Medyanın çocuk ve gençlerin dünyasındaki yeri. Medya ile etkileşim ve sonuçları. Aileler ne yapabilir?

2. Gündem
1. Medyanın çocuk ve gençlerin
dünyasındaki yeri.
2. Medya ile etkileşim ve sonuçları.
3. Aileler ne yapabilir?

3. Medya
1. Televizyon
2. Sinema, video
3. Elektronik Oyunlar
4. Internet
5. Yazılı Basın
6. Müzik yayınları ve
klipler
7. Oyun videoları

5. ANNE BABALARIN DURUMU

6. SÜRELER !
TV
• Günde 2-4 saat
• x365
• Yılda 730-1460
saat

7. SÜRELER !
• TV + elektronik
oyunlar, internet,
filmler:
3-5 saat/gün
• 1095-1825
saat/yıl
• 45-75 gün/yıl

8. SÜRELER
OKUL
• Günde 7 saat
• x180 (5 gün, 9
ay)
• Yılda 1260 saat

9. SÜRELER
AİLE
• Çocukla baş başa
geçirilen zaman:
yarım-2 saat/gün
• 182-730 saat/yıl
DİĞER
• Oyun, spor, hobi...
• 2-4 saat/hafta
• 104-208 saat/yıl

10. MEDYA
OKUL
AİLE
Diğer
Uyumak dışında yapılan her şeyden daha fazla
zamanlarını medya ile baş başa geçiriyorlar.

11. Uyumak dışında yapılan her şeyden
daha fazla zamanlarını medya ile baş
başa geçiriyorlar.
Medya çocuğun gelişimine
yön veren, dış dünya ile
bağlantısını sağlayan, en
fazla birlikte zaman geçirdiği
bir eğitmen !

12. • Çizgi Filmler: Saldırma, yok
etme, vurma, savaş, büyü,
sihir…
• Diziler: Mafya, cinsellik,
şiddet, çeşitli sahtekarlıklar,
“hallederiz !”, doğa üstü
güçler, ruhlar…
• Haberler: Savaş, terör,
kapkaç, kaçırılma, hırsızlık,
cinayet...
Ne İle Başbaşa Kalıyorlar

14. Ne İle Başbaşa Kalıyorlar
• Elektronik
oyunların içeriği
şiddet ağırlıklı.

15. Erişkin dünyasında tanık olmasını
istemeyeceğiniz her şeyle, çok erken
yaşta medya aracılığıyla tanışıyorlar.

16. Çocuklar neden daha duyarlılar ?
1. Davranışları izleyerek öğrenirler.
2. Gerçekle fanteziyi ayırt edemezler.
3. Erişkinin yargılama, neden sonuç
ilişkisi yetilerine sahip değildirler.

17. Beyin gelişimi anne karnında başlayıp,
ergenlik dönemi sonuna kadar devam
eden bir süreçtir.
BİLİŞSEL GELİŞİM

18. Beyin-Çevre Modeli
1. Beyin gelişimi doğum öncesi ve
doğum sonrası dönemlerde büyük
ölçüde genetik olarak
programlanmıştır.
2. Ancak bu programın gerçekleşmesi
çevreyle olan ilişkilere, yaşanan
deneyimlere bağlıdır.

19. Kritik Dönemler
1. Yatkınlık/incinebilirliğin,
2. Gereksinimlerin,
3. Gelişim açısından olanakların en üst
düzeyde olduğu dönemlerdir.
4. Çevresel uyaranların ve yaşantıların
olumlu/olumsuz etkilerinin en belirgin
olabildiği dönemdir.

20. BİLİŞSEL GELİŞİM
Konuşma öncesi dönemde bebeğin sağlıklı gelişimi için
anne ile bire bir iletişim içinde olması gerekir. Yüz
ifadesi, ses tonu, mimikler, temas en önemli
araçlardır.

21. Çocukların %100’ü okul öncesi
dönemde TV izlemeye başlıyor.

22. O-3 yaş uzun süre TV izleme:
• Dil gelişimi olumsuz
etkileniyor.
• Karşılıklı sosyal
etkileşimi
öğrenemiyorlar.
• Sağ-sol yarıküreler
arası denge ve
iletişim bozuluyor.

23. 0-2 yaş arasında TV çocuğun
yaşamında hiç yer almamalı !

24. BİLİŞSEL GELİŞİM
TV’da görüntüler her 5-6 sn’de bir değişir, izleyen kişi
düşünmeden, yorumlamadan pasif izleyen konumuna geçer.
TV izlerken hem beden hem de zihin tamamen pasif durumdadır.
Sürekli hareket, değişim, heyecan vardır.
Gerçek dünya durağan, sıkıcı gelmeye başlar.
Farklı etkinliklerle kendi kendini oyalama becerisi azalır.
“Sürekli can sıkıntısından yakınma”
“Kendi kendine oyalanamama”

25. Medya ile Etkileşim
• 0-18 ay
– Görsel uyaranlarla ilgilenir, taklit
etmeye çalışırlar.
•18 ay-3 yaş
• TV’den görüp, işittiklerini taklit
eder ve öğrenebilirler.
• Gerçekle-gerçek olmayanı ayırt
edemezler.

