Ensino bilíngue e escrita da língua portuguesa em MoçambiqueREVISTANJINGAESEPE
M. Abdula, R. A. (2021). Ensino bilíngue e escrita da língua portuguesa em Moçambique: Bilingual teaching and Portuguese language writing in Mozambique. NJINGA E SEPÉ: Revista Internacional De Culturas, Línguas Africanas E Brasileiras, 1(Especial), 225–242. Recuperado de https://revistas.unilab.edu.br/index.php/njingaesape/article/view/827
Ensino bilíngue e escrita da língua portuguesa em MoçambiqueREVISTANJINGAESEPE
M. Abdula, R. A. (2021). Ensino bilíngue e escrita da língua portuguesa em Moçambique: Bilingual teaching and Portuguese language writing in Mozambique. NJINGA E SEPÉ: Revista Internacional De Culturas, Línguas Africanas E Brasileiras, 1(Especial), 225–242. Recuperado de https://revistas.unilab.edu.br/index.php/njingaesape/article/view/827
Polskafundacjasportuikultury 4 grudnia 2013 02sportikultura
Sport i kultura – na pierwszy rzut oka dwa odległe od siebie zagadnienia. Dlaczego zdecydowała się Pani na stworzenie fundacji o właśnie takim profilu?
Misją Polskiej Fundacji Sportu i Kultury jest integracja dla edukacji. We wszystkich projektach Fundacji staramy się łączyć kulturę i sport, biznes i edukację. Z otaczającego nas biznesu czerpiemy przykłady, które mogą edukować, a kultura to płaszczyzna wymiany różnorodnych doświadczeń i wzajemnego czerpania inspiracji. Biznes, czyli przedsiębiorczość, to edukacja w praktyce, to działanie. Kultura i sport to środowisko, w którym działamy, to język i zasady.
Do kogo przede wszystkim skierowane są działania Polskiej Fundacji Sportu i Kultury?
Naszym głównym beneficjentem jest młodzież i dzieci, które pobudzamy do działania, samodzielności i odpowiedzialności. Inicjujemy i zachęcamy do akcji, pokazujemy możliwości, inspirujemy. Włączamy się również w biznesowe i kulturalne projekty skierowane do dorosłych odbiorców. Naszą ideą jest łączenie różnych grup środowiskowych, wiekowych, o różnych statusach w celu wspólnego działania i osiągania zamierzonych celów. Przykład idzie z góry – grono naszych ambasadorów, na stałe współpracujących z Fundacją, chętnie angażuje się w projekty i akcje zmierzające do aktywizowania najmłodszych.
fragment wywiadu z Izabelą Staniszewski, Prezes Polskiej Fundacji Sportu i Kultury
Polskafundacjasportuikultury 4 grudnia 2013 02sportikultura
Sport i kultura – na pierwszy rzut oka dwa odległe od siebie zagadnienia. Dlaczego zdecydowała się Pani na stworzenie fundacji o właśnie takim profilu?
Misją Polskiej Fundacji Sportu i Kultury jest integracja dla edukacji. We wszystkich projektach Fundacji staramy się łączyć kulturę i sport, biznes i edukację. Z otaczającego nas biznesu czerpiemy przykłady, które mogą edukować, a kultura to płaszczyzna wymiany różnorodnych doświadczeń i wzajemnego czerpania inspiracji. Biznes, czyli przedsiębiorczość, to edukacja w praktyce, to działanie. Kultura i sport to środowisko, w którym działamy, to język i zasady.
Do kogo przede wszystkim skierowane są działania Polskiej Fundacji Sportu i Kultury?
Naszym głównym beneficjentem jest młodzież i dzieci, które pobudzamy do działania, samodzielności i odpowiedzialności. Inicjujemy i zachęcamy do akcji, pokazujemy możliwości, inspirujemy. Włączamy się również w biznesowe i kulturalne projekty skierowane do dorosłych odbiorców. Naszą ideą jest łączenie różnych grup środowiskowych, wiekowych, o różnych statusach w celu wspólnego działania i osiągania zamierzonych celów. Przykład idzie z góry – grono naszych ambasadorów, na stałe współpracujących z Fundacją, chętnie angażuje się w projekty i akcje zmierzające do aktywizowania najmłodszych.
