3. “Heb je al gegeten?” vraagt Tony Cohen
als hij met een broodje filet américain zijn
hoofdkantoor binnenloopt op de tiende
verdieping van het World Fashion Centre
in Amsterdam. Het panaroma-uitzicht
over Amsterdam is fenomenaal, en trekt
duidelijk ook de aandacht van Antoine
Peters die iets verlaat binnenloopt,
omdat hij naast het maken van zijn
wintercollectie druk bezig is met het
vinden van een nieuwe werkruimte.“Om
kosten te drukken huur ik antikraak met
het risico dat ik elk moment op straat kan
worden gezet. Gelukkig gaat het al vier
jaar goed, maar de tijd begint te dringen
en het valt niet mee om iets te vinden in
Amsterdam,” vertelt de ontwerper terwijl
hij om zich heen kijkt. Ondertussen is de
blik van Tony meer gericht op de rugzak
die Antoine Peters op de grond zet. Eén
van de onlangs gelanceerde tassen die
Antoine voor Eastpak heeft ontworpen.
Na eerdere succesvolle samenwerkingen
met schoenenlabel United Nude en
sokkenfabrikant Effio.“Knap dat je dat
weet te verkopen! Dat soort dingen
komen bij mij niet zomaar op mijn
pad,” zegt Tony bewonderend. Een klik
is er meteen tussen de twee in eerste
instantie totaal verschillende ontwerpers.
Nadat verse cappuccino is geserveerd,
gaat het gesprek over sport. Maar zoals
het modeontwerpers met passie voor
hun vak betaamt, wordt al snel een
link gelegd naar mode.“Als ontwerper
moet je over dezelfde eigenschappen
beschikken als die van een voetballer,”
vertelt Antoine, geïnspireerd door een
potje amateurvoetbal van de dag ervoor.
“Je moet uithoudingsvermogen hebben,
scherp zijn en team spirit hebben. En dan
het belangrijkste: bij tegenslagen mag je
jezelf niet uit het veld laten slaan.”
WAT MAAKT EEN CARRIÈRE IN DE MODE-
WERELD DAN ZO ZWAAR?
TONY: “Het ontwerpen van kleding is
voor het grootste deel een handmatig
proces. Zelfs als een jurkje op het eerste
gezicht heel simpel lijkt, zit er meer werk
in dan je ooit had verwacht. Stoffen
moeten op maat worden gesneden
en naden moeten aan elkaar worden
vastgestikt. Om maar niet te beginnen
over alle andere taken die komen bij
het werk van een modeontwerper. Als
ik 25 procent kan besteden aan het
creatieve proces, dan mag ik van geluk
spreken. Voor de rest ben ik bezig met
ANTOINE: “Grappig, ik heb die specifieke
link met mode nooit gevoeld als nuch-
tere jongen uit de Achterhoek. Ik ben
wel opgegroeid met drie zussen. Maar
ik had een hekel aan verkleedpartijen.
Met creativiteit had ik des te meer. Mijn
vader heeft een eigen schildersbedrijf
en indrukwekkende bouwvakkers-
handen. Van hem kon ik veel leren.
Daarnaast vond ik tekenen wel leuk,
ondanks dat mijn creaties niet van
het niveau Lacroix of Piet Paris waren.
Nog steeds niet trouwens. Maar het
communiceert in ieder geval.”
TOCH ZIJN JULLIE BEIDEN IN DE MODE-
WERELD TERECHT GEKOMEN.
ANTOINE:“Toen uit een beroepskeuzetest
naar voren kwam dat ik modeont-
werper moest worden, heb ik mezelf
ingeschreven op de kunstacademie
in Arnhem. Om daar toegelaten te
worden, moest ik wel eerst de strijd
aangaan met twintig hysterische
meiden. Wat een spoeltje van een
naaimachine is moest je mij toen niet
vragen. Ik kwam aanzetten met een
foto van mijn kledingkast om te laten
zien hoeveel kleding ik had, en met
een foto van een levensgrote smiley
die ik thuis op de muur had getekend.
