2. KIM BYŁ?
Nikifor Krynicki, właściwie Epifaniusz Drowniak urodził się 21 maja 1895
w Krynicy, zmarł 10 października 1968 w Foluszu był polskim malarzem łemkowskiego
pochodzenia, przedstawiciel prymitywizmu.
3.
4. CIĘŻKIE DZIECIŃSTWO
• Po matce, która wychowywała go samotnie, w wielkiej biedzie i poniewierce, Nikifor
odziedziczył wadę słuchu i wymowy. Osierocony podczas I wojny światowej, nie
umiejący porozumieć się z otoczeniem, traktowany był początkowo przez krynicką
społeczność jako odmieniec, był wciąż poniżany i wyśmiewany. Po wielu latach
wysłuchiwania jedynie jego „bełkotu”, malarza zaprowadzono do laryngologa, gdzie
zdiagnozowano mu wrodzoną wadę – przyrośnięty język, co nieodwracalnie
utrudniało mówienie.
5. ŻYCIORYS
Nikifor żył samotnie, w nędzy, przez większość życia będąc uważanym za
upośledzonego psychicznie kalekę. Był pochłonięty pasją malarską. Pod koniec życia
został doceniony i uznany na całym świecie za jednego z najwybitniejszych
prymitywistów. Nikifor był synem Polaka nieznanego z nazwiska, prawdopodobnie z
zawodu malarza, jakich wielu mieszkało wtedy w willi „Trzy Róże”, największym w
tamtym czasie pensjonacie w Krynicy, i Eudokii Drowniak – ubogiej, głuchoniemej
łemkowskiej żebraczki, która trudniła się m.in. noszeniem wody do krynickich
schronisk i pensjonatów.
6. TWÓRCZOŚĆ
Talent Nikifora przejawiał się głównie w twórczości na kawałkach tektury, okładkach
zeszytów, skrawkach papieru, na których uwieczniał autoportrety, widoki krynickich
willi i cerkwi. Był przy tym wysoce płodnym twórcą, stworzył blisko 40 tysięcy dzieł. W
centrum Krynicy-Zdroju, nad potokiem Kryniczanka w zabytkowej willi Romanówka
znajduje się Muzeum Nikifora.
Sam Nikifor podpisywał się na swoich pracach jako Matejko lub Netyfor, często
popełniając błędy w pisowni.
