Khóa Luận Tìm Hiểu Về Ngôn Ngữ Lập Trình Độc Lập Trên Mobile - PhoneGapĐiềm Nguyễn Văn
Đây là khóa luận tìm hiểu về Ngôn ngữ lập trình độc lập trên mobile mà cụ thể là PhoneGap. Với các ngôn ngữ nên web cơ bản, kết hợp với các APIs mạnh mà PhoneGap đã hỗ trợ. Sau khi viết code, bạn chỉ cần nén dưới dạng file zip và up lên Cloud của PhoneGap là phần mềm sẽ build và chạy được trên nhiều nền tảng di động khác nhau. --- Nguyễn Văn Điềm.
Download luận văn đồ án tốt nghiệp với đề tài: Thực trạng và giải pháp thúc đẩy kinh doanh xuất khẩu mặt hàng linh kiện điện tử của công ty TNHH thương mại kỹ thuật Tri việt sang thị trường nhật bản đến năm 2020
Khóa Luận Tìm Hiểu Về Ngôn Ngữ Lập Trình Độc Lập Trên Mobile - PhoneGapĐiềm Nguyễn Văn
Đây là khóa luận tìm hiểu về Ngôn ngữ lập trình độc lập trên mobile mà cụ thể là PhoneGap. Với các ngôn ngữ nên web cơ bản, kết hợp với các APIs mạnh mà PhoneGap đã hỗ trợ. Sau khi viết code, bạn chỉ cần nén dưới dạng file zip và up lên Cloud của PhoneGap là phần mềm sẽ build và chạy được trên nhiều nền tảng di động khác nhau. --- Nguyễn Văn Điềm.
Download luận văn đồ án tốt nghiệp với đề tài: Thực trạng và giải pháp thúc đẩy kinh doanh xuất khẩu mặt hàng linh kiện điện tử của công ty TNHH thương mại kỹ thuật Tri việt sang thị trường nhật bản đến năm 2020
High Performance MongoDB on Storage-Optimized AWS EC2MongoDB
1) The document discusses high performance MongoDB deployments on Amazon EC2. It describes the evolution of different EC2 instance types optimized for storage I/O, memory, and hybrid workloads.
2) It analyzes storage options like EBS, EBS PIOPS, and instance storage, providing guidance on when to use each. Cost considerations are also discussed.
3) The document outlines several functional deployment patterns for MongoDB on EC2, including replica sets, sharding, and using the MongoDB Management Service for backups.
Tải khóa luận tốt nghiệp ngành quản trị kinh doanh với đề tài: Giải pháp nâng cao hiệu quả hoạt động xuất khẩu nông sản tại công ty trách nhiệm hữu hạn thương mại và dịch vụ Việt Hưng. ZALO/TELEGRAM 0917 193 864
Sécurité de l'IoT | Internet des objets - Formation d'une journéeTactika inc.
L’Internet des objets ou IoT fait beaucoup parler de lui … pour le meilleur et trop souvent pour le pire ! IoT est déjà très présent dans nos vies et nous n’avons encore rien vu : vétement connecté, maison connectée, auto connectée, senseurs corporels connectés, ville intelligente (et forcément connectée), etc
Cette formation va vous présenter cette révolution sous l’angle de la sécurité de l’information.
Đồ án - ebook: Công nghệ SCAN 3D, Thiết kế ngược, in 3D nhanhIN 3D PLUS
Tải file PDF đồ án tốt nghiệp, và ebook môn học công nghệ tạo mẫu nhanh - in 3D. Nghiên cứu thiết kế ngược ( reverse) từ file scan quét 3D ( obj, stl).
Môn học công nghệ tạo mẫu nhanh rất quan trọng, nó giúp sinh viên ra trường nắm được các kỹ thuật phát triển sản phẩm mới từ công nghệ scan 3D: https://blogin3d.com/dich-vu-scan-3d-quet-mau-3d-tp-hcm
Blog chia sẻ tài liệu thiết kế 3d: https://thaivu.com/thiet-ke-mau-san-pham-3d-design/
Ebook này được chia sẻ bởi SHop Dịch vụ máy in 3D: https://in3dplus.com
Rapport Projet De Fin D'étude de Conception et développement d’une applicatio...mouafekmazia
Ce document est un rapport de stage de fin d'étude chez la faculté des sciences appliqué à la gestion conforme au standard de l'université de Carthage. dans ce document vous trouvez le contexte de stage, entreprise, problématique, client, clients du client et solution proposé aussi le développement du solution en détailles avec les Framework utilisé, les techniques et technologies, UML et diagrammes aussi que des définition du méthodologies de travaille avec comparaison et raisonnement du choix.
Détaillé dans le document le process de conversion de architecture 2-tiers vers une architecture 3-tiers afin d'utiliser les api pour communiquer d'un système existant a base 2-tiers avec notre solution mobile qui nécessite des api (http) ce qui implique la nécessité du développement des serveurs api de même temps le Contrôle des session et sécurité imposé par tel systèmes.
mots clés :
* Développement mobiles
* Développement Web
* Développement SQL
* API
* Flutter, Kotlin, C#, Asp.net, .NET, WebAssembly
Notament ce document c'était créer et éditer sur overleaf en LateX .
Luận Văn Thạc Sĩ Nâng Cao Quy Trình Thủ Tục Hải Quan Đối Với Hàng Hóa Nhập Khẩu Thương Mại Tại Chi Cục Hải Quan Gia Lâm đã chia sẻ đến cho các bạn nguồn tài liệu hoàn toàn hữu ích đáng để xem và theo dõi. Nếu các bạn có nhu cầu cần tải bài mẫu này vui lòng nhắn tin nhanh qua zalo/telegram : 0932.091.562 để được hỗ trợ tải nhé!
Application web de gestion de recrutement- Recruitement managment systemSarra ERRREGUI
Application web de gestion de recrutement pour automatiser le processus de recrutement commençant par la phase de détection du profil chercher jusqu'aux affectations du nouvel recrut dans le département adéquat de l'offre
Réalisation d'un site web dynamique mobile pour Air AlgérieBachir Benyammi
Les téléphones portables sont devenus une partie essentielle dans de notre vie quotidienne, en parallèle ; plusieurs langages de programmation ont été conçus pour atteindre ces dispositifs.
Afin d’élargie et d’étendre les services en ligne fournissent par Air Algérie, et d’être de plus en plus proche aux clients, On a proposé à Air Algérie de mettre en œuvre une application mobile pour la consultation et la réservation des vols.
Code source disponible sur : https://github.com/benbac20/AirAlgerieWap
Khóa luận: Giải pháp nâng cao hiệu quả quy trình giao nhận hàng hóa xuất khẩu bằng đường biển
Tải tài liệu qua zalo/viber/tele 0936885877
Nhận làm khóa luận tốt nghiệp: Luanvantrithuc.com
High Performance MongoDB on Storage-Optimized AWS EC2MongoDB
1) The document discusses high performance MongoDB deployments on Amazon EC2. It describes the evolution of different EC2 instance types optimized for storage I/O, memory, and hybrid workloads.
2) It analyzes storage options like EBS, EBS PIOPS, and instance storage, providing guidance on when to use each. Cost considerations are also discussed.
3) The document outlines several functional deployment patterns for MongoDB on EC2, including replica sets, sharding, and using the MongoDB Management Service for backups.
Tải khóa luận tốt nghiệp ngành quản trị kinh doanh với đề tài: Giải pháp nâng cao hiệu quả hoạt động xuất khẩu nông sản tại công ty trách nhiệm hữu hạn thương mại và dịch vụ Việt Hưng. ZALO/TELEGRAM 0917 193 864
Sécurité de l'IoT | Internet des objets - Formation d'une journéeTactika inc.
L’Internet des objets ou IoT fait beaucoup parler de lui … pour le meilleur et trop souvent pour le pire ! IoT est déjà très présent dans nos vies et nous n’avons encore rien vu : vétement connecté, maison connectée, auto connectée, senseurs corporels connectés, ville intelligente (et forcément connectée), etc
Cette formation va vous présenter cette révolution sous l’angle de la sécurité de l’information.
Đồ án - ebook: Công nghệ SCAN 3D, Thiết kế ngược, in 3D nhanhIN 3D PLUS
Tải file PDF đồ án tốt nghiệp, và ebook môn học công nghệ tạo mẫu nhanh - in 3D. Nghiên cứu thiết kế ngược ( reverse) từ file scan quét 3D ( obj, stl).
Môn học công nghệ tạo mẫu nhanh rất quan trọng, nó giúp sinh viên ra trường nắm được các kỹ thuật phát triển sản phẩm mới từ công nghệ scan 3D: https://blogin3d.com/dich-vu-scan-3d-quet-mau-3d-tp-hcm
Blog chia sẻ tài liệu thiết kế 3d: https://thaivu.com/thiet-ke-mau-san-pham-3d-design/
Ebook này được chia sẻ bởi SHop Dịch vụ máy in 3D: https://in3dplus.com
Rapport Projet De Fin D'étude de Conception et développement d’une applicatio...mouafekmazia
Ce document est un rapport de stage de fin d'étude chez la faculté des sciences appliqué à la gestion conforme au standard de l'université de Carthage. dans ce document vous trouvez le contexte de stage, entreprise, problématique, client, clients du client et solution proposé aussi le développement du solution en détailles avec les Framework utilisé, les techniques et technologies, UML et diagrammes aussi que des définition du méthodologies de travaille avec comparaison et raisonnement du choix.
