5. Αηδόνι ποιητάρη,σαν και μια
τέτοια νύχτα στ’ ακροθαλάσσι
του Πρωτέα σ’ άκουσαν οι
σκλάβες Σπαρτιάτισσες κι έσυραν
το θρήνο, κι ανάμεσο τους —
ποιός θα το ’λεγε η Ελένη! Αυτή
που κυνηγούσαμε χρόνια
στο Σκάμανδρο. Ήταν εκεί, στα
χείλια της ερήμου· την άγγιξα,
μου μίλησε: «Δεν είν’ αλήθεια,
δεν είν’ αλήθεια» φώναζε.«Δεν
μπήκα στο γαλαζόπλωρο καράβι.
Ποτέ δεν πάτησα την
αντρειωμένη Τροία».
Γ. Σεφέρης, Ελένη
8. Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με
πληγώνει.
Στο Πήλιο μέσα στις καστανιές το
πουκάμισο του Κενταύρου γλιστρούσε
μέσα στα φύλλα για να τυλιχτεί στο
κορμί μου καθώς ανέβαινα την
ανηφόρα κι η θάλασσα μ’
ακολουθούσε ανεβαίνοντας κι αυτή
σαν τον υδράργυρο θερμομέτρου
ώσπου να βρούμε τα νερά του βουνού.
Με τον τρόπο του Γ. Σ.