26. Medya ile Etkileşim
• 3-5 yaş
– Gerçekle gerçek olmayanı tam olarak
ayırt edemezler.
• 6-11 yaş
– Dünya hakkında bilgi edinme arayışı
vardır, TV’u doğru kaynak olarak
kabul ederler.
– Korkular, duyarsızlaşma

27. Medya ile Etkileşim
• 12-17 yaş
– Davranış, tutum ve değerler medyadan
etkilenir.
– TV’de izledikleri karakterlere hayranlık ve
onlarla özdeşleşme olur.
– Gencin hobileri, ilgileri yoksa bu etki daha da
belirginleşir.

28. ŞİDDET
1. Şiddet her çocukta saldırganlığa
neden olmaz.
2. Dünyamızda şiddettin yaygın ve
olağan bir olgu olduğu düşüncesi
pekişir.
– Duyarsızlık
– Saldırgan davranışlar
– Korkular, kabuslar

29. Medyadaki Şiddettin Saldırganlıkla ilişkisi

30. ŞİDDET
• 3-4. sınıf çocuklarında TV izleme
süreleri giderek azaltılmış.
• Oyun sırasındaki agresif
davranışlarda azalma görülmüş
(Robinson 2001).
• Tüketim taleplerinde de %70 azalma
görülmüş.

31. KORKULAR
• Korku ve şiddet
görüntüleri bellekte
saklanıyor.
• Zihinlerde tekrar
tekrar
canlandırılıyor.
• Herhangi bir uyaran
aynı etkiyi
doğuruyor, korku
tekrar başlıyor.

32. KORKULAR
• 5-7 yaş : “Gözlerini
kapa”, “Kanal
değiştir” işe
yarıyor.
• 8-11 yaş: Faydası
olmuyor, önceki
deneyimleriyle
sonrasında ne olduğunu
canlandırabiliyorlar.

33. Sonuçlar (1)
1. Fiziksel
Hareketsizlik, sağlık, kilo sorunları
1. Duygusal
Korkular, kaygılar, sinirlilik
1. Bilişsel
Sözel becerilerde kısıtlılık, dikkat
dağınıklığı, okul başarısızlığı,
yaratıcılığın azalması, okumaya
ilgisizlik

34. SONUÇLAR (2)
4. Davranışsal
Şiddet eğilimi, küfür, cinsellikle erken
tanışma, dürtüsellik, tüketim ve
marka tutkusu, bağımlılıklar
4. Sosyal
Sosyal ilişkilerde zorluk, kısıtlılık, farklı
değerler ve inançlar-
yalan,sahtekarlık, oyun çevirme-

35. Eğitmen/Arkadaş

36. NELER YAPILABİLİR ?
1. İki yaş altındaki çocuklar TV
izlememeli.
2. TV çocuğu oyalama aracı olarak
kullanılmamalı.
3. TV karşısında yemek yedirilmemeli.

37. 4. İki yaşından sonra
günde en fazla 1-2
saat:
– Program seçimini
anne baba yapmalı,
– Anne baba çocukla
birlikte konuşarak,
tartışarak izlemeli,
NELER YAPILABİLİR ?

38. NELER YAPILABİLİR ?
5. TV izleme tutumu
konusunda anne
baba örnek olmalı:
– Seçici olmak,
program bittiğinde
TV’u kapatabilmek.
– TV dışında
etkinlikler, sohpet,
okuma, oyuna zaman
ayırmak.

39. NELER YAPILABİLİR ?
6. Aile kuralları:
– Yemek yerken TV
izlenmeyecek.
– TV bütün gün açık
olmayacak.
– Yatak oalarında
TV olmayacak.

40. NELER YAPILABİLİR ?
7. Çocuğun hobileri, oyunları, diğer
çocuklarla bir araya gelmeleri
desteklenmeli.

41. NELER YAPILABİLİR ?
8. TV ödül ya da ceza olarak
kullanılmamalı.

43. Te ekkürler...ş
Uzm. Dr. Özlem Surucu
www.ozlemsurucu.com

44. 1.1. American Academy of Pediatrics policy statement on Media Violence, Nov 2001American Academy of Pediatrics policy statement on Media Violence, Nov 2001
2.2. American Medical Association Report Card on Violence in America 1995American Medical Association Report Card on Violence in America 1995
3.3. American Psychological Association. Summary Report of the AmericanAmerican Psychological Association. Summary Report of the American
Psychological Association Commission on Violence and Youth. Washington, DC:Psychological Association Commission on Violence and Youth. Washington, DC:
American Psychological Association; 1993American Psychological Association; 1993
4.4. Bandura A. Social Learning Theory. Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall; 1977Bandura A. Social Learning Theory. Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall; 1977
5.5. Bushman BJ, Huesmann LR. Effects of televised violence on aggression. In: singerBushman BJ, Huesmann LR. Effects of televised violence on aggression. In: singer
D, Singer JL, eds Handbook of Children and the Media. Thousand Oaks, CA: SageD, Singer JL, eds Handbook of Children and the Media. Thousand Oaks, CA: Sage
Publications; 2001:223-254Publications; 2001:223-254
6.6. Charren P, Gelber A, Arnold M. Media, Children, and Violence: A Public PolicyCharren P, Gelber A, Arnold M. Media, Children, and Violence: A Public Policy
Perspective. Pediatrics. 1994; 94:631-637Perspective. Pediatrics. 1994; 94:631-637
7.7. Comstock G, Chaffee S, Katzman N, et al Television and Human Behavior. NewComstock G, Chaffee S, Katzman N, et al Television and Human Behavior. New
York, NY: Columbia University Press; 1979York, NY: Columbia University Press; 1979