Détaillé dans le document le process de conversion de architecture 2-tiers vers une architecture 3-tiers afin d'utiliser les api pour communiquer d'un système existant a base 2-tiers avec notre solution mobile qui nécessite des api (http) ce qui implique la nécessité du développement des serveurs api de même temps le Contrôle des session et sécurité imposé par tel systèmes.
mots clés :
* Développement mobiles
* Développement Web
* Développement SQL
* API
* Flutter, Kotlin, C#, Asp.net, .NET, WebAssembly
Notament ce document c'était créer et éditer sur overleaf en LateX .
Luận Văn Thạc Sĩ Nâng Cao Quy Trình Thủ Tục Hải Quan Đối Với Hàng Hóa Nhập Khẩu Thương Mại Tại Chi Cục Hải Quan Gia Lâm đã chia sẻ đến cho các bạn nguồn tài liệu hoàn toàn hữu ích đáng để xem và theo dõi. Nếu các bạn có nhu cầu cần tải bài mẫu này vui lòng nhắn tin nhanh qua zalo/telegram : 0932.091.562 để được hỗ trợ tải nhé!
Application web de gestion de recrutement- Recruitement managment systemSarra ERRREGUI
Application web de gestion de recrutement pour automatiser le processus de recrutement commençant par la phase de détection du profil chercher jusqu'aux affectations du nouvel recrut dans le département adéquat de l'offre
Réalisation d'un site web dynamique mobile pour Air AlgérieBachir Benyammi
Les téléphones portables sont devenus une partie essentielle dans de notre vie quotidienne, en parallèle ; plusieurs langages de programmation ont été conçus pour atteindre ces dispositifs.
Afin d’élargie et d’étendre les services en ligne fournissent par Air Algérie, et d’être de plus en plus proche aux clients, On a proposé à Air Algérie de mettre en œuvre une application mobile pour la consultation et la réservation des vols.
Code source disponible sur : https://github.com/benbac20/AirAlgerieWap
Khóa luận: Giải pháp nâng cao hiệu quả quy trình giao nhận hàng hóa xuất khẩu bằng đường biển
Tải tài liệu qua zalo/viber/tele 0936885877
Nhận làm khóa luận tốt nghiệp: Luanvantrithuc.com
El documento describe diferentes figuras geométricas tridimensionales como el cubo, la pirámide cuadrangular, el prisma pentagonal, la esfera y el cilindro. Define cada figura y enumera sus características principales como el número de caras, vértices y aristas.
Este documento critica la actitud derrotista y quejumbrosa de muchos mexicanos. Argumenta que en lugar de culpar a otros por los problemas del país, los mexicanos deben asumir la responsabilidad y trabajar duro para mejorar su situación a través de la educación y el emprendimiento. También resalta el éxito de otros países que a pesar de carecer de recursos naturales han prosperado gracias al esfuerzo de su pueblo.
Electromagnetic Flow Monitor magphant. Switchpoint setting via rotary switch; Local potentiometer setting of fullscale value; Can be set-up before installation. Email: lam.nguyen@vietan-enviro.com HP: 0945 293292
Este documento presenta el programa de Ciencias Naturales para el sexto grado. Incluye 11 unidades distribuidas en dos semestres, con un total de 140 horas. La primera unidad se titula "Ciencia y Tecnología" y busca que los estudiantes expliquen la importancia de los avances científicos y tecnológicos. La segunda unidad trata sobre los "Órganos y Sistemas del Cuerpo Humano" con énfasis en el sistema nervioso.
Shakeel Munawar is seeking a challenging position that utilizes his strong academic background and over 15 years of experience in graphic design, production management, and customer service. He has held roles such as Project Coordinator, Project Manager, Supervisor, and Applicator for companies in Dubai and Pakistan. Munawar has skills in MS Office, email, hardware installation, working under pressure, teamwork, and quick learning. He holds a secondary school certificate and is fluent in English, Punjabi, Hindi, and Urdu.
This product summary describes an Easy Sumner Mirror in Black and Copper. It has a black and copper frame finish with a wooden frame. The mirror is lightweight, durable, and measures 36" high by 24" wide. It has a traditional style with a black and copper finish frame.
The document describes a conversation between two people about purchasing tents. Person A is looking to buy tents and asks about prices. Person B responds that the tents are $10.155 each and that they are a bargain. Person A likes the bigger tents and Person B provides them. They have a similar exchange about backpacks.
An employee has worked at ASML for 15 years, spending the last 10 years in their M&M division working closely with Wilton Developers on Unicom modules for EUV 3100 and EUV 3300 lithography systems. They are now working with Cymer to solve source issues. They received additional training in mechatronics out of personal interest.
Abul Kalam Azad has over 25 years of experience in development projects focused on poverty reduction, resilience building, social protection, WASH and livelihoods. He currently works as the Infrastructure Coordinator for the Chars Livelihoods Programme, a £80 million poverty reduction program. Previously he held management roles with CARE Bangladesh, managing infrastructure projects including roads, bridges and markets. He has expertise in strategic planning, project design, management, monitoring and evaluation, training, and working with NGO and government partners.
This document discusses Minimum Viable Products (MVPs) and the steps after ideation. It defines an MVP as an experiment to maximize validated learning about customers with minimal effort. It describes different types of MVPs like concierge, landing pages, videos, and wireframes. An MVP is not a cheaper product but the smallest collection of features to test hypotheses. The document advises building a product MVP once fundamental business hypotheses are validated and resources are committed. It also discusses prioritizing user stories by empathy, stickiness, and virality to focus on delivering the most value.
A Guide to SlideShare Analytics - Excerpts from Hubspot's Step by Step Guide ...SlideShare
This document provides a summary of the analytics available through SlideShare for monitoring the performance of presentations. It outlines the key metrics that can be viewed such as total views, actions, and traffic sources over different time periods. The analytics help users identify topics and presentation styles that resonate best with audiences based on view and engagement numbers. They also allow users to calculate important metrics like view-to-contact conversion rates. Regular review of the analytics insights helps users improve future presentations and marketing strategies.
1. Kwantologia stosowana - kto ma rację?
Czyli o wyższości filozofii nad fizyką (lub odwrotnie).
część ... - "grawitacja" (mamy cię).
- I co ty na to?
- Nic.
- Nie doceniasz, nie podziwiasz, nie podkreślasz osiągnięcia? Nie
zachwyca cię precyzja eksperymentu?
- Doceniam - podziwiam - podkreślam...
- Ale?...
- Ale widzę to inaczej. Nie fundamentalnie inaczej, ale inaczej. W
pewnych detalach inaczej.
- Przecież wynik jest jednoznaczny.
- Jeżeli mamy poważnie o tym porozmawiać, to w "pierwszych słowach
mego listu" musi paść, że do pomiaru nic nie mam, doświadczenie jest
faktem, a ja z faktami nie dyskutuję. - Podziwiam, jak powiedziałem,
to niewątpliwie wielkie osiągnięcie techniczne. I budzi szacunek.
- Więc o co chodzi?
- O interpretację wyniku. O abstrakcje, którymi znakuje się uzyskany
w taki sposób wynik.
- Przecież zaobserwowano falę...
- Czekaj. Zanotowano fakt fizyczny, wszystko pięknie, ale czy falę?
I to falę grawitacyjną? Zastanów się.
- Dla mnie jest to jednoznaczne potwierdzenie teorii.
- I znów muszę zastrzec, że nie neguję wzorów i wynikających z nich
przewidywań, wzory nie kłamią. Problem z objaśniaczmi takich znaków
na niebie i ziemi.
- Chyba nie chcesz...
- Chcę... Jednak rozpocznę od tego, że nasza rozmowa toczy się niemal
tuż po zaistnieniu pomiaru i po jego ogłoszeniu - dlatego, wybacz,
musi być nieco chaotyczna, to nieuniknione. A zarazem uzbierało się
sporo tematów powiązanych z zagadnieniem i trzeba się do nich jakoś
odnieść, więc może to przebiegać nieskładnie.
- Rozumiem.
- Na początek, zanim o "grawitacji", przypomnienie, jak prezentuje
się "wszechświat" w zobrazowaniu kwantowym - taki szkic sytuacyjny,
który podpowiada kwantologia stosowana.
- Naprawdę to konieczne? Mówiliśmy o tym wielokrotnie.
- Cieszy mnie, że pamiętasz. Jednak upieram się, że takie krótkie
przywołanie kiedyś powiedzianego jest niezbędne - bez tego dalsza
rozmowa nie ma sensu.
- Skoro aż niezbędne...
- Nie grymaś, postaram się maksymalnie skrótowo. - Jest Kosmos, COŚ i
NIC - i zmiana, ruch czegoś w tym owym nic. Czyli nieskończony ruch
w ramach nieskończoności Kosmosu, to tworzy bezkresną wieczność. W
jakimś punkcie nieskończoności, acz nieprzypadkowo, jako powiązanie
i sumowanie się dokładnie ośmiu linii zdarzeń w postaci strumienia
czegoś - w tym punkcie i w takim złożeniu buduje się sfera. Stabilna
sfera, którą dociska z każdej strony "pole rodzicielskie" w postaci
docierających tu ośmiu strumieni-warstw kwantów... Dalszy proces to
wciskanie-dociskanie jednostek czegoś w taką sferę, i zawsze dzieje
1
2. się to "do przodu" - więc w tym przypadku "do środka", do wnętrza.
