die zo doet denken aan Pink Floyd. Gelijkenissen met meer modernere
bandsals BluesPillsenAvatariumzijndanooknooitverweg,al zal het feitdatook deze bandfemale
frontedishierzekertoe bijdragen.De frontvrouw draagt een zwart gewaad dat perfect bijdraagt tot
de sfeer. Echter, de eerste song wil het voor ons persoonlijk nog niet lukken. Een gebrek aan
samenhang in de songstructuren is het grootste probleem en bovendien lijkt het wel alsof de riffs
schaamtelosuit songs van Pink Floyd en Judas Priest zijn gekopieerd met hier en daar een simpele
aanpassing. Gelukkig klinken de songs naar het midden en het einde van de set beter, om niet te
zeggen super. Wel jammer dat de muzikanten en de zangeres zo statisch zijn.
Ondertussen is het aantal Paradise Lost t-shirts niet
meer op een hand te tellen. Hoog tijd dus dat deze
heren aantreden. Dat gebeurde dmv een korte intro
waarna de leden een voor een het clubpodium van de
Trix betreden. Openen doen ze met No Hope In Sight,
tevens de eerste opener van hun laatste album The
Plague Within. Van deze plaat worden nog 4 andere
songs gespeeld waaronder Beneath From Earth, hun
naar eigen zeggen traagste nummer ooit. Voor dit
nummerwerdtrouwensookeenvideoclipgemaakt. Bij
Victim Of The Past, ook van hun jongste album The
Plague Within,slaagteenvande gitaristen de bal even
mis, maar de song wordt snel opnieuw ingezet en de
fout is dan ook snel hersteld.
Met een catalogus die terug gaat tot 1988 is het
uiteraard onmogelijk om geen andere toppers te
spelenuithuncarrière. Gothic,Erased,allemaal komen

2. ze al vrij vroeg in de set voorbij. Maar het is pas wanneer de band As I Die inzet dat het publiek
helemaal losgaat. Er wordt vol op meegebruld en het publiek eet uit de handen van Nick Holmes.
Uiteraard is er een nieuw album dat
gepromoot moet worden. De encore
begint dan ook met Return To The Sun.
Nadat Faith Divides Us, Death Unites Us
isvoorbij gekomen,vanhungelijknamige
album uit 2009, volgt er opnieuw een
nummer van de jongste plaat. Je moet
het maar doen, 2 nieuwe nummer
tijdens de encore, en 4 in totaal. Er
wordt afgesloten met een van de
publieksfavorieten Say Just Words.
Het werdeengesmaaktoptreden.Hetgeluidzatvrij goed.Voormij persoonlijkzatde setlistvrij goed
maar wel jammer dat er geen Flesh From Bone werd gespeeld van het jongste album (iets wat op
eerdere shows wel het geval was. Ook van Icon hadden er gerust wat nummers mogen voorbij
komen.Enwat ook jammerwas,wasdat ook bij Paradise Lost de leden heel statisch op het podium
stonden.Enkel Nickdurfde zichzelf al eenste verplaatsen, maar eerder beperkt. Nick is wel een vrij
bescheiden frontman, al kan er af en toe een mopje wel af. Topoptreden!