Schijnbaar zagen ze daar eigenheid in.
Want ik ging er met de plek vandoor,
terwijl de rest bakken vol met zelfge-
maakte kleding had meegenomen om
indruk te maken. Eenmaal op de aca-
demie bleek het een schot in de roos!”
TONY:“Na twee jaar als honkballer in
Amerika te hebben gespeeld, keerde
ik terug naar Amsterdam. Na een vier
jaar durende pitstop in de beauty-
industrie als salesmanager, kon ik een
opborrelende drang om het te maken in
de mode niet meer onderdrukken.
Ik moest en zou het gaan maken!
Die wil was zo sterk dat ik nu, veertien
jaar later, nog steeds bezig ben met
wat ik het liefste doe.”
MET WELK KLEDINGSTUK IS HET ALLE-
MAAL BEGONNEN?
ANTOINE: “Bij mij begon het allemaal met
‘a sweater for the world’. Een twee-
persoons trui van joggingstof, waar ik
mensen in stop en fotografeer met als
doel deze mensen samen te brengen
en een glimlach op hun gezicht te tove-
ren. Als onderdeel van mijn afstudeer-
collectie heb ik de sweater geshowd
werkzaamheden zoals strategiebepa-
ling en productie.”
ANTOINE: “Dat is juist ook wel weer wat
ons werk zo leuk maakt. Al die disciplines
van zakelijk tot creatief die samenkomen.
Dat maakt mode uniek voor mij. Anders
had ik waarschijnlijk 24/7 op een zolder-
kamertje gezeten om collecties in
elkaar te zetten. Dat moet je niet willen.
Het is ook maar goed dat er zoveel
bij komt kijken. Anders zou iedereen
ontwerper willen worden.”
ZAT DE WIL OM ONTWERPER TE WORDEN
ER ALTIJD AL IN?
TONY:“Al van jongs af aan was ik met
kleding in de weer. Vroeger als er
vriendjes kwamen spelen, moesten
ze er allemaal aan geloven en ont-
kwamen ze niet aan stijladvies en, met
een beetje pech, aan een metamor-
fose. Toch ging ik er na de middelbare
school niet mee verder. Een carrière als
professioneel honkballer bij de Pittsburg
Pirates leek mij een beter idee. Alleen
werd daar ook al snel duidelijk dat je
met vragen over kleding bij mij moest
zijn, haha.”
TONY
‘VROEGER
ALS ER
VRIENDJES
KWAMEN
SPELEN, ONT-
KWAMEN ZE
NIET AAN
STIJLADVIES
EN MET EEN
BEETJE PECH,
EEN META-
MORFOSE’
AvantGarde
4. WIE IS
TONY COHEN?
TONY COHEN ‘ALS
IK 25 PROCENT KAN
BESTEDEN AAN HET
CREATIEVE PROCES,
HEB IK GELUK’
AvantGarde
5. WIE IS ANTOINE
PETERS?
ANTOINE: ‘EEN
ONTWERPER IS NET
EEN VOETBALLER. JE
MOET JE NIET UIT HET
VELD LATEN SLAAN’
op de Amsterdam Fashion Week. Dat
nieuws is toen de oceaan over gegaan
tot aan New York. Waarna het project is
verzelfstandigd.”
TONY:“Is joggingstof een garantie voor
succes? Want ook ik wist daar een
succesvol concept mee neer te zetten.
Met een vriend reisde ik af naar Milaan
om joggingstof in te kopen als basis
voor onze kledinglijn met flink bewerkte
broeken en T-shirts. In no time waren er
vijftig winkels die de designs verkochten
in verschillende kleuren. Kort daarna
volgde een klapper van 25.000 euro.
Kolere, dachten wij, dát gaat hard!”
INMIDDELS GAAN JULLIE LABELS OM
MEER DAN ALLEEN SWEATERS EN
JOGGINGBROEKEN.