I w efekcie, w tejże sferze, narasta gęstość. Po prostu odległości
między elementami maleją, wzrasta ciśnienie - a w pewnym momencie,
też nieprzypadkowym, oddalenie kwantów czegoś jest tak niewielkie,
że kolejne, jak to lubię określać, "dopompowanie" sfery - to skutkuje
"zapłonem", "wybuchem", fizycznym "początkiem". Ilość etapów, które
wiodą do tego widocznego już dla fizyka stanu jest znacząca, dlatego
tylko o tym wspominam, przecież pamiętasz nasze wcześniejsze o tym
pogadanki... Istotne w tym obrazie jest to, że ten proces biegnie,
ciśnienie-dociskanie idące z zewnątrz się utrzymuje - a rezultatem
jest budowanie się kolejnych poziomów rzeczywistości. Aż po taki już
maksymalny poziom, czyli komórkę rozumu. - I nasze istnienie, co nie
wymaga chyba szczególnego zaznaczania.
- Rozgadałeś się.
- Co za maruda. Powtarzam, to konieczne. Przecież skracam, zachowaj
cierpliwość. - Co tu wymaga jeszcze podkreślenia? Położenie osobnika
obserwującego. Czyli sławetne umiejscowienie obserwatora. Raz jako
bytu wewnętrznego i zawartego w zmianie, czyli fizyka - a raz bytu
logicznego, filozofa, umieszczonego zewnętrznie do zmiany. Zwracam
ci też kolejny raz uwagę na to, że takie umiejscowienie determinuje
to, co każdy z tych obserwator może zarejestrować. Proces dokładnie
jest ten sam, jednak pozyskany obraz jest diametralnie inny - wydaje
się krańcowo odmienny. Raz przebiega jako stopniowalne i policzalne
narastanie zagęszczenia, co skutkuje budowaniem się całej piramidy
zdarzeń, czyli wszystkich elementów, które jako fizyk wyróżniasz w
otoczeniu (plus tych, których nie sięgasz pomiarem) - a raz objawia
się jako zdarzenie nagłe, czyli z początkiem w formule "wybuchu", i
tym samym zaistnienia fizyki oraz jej treści; raz widać wszystko, a
raz wszystko fizycznie obserwowane... Co więcej i co wymaga mocnego
podkreślenia, poprawny, więc pełny obraz zjawisk - to jest suma tych
obserwacji, nigdy nie może być wyborem któregoś z zobrazowań... A,
tak nawiasem, podejście, że to zawsze jest wielość spojrzeń oraz ich
łączna suma, to w naszej dzisiejszej rozmowie będzie ważnym motywem
przewodnim - nie jeden punkt obserwacji, ale dwa łącznie stanowią o
poprawności ujęcia. Czyli fizyka i filozofia pospołu w objaśnianiu
tego wszystkiego.
- Miało być krótko. Chcę o grawitacji.
- Nie mogę. Ale się z ciebie zrobił... Spokojnie - grawitacja może
sobie poczekać, nie zając, nie ucieknie. A bez tych przypomnień nie
dopadniesz jej tak, jakby na to zasługiwała i jakbyś chciał... Ale
nich ci już będzie, teraz idę w skróty absolutne... Więc jak już w
tym "wszechświecie" jest odpowiednia gęstość, jak docisk-nacisk nie
ustaje, czyli docierają tu kolejne warstwy kwantów, a jednocześnie
proces ciągle tak do przodu się toczy - to teraz ciśnienie scala w
coraz większe bryły owe kwantowe jednostki. I dąży, pamiętasz?, do
stanu osobliwego - do równie sławetnego punktu. Czyli zmiana idzie
tak długo, jak może - zapada się w siebie tak długo, jak jest to w
tych okolicznościach możliwe. A to na końcu oznacza, że jest sobie
"na dole" (jednak zarazem wszędzie) osobliwość - tu przywoływana w
formule maksymalnego zbiegnięcia. Maksymalnego, czyli nie ma w tak
zaistniałym stanie-fakcie żadnego składnika wyróżnionego. - To może
być wielkie jak całość świata, ale to jest punkt. I ten punkt, już
w następnym kroku-tyknięciu, zaczyna się rozpadać do stanu takich
2
3. samych jednostek - owych "cegiełek tworzących", które logicznie można
i trzeba wprowadzić do analizy o rzeczywistości, ale których żadnym
sposobem jako fizyk nie pochwycisz w swoim badaniu. I to trwa aż do
zakresu maksymalnego, opisywanego tu w formule "chmury" kwantów.
- Aha...
- I teraz najważniejsze...
- Brzeg.
- O, jednak słuchasz, a już myślałem, że zasypiasz. - Tak, chodzi w
tym momencie o zakres brzegowy. Albo, jak zamiennie to określałem w
poprzednich naszych rozmowach, tło.
- Albo "eter", albo "czasoprzestrzeń", albo "zakres podprogowy"...
- Wolnego, nie rozpędzaj się... Masz rację, to synonimy tego, tak
istotnego w rozumieniu zakresu. Choć nieopatrzenie w tym momencie
przywołujesz "czasoprzestrzeń", ponieważ w tym kontekście, czyli w
odniesieniu do brzegu, tego jeszcze nie omawialiśmy. Co nie znaczy,
że popełniasz błąd. Czasoprzestrzeń, tak jak dziś w fizyce się to
pojmuje - czyli "byt geometryczny" - to nic innego, jak właśnie owo
tło-brzeg - ale do tego, mam nadzieję, dojdziemy w trakcie tutejszej
opowiastki. Dodam jeszcze do wymienionych nazw tego obszaru, że to
jest również "pole kwantowe", to jest dokładnie to samo, o co chodzi
w ujęciu "polowym". Podejście inne, ale "treść" ta sama.
- Dużo tego.
- Owszem, dużo - ale zarazem o czymś to świadczy: że dochodzi się do
takiego wyniku na różne sposoby i różnymi drogami. To jest to samo,
w takich zobrazowaniach chodzi o ten sam zakres rzeczywistości, ale
wychodzi się w opisie z innego miejsca, co innego jest zastosowane
wstępnie jako elementarny składnik rozumowania - i w efekcie, to po
drugie, w końcowym definiowaniu inne szczegóły są wyróżnione. I te
szczegóły, oczywistość, mogą zaciemniać całościowy obraz, powodują,
że logiczne połączenie tych ujęć w jedność wydaje się trudne albo
nawet niemożliwe - ale to faktycznie jest ten sam zakres. Jest inne
spojrzenie, inne elementy opisu i inne punkty odniesienia - ale to
jest to samo, w głębokim rozumieniu chodzi o to samo.... Tylko że,
tego chyba nie muszę podkreślać, nie tylko chodzi o to samo, ale że
pełne zrozumienie i opis opiera się na wszystkich zobrazowaniach -
przecież nie ma jednej drogi prowadzącej do wyniku.
- No.
- Co tu jest takiego istotnego? Konieczność wprowadzenie progu. A
więc stanu-punktu, od którego lub do którego ty, jako fizyk, możesz
prowadzić swoje eksperymenty.
Właściwie nie wiem, jak mocno mam ten fakt zaakcentować, żeby przebić
się do ciebie z tą oczywistością - to zagadnienie fundamentalne, w
rozumowaniu o świecie absolutnie podstawowe.
Dlaczego? Ponieważ sytuacja na dziś wygląda tak, że swoim badaniem
fizycznym jesteś w bliskości brzegu, dążysz do granicy - a tej, tak
po prostu, nie można osiągnąć. Poznałeś już wszystko, co można było
w takim procedowaniu poznać, i więcej nie osiągniesz. Co nie znaczy,
że nie próbujesz, nawet z sukcesem. Przecież zawsze coś więcej można
na tej drodze do brzegu pozyskać, jakiś drobiazg do skarbonki dodać
- to zrozumiałe. A jeszcze dochodzi poziom konstrukcji logicznych,
również tobie nieobcy, takiego dopasowywania danych do teorii, żeby
się to zgadzało - na tej drodze też są osiągnięcia, tylko podziwiać.
Problem jednak w tym, że działasz w ramach świata i wewnętrznie - w
3
4. obszarze "namacalnym" (jakoś namacalnym, mniejsza o definiowanie -
chyba rozumiesz, co mam na myśli). A to jest droga nie tyle błędna,
bowiem innej nie ma, ale z ograniczeniami - właśnie z tą granicą w
tle. - Skutkuje to tym, że przyjmując ciągłość badania aż "do dna",
przyjmując za naczelną myśl, że choć może nie teraz, to kiedyś tego
brzegu dojdziesz, że tylko potrzeba nakładów oraz machin, a wówczas
wynik na pewno będzie - o ile w taki sposób podchodzisz do świata,
to czeka cie rozczarowanie: nie dojdziesz.
