2. Cel:
Polska krajem atrakcyjnych towarów i usług po
konkurencyjnych cenach
przy możliwie wysokiej stopie zatrudnienia z
uwzględnieniem wymagań trwałego rozwoju
3. Kluczowy warunek:
Zdolność do tworzenia miejsc pracy w firmach i
urzędach otwartych na innowacje
wyższa stopa zatrudnienia
wyższa produktywność
4. Wspieranie rozwoju innowacyjności w Polsce wymaga
…..innowacyjnego podejścia
u podstaw – kreatywni naukowcy i przedsiębiorcy,
sprawne instytucje oraz dobre prawo,
ze zdolnością do gromadzenia, chronienia,
przetwarzania, upowszechniania i
wykorzystywania wiedzy i umiejętności,
ale szczegółowy model ???
5. Diagnoza:
Raport o barierach innowacyjności
Terapia:
Odważna realizacja ponadsektorowej strategii
Bariery:
- Niedostatki kultury innowacyjności,
czyli praca u podstaw
•niska świadomość znaczenia innowacyjności dla rozwoju,
powagi zagrożeń globalizacyjnych oraz niedostateczna promocja
wiary w rodzime innowacyjne sukcesy – rola mediów
publicznych!
•przestrzeń publiczna wymaga uzupełnienia swej części
„politycznej” o sprawne instytucje i silny głos obywatelski
6. • słabości systemu edukacji (kreatywność i zdolności do konsensusu na rzecz dobra
wspólnego), w tym edukacji ustawicznej i kształcenia na odległość
• niedostateczne zaangażowanie opinii publicznej i organizacji pozarządowych w
upowszechnianie idei innowacyjnej gospodarki jako jedynej drogi trwałego rozwoju
• brak krytycznej refleksji nad dominującym modelem kultury – narastający rozdźwięk
między prostacką pseudohumanistyką i powierzchowną publicystyką polityczną a
światem współczesnych nauk ścisłych, technicznych i przyrodniczych
• niedocenianie znaczenia informatyzacji jako kluczowej technologii umożliwiającej postęp
• brak promocji pozytywnych wzorców w mediach
• niedostateczna internacjonalizacja działań w całym sektorze B + R + I („piąta swoboda”)
• niedocenianie aspiracji młodzieży
• syndrom „nieudacznika” już przy pierwszej nie zakończonej sukcesem inicjatywie
innowacyjnej
……………….
7. Daleka od doskonałości organizacja całego
sektora B + R + I,
• dramatycznie niski poziom finansowania badań
• nadmierne obciążenie dydaktyką
• brak zróżnicowanych misji istniejących (zbyt wielu!) uczelni
• droga kariery badawczej nie sprzyjająca szybkiemu
rozwojowi najbardziej kreatywnych umysłów
• niedoskonałe systemy zarządzania instytucjami
badawczymi i brak menażerów nauki oraz „brokerów
wiedzy”
• brak mechanizmów tworzenia wspólnot wiedzy (klastrów)
• brak systemu wiarygodnej oceny wkładu własnych badań do
innowacyjnego rozwoju gospodarki
• szczątkowa postać parków technologicznych (Warszawa!)
8. • częste nierozumienie istoty ochrony praw własności
intelektualnej (ogólniej – wykorzystanie kapitału
niematerialnego)
• jakość procedur przyznawania patentów
• dostępność (niski koszt)
• równoważenie użytecznej wartości twórczych rozwiązań z
potrzebą szerokiej wymiany idei
• działania zmierzające do ujednolicania procedur w różnych
krajach – potrzeba patentu unijnego!
• niedostateczne kompetencje instytucji wsparcia innowacyjnego
biznesu (skądinąd licznych!) – potrzeba specjalistów od
wyszukiwania obiecujących
• pomysłów
9. Słabo skoordynowane, nieefektywne wsparcie dla
innowacyjnych przedsiębiorców, czyli potrzeba spójnego
systemu wdrażania innowacji
•działalność innowacyjna wymaga aktywnego, przemyślanego,
legislacyjnego i finansowego wsparcia państwa – występującego jako
inwestor, a nie mecenas
•szkodliwa „sektorowość” polityk innowacyjnych
•brak synergii różnych, często słusznych inicjatyw
•brak skoordynowanych priorytetów innowacyjnej gospodarki,
szczególnie w sektorach gwarantujących szybki zwrot nakładów (e-biznes, e-
zdrowie, transport, energetyka) – potrzeba analiz typu foresight dla branż,
regionów i całego kraju
•konieczność powołania Rządowego Komitetu ds. Rozwoju (kluczowy element
polityki rozwojowej wielu krajów!)
10. • uelastycznienie rynku pracy („flexicurity”)
• naśladowanie „najlepszych praktyk” zagranicą
• niedostatecznie proinnowacyjne wykorzystanie funduszy strukturalnych
• ulgi podatkowe związane z działalnością innowacyjną lepsze od dotacji celowych
• brak wiarygodnych mierników „nowej gospodarki”
• trudności w wycenie ryzyka inwestycji kapitałowych dla przedsięwzięć prawdziwie
innowacyjnych
• niedostateczna świadomość różnych form wspierania działalności innowacyjnej
przez banki i fundusze (kapitał zalążkowy (seed), startowy (start-up), typu
venture, aniołowie biznesu)
• częste nierozumienie istoty różnych form działalności innowacyjnej (produktowa,
procesowa, organizacyjna, marketingowa) i niedocenianie innowacji w sektorach
tradycyjnego przemysłu
• mylne przekonanie, że to naukowcy powinni być inicjatorami przedsięwzięć
innowacyjnych –innowacyjność musi bazować na mechanizmach rynkowych, a
uczeni mają przede wszystkim kształcić kreatywnych i kompetentnych ludzi!
11. • prawo niesprzyjające innowacyjności (PPP,
zamówienia publiczne, offset,…..) – jak skierować
naszą uznaną przedsiębiorczość na działania
innowacyjne?
• poprawa efektywność funkcjonowania wymiaru
sprawiedliwości
• testy innowacyjności przy bezpośrednich inwestycjach
zagranicznych
……………….
