Pubers zijn zoals altijd, per definitie onbegrepen.

1. onasnrtt8E?.rt(rvoorde-mrls.-dr66v"éÍIgëffi ífr @ae
graadmeter is voor de hebzucht want vaak wordt de tv
niet afgedankt omdat hij sruk is maar omdat er weer een
groter scherm op de markt komt."
L. MBAngHOES,rtgr6
,Ikkan me nietvoorstellen dat ik vroe-
ger ooit in de buurt van een doos vol met
alcohol werd neergezet. Geen wonder
dat al die kinderen tegenwoordig op hun
negende al in het ziekenhuis belanden
wegens comazuipen,"
EMMA MULDER, 1984
JANTANS§EN,1952
,,Volgens diverse onderzoek is de Nederlandsejeugd
van nu behoorlijk gelukkig. Geen wonder: ze kan rei-
zen, shoppen, gamen, feesten en seks hebben. Jongeren
blijven dikwijls lang thuis wonen en hebben baantjes
voor de bekostiging van al die leuke dingen, niet om in
hun levensonderhoud te voorzien. Met deze materiële
situatie vergeleken, is mijn jeugd een harde en vreug-
deloze, ook nog in de magerejaren van na de oorlog."
wTLLEM rencrvrro, r9z8
Pubers zijnzoals altijd, per definitie onbegrepen
ls tamelijk oude, in 1969 geboren
moeder van een dochter van vier,
ben ik het contact met'de jeugd van
tegenwoordigi behoorlijk kwijtgeraakt. Ik
game niet, kom niet op YouTube, twitter
niet. Dus hoe zou ik iets moeten zeggeÍr
over jong zijn in deze tijd!
Ik lees het wel allemaal in de krant, hoe
de jeugd het doet. Meestal zijr het nue
opiniestukken van babyboomers (ben ik
niet) die voeling proberen te houden met
een generatie die door hen aI lang niet meer
te begrijpen is. Volgens mij blijven pubers
gewoon pubers - per definitie onbegrepen,
lk zie ze verveeld rondhangen op fami-
liefeestjes, mijn nichtjes en neefjes in de
tienerleeftijd. Gekleed in een voor mij bijna
onzichtbaar gecodeerde kledingstijl. Ik
weet nog goed dat mijn moeder altijd nét
met de verkeerde sjaal of T-shirts aan
kwam zetten. En haar teleurstelling als ik
hetweer niet mooi vond. Datken ik dus wel
ergens van.
Als ik de Hyvespagina's van mijn nicht-
jes bekijk, herken ik het geklooi met ge-
dichtjes en rondstuurenquétes met vragen
als ,,zou je me kussen als het moest!" En
het gedweep nret popsterren en acteurs. Ik
ben echt, écht verliefd geweest op Ernst
Jansz. En op George Michael voordat hij uit
de kast kwam. Careless whisper heb ik zo'n
driehonderdduizend keer gedraaid. Op
mijn cassetterecorder in plaats van op mijn
laptop.
Heel langzaam, veel te lang-
zaaÍ:r ÍtaaÍ haar zin, zie ik de
wat oudere jeugd (twintig)
verschijnen op zichtbare
plekken in de maat-
schappij. Ik ben steeds
weer verrast als een in
mijn ogen heel jonge
winkelbediende een
sluitend betoog houdt
over het door mij aan
te schaffen ingewikkel-
de apparaat, Of een even
jong grietje een welover-
wogen artikel schrijft in
de krant.
Voor zover ik er iets van kan
zeggen, zie ik niet zo veel verschil
tussen de pubers van nu en die in mijn tijd.
Natuurlijk heb je altijd de excessieve
groepjes in de Randstad, waar dan weer een
hele generatie naar genoemd wordt, maar
daar krijg je als tiener in Brabant niet zo
veel van rnee, Zoals wij maar drie punkers
op school hadden, hebben mijn neefjes en
nichtjes maar een paar coke snuivende ni-
hilistische hedonisten in het dorp.
De kleuters van nu kan ik beter vergelij-
ken met mijn eigen kleutertijd. Mijn doch-
ter behoort namelijk tot die doel-
gÍoep, ze gaat tegenwoordig
naar groep één. rk ging des-
tijds naar de kleuterklas,
maar volgens mij is dat
woord het enige verschil.
Laatst vond ik een oude
klassenfoto, waar ik met
mijn tong buitenboord
op stond (van verlegen-
heid), net als mijn doch-
ter op die van haar.
Dingen uitprikken op
een matje van dikke stof.
Weer andere dingen knip-
pen en dan opplakken met die
kinderlijm waar je bolletjes van
kunt rollen. Vertellen over je week-
end, op maandagochtend in de kring. Mi-
niloco. Het is allemaal precies hetzelfde ge-
bleven.' Maakt het dan zo veel versehil dat
mijn dochter met Fawana en Sultan aan ta-
fel zit, in plaats van met Michiel en Karin?
De kindjes hebben soms een andere
kleur, maar zijn verder net zo lastig of aar-
dig. Er is het stuiterende ADHD-jongetje
dat ook in mijn klas zat, alleen heette dat
toen nog niet zo. En het meisje inet de
blonde lange haren en de mooiste kleren is
nog steeds het populairst.
,,Zezijnhetzelfde maar toch anders", om
mijn jeugdheld (ongeveer) te citeren. Hur
kindertijd lijkt op die van mi:i, ook al had ik
geefi My little Pony maar Barbie en geen
'schuddebuikjes' of 'K3-vruchtenhagel',
maar simpele chocoladehagelslag. Mijn
dochter heeft een speelgoedlaptop terwijl
ik al tien was toen ik '10 MIRJAM,20 GO-
TO 10'programmeerde op de Commodore
64. Dan kreegje een heel beeldscherm vol
met je naam.
Ja, het leven van de jeugd is doorweven
met computers en internet, heel anders
dan eerdere generaties. Maar de belangrijk-
ste kenmerken van peutertijd of pubertijd
blijven hetzelfde. Dus het had mij geen bal
uitgemaakt of ik in deze tijd was opge-
groeid. Dan had ik toch, net als mijn oude
zelf, 'eerst een boterham met goed en dan
pas één met zoet' moeten eten van mijn
moeder.
MTRIAM YAN zELsr, r969
oPINIE &DEBAT NRC HANDELSBLAD
DOND.EBDAG 24 DECEN4BER 2OO9 7