W innych obszarach wiedzy już to wzorami wypracowałeś i już wiesz,
że pewnego progu nie pokonasz - ale jeszcze z tego nie wyciągnąłeś
wiedzy, że jest fizyczny próg twojego badania. - Nie, że jest próg
absolutny, który uniemożliwia poznanie, że coś narzuca ograniczenia
- ale że istnieje próg fizyczny pomiaru dla wewnętrznego bytu - że
można postrzec tylko od-do pewnego poziomu skomplikowania.
W ramach Fizyki to punkt przejściowy skupienia elementów - jeden z
wielu, od którego i do którego możliwy jest pomiar, banalna sprawa.
Ale z konsekwencjami. W analizie pracy umysłu, na przykład, już się
takie "podprogowe" podejście stosuje, nawet z pożytkiem. I ty, jako
fizyk, również musisz się tego dopracować - przyjąć, że jest fizyczny
zakres-poziom, a poza nim dalsze-głębsze. Także skomplikowane, także
ważne i warunkujące tutejsze - ale już niepoznawalne eksperymentem
bezpośrednim. Możesz się tego dopracować po skutkach, jednak nigdy
bezpośrednio.
Powtarzam, wprowadzenie progu fizycznego badania jest oczywistością
i absolutną koniecznością. Po co? Żeby można było to wszystko sobie
podzielić i zrozumieć. Podzielić na zakresy, wyodrębnić w pozornej
ciągłości kwanty tworzące poszczególne poziomy - i na tej podstawie
opisać wszystko. Bez takiego podziału na dnie jest nieskończoność,
a tego, co zrozumiałe, policzyć oraz zbadać nie można inaczej jak
logicznie.
- Aha...
- Jest zakres "eteryczny", czy "polowy", dopracujesz się go wzorami
i logicznie, ale nigdy tego terenu nie spenetrujesz swoim badaniem,
to niemożliwe. - Dlaczego? Ponieważ to "ściana", pojęciowa ściana i
fizyczna ściana dla ciebie. To zakres tła - jednorodnych elementów
tła, które tworzą dla ciebie płaszczyznę postrzegania. Doskonale to
znasz, ponieważ próbujesz na co dzień przebić się w obserwacji do
tak zwanego początku - i napotykasz ścianę, dosłownie ścianę, która
ogranicza widzenie. I też już nawet wiesz, że tego nie przebijesz,
bo jak?
A przy okazji (i nawiasem), pomysł, żeby odrzucić "tło", więc myśl,
że jest wobec fizycznego zakresu tło, które warunkuje i dopełnia, i
wyznacza poznanie "treści" - ech, to doprawdy podejście godne dużej
nagrody. Tylko nie za trafność. Jak tu bowiem odrzucić stan, który
oznacza w maksymalnym ujęciu "zero", jedną drugą matematyki? A to
przecież musiałoby zajść, gdyby poważnie potraktować postulat, że
nie ma tła, że nie ma dopełnienia do "jedynki". - Jeżeli uznaję, że
jest tylko treść badania, to powstaje oczywiste pytanie: dlaczego i
jak to widać? Oczywiście można skupić się na treści i pominąć tło,
i jako fizyk tak postępujesz, przecież zajmowanie się tłem jest dla
ciebie zbędnym nadmiarem, ale w pewnej chwili i tak owo pogardzane
tło i brzeg musisz wprowadzić w opis. - Bo dopiero coś i jego brak,
a w najszerszym ujęciu COŚ i NIC, dopiero taki stan-fakt stanowi o
4
5. pomiarze i umożliwia zrozumienie - trzeba odnieść treść do czegoś,
bez tego nie ma i pomiaru, i poznania - i, co z zrozumiałe, samego
mierzącego. Jeżeli tego się nie pojmuje, cóż...
- No...
- I jeszcze kolejnym nawiasem - tak jakoś mi się skojarzyło. W tym
momencie chciałbym nawiązać do poglądu, że "ziarnistość" świata to
logiczna konieczność. Otóż chcę powiedzieć, że fakt, że prawda, że
oczywistość - ale logiczna.
Tak, w dzieleniu na elementy składowe i w poszukiwaniu elementarnej
jednostki, takiej jedynki wszystkiego - że takie podejście jest jak
najbardziej poprawne, słuszne i konieczne. Ale z ograniczeniami. I
wynika to wprost z faktu istnienia zakresu brzegowego - czyli tła.
Owszem, jest granica drobienia, ale z samego logicznego charakteru
takiego "faktu", czyli jego "jedynkowości" - z tego wynika, że ten
elementarny stan buduje "matematykę", czyli świat, ale przez to nie
jest wyróżnialny w zakresie fizycznym; nie można poznać mniejszego
od najmniejszego dostępnego. Ponieważ każdy obserwowany wewnętrznie
poziom rzeczywistości jest skwantowany i posiada jednostkę tworzącą
zjawiska tego obszaru - to tym samym musi być poziom fundamentalny
w tym działaniu, musi być jednostka wszystkiego. Ale nie w zakresie
fizyki, nie wewnętrznie w "obmacywanym" świecie. - Jedynka umożliwia
takowe macanki, ale jej samej uchwycić nie można. Można sobie tutaj
i nadprogowo wyznaczyć najmniejsze z najmniejszych, nazwać to i też
odpowiednio stosować, ale to dalece nie najmniejsze z najmniejszych
- podprogowo jest tego więcej.
I do tego właśnie, mój drogi, potrzebny jest "próg", granica fizyki
- choć nie filozofii.
- Tak...
- Tło-brzeg warunkuje istnienie fizyki - ale to Fizyka, zakres dla
ciebie na zawsze ciemny, nierozpoznany i poniżej progu. Jednostki
z tego obszaru, choć obecne wszędzie, same nie są poznawalne - są
"tuż obok" oraz w fakcie, jednak poza pomiarem. - Są doznawane, ale
niepoznawalne.
- I są grawitacją, tak?
- To miał być żart?...
- Wyciągam wnioski z tego, co mówisz. Wbrew pozorom fizyk też swoje
wie. To tak ku pamięci.
- Niepotrzebnie bierzesz to do siebie. - Zresztą wielokrotnie była
mowa o tym, że to fizyka, że "zakres zmysłów" jest decydujący, gdy
chodzi o dostarczanie danych. To przecież przysłowiowa opoka, poza
którą nic nie istnieje - trzeba to przemierzyć i pomierzyć, opisać,
a także zestawić w tabelki. To wielka zasługa fizyki, podkreślam i
wyróżniam ten etap, bez niego żadne uogólnienie nie jest możliwe.
- Przeprosiny przyjmuję.
- Konstatacja filozoficzna, że jest do zakresu fizycznego brzeg i
że on nie jest poznawalny - choć jest jak najbardziej "czymś" - to
wniosek absolutnie konieczny i zarazem zewnętrzny, wypracować można
go tylko w oparciu o fizykę. I, żeby jeszcze oddać sprawiedliwość
poznaniu fizycznemu, jest na różne sposoby postulowany - wcześniej
przywoływane etykietki o tym świadczą. Ale bez dopełnienia obrazem
zewnętrznym, filozoficznym, pozostanie to w sferze domysłów, nigdy
tego się nie sprawdzi.
- Eksperyment na/w brzegu?
5
6. - Jest jak najbardziej możliwy, choć fizycznie zawsze pośrednio. I
stąd moje zaskoczenie, kiedy powiedziałeś, zupełnie słusznie, że to
grawitacja. Tak, to jest tak zwana "grawitacja", twój wniosek jest
absolutnie poprawny.
- Dlaczego?
- Dlaczego grawitacja? Do tego jeszcze kilka zdań trzeba powiedzieć
i kilka obrazów słowami namalować, bez tego się nie obejdzie.
- Skoro się nie obejdzie...
- Jesteśmy obecnie w takim momencie szkicowania "wszechświata", że
mamy maksymalnie zapełnioną kwantami czegoś sferę - maksymalnie, po
brzegi zapchaną, tu przysłowiowego palca więcej nie wciśniesz. Już
pomijam te wszystkie stany pośrednie, które opisujesz jako materię
albo promieniowanie, chodzi o ten dwoisty stan: że jest dostępny dla
ciebie fizyczny zakres - oraz podprogowy, postulowany jako "pole",
brzeg i tło (czy kiedyś "eter"). Lub grawitacja i czasoprzestrzeń.
Jako fizyk widzisz-mierzysz wszystko, ale już wiesz, bo to wychodzi
w pomiarach, że jest jeszcze coś, co bezproblemowo przenika całość
obserwowaną, zakrzywia się wokół mas oraz działa na każdy element.
A od niedawna masz nawet pewność, że wcześniej jedynie postulowana
przez wzory zmarszczona podprogowość istnieje, przecież to złapałeś
w pomiarze.
- Zgadza się.
- Problem tylko w tym, mój drogi, że sam nie wiesz, co złapałeś.
- Grawitację.
- A nie, nie grawitację. Tylko, co najwyżej, jej cień. - Badanie nie
informuje o falach grawitacyjnych, jak to jest przedstawiane, ale o
zmianie, którą rejestrujesz w zakresie fizycznie dostępnym - a to z
zasady nie jest brzeg - to nie jest "zakres grawitacji". Pomiar tu
ma charakter wyłącznie pośredni, zaobserwowane fakty to skutek tej
zaburzonej i podprogowej strefy, to efekt "marszczenia" się, jak to
ładnie fizycy nazywają, "czasoprzestrzeni".