fragment wywiadu z Izabelą Staniszewski, Prezes Polskiej Fundacji Sportu i Kultury
2. Republika Łotewska
DANE OGÓLNE
Oficjalna nazwa: Republika Łotewska
Powierzchnia: 64 100 km2
Ludność: 2 491 000; na 1 km2 38
Stolica: Ryga
Ustrój: repubika
Waluta: 1 lats = 100 satims
Język: łotewski (oficjalny), litewski, rosyjski
Religie: chrześcijaństwo (luteranizm, prawosławie, katolicyzm)
Flaga Łotwy składa się z trzech poziomych pasów
w kolarze białym i czerwony. Kolor czerwony
symbolizuje krew, a biały takie wartości jak: prawo,
prawda, wolność. Istnieje też legenda, według której
ciała zabitych żołnierzy wracały z wojny zawinięte
w prześcieradła. Przesiąkały one krwią, z wyjątkiem
kręgosłupa, widocznego w białym pasie biegnącym
środkiem flagi.
Łotwa graniczy z państwami europejskimi:
Białoruś – 141 km
Estonia – 267 km
Litwa – 453 km
Rosja – 250 km
Łotwa jest najmniejszym
krajem Europy. Leży w jej
wschodniej części nad
wybrzeżem Morza
Bałtyckiego.
3. Przyroda Łotwy
Łotwa jest krajem mało
zróżnicowanym pod względem
przyrodniczym. To kraj
równinny. Najwyższy szczyt
Łotwy to Gaiziņkalns 311,5
metrów.
Charakterystyczną krainą Łotwy jest Łatgalia,
którą można porównać do Mazur w Polsce. Jest
ona nazywana krainą niebieskich jezior. Jeziora
zajmują ok 1/6 terenu kraju i jest ich ok. 3 000.
Największe to Łubań (90 km²) i Raźno
(53,5km²),
najgłębsze — Ruszona(do 30 m)
Sieć rzeczna tego kraju jest dość gęsta. Główną
rzeką jest rzeka Dźwina, która na terenie Łotwy
liczy 357 km. Wzdłuż wybrzeża Morza
Bałtyckiego rozciągającego się prawie na 500 km
biegną plaże. miejscami urozmaiconych wydmami
a miejscami występują klify.
Udział sosny wynosi 52%,
Łotwa jest kraje zalesionym. Lasy
stanowią 47,4 %. Są one mieszane
z przewaga drzew iglastych.
Udział świerku wynosi 20%.
Z drzew liściastych najczęściej występuje brzoza, której udział wynosi 15 %
4. Na Łotwie świat zwierząt jest typowy dla
obszarów europejskich lasów mieszanych. Jako, że
Łotwa jest zasobna w wody powierzchniowe, liczne
są gatunki zwierząt wodnych m.in. bobry.
W lasach żyją dziki, niedźwiedzie brunatne.
Na Łotwie zarejestrowano ok. 1400 gatunków zwierząt.
Przebywa tu ok. 300 gatunków ptaków, Liczne ptactwo wodne,
a na wybrzeżu morskie. Do gatunków ptaków sezonowych,
zaliczyć należy bociana białego i czarnego.
N
a
N
Na Łotwie często spotyka się: pliszki,
skowronki, jaskółki, drozdy, wilgi, zięby.
W lasach - sójki i sikorki, ponadto
głuszce.
Głuszec
5. Dziedzictwo Kulturowe Łotwy
Wielkim ođrodkiem kulturalnym i naukowym Łotwy jest jej stolica – Ryga. Miasto to
skupia 2/3 mieszkańców kraju. . Leży na obu brzegach rzeki Dźwiny nad Zatoką
Ryską. Zachowało się tutaj wiele zabytków architektury odzwierciedlających różne
epoki i style. W Starej Rydze bo tak nazywa się stara część tego miasta zachowało się
dużo zabytków
Do cenniejszych należą:
Katedra
z zabudowaniami klasztornymi
Zamek Ryski z XIV w.
Kościół Św. Piotra z późnego
gotyku,
Kościół Św. Jakuba,
Szwedzkie Wrota,
Wieża Piaskowa,
Muzeum Historii Miasta.
W centrum miasta
Ryga możemy
oglądać pomnik
postawiony w 1935r.
jako symbol
niepodległości kraju.
Potocznie nazywany
jest Midą i jest
symbolem wolności.
