1. Boletín do Equipo de Normalización e Dinamización Lingüística
CEIP de Randufe Nº 19 abril de 2010
“A nosa lingua é a nosa patria, aínda
máis que o propio territorio. Nela aínda
o descoñecido nunca é alleo pra nós.”
Uxío Novoneyra (Da intervención co gallo do acto de apertu-
ra da VI Feira do Libro de Compostela, 1987, reproducido logo como
artigo nas páxinas de “El Correo Gallego”)
COUREL DOS TESOS CUMES QUE OLLAN DE LONXE!
EIQUÍ SÍNTESE BEN O POUCO QUE É UN HOME...
poema caligrafado de Uxío Novoneyra.
O informe de valoración da Coordinadora Galega de Equi-
pos de Normalización e Dinamización Lingüística sobre o ante-
proxecto do decreto de uso das linguas no ensino na seguinte li-
gazón:
http://www.coordinadoraendl.org/entrada.php#ancc

2. A pesca-
da á galega
resulta moi
rica en pri-
mavera con
patacas no-
vas e chícha-
ros frescos.
DO MAR E DO RÍO PARA BOTAR NA POTA
Viven no mar e están moi saborosos. Son peixes, mariscos e cefalópodos. Seguro que moitos, ou todos,
dos que veñen nas seguintes listaxes xa os tedes comido. Mais, coñecedes os nomes de todos? Seguro que
tamén podedes engadir máis nomes nas listas.
AMEIXA,
MEXILLÓN,
POLBO,
LAGOSTA,
LUMBRIGANTE,
SARDIÑA / XOUBA / PARROCHA,
XARDA,
MARAGOTA,
PINTO,
...,
BERBERECHO,
NAVALLA,
LURA,
PERCEBE,
ZAMBURIÑA,
BACALLAU,
XURELO / CHINCHO,
PESCADA,
RAPANTE,
...,
CENTOLA,
BOI,
XIBA,
CARAMUXO / MINCHA,
BERBERECHO,
OLLOMOL,
ROBALIZA,
ABADEXO,
LINGUADO,
...,
Aquí non temos mar, aínda que non está moi lonxe, mais temos o río Miño, que se ben non dá tanta
pesca como deu en tempos, conta nas súas augas coa LAMPREA, MEIXÓN, ANGUÍA, e TROITA entre
outros. E moi famosos foron en tempos o SALMÓN, o REO e a ZAMBORCA do Miño .
En calquera caso, de río ou de mar, ¡saben que gorentan!
As gambas
ao allo adoitan
facerse sempre
con aceite de
oliva.