I znów dygresja, dziś się bez tego nie obejdzie. Pojęcie, które się
przyjęło określać "czasoprzestrzenią", to oddanie tego najniższego
zakresu - to niezbędny w opisie termin. Ale trzeba go rozumieć tak,
że w obrębie fizyki widać tylko i wyłącznie rozbudowane, wielkie w
rozmiarze skutki przemieszczania się "cegiełek" czegoś; to ruch (i
to wielu jednostek łącznie) tworzy element poznania - zmiana licznego
zbioru "jednostek logicznych", to razem tworzy jednostkę fizyki. I
w tym rozumieniu "czasoprzestrzeń" to uboczny efekt przemieszczania
się jedynki czegoś w niczym; tam, "na dole", pędzi i zapętla się, a
mu tu sobie o czasie lub przestrzeni dyskutujemy.
- Sam przed chwilą mówiłeś, że inaczej tego nie można poznać, więc
nie rozumiem, dlaczego się czepiasz.
- Ależ się nie czepiam. Tylko głośno to podnoszę. Jeżeli nie można
poznać bezpośrednio, a nie można, to potwierdzenie pośrednie jest
równie istotne - a nawet, powiem więcej, bardzo istotne. Bowiem ma
znaczenie na przyszłość. Skoro już wiadomo, że "grawitacja" jest i
że wpływa na rzeczywistość, jeżeli przeszło to już z obszaru tylko
postulowanego do zaistniałego faktu, to można na tej podstawie się
pokusić o kolejne kroki. I nie tylko takie, że się "prześwietli" w
pomiarze okolicę - jak to się relacjonuje - ale że w oparciu o ten
eksperyment potwierdzi się znacznie ważniejsze sprawy.
- Czyli?
6
7. - Wracamy do opisu "wszechświata" jako zapełnionego "zbiornika".
- Znowu?
- Zauważ, że używam tym razem słowa "zbiornik", to nie przypadkowo.
Ponieważ na tym etapie chciałbym wprowadzić pewne zobrazowanie, bo
ma znaczenie w analizie "grawitacji", i to w tych ważnych rejonach.
Wyobraź sobie duży pojemnik wypełniony czymś ziarnistym. To może być
rzeczywiście wypełnione ziarnem lub ziarenkami piasku - lub czegoś
w tym stylu. Chodzi właśnie o "ziarnistość", o kwanty, które mają w
tym obrazie symbolizować ziarnistość "wszechświata", tę powszechnie
postulowaną ziarnistość rzeczywistości. A w przypadku ziaren zboża,
ze względu na ich wielkość, a także na to, że jest to dość naturalne
i bliskie skojarzenie do naszego życia (a już wiesz, że im bliższe
odniesienie do naszego świata, tym lepsze zrozumienie modelowanych
zjawisk) - w takim przypadku procesy w "zbiorniku" są postrzegane
maksymalnie dobrze.
- Widzę...
- Dobrze. To teraz sobie wyobraź, że tworzysz ujście - otwierasz po
prostu w dnie zbiornika zawór, przez który wysypuje się zboże, czyli
ziarenka tego czegoś, co jest w zbiorniku.
- Wyobrażam to sobie.
- I co?
- Nic. Sypie się. Nic ciekawego.
- I ty mówisz, że to nic ciekawego? Kolego fizyku, bójcie się.
- Sypie się, i co z tego?
- A podstawcie wy sobie, kolego, pod ten obraz osobliwość w miejsce
owego "zaworu". Potraktujcie to jako zapadanie się w punkt "ziaren"
wszechświata - takie wpychanie-dociskanie w ten-taki punkt kwantów
czegoś. - Przecież tu widać, w tym modelu widać wszystko, o czym na
różne sposoby mówicie jako o grawitacji. Czy o czasoprzestrzeni, bo
to to samo.
- Osypuje się, gdzie tu grawitacja?
- W tym osypywaniu się - w tym zapadaniu do tak wyróżnionego w tle
wirującego centrum (bo to przecież jest energetyczny wir). - Zauważ,
że w tym tle, w tym logicznie brzegowym zakresie, który jest w twoim
ujęciu "czasoprzestrzenią" - czyli "bytem geometrycznym" albo polem
kwantowym - że w tym zakresie tworzy się, skutkiem takiego osypiska,
"fala" zdarzeń, tam "na dnie" się zapada, a w okolicy wszystko się z
tego powodu przemieszcza. I ty, jako fizyk, to rejestrujesz - można
to poznać po skutkach. Bo wszystko, wszystko w tym wszechświatowym
"zbiorniku ziaren" się przemieszcza, przesuwa na nowe miejsce.
Jak w sferze świata uwolnił się tor - jak powstało wolne miejsce -
jak w zapchanej do tego momentu i aż do maksimum "bańce" zaistniał
pusty, a przez to umożliwiający ruch fakt - to w tym kierunku, i to
na zasadzie koniecznej, wszystko inne musi się przemieścić, nie ma
wyjścia. Dlaczego? Ależ to oczywiste: dociska-ciśnie całość świata.
Tu, lokalnie, coś się zapada do stanu osobliwości, ten "zawór" jest
odkręcony i "się sypie" - ale ogólnie, ale w całości świata musi to
zostać odczute, wszystko inne musi zostać poruszone; wcześniej była
stabilizacja i zapełnienie, a teraz okoliczności się zmieniły - więc
całość "zadrgała" w tym przemieszczaniu się jednostek-ziaren. To w
tę stronę wszystko inne musi się przemieścić. I tym samym, zauważ,
zostaje w każdą stronę rozprzestrzenione zaburzenie.
Zaburzenie w "zbiorniku" jest odczuwane wszędzie. W każdym punkcie.
7
8. - Fala.
- Nie, mój drogi kolego, zaburzenie.
- Przecież to fala.
- Masz rację, to fala - ale i ja mam rację, kiedy definiuję to jako
zaburzenie.
- Nie rozumiem, fala jest przecież zaburzeniem.
- Jeżeli tak to ujmujesz, zgoda. Tylko że chodzi mi w tym momencie
o coś innego, znaczenie ważniejszego. O kierunek rozchodzenia się
tego zaburzenia.
- Przecież to widać: od źródła. Czyli od powstającej osobliwości, aż
do brzegu. A jak fala wielka, to od tego brzegu się odbije. Może i
nawet po wielekroć tak przewędruje.
- Wniosek poprawny - ale błędny.
- Żarty sobie stroisz?
- Jakbym śmiał. Wróć do wyobrażenia zbiornika z usypującymi się na
zewnątrz (poza fizykę) ziarenkami, co widzisz?
- Sypie się.
- Potraktuj to bardzo poważnie, chodzi o ten osuwający się w ramach
zbiornika strumień "ziarenek". Nie to, że gdzieś-tam się sypie (do
tego, gdzie to się przemieszcza, może wrócimy w dalszej części), ale
o ten wewnętrznie w zbiorniku dziejący się proces. - Zwróć uwagę, że
to jest zaburzenie idące do lub od źródła. Zależenie od tego, co i
jak obserwujesz - w jakim miejscu ustawiasz swój punkt odniesienia
(więc zewnętrznie wobec zmiany lub wewnętrznie), to uzyskujesz inny
obraz takiego procesu, tu w formule "osypiska" kwantowego.
- Fala idzie od, to widać jednoznacznie.
- Dla ciebie, jako fizyka, tak to się prezentuje, zgoda. Dlatego w
poprzednim akapicie o tym wspomniałem. Rzeczywiście możesz sobie w
dowolnie dostępnym zakresie, fizycznym zakresie, ustalić, że takie
zaburzenie oddala się od centrum i porusza - "zakrzywia-wykrzywia"
coraz dalej położone byty. I możesz to zdefiniować jako rozchodzącą
się falę. - Ale postaw się obecnie w roli obserwatora zewnętrznego,
który rejestruje wszystkie zjawiska... I co?
- To samo.
- Ależ nie, doceniam twoją inteligencję. Przecież teraz już wyraźnie
widać, że proces biegnie nie "od" źródła, tego, co za źródło sobie
uznałeś, ale "do" niego. - Zauważ, że kiedy "zawór" się otworzył, a
ty zarejestrowałeś początek zmiany w "zbiorniku", to poruszyła się
pierwsza i centralna warstwa ziarenek, kiedy ta się "osypała", czyli
zapadła w osobliwość, to dalej poruszyła się druga, trzecia - i tak
dalej, aż do wyróżnionego brzegu. Osypuje się, osuwa, zapada - ale
w stronę "do" osobliwości.
- Oddala się.
- Zaburzenie się oddala, porusza coraz dalsze rejony - ale, dobrze
to zanalizuj, strzałka zmiany jest "do" - do centrum. Logicznie mam
tu zmianę do osobliwości, "osypywanie" się, zapadanie "do" centrum,
a nie od centrum.
- Pachnie mi to nieciekawie, to dzielenie włosa na czworo.
