Φρανσουά-Ρενέ ντε Σατωμπριάν 1o Δ.Σ Θρακομακεδόνων ΣΤ2Γιώργος Τ. Γιώργος Μ.

1. Φρανσουά-Ρενέ ντε
Σατωμπριάν
O Φρανσουά-Ρενέ ντε Σατωμπριάν
γνωστός εξελληνισμένα ως Σατωβριάνδος,
ήταν Γάλλος συγγραφέας, πολιτικός και
φιλέλληνας.
Θεωρείται ιδρυτής του γαλλικού
ρομαντισμού, ένα από τα μεγάλα
ονόματα της γαλλικής λογοτεχνίας, αυτός
που ενέπνευσε στον άλλο μεγάλο
ρομαντικό, τον Βίκτωρα Ουγκώ, την
αποστροφή «Θέλω να είμαι ή
Σατωβριάνδος ή τίποτα»
Περί Ελευθερίας
e-Twinning
1o Δ.Σ Θρακομακεδόνων
ΣΤ2
Γιώργος Τ.
Γιώργος Μ.

2. Η ζωή του
• Γεννήθηκε στο Σαιν-Μαλό της Βρετάνης,
και μεγάλωσε στον οικογενειακό πύργο του
Κομπούργκ της ίδιας περιοχής.
• Προερχόταν από αριστοκρατική οικογένεια.
Σπούδασε (1777-1783) στα κολλέγια της
Ντολ (Dol), Ρεν (Rennes) και Ντινάν (Dinan),
όπου διακρίθηκε όλως ιδιαιτέρως, και ενώ
ταλαντευόταν μεταξύ της ναυτικής και της
εκκλησιαστικής σταδιοδρομίας, γίνεται
ανθυπολοχαγός στην φρουρά του Καμπραί
το 1786.
• Το 1788, λοχαγός πλέον, βρίσκεται στο
Παρίσι, όπου συναναστρέφεται
συγγραφείς της εποχής και δημοσιεύει τους
πρώτους του στίχους στο Almanach des
Muses.
• Το 1789 ξεσπά η Γαλλική Επανάσταση. Ο
Σατωμπριάν γρήγορα απογοητεύεται και
φεύγει στις Ηνωμένες Πολιτείες για να
γνωρίσει τους θεσμούς της χώρας αυτής
και προ παντός την ζωή των
Ερυθροδέρμων την οποία θαύμαζε.
• Επιστρέφει στη Γαλλία το 1792 και
παντρεύεται την Σελέστ Μπουϊσόν.

3. Η δράση του
• Το 1806 πραγματοποιεί το περίφημο ταξίδι του σε
Ελλάδα, Μικρά Ασία, Παλαιστίνη, Αίγυπτο και
Ισπανία. Τρία βιβλία ήταν προϊόντα του ταξιδιού
αυτού: Οι Μάρτυρες, ένα ακόμα θρησκευτικό έργο
αναφερόμενο στους διωγμούς των πρώτων
Χριστιανών, Οι περιπέτειες του τελευταίου
Αβενσεράγου, νουβέλα εμπνευσμένη από την
παραμονή του στην Ισπανία και τέλος η περιγραφή
του ίδιου του ταξιδιού, το Οδοιπορικόν εκ
Παρισίων εις Ιεροσόλυμα, όπου εκφράζεται η
αρχαιολατρεία του και η συμπάθειά του για τους
συγχρόνους του Έλληνες.
• Η δημοσίευση μιας δριμύτατης κριτικής κατά του
Ναπολέοντα, όπου τον συγκρίνει με το Νέρωνα,
του στοιχίζει την εκτόπιση από το Παρίσι. Ήδη
έχει αναδειχθεί σε κεντρική μορφή της
αντιπολίτευσης.