TONY:“Met een exclusieve en luxe hoofd-
collectie en de meer draagbare lijn
2Love by Tony Cohen, hoop ik vrouwen
er mooi uit te laten zien zonder dat het
lijkt dat ze daar veel moeite voor heb-
ben gedaan. In eerste instantie moet
een vrouw zich goed voelen in die jas
of dat jurkje, maar ze moet ook denken:
wow, wat zie ik er goed uit!”
ANTOINE: “Voor mij is dat veel minder be-
langrijk. Het is niet dat ik me ervoor af-
sluit, maar de focus ligt bij mij meer op
het vertellen van een verhaal met mijn
kleding. Als dat betekent dat een vrouw
er bonkig uitziet in mijn ontwerp, dan zij
dat zo. Tuurlijk maak ik niet alleen maar
kleding waarin vrouwen er belachelijk
AvantGarde
6. uitzien. Er zitten ook verdraaid vrouwe-
lijke jurkjes in mijn collectie. Maar ont-
werpen die totaal niet draagbaar zijn,
maar wel bijdragen aan het verhaal,
zijn ook een onderdeel. Die combina-
tie vind ik tof! Net als luchtigheid in de
kleding zelf. Een stijl die ik omschrijf als
one size fits all elegance.”
MAAR ER MOET TOCH OOK GELD WOR-
DEN VERDIEND?
ANTOINE:“Dat is wel part of the master-
plan natuurlijk. Door jarenlang te
showen op de Amsterdam Fashion
Week, heb ik eerst een goede basis
gelegd met mijn modelabel. Maar feit
blijft dat ik me geen luxe dingen kan
veroorloven en al vijf jaar niet op
vakantie ben geweest. Maar ik ben
niet zielig hoor, haha.”
TONY:“Tijd om mijn modelabel neer
te zetten heb ik nooit gehad. Daar zit
denk ik wel een groot verschil. Geen
opleiding betekent geen steun van de
overheid. Dus geld moest er worden
verdiend! Dat heb ik er vanaf het prille
begin al bij mezelf moeten instampen.”
ANTOINE:“Ik roep altijd: zolang mijn
vriendin het blijft pikken, ga ik door! We
kennen elkaar van de kunstacademie.
Dat scheelt, want ik denk niet dat elke
vrouw zou begrijpen wat ik doe en het
zou pikken dat ik altijd aan het werk
ben. Ook mijn ouders steunen mij door
dik en dun. Ik laat mijn shows niet be-
ginnen voordat ze op de eerste rij zitten.
En de catwalk verlaten zonder hen een
handkus te geven? Ik peins er niet over.
Desnoods blijf ik net zolang op de cat-
walk staan totdat ik ze heb gevonden.”
TONY: “Mensen die van je houden en je
door dik en dun steunen, daar draait
het uiteindelijk allemaal om. Mijn vrouw
heeft geen achtergrond in de mode.
Toch gaat dat heel goed samen. Al
een hele tijd. Wat ik wel moeilijk vind
zijn trips naar het buitenland. Als je
dagen doorbrengt in fabrieken waar de
temperaturen oplopen tot 40 graden,
zijn er momenten dat je liever bij je kind
wilt zijn.”
VEEL SUCCESVOLLE ONTWERPERS TREK-
KEN WEG UIT NEDERLAND. IS ERKEN-
NING IN HET BUITENLAND EEN MUST?
TONY:“Nederland is niet meer dan
een plek waar mijn hoofdkantoor is
gevestigd. De reden dat we de laatste
drie jaar in New York hebben geshowd,
kan, kan ik ook. Maar dan met mijn
eigen kleding. Na het tekenen van een
platencontract is er een liedje gepro-
duceerd, zelfs met eigen zang. En toen
kon de bijbehorende videoclip worden
opgenomen. Die is anderhalve maand
te zien geweest op MTV.”