- Nie i nie, to ma zasadnicze znaczenie. Fizycznie traktujesz zmianę
jako rozchodzącą się od źródła, ale logicznie, w poszerzonym ujęciu,
to zaburzenie, które jest skierowane do wyróżnionego obiektu - i to
każdego obiektu, które możesz postrzegać. Przecież zasada, że to się
zapada i zarazem rozpada - to dotyczy wszystkiego, nie ma wyjątków.
8
9. A przy okazji wyjaśnia to, dlaczego "grawitacja" ma zawsze kierunek
"do masy".
- I co z tego?
- Jeżeli nie uwzględnisz tego w swoim obrazie - jeżeli nie widzisz
tego jako "osypującego" się "ziarnkami" zaburzenia - to masz już w
etapie wstępnym abstrakcję, która wprowadza cię w błąd. Ty widzisz
falę oddalającą się od osobliwości, a to zaburzenie, które zmierza
w wyróżnionym kierunku. Wyróżnionym samym procesem zapaści.
- Może.
- Nie może, ale tak jest. A po drugie, kolejny raz przypominam, że
oba obrazy łącznie są oddaniem prawdy, nie jeden z nich. I dlatego
powiedziałem, że poprawnie odczytujesz zmianę, a jednocześnie jest
to błąd. Wiedza, że jest to "osypywanie" się do osobliwości, czyli
wciskanie-dociskanie jednostek tworzących tło do zakresu skrajnego
w ewolucji - to jest wiedza zewnętrzna, możliwa do wypracowania na
bazie fizycznego postrzegania. Ale zarazem jest to dopełnienie do
fizycznego ujęcia, bez którego, właśnie dla ciebie jako fizyka, nie
ma poprawnego zrozumienia. Bo pozostając na gruncie tylko fali, na
tym obszarze sam z siebie "grawitacji" nie wyjaśnisz, zapędzisz się
w takie skomplikowane tłumaczenia, że pobłądzisz.
- Przesada, dajemy sobie radę.
- W zakresie fizycznym, wewnętrznie we wszechświecie, tu zgoda, jest
pomiar i jest wynik. Ale teraz omawiamy brzeg, skrajny fizycznie i
logicznie teren. I sam sobie nie poradzisz - bez urazy. Przecież w
twoim oglądzie, kiedy nie możesz zaobserwować "ziarnistości" świata
- a nie możesz - to tylko to zaburzenie się liczy, czyli fala. I na
dokładkę rejestrowana pośrednio - jako skutek przechodzenia zmiany
w środowisku. Z braku tła w twojej obserwacji znika we wnioskowaniu
ważny, najważniejszy element, który tworzy oraz warunkuje tę "falę",
więc jak ją możesz poprawnie zdefiniować? Nie możesz, bez urazy. I
jest to wniosek ostateczny.
- Bez urazy.
...
- Dobrze, etap wstępny i teoretyczny omówiliśmy - mam nadzieję, że
w miarę przystępnie. Teraz pomówmy o teraźniejszości. Czyli o tym,
co też to fizycy w swoim zapale badawczym zarejestrowali.
- Trzymając się twojego tłumaczenia, zanotowali zaburzenie, które
doskonale potwierdza założenia teorii.
- Przyznaję, że ten pomiar jest dla mnie problemem. Nie z uwagi na
kłopot z jego wytłumaczeniem, ale z uwagi na skutki, które już są -
a zwłaszcza na te, które będą.
- Skutki? To poszerzenie wiedzy, i to znaczące.
- Nie o tym mówię, chodzi mi o interpretację oraz o pojęcia, chodzi
o abstrakcje. Jak wspomniałem na początku, z faktami nie ma żadnej
dyskusji. Z mojego punktu widzenia ten wynik jest zagrożeniem, ale
zagrożeniem w analizach. - Dlatego, że utwardza stosowane pojęcia,
"betonuje", i to na długo, zaistniałe zobrazowania z "grawitacją" i
podobnymi abstrakcjami w tle. - Powtarzam, ten wynik eksperymentu,
sam z siebie poprawny i wielorako przydatny, poprzez tę poprawność,
ustala - i to na dłuższy czas - "oczywiste rozumienie" grawitacji i
czasoprzestrzeni - i zjawisk wszechświatowych. I to jest kłopot.
- Nie rozumiem.
- Już widzisz, że otoczenie - to, co za "wszechświat" się uznaje -
9
10. że to jest "zbiornik ziaren" kwantowych. To nawet ty, jako fizyk, w
swoich "polowych" i czasoprzestrzennych obrazach przyznajesz - ale
bez wiedzy, co to jest; stosujesz, ale na zasadzie "licz, i się nie
zastanawiaj". I teraz, zauważ, przychodzi moment, zresztą kolejny na
tej drodze, kiedy takie "zliczanie" według wzoru się potwierdza - i
to spektakularnie, do któregoś miejsca po przecinku. I co, poddasz
to pod wątpliwość?
- Nie.
- I o to chodzi. Sprawdza się, więc jest poprawne. Nawet nie mając
pojęcia, dlaczego aż tak dobrze się sprawdza, trzeba się pozyskanego
w taki sposób wyniku trzymać.
I rzeczywiście trzeba, przyznaję to z całą stanowczością. Tylko że
warto by jeszcze wiedzieć, czemu i dlaczego się sprawdza. Dla mnie
postawa w stylu, że "tak jest, bo tak jest" - wybacz, ale uważam,
że to mało ambitna postawa. Ja chciałbym wiedzieć. Mam nadzieję, że
również i ty.
- Chciałbym.
- Miło mi to słyszeć... Tylko że pada to kameralnie, w rozmowie, o
której pewnie nikt nie usłyszy, a sprawa jest najcięższego kalibru,
ma skutki dalekosiężne. I być może na lata. Przecież za chwilę tych
potwierdzeń będzie sporo i dużo - jak już twoi koledzy dorwali się
do urządzenia i dotacji, to nie ma co się dziwić, że wyniki sypną i
będzie co omawiać. - I dobrze, nic przeciwko dotacjom nie mam (no,
może trochę). Ale to jednocześnie gwarantuje odsunięcie potrzebnej
obecnie dyskusji (tu: o głębokiej treści "grawitacji") na lata, aż
do zakrętu - aż do wykrycia, że jednak coś tu jeszcze nie jest do
końca poznane. Bo ten moment przecież nastanie, to oczywiste.
- Wzniosę się na filozoficzne szczyty - taka kolej rzeczy.
- Masz rację, życiowa mądrość.
- Usiądziesz i będziesz podziwiał?
- To "za moment", jeszcze chcę kilka spraw wykrzyczeć. Po pierwsze:
gdzie nośnik?!
- W tej fali, proste i oczywiste. Fali-zaburzeniu.
- I tak, i nie. Że to jest coś, że to nie pustka, że to nie byt w
sobie matematyczny a niematerialny - fakt, prawda, zgadza się. Jest
zaburzenie i jego rejestracja, jest więc nośnik. - Tylko, pytam się
z maksymalnym natężenie - gdzie? Gdzie ten osławiony "grawiton"? -
Dajcie mi nośnik, a uwierzę.
- Cierpliwości, nie napinaj się. Ledwo co i z trudem można było się
dopracować potwierdzenia, że takie zjawisko jest faktem, a ty już
się gorączkujesz o jednostkę tworzącą. Za rok, za stulecie można o
tym będzie porozmawiać. O ile te wspomniane dotacje będą.
- I widzisz, to jest ten mój problem - o to "stulecie" chodzi. Tyle
minęło od wyprodukowania wzoru, z którego "grawitacja w krzywiźnie"
wychynęła - więc podobnie może być z potwierdzeniem, czy nośnik tej
formy zaburzeń jest czy go nie ma. I do tego czasu abstrakcje się w
najlepsze utwardzą, i to tak na dogmat, na aksjomat - aż tak już po
wszystko.
- Dramatyzujesz.
- Pewnie, cóż to wobec wieczności. - A poważnie mówiąc, rzeczywiście
problem jest. Przecież tego nośnika, z uwagi na to, że chodzi już o
zakres tła-brzegu, tego nośnika nigdy się badaniem nie wykryje, to
oczywiste. Że będzie to czynione - a pewnie, i to po wielekroć. Jak
10
11. to ma miejsce w poszukiwaniu "ciemnej energii", tak samo będzie to
się działo w przypadku "grawitonu".
- Przecież to to samo.
- O, kolejny raz mnie zadziwiasz, jednak nasze rozmówki nie idą na
marne. - Fakt, to to samo, dokładnie to samo. Już wiadomo, ile tego
jest, tylko jakoś to się nie "styknęło" powszechnie w umysłach, że
chodzi o to samo. Że to i ciemna energia, grawitacja, brzeg-tło - i
czasoprzestrzeń na dokładkę.
- I pole kwantowe...
- A jak, i pole.
- Jeżeli jesteś tak pewnym swojego, to zrób zakład, podobno to jest
możliwe. Nie będziesz potrzebował dotacji.
- Żebyś wiedział, że warto się założyć. Stawiam orzechy przeciw -
wiadomo przeciw czemu. Tylko że, widzisz, jest tenże wzmiankowany
problem: wypłata będzie na/w brzegu - czyli nigdy.
- I to tak zostanie? Będzie się gonić i gonić?
- Zasadniczo tak to widzę, choć jest pewien cień szansy.