Ryga wpisana jest na listę światowego
dziedzictwa kulturowego i przyrodniczego
UNESCO. Stanowi jedno z największych w
Europie skupisk architektury secesyjnej.
6. Łotwa ma bogate dziedzickwto kulturowe. Kultywuje ona tradycje artystyczna i
muzyczną. W kraju tym zachowało się ponad milion pieśni łudowych.
Powstawały one setki lat temu i przekazywane są z pokolenia na pokolenie.
Łotysze obchodzą Święta Pieśni podczas, których śpiewane są Dainy.
Dainy pochodzą z różnych okresów. Niektóre z
nich pamiętają czasy pogańskie, bowiem
dostrzec można w nich kult natury. Dainy
mają postać krótkich rytmicznych,
czterowersowych strof, które doskonale oddają
zamiłowanie Łotyszy do śpiewu. Autorem
pierwszych wielotomowych dain łotewskich był
Krisjan Baron.
Dainy są źródłem wiedzy na temat języka łotewskiego. Są one również na
liście Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Kult natury, przede wszystkim Słońca i Księżyca
Cały żywot ówczesnego człowieka Pieśni obejmują tematem
Stosunki rodzinne i ich rozwój od
porywania narzeczonej poprzez jej kupno,
aż do małżeństwa w nowszych czasach.
Święta pogańskie, chrześcijańskie Relacje społeczne
7. Obrzędy roczne na Łotwie
Łotysze na przestrzeni roku obchodzą wiele świąt. Niektóre z nich związane są z religia ,
niektóre
z obchodami narodowymi a jeszcze inne kultywuj tradycję regionalne, obyczaje i folklor.
Świętem obchodzonym na Łotwie jest
„Ligo” inaczej dzień Św. Jana. Trwa ono
dwa dni i przypada na czas 23 i 24
czerwca. Tradycją jest ozdabianie drzwi
do domu, stajni, obory i stodoły gałązkami
jarzębiny, pokrzywy i łopuchem. Wiąże się
to z wierzeniem, że obroni to gospodarzy
przed czarownikami i niedźwiedziami.
Podczas tego święta robi się też wianki z liści dębów. W noc Świętojańską
palone są ogniska. Goście świętojańscy chodzą ze śpiewem na ustach oraz
tańcząc od domu do domu. Gospodarze częstują ich tradycyjnym serem
janowym czyli zerem topionym z kminkiem.
W drugi dzień tego święta magiczne znaczenie ma
rosa, strumienie i źródła. Mycie się poranną rosą
w dniu Jana ma zagwarantować zdrowie. Podczas
nocy Świętojańskiej odbywa się poszukiwanie
kwiatu paproci, którego znalezienie zapewnia
szczęście na całe życie.
Na Łotwie 29 września, a więc w dniu Św. Michała przypada święto plonów, czyli
łotewskie dożynki. Po zakończeniu żniw, kiedy spiżarnie
w gospodarstwach były pełne, za sprawą pomyślnych zbiorów, ubijano prosiaka lub
owcę i hucznie świętowano. Przywiązywano również dużą wagę do chleba
wypiekanego z pierwszych zbiorów. Wierzono, że osoba która spożywa taki chleb,
powinna być pewna spełnienia najskrytszych swoich pragnień i marzeń. Do dnia
dzisiejszego dożynki są obchodzone właśnie w ten dzień.
Na Łotwie,większość świąt odnosi sie do zmian pór roku np. Boże Narodzenie to
Święto Zimy. Przed tym świętem zwyczajem jest wlec drewnianą belkę wokół domu, a
potem ją spalić, jako symbol starego roku. Łotysze oczekują też św. Mikołaja
i ubierają choinki.
8. Dyscypliny sportowe popularne na Łotwie
Na Łotwie uprawiane są liczne sporty. Najpopularniejszym jest
hokej na lodzie.
Łotwa jest członkiem Międzynarodowej Federacji Hokeja na Lodzie. Kraj ten
bierze udział w zimowych igrzyskach olimpijskich. Startowali w roku 2002, 2006,
2010.
Inne popularne dyscypliny sportu to
koszykówka rajdy samochodowe
Łotwa wrócił do
konkurencji
międzynarodowej
jako niepodległe
państwo w roku
1992.
Rajdy, znane również jako Rally Racing,
Są formą wyścigów samochodowych ,
który odbywaja się na drogach publicznych
lub prywatnych.