45. 1.1. Gerber G, Signorielli N,Gerber G, Signorielli N, Violence Profile,Violence Profile, 1967 through 1988-1989:1967 through 1988-1989: EnduringEnduring
Patterns,Patterns, 1990 Univeristy of Pennsylvania, Annenberg School of Communication1990 Univeristy of Pennsylvania, Annenberg School of Communication
2.2. Grossman D, DeGaetano G.Grossman D, DeGaetano G. Stop Teaching Our Kids to Kill: A Call to Action againstStop Teaching Our Kids to Kill: A Call to Action against
TV, Movie & Video Game Violence.TV, Movie & Video Game Violence. New York, NY: Crown Publishers: 1999New York, NY: Crown Publishers: 1999
3.3. Klein JD, Brown JD, Childers KW, Oliveri J, Porter C, Dykers C. Adolescents’ riskyKlein JD, Brown JD, Childers KW, Oliveri J, Porter C, Dykers C. Adolescents’ risky
behavior and mass media use.behavior and mass media use. Pediatrics.Pediatrics. 1993; 92:24-311993; 92:24-31
4.4. Lichter, RS, Amundson D.,Lichter, RS, Amundson D., A Day of Television Violence,A Day of Television Violence, Washington, DC: CenterWashington, DC: Center
for Media and Public Affairs; 1992for Media and Public Affairs; 1992
5.5. Nielson Media Research. New York, 1998Nielson Media Research. New York, 1998
6.6. Paik H, Comstock G. The effects of television violence on antisocial behavior: aPaik H, Comstock G. The effects of television violence on antisocial behavior: a
meta-analysis.meta-analysis. Commun Res.Commun Res. 1994;21:516-5461994;21:516-546
7.7. Pearl D, Bouthilet L, Lazar J.Pearl D, Bouthilet L, Lazar J. Television and Behavior. Ten Years of ScientificTelevision and Behavior. Ten Years of Scientific
Progress and Implications for the Eighties.Progress and Implications for the Eighties. Rockville, MD: National Institute ofRockville, MD: National Institute of
Mental Health; 1982Mental Health; 1982

46. 1.1. Rich M, Woods ER, Goodman E, Emans SJ, DuRant RH. Aggressors orRich M, Woods ER, Goodman E, Emans SJ, DuRant RH. Aggressors or
victims: gender and race in music video violence.victims: gender and race in music video violence. Pediatrics.Pediatrics. 1998;1998;
101:669-674101:669-674
2.2. Sege R, Dietz W. Television Viewing and Violence in Children: theSege R, Dietz W. Television Viewing and Violence in Children: the
Pediatrician as Agent for Change.Pediatrician as Agent for Change. Pediatrics.Pediatrics. 1994; 94: 600-6071994; 94: 600-607
3.3. Smith A. Influence of TV crime programs on Children’s health.Smith A. Influence of TV crime programs on Children’s health. JAMAJAMA ..
1952; 150:371952; 150:37
4.4. Strasburger VC. Children, Adolescents, and Television.Strasburger VC. Children, Adolescents, and Television. Pediatrics inPediatrics in
Review.Review. 1992; 13:144-1511992; 13:144-151
5.5. Strasburger VC, Donnerstein E. Children, Adolescents, and the Media:Strasburger VC, Donnerstein E. Children, Adolescents, and the Media:
Issues and Solutions.Issues and Solutions. Pediatrics.Pediatrics. 1999; 103: 129-1391999; 103: 129-139
6.6. US Surgeon General’s Scientific Advisory Committee on Television andUS Surgeon General’s Scientific Advisory Committee on Television and
Social Behavior.Social Behavior. Television and Growing Up: The Impact of TelevisedTelevision and Growing Up: The Impact of Televised
Violence: Report to the Surgeon General , US Public Health Service.Violence: Report to the Surgeon General , US Public Health Service.
Rockville, MD: National Institute of Mental Health; 1972. Publ. No. HSMRockville, MD: National Institute of Mental Health; 1972. Publ. No. HSM
72-909072-9090
7.7. Yokota F, Thompson KM. Violence in G-rated animated films.Yokota F, Thompson KM. Violence in G-rated animated films. JAMA.JAMA.
2000;283:2716-27202000;283:2716-2720