- Więc?...
- Cóż, wracamy do naszego eksperymentu myślowego - tu w formule: z
jaką prędkością rozchodzi się "zaburzenie grawitacyjne"?
- Światła.
- I trafiony. Ale nie zatopiony.
- Coś nie tak?
- Widzisz, tu znów się odzywa ten dwoisty punkt widzenia, prędkość
zaburzenia zwanego "falą grawitacyjną" - to nie takie jednoznaczne
do ustalenia jakby się wydawało.
- Są wyniki.
- Są, zgadza się - ale, zauważ, jest jeszcze ten nasz eksperyment.
- Niczego nie widzę.
- To się przyjrzyj, ale uważnie. Masz "zbiornik" z ziarenkami - no
i one się osypują. Warstwa po warstwie, na skutek tworzenia się w
strukturze wolnego toru ruchu, przemieszczają się do środka, czyli
do osobliwości - a ty to sobie notujesz jako falę odchodzącą od tej
wyróżnionej i wirującej "czarnej dziury". Tylko że, przyjrzyj się,
te kolejne warstwy, w trakcie osypywania się "w dół", przemieszczają
się z prędkością "upiorną". - Tak, tu i w tym obrazie masz to tak
sławne "upiorne oddziaływanie na odległość". To ani oddziaływanie,
ani upiorne, ani na odległość - ale jest jak najbardziej, działa, a
ty to sobie notujesz jako splątanie.
- Nie jestem pewien.
- Czego? To oczywiście jest oddziaływanie na odległość, ale to nie
oddziałanie na dowolną odległość, tylko w zakresie "do zakrętu". A
więc do stanu, w którym może się utrzymać wzmiankowane splątanie. I
nie jest to naturalnie działanie natychmiastowe, ponieważ jednak w
tym przesuwaniu się ziarenek zbiera się "czas", to dzieje się dość
szybko, to prawda, ale jednak zajmuje pewien "okres czasu"; dzieje
się poniżej progu, "upiornie" wobec prędkości granicznej świata -
ale dzieje się tylko szybciej, a nie nieograniczenie szybko. Nawet
w zakresie Kosmosu nie dzieje się to dowolnie szybko - nawet w tak
pojmowanym tle-brzegu nie ma prędkości nieskończonych, choć muszą
być niebywale wielkie. Tym bardziej w brzegu-tle wszechświata nie
ma dowolności, jest "nieco" szybciej od "c".
To jest oddziaływanie na odległość - jednak z tym bardzo istotnym
11
12. zastrzeżeniem, że to nie jest przenoszenie sygnału, ale zaburzenia
i nacisku. Nie można w tym obszarze przenieść informacji, to dzieje
się tylko w zakresie fizycznym, na/w brzegu-tle jest wyłącznie ruch
ziarenek, i trzeba mieć to na uwadze.
- Z jaką szybkością to się dzieje?
- A, widzisz, tu mnie masz. Nie wiem. - Co nie znaczy, że nic o tym
nie mogę powiedzieć. Owe "ziarenka" osypują się szybko i szybciej,
ale osypują się w kolejności warstw - więc jest to proces bardzo i
bardzo skwantowany. Inny zresztą być nie może. A to dalej oznacza,
że prędkość takiego zaburzenia nie jest w żadnym przypadku dowolną
wartością czy przypadkową, ale wynika z kwantowania. Czyli że musi
to być wielkość proporcjonalna do "c" i liczb kwantowych.
- Czyli?...
- Mogę się założyć - tym razem już poważnie - że chodzi o wartość
ośmiokrotną do prędkości światła (acz zmienną w historii, zależnie
od momentu ewolucji wszechświata). Nie mam oczywiście żadnych danych
empirycznych, jednak logicznie to się dobrze układa. Przecież jest
dostępny w pomiarze rytm zmian i tu, w obszarze fizycznym, graniczną
prędkością składania się kwantów w coś dostępnego-namacalnego jest
prędkość światła - to jest pewnik i punkt odniesienia. Ale ponieważ
tutejsze jest zależne od "tamtejszego", to w "zakresie grawitacji",
więc brzegu-tła - tutaj, na skutek samej istoty tej "ziarnistości",
tutaj prędkość przenoszenia się zaburzenia musi być pochodną wobec
"c". - A raczej, żeby trzymać się proponowanego sposobu definiowania
procesów z dwu kierunków, tak wyznacza wartość "c" jest pochodną i
skutkiem przemieszczania się zaburzenia w tle, wszak promieniowanie
to zakres wewnętrzny wobec "grawitacji".
- Bo ja wiem?...
- Wiem, wiem, nie może być inaczej. - Dla ciebie, dla fizyka, jest
dostępne mierzenie prędkości granicznej, i nigdy się poza ten fakt
nie wychylisz, choć sam fakt jest wartością zmienną. I dlatego też,
zauważ, w swoich pomiarach odnoszących się do "grawitacji", a można
to przeprowadzić, taki wynik musisz uzyskać - bo innego dla ciebie
po prostu nie ma. Jest wartość fizycznie brzegowa i maksymalna - i
tym musisz się zajmować. Koniec, kropka. Ale w/na brzegu, a to jest
aktualnie sednem rozumowania, wzmiankowane "osuwanie" się elementów
biegnie szybciej, musi biec szybciej - bo inaczej by nie było także
"upiornego działania na odległość", nie byłoby "splątania". A skoro
jest i potwierdza to eksperyment - jest szybsze przemieszczanie się
"ziarenek" w zakresie dla fizyki podprogowym. Czyli wystarczy tylko
"pchnąć", nacisnąć, a w "balonie" zaburzenie się roznosi-przenosi.
Jak wspomniałem, nie dowolnie daleko, ponieważ te "ziarenka" hamują
nacisk, czy po prostu trą o siebie, ale na pewno na spore i wielkie
odległości. Skoro światło, budujące się z takich jednostek, przenosi
się na wielkim dystansie, to tym bardziej "zaburzenie grawitacyjne"
- acz nie dowolnie daleko, jak padło. - Przy czym stabilne, łączne i
funkcjonalne splątanie (niezaburzone), to dzieje się do wspomnianego
"pierwszego zakrętu", więc nieodlegle.
Mówiąc inaczej, prędkość grawitacji jest większa od "c", ale wiedza
- ale informacja o tym zjawisku może dotrzeć do obserwatora tylko z
prędkością światła. Na skutek zawierania się w zmianie i w zakresie
naprogowym, wiedza o procesach i ich poznanie-badanie może dokonać
się wyłącznie z tu dostępną prędkością graniczną, czyli z "c"; nie
12
13. ma pomiaru większego od możliwego. Żeby był możliwy pomiar, musi się
pojawić, zebrać w jednostkę element tego pomiaru - a to trwa, długo
trwa w stosunku do zakresu podprogowego. - W podszewce świata, w/na
brzegu, procesy pędzą, ale na powierzchni (wewnętrznie i nadprogowo)
- tu jest w miarę spokojnie. "Na dole" zaburzenie roznosi się szybko
i daleko (i "hałaśliwie"), a tutaj widać-czuć słabe echo.
- I co z tego?
- Skoro zmiana w zakresie podporogowym nie roznosi się ani dowolnie
daleko, ani w dowolny sposób, to powstaje oczywiste pytanie: co też
takiego zaobserwowano-odnotowano we wzmiankowanym (i tak głośnym w
publikatorach) eksperymencie ustalającym ponoć "fale grawitacyjne"?
Namiar, jak podano, był na konkretny obiekt - i konkretne tym samym
jego oddalenie. A skoro "fala" rozchodzi się z inną prędkością niż
"c", to pojawia się naturalnie pytanie o treść takiego pomiaru - co
zmierzono?
Pozostając zawsze w środku zmiany oraz w ramach fizyki, masz zawsze
do dyspozycji to, co masz. A więc piramidę zjawisk "wystających" z
tła ponad próg. Jednak w pogłębionej analizie (czyli w zakresie już
"kwantowego pola") w tle-brzegu dzieje się, i to licznie się dzieje
- tam również jest cała piramida stanów, które z samej zasady zmian
na/w brzegu są nie do obserwacji; jest zbiór zjawisk, ale dla ciebie
to jedność. Pojęciowa i funkcjonalna jedność. W tym zakresie także
są różne prędkości, przecież różne "zbrylenia" będą się "osypywały"
z różną prędkością, dlatego pytanie o to, co było sednem pomiaru, to
pytanie ma sens. Również znacząca jest odwiedź, ponieważ może, jest
taka szansa, może wpłynąć na pojmowanie - na abstrakcje, które się
w tym opisywaniu stosuje.
- Dlaczego?
- Jest otóż szansa na potwierdzenie (lub zaprzeczenie), i to w dwu
zakresach jednocześnie, ujęć "grawitacji" - jej pojmowania.
Wyjść trzeba od tego, że skoro przyjmuje się dla fal grawitacyjnych
prędkość światła, a tak dziś pojmuje się rozchodzenie zaburzenia w
środowisku - to skutkiem powodzenia dokonanego pomiaru, właśnie na
skutek tego, że udało się go pozyskać - skutkiem tego pojawia się
myśl oraz wniosek, że wytypowany w badaniu układ osobliwości, który
to stał się jedną osobliwością - że skoro to jest prędkość światła,
to tym samym informacja o "zlaniu" się tych obiektów jest zarazem
informacją aktualną. Że to jest wiedza z "teraz".