TONY: “Mijn kleding leent zich daar niet
voor. Daar ben ik veel te serieus voor
bezig. Het mooier maken van een
vrouwenlichaam is mijn uitgangspunt.
En de ontwerpen die daaruit voort-
vloeien komen het beste tot hun recht
op een model dat over de catwalk
paradeert. Dat past bij mijn zachte en
vloeiende handschrift, met een scherp
randje als tegenstelling.”
OVER TEGENSTELLINGEN GESPROKEN:
ANTOINE, BEN JE ALS VENT UIT DE ACH-
TERHOEK NIET TE NUCHTER VOOR AL DAT
HYSTERISCHE MODEGEDOE?
ANTOINE: “Het is fijn om mezelf in de mo-
dewereld te begeven. Maar ik weet ook
dat het op z’n tijd lekker is om naar de
Achterhoek terug te gaan om een potje
te ballen. Het kan ze dan in de kleedka-
mer echt niets schelen dat ik met mode
bezig ben of dat ik te zien was bij RTL
Boulevard. Heerlijk!”
TONY:“Het blijft een wereld van uitersten.
Met aan de ene kant hysterie en
bubbels en aan de andere kant het
creatieve en zakelijke. Mijn voorkeur
gaat uit naar dat laatste. Ik stop er
namelijk ontzettend veel tijd en geld in
om te bereiken wat ik wil. Dan is alleen
maar champagne drinken zonde van
mijn tijd.”
DROMEN DOEN WE ALLEMAAL. WAAR
GAAN DIE VAN JULLIE OVER?
TONY:“Vakantie! Op het strand liggen
terwijl ik naar muziek luister en naar de
zee kijk. En dan nu de uitdaging: zonder
aan iets te hoeven denken. Of dat er
ooit van komt? Ik weet het niet. Oh ja,
een vaste plek op de Paris Fashion
Week en meer verkooppunten kunnen
ook geen kwaad!”
ANTOINE: “Uiteraard wil ik een modelabel
met alles erop en eraan, inclusief par-
fum en winkels. Maar ik heb ook gekke
dromen die gaan van het kleden van
een damesvoetbalelftal tot aan het ont-
werpen van het gebouw voor de World
Expo. De schetsen daarvoor heb ik al
gemaakt, maar ik verwacht dat die nog
wel even in de doos blijven liggen.”
is heel simpel. 350 verkooppunten uit-
breiden gaat nou eenmaal makkelijker
en sneller als catwalkbeelden van
je show de hele wereld over gaan.
Maar daar hangt wel een enorm prijs-
kaartje aan. Daarom hebben we dit
jaar een catwalkshow georganiseerd
op Nederlandse bodem. Met bekenden
en vrienden in de tent van de Amster-
dam Fashion Week. Dat voelde echt
als thuiskomen.”
ANTOINE: “Mijn doel is om – net als Tony –
mijn collecties de wereld in te sturen.
En daar ik een vrij uitgesproken stijl heb,
is enkel Nederland sowieso te klein.
Waar ik het allemaal écht voor doe is
voor dat ene moment; dat ik in Verweg-
gistan ben en een wildvreemde tegen-
kom die mijn kleding én een glimlach
draagt. Goed geld verdienen met mijn
ontwerpen zou ook leuk zijn.”
IS EEN MODESHOW ALLEEN NIET ACH-
TERHAALD ANNO 2011?
ANTOINE: “De zoektocht naar alternatieve
presentatiewijzen vind ik erg interessant
en daarom heb ik een totaalbeleving
gecreëerd door ‘The World is Flat’-
collectie te presenteren via een muziek-
video. Lady Gaga showt in haar clips
altijd kleding van verschillende de-
signers. En ik had zoiets van: wat zij
ANTOINE
‘FEIT BLIJFT
DAT IK ME
GEEN LUXE
DINGEN KAN
VEROORLO-
VEN EN AL
VIJF JAAR
NIET OP VA-
KANTIE BEN
GEWEEST’
AvantGarde
