5. Αηδόνι ποιητάρη,
σαν και μια τέτοια νύχτα στ’
ακροθαλάσσι του Πρωτέα σ’
άκουσαν οι σκλάβες
Σπαρτιάτισσες κι έσυραν το
θρήνο, κι ανάμεσο τους —ποιός
θα το ’λεγε η Ελένη!
[…]
Ήταν εκεί, στα χείλια της ερήμου·
την άγγιξα, μου μίλησε: «Δεν είν’
αλήθεια, δεν είν’ αλήθεια»
φώναζε.«Δεν μπήκα στο
γαλαζόπλωρο καράβι. Ποτέ δεν
πάτησα την αντρειωμένη Τροία».
Γ. Σεφέρης, Ελένη
8. Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με
πληγώνει.
Στο Πήλιο μέσα στις καστανιές
το πουκάμισο του Κενταύρου
γλιστρούσε μέσα στα φύλλα
για να τυλιχτεί στο κορμί μου
καθώς ανέβαινα την ανηφόρα
κι η θάλασσα μ’ ακολουθούσε
ανεβαίνοντας κι αυτή
σαν τον υδράργυρο θερμομέτρου ώσπου
να βρούμε τα νερά του βουνού.
Με τον τρόπο του Γ. Σ.