Verbonden als recencent aan Musicfrom.nl beoordeel ik regelmatig nieuwe cd\'s van Nederlandse bands en artiesten.

1. Junior Eats Alone – ‘A Forest Without Trees’
stijl: indie/pop/rock
wat: cd
label: Minderbinder Music
Ga er maar eens goed voor zitten. Niet achterover, maar rechtop in je stoel. Junior Eats Alone (JEA)
schotelt je deze keer een complexere maaltijd voor met twaalf krachtige tracks. Al direct bij de
opening van deze debuutopvolger waan je jezelf toeschouwer in plaats van luisteraar, zo sterk
beeldend is ‘A Forest Without Trees’. Zonder direct te weten waar je naar kijkt overigens. Daarvoor
zijn de teksten in eerste instantie te ongrijpbaar. Een gevoel dat nog eens wordt versterkt door
frequente sfeerwisselingen. Van grotesk naar subtiel en van melodramatisch naar introvert.
Zo valt het nummer ‘Slowly’ op door de groeiende pathos, steeds heftiger ondersteund door een
uiteindelijk ondoordringbare muur van blazers en gitaren. In tegenstelling tot ‘Like a Melody’ waarin
de magie juist zit in de sluimerende loomheid. Het hypnotiserende ‘Can’t Get Out’ is stoer en
eigenzinnig en doet in de verte denken aan de onverschrokken sound van de Dave Matthews Band.
De voorlaatste track ‘I Remember’ valt op door te starten met een geluidsfragment uit de ‘The
Sopranos’ en verraadt daarmee een voorliefde van dit zestal voor deze Amerikaanse televisieserie.
Ook hun naam is er tenslotte van afgeleid. De tekst “Junior Eats Alone” doelt namelijk op een
personage in die misdaadreeks dat zijn eigen regels stelt, zonder rekening te houden met eerder
gemaakte afspraken. Iemand die naar eigen inzicht afrekent met zaken die hem niet bevallen. En
precies dat is de indruk die de muzikanten met dit album achterlaten. Behoorlijk eigengereid en
compromisloos.
Wat een plezier moet het zijn om deel uit te maken van deze band. Of misschien beter gezegd, dit
orkest. ‘A Forest Without Trees’ bestaat niet bepaald uit nummers die je na één avondje repeteren
uit het hoofd speelt. Hier komt het aan op aandachtig musiceren. Met als extra uitdaging, dit moet
echt even vermeld worden, de vernuftige koortjes, die vaak als tussenregels de zang van voorman
Ron Verton aanvullen. Of zelfs van commentaar voorzien.
In 2008 zette de band zich direct stevig op de kaart met hun meer jazzy klinkende eersteling ‘Love
Will Slow Me Down’. Gekenmerkt door een hoog aaibaarheidsgehalte. Toch kunnen de tracks ‘Living
Below’ en ‘All Around’ van die cd met terugwerkende kracht gehoord worden als aankondigers van
deze karaktervollere opvolger. Met dit nieuwe album bouwt JEA gestaag aan een mooie staat van
dienst. Waartoe ondertussen ook de halve finale van de Grote Prijs van Nederland en een optreden
in het voorprogramma van Damien Rice behoren.
Pas na het schijfje in z’n geheel te hebben beluisterd, wordt het beeld duidelijker. Gevoelens van
pijn, verdriet, angst, afscheid en verdwalen keren regelmatig terug. Vaak gepaard met verwijzingen
naar de jonge jaren. Was het een film dan zou je die kunnen omschrijven als ‘becoming of age’,
waarin met belemmerende emoties en spoken uit het verleden wordt afgerekend. Junior zaagt ze
fanatiek om als waren het bomen. Eén voor één, tot er ‘A Forest Without Trees’ overblijft.
Emiel Stubbe
aantal tracks: 12
speelduur: 54:30 minuten