4. Η δράση του
• Με την πτώση του Ναπολέοντα και την επιστροφή των Βουρβόνων αρχίζει η
πολιτική και διπλωματική του σταδιοδρομία. Ονομάζεται Ομότιμος και διορίζεται
υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου .
• Η απώλεια μεγάλου μέρους της περιουσίας του και η ασθένεια της γυναίκας του
υποχρεώνουν το ζεύγος να ζει φιλοξενούμενο από φίλους και θαυμαστές. Απτόητος
όμως περί τα ερωτικά συνδέεται (1817) με την θρυλική Μαντάμ Ρεκαμιέ, η οποία
αποτελεί γι’ αυτόν πηγή έμπνευσης και ενεργητικότητας.
• Το 1818 ιδρύει την εφημερίδα Le Conservateur (Ο Συντηρητικός, 1818-1820) από την
οποία ασκεί οξύτατη κριτική κατά της κυβερνήσεως από τα δεξιά. Στη νέα
κυβέρνηση Βιλλέλ διορίζεται υπουργός Εξωτερικών και προσπαθεί να επιβάλει τις
απόψεις του κατά της «ηθικής των συμφερόντων» και της διαφθοράς.
• Το 1824 αποπέμπεται από την κυβέρνηση και αναδεικνύεται σε ηγέτη της
φιλελεύθερης αντιπολίτευσης αρθρογραφώντας στην Journal des Débats
(Εφημερίδα των Συζητήσεων), με μεγάλη απήχηση στη νεολαία, η οποία τον
θαύμαζε ως συγγραφέα και ως πολιτικό.
• Το 1826 εκδίδεται το μυθιστόρημά του Οι Νατσέζ, εμπνευσμένο από το ταξίδι του
της Αμερικής, επεξεργασμένα επεισόδια του οποίου ήταν η Αταλά και ο Ρενέ.

5. Το τέλος του
• Ο Φρανσουά-Ρενέ
απεβίωσε κατά την
διάρκεια της
επανάστασης του 1848
και τάφηκε κατά την
επιθυμία του στο νησί
Γκραν Μπε κοντά στο
Σαιν-Μαλό,.
• Το 1847 πεθαίνει και η
γυναίκα του

6. Έργα
• Essai historique, politique et moral sur les révolutions anciennes et modernes,
considérées dans leurs rapports avec la Révolution française (Ιστορικό, πολιτικό και
ηθικό δοκίμιο περί των παλαιών και συγχρόνων επαναστάσεων, θεωρουμένων σε
σχέση με την γαλλική Επανάσταση, Λονδίνο, 1797)
• Atala, ou les Amours de deux sauvages dans le désert (Αταλά, ή Οι έρωτες των δύο
αγρίων στην έρημο, 1801, μυθιστόρημα)
• René, ou les Effets des passions (Ρενέ, ή τα Αποτελέσματα του πάθους, 1802,
μυθιστόρημα)
• Le Génie du Christianisme (Το Πνεύμα του Χριστιανισμού, 1802)
• Les Martyrs, ou le Triomphe de la foi chrétienne (Οι Μάρτυρες, ή Ο θρίαμβος της
Χριστιανικής πίστης, 1809)
• Itinéraire de Paris à Jérusalem et de Jérusalem à Paris, en allant par la Grèce et
revenant par l’Égypte, la Barbarie et l'Espagne (Οδοιπορικό από το Παρίσι στην
Ιερουσαλήμ και από την Ιερουσαλήμ στο Παρίσι, κατά την μετάβαση μέσω Ελλάδος
και κατά την επιστροφή μέσω Αιγύπτου, Μπαρμπαριάς και Ισπανίας, 1811)
• De Buonaparte, des Bourbons, et de la nécessité de se rallier à nos princes légitimes
pour le bonheur de la France et celui de l'Europe (Περί του Βοναπάρτη, των
Βουρβόνων, και περί της ανάγκης συσπείρωσης γύρω από τους νόμιμους ηγεμόνες
μας για την ευτυχία της Γαλλίας και της Ευρώπης, 1814)
• Aventures du dernier Abencerage (Οι περιπέτειες του τελευταίου Αβενσεράγου,
1826)
• Les Natchez (Οι Νατσέζ, 1827)
• Voyages en Amérique et en Italie (Ταξίδια στην Αμερική και στην Ιταλία, 1827)
• Vie de Rancé (Η ζωή του Ρανσέ, 1844)
• Mémoires d'outre-tombe (Απομνημονεύματα πέραν του τάφου, 1848, μεταθανάτια
έκδοση)

7. Τα δάση
προηγούνται
των λαών οι
έρημοι τους
ακολουθούν

8. Ελλάς
Αυτό το όννμα
που δεν μπορεί
κανείς να το
προσφέρει
χωρίς σεβασμό
και χωρίς
συγκίνηση
Σατωβριάνδος

9. ΤΕΛΟΣ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΥ
ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΤΕ
Γιώργος Τ.
Γιώργος Μ.