Czyli, mówiąc inaczej, skoro doszła tu - podkreślam - z prędkością
światła informacja, że to się stopiło (zlało, scaliło, zbiegło, czy
zderzyło) w jedność - to tym samym, również z prędkością światła, ta
wiedza tu dotarła. Wiedza, że jest jeden obiekt. Wcześniej to była
wiedza, że są dwie blisko siebie wirujące osobliwości, a teraz musi
być wiedza, że to jest jeden osobliwy obiekt.
- Za dużo wymagasz. Na to potrzeba czasu.
- Mam tego świadomość, stąd te problemy. Ale podejście, przyznasz,
jest jak najbardziej logiczne. - Skoro to prędkość światła tu i tu,
skoro informacja o zjawisku rozchodzi się w obu zakresach (jak to
chce fizyka) z jednakową prędkością - to pozyskanie wiedzy o tym,
co się zdarzyło, pozyskanie jej w ramach jednego eksperymentu musi
być, choćby dla pewności, potwierdzone w drugim. Czyli obserwacja w
zakresie promieniowania jest wielce wskazana. - Owszem, to może być
plus-minus, to może być za ileś okresów, jednak to musi się w takim
13
14. podejściu potwierdzić; że to wymaga czasu, prawda, chodzi przecież
o wielkie dystanse, ale musi się potwierdzić.
- A jak się nie potwierdzi?
- Tak, i tu jest pies pogrzebany. - Jeżeli się potwierdzi, to powyżej
zaprezentowane ujęcie w całości można wyrzucić na półkę, i niech się
pokrywa kurzem. (No, może nie w całości, bez przesady, nie będę się
w tym momencie spierał o detale.) Ale jeżeli się nie potwierdzi - o,
tu, mój drogi, otwiera się pole do poważnych interpretacji. Oraz do
analizy brzegu-tła, tego jak najbardziej - i po wielokroć - ważnego
w każdym rozumieniu zakresu świata.
Bo jeżeli się nie potwierdzi - a jestem tego pewien (prawie) - to
oznacza, po pierwsze, że prędkość fal grawitacji nie jest równa "c",
że jest inna. A po drugie, że zaobserwowane obiekty może i kiedyś w
jedność się zespolą (lub aktualnie się zlewają skoro to przebiegało
na granicy) - ale to nie był ten moment, który odnotowano i o którym
się mówi. Prawda, coś w tym badaniu zastosowane filtry przesiewowe
dopasowały do zaobserwowanego, to nie podlega dyskusji, jednak co to
konkretnie jest - a przede wszystkim, jak daleko to się znajdowało
- o, to już musi być pieczołowicie sprawdzone. Fakt jest, ale jego
objaśnienie, jego interpretacja dopiero się rozpoczyna.
To oczywiście były fale-zaburzenie grawitacyjne, czasoprzestrzenne
jak najbardziej, ale z jakim faktem to się wiąże, co oznacza i jak,
i skąd tu dotarło - o tym dopiero trzeba zacząć dyskutować. To na
pewno nie jest finał sprawy. - Skoro logicznie wyznaczona prędkość
rozchodzenia się "zaburzenia grawitacyjnego" w środowisku nie jest
równoważna prędkości światła, to wytypowany na podstawie "c" obiekt
nie mógł dostarczyć takiej informacji - strony tego równania się nie
zgadzają.
- Co to mogło być?
- Prędkość przemieszczania się zaburzenia w tle-brzegu jest większa,
to wynika wprost z przyjętego modelu, ale nie jest także wartością
oszałamiająca - czyli zaburzenie, które zostało zauważone, to musi
się lokować bliżej, ośmiokrotnie bliżej niż wytypowane. Lub jeszcze
bliżej. Że zgadza się kierunek? Biorę to pod uwagę i przyjmuję, że
wyznaczono to prawidłowo, nie mam powodów podważać tego działania -
jednak zgłaszam powyższe wątpliwości, przecież logicznie umocowane.
Jestem przekonany, że pomiar dotyczył czegoś znacznie bliższego - i
że tym samym ilość podobnych faktów będzie szybko przyrastać, wszak
czułość przyrządu będzie rosła. Czyli sfera poddana obserwacji też
będzie rosła.
Sfera, to tak kolejnym nawisem, ponieważ (odmiennie od przykładowego
"zbiornika") we wszechświecie to "osuwisko" jest wszechkierunkowe,
jak ciśnie-dociska osobliwość, to z każdego kierunku. I dlatego fala
grawitacyjna, żeby już tego terminu się trzymać, ona rozchodzi się
też wszechkierunkowo, zapadlisko osobliwe jest dopełniane z każdego
kierunku.
...
- Mam pewne zastrzeżenie, pytanie.
- Tak?
- W pomiarze mowa jest o rotujących względem siebie obiektach oraz
zderzeniu, w którym nadmiarowość zostaje odrzucona. Dlaczego swój
opis prowadzisz z uwagi na jeden obiekt?
- Odpowiedź jest prosta: dla mnie to ciekawsze, ma znaczące skutki
14
15. logiczne. "Osuwisko" w postaci zapadania się czarnej dziury to bardzo
ważny element tworzenia się i działania "wszechświata", to fundament
ewolucji, skutki funkcjonowania takiego obiektu są obserwowane na
różnych poziomach - aż po stan "ciemnej energii". Aż po zadziwienie,
że to wszystko tak przebiega (a nawet utrzymuje w stabilizacji mimo
zachodzących oraz narastających zmian). - Zagadnienie tworzenia się
"fali grawitacyjnej" w trakcie rotacji wielkiej czy małej masy, też
istotne, względem zasadniczego elementu rozumowania, tu: osobliwości
- to rzeczywiście sprawa drugorzędna. I jeżeli nie obrazisz się, to
ten element poznania zostawiam tobie.
A jeżeli chcesz dodatkowo i gratis poradę, jak to poznawać w każdym
detalu, bo przecież masz niebywałe problemy zliczeniowe - zwłaszcza
kiedy w grę wchodzą dwa, a tym bardziej liczne obiekty - to zbuduj
sobie taki model, w którym rolę "ośrodka grawitacyjnego" doskonale
spełni wsypana czy wlana do wielkiego zbiornika "ciecz ziarnista",
coś w ten deseń. - Oraz poumieszczaj w niej sobie obiekty badawcze i
przemieszczaj je w dowolnym kierunku - i obserwuj efekty. Bo one będą,
i to pięknie detaliczne. Zaobserwujesz sobie zagięcia, ciągnięcie,
czy inne fakty w ramach czasoprzestrzeni (i grawitacji). Wszak nie
ma znaczenia, jakich użyjesz jednostek, najważniejsze, że to zawsze
są jednostki. Taki model po prostu spełni swoje zadanie doskonale i
naocznie zobaczysz to, co inaczej pozostanie dla ciebie (na zawsze)
skryte, ciemne, nieoznaczone. Lub pokaże się wielce skomplikowanymi
wzorami, mocno kłopotliwymi w interpretacji.
Rozumiesz?
...
- I to wszystko? Załatwiłeś "grawitację"?
- Jeszcze ci mało? Dobrze, to będzie na deser.
Po pierwsze - podsumowanie.
Grawitacja, czasoprzestrzeń, tło, brzeg ewolucji, eter, podprogowy
zakres, pole kwantowe, ciemna energia, kwant logiczny, płaszczyzna
i ściana początku oraz końca, jednowymiarowy hologram, oddziaływanie
upiorne na odległość (itd., itp.) - to wszystko to samo. Wszystkie
wymienione określenia odnoszą się do tego samego zakresu świata - są
tym samym. A przecież w prezentowanym zbiorze nie umieściłem jeszcze
na przykład odniesień religijnych czy popularnych, na różne sposoby
popularnych (choćby tak zwanej "telepatii"). - Drogi dojścia do tego
obszaru-zakresu są wielorakie, jednak zbiegają się w tym brzegowym
rejonie rzeczywistości - wszystkie drogi wiodą do tego samego.
A ponieważ to jest ten sam zakres, ale na tak różne sposoby badany -
to pokazuje, że jest niebywale ważny, że w nim się wszystko zaczyna
i w nim się kończy. Co innego w konkretnych ujęciach jest istotne,
inne szczegóły są wysuwane na plan pierwszy, analiza przebiega pod
innym kątem i w innym układzie odniesienia - ale to to samo; w każdym
z wymienionych obszarów elementy tworzące są te same (kwanty) oraz
jest ta sama "mechanika". I warto z tego wyciągnąć wnioski.
Po drugie.
"Grawitacja" - to, co masz za taki fakt w świecie - to złudzenie. -
To ostanie złudzenie zmysłowego-fizycznego postrzegania świata, nie
ma czegoś takiego, co by było "przyciąganiem". - Jest wzmiankowana
czasoprzestrzeń i jej zakrzywienia wokół mas, to poprawne i wielce
użyteczne zobrazowanie zjawiska - jest brzeg-tło, pole i eter, ale
nie ma grawitacji w dzisiejszym rozumieniu. I dlatego-